Αυτή η ανάρτηση περιέχει σύντομες αναφορές σε άρθρα που συνιστώνται. Ρίξτε μια ματιά στα άρθρα των συνδέσμων για να κρίνετε ποιά αξίζουν το χρόνο σας… αν όχι όλα:
[1]
Ο Γιάνης Βαρουφάκης δήλωσε επανειλλημένα ότι όλα τα χρέη προς το ΔΝΤ θα πληρωθούν, διότι «καμμία χώρα δεν άφησε απλήρωτο το ΔΝΤ και δεν θέλουμε να γίνουμε η πρώτη εξαίρεση». (Για το αδιέξοδο της ακραία φιλο-ευρωπαϊκής στάσης του Βαρουφάκη έφτιαξα πρόσφατα ένα σύντομο video).
Όμως… η Ελλάδα έχει πολύ ιδιαίτερους λόγους να γίνει η «πρώτη εξαίρεση», όπως αποκαλύπτεται (για πολλοστή φορά) από τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου:
- Πέντε χρόνια από την υπογραφή του Μνημονίου: Η απάτη στο Δ.Σ. του ΔΝΤ και ο δρόμος προς την καταστροφή (ένα άρθρο που αξίζει να διαβαστεί με πολλή προσοχή, όπως και το βιβλίο του Μ. Ιγνατίου για το ίδιο θέμα).
«…Ο νομικός σύμβουλος αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ δεν μπορούσαν να επιβεβαιώσουν ότι το χρέος της Ελλάδας ήταν βιώσιμο με μεγάλη πιθανότητα, και αυτό αντίκειται στον κανονισμό του Ταμείου. Ετσι υποστήριξε ότι προκειμένου να προχωρήσει το Δ.Σ. στην έγκριση του δανείου προς τη χώρα μας θα έπρεπε να τροποποιηθεί ο κανονισμός του ΔΝΤ ώστε ακόμα και αν το χρέος μίας χώρας δεν είναι βιώσιμο να μπορεί το Ταμείο να την χρηματοδοτήσει, σε περίπτωση που υπάρχει κίνδυνος επιμόλυνσης άλλων χωρών…»
[2]
Ο κατηφορικός δρόμος προς τον ανέντιμο συμβιβασμό έχει στρωθεί για τα καλά. Επιφανή μέλη της κυβέρνησης (Πανούσης, Φλαμπουράρης, κ.ά.) τον προωθούν σχεδόν φανερά, παρά τις διαβεβαιώσεις περί «κόκκινων γραμμών», οι οποίες οδηγούνται σε ολοκληρωτική κατάρρευση, όπως λέει το κύριο άρθρο του «Δρόμου της Αριστεράς».
Κάποιες νέες δημοσκοπήσεις (και τον τρόπο που «μαγειρεύονται») σατίρισε εικαστικά ο γελοιογράφος Σπύρος Δερβενιώτης:
Ούτε στα πιο τρελλά του όνειρα, ο Σαμαράς δεν θα μπορούσε να ελπίζει σε ένα νέο μνημόνιο, επικυρωμένο «δημοκρατικά» (ίσως και με δημοψήφισμα) από το λαό.
O ανεκδιήγητος Γιάννης Πανούσης δήλωσε, συγκεκριμμένα:
Δυστυχώς, σε παρόμοια κατεύθυνση κινούνται πολλοί άλλοι. Π.χ.
- Φλαμπουράρης: Το δημοψήφισμα αν θα γίνει θα είναι συμφωνημένο και με τους εταίρους (10-5-2015)
- Φλαμπουράρης: Άθλος το ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει έστω και ως ένα βαθμό το πρόγραμμά της (30/3/2015)
- Ο λαγός του νεοφιλελευθερισμού [Κούλογλου] στον ΣΥΡΙΖΑ μίλησε: Πρέπει να υπάρξει συμφωνία – ας την πούνε «κωλοτούμπα»
[3]
Στο μεταξύ, κάποιοι έντιμοι αρθρογράφοι (εντός ΣΥΡΙΖΑ) επιχείρησαν να βρουν λύσεις με πρόσφατο άρθρο τους για τα (κρυφά και φανερά) αδιέξοδα:
Πολύ σωστό άρθρο! Μόνο που… (όπως εξηγεί) για θεσμικούς λόγους είναι αδύνατη η στάση πληρωμών προς ΔΝΤ / ΕΚΤ, ενώ η τακτική «ούτε βήμα πίσω» (που προτείνει το άρθρο) θα πυροδοτούσε (λόγω εκβιασμών ρευστότητας) ακριβώς αυτό! Η λεπτή διαφορά σε τέτοια περίπτωση, έγκειται στο ότι (τότε) «θα φταίνε οι δανειστές»…
Όμως, κάτι τέτοιο είναι… ψιλά γράμματα για μία κυβέρνηση που δεν διανοείται να ορθώσει ανάστημα, ούτε καν με τον τρόπο που εξήγησε ο Νότης Μαριάς, δηλαδή π.χ. με ελληνικό βέτο στην «άφεση αμαρτιών» για το υπέρογκο έλλειμμα της Γαλλίας, ή με βέτο στο δάνειο προς την Ουκρανία, περιπτώσεις όπου [όπως εξήγησε ο Μαριάς] κακώς δεν ασκήθηκαν βέτο, απαιτώντας να σταματήσει άμεσα ο Ντράγκι τους εκβιασμούς του…
[4]
Ο Γιώργος Δελαστίκ στο άρθρο «Τίποτα δεν κάνουν» συμπεραίνει:
«…Η κυβέρνηση δίνει πλέον την εντύπωση πως ενδιαφέρεται για το προπαγανδιστικό πλασάρισμα των υποχωρήσεών της ώστε να μην υποστεί μείζονα πολιτική βλάβη παρά για την ουσία του θέματος. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι του ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν να κάνουν όλα όσα επαγγέλονταν, αποδεικνύονται στην πράξη ανίκανοι να υλοποιήσουν έστω και ελάχιστο μέρος τους. Είναι πια άκρως αμφίβολο αν τους έχει μείνει η δυνατότητα να υλοποιήσουν οτιδήποτε από όσα έχουν τάξει όχι μόνο προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά και μάλιστα με τον πιο επίσημο τρόπο – τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού μέσα στη Βουλή.»
[5]
Στο τολμηρό άρθρο του «Τα αρχίδια* της Ε.Ε.» ο Περικλής Κοροβέσσης έγραψε:
Οι πρώτες εκατό μέρες της νέας κυβέρνησης πέρασαν, αλλά κάποια ουσιαστική αλλαγή δεν είδαμε. Να αρχίσουμε από το χρέος και την κατάργηση των Μνημονίων. Δεν έγινε τίποτα. Το χρέος εξυπηρετείται κανονικά και, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του καθηγητή Γ. Μαργαρίτη («Εφ.Συν.» 6.4.15), μέχρι τον Αύγουστο θα έχουμε πληρώσει 15 δισ. ευρώ.Πού είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους αφού πληρώνουμε τοκοχρεολύσια που ουσιαστικά επικυρώνουν το χρέος;Οι εφαρμοστικοί νόμοι έχουν την ίδια ισχύ όπως και με την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. «Η δημόσια κοινή περιουσία αυτού του λαού δεν ξεπουλιέται» μας είχαν υποσχεθεί.Αλλά το ΤΑΙΠΕΔ δεν καταργήθηκε και δουλεύει κανονικά. Αν το βαφτίσουμε σε αριστερά νερά, πάλι την ίδια δουλειά δεν θα κάνει;Τι γίνεται με τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, το νερό; Αν πάνε σε κοινοπραξίες, δεν είναι ιδιωτικοποίηση;Τον ΕΝΦΙΑ τον πληρώνουμε κανονικά και ο ΦΠΑ δεν μειώθηκε.Αυτά ενδεικτικά. Μοιάζει η πολιτική Σαμαρά-Βενιζέλου να έχει επιβιώσει, αλλά με άλλη ρητορική και διαφορετική επικοινωνιακή τακτική. Τι να συμβαίνει άραγε;[…]Ζούμε σε μια Ε.Ε. υποταγμένη, με ομοιόμορφα καθεστώτα που δεν παρεκκλίνουν από τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού. Οποια χώρα προτείνει έναν δικό της δρόμο θα την τσακίσουν.
Στις διαπραγματεύσεις με τους τοκογλύφους-εταίρους μας δεν βλέπω τη δυνατότητα κανενός έντιμου συμβιβασμού. Και δυστυχώς δεν είμαι ο μόνος που τα διαπιστώνει. Αν δεν υποταχτούμε πλήρως, θα μας συντρίψουν…
[…]
ΤΟ οικοδόμημα της Ε.Ε., όπως είναι χτισμένο, είναι θέμα χρόνου πότε θα καταρρεύσει. Και εδώ ήταν το δικό μας διαπραγματευτικό χαρτί: η ρωγμή, η όποια ρωγμή μπορούσε να επιφέρει η Ελλάδα και ίσως ενεργοποιούσε το φαινόμενο του ντόμινο. Και αρχή θα είναι η παύση πληρωμής των τοκοχρεολυσίων.
Αν κάθε πέντε μήνες ρίχναμε 15 δισ. στην κοινωνία, κάτι δεν θα γινόταν; Τώρα αυτά χάνονται, το χρέος κάθε χρόνο μεγαλώνει. Και με αυτήν τη λογική το μόνο που θα αναπτύσσεται θα είναι η ανθρωπιστική κρίση που μπορεί να καταπιεί και την επόμενη γενιά…
[--->]
