Ο Peter
Lilley, μέλος του Βρετανικού Υπουργικού Συμβουλίου από το 1990 έως το 1997,
περιγράφει στην Telegraph τι πρέπει να περιμένουν οι άγγλοι υπουργοί μετά το Brexit. Ενώ την
παραμονή των της Συνθήκης του Μάαστριχτ οι υπουργοί κατέβαλαν μεγάλες
προσπάθειες να εντοπίσουν έστω και ένα θετικό, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί
κανείς τις ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά σε ένα Ηνωμένο Βασίλειο με
περισσότερα περιθώρια ελιγμών. Εν ολίγοις, η βρετανική κυβέρνηση θα μπορέσει
επιτέλους να εφαρμόσει εμπορικές πολιτικές, μεταναστευτικές, στον τομέα της
ενέργειας, ... με βάση τις δικές της ανάγκες, χωρίς να χρειάζεται να εξαρτάται
από τους περιορισμούς που βάζουν οι Βρυξέλλες. Όπου, όπως όλοι μας γνωρίζουμε, κερδίζει
πάντα ο πιο ισχυρός.
Η Theresaa May κάλεσε τους υπουργούς της σε συνάντηση προκειμένου να φέρουν στο
υπουργικό συμβούλιο προτάσεις για το
ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση των υπουργείων τους στο Brexit.
Πριν 20 χρόνια , σε παρόμοια συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου για το
σχεδιασμό των διαπραγματεύσεων της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ο Τζων Μέιτζορ ζήτησε από τον καθένα μας να αξιολογήσουμε τις συνέπειες που θα είχε η Συνθήκη στα
υπουργεία μας ως «επιθυμητές», «ανεπιθύμητες αλλά ανεκτές» ή «απαράδεκτες». Ούτε
ένας υπουργός – ακόμα και ο πιο φιλοευρωπαϊος - δεν χαρακτήρισε κάποιο
στοιχείο επιθυμητό
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ και οι διαδοχικές Συνθήκες της ΕΕ μας έδεσαν τα χέρια. Αντίθετα, το Brexit θα δημιουργήσει νέες «επιθυμητές» ευκαιρίες για πολλά υπουργεία.
Στο νέο Υπουργείο Εμπορίου παρουσιάζονται εξαιρετικές ευκαιρίες για συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου. Επί 43 χρόνια το εμπόριο ήταν «αποκλειστική αρμοδιότητα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος μας έλεγαν ότι κανείς δεν θα ήθελε να κλείσει συμφωνίες με εμάς. Αλλά οι χώρες κάνουν ήδη ουρά για να κλείσουν..
Οι πιο αξιόλογες συμφωνίες είναι αυτές με τις αναδυόμενες οικονομίες που αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς και έχουν υψηλούς δασμούς. Όσο παραμένουμε στην ΕΕ, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα συμφωνίας με τις δύο μεγαλύτερες χώρες – η Ινδία έχει παραιτηθεί από τις συνομιλίες με την ΕΕ απογοητευμένη από τη στάση των 28 κρατών μελών που το καθένα τους ζητά τον αποκλεισμό των άλλων και η Κίνα δεν θα δεχθεί τους όρους της ΕΕ στις διαπραγματεύσεις. Αλλά η Κίνα έχει συνάψει συμφωνία με την Ελβετία και η Ινδία διαπραγματεύεται και αυτή συμφωνία. Και οι δύο χώρες θα ήθελαν να κλείσουν μια συμφωνία και με εμάς. Οι συζητήσεις για τις συμφωνίες με τις 28 χώρες δεν τελειώνουν ποτέ, αλλά οι διμερείς εμπορικές συμφωνίες σε γενικές γραμμές απαιτούν λιγότερο από δύο χρόνια. Και σίγουρα αφορούν τομείς ζωτικής σημασίας για την οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως οι υπηρεσίες, οι οποίες δεν καλύπτονται από πολλές συμφωνίες της ΕΕ.
Το Υπουργείο Διεθνούς Ανάπτυξης μπορεί να χρησιμοποιήσει το εμπόριο ως ένα ισχυρό οδηγό. Η ΕΕ έχει τους υψηλότερους δασμούς για τα γεωργικά προϊόντα και τα προϊόντα με υψηλά ποσοστά εντάσεως εργασίας τα οποία οι χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου είναι σε θέση να εξάγουν πιο εύκολα. Ακόμα και στους τομείς όπου η ΕΕ προσφέρει δωρεάν πρόσβαση στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, οι επαχθείς κανονισμοί της ήταν λιγότερο αποτελεσματικοί στην τόνωση του εμπορίου απ’ ότι η απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου για την ανάπτυξη και τις αναπτυξιακές δυνατότητες στην Αφρική (African Growth and Opportunity Act). Θα μπορούσαμε να αποτελέσουμε ένα παράδειγμα, συνδυάζοντας τις καλύτερες πολιτικές της ΕΕ, των ΗΠΑ και του Καναδά για να βοηθήσουμε τις χώρες να βγουν από τη φτώχεια μέσω του εμπορίου.
Κάθε εβδομάδα καθυστέρησης του Brexit κοστίζει στο βρετανό φορολογούμενο σχεδόν 200 εκατομμύρια στερλίνες από εισφορές κράτους μέλους. Ως εκ τούτου, το Υπουργείο Οικονομικών και το υπουργείο Υγείας (που θα είναι τα πρώτα που θα ωφεληθούν από την αύξηση των δημοσίων δαπανών) θα πρέπει να πιέσουν για γρήγορη έξοδο.
Παρά το γεγονός ότι θα μπορούμε να συνεχίσουμε να προσλαμβάνουμε νοσηλευτές από την ΕΕ, αν θέλουμε, το Brexit θα πρέπει να αποτελέσει κίνητρο για το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τα πανεπιστήμια μας για τη βελτίωση της κατάρτισης. Σήμερα αφήνουμε εκτός τα τρία τέταρτα των Βρετανών που ζητούν να παρακολουθήσουν επαγγελματικά μαθήματα για νοσηλευτές.
Το νέο Υπουργείο Εμπορίου, Ενέργειας και Βιομηχανικής Στρατηγικής θα πρέπει να ενσωματώσει όλους τους νόμους και τους κανονισμούς της ΕΕ στο δίκαιο του Ηνωμένου Βασιλείου ώστε οι επιχειρήσεις να αισθάνονται ασφαλείς, και στη συνέχεια να αφαιρέσει, να τα επεξεργαστεί και να αντικαταστήσει τα στοιχεία που είναι αδικαιολόγητα επαχθή. Υποθέτοντας ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα διατηρείσει τη δέσμευση του νόμου της Κλιματικής Αλλαγής για μείωση των εκπομπών κατά 80%, θα μπορεί να μειώσει το κόστος ενός τέτοιου εγχειρήματος διαφοροποιούμενο από τους στόχους της ΕΕ για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Το Υπουργείο Εσωτερικών θα πρέπει να διαβεβαιώσει τους κατοίκους της ΕΕ οι οποίοι διαμένουν εδώ, ότι θα τους επιτραπεί να παραμείνουν πριν επεκταθούν και στους πολίτες της ΕΕ που φθάνουν στο Η.Β. από εδώ και στο εξής οι ίδιοι περιορισμοί που ισχύουν σήμερα για τους υπηκόους των άλλων φίλων χωρών, προκειμένου να αποφευχθεί μια μεγάλη εισροή πολιτών «της τελευταίας στιγμής» από την ΕΕ. Το Υπουργείο οικιστικής πολιτικής θα πρέπει να χαιρετίσει αυτόν τον περιορισμό, διότι η έλλειψη στέγης, που τροφοδοτείται από τη μετανάστευση, βρίσκεται στη ρίζα πολλών κοινωνικών προβλημάτων. Αυτό δεν θα πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για την οικοδόμηση λιγότερων κατοικιών, αλλά μας δίνει την ευκαιρία να ικανοποιήσουμε την αύξηση της ζήτησης για κατοικίες.
Η εκπαίδευση αποτελεί μια σημαντική εξαγωγική βιομηχανία που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την αυθαίρετη εφαρμογή μεταναστευτικών ελέγχων μετανάστευσης σε φοιτητές εκτός ΕΕ. Την επαύριο του Brexit η πίεση μπορεί να μειωθεί. Επιπλέον, στους φοιτητές από την Ευρώπη παρέχουμε το ισοδύναμο εννέα πανεπιστήμιων, τα οποία χρηματοδοτούνται με δάνεια του Ηνωμένου Βασιλείου που σπάνια αποπληρώνονται. Ετσι, θα πρέπει να επιδιώξουμε μια συμφωνία με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις οι οποίες θα εγγυώνται αυτά τα δάνεια και εμείς θα πληρώνουμε για τους φοιτητές του Ηνωμένου Βασιλείου που φοιτούν στην ΕΕ.
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ευκαιρίες που θα δημιουργηθούν με το Brexit.
Ευτυχώς, που το "Project Fear" (Σχέδιο καλλιέργειας φόβου) δεν έγινε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αλλά και το "Project Delay " (Σχέδιο καθυστέρησης εξόδου από την Ε.Ε.Ε) μπορεί να καλλιεργήσει κλίμα αβεβαιότητας και να καθυστερήσει τη συγκομιδή των κερδών από την πρωτόγνωρη ελευθερία μας.Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι οι υπουργοί θα πιέσουν για την επιτάχυνση του Brexit. Η ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν πολύ πιο περίπλοκη από ό, τι η έξοδός μας: και χρειάστηκαν μόλις δύο χρόνια.
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ και οι διαδοχικές Συνθήκες της ΕΕ μας έδεσαν τα χέρια. Αντίθετα, το Brexit θα δημιουργήσει νέες «επιθυμητές» ευκαιρίες για πολλά υπουργεία.
Στο νέο Υπουργείο Εμπορίου παρουσιάζονται εξαιρετικές ευκαιρίες για συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου. Επί 43 χρόνια το εμπόριο ήταν «αποκλειστική αρμοδιότητα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος μας έλεγαν ότι κανείς δεν θα ήθελε να κλείσει συμφωνίες με εμάς. Αλλά οι χώρες κάνουν ήδη ουρά για να κλείσουν..
Οι πιο αξιόλογες συμφωνίες είναι αυτές με τις αναδυόμενες οικονομίες που αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς και έχουν υψηλούς δασμούς. Όσο παραμένουμε στην ΕΕ, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα συμφωνίας με τις δύο μεγαλύτερες χώρες – η Ινδία έχει παραιτηθεί από τις συνομιλίες με την ΕΕ απογοητευμένη από τη στάση των 28 κρατών μελών που το καθένα τους ζητά τον αποκλεισμό των άλλων και η Κίνα δεν θα δεχθεί τους όρους της ΕΕ στις διαπραγματεύσεις. Αλλά η Κίνα έχει συνάψει συμφωνία με την Ελβετία και η Ινδία διαπραγματεύεται και αυτή συμφωνία. Και οι δύο χώρες θα ήθελαν να κλείσουν μια συμφωνία και με εμάς. Οι συζητήσεις για τις συμφωνίες με τις 28 χώρες δεν τελειώνουν ποτέ, αλλά οι διμερείς εμπορικές συμφωνίες σε γενικές γραμμές απαιτούν λιγότερο από δύο χρόνια. Και σίγουρα αφορούν τομείς ζωτικής σημασίας για την οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως οι υπηρεσίες, οι οποίες δεν καλύπτονται από πολλές συμφωνίες της ΕΕ.
Το Υπουργείο Διεθνούς Ανάπτυξης μπορεί να χρησιμοποιήσει το εμπόριο ως ένα ισχυρό οδηγό. Η ΕΕ έχει τους υψηλότερους δασμούς για τα γεωργικά προϊόντα και τα προϊόντα με υψηλά ποσοστά εντάσεως εργασίας τα οποία οι χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου είναι σε θέση να εξάγουν πιο εύκολα. Ακόμα και στους τομείς όπου η ΕΕ προσφέρει δωρεάν πρόσβαση στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, οι επαχθείς κανονισμοί της ήταν λιγότερο αποτελεσματικοί στην τόνωση του εμπορίου απ’ ότι η απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου για την ανάπτυξη και τις αναπτυξιακές δυνατότητες στην Αφρική (African Growth and Opportunity Act). Θα μπορούσαμε να αποτελέσουμε ένα παράδειγμα, συνδυάζοντας τις καλύτερες πολιτικές της ΕΕ, των ΗΠΑ και του Καναδά για να βοηθήσουμε τις χώρες να βγουν από τη φτώχεια μέσω του εμπορίου.
Κάθε εβδομάδα καθυστέρησης του Brexit κοστίζει στο βρετανό φορολογούμενο σχεδόν 200 εκατομμύρια στερλίνες από εισφορές κράτους μέλους. Ως εκ τούτου, το Υπουργείο Οικονομικών και το υπουργείο Υγείας (που θα είναι τα πρώτα που θα ωφεληθούν από την αύξηση των δημοσίων δαπανών) θα πρέπει να πιέσουν για γρήγορη έξοδο.
Παρά το γεγονός ότι θα μπορούμε να συνεχίσουμε να προσλαμβάνουμε νοσηλευτές από την ΕΕ, αν θέλουμε, το Brexit θα πρέπει να αποτελέσει κίνητρο για το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τα πανεπιστήμια μας για τη βελτίωση της κατάρτισης. Σήμερα αφήνουμε εκτός τα τρία τέταρτα των Βρετανών που ζητούν να παρακολουθήσουν επαγγελματικά μαθήματα για νοσηλευτές.
Το νέο Υπουργείο Εμπορίου, Ενέργειας και Βιομηχανικής Στρατηγικής θα πρέπει να ενσωματώσει όλους τους νόμους και τους κανονισμούς της ΕΕ στο δίκαιο του Ηνωμένου Βασιλείου ώστε οι επιχειρήσεις να αισθάνονται ασφαλείς, και στη συνέχεια να αφαιρέσει, να τα επεξεργαστεί και να αντικαταστήσει τα στοιχεία που είναι αδικαιολόγητα επαχθή. Υποθέτοντας ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα διατηρείσει τη δέσμευση του νόμου της Κλιματικής Αλλαγής για μείωση των εκπομπών κατά 80%, θα μπορεί να μειώσει το κόστος ενός τέτοιου εγχειρήματος διαφοροποιούμενο από τους στόχους της ΕΕ για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Το Υπουργείο Εσωτερικών θα πρέπει να διαβεβαιώσει τους κατοίκους της ΕΕ οι οποίοι διαμένουν εδώ, ότι θα τους επιτραπεί να παραμείνουν πριν επεκταθούν και στους πολίτες της ΕΕ που φθάνουν στο Η.Β. από εδώ και στο εξής οι ίδιοι περιορισμοί που ισχύουν σήμερα για τους υπηκόους των άλλων φίλων χωρών, προκειμένου να αποφευχθεί μια μεγάλη εισροή πολιτών «της τελευταίας στιγμής» από την ΕΕ. Το Υπουργείο οικιστικής πολιτικής θα πρέπει να χαιρετίσει αυτόν τον περιορισμό, διότι η έλλειψη στέγης, που τροφοδοτείται από τη μετανάστευση, βρίσκεται στη ρίζα πολλών κοινωνικών προβλημάτων. Αυτό δεν θα πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για την οικοδόμηση λιγότερων κατοικιών, αλλά μας δίνει την ευκαιρία να ικανοποιήσουμε την αύξηση της ζήτησης για κατοικίες.
Η εκπαίδευση αποτελεί μια σημαντική εξαγωγική βιομηχανία που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την αυθαίρετη εφαρμογή μεταναστευτικών ελέγχων μετανάστευσης σε φοιτητές εκτός ΕΕ. Την επαύριο του Brexit η πίεση μπορεί να μειωθεί. Επιπλέον, στους φοιτητές από την Ευρώπη παρέχουμε το ισοδύναμο εννέα πανεπιστήμιων, τα οποία χρηματοδοτούνται με δάνεια του Ηνωμένου Βασιλείου που σπάνια αποπληρώνονται. Ετσι, θα πρέπει να επιδιώξουμε μια συμφωνία με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις οι οποίες θα εγγυώνται αυτά τα δάνεια και εμείς θα πληρώνουμε για τους φοιτητές του Ηνωμένου Βασιλείου που φοιτούν στην ΕΕ.
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ευκαιρίες που θα δημιουργηθούν με το Brexit.
Ευτυχώς, που το "Project Fear" (Σχέδιο καλλιέργειας φόβου) δεν έγινε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αλλά και το "Project Delay " (Σχέδιο καθυστέρησης εξόδου από την Ε.Ε.Ε) μπορεί να καλλιεργήσει κλίμα αβεβαιότητας και να καθυστερήσει τη συγκομιδή των κερδών από την πρωτόγνωρη ελευθερία μας.Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι οι υπουργοί θα πιέσουν για την επιτάχυνση του Brexit. Η ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν πολύ πιο περίπλοκη από ό, τι η έξοδός μας: και χρειάστηκαν μόλις δύο χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου