Μοιάζει ακατανόητη η επιμονή πολιτικών κατά κύριο λόγο παραγόντων της Ευρώπης στην αποπληρωμή ενός χρέους (του ελληνικού) το οποίος κανείς οικονομολόγος στον κόσμο δεν το θεωρεί βιώσιμο.
Αυτή η επιμονή προφανώς οικοδομείται μάλλον σε πολιτικές παρά οικονομικές σκοπιμότητες, καθώς όπως είπαμε κανείς δεν μπορεί να υποδείξει ένα αξιόπιστο οικονομικό μοντέλο αποπληρωμής του. Γιατί λοιπόν αυτή η επιμονή όλων αυτών των …σπουδαίων Ευρωπαίων πολιτικών (συμπεριλαμβανομένων και των Σαμαρά- Βενιζέλου) σε κάτι ανέφικτο;
Η αμερικανική βίβλος των αγορών η εφημερίδα wall street Journal υπαινίχθηκε την απάντηση σε ρεπορτάζ με τίτλο: Oι υπό συνταξιοδότηση πολιτικοί τροχοπέδη για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους.
Το δημοσίευμα, αξίζει να υπογραμμιστεί ότι φιλοξενεί απόψεις του Βρετανού οικονομολόγου Φιλίπ Ρεγκρέν, ο οποίος από τον Φεβρουάριο του 2011 έως τον Φεβρουάριο του 2014 διετέλεσε επικεφαλής των οικονομικών συμβούλων του πρώην Προέδρου της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.
Ο Λεγκρέν υποστηρίζει πως οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης δεν είναι διατεθειμένες να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του ελληνικού χρέους, αλλά απλά μεταθέτουν τη λήψη των απαραίτητων αποφάσεων, έως ότου οι επικεφαλής των φορέων χάραξης πολιτικής που εμπλέκονται σήμερα στην υπόθεση, συνταξιοδοτηθούν και απεμπλακούν από το ζήτημα.
Γιατί άραγε; Η απάντηση είναι απλούστατη αν θυμηθεί ότι οι εν λόγω επιφανείς Ευρωπαίοι πολιτικοί με την απόλυτη συμφωνία των εγχώριων κυρίων (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά Βενιζέλου) μετέφεραν το ελληνικό χρέος από τον ιδιωτικό τομέα στον επίσημο. Με πιο απλά λόγια:
- οι σπουδαίοι αυτοί Ευρωπαίοι κύριοι, μετέφεραν τα ελληνικά χρέη προς τον ιδιωτικό τομέα στις πλάτες των λαών τους
- και οι εγχώριες μαριονέτες τους (Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς και Βενιζέλος) επέτρεψαν να πληρωθούν οι ιδιώτες πιστωτές αναλαμβάνοντας η Ελλάδα νέα χρέη (δάνεια) από τους εταίρους..
