Αουσβιτς - Το Ολοκαύτωμα των γυναικών

                                              

Ένα πορνείο στο Άουσβιτς για τους πιο παραγωγικούς κρατούμενους, με πολλές βάρδιες, ταρίφες και ωράρια λειτουργίας. Αυτό που, εκ πρώτης όψεως ακούγεται σαν μια παράλογη ιδέα δεν ήταν παρά η θλιβερή πραγματικότητα. Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης σύμβολο της ναζιστικής φρίκης τα SS οργάνωσαν ένα κλειστό σπίτι που προοριζόταν για συγκεκριμένες κατηγορίες κρατούμενων.

Και όχι μόνο στο Άουσβιτς: παρόμοιες παράγκες, που μετονομάστηκαν σε Sonderbauten ("ειδικά κτίρια"), λειτουργούσαν και σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Auschwitz I, Auschwitz III - Monowitz, Mauthausen-Gusen, Flossenburg, Buchenwald, Dachau, Neuengamme, Sacchsenhausen and Mittelbau-Dora).
Καταναγκαστικές σεξουαλικές πράξεις λίγα  μόλις μέτρα μακριά από βουνά πτωμάτων: ένα ελάχιστα γνωστό κεφάλαιο στην ιστορία του ναζισμού που βγαίνει τώρα στην επιφάνεια από τον Robert Sommer  και το βιβλίο του  Das Kz-Bordell   ("Το μπορντέλο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης"), ένα βιβλίο που παρουσιάστηκε στο Κοινοβούλιο της πόλης του Βερολίνου.

Η ιδέα ήταν  του αρχηγού των SS Heinrich Χίμλερ, το 1942, ο οποίος με τον τρόπο αυτό ήθελε να αυξήσει την παραγωγικότητα των κρατούμενων, όλα αυτά με την ψυχρή γερμανική προσήλωση στην τάξη, αρχίζοντας από την επιλογή των γυναικών, κυρίως νέες κοπέλες κάτω από 25, από τη Γερμανία, την Πολωνία ή την Ουκρανία που τις στρατολογούσαν με τη βία κυρίως μεταξύ των λεγόμενων ‘’αντικοινωνικών ". Εξαιρούνταν αυστηρά, από θέση αρχής, οι νεαρές Εβραίες.

Αλλά ποιοι σύχναζαν σε τέτοια μπορντέλα; Ούτε Εβραίοι, ούτε βέβαια Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου, στους οποίους η είσοδος απαγορευόταν, πόσο μάλλον           " απλοί " κρατούμενοι, αλλά οι λεγόμενοι funktionshäftlinge ("κρατούμενοι-αξιωματούχοι "), στους οποίους είχαν ανατεθεί καθήκοντα επιτήρησης  εντός του στρατοπέδου, όπως του επικεφαλής ή  του kapò . Οι μόνοι που μπορούσαν να πληρώσουν τα δύο Reichsmark που ζητούσαν τα SS

Η επίσκεψη γινόταν πειθαρχημένα και σχολαστικά: οι κρατούμενοι έπρεπε να κάνουν αίτηση, να συμπεριληφθούν σε ειδικό κατάλογο, να υποβληθούν σε ιατρική εξέταση και τελικά να περιμένουν να κληθούν μέχρι να έλθει η σειρά τους. Η ίδια η πράξη, που γινόταν υπό την επιτήρηση SS μέσω θυρίδων ελέγχου- ήταν αυστηρά οργανωμένη: 15 λεπτά ανά έγκλειστο.

Οι περιπτώσεις εγκυμοσύνης ήταν ελάχιστες (και πάντα ακολουθούσε η έκτρωση), καθώς τις νεαρές κοπέλες πριν φτάσουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης τις στείρωναν, ή οι ακραίες συνθήκες της αιχμαλωσία τους, τις έκαναν να μην μπορούν να κάνουν παιδιά.

Όσες αρρώσταιναν ή κατέρρεαν από εξάντληση από τη συχνότητα των απαιτούμενων επιδόσεων, τις έστελναν πίσω στα στρατόπεδα προέλευσης όπου έπαιζαν το ρόλο του πειραματόζωου σε ιατρικά πειράματα ή απευθείας στο Άουσβιτς όπου τις εξόντωναν με αέρια και στα κρεματόρια . Στα τέλη του 1945 όσες γυναίκες κατάφεραν να επιζήσουν από τις θηριωδίες των Ναζί και επέστρεψαν στα σπίτια τους δεν είχαν το θάρρος να αφηγηθούν τις θηριωδίες που υπέστησαν.

[---->]

Την υγειά μας νάχουμε

Λίγα λόγια για την - διαλυμένη από όλες τις κυβερνήσεις,"αριστερές" τε και δεξιές,συμπεριλαμβανομένων και των...σοσιαλιστικών - Υγεία στη χώρα μας:

1. Αυτοί που συζητούν για συμπράξεις Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα στην Υγεία έχουν δώσει ΟΡΚΟ να υπηρετούν το λειτούργημα τους

2. Η κυβέρνηση προωθεί:

- Τη δυνατότητα εργασίας ιδιωτών γιατρών στα Δημόσια Νοσοκομεία,

- Την εγκατάσταση ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού από ιδιωτικές εταιρίες στα Δημόσια Νοσοκομεία,

- Τη μετατροπή της νομικής μορφής των νοσοκομείων από Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου σε ΝΠΙΔ ή Ανώνυμες Εταιρείες.

3. Οι δημόσιες δαπάνες για την Υγεία στην Ελλάδα παραμένουν στο 5% του ΑΕΠ, μακριά από το 7,5% του μέσου όρου της ΕΕ. Οι ιδιωτικές δαπάνες στη χώρα μας βρίσκονται στο 3,5% του ΑΕΠ όταν ο Μ.Ο. στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι στο 1% του ΑΕΠ. Παράλληλα, οι πολίτες πληρώνουν 6% εισφορά για υγειονομική περίθαλψη από μισθούς και συντάξεις,αλλά συνεχίζουν να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για την αγορά υγειονομικών υπηρεσιών.

Ποια είναι η πρόταση κυβέρνησης και μεγαλογιατρών (γιατί γι αυτούς γίνονται όλα,τους κλινικάρχες και τους καθηγητάδες κι όχι για τους ΗΡΩΕΣ νοσοκομειακούς γιατρούς που ούτε τις εφημερίες δεν πληρώνονται και ως συμβασιούχοι οι περισσότεροι δεν ξέρουν αν θα συνεχίσουν να δουλεύουν ή αν θα απολυθούν) σε αυτό? Όχι κονδύλια για την Υγεία,όχι αγορά εξοπλισμού,όχι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού,αλλά...όλα ιδιωτικά και...πλήρωνε μαλάκα φορολογούμενε εισφορές για ανύπαρκτες υπηρεσίες υγείας και πλήρωνε και...τις συμπράξεις των μεγαλογιατρών!

[---->]

Πού οφείλεται το οικονομικό πλεονέκτημα και ποιος φαίνεται να το κερδίζει

του Νίκου Προγούλη

Το 2003, στη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ, η τότε υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις δήλωνε ότι το Ιράκ διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής και ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν ψεύδεται όταν υποστηρίζει το αντίθετο. Ο πόλεμος εκείνος είχε ένα άμεσο κόστος, που το υπουργείο Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ αρχικά το εκτίμησε στα 757,8 δισ. δολάρια, αλλά μαζί με διάφορα παράπλευρα κόστη, το νούμερο αυτό άνετα ξεπερνάει τα 1,1 τρισ. δολάρια. Δεδομένου ότι το Ιράκ δεν είχε όπλα μαζικής καταστροφής και αυτό προφανώς το ήξεραν όλοι εκ των προτέρων, ήταν ο πόλεμος εκείνος μια «κακή επένδυση» για τις ΗΠΑ; Προφανώς όχι, καθώς την ίδια εκείνη περίοδο η Κοντολίζα Ράις δήλωνε ότι τα «μακρο-οικονομικά πλεονεκτήματα» των αμερικανικών εταιρειών οφείλονται στην ισχύ του αμερικανικού στρατού.

Όμως, μια στιγμή! Τι είδους «πλεονεκτήματα» είναι αυτά που δεν διδάσκονται σε καμία οικονομική σχολή; Αντίθετα, εκεί λένε ότι η τεχνολογία, οι καινοτομίες, η χρηματοδότηση, το χαμηλό εργατικό κόστος, ο τόπος εγκατάστασης, οι υποδομές, κ.λπ., κ.λπ., αποφασίζουν το ποιος έχει το οικονομικό πλεονέκτημα κι επομένως θα επικρατήσει στην αγορά πετώντας έξω τους ανταγωνιστές του.

Μεταλλεία Ολυμπιάδας: επικίνδυνα τοξικά υλικά εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης (φωτογραφίες) #skouries

Την Κυριακή 24 Νοεμβρίου,μπήκαμε μέσα στις Μεταλλευτικές Εγκαταστάσεις Ολυμπιάδας της Ελληνικός Χρυσός και φωτογραφίσαμε επικίνδυνα τοξικά υλικά (συμπυκνώματα μετάλλων) σε μεγάλους ακάλυπτους σωρούς, εκτεθειμένους στα στοιχεία της φύσης.  Οι προσωρινές αυτές αποθέσεις δεν καλύπτονται από καμμία αδειοδότηση και αποτελούν κίνδυνο για την υγεία και το περιβάλλον, ειδικά κάτω από ακραία καιρικά φαινόμενα όπως αυτά που έζησε πρόσφατα η περιοχή. Οι φωτογραφίες που παρουσιάζουμε στάλθηκαν στους Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, μαζί με ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΙΤΗΣΗ να ελεγθεί η διαφυγή τοξικών ουσιών στο περιβάλλον κατά τις δύο διαδοχικές πλημμύρες που έπληξαν την Ολυμπιάδα, στις 22 και τις 25 Νοεμβρίου.

 

Τατιάνα Μπόλαρη : «Όταν είδα τι είχα τραβήξει, ανατρίχιασα…»

« Όταν είδα το στιγμιότυπο που είχα στα χέρια μου, ανατρίχιασα.
Επειδή φορούσα την μάσκα και το κράνος την ώρα που έριχνα τα
«κλικ» δεν καταλάβαινα ότι τον είχαν ξεγυμνώσει ή ότι του τράβαγαν τα εσώρουχα. Το είδα όταν στάθηκα σε μια γωνία και έβγαλα την μάσκα για να δω τι έχω τραβήξει.
Πρέπει να ήταν γύρω στις 22.00, μετά το τέλος της πορείας , μιας πορείας με μεγάλο όγκο, άκρως ειρηνικής και πολύ καλά περιφρουρημένης.

Το περιστατικό ξεκίνησε όταν κάποια στιγμή όρμησαν στην πλατεία τρεις διμοιρίες που βγήκαν από Σπυρίδωνος Τρικούπη και Σολωμού και άρχισαν να μάς πνίγουν στα δακρυγόνα. Οι αστυνομικοί ξεκίνησαν τότε να μαζεύουν όποιον έβρισκαν μπροστά τους.
 
Σε εκείνη την φάση εντοπίζω έναν νεαρό διαδηλωτή, το πολύ 25 χρόνων και βλέπω μια ολόκληρη διμοιρία να τον περικυκλώνει και να πέφτει πάνω του.
Έκαναν κανονικό κλοιό γύρω του. Άρχισαν να τον τραβάνε δεξιά κι αριστερά και μετά τον πέταξαν κάτω. Τον ...τραβολογούσαν επί 10 λεπτά. Έπεφτε πολύ ξύλο. Ήταν ο απόλυτος εξευτελισμός του ανθρώπου.

Το παιδί να φωνάζει: «Αφήστε με δεν έχω κάνει τίποτα, δεν έχω κάνει τίποτα». Ένας γιατρός από τις ομάδες συμπαράστασης των γιατρών και δικηγόρων που είναι παρόντες σε τέτοια γεγονότα έκανε την εκτίμηση ότι έτσι όπως είδε μετά τον μικρό κάτω και πισθάγκωνα να ουρλιάζει από τον πόνο, πριν τον προσαγάγουν, πρέπει οι αστυνομικοί να του είχαν βγάλει την κλείδα.

Ο κόσμος άρχισε να βγαίνει στα μπαλκόνια και να ωρύεται να αφήσουν το παιδί ήσυχο.
Πέσαμε κι οι φωτορεπόρτερ γύρω να απαθανατίσουμε το γεγονός αλλά άρχισαν να μας απωθούν οι αστυνομικοί με τις ασπίδες και να μας λένε «μην τραβάτε- φύγετε».

Αφού τον πήραν και του έκαναν προσαγωγή είδαμε ότι πίσω στην πλατεία είχαν μείνει κάποια από τα ρούχα του, το ένα από τα δύο παπούτσια του, το μπουφάν, το κινητό του και κάποια άλλα προσωπικά του αντικείμενα. Τα συγκεντρώσαμε και τα δώσαμε στους φίλους του να του τα δώσουν». 




            

[---->]