Απορροφημένοι από τα καθημερινά προβλήματα που εξακολουθεί να
προκαλούν τα Μνημόνια, έχουμε αρχίσει να προσαρμοζόμαστε σε ένα
περιβάλλον, το οποίο κυριαρχείται από την επιλεκτική "ακοή" και πολύ
συχνά από την επιλεκτική αντίληψη των πραγμάτων.
Αποτέλεσμα; Να αγνοούμε
πολλές φορές πολλά από εκείνα που γίνονται γύρω μας και τα οποία θα
μπορούσαν να επηρεάσουν, όχι μόνο την κρίση αλλά και τις επιλογές
μας.
Για παράδειγμα την ώρα που χιλιάδες αγρότες μάχονται για το δικαίωμα
στην επιβίωση ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης που
εκλεχθηκε προβάλλοντας τα δίκαια των πολλών έχουν δώσει άφεση στους
τραπεζίτες. Το χειρότερο; η ιρλανδική κυβέρνηση , η μνημονιακή σύμφωνα
με την αξιολόγηση της Κυβέρνησης , οργανώνει κοινοβουλευτικές έρευνες ,
καλεί απο τους τραπεζίτες να δώσουν εξηγήσεις και ζητά απο τους
προέδρους της ΕΚΤ να απαντήσουν στα ερωτήματα των ιρλανδών βουλευτών.
Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις στάθηκε η απόφαση της ιρλανδικής
κυβέρνησης να μελετήσει ενδελεχώς, όχι μόνο τα αίτια που έφεραν τη χώρα
στα "σαγόνια των Μνημονίων", αλλά και να διερευνήσει τις ευθύνες. Έτσι,
πριν λίγες μέρες στο Δουβλίνο την Τετάρτη, στα πλαίσια της
κοινοβουλευτικής έρευνας με επικεφαλής τον πρόεδρο Ciaran Lynch,
διερευνήθηκαν οι αστοχίες στον τραπεζικό τομέα και επανεξετάστηκε
συνολικά η κυβερνητική πολιτική που ακολουθήθηκε, προκειμένου να
αντιμετωπιστεί η τραπεζική κρίση της Ιρλανδίας.
Η έρευνα που διαρκεί
πάνω από 10 μήνες, εξέτασε πάνω από 100 μάρτυρες. Πρώην τραπεζικά
στελέχη, πολιτικοί και αξιωματούχοι υπεύθυνοι του ιρλανδικού
χρηματοπιστωτικού συστήματος, κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις για όσα
έκαναν που οδήγησαν στην κρίση, αλλά και για τις αποφάσεις που πήραν
προκειμένου να την αντιμετωπίσουν. Δεν ήταν μάλιστα λίγα εκείνα τα
τραπεζικά στελέχη, που κατά τη διάρκεια των ακροάσεων ζήτησαν συγγνώμη,
ενώ ένας από αυτούς, ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Allied Irish
Banks, ο Eugene Sheehy, δήλωσε ότι οι πράξεις του είναι «ένα θέμα της
αιώνιας ντροπής.»
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι διοικήσεις των τραπεζών -και όχι μόνο-
έχουν αντικατασταθεί, ενώ πολλές ιρλανδικές τράπεζες ανήκουν σήμερα στο
κράτος, αφού η διάσωσή τους χρηματοδοτήθηκε από τους φορολογούμενους.
Η έρευνα που έγινε από το κοινοβούλιο, απεκάλυψε τεράστιες ευθύνες όχι
μόνο των τραπεζιτών, αλλά και των ρυθμιστικών αρχών. Οι μεν τραπεζίτες
διαπιστώθηκε ότι παραβίαζαν τα όρια δανεισμού με ατιμωρησία, οι
ρυθμιστικές αρχές με τη στάση τους διευκόλυναν τη δημιουργία της
στεγαστικής φούσκας, που προκάλεσε την κρίση της ιρλανδικής οικονομίας.
Σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας η κεντρική τράπεζα, "ο κορυφαίος
θεματοφύλακας της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας του κράτους," υποτίμησε
τους κινδύνους, ενώ η κυβέρνηση είχε ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης, καθώς
δεν παρενέβη.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι οι Ιρλανδοί βουλευτές,
επέκριναν έντονα το ρόλο της ΕΚΤ στην πορεία προς τη διάσωση και τις
πιέσεις που άσκησε στον επιμερισμό του κόστους της διάσωσης των
τραπεζών. Φυσικά, ακόμα και σήμερα αρνείται τις ευθύνες της και θέλοντας
να δείξει ότι βρίσκεται υπεράνω κρατών και κυβερνήσεων, τόσο ο κ.
Τρισέ, ο οποίος ήταν πρόεδρος της ΕΚΤ κατά τη στιγμή της παρέμβασης όσο
και σημερινός πρόεδρος της ΕΚΤ ο κ. Μάριο Ντράγκι, αρνήθηκαν να
εμφανιστούν παρά την πρόσκληση που τους είχαν απευθύνει το ιρλανδικό
κοινοβούλιο στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής έρευνας.
Θα ήταν ιδιαίτερα κρίσιμο προκειμένου να γίνουν πιο εύκολες οι
συγκρίσεις να επισημάνουμε, ότι τον Ιουνίο του 2014 η εφημερίδα, "Irish
Times" αποκάλυψε ένα γράμμα του τότε προέδρου της ΕΚΤ Ζαν Κλωντ Τρισέ,
στον πρώην υπουργό οικονομικών Μπράιαν Λένιμαν, με τη σφραγίδα του
απορρήτου με ημερομηνία 19 Νοεμβρίου 2010. Στην επιστολή τονίζεται, ότι
το ΔΣ της ΕΚΤ θα αποδεχτεί τη χορήγηση περαιτέρω έκτακτης ένεσης
ρευστότητας στις τράπεζες, εάν δεσμευτεί η Κυβέρνηση γραπτώς ότι θα
αιτηθεί του σχεδίου διάσωσης.
Επιπλέον υπογραμμίζει, ότι η αίτηση για
οικονομική βοήθεια πρέπει να συνοδεύεται από δέσμευση για περικοπή
δαπανών και επαναδόμηση του χρηματοπιστωτικού τομέα. Στην επιστολή
αναφέρεται, πως η κυβέρνηση πρέπει να συμπεριλάβει τα προσωρινά κεφάλαια
των τραπεζών και να εγγυηθεί της αποπληρωμής των οφειλών των τραπεζών
στην ΕΚΤ.
Αυτή η ιστορία από την Ιρλανδία, αποκαλύπτει πολλά: καταρχήν τη
διάθεση να διερευνηθούν τα αίτια και να αποτιμηθεί ο ρόλος, αλλά και οι
ευθύνες εκείνων που προκάλεσαν, αλλά και όσων διαχειρίστηκαν την κρίση.
Το κυριότερο όμως είναι, ότι προχώρησαν ακόμα παραπέρα, μέχρι την
Φρανκφούρτη και με εκείνα που βρήκαν, αλλά και με όσα αποκάλυψαν, έκαναν
φανερό ότι τελικά το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι η
γραφειοκρατία της -σε όλα τα κλιμάκια-θεωρεί ότι είναι όχι απλώς
υπεράνω κριτικής, αλλά και τόσο ισχυρή ώστε να αγνοεί τα κοινοβούλια,
δηλαδή την ίδια την Δημοκρατία.
Και σίγουρα όλα αυτά τα διδάγματα θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα
χρήσιμα στους Έλληνες προκειμένου να κρίνουν, να αξιολογήσουν και να
συγκρίνουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου