Ένα πρόγραμμα για το φούρνο

Γράφει ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗΣ

Αρκετές φορές στην ιστορία, το λαϊκό πολιτικό αισθητήριο έχει αποδώσει εύστοχα και ξεκάθαρα με δυο-τρεις λέξεις, μ’ ένα σύνθημα, το βασικό πολιτικό ζητούμενο μιας δεδομένης ιστορικής στιγμής.

Είναι δυο-τρείς λέξεις-φωτιά, που πυροδοτούν την κοινωνία και σηματοδοτούν το χρέος της, την προσανατολίζουν και την κινητοποιούν.

Και γι’ αυτό μένουν στην Ιστορία.

-Liberté, Égalité, Fraternité, ήταν το σύνθημα που άλλαξε την ιστορία της Ευρώπης, ένα σύνθημα που πυροδότησε την πορεία για έναν άλλον κόσμο.

Δυο λέξεις είναι το «Ελευθερία ή Θάνατος» κι’ έγινε παντιέρα και σημαία και σύμβολο ενός λαού που αγωνίζεται για τη Λευτεριά του.

-Hasta la Victoria siempre βροντοφώναξε ο Τσε κι’ έγινε τούτο το σύνθημα ελπίδα και απόδειξη, πως το όνειρο μπορεί να γίνει πράξη.

-Αντίσταση!!

Μια λέξη γραμμένη με αίμα στους τοίχους της γερμανοκρατούμενης Αθήνας κι’ ένας Λαός ξεσηκώθηκε ενάντια στο Ναζισμό και στο Φασισμό και βάδισε στην εκτέλεση φωνάζοντας περήφανα:

Ψυχή βαθιά!!

-Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία, βροντοφώναξε η νεολαία μας στα μαύρα χρόνια της εφτάχρονης Χούντας και πυροδότησε την αρχή του τέλους της δικτατορίας των συνταγματαρχών.

-Είμαστε ρεαλιστές, απαιτούμε το αδύνατο, φώναξε η νεολαία το Μάη του ’68 στο Παρίσι και μας ξεσήκωσε, μας αναθάρρεψε, μας έκανε να ονειρευτούμε και να ελπίσουμε.

Συνθήματα προσταγές και οδηγοί και πλαίσιο κοινωνικών κινητοποιήσεων για ένα καλύτερο κόσμο.

Κάποιος διανοούμενος, τα ονόμασε «συλλογικό αίσθημα ευτυχίας»

Εγώ θα τα βάφτιζα «ευτυχισμένες στιγμές συλλογικής αυτογνωσίας»

Ας είναι..

Δεν έχω καμμιά πρόθεση κοινωνιολογικών αναζητήσεων και αναλύσεων.

Υπέρ αρκετές οι κυκλοφορούσες.

Όλα τούτα μου ήρθαν στο μυαλό τη φετινή Πρωτομαγιά, όταν περιδιαβαίνοντας στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις της μέρας, έφτασα στη Γαλλία των «κίτρινων γιλέκων».

Κι’ άκουσα τους απεργούς-διαδηλωτές της Πρωτομαγιάς στο Μονπελιέ, να φωνάζουν μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής τους:

«Δε θέλουμε ψωμί, θέλουμε το φούρνο»!!

1η Μάη, στην καρδιά της Ευρώπης, παραμονές των περίφημων …ευρωεκλογών, σε μια από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου.

Δε με συνεπήρε το έξυπνο, το ευφάνταστο, το ευρηματικό, του συνθήματος.

Με καθήλωσε η πολιτική του ευστοχία με την οποία σηματοδοτούσε και καθόριζε με αμεσότητα και ξεκάθαρα, τις κοινωνικές προτεραιότητες και στοχεύσεις στη σημερινή πολιτική συγκυρία.

Με συνεπήρε η καθαρή και χωρίς αμφισημίες, πολιτική του στόχευση.

-Το «φούρνο», θέλουμε..

Ούτε ψωμί, ούτε παντεσπάνι, ούτε τα «ψίχουλα» του φούρναρη.

Θέλουμε το «φούρνο», θέλουμε να φουρνίζουμε εμείς…

Πολύ καιρό τώρα, απ’ τη στιγμή που άνοιξε η αυλαία της εκλογικής αναμέτρησης του Μάη, βομβαρδιζόμαστε ανελέητα από εκατοντάδες συνθήματα και υποσχέσεις και «προγράμματα» κάθε είδους και για κάθε γούστο.

Το πώς βρέθηκαν ξαφνικά τόσοι πολλοί να σώσουν τις πόλεις, τα χωριά μας και την Ευρώπη, είναι ένα μικρό θαύμα.

Ηθοποιοί, τραγουδιστές, δημοσιογράφοι, αθλητές, πρώην και νυν και αεί «πολιτικοί», όλοι ξαφνικά στρατεύτηκαν στη σωτηρία και την αναμόρφωση των πόλεων και των χωρίων και των οικισμών μας, αλλά και της «Ευρώπης των Λαών».

Ακόμα κι’ αυτοί που παλεύουν να…διαλυθεί.

Και ξανακούστηκαν πάλι πρωτοποριακές προτάσεις, όπως ότι «οι πόλεις πρέπει να γίνουν ανθρώπινες», τα πεζοδρόμια βατά για τους πεζούς και οι δρόμοι καθαροί και φωτισμένοι και δόστου «ιδέες» αυτονόητες και υποσχέσεις ανόητες.

Και κανείς δε μπαίνει στον κόπο, να ρωτήσει-ιδιαίτερα τους «βετεράνους του αθλήματος-γιατί όλα τούτα τα «προγράμματα» που τα έχουν παρουσιάσει δεκάδες φορές, έμειναν έπεα πτερόεντα…

Έχω μια πρόταση:

Να βγει κάποιος και να μας παρουσιάσει ένα πρόγραμμα για το .. «φούρνο».

Να μας πει, όχι μόνο, πως οι πόλεις θα γίνουν «ανθρώπινες», αλλά πως η κοινωνία θα μπορεί να ζει ανθρώπινα στις όμορφες πόλεις και τα χωριά που μας υπόσχονται.

Πως στους φωτισμένους δρόμους, θα βαδίζουν άνθρωποι που θα έχουν ρεύμα στο σπίτι τους, πως οι κάδοι καθαριότητας θα είναι για τα σκουπίδια και όχι να ψάχνουν το φαΐ τους οι δημότες.

Να μας υποσχεθεί πως δε θα χρειασθούν νέα ΚΑΠΗ, γιατί οι απόμαχοι της δουλειάς θα έχουν ανθρώπινες συντάξεις για αξιοπρεπή επιβίωση.

Ένα πρόγραμμα βρε αδερφέ, που θα μιλά για το.. φούρνο και όχι για ξεροκόμματα.

Γιατί έτσι που το πάνε, πολύ φοβάμαι πως η μαντάμ Βίκυ Φλέσσα, θα συνεχίσει να αναρωτιέται:

-Πως σε τόσο όμορφες πόλεις, συνεχίζουν να αυτοκτονούν οι άνθρωποι;

[---->]