Λεφτά υπάρχουν : Πλήρης ευθυγράμμιση της Περιφέρειας με την Δικέφαλος ΑΕ – αδιαφορία για τις θέσεις του Δήμου ΝΦΧ

 

Υπερψήφισε την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου της υπογειοποίησης τμήματος της οδού Πατριάρχου Κωνσταντίνου το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής στη συνεδρίασή του που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα σήμερα (15/2), παρά τις σοβαρές ενστάσεις που διατυπώθηκαν από αρκετούς περιφερειακούς συμβούλους. Σε μια διαδικασία που σημαδεύτηκε από τα επεισόδια που έγιναν την προηγούμενη Πέμπτη, στην προγραμματισμένη συνεδρίαση με αυτό το θέμα, όπου προπηλακίστηκαν οι εκπρόσωποι του Δήμου από ομάδες φερόμενων οπαδών, η σημερινή συνεδρίαση χωρίς την παρουσία του Δήμου και με μια εισήγηση που έφερε ημερομηνία του περασμένου Αυγούστου, ήταν εκ των προτέρων σίγουρο ότι θα κατέληγε στην πλήρη υιοθέτηση της Μελέτης που πραγματοποίησε η Δικέφαλος ΑΕ.

Παρόλα αυτά στην ίδια τη συνεδρίαση τέθηκαν σοβαρά ζητήματα:

για τη σκοπιμότητα του έργου – από πολλούς ομιλητές, μεταξύ των οποίων και στελέχη της Περιφέρειας, υπογραμμίστηκε ότι το έργο σχεδιάστηκε με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση του υπό ανέγερση γηπέδου

για τη λειτουργικότητά του – από πολλούς ομιλητές που φάνηκαν να έχουν διαβάσει τη ΜΠΕ, αμφισβητήθηκε η χρησιμότητα της υπογειοποίησης στην ίδια τη λειτουργία του γηπέδου

για τον τρόπο σχεδίασης και υλοποίησής του – αν και υποτίθεται ότι αφορά ένα δημόσιο έργο, σχεδιάστηκε από μια ιδιωτική εταιρεία για να χρηματοδοτηθεί από την Περιφέρεια

για την διαδικασία που ακολουθήθηκε – ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος, που είναι η δημοτική αρχή, αγνοήθηκε.

Στο θετικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας συνέβαλαν η πλειονότητα των συμβούλων της Δύναμης Ζωής (με αρκετές διαρροές), η παράταξη Σγουρού και η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας με ένα συναγωνισμό ΑΕΚοφροσύνης και υποταγής στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Καταψήφισαν οι περιφερειακοί σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης, της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής, της Ανάσας για την Οικολογία και οι ανεξαρτητοποιηθέντες από τη Δύναμη Ζωής.

Το βάρος της υποστήριξης της ΜΠΕ σήκωσε η αντιπεριφερειάρχης του Κεντρικού Τομέα Ερμίνα Κυπριανίδου, η οποία είπε ότι δεν «πείσθηκε» από τα επιχειρήματα του Δήμου, αλλά και ο εντεταλμένος σύμβουλος για ζητήματα αθλητισμού Σ. Πάντζας, ο οποίος μίλησε για 200 εκατομμύρια που δίνονται για αθλητικές εγκαταστάσεις στην Αττική, θέλοντας να αντιπαρέλθει τις κατηγορίες ότι χρηματοδοτούνται γήπεδα που ανήκουν σε Ανώνυμες Εταιρείες.

Εντύπωση προκάλεσαν επιχειρήματα που ακούστηκαν από την πλευρά των υποστηρικτών της ΜΠΕ περί ερασιτεχνικών τμημάτων που θα στεγαστούν στο υπό ανέγερση γήπεδο της ΑΕΚ, γεγονός που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα.

Αξίζει τέλος να σημειώσουμε την τοποθέτηση του μελετητή του έργου Κ. Ζέκου, ο οποίος προσπάθησε να παρουσιάσει ως κοινωφελές το έργο της υπογειοποίησης, ενώ εμφανίστηκε έτοιμος να… δεχτεί τροποποιήσεις στο θέμα των κυκλοτερών κόμβων στην οδό Δεκελείας, για τους οποίους μάλιστα είπε ότι μπορεί και να μη γίνουν.

Διαβάστε επίσης: Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής: στου κουφούτην πόρτα, πάρ’ την πόρτα και φύγε

Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής: στου κουφού την πόρτα, πάρ’ την πόρτα και φύγε

Από την παρακολούθηση των τοποθετήσεων στο περιφερειακό συμβούλιο το συμπέρασμα ήταν ότι ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν την εισήγηση του Δημάρχου ή την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου παρά το γεγονός ότι είχαν αποσταλεί σε όλους προσωπικά.

Έτσι σχεδόν κανείς δεν έδειξε να καταλαβαίνει:

Ότι η υπογειοποίηση δεν έχει καμία πρακτική αξία ούτε για την κίνηση των οπαδών ούτε για την κίνηση των οχημάτων κατά τη διάρκεια των αγώνων, δεδομένου ότι η Τροχαία θα αναγκάζεται να διακόπτει την κυκλοφορία αρκετά πριν και μετά την υπογειοποίηση για να αποφύγει τον εγκλωβισμό οχημάτων.

Ότι το μόνο που εξυπηρετεί είναι την πρόσβαση στον υπόγειο χώρο στάθμευσης των 180 οχημάτων των VIP και αυτό που δεν λέγεται: την «ενοποίηση» του γηπέδου με πρώην βιομηχανικούς χώρους που μπορούν να αξιοποιηθούν με χρήσεις εμπορικές, αναψυχής κ.λπ.

Ότι το έργο περιγράφεται ως προϋπόθεση για το γήπεδο, χωρίς πουθενά να αναφέρεται για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Χρειάζεται ένα έργο 15 -20 εκατ για να γίνει μια ράμπα εισόδου σε ένα πάρκιγκ;

Επίσης οι περισσότεροι έκαναν ότι δεν κατάλαβαν καθόλου το μέγεθος των μόνιμων προβλημάτων που θα προκαλέσει το έργο, ενώ δεν έλειψαν και εκείνοι που επιτίμησαν τη Δημοτική Αρχή για «στείρα» αντίθεση στο μεγαλόπνοο γήπεδο.

Θα σταθούμε ιδιαίτερα σε δύο τοποθετήσεις: του εντεταλμένου αθλητισμού και της αντιπεριφερειάρχη κεντρικού τομέα της Αθήνας.

Ο Σπ. Πάντζας, εντεταλμένος αθλητισμού, όπως και άλλοι, επέμεινε στο γεγονός ότι η όχληση για την πόλη θα είναι το πολύ για 30 μέρες το χρόνο. Έτσι είναι πράγματι: για 30 αγώνες το χρόνο, η Περιφέρεια ετοιμάζεται να πετάξει 15 -20 εκατ., να μετατρέψει το κέντρο της πόλης σε εργοτάξιο για δύο χρόνια, να διακόψει ένα συνδετήριο δρόμο που εξυπηρετεί υπερτοπική κυκλοφορία και να προκαλέσει μόνιμα καθημερινά εμπόδια στην κίνηση και τη λειτουργία της πόλης.

Ο ίδιος όπως και η αντιπεριφερειάρχης κεντρικού τομέα Ερμίνα Κυπριανίδου χρησιμοποίησαν τα χιλιοειπωμένα «επιχειρήματα» των κοντυλοφόρων του Μελισσανίδη περί ιστορικότητας, προσφυγιάς, μνήμης κλπ. Θαρρείς και το γήπεδο που φτιάχτηκε μακριά από την Αθήνα του 1930, από τους ίδιους τους πρόσφυγες, στην άκρη του μικρού οικισμού για να παίζουν τα παιδιά τους, έχει κάποια σχέση με την αρένα επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Αθήνα του 2018, στην οποία η ερασιτεχνική ΑΕΚ δεν έχει καμία απολύτως θέση. Ή θαρρείς και η μνήμη αποτυπώνεται σε ένα σύγχρονο ογκώδες γήπεδο και όχι στον ίδιον τον προσφυγικό οικισμό που στέκει ακόμη όπως πρωτοφτιάχτηκε, με τα χαμηλά σπιτάκια και τις αυλές τους, η φυσιογνωμία και η λειτουργία του οποίου αλλοιώνεται τόσο από το γήπεδο όσο και από την υπογειοποίηση.

Η αντιπεριφερειάρχης κεντρικού τομέα της Αθήνας είπε και άλλα γλαφυρά. Μας είπε ότι παρότι η ίδια είναι χημικός και όχι συγκοινωνιολόγος, επείσθη απόλυτα από τον μελετητή της ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ και ότι αντίθετα ο Δήμος «δεν πείθει» με τις κυκλοφοριακές του προτάσεις (παρότι η κυκλοφοριακή μελέτη του Δήμου έχει γίνει από εξίσου γνωστούς μελετητές πριν από τη μελέτη της Δικέφαλος και πριν την παρούσα δημοτική αρχή). 

Εξήγησε ότι το έργο είναι μητροπολιτικής σημασίας για την Αθήνα και το υποστήριξε λέγοντας ότι από τον… Εβρο μέχρι την Κρήτη και από τη Λευκάδα μέχρι τα πέρατα της χώρας, όλος ο κόσμος ζητάει να γίνει το γήπεδο. Βεβαίως είχε εξαρχής τονίσει ότι η γνωμοδότηση για το γήπεδο είχε ήδη ληφθεί, αποσιωπώντας το γεγονός ότι σε εκείνη την απόφαση το Περιφερειακό Συμβούλιο είχε θέσει μια σειρά από προϋποθέσεις όπως θέσεις στάθμευσης, γραμμή 3 του Μετρό κλπ, καμία από τις οποίες δεν έχει τηρηθεί. Αποσιώπησε επίσης ότι το Περιφερειακό Συμβούλιο είχε τότε αποφασίσει για «ευρεία» διαβούλευση με την τοπική κοινωνία προκειμένου να εκτιμήσει αν και με ποιο τρόπο θα υλοποιήσει τα συνοδά συγκοινωνιακά έργα (δηλαδή την υπογειοποίηση), για να το ξεχάσει και αυτό στη συνέχεια.

Το πιο αξιοσημείωτο απ’ όσα είπε ήταν η παραίνεση στο Δήμο να διεκδικήσει και να πάρει «όσα περισσότερα μπορεί» από το έργο του γηπέδου. Δεν διευκρίνισε με ποιο ακριβώς τρόπο μπορεί να γίνει αυτό, αφού σε ότι έχει ζητήσει μέχρι σήμερα ο Δήμος, δεν εισακούστηκε όχι μόνο από την πλευρά ΑΕΚ – Μελισσανίδη αλλά ούτε από την Περιφέρεια ή την Πολιτεία. Εκτός και αν η κυρία αντιπεριφερειάρχης εννοούσε ότι άλλα έργα που χρηματοδοτεί η Περιφέρεια στον Δήμο, τα κάνει σε αντιστάθμισμα του γηπέδου της ΑΕΚ. Ότι και να εννοούσε πάντως το μήνυμα το έδωσε: NΑΙ σε όλα, όπως τα σχεδίασε η ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ Α.Ε. μια ιδιωτική εταιρεία συμφερόντων Μελισσανίδη που θα διαχειρίζεται για 50 χρόνια το γήπεδο. 

[--->]

Η είσοδος στην «θηλιά» του χρέους

Έξοδος στις αγορές, επικοινωνιακά παιγνίδια και πραγματικότητα

 Του Παύλου Δερμενάκη

 Η χώρα διανύει το ένατο ημερολογιακό έτος εντός των μνημονίων. Ο λαός συνεχίζει να υφίσταται τα πάνδεινα εξαθλιωνόμενος καθημερινά. Η νέα «μεγάλη» ιδέα που πλασάρει η παρούσα κυβέρνηση είναι η έξοδος από τα μνημόνια μετά τον Αύγουστο. Αν αφήσουμε κατά μέρος το θέμα της εποπτείας (για το θέμα αυτό δείτε στη σελίδα 7 το άρθρο του Γ. Κιμπουρόπουλου) η έξοδος από τα μνημόνια σημαίνει είσοδο στο σύστημα των αγορών, για να δανειστούμε προκειμένου να εξυπηρετήσουμε το δημόσιο χρέος που ξεπερνά πλέον το 180% του ΑΕΠ.

Μπήκαμε στα μνημόνια με χρέος στο 120% του ΑΕΠ, επειδή οι όροι που μας δάνειζαν οι αγορές ήταν ασύμφοροι. Βγαίνουμε από τα μνημόνια το 2018 με χρέος στο 180% του ΑΕΠ για να δανειστούμε από τις αγορές για την εξυπηρέτηση του χρέους. 

Κλειδί συνεπώς στην πορεία των οικονομικών θεμάτων της χώρας και του λαού τα επόμενα χρόνια θα είναι ο αγώνας και η αγωνία για την εξυπηρέτηση του «εξαιρετικά μη βιώσιμου» δημόσιου χρέους, όπως το χαρακτηρίζει το ΔΝΤ.

Σήμερα το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αποτελεί τη «θηλιά στο λαιμό» του λαού η οποία όμως έχει σφίξει αφάνταστα καθώς: α) το χρέος μεγάλωσε τόσο σε απόλυτο ύψος όσο κυρίως σαν ποσοστό του ΑΕΠ, β) οι οικονομικές δυνατότητες τόσο γενικά ως οικονομία όσο και ειδικά ως μεμονωμένοι πολίτες έχουν μειωθεί δραματικά, και γ) μπαίνουμε σε μια νέα φάση όπου από τα μηδενικά και τα αρνητικά επιτόκια θα οδηγηθούμε το αργότερο εντός του 2019 σε συνεχείς αυξήσεις επιτοκίων και από την αυξημένη ρευστότητα σε σημαντικό περιορισμό της καθώς θα τελειώσει η ποσοτική χαλάρωση.

Με αυτά τα δεδομένα οφείλουμε να αξιολογούμε τους σχεδιασμούς και τα επικοινωνιακά παιγνίδια της κυβέρνησης σχετικά με την έξοδο στις αγορές.

Η πρώτη «κρυάδα»

Η πολυδιαφημισμένη έξοδος στις αγορές, που θα γίνει σε στάδια και θα αποκαταστήσει τη θέση της Ελλάδας ως συμμετέχουσα σε αυτές, ξεκίνησε την περασμένη βδομάδα (Πέμπτη 7/2/2018). Εν μέσω αναταραχής στις διεθνείς αγορές, αφού είχε προηγηθεί αναβολή της αρχικής ημερομηνίας, αποφασίστηκε η τελική έξοδος. Ο δανεισμός ήταν με την μορφή κοινοπρακτικού δανείου ύψους 3 δισ. ευρώ για μία επταετία. 

Να σημειώσουμε ότι η μορφή του δανεισμού ήταν τέτοια που ότι δεν θα καλυπτόταν από δημόσιες προσφορές θα το κατέβαλαν τελικά οι τράπεζες-ανάδοχοι του κοινοπρακτικού δανείου. Άρα η κυβέρνηση βγήκε στις αγορές έχοντας ήδη εξασφαλίσει την κάλυψη του συνολικού ποσού, το οποίο ήταν αρκετά μικρό.Επίσης  ο  κίνδυνος  που  ανέλαβαν όσοι  αγόρασαν  τα  ομόλογα  είναι  σχετικά μικρός για την κατάσταση της Ελλάδας.

Η αρχική εκτίμηση της κυβέρνησης ήταν ότι η έκδοση στέφθηκε με επιτυχία. Ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του  ΣΥΡΙΖΑ  είπε  ότι  «3,375%  ήταν το  επταετές  με  το  οποίο  βγήκαμε  στις αγορές την προηγούμενη Παρασκευή». Με κριτήριο την επιτυχημένη αυτή έξοδο στις αγορές θεώρησε ότι η έχει «γυρίσει σελίδα» η ελληνική οικονομία και «οι προϋποθέσεις για την έξοδο δεν ήταν ποτέ καλύτερες». 

Όμως  η  πραγματικότητα  για  μία  ακόμα  φορά  αποδεικνύεται  πολύ  διαφορετική.Η τελική απόδοση του ομολόγου την ημέρα που εκδόθηκε ήταν 3,5% και όχι  3,375%  που  ανάφερε  επιλεκτικά ο κ. Τσίπρας. Τρεις μέρες μετά την έκδοση η απόδοσή του είναι στο 4,06%, κάνοντας άλμα 16%. Δηλαδή όσοι επένδυσαν καταγράφουν ζημιές 16% σε διάστημα 3 ημερών. Αν αυτά τα νούμερα τα συνδέσουμε με τον στόχο για επιτόκιο 2,8% που ήταν ο αρχικός σχεδιασμός (Ιανουάριος 2018) κάθε άλλο παρά δικαιολογούνται οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί. Φυσικά αυτή η αρνητική εξέλιξη για όσους επένδυσαν στην παρούσα έκδοση θα μετρήσει πολύ αρνητικά στα επιτόκια των επόμενων εκδόσεων. Μάλιστα παράγοντες  της  αγοράς  εκτιμούν ως  μεγάλο  λάθος  την  έκδοση  του ομολόγου στη συγκεκριμένη συγκυρία, που θα έχει μεγάλο οικονομικό κόστος στη συνέχεια.

Οι αγορές δεν είναι για επικοινωνιακά κόλπα

Η έκδοση του επταετούς ομολόγου και  ο  σχεδιασμός  της  κυβέρνησης  για τα επόμενα βήματα εξόδου στις αγορές στηρίχτηκε στην επίπλαστη εικόνα των αγορών του τελευταίου διμήνου (Δεκέμβριος 2017 - Ιανουάριος  2018).  Στο  διάστημα  αυτό  αποκλιμακώθηκαν  σημαντικά  τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων.

Το δεκαετές ομόλογο από 5,5% στις αρχές Δεκεμβρίου 2017 έφτασε στο 3,6%  τον  Ιανουάριο,  σε  επίπεδα  δηλαδή της περιόδου πριν από τα μνημόνια. Βέβαια αυτή η βελτίωση συνέβη εν μέσω μεγάλης ευημερίας στις αγορές και ακόμα μεγαλύτερης κερδοσκοπίας στα ελληνικά ομόλογα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα κερδοσκοπικών παιγνιδιών στα ομόλογα είναι το διετές ελληνικό ομόλογο (λήξη Απριλίου 2019) που έφτασε να έχει απόδοση 1,68% στις αρχές Ιανουαρίου όταν το αντίστοιχο των ΗΠΑ είχε απόδοση 1,96%. Δηλαδή θεωρητικά η Ελλάδα «δανειζόταν» φθηνότερα από τις ΗΠΑ.

Βέβαια αυτά τα νούμερα δεν περιγράφουν από μόνα τους όλη την πραγματικότητα, καθώς πρέπει να ληφθεί υπόψη η πορεία των επιτοκίων (αρνητικά στην Ε.Ε., σε συνεχή άνοδο στις ΗΠΑ) που επηρεάζει σημαντικά τις αποδόσεις των ομολόγων στη δευτερογενή αγορά. Είναι ενδεικτικά όμως των στρεβλώσεων που δημιουργούνται στις αγορές στο πλαίσιο των κερδοσκοπικών παιγνιδιών και φανερώνουν τα προβλήματα στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για τη συμμετοχή της ως εκδότης ομολόγων στις αγορές.

Σε αυτό το θετικό πλαίσιο σχεδιάστηκε η έκδοση του επταετούς ελληνικού ομολόγου. Γι ́ αυτό και ανέμεναν επιτόκιο 2,8%. Όμως αυτός ο σχεδιασμός πήγε «στράφι» και το κόστος θα πληρωθεί στις πόμενες εκδόσεις. Όμως την κατάσταση ευημερίας από το τέλος Ιανουαρίου την έχουν διαδεχθεί αναταράξεις και «ξεπούλημα». Το δεκαετές ελληνικό ομόλογο έχασε τα μισά από όσα κέρδισε τον Δεκέμβρη. Έτσι από 3,6% αρχές Ιανουαρίου έφθασε στο 4,4% την 13/2/2018. Και αυτή είναι η κατάσταση, όταν στην ευρωπαϊκή αγορά συνεχίζει να υπάρχει η ποσοτική χαλάρωση και τα διατραπεζικά επιτόκια είναι αρνητικά. 

Μπορούμε να φανταστούμε τι θα γίνει όταν, από το 2019 όπως έχει αρχίσει και διαμορφώνεται το κλίμα, αντιστραφεί αυτή η κατάσταση. Μόλις το δεκαετές ομόλογο των ΗΠΑ ξεπέρασε το 2,6%, που είχαν βάλει ως όριο αναλυτές, ξεκίνησαν οι αναταράξεις στις χρηματιστηριακές αγορές στις ΗΠΑ αρχικά και σε όλο τον κόσμο κατ ́ επέκταση. Ακόμα και η αρχική εικόνα επιτυχίας του επταετούς ομολόγου έχει πάρα πολλές σκιές που δεν έχουν αξιολογηθεί ακόμα. Η τελική κατανομή του ποσού των 3 δισ. στους επενδυτές αποτελεί παράγοντα αστάθειας για τη διαμόρφωση της τιμής του ομολόγου στη δευτερογενή αγορά.

Τα hedge funds (άκρως επιθετικά, κερδοσκοπικά χαρτοφυλάκια) επένδυσαν 950 εκ. (31,5%), τράπεζες 700 εκ. (23,3%), διεθνείς επενδυτές 1.1170 (39%) και 180 εκ. (6%) η Τράπεζα της Ελλάδος. Ως προς τη γεωγραφική διάσταση 43,7% προήλθαν από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, από φορείς που ασχολούνται με την κερδοσκοπία. Επίσης 19% προέρχονται από την Ελλάδα όπου με δεδομένα τα προβλήματα ρευστότητας (εξαιρείται η Τράπεζα της Ελλάδας) και τη μεταβλητότητα στην ελληνική αγορά οι συγκεκριμένοι επενδυτές μπορεί να πιεστούν από πολλές πλευρές για να μην διακρατήσουν μακροπρόθεσμα τη συγκεκριμένη τοποθέτηση.

 Η κυβέρνηση ξεκίνησε ένα επικοινωνιακό παιγνίδι για εσωτερική κατανάλωση με σημαία αρχικά την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια. Όσο γνωστοποιούνται τα όσα έχουν συμφωνηθεί με τους «θεσμούς» αυτή η προσέγγιση ξεθωριάζει. Ακολούθησε η νέα σημαία «δεν χρειαζόμαστε προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης». Και αυτή η θεώρηση άρχισε να ξεθωριάζει μετά την πρώτη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές. Άρα οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε αυξημένη εποπτεία-επιτήρηση, ανεξάρτητα πως αυτή θα ονομαστεί, από τους δανειστές και σε ακόμη αυστηρότερη επιτήρηση από τις αγορές.

[--->]