Τα όσα είπε- και όπως τα είπε- ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές του δηλώσεις δεν περιγράφουν κάποιο επαναστατικό πρόγραμμα προς το σοσιαλισμό. Περιγράφουν απλώς τα αυτονόητα που πρέπει να έχει κατοχυρωμένα, ένα κράτος αν θέλει να λέγεται και να είναι «Δημοκρατικό», «σύγχρονο» και ενταγμένο στους «δυτικούς» θεσμούς.
Προφανώς και δεν είναι σοσιαλιστική διακήρυξη ότι:
Θα ελεγχθούν οι βαρόνοι του χρήματος και οι κερδοφόρες σχέσεις τους με τις σάπιες δομές του κράτους
Θα πληρώσουν οι εργολάβοι και οι καναλάρχες τους φόρους που τους αναλογούν
Θα κυνηγηθούν οι λαθρέμποροι
Θα ερευνηθούν αυτοί που φυγάδευσαν/ αποθήκευσαν τα χρήματά τους σε ασφαλή ξένα θησαυροφυλάκια
Δεν έχουν να κάνουν με σοσιαλιστικές αναζητήσεις οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού, σύμφωνα με τις οποίες:
Το δημόσιο θα λάβει το αντίτιμο που πρέπει για τη παραχώρηση των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων
Θα εξεταστούν τα (θαλασσοδάνεια) προς τους μιντιάρχες/ καναλάρχες
Τίποτε το επαναστατικό δεν κρύβουν οι δεσμεύσεις του πρωθυπουργού για:
Την κατάργηση της ασυλίας των «αρχόντων» του ΤΑΙΠΕΔ που είχαν οριστεί υπεύθυνοι για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του ΤΧΣ που είχαν οριστεί επόπτες της λειτουργίας «ανακεφαλαιοποιημένων» τραπεζών
Την άσκηση του δικαιώματος του δημοσίου στις τράπεζες καθώς, το δημόσιο είναι αυτό που δανειζόμενο τις ανακεφαλαιοποιεί
Τίποτε ρηξικέλευθο δεν κρύβεται πίσω από την υπόσχεση για :
Τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για να ερευνηθεί πως αυτός ο τόπος έφτασε στην καταστροφή, να αναζητηθούν να καταγραφούν και να αποδοθούν οι ευθύνες
Την αναζήτηση ευθυνών της καταστροφής των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.
Όλα τα προηγούμενα, μαζί με την υπόσχεση να μην πεθαίνουν στο δρόμο όσοι δεν έχουν χρήματα και η εξασφάλιση του μέλλοντος της νέας γενιάς μέσα από τη δωρεάν παιδεία, δεν είναι επαναστατικές σοσιαλιστικές διακηρύξεις. Είναι τα αυτονόητα για μια δυτικού τύπου αστική δημοκρατία…
Κι όμως, η παρακμή του απελθόντος πολιτικού προσωπικού και η κατάπτωση στην οποία αυτό το προσωπικό οδήγησε την ελληνική κοινωνία, κάνουν τις αυτονόητες—για ένα δημοκρατικό κράτους δικαίου- διακηρύξεις του πρωθυπουργού να ακούγονται (και να είναι) επαναστατικά κηρύγματα δημιουργώντας ρίγη συγκίνησης και ψυχικής ανάτασης…
Πριν το σοσιαλισμό μεσολαβεί η αξιοπρέπεια και η προσπάθεια ανάκτησής της, την οποία υποσχέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας είναι, δεδομένης της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα, επαναστατική πράξη καθώς προϋποθέτει τη σύγκρουση με την εγχώρια οικονομική «φεουδαρχία» και τη «συνδιαλλαγή» με τη διεθνή συμμορία των τοκογλύφων δανειστών.
Αυτός είναι ο αγώνας που υποσχέθηκε να δώσει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, ελπίζοντας στη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Η συζήτηση περί του «σοσιαλιστικού μετασχηματισμού» της ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται- προς το παρόν- σε δεύτερο πλάνο…
[--->]
