***
Στις 29 Ιουλίου του 1991, η «Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών
Κοινοτήτων», δημοσίευσε την Οδηγία «για την ανάπτυξη των κοινοτικών
σιδηροδρόμων (91 /440/EQK)» (βλ. στο τέλος της ανάρτησης ολόκληρη την Οδηγία).
Με εκείνη την Οδηγία, το ευρω-ενωσιακό κεφάλαιο έδινε εντολή
στα κράτη και τις κυβερνήσεις του, να ανοίξουν τις πύλες προς την πλήρη
«απελευθέρωση» της σιδηροδρομικής αγοράς, είτε με απευθείας ιδιωτικοποίηση,
είτε με ιδιωτικοοικονομική – αγοραία διαχείριση των σιδηροδρομικών οργανισμών,
ακόμη και όταν αυτοί βρίσκονται σε κρατικά χέρια.
Έτσι, οριζόταν, μεταξύ άλλων, ότι «τα κράτη μέλη μπορούν να
αναθέσουν στις επιχειρήσεις σιδηροδρόμων ή σε άλλο διαχειριστή τη διαχείριση
της σιδηροδρομικής υποδομής, και ιδίως την ευθύνη των επενδύσεων και της
συντήρησης και τη χρηματοδότηση που συνεπάγεται η διαχείριση αυτή από τεχνική,
εμπορική και οικονομική άποψη»
Επίσης: «Τα κράτη μέλη μπορούν επιπλέον να χορηγήσουν στο
διαχειριστή της υποδομής, στα πλαίσια των άρθρων 77 , 92 και 93 της συνθήκης,
χρηματοδότηση επαρκή σε σχέση με τα καθήκοντα, τις διαστάσεις και τις
χρηματοπιστωτικές ανάγκες, ιδίως για την κάλυψη νέων επενδύσεων.».
Ξεκαθαριζόταν, επίσης, ότι: «H διαχείριση των σιδηροδρομικών
επιχειρήσεων πρέπει να γίνεται με βάση τις αρχές που εφαρμόζονται στις
εμπορικές εταιρείες, ακόμη και όσον αφορά τις υποχρεώσεις κοινωφελούς υπηρεσίας
που επιβάλλει το κράτος στην επιχείρηση καθώς και τις συμβάσεις κοινωφελούς υπηρεσίας
που συνάπτει η επιχείρηση με τις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους.».
Στο ίδιο πλαίσιο της αγοραίας λειτουργίας και των κρατικών
σιδηροδρομικών οργανισμών οριζόταν, ότι: «Τα κράτη μέλη θεσπίζουν από κοινού με
τις υφιστάμενες δημόσιες σιδηροδρομικές επιχειρήσεις κατάλληλους μηχανισμούς,
οι οποίοι θα συμβάλουν στη μείωση των χρεών αυτών των επιχειρήσεων σε επίπεδο
που να μην εμποδίζει μια υγιή οικονομική διαχείριση, καθώς και στην εξυγίανση
της οικονομικής κατάστασής τους.
Για το σκοπό αυτό, τα κράτη μέλη μπορούν να λάβουν τα αναγκαία
μέτρα ώστε να δημιουργηθεί, στα πλαίσια των λογιστηρίων των επιχειρήσεων αυτών,
χωριστή υπηρεσία απόσβεσης των χρεών.».
Όπως ανέδειξε ο Μαρξ, η «απόσβεση των χρεών» γίνεται στην
πλάτη της εργατικής τάξης, ώστε ο δημόσιος πλούτος – εν προκειμένω οι
σιδηρόδρομοι – που δημιουργήθηκε με τον ιδρώτα και το αίμα του, να χαριστεί στα
αφεντικά, καθαρός και αμόλυντος, έτοιμος να πάει πάλι κατά διαόλου.
Έτσι, το ελληνικό κράτος πούλησε τον σιδηροδρομικό φορέα
ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην ιταλική Ferrovie dello Stato Italiane το 2017, έναντι 45
εκατομμυρίων ευρώ.
Το χρέος του ΟΣΕ, ύψους 14,3 δισ. ευρώ, προστέθηκε στο κρατικό
δημόσιο χρέος όπως και η ετήσια επιχορήγηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ από τον κρατικό
προϋπολογισμό.
Επίσης μετακινήθηκαν υπάλληλοι σε άλλες θέσεις του Δημοσίου,
στο πλαίσιο των προγραμμάτων «εξυγίανσης».
Το συνολικό κόστος για το ελληνικό δημόσιο έφτασε τα 15,719
δισ. ευρώ.
Η δε ιταλική εταιρεία επιδοτείται με 50 εκατομμύρια ευρώ τον
χρόνο για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια, όπως προβλέπεται από τη σύμβαση
Υποχρεώσεων Δημόσιας Υπηρεσίας (ΥΔΥ) που έχει υπογράψει με το ελληνικό
υπουργείο Μεταφορών.
Τότε, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίστηκε – στο πλαίσιο του
ιδεολογήματος του «καζινοκαπιταλισμού» - ότι όλα τα παραπάνω ήταν αποτέλεσμα
των μνημονιακών πιέσεων.
Όπως όμως αποδεικνύει η Οδηγία του 1991, ήταν συνέπεια του
στρατηγικού στόχου του κεφαλαίου για λειτουργία κάθε υποδομής, με κριτήριο την
αποκλειστική εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων.
Από την πρώτη, «δειλή», παραχώρηση του μεταφορικού έργου του
ΟΣΕ σε «μάνατζερς» στα μέσα της 10ετίας του ’90, μέχρι τους νεκρούς στα
τσακισμένα, καμένα βαγόνια στα Τέμπη, χθες, ο υπεύθυνος είναι ένας:
Το καπιταλιστικό κέρδος και οι πολιτικοί αυλικοί του.
*https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:31991L0440&from=EN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου