Νόαμ Τσόμσκι για την Κριμαία : "Για ποια άγρια ​​εισβολή μιλάτε"




Συνέντευξη . Ο Νόαμ Τσόμσκι μιλά για τους νέους άνεμους πολέμου μεταξύ ανατολής- δύσης και κατηγορεί τους δημοσιογράφους για υποδούλωση στη "συμβατική σοφία" και τις ΗΠΑ για πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών

Περαστικός από το Τόκιο για μια σειρά από πολυπληθείς ομιλίες του , ζητήσαμε από τον Νόαμ Τσόμσκι , ομότιμο καθηγητή γλωσσολογίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης,την άποψη του σχετικά με τους νέους "άνεμους πολέμου" μεταξύ Δύσης και Ανατολής , που προκαλούν αναταραχή στον πλανήτη . Και όχι μόνο σε σχέση με την κρίση στην Ουκρανία και στην Κριμαία .

Η Δύση φαίνεται να ενοχλείται από αυτό που ορισμένοι αποκάλεσαν "φασισμό" του Πούτιν . Και ενώ επιστρέφουν πάλι πίσω οι τόνοι του ψυχρού πολέμου , η κατάσταση στην Κριμαία , πάει προς το χειρότερο...

Όχι μόνο στην Κριμαία , θα λεγα ότι ακόμα και εδώ , στην Ανατολική Ασία , το κλίμα έντασης είναι πολύ υψηλό και φυσάει ένας πολύ άσχημος αέρας. Η πρόσφατη αναφορά του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε - για το οποίο δεν τρέφω καμία ιδιαίτερη εκτίμηση – ότι η κατάσταση στην Ευρώπη μοιάζει με την περίοδο λίγο πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι κάτι παραπάνω από δικαιολογημένη .Επειδή οι πόλεμοι μπορεί να ξεσπάσουν από κάποιο τυχαίο γεγονός , ή μετά από κάποιο ατύχημα, λίγο πολύ προσχεδιασμένο. 

Όσο για την Κριμαία ,δυσκολεύομαι πραγματικά να συνταχθώ με το κλίμα αγανάκτησης της Δύσης. Διαβάζω αυτές τις μέρες παράλογα αφιερώματα, εποχής ψυχρού πολέμου , που κατηγορούν τους Ρώσους ότι επιστρέφουν στη Σοβιετική περίοδο, και μιλούν για Τσεχοσλοβακία, Αφγανιστάν και αναρωτιέμαι,μα καλά αστειεύονται ; Για να γράφει τέτοια πράγματα σήμερα ένας δημοσιογράφος, πολιτικός σχολιαστής, σημαίνει ότι έχει αναπτύξει μια ικανότητα  υποδούλωσης και υποταγής στη "συμβατική σοφία" που ούτε ο Όργουελ θα μπορούσε να φανταστεί . Μα είναι δυνατόν ;Νομίζω ότι έχουμε επιστρέψει στην εποχή της Γεωργίας , όταν οι Ρώσοι, μπαίνοντας στην Οσσετία και καταλαμβάνοντας προσωρινά μέρος της Γεωργίας , σταμάτησαν αυτόν τον τρελό τον  Shakaashvili, που είχε σαν  (κακό) "συμβουλάτορα" τις ΗΠΑ . Οι Ρώσοι, εκείνη τη χρονική στιγμή, απότρεψαν την επέκταση της σύγκρουσης και η στάση τους σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως άγρια ​​εισβολή".

Για όνομα του Θεού, τα πάντα μπορεί να είμαι, εκτός από φιλορώσος ή οπαδός του Πούτιν , αλλά πώς είναι δυνατόν οι Ηνωμένες Πολιτείες , μετά από όλα όσα έχουν κάνει στο Ιράκ - όπου , αφού πλημύρισαν με αναίσχυντα ψέματα όλο τον κόσμο για τα υποτιθέμενα όπλα μ
αζικής καταστροφής , εισέβαλαν χωρίς εντολή του ΟΗΕ σε μια χώρα χιλιάδες μίλια μακριά για να ανατρέψουν ένα καθεστώς - να διαμαρτύρονται, τώρα, κατά της Ρωσίας ; Θέλω να πω , δεν νομίζω ότι είχαμε τίποτα σφαγές , εθνοκάθαρση , εκτεταμένη βία. Αναρωτιέμαι : γιατί συνεχίζουμε να βλέπουμε ολόκληρο τον κόσμο , σαν έδαφός μας ,και να πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα και σχεδόν καθήκον μας να τον "ελέγχουμε" και , αν θέλουμε , να τον αλλάξουμε ανάλογα με τα συμφέροντά μας ; Στον Λευκό Οίκο και το Πεντάγωνο δεν έχει αλλάξει τίποτα, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Αμερική κάνει και πρέπει να κάνει κουμάντο σε όλο τον κόσμο και να παίζει το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα.

Μιλώντας για απειλές, εκτός από τη Ρωσία, φοβόμαστε και την Κίνα και την Ιαπωνία; Ποιους πρέπει να φοβόμαστε περισσότερο ;

Πρέπει να φοβόμαστε περισσότερο τις Ηνωμένες Πολιτείες . Δεν έχω καμία αμφιβολία , και εξάλλου το ίδιο πιστεύουν το 70 % των ερωτηθέντων σε πρόσφατη διεθνή έρευνα που έγινε στην Ευρώπη και την ανέφερε και το BBC . Αμέσως μετά είναι το Πακιστάν και η Ινδία , η Κίνα βρίσκεται στην τέταρτη θέση. Η Ιαπωνία δεν υπάρχει καθόλου . Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό που κάνει , και μάλιστα μέχρι τώρα , ευτυχώς ,μόνο με τα λόγια η νέα ιαπωνική ηγεσία δεν είναι επικίνδυνες και απαράδεκτες προκλήσεις. Η Ιαπωνία έχει ένα πρόσφατο παρελθόν, που δεν έχει ακόμη κατορθώσει να ξεπεράσει και το οποίο γειτονικές χώρες, ιδίως η Κορέα και η Κίνα δεν θεωρούν ότι έχει κλείσει, αφού η Ιαπωνία δεν έχει ζητήσει συγγνώμη αλλά κυρίως επειδή δεν έχει προχωρήσει σε συγκεκριμένες πράξεις μετάνοιας.

Μόλις αυτή την εβδομάδα, διάβασα στις εφημερίδες ότι η κυβέρνηση της Ιαπωνίας, μετά από πρόταση  βουλευτών, σχεδιάζει να αναθεωρήσει τη λεγόμενη "δήλωση Kono", ένα από τα λίγα αιτήματα που έκανε αποδεκτά, εκφράζοντας συντριβή και μετάνοια για το ρόλο του στρατού και του κράτους  για την αιχμαλωσία δεκάδων χιλιάδων γυναικών από την Κορέα, την Κίνα και άλλες εθνικότητες που τις ανάγκαζαν με τη βία να εκπορνεύονται για να "ψυχαγωγούνται" τα στρατά του Αυτοκράτορα στο μέτωπο .

Σύμφωνοι ,οι  "γυναίκες για ψυχαγωγία", κάθε όμως χώρα έχει τους δικούς της σκελετούς. Στην Ιταλία, λίγοι γνωρίζουν ότι ήμασταν οι πρώτοι που χρησιμοποιήσαμε αέρια κατά των                      " εχθρών" μας , αλλά και οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί δεν πάνε πίσω σε εγκλήματα πολέμου κρυφά ή εγκλήματα πολέμου που τα αγνοούμαι.

Συμφωνούμε απόλυτα. Αλλο, πράγμα όμως είναι να τα αγνοεί κανείς ,αφού δεν αναφέρονται καν στα σχολικά βιβλία και άλλο να  αρνείται  ότι συνέβησαν: με λίγα λόγια , στη Γερμανία οι αρνητές του Ολοκαυτώματος κινδυνεύουν να πάνε φυλακή, ενώ στην Ιαπωνία , αν αρνηθείς τη σφαγή του Νανκίν κινδυνεύεις να γίνεις πρωθυπουργός .