Δύο, τα πιθανότερα σενάρια : Ή ένας «μεγάλος συνασπισμός» Λαϊκού Κόμματος και Σοσιαλιστών (ΡΡ και PSOE),
που έχουν παρόμοια προγράμματα και θα μπορούσαν να υπολογίζουν ότι θα γίνει αποδεκτός από την Ευρωπαϊκή Ένωση που ενδιαφέρεται ιδιαίτερα
για μια σταθερή κυβέρνηση που θα συνεχίσει την πολιτική της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, και της φτωχοποίησης των
εργαζομενων.
Ή
διάλυση σε λίγους μήνες του
νεοεκλεγέντος κοινοβουλίου και επιστροφή
στις κάλπες, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα υπάρξει μικρότερος κατακερματισμός
δυνάμεων και μεγαλύτερη κυβερνησιμότητα. Υπέρ
του πρώτου σεναρίου συνηγορεί μια τάση που φαίνεται να κατέχει δεσπόζουσα θέση
σε ένα μεγάλο αριθμό χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τα κόμματα της
κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς να συνάπτουν συμμαχίες κάτι που μέχρι πρόσφατα θεωρείτο «αφύσικο», προκειμένου
να σχηματίσουν σταθερές κυβερνήσεις που
να μπορούν να αντιμετωπίσουν δύσκολες
καταστάσεις λόγω της κρίσης και την εμφάνιση πολιτικών κινημάτων ακροδεξιών, εθνικιστικών, λαϊκιστικών - που
αμφισβητούν πλευρές της διαδικασίας ιεράρχησης και συγκεντροποίησης της Ευρωπαϊκής πολιτικής θέτοντας σε κίνδυνο
τη «σταθερότητα» των αντίστοιχων πολιτικών
συστημάτων.
