Η 'αισιοδοξία της βούλησης'

Φοβάμαι πως τα επιχειρήματα του τύπου 'Μια κυβέρνηση μειοψηφίας, αμφισβητεί τις απεργίες΄',-ανέκαθεν άλλωστε τα εκλογικά συστήματα αναδείκνυαν αντικειμενικά κυβερνήσεις, που δεν ψηφίζονταν από το 50συν ένα της κοινωνίας- δεν είναι επαρκής, ως απάντηση στην δήλωση Μητσοτάκη...

Το βασικό ερώτημα παραμένει στο κατά πόσον εδώ και χρόνια ,όχι μόνο η ελληνική κοινωνία ( αν εξαιρέσουμε μερικώς, βλέποντάς το πια από απόσταση, τα χρόνια 11-13),αλλά και οι άλλες ευρωπαϊκές, έχουν αμφισβητήσει επί της ουσίας την πιο επιθετική εκδοχή του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού...

Αποδείχθηκε πως η ελληνική κρίση είναι ένα συνεχές ανεξαρτήτως των κυβερνήσεων που την 'διαχειρίστηκαν' και φυσικά πάντα σε βάρος των υποτελών τάξεων..

Ο δρόμος που έστρωσαν οι ανελλσύριζα στην σημερινή κυβέρνηση παραμένει ιδανικός και παροιμιώδης..

Εχουμε πια οδηγηθεί σε μια συναινετική 'ομαλότητα προς τα κάτω' ,που δίνει την δυνατότητα να γίνονται δηλώσεις απαξίωσης των απεργιών .

Οι κοινωνίες στρέφονται προς μια 'επιβιωτική ατομικότητα',που ενισχύει τις κυρίαρχες τάξεις .

Ο κοινωνικός ιστός σε λίγο θα μετατραπεί σε ράκη με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση του κοινωνικού αυτοματισμού ,όπου ο φτωχός θα στρέφεται κατά του ημιαπασχολούμενου και το αντίθετο...(γεγονός που ήδη το έχουμε ζήσει και θα το ζήσουμε και άλλο)

Οι αιτίες πολλές ,μόνον ,που αν συνεχιστεί η εντελώς αντιδιαλεκτική λογική τσουβαλιάσματος από διάφορους δήθεν 'ανώτερους ιδεολογικά' του τύπου ' Μαζι τα κάψαμε,μαζί φτιάξαμε την Μόρια, μαζί τα φάγαμε στην χιλιοστή εκδοχή,από την δήλωση Πάγκαλου' ,το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα πιο δραματικό...και η στροφή υπέρ της αδιαφορίας για τα κοινά μεγαλύτερη..

Δεν υπάρχει πιο προβοκατόρικη αντίληψη, από το να χαρακτηρίζονται αδιακρίτως και συλλήβδην οι κοινωνίες με συγκεκριμένους όρους, για να ικανοποιηθεί η δήθεν 'ανωτερότητα' ορισμένων μικροαστών, με 'επαναστατικό μανδύα'.

Η υποτίμηση του κουρασμένου εργαζόμενου, που απειλείται με απόλυση ,ενώ παλεύει να καλύψει βασικές ανάγκες επιβίωσης,ειναι παντελώς αντιδιαλεκτική και αστοιχείωτη,και πετυχαίνει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα..σπρώχνοντας τον εργαζόμενο στην απομόνωση ....

Ολα τελικά είναι θέμα αξιολόγησης και ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης.

Και στην προκείμενη συγκυρία δεν αρκεί μόνο η 'αισιοδοξία της βούλησης', αν ειδικά δεν συνοδεύεται με ψήγματα κοινωνικής αφύπνισης...

[---->]