Τον Αύγουστο του 2013 ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας, έλεγε σε διάφορες συνεντεύξεις του: «Κανείς δεν θέλει να εξαιρούμε τους κακοπληρωτές από την πληρωμή των κόκκινων δανείων τους, διότι αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει στεγαστική πίστη. Δεν πρόκειται ποτέ τράπεζα να ξαναδώσει δάνειο», έθετε ζήτημα σταδιακής επανεκκίνησης των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία και δήλωνε πως «δεν μπορούμε να μην κάνουμε κάτι, γιατί διαφορετικά θα καταρρεύσουν οι τράπεζες». Διαβεβαίωνε δε, ότι «θα τεθούν κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια, ώστε να προστατεύονται αυτοί που έχουν πραγματικά ανάγκη και να μην βρίσκουν ευκαιρία να αποφύγουν την καταβολή των δόσεων οι κακοπληρωτές».
Δύο χρόνια μετά και «αριστερά». Προχθές, στην πανηγυρική συνέντευξη Τύπου που δόθηκε από τους κ.κ. Τσακαλώτο και Σταθάκη σχετικά με τη συμφωνία που υπήρξε και για τα κόκκινα δάνεια με το… κουαρτέτο, τονίστηκε ότι με τη συμφωνία γίνεται το πρώτο βήμα προκειμένου οι τράπεζες να απαλλαγούν από το πρόβλημα των κόκκινων δανείων ώστε να μπορέσουν να ξαναδώσουν δάνεια σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Επίσης κατά τη χθεσινή του ομιλία στη Βουλή, ο κ. Τσακαλώτος μας συγκίνησε λέγοντας: «Πράγματι υπάρχουν αυτοί που δεν προστατεύονται, αλλά αφορά αυτούς που έχουν χρήματα.
Ποια είναι πιο σημαντικά; Η ανθρωπιστική κρίση; τα νοσοκομεία; οι πρόσφυγες; ή ακόμα περισσότερη προστασία σε αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν;». (Άθλιος και επειδή συνδέει πρόσφυγες με τη σωτηρία των τραπεζών).
Το αποτέλεσμα: Ο Στουρνάρας πάλευε να ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας με δύο επιχειρήματα. Πρώτον, ότι αν οι τράπεζες δεν πάρουν τα λεφτά τους δε θα μπορέσουν να ξαναδώσουν δάνεια. Δεύτερον, ότι η προστασία των δανειοληπτών από πλειστηριασμούς ευνοεί τους κακοπληρωτές που έχουν να πληρώσουν τις δόσεις και δεν το κάνουν.
Ο Τσακαλώτος με τον Σταθάκη και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. πραγματοποίησαν αυτό που επιδίωκε ο Στουρνάρας, χρησιμοποιώντας ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα. Πρώτον, ότι οι τράπεζες θα μπορέσουν να ξαναδώσουν δάνεια και δεύτερον ότι θα σταματήσουν να ευνοούνται οι κακοπληρωτές. Επιχειρήματα φτηνιάρικα, καθώς οι τράπεζες υποτίθεται ότι θα ξεκινούσαν την επαναχορήγηση δανείων βοηθώντας στη ρευστότητα της αγοράς από την πρώτη τους κιόλας ανακεφαλαιοποίηση.
Έγιναν άλλες τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις και οι τράπεζες όχι μόνο δεν δίνουν δάνεια, αλλά κρατάνε κλειδωμένες και τις καταθέσεις των πολιτών. Και μιλάμε για ανακεφαλαιοποιήσεις που έγιναν αποκλειστικά με τους όρους των τραπεζιτών και με παγκόσμιες πρωτοτυπίες όπως ότι 7 δισ. ευρώ πήγαν για την ανακεφαλαιοποίηση της ΑΤΕ μετά την απορρόφησή της από την Πειραιώς.
Το δεύτερο επιχείρημα είναι ακόμη αθλιότερο. Κακοπληρωτές είναι τα ΜΜΕ, τα κόμματα, τα λαμόγια που πήραν τα θαλασσοδάνεια και ακόμη το συζητάμε όλο αυτό σε ακαδημαϊκό επίπεδο μέχρι να ξεχαστεί. Πέρα όμως από τα γνωστά κέντρα Εξουσίας που χαρτζιλικώνονταν από τις τράπεζες, σαφώς υπάρχουν και κάποιοι απλοί δανειολήπτες που είδαν στις δικλείδες ασφαλείας για την αποφυγή πλειστηριασμού την ευκαιρία να μην πληρώσουν τα δάνειά τους ενώ μπορούσαν.
Όμως με τόσα στοιχεία και δυνατότητες διασταυρώσεων που διαθέτουν σήμερα οι υπηρεσίες οικονομικού ελέγχου, δεν μπορούν να βρουν ποιοι είναι αυτοί; Φυσικά και μπορούν, όμως είναι χρήσιμοι για να χρησιμοποιούνται ως επιχείρημα για να ξεσπιτωθεί κόσμος και κοσμάκης που έχει γονατίσει οικονομικά. Από τον Ιανουάριο θ’ αρχίσει το γνωστό κόλπο με το οποίο θα δίνονται στη δημοσιότητα «κραυγαλέες περιπτώσεις» εχόντων που εντάχθηκαν στο νόμο Κατσέλη, με σκοπό να γενικεύσει η κυβέρνηση αυτή τη συμπεριφορά και την πρακτική χρεώνοντάς την σε όλους τους δανειολήπτες.
Και τελειώνουμε με το καλύτερο. Ο Σταθάκης, την τελευταία στιγμή πρόσθεσε λέει «νομοτεχνικές βελτιώσεις» στο νομοσχέδιο για τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια. Σχεδόν όλες αυτές οι «βελτιώσεις» παρουσιάζουν ως ασπίδα προστασίας για τους δανειολήπτες, την Τράπεζα της Ελλάδας. Της οποίας πρόεδρος είναι ο Γιάννης Στουρνάρας.
Ο οποίος από το 2013 πάλευε να ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί για να «μην καταστραφούν οι τράπεζες». Κι άντε τώρα να ξεχωρίσεις ποιο από αυτά τα δίδυμα του νεοφιλελευθερισμού είναι το πιο σιχαμερό.
Υγ1: Φυσικά επιμένω να πιστεύω ότι στην ελεύθερη αγορά τα δάνεια από τις τράπεζες δίνονται στα πλαίσια των επενδυτικών τους κινήσεων. Οι επενδύσεις εμπεριέχουν ρίσκο. Όπως συμβαίνει σε όλες τις επιχειρήσεις, όταν μια επένδυση αποτυγχάνει το κόστος το χρεώνεται η επιχείρηση.
Οι ελληνικές τράπεζες είναι οι μόνες ιδιωτικές επιχειρήσεις που επενδύουν με την εγγύηση του κράτους σε ποσοστό 100% και προστατεύονται απόλυτα από κάθε λανθασμένη τους επένδυση. Η προστασία αυτή γίνεται εις βάρος όλων των πολιτών, ανεξάρτητα αν έχουν δάνεια ή καταθέσεις ή καμία σχέση με τράπεζες.
Αυτή η προστασία των τραπεζών είναι το νοσηρότερο είδος κρατισμού, τον οποίο κρατισμό απεχθάνονται οι νεοφιλελεύθεροι που ταυτόχρονα απαιτούν να διασώζονται οι τράπεζες από το κράτος. Κι αυτοί τώρα θέλουν να λέγονται σοβαροί…
Υγ2: Δεν πρόκειται ούτε για διαφήμιση, ούτε για εξυπηρέτηση. Απλώς τυχαίνει να μου αρέσουν αυτοί οι τρεις άνθρωποι και τα έργα τους. Σε όσους έχουν ακόμη απομείνει χρήματα για δώρα, θεωρώ το LastPaper μία υπέροχη πρόταση.
[--->]
