«Επί το έργον βρίσκονται οικονομικοί και πολιτικοί
δολοφόνοι» δήλωσε ο καθηγητής Εργατικού Δικαίου του ΑΠΘ, Άρης Καζάκος στο
Κόκκινο και στον Σπύρο Γεράρδη, αναφορικά με τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται
από το ευρωπαϊκό κατεστημένο στην εργασία.
«Η ενίσχυση της ζήτησης με την ενίσχυση της αγοραστικής αξίας του
μισθού, είναι κομβικό εργαλείο για να επανέλθει η οικονομία σε κανονικότητα»,
γιατί «η ελληνική οικονομία στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην εσωτερική ζήτηση
(κατανάλωση)», τόνισε.
«Οι συλλογικές συμβάσεις είναι θέμα αξιοπρέπειας, είναι θέμα τιμής, αλλά και βίας. Είναι μια αξία σχετικής δικαιοσύνης και μιας ισορροπημένης ρύθμισης των όρων εργασίας αλλά και ένας μηχανισμός ελάττωσης της βίας, η οποία, έτσι κι αλλιώς, είναι εγγενής στις εργασιακές σχέσεις» συμπλήρωσε ο καθηγητής.
Για το ασφαλιστικό σύστημα, επισήμανε ότι «είναι άμεση απόρροια της κατάστασης της εργασίας και των ανθρώπων, διότι το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα, ανέκαθεν είχε πρόβλημα έλλειψης πόρων. Τα στοιχεία που έχουν δοθεί είναι απολύτως ψευδή και βρισκόμαστε σε μια διαδικασία διόρθωσης».
Τέλος, ο κ. Καζάκος διερωτάται, «πως είναι δυνατόν με συμβάσεις-σκουπίδια, με απλήρωτους εργαζόμενους, με μισθούς που έχουν σακατευτεί, με επίσημη ανεργία 1,5 εκατ. ανθρώπους, και 2 εκατ. πραγματική ανεργία να είναι υγιές το ασφαλιστικό σύστημα;
Με αυτά τα οικονομικά δεδομένα, οι αναλογιστικές μελέτες θα μας οδηγήσουν σε καινούργιες προσαρμογές, όπως είναι ο ευφημιστικός όρος, δηλ. σε καινούριες περικοπές».
[--->]
«Οι συλλογικές συμβάσεις είναι θέμα αξιοπρέπειας, είναι θέμα τιμής, αλλά και βίας. Είναι μια αξία σχετικής δικαιοσύνης και μιας ισορροπημένης ρύθμισης των όρων εργασίας αλλά και ένας μηχανισμός ελάττωσης της βίας, η οποία, έτσι κι αλλιώς, είναι εγγενής στις εργασιακές σχέσεις» συμπλήρωσε ο καθηγητής.
Για το ασφαλιστικό σύστημα, επισήμανε ότι «είναι άμεση απόρροια της κατάστασης της εργασίας και των ανθρώπων, διότι το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα, ανέκαθεν είχε πρόβλημα έλλειψης πόρων. Τα στοιχεία που έχουν δοθεί είναι απολύτως ψευδή και βρισκόμαστε σε μια διαδικασία διόρθωσης».
Τέλος, ο κ. Καζάκος διερωτάται, «πως είναι δυνατόν με συμβάσεις-σκουπίδια, με απλήρωτους εργαζόμενους, με μισθούς που έχουν σακατευτεί, με επίσημη ανεργία 1,5 εκατ. ανθρώπους, και 2 εκατ. πραγματική ανεργία να είναι υγιές το ασφαλιστικό σύστημα;
Με αυτά τα οικονομικά δεδομένα, οι αναλογιστικές μελέτες θα μας οδηγήσουν σε καινούργιες προσαρμογές, όπως είναι ο ευφημιστικός όρος, δηλ. σε καινούριες περικοπές».
[--->]
