Δεμένοι χειροπόδαρα...

του Αιρετικού.

Ερχεται και  άλλο Μνημόνιο. Πλέον είναι σαφές ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν.Η προοπτική να βγει η χώρα από τα μνημόνια και να αναπτυχθεί η οικονομία δεν προκύπτει από καμία σοβαρή μακροοικονομική ανάλυση. Αντιθέτως η πιθανότητα το επόμενο καλοκαίρι η χώρα να συνάψει νέα δανειακή συμφωνία με άλλο ένα μνημόνιο δείχνει πιο ισχυρή. Άλλωστε μη ξεχνάμε πως το καλοκαίρι του 2017 προβλέπεται να πληρωθεί ένα μεγάλο  μέρος του δανείου που συνάφθηκε με τον ESM (6 δις €) και άλλα 6 δις στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, χωρίς να υπολογίζουμε ΔΝΤ και ιδιώτες.

Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι: που τελικά ποντάρει ο κύριος Τσίπρας. Όλα τα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο πολιτικός σχεδιασμός του πρωθυπουργού στοχεύει στην πλήρη αποδυνάμωση του πολιτικού συστήματος με στόχο την ΝΔ , την διάσπαση του ΠΟΤΑΜΙΟΥ και την ενίσχυση του ΚΚΕ και της ΧΑ ώστε ως δεύτερο κόμμα να ειναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων. Έχοντας ουσιαστικά αποδυναμώσει τον κ. Μητσοτάκη θα μπορέσει να θέσει τους όρους του καθώς η προοπτική ακυβερνησίας θα είναι ορατή. Το σκίακτρο της ακυβερνησίας , κατα τους σχεδιαστές θα φοβίσει την μεσαία τάξη . Το σενάριο αυτό φυσικά βασίζεται σε δύο προϋποθέσεις:

Πρώτη: Η ΝΔ να μη καταφέρει στις επόμενες εκλογές να ξεπεράσει το 38% και ο ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί σε μία απόσταση 6 περίπου ποσοστιαίων μονάδων απο αυτή.

Δεύτερη: Τα κόμματα που θα εισέλθουν στην Βουλή με τα οποία θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας η ΝΔ να μη διαθέτουν τον απαιτούμενο αριθμό βουλευτών ώστε να σχηματιστεί πλειοψηφική Κυβέρνηση.

Με τα σημερινά δεδομένα και οι δύο προϋποθέσεις πληρούνται και σίγουρα η μάχη του κ. Τσίπρα τους επόμενους μήνες δεν θα απευθύνεται στον κ. Μητσοτάκη αλλά το ΠΑΣΟΚ και στο ΠΟΤΑΜΙ.Και οι εξελίξεις στην Ευρώπη φαίνεται ότι δικαιολογούν τον σχεδιασμό αυτό καθώς πλέον οι ψηφοφόροι στρέφονται όλο και περισσότερο προς τα άκρα.Το κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία κέρδισε έδρες σε τρία ακόμα κοινοβούλια ομοσπονδιακών [γερμανικών] κρατιδίων φέτος την άνοιξη, βασιζόμενο στην δεξαμενή των ανθρώπων που συνήθως δεν ψηφίζουν και –καθόλου αμελητέο- στους πρώην υποστηρικτές της κεντροαριστεράς. Εν τω μεταξύ, στις βρετανικές εκλογές του 2015, το δεξιό UKIP κέρδισε σημαντική στήριξη από τους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης . Τέλος, στις αυστριακές εκλογές , ένα εντυπωσιακό 86% των εργαζομένων  ψήφισαν δεξιούς λαϊκιστές.

Ποια θα είναι όμως η συνέχεια της τωρινής συμφωνίας; Σύμφωνα με την Wall Street Journal για την αποπληρωμή του Ελληνικού χρέους εντός του 2016 έχουμε την εξής εικόνα:

Το σύνολο που προκύπτει έως το τέλος του έτους είναι 18 δις 579 εκατομμύρια € από τα οποία τα 13,6 δις μέχρι το τέλος Αυγούστου. Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει και από τους Financial Times.

Με δεδομένο ότι από το σύνολο της δόσης  των 10,3 δις, τα 7,5 δις θα διατεθούν από τους δανειστές το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου και τα 2,8 δις θα δοθούν μετά το καλοκαίρι του 2016, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως στην πραγματική οικονομία όχι μόνο δεν θα εισρεύσουν χρήματα σε καθαρή βάση, αλλά ότι αντίθετα μας λείπουν και 8,3 δις έως το τέλος του έτους.

Τ

ο πρόβλημα είναι ότι ο εγκλωβισμός του ελληνικού λαού είναι διαχρονικός καθώς μετά το τυπικό πέρας των μνημονίων θα εξακολουθεί να υφίσταται ο ίδιος ασφυκτικός οικονομικός έλεγχος έως ότου αποπληρωθεί το 75% των δανείων που η όποια χώρα έχει λάβει από το μηχανισμό στήριξης. Δηλαδή η Ευρωζώνη είναι ένα μνημόνιο διαρκείας.

[--->]