Κατά τα άλλα,η Πτώση του Τείχους τους μάρανε!

Είδατε εσείς να γίνεται κάποια αναφορά από τα...δημοκρατικά μας ΜΜΕ στην Παγκόσμια Ημέρα κατά του Φασισμού και του Σημιτισμού?Μούγκα άπλετη.Κατά τα άλλα,η Πτώση του Τείχους τους μάρανε!

Υ.Γ. Η Διεθνής Ημέρα κατά του Φασισμού και του Αντισημιτισμού γιορτάζεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμβουλίου της Ευρώπης, του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) και με πρωτοβουλία της οργάνωσης-ομπρέλα «Ενωμένοι για τη διαπολιτισμική δράση» (UNITED for Intercultural Action), που συσπειρώνει στους κόλπους της αντιφασιστικές, αντιρατσιστικές, τσιγγάνικες και εβραϊκές οργανώσεις απ' όλη την Ευρώπη.

Είδατε μήπως κάποια εκδήλωση υπό την αιγίδα αυτών των οργανισμών?

#φασισταριά

  

[---->]

Οδύσσεια της διαψευσμένης ελπίδας

      

 Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΑΝΟΥΡΗ   

Καιρό είχα να καταβρέξω βιβλίο με τόσα δάκρυα. Όσο γερνώ

συγκινούμαι περισσότερο, φαίνεται, και με παίρνουν ευκο-

λότερα τα ζουμιά. Και να φανταστείτε ότι κονόμησα τον τόμο

των 432 σελίδων στα αζήτητα της εφημερίδας. Ξέρετε, δα, πώς

γίνεται! Οι εκδοτικοί οίκοι τροφοδοτούν αφειδώς με τα νέα τους

πονήματα τους συντάκτες του καλλιτεχνικού, κυρίως, ρεπορ-

ταζ. Τα ντανιάζουν εκείνοι στα γραφεία τους κι όταν οι στοίβες

καταλαμβάνουν και το τελευταίο εκατοστό ζωτικού χώρου, τις

μεταφέρουν στο τραπεζάκι της εισόδου.

Ακριβώς απέναντι στην Ποτούλα. Προηγουμένως διαλέγουν

για το σπίτι τον αφρό. Περνούν ένας ένας οι συνάδελφοι,

ξαλαφρὡνοντας τους χάρτινους πύργους από μυθιστορήματα,

διηγήματα, ποιήματα, δοκίμια - ελληνικά και ξένα. Απ' όλα έχει ο

μπαξές. Έφτασα απ' τους τελευταίους προχθές κι είχαν απομείνει

μονάχα τρεις τίτλοι. Τους δύο δεν τους θυμάμαι καν. Στον τρίτο

διαβάζω: «Μακρύς δρόμος για την Ιθάκη. Πολιτική ξενιτιά 1950

- 1974» (εκδόσεις Αλεξάνδρεια).

Τυγχάνοντας ένθερμος λάτρης των Ιονίων Νήσων σουφρὡνω

το σύγγραμμα για να το ξεφυλλίσω προτού κοιμηθώ. Με

εξιτάρισε και το όνομα της συγγραφέως. Το Κατίνα Λατίφη προ-

οιωνιζόταν καταστάσεις ρετρό. Ξαπλὡνοντας αργότερα, ανάβω

το πορτατίφ κι ανοίγω το βιβλίο κάπου στη μέση. Πέφτω πάνω

στη φρικτή εξόντωση του Ηπειρὡτη μαχητή του ΔΣΕ Γιώργου

Λύρα το 1960 στο Βουκουρέστι. 

Τολμά να εκφράσει με παρρησία επιφυλάξεις για την καθοδήγηση 

Κολιγιάννη - Παρτσαλίδη.

Εκείνοι το κρατούν μανιάτικο. Τον προγράφουν με ψευτιές και

ήξεις αφίξεις. Σε συνεργασία με τις αρχές του Τσαουσέσκου

λαμβάνουν εναντίον του ταπεινωτικά μέτρα. Του στερούν την

κάρτα πρόσφυγα, τη δουλειά και κάθε πόρο ζωής, απειλὡντας

και εκβιάζοντας συναγωνιστές και φίλους που τον στηρίζουν.

Στο τέλος τον κλείνουν στη φυλακή και δεν σταματούν ούτε

όταν πεθαίνει.

Ιδιαζόντως ειδεχθείς οι μέθοδοι των ανάξιων ηγεσιών των κομ-

μουνιστικὡν κομμάτων μου ήταν ήδη γνωστές. Όμως η πένα

της Κατίνας Λατίφη μεταδίδει αλλιώτικη ζωντάνια και παραστα-

τικότητα. κατορθώνει να μετατρέψει την αυτοβιογραφία της σε

ανάγνωσμα οικουμενικό. 

Ορμητική επονίτισσα από πιτσιρίκα στον Αλμυρό Μαγνησίας, δέχεται αδυσὡπητο κυνηγητό από τη συμμορία του Σούρλα μετά την Κατοχή. Αναγκάζεται να καταφύγει στον Γράμμο. 

Πολεμάει σαν λέαινα. Κηδεύει χιλιάδες συντρόφους

της. Επιζεί και μετακομίζει στις χώρες του... ανύπαρκτου.

Νομίζεις πως γίνεσαι κι εσύ ένας απ' τους πολιτικούς πρόσφυ-

γες διατρέχοντας τις σελίδες της, που ξεχειλίζουν νοσταλγία

για την πατρίδα. Αναφέρεται διεξοδικά στα πολιτικά προτάγματα

της εποχής, αναπαριστά ωστόσο εναργὡς τις καθημερινές αν-

θρὡπινες στιγμές. Συγκρατὡ ορισμένες: Οι Ρουμάνοι πολίτες

συμπαραστέκονται ολόψυχα στους Ελληνες εμιγκρέδες. Τους

θαυμάζουν ιδίως τις γυναίκες, διότι αντέταξαν τα όπλα ενάντια

στους κατακτητές. Μία απ' αυτές επισκέπτεται κάποτε τον οδο-

ντογιατρό. «Υπήρξες παρτιζάνα» της λέει <<ηρωίδα, δεν χρειάζεται

να σου κάνω αναισθησία. Έχεις αντέξει χειρότερα». Δεν ήθελε

να τον διαψεύσει η δόλια. Έσφιξε τα δόντια και δεν έβγαλε κιχ.

Αποστολές θανάτου έστελνε το ΚΚΕ στην Ελλάδα στις αρχές

του '50 για να ανασυντάξουν τις οργανώσεις του. Μαύρη

παρανομία και η σύλληψη να ελλοχεύει παντού. Στην καλύτε-

ρη τη γλίτωνες με ισόβια. Συνήθως σ' έστηναν στο εκτελεστικό

απόσπασμα. Αψηφούσαν τον κίνδυνο. Τους αρκούσε να αναπνεύσουν

μια στάλα πατρίδα. Το βιβλίο απογειώνεται, όταν η συγγραφέας

φτάνει παράνομα στην Αθήνα, με ανεπαρκή έγγραφα, αμέσως

έπειτα από τη μεταπολίτευση. Ρίγη συγκίνησης σε κατακλύζουν

καθώς ρουφά κάθε δευτερόλεπτο και προσπαθεί να ζήσει μέσα

σε λίγες μέρες όσα έχασε 25 ολόκληρα χρόνια. Αλλά, ας μείνει

κάτι να διαβάσετε κι εσείς.

Χιακή Συμπολιτεία: Αλληλεγγύη απέναντι στην καθημερινή βαρβαρότητα!

Χιακή Συμπολιτεία: Ατόπημα η ηλεκτροκόλληση του εντελώς κενού κτιρίου της ανακύκλωσης στη ΒΙΑΛ. Αλληλεγγύη απέναντι στην καθημερινή βαρβαρότητα!

Προχθές συνεργεία του δήμου ηλεκτροκόλλησαν τις πόρτες του εντελώς κενού κτιρίου της ανακύκλωσης δίπλα στην ΒΙΑΛ .

Ο σκοπός ήταν προφανής. Να μην μπορούν οι άνθρωποι που αναγκάζονται να μένουν στις σκηνές έξω από το κτίριο και τα κοντέινερ της ΒΙΑΛ να προφυλαχτούν σε περίπτωση βροχής.

Έτσι ο δήμαρχος ανταποκρίθηκε στο αίτημα των μελών της κοινοτικής επιτροπής του Χαλκειούς αλλά και στην λογική της Κυβέρνησης που είναι “να τους κάνουμε το βίο αβίωτο για να μην έρχονται.” Ο ίδιος δήμαρχος που στο δημοτικό συμβούλιο δήλωσε αναρμόδιος να σχεδιάσει και να παρέχει προστασία στους πρόσφυγες από τα καιρικά φαινόμενα.

Όλες οι αρχές τυπικά μιλάνε για ανθρωπιά. Κάνουν όμως έναν εντελώς ξεπερασμένο, άτοπο και –τελικά ανήθικο διαχωρισμό των ανθρώπων σε πρόσφυγες (καλοί) και μετανάστες ( κακοί ) θεωρώντας πρόσφυγα μόνο αυτόν που προέρχεται από την Συρία. Όλες οι άλλες χώρες, που είναιδιαλυμένες από πολυετείς πολέμους, οικονομική εκμετάλλευση και κλιματική καταστροφή θεωρούνται ασφαλείς.Οι προερχόμενοι από αυτές τις χώρες θεωρούνται από την ΕΕ την ελληνική Κυβέρνηση και τα περισσότερα ΜΜΕ , περίπου επικίνδυνοι ή ύποπτοι που πρέπει να απαλλαγούμε από αυτούς με κάθε τρόπο.

Πίσω από αυτές τις δικαιολογίες κρύβονται αντικοινωνικές και αντιανθρώπινες λογικές που μόνο σε χειρότερη βαρβαρότητα μπορούν να οδηγήσουν τις κοινωνίες μας.

Βεβαίως δημιουργούνται προβλήματα από τον συνωστισμό ανθρώπων σε γκέτο.Πρωτίστως και συντριπτικά περισσότερο για τους ίδιους.Τα όποια προβλήματα μπορεί να γίνουν διαχειρίσιμα, αν υπάρχει η πολιτική λογική υποδοχής των ανθρώπων αυτών ως ανθρώπων σε όλες τις χώρες και στην ΕΕ και στην Ελλάδα.Και είναι καθήκον όλων των δημοκρατών, όλων όσων δεν θέλουν να ταυτίζονται με τη μισανθρωπία της πολιτικής και κοινωνικής ακροδεξιάς να πιέσουν σε αυτήν την κατεύθυνση.

Εξακολουθούμε να παλεύουμε για κατάργηση των τεράστιων γκέτο,για απεγκλωβισμό των φυλακισμένων στα νησιά προσφύγων,για υποδοχή που να ταιριάζει σε ανθρώπους σε όλες τις τοπικές κοινωνίες της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Είναι καθήκον των δημοκρατικών πολιτών να μιλήσουν με λόγια και πράξεις απέναντι στην μισαλλοδοξία, τον φόβο την άγνοια τις σκόπιμες ψευδείς διαδόσεις ( όπως αυτές για δήθεν παχυλά επιδόματα των προσφύγων).

Η αλληλεγγύη απέναντι στην καθημερινή βαρβαρότητα, είναι καθήκον απέναντι στον τόπο μας, στον πολιτισμό μας , στα παιδιά μας, στην ανθρωπιά μας!

  

[---->]