Σάουντρακ




LIGHT

Επιλογή από τραγούδια και διάφορα μουσικά κομμάτια που αναφέρονται στα μυθιστορήματα και  διηγήματα του Philip K. Dick


Bach - Sleepers Awake
Beethoven - Quartet #13
Berg - Wozzeck
Berlioz - Roman Carnival Overture
Bizet - Carmen
Brahms Symphony #3
Captain Beefheart - (unspecified)
Dowland - Flow My Tears
Jerome Kern - Old Man River
Liszt - B Flat Sonata
Grateful Dead - Workingman's Dead
Gilbert and Sullivan - HMS Pinafore
Handel - Belshazzar
Bob Dylan - "I Gave Her My Mind" (PKD might have meant this song)
Jefferson Airplane - White Rabbit
Debussy - La Cathedral Englouti
Donizetti - L'Elisir d'Amore - una furtiva lagrima
Karl William Dittershand - Song of the Wind
Koto Music

Paul McCartney - Teddy Boy
The Mamas and the Papas - Young Girls are Coming to the Canyon
Mozart - Symphony #40
Jan Peerce - Bluebird of Happiness
Prokofiev - Alexander Nevsk
Puccini - La Boheme - thy tiny hand is frozen
Purcell - Dido and Aeneas
Ray Noble's Orchestra - Turkish Delight
Linda Ronstadt - You're no Good
Ravel - La Valse

Schubert - Erlkonig
Schumann - Happy Farmer
Sibelius - Symphony #7
Frank Sinatra - I've got Spurs that Jingle Jangle Jingle
Pete Seeger - Down on Penny's Farm
Stockhausen - Gesang der Jungelinge
Stravinsky - Firebird Suite 




[--->]

Κάλεσμα σε συγκέντρωση-πορεία για το 19χρονο Θανάση Κ.



απ την αυθόρμητη πορεία της Τετάρτης στο Περιστέρι

“Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για σένα αγόρι μας, είναι να γκρεμίσουμε τον κόσμο των ελεγκτών και του φόβου" 

(γραμμένο μήνυμα στο σημείο της δολοφονίας του 19χρονου Θανάση Καναούτη)




Καλούμε σήμερα Παρασκευή 16/8/2013 σε συγκέντρωση στην πλατεία Δημαρχείου στις 16.00 (σταθμός μετρό Περιστέρι) και σε πορεία προς το νεκροταφείο του Αγίου Βασίλη όπου και θα κηδευτεί ο 19χρονος Θανάσης Καναούτης στις 17:00. Μετά την κηδεία θα επιστρέψουμε στην πλατεία Δημαρχείου σε πορεία διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του.

Για την ενημέρωση, διάφορος κόσμος από το Περιστέρι που παραβρεθήκαμε προχθές το μεσημέρι στο Α.Τ. Μπουρναζίου αποφασίσαμε να καλέσουμε σε ανοιχτή συνέλευση ενημέρωσης και δράσης για το περιστατικό. Έτσι η προγραμματισμένη συνέλευση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης στις 20:00 και ύστερα από την ενημέρωση προχωρήσαμε σε πορεία στην οποία συμμετείχαν περίπου 300 αλληλέγγυοι από το Περιστέρι, από τα Δυτικά αλλά και από άλλες περιοχές της Αθήνας. Η πορεία στάθηκε και στο σημείο της δολοφονία του 19χρονου, ενώ γράφτηκαν συνθήματα σε τράπεζες, διερχόμενα τρόλεϊ και λεωφορεία. Μετά το πέρας της πορείας αποφασίστηκε από τον κόσμο που συμμετείχαμε σε αυτήν η σημερινή συγκέντρωση-πορεία στις 16:00 το απόγευμα.



ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/8 ΣΤΙΣ 16.00
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ

Μετανάστρια Μάνα




lange






Δεν είχε κλείσει ακόμη τα 32, η Florence Owens Thompson, όταν η Dorothea Lange και μια φωτογραφική μηχανή Graflex την έκαναν εικόνα-σύμβολο της μεγάλης αμερικανικής κρίσης του 1929. Τα 32 χρόνια της "Μετανάστριας Μάνας" βάραιναν πολύ επάνω της, το βλέμμα της απλανές, όλο κούραση, θλίψη και απόγνωση. Όταν τη συνάντησε,τη βρήκε να κάθεται σε κάποιο αυτοσχέδιο κατάλυμα, σε  κάποια στάση του ταξιδιού τους. Ηταν το 1936, τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο, στα μέρη του Nipomo,της Καλιφόρνια, και οιThompson (η Florence, ο σύζυγός της και τα 7 παιδιά τους) έχουν σταματήσει για λίγο. Λίγο νωρίτερα, άνεργοι και άστεγοι, αναγκάστηκαν να φορτώσουν ό, τι τους είχε απομείνει σε ένα παλιό φορτηγό και να πάρουν τους δρόμους αναζητώντας κάτι καλύτερο. Τώρα, είναι μόνη της η γυναίκα, με τα τρία παιδιά της, τα πιο μικρά, ενώ ο σύζυγός της, με τα μεγαλύτερα, πήγαν να ψάξουν για ανταλλακτικά για το παλιό Hudson και, αν είναι τυχεροί, δουλειά,στη συγκομιδή, στα χωράφια. Θα γυρίσουν λίγο αργότερα, αλλά η Dorothea Lange είχε ήδη τραβήξει τις έξι φωτογραφίες, που έμειναν στην ιστορία.

Η Lange θα πει αργότερα: "Μόλις την αντίκρυσα την πλησίασα, σα να με τράβαγε μαγνήτης. Δεν θυμάμαι πώς κατάφερα να της εξηγήσω την παρουσία μου εκεί με τη φωτογραφική μηχανή, θυμάμαι όμως ότι δεν μου έκανε καμιά ερώτηση. Τράβηξα τις φωτογραφίες, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο από την ίδια πάντα γωνία. Δεν ζήτησα να μάθω ούτε το όνομα της, ούτε την ιστορία της. Μου είπε ότι ήταν, 32 χρονών. Πρόσθεσε, ότι ζούσαν τρώγοντας ό, τι μάζευαν στα χωράφια, και τα πουλάκια που έπιαναν τα παιδιά. Μόλις είχε πουλήσει τα λάστιχα του φορτηγού για να αγοράσουν λίγα τρόφιμα. Καθόταν εκεί, αδύνατη, τα παιδιά κολλημένα επάνω της, και έδειχνε να καταλαβαίνει ότι οι φωτογραφίες μου θα μπορούσαν να την βοηθήσουν, κατά κάποιο τρόπο. Ήταν σαν μια δίκαιη ανταλλαγή. Η ταυτότητα της "Μετανάστριας Μάνας" θα παραμείνει άγνωστη για περισσότερο από σαράντα χρόνια, μέχρι  το 1979, όταν έκάποιος δημοσιογράφος αποφάσισε να ερευνήσει το θέμα.
 
Τότε έβγαλε μια άλλη φωτογραφία, αυτήν εδώ:

 lange2







Ζήλεψαν την τεχνική των φίλων τους στη σφαγή της Μαζάρ

Φαίνεται ότι ο Ενδειας ζήλεψε την τεχνική των συμμάχων του Αφγανών και  αμερικανών στη σφαγή  της Μαζάρ,όπου κλείδωσαν σε 25 κοντέινερ 8.000 χιλιάδες Ταλιμπάν (στιο κάθε κοντέινερ από 200-300 ανθρώπους) και όσους δεν πέθαιναν από τη δίψα τους σκότωναν  με τα πολυβόλα

 

 

"Έκοψαν τον προαυλισμό μετά την εξέγερση

Οι «φιλοξενούμενοι» στην Αμυγδαλέζα μετρούν ήδη 48 ώρες κλεισμένοι στα κοντέινερ, με κίνδυνο θερμοπληξίας. Στα περισσότερα δεν υπάρχει ρεύμα και δεν λειτουργεί κλιματισμός, σε κάποια έχει κοπεί και η υδροδότηση.


Του Δημήτρη Αγγελίδη
 Με ακόμη περισσότερη καταστολή απαντά η αστυνομία στην εξέγερση της Αμυγδαλέζας, επιλέγοντας να στήσει ένα εφιαλτικό σκηνικό έντασης που επιτείνει τις ήδη αδιέξοδες πολιτικές του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και φέρνει πιο κοντά την πιθανότητα μιας νέας εξέγερσης.
Από την Κυριακή έχει απαγορευτεί ο προαυλισμός των κρατουμένων, με αποτέλεσμα να μετρούν ήδη 48 ώρες κλεισμένοι στα κοντέινερ, με κίνδυνο θερμοπληξίας. Στα περισσότερα δεν υπάρχει ρεύμα και δεν λειτουργεί κλιματισμός, σε κάποια έχει κοπεί και η υδροδότηση, ενώ η ατμόσφαιρα είναι ακόμα αποπνικτική από τα δακρυγόνα.
Σε χθεσινή επιθεώρηση, η υπεύθυνη γιατρός του Κέντρου, Ελπίδα Ευθυμιάτου, διαπίστωσε μώλωπες σε πάρα πολλούς από χτυπήματα κατά την επέμβαση των ΜΑΤ, που φαίνεται ότι έβγαλαν το άχτι τους σε όποιον κρατούμενο έβρισκαν μπροστά τους. Υπάρχουν μάλιστα ανεπιβεβαίωτες κατηγορίες για πυροβολισμούς την ώρα της επέμβασης. Σύμφωνα με την αστυνομία, δέκα αστυνομικοί τραυματίστηκαν από πετροβολισμό κατά την εξέγερση.

 


Ιχνη ξυλοδαρμού
Δικηγόροι που είδαν χθες τους συλληφθέντες κρατουμένους αναφέρουν καταγγελίες για άγριο ξυλοδαρμό στο Τμήμα Αλλοδαπών, όπου μεταφέρθηκαν.

Χθες οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα 56 κρατούμενοι, όλοι με τις ίδιες κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος και πλημμεληματικού χαρακτήρα (στάση κρατουμένου, απόπειρα απόδρασης και απόδραση, εμπρησμός με κίνδυνο της ανθρώπινης ζωής, επικίνδυνη σωματική βλάβη, εξύβριση). Για σήμερα το πρωί έχουν κληθεί σε απολογία οι 27 και για την Πέμπτη οι υπόλοιποι.
Η αστυνομία συνέλαβε χθες δύο από τους δέκα κρατουμένους που απέδρασαν και συνεχίζει να αναζητά τους υπόλοιπους.
Την ίδια στιγμή, η αστυνομία και το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, με τη συνδρομή μέσων ενημέρωσης, επιχειρούν να χειριστούν επικοινωνιακά το γεγονός, επισείοντας τον κίνδυνο των μεταναστών χωρίς χαρτιά, παραλείποντας να αναφέρουν ότι οι έγκλειστοι της Αμυγδαλέζας κρατούνται όχι για ποινικά αδικήματα αλλά για διοικητική παράβαση –σε πολλές περιπτώσεις επειδή είχε λήξει η άδεια παραμονής τους και δεν είχαν την ευκαιρία να την ανανεώσουν, ελλείψει ενσήμων ή λόγω άλλων γραφειοκρατικών κωλυμάτων.


Η αστυνομία κυκλοφόρησε χθες βίντεο και φωτογραφίες με τις ζημιές που καταγράφηκαν στην Αμυγδαλέζα, σε μια επιχείρηση στοχοποίησης των εξεγερμένων. Δεν είχε την ευαισθησία να βιντεοσκοπήσει τη συνήθη συμπεριφορά των αστυνομικών και να καταγράψει τις πραγματικές συνθήκες κράτησης.

Αυτά έχουν καταγραφεί από τους πιο αξιόπιστους διεθνείς οργανισμούς και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που μιλούν για παράνομη συμπεριφορά των Αρχών και για παραβιάσεις στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα έχουν επίσης καταγράψει ενώσεις αστυνομικών.

Χαρακτηριστική ήταν η χθεσινή παρέμβαση του Χρήστου Φωτόπουλου, προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων, στην τηλεόραση του ΑΝΤ1: «Οι συνθήκες και για μας είναι απάνθρωπες, είναι απαράδεκτες, όπως και για τους συγκεκριμένους. [...] Και τι κάνουμε τώρα; Κάνουμε δυστυχώς αυτό που λέγαμε εξαρχής ότι θα κάνουμε, μια τρύπα στο νερό. Αν δεν βρεθεί τρόπος επαναπροώθησης των συγκεκριμένων συνανθρώπων μας, τα πράγματα θα διογκώνονται ακόμα περισσότερο».



Το βαθύ σκοτάδι
Καταπέλτης ήταν και η ανακοίνωση του Σωματείου Ειδικών Φρουρών Ελληνικής Αστυνομίας Αττικής, που έκαναν λόγο για «“το βαθύ σκοτάδι” και την ανικανότητα εκείνων που με συνθήκες φιλοξενίας θέλουν να κρατούν και με συνθήκες κράτησης θέλουν να φιλοξενούν, αποτυγχάνοντας παταγωδώς και στα δύο, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα εργαζομένων που από τύχη αυτή τη φορά δεν βλάφτηκαν».
Σε άλλο μήκος κύματος ήταν η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνοριακών Φυλάκων, που ανακάλυψε «οργανώσεις υπέρ των λαθρομεταναστών» και έκανε λόγο για συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων «συμβατές με τα πρότυπα και με κάθε βασικό εξοπλισμό για τη διαβίωση των παράνομων μεταναστών».
Αλλωστε, η Αστυνομία κατά τη χθεσινή δημοσίευση στατιστικών για το πρώτο εξάμηνο του έτους, χαρακτήρισε «σημαντικά αποτελέσματα» τις περίπου 5.500 συλλήψεις στο πλαίσιο του «Ξένιου Δία», παραλείποντας να αναφέρει ότι αποτελούν ποσοστό πολύ μικρότερο του 6% των συνολικών προσαγωγών που έγιναν κατά την πολυδάπανη επιχείρηση, αποδεικνύοντας ότι η περίφημη «απειλή της λαθρομετανάστευσης» αποτελεί μια καλά φιλοτεχνημένη επικοινωνιακή φούσκα.





Σπύρος Ριζάκος, ΜΚΟ Αίτημα
Διεθνές Δίκαιο
Αναμφισβήτητα η Ελλάδα, όπως και κάθε χώρα, έχει δικαίωμα να ελέγχει τα σύνορά της, να ασκεί δηλαδή μεταναστευτική πολιτική. Αυτή όμως την πολιτική έχει υποχρέωση να την ασκεί με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Οφείλει να προστατεύει τους πρόσφυγες και να σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια όλων όσοι βρίσκονται στο έδαφός της.
Ωστόσο, όπως έχουν κατ’ επανάληψη κρίνει τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, η χώρα μας υποβάλλει τους κρατούμενους μετανάστες και πρόσφυγες σε απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση. Το αποτέλεσμα; Αυτοκτονίες κρατουμένων, θάνατος ασθενούς κρατουμένου, αλλεπάλληλες εξεγέρσεις. Η χώρα μας όχι απλώς αγνοεί επιδεικτικά τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών δικαστηρίων αλλά οδηγεί την κατάσταση στα άκρα αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Ομως ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι εν τέλει θέμα δημοκρατίας και πολιτισμού. Το ερώτημα που γίνεται ολοένα και πιο επιτακτικό είναι αν θα δεχτούμε ως χώρα και ως πολίτες την καταπάτηση βασικών αξιών της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, αν θα μπούμε σε αυτή την επικίνδυνη ατραπό.



Γιάννα Κούρτοβικ, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Εκτός ζώνης δικαίου
Το ζήτημα δεν είναι οι συνθήκες κράτησης. Γιατί κι αν αυτές δεν ήταν άθλιες, κι αν δεν έβραζαν τα κοντέινερ, αν υπήρχαν υπόστεγα και δέντρα, κι αν δεν ήταν άθλιο το φαΐ (από το οποίο πλουτίζει κάποιο κέτερινγκ, με 5,87 κατ’ άτομο ημερήσια για να δίνει σκάρτη ακόμη και τη μερίδα το ψωμί), κι αν υπήρχαν γιατροί και είδη υγιεινής και καθαριότητας, οι Αμυγδαλέζες του κ. Δένδια δεν θα έπαυαν να είναι χώροι ανθρώπινης ταπείνωσης, εξευτελισμού και μαρτυρίων, χώροι βασανισμού κατά την έννοια και των διεθνών δικαστηρίων που επανειλημμένα καταδίκασαν την Ελλάδα. Τόποι εκτός νόμου και εκτός ζώνης δικαίου, όπου η χωρίς έγκλημα, χωρίς δίκη και χωρίς όριο διάρκειας ποινή εκτίεται χωρίς έλεγχο. Και το μαρτύριο της σταγόνας (η λήξη της κράτησης) σκόπιμο και σαδιστικό. Ποιος δικαστής θα τους δικάσει;
Σε ποια χειρότερη φυλακή μπορεί να σκεφτεί να τους κλείσει;
Ποιος εισαγγελέας θα σκεφτεί να παραπέμψει τους υπευθύνους για κακούργημα ή έστω πλημμέλημα με το 137Α του Ποινικού Κώδικα που τιμωρεί τα βασανιστήρια;



Εύα Κοσσέ, Human Rights Watch
Αναμενόμενο
Αυτό που συνέβη στην Αμυγδαλέζα ήταν αναμενόμενο. Διεθνή όργανα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν τεκμηριώσει σκανδαλώδεις συνθήκες κράτησης μεταναστών και αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα. Ενώ η ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει κάποια ταπεινά μέτρα για να βελτιώσει τις συνθήκες κράτησης, οι μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, εξακολουθούν να κρατούνται σε ακατάλληλες συνθήκες, συχνά χαρακτηριζόμενες ως απάνθρωπες και εξευτελιστικές. Βάσει του Διεθνούς Δικαίου, οι μετανάστες που δεν έχουν άδεια να εισέλθουν ή να παραμείνουν σε μια χώρα μπορεί να υπόκεινται σε κράτηση, σε ορισμένες περιπτώσεις. Ωστόσο, η κράτηση πρέπει να βασίζεται σε εξατομικευμένη αιτιολογία και να μην είναι ο κανόνας. Οι διαδικασίες απέλασης θα πρέπει να επιδιώκονται με τη δέουσα ταχύτητα και επιμέλεια, έτσι ώστε να μειώνεται στο ελάχιστο ο χρόνος κράτησης. Η κράτηση δε των αιτούντων άσυλο πρέπει να παραμένει ύστατο μέτρο. Η πολιτική κράτησης που εφαρμόζει η Ελλάδα φαίνεται πως έχει σκοπό την τιμωρία των μεταναστών πάρα την απομάκρυνσή τους, κάτι το οποίο απαγορεύεται ρητά από το Διεθνές Δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ικαρία: Eκδηλώσεις τιμής στη μνήμη των πολιτικών εξορίστων




  

άποψη του χώρου ταφής


Την ετήσια εκδήλωση τιμής και μνήμης στους πολιτικούς εξόριστους, που άφησαν την τελευταία τους πνοή στην Ικαρία, διοργανώνει και αυτή τη χρονιά ο Σύλλογος Ραχιωτών Ικαρίας. Όπως αναφέρει σε σχετική ανακοίνωσή του: "Ο Σύλλογος Ραχιωτών Ικαρίας και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Χριστού Ραχών καλούν τους συμπατριώτες μας τους φιλους και τις φιλες τις Ικαρίας. Τη Κυριακή 18 Αυγούστου στις 12 το μεσημέρι στο Μοναστήρι του Μουντέ, στο Πολιτικό Μνημόσυνο για τους εξόριστους στο νησί μας την περίοδο 1946-49 σε μια εκδήλωση Μνήμης, Τιμής και Προβληματισμού".

To ιστορικό
Στα δύσκολα χρόνια του εμφύλιου πολέμου στην Ελλάδα, το μοναστήρι του Μουντέ, στην περιοχή των Ραχών Ικαρίας, χρησιμοποιήθηκε από το καθεστώς της εποχής σαν τόπος μεταφοράς των φυματικών ανταρτών που είχαν συλληφθεί. Αρκετοί από αυτούς δεν κατάφεραν να επιβιώσουν και άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή. Θάφτηκαν σε κοντινές αποστάσεις από τη Μονή.

Τα χρόνια πέρασαν και με πρωτοβουλία συγγενών τους, αλλά και των παλαιών συντρόφων τους, έγιναν εκταφές και μεταφορές των οστών στους τόπους καταγωγής τους. Υπήρξαν όμως και μερικοί που έμειναν για πάντα στην ικαριακή γη και οι διάσπαρτοι τάφοι τους «συγκεντρώθηκαν» σε ειδικό χώρο, λίγα μέτρα έξω από το μοναστήρι. Εκεί κάθε χρόνο (το καλοκαίρι που διευκολύνει από πολλές απόψεις) και σε ημερομηνία που καθορίζεται να πέφτει πάντα μέσα στον Αύγουστο (πάντα Κυριακή) γίνεται το ετήσιο μνημόσυνο (πολιτικό και θρησκευτικό) για τους πολιτικούς εξόριστους. Γίνονται ομιλίες, λειτουργία και τρισάγιο, αλλά και απότιση φόρου τιμής μπροστά στα μνήματα, συχνά με το τραγούδι «επέσατε θύματα αδέρφια εσείς». Δυστυχώς οι αναφορές στον Τύπο είναι ελάχιστες για τις εκδηλώσεις αυτές.


Βιβλιογραφία: Το Σανατόριο Εξορίστων Ικαρίας 1948-1949 

[--->]