ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΩΝ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΕΦΟΣΟΝ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΑΠΟ COVID-19 ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

 

ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΩΝ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΕΦΟΣΟΝ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΑΠΟ COVID-19 ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ

https://www.medscimonit.com/abstract/index/idArt/935379

Υπάρχουν γιατροί που εμπιστεύονται μόνο το «εμβόλιο» και άλλοι που, αντίθετα, τα τελευταία 2 χρόνια εργάστηκαν, και μάλιστα σκληρά, για να θεραπεύσουν τους ασθενείς και να μην επιδεινωθεί η κατάστασή τους πριν καταλήξουν στο νοσοκομείο. Από την εμπειρία τους - η οποία έδειξε ότι, αν κάποιος παρέμβει στην αρχική φάση της ασθένειας ακολουθώντας τις κατάλληλες θεραπείες, ο COVID μπορεί να θεραπευτεί με ασφάλεια στο σπίτι – προέκυψε μια μελέτη, η οποία είναι διαθέσιμη πλέον στην επιστημονική κοινότητα.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στις 8 Δεκεμβρίου στο έγκυρο peer-review περιοδικό           Medical Science Monitor με τίτλο  «Retrospective Study of Outcomes and Hospitalization Rates of Patients in Italy with a Confirmed Diagnosis of Early COVID-19 and Treated at Home Within 3 Days or After 3 Days of Symptom Onset with Prescribed and NonPrescribed Treatments Between November 2020 and August 2021 (Αναδρομική μελέτη για τα αποτελέσματα και τα ποσοστά νοσηλείας ασθενών στην Ιταλία με επιβεβαιωμένη έγκαιρη διάγνωση του COVID-19 τα οποία έλαβαν θεραπεία στο σπίτι τις πρώτες 3 ημέρες από την εμφάνιση των συμπτωμάτων ή 3 ημέρες μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων με συνταγογραφούμενα και μη συνταγογραφούμενα φάρμακα μεταξύ Νοεμβρίου 2020 και Αυγούστου 2021).

Η μελέτη έδειξε ότι, από μια ομάδα 85 ασθενών με COVID-19, η οποίοι ακολούθησαν μια συγκεκριμένη θεραπεία στις τρεις πρώτες ημέρες από την εμφάνιση των συμπτωμάτων δεν χρειάστηκε να νοσηλευτεί κανένας και επιβεβαιώνει όσα έχουν ήδη δημοσιευτεί σε άλλες μελέτες από τον Μάιο του 2020 (για παράδειγμα σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες,η Κορέα,το Ιράν και η Ινδία)  οι οποίες έχουν επισημάνει τα θετικά της έγκαιρης φροντίδας και ειδικότερα της χρήσης της ινδομεθακίνης, ενός μη στεροειδούς αντιφλεγμονώδους φαρμάκου και ενός ιικού παράγοντα ευρέος φάσματος που κοστίζει λίγο περισσότερο από ένα ευρώ το οποίο φαίνεται ότι όχι μόνο προσφέρει μια ταχύτερη συμπτωματική ανακούφιση στους ασθενείς, αλλά και προλαβαίνει ενδεχόμενες επιπλοκές της νόσου.

Ειναι γνωστό ότι το θέμα της έγκαιρης και κατ' οίκον φροντίδας έχει υποτιμηθεί από την αρχή της πανδημίας. Και δεν μπορούμε να πούμε ότι η ιταλική Κυβέρνηση δεν το γνώριζε. Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε στην κοινοβουλευτική επερώτηση αρ. 3-02869, που δημοσιεύθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2021 - συνεδρία αρ. 368, «από τον Απρίλιο του 2020 (επομένως, λίγο μετά την έναρξη της πανδημίας Sars-CoV-2) το Υπουργείο Υγείας είχε ενημερωθεί επαρκώς για την ύπαρξη κλινικών στοιχείων που δείχνουν πως, με ένα συνδυασμό φαρμάκων από το συνταγολόγιο ,επιτυγχάνεται η ταχεία ανάρρωση από τη νόσο». 

Μάλιστα, από την άνοιξη του 2020 διάφορες ομάδες γιατρών είχαν κάνει έκκληση και είχαν υποβάλει αναφορές  στο Υπουργείο, τον Ιταλικό Οργανισμό Φαρμάκων (AIFA) και την τεχνική επιστημονική επιτροπή της Ιταλίας για την αντιμετώπιση της Covid-19 (CTS ) οι οποίες ομάδες – όπως διαβάζουμε στην επερώτηση - «αρχίζοντας να θεραπεύουν ασθενείς με COVID-19 έγκαιρα, ανταλλάσσαν σταδιακά τις κλινικές εμπειρίες τους και προχωρούσαν στη δημιουργία ενώσεων.

Η κάθε ομάδα, ανεξάρτητα η μία από την άλλη, είχε καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα ως προς τη σωστή θεραπευτική προσέγγιση αντιμετώπισης της λοίμωξης, συνειδητοποιώντας την απόλυτη ανάγκη για έγκαιρη φαρμακολογική παρέμβαση και τη συνεχή παρακολούθηση της υγείας των ασθενών, τόσο μέσω επισκέψεων στο σπίτι όσο και μέσω της τηλεϊατρικής προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια μη αναστρέψιμη επιδείνωση των συνθηκών υγείας τους».

Ωστόσο, παρά την εγκυρότητα των πηγών από τις οποίες προήλθαν αυτές οι ενδείξεις, δεν κρίθηκε καν σκόπιμο να γίνει μια κλινική επαλήθευση και «το υπουργικό πρωτόκολλο, που εκδόθηκε μετά από αυτές τις εκκλήσεις (Νοέμβριος 2020), συνέχιζε να υποδεικνύει  στους ιατρούς να μην χορηγούν οποιοδήποτε φάρμακο σε ασθενείς με COVID-19, ακόμη και αν αυτοί ήταν συμπτωματικοί, στις πρώτες 72 ώρες από την έναρξη των συμπτωμάτων, εκτός από παρακεταμόλη, ενώ το επόμενο πρωτόκολλο τον Απρίλιο του 2021 το οποίο είναι ακόμα σε ισχύ, στην παρακεταμόλη πρόσθεσαν και τα κοινά αντι -φλεγμονώδη φάρμακα».

Επιστρέφοντας στη μελέτη που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου, η πρόσφατη δημοσίευσή της θα μπορούσε να αποτελέσει μια ευκαιρία ώστε να αναγνωριστεί επιτέλους η σωστή αξία της έγκαιρης φροντίδας στο σπίτι και να διαδοθεί η εμπειρία από αυτήν, προκειμένου να την εφαρμόσουν οι οικογενειακοί γιατροί στην πράξη και, να συνταχθεί ενδεχομένως ένας τεχνικός πίνακας με στόχο την αναθεώρηση των υπουργικών πρωτοκόλλων. Πολύ περισσότερο που τα φώτα της δημοσιότητας συνεχίζουν να είναι στραμμένα στις παραλλαγές και την αύξηση των κρουσμάτων.

Είναι λοιπόν σκόπιμο, προκειμένου να διαδοθεί οποιαδήποτε πληροφορία χρήσιμη για την ανάπτυξη ολοένα μεγαλύτερης γνώσης και ευαισθητοποίησης, όχι μόνο να γίνει γνωστή αυτή η σημαντική δημοσίευση, αλλά και να δοθεί ο λόγος σε έναν από τους συντάκτες της επιστημονικής εργασίας, τον καθηγητή Paolo Bellavite.

Ερώτηση : Καθ. Bellavite γιατί είναι σημαντική αυτή η μελέτη, ποια περίοδο κάλυψε και ποιους τύπους ασθενών εξετάσατε;

Απάντηση : Είναι σημαντική γιατί είναι η πρώτη ιταλική μελέτη που σύγκρινε τα αποτελέσματα μιας θεραπείας σύμφωνα με το χρόνο που πέρασε από τη στιγμή που άρχισε να εφαρμόζεται. Επιτρέψτε μου να το εξηγήσω: συγκρίναμε δύο ομάδες και, στην επιστήμη, όταν συγκρίνονται δύο ομάδες αυτό είναι πάντα μια πρόοδος της γνώσης.

Από τις δύο αυτές ομάδες, μια ομάδα 85 ατόμων θεραπεύτηκε μέσα σε 3 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων, ενώ μια άλλη ομάδα 73 ατόμων, που άργησαν να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια, θεραπεύτηκαν μετά από 3 ημέρες, δηλαδή μετά την τέταρτη.

Η μέση ηλικία αυτών των ατόμων ήταν γύρω στα 45 έτη με συννοσηρότητες και μιλάμε για το κύμα μεταξύ Νοεμβρίου 2020 και Αυγούστου 2021. Βασικά, η εργασία έδειξε ότι αν η θεραπεία ξεκινήσει νωρίς, μέσα σε 3 ημέρες από την εκδήλωση των συμπτωμάτων, τότε το αποτέλεσμα θα είναι τρομερά καλύτερο από ό,τι αν η θεραπεία ξεκινήσει από την τέταρτη μέρα και μετά, δηλαδή αργότερα.

Το σημαντικό είναι αυτό: ξεκινήστε τη θεραπεία νωρίς. Ξεκινώντας τη θεραπεία νωρίς, όπως στην περίπτωσή μας, η ασθένεια κράτησε κατά μέσο όρο 6 ημέρες και από τα 85 άτομα ούτε ένα δεν κατέληξε σε νοσοκομείο. Στην ομάδα των 73 ατόμων που καθυστέρησαν να ξεκινήσουν τη θεραπεία η νόσος κράτησε κατά μέσο όρο 13 ημέρες και 14 άτομα χρειάστηκαν νοσηλεία μετά την επιδείνωση της κατάστασης των πνευμόνων τους.

Ερώτηση : Ο νεφρολόγος και χειρουργός μεταμόσχευσης νεφρού Rajan Ravichandran από το Τσενάι στην Ινδία χρησιμοποίησε επίσης αποτελεσματικά την ινδομεθακίνη για τη θεραπεία ασθενών με COVID-19. Η ιταλική ομάδα ακολούθησε το πρωτόκολλό του ή δημιούργησε το δικό της θεραπευτικό σχήμα;

Απάντηση : Ο καθηγητής Fazio έχει μελετήσει πολύ τη θεραπεία για τον COVID-19 επειδή έχει θεραπεύσει ασθενείς από το πρώτο κύμα δηλαδή από την άνοιξη του 2020 και ήταν ένας από τους ιδρυτές της ομάδας της κατ' οίκον θεραπείας.

Από τη μακρόχρονη εμπειρία του κατέληξε σε αυτή την πολυθεραπεία μετά από μελέτη, παρατήρηση και προβληματισμό σχετικά με τα διαφορετικά αποτελέσματα που έδωσαν διαφορετικά σκευάσματα.

Η χρήση της ινδομεθακίνης δεν ήταν ένα ξαφνικό «εγκεφαλικό επεισόδιο», ούτε την εμπνεύστηκε  από τον Ινδό συνάδελφο, ήταν έκπληξη και επιβεβαίωση για τον ίδιο όταν είδε ότι και άλλοι την είχαν χρησιμοποιήσει με επιτυχία. Η επιλογή του φαρμάκου έγινε στην πραγματικότητα για τα αντιφλεγμονώδη και αντιικά του αποτελέσματά του ταυτόχρονα.

Και επιπλέον, ο καθ. Fazio στο παρελθόν είχε μελετήσει εκτενώς τα οφέλη της διατροφής και των φλαβονοειδών μαζί με τη σύζυγό του, Flora Affuso, η οποία είναι μία από τους συγγραφείς της μελέτης και, ανεξάρτητα από εμένα και την έρευνά μου για το θέμα, κατέληξαν να συλλάβουν την αξία της χρήσης συμπληρωμάτων διατροφής που περιέχουν αυτές τις φυτικές ουσίες, ειδικότερα κερκετίνη και εσπεριδίνη.

Μπορούμε να πούμε ότι, τόσο ο καθηγητής Fazio όσο και εγώ συνειδητοποιήσαμε τις  τρεις σημαντικές λειτουργίες αυτών των  φυσικών ουσιών, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται σε μια συγκεκριμένη σύνθεση που περιλαμβάνει και τη χρήση βιταμίνης C: την αντιοξειδωτική, την αντιική και την αντιφλεγμονώδης αξία τους . Τέλος, υπάρχει και μια τέταρτη και χρήσιμη λειτουργία, η  προστασία του εντερικού φραγμού, γιατί τα φλαβονοειδή δρουν ευνοϊκά στη βακτηριακή χλωρίδα.

Το τρίτο προϊόν που αποτελεί μέρος του θεραπευτικού σχήματος που χρησιμοποιείται στη μελέτη, μετά την ινδομεθακίνη και τα φλαβονοειδή, είναι η ασπιρίνη 100 g, αυτή που χρησιμοποιείται συνήθως για την πρόληψη της θρόμβωσης και του εμφράγματος: η πρόληψη της θρόμβωσης είναι σημαντική γιατί η νόσος COVID-19, όταν έχει επιπλοκές, προκαλεί και διαταραχές της πήξης και της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων, επομένως, ακόμα κι αν σε πολλούς ασθενείς δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, η κάλυψη με αυτό το δημοφιλές αντιφλεγμονώδες φάρμακο είναι χρήσιμη.

Επομένως, το θεραπευτικό σχήμα που χρησιμοποιήσαμε βασίζεται σε τρία προϊόντα: την ινδομεθακίνη, ένα συμπλήρωμα διατροφής με βάση τα φλαβονοειδή και την ασπιρίνη. Είναι όλα ασφαλή φάρμακα που κυκλοφορούν ήδη στην αγορά , τα γνωρίζουν οι γιατροί, είναι εύκολο να βρεθούν και έχουν σχετικά χαμηλό κόστος.

Στη συνέχεια, καθώς τα αντιφλεγμονώδη μπορεί μερικές φορές να προκαλέσουν γαστρικά προβλήματα σε μερικούς ανθρώπους, μπορείτε να προσθέσετε ομεπραζόλη, έναν αναστολέα της αντλίας πρωτονίων για να καλύψετε τον κίνδυνο γαστρεντερικής δράσης του αντιφλεγμονώδους. Αυτή είναι μια στοιχειώδης έννοια της κλινικής-θεραπευτικής σύνεσης, αν και πρόσφατες μελέτες φαίνεται να υποδηλώνουν ότι η ομεπραζόλη θα μπορούσε ίσως να μειώσει τους υποδοχείς του ιού στα κύτταρα.

Θα πρέπει να τονίζουμε ότι ο μόνο γιατρός είναι αυτός που πρέπει να κάνει τη διάγνωση του COVID-19, να γράφει τη συνταγή και να παρακολουθεί τον ασθενή. Η αυτοθεραπεία δεν συνιστάται πάντα, και επειδή μπορεί να υπάρχουν αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα που μπορεί να λαμβάνει ένα άτομο ή σε ορισμένες περιπτώσεις να υπάρχουν αντενδείξεις.

Ερώτηση : Η μελέτη σας συνιστά την έναρξη της θεραπείας μέσα σε τρεις ημέρες από την εκδήλωση των συμπτωμάτων, σε αντίθεση με το καθιερωμένο πρωτοκόλλου «περίμενε και παρατήρησε» και παρακεταμόλης. Ποια συμπτώματα είναι αυτά που πρέπει σας προειδοποιούν ότι ήρθε η ώρα να αναζητήσετε θεραπεία;

Απάντηση: Τα αρχικά συμπτώματα του COVID-19 είναι πλέον γνωστά και είναι: πονοκέφαλος, πονόλαιμος, ρινίτιδα, κόπωση, πόνος στις αρθρώσεις, μυϊκός πόνος, βήχας, μερικές φορές διάρροια. Συνήθως εμφανίζεται πυρετός αλλά δεν είναι απαραίτητα πολύ υψηλός, τουλάχιστον στην αρχή. Μπορεί να υπάρξει και απώλεια γεύσης και όσφρησης. Περίπου το 20% των ασθενών μας είχαν και πόνους στο στήθος.

Ωστόσο, αυτά είναι συμπτώματα που δεν εμφανίζονται πάντα όλα ή μπορεί να διαφέρουν, στη μελέτη υπάρχει μια ολόκληρη λίστα συμπτωμάτων που έχουν μετρηθεί με ακρίβεια.

Ένα προσεκτικό άτομο που ξέρει να «ακούει» το σώμα του καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται για ένα απλό κρυολόγημα και πότε η κατάστασή του επιδεινώνεται.

Εχουμε μπροστά μας μια επιδημία και μπορεί να βρεθούμε στον ίδιο χώρο με άτομα θετικά στον ιό ακόμα και ασυμπτωματικά, οπότε η πιθανότητα να προσβληθούμε από τον ιό αυξάνεται. Σε περίπτωση που αμφιβάλλει, ο ασθενής θα πρέπει να ζητήσει από τον γενικό ιατρό να τον φροντίσει: ο γιατρός θα πρέπει να τον θεραπεύσει, δεν μπορεί να αρνηθεί ή να επιβάλει θεραπείες παρά τη θέληση του ασθενούς.

Σε αντίθετη περίπτωση, καλό είναι να επικοινωνήσει με τους γιατρούς της κατ' οίκον φροντίδας και, αυτά τα δύο περίπου χρόνια υπήρξαν διάφορες πρωτοβουλίες :  η ομάδα Ippocrateorg.org εξίσου πολύ δραστήρια και, πρόσφατα η πρωτοβουλία του γιατρού Stramezzi που τώρα διαδίδει μια εφαρμογή με την οποία θα μπορεί κάποιος να διαχειριστεί τη σχέση του με τους γιατρούς.

Θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε σε κάποιον γιατρό να του γνωστοποιήσουμε τη μελέτη μας (όπου αναφέρονται και άλλες παρόμοιες εμπειρίες) και να ζητήσουμε να συνταγογραφήσει τη θεραπεία για να την έχουμε άμεσα διαθέσιμη σε περίπτωση που μας χρειαστεί. Ο γιατρός θα πρέπει να παρακολουθεί στενά τον ασθενή, επειδή μπορεί να υπάρξουν περιπτώσεις που ο ασθενής θα χρειαστεί και άλλα φάρμακα μιας και τα φάρμακα που ανέφερα δεν είναι τα μόνα πιθανά, μπορεί να υπάρχουν και άλλες επιλογές, αλλά αυτή τη στιγμή μιλάμε για τη δικιή μας εμπειρία και τα αποτελέσματα της μελέτης μας.

Ερώτηση : Η Ιταλία συνεχίζει να έχει μια προσέγγιση του τύπου «περίμενε και παρατήρησε» και συνιστά απομόνωση στο σπίτι και παρακεταμόλη για την ανακούφιση των συμπτωμάτων στις αρχές της λοίμωξης Sars-CoV-2. Είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που το κάνει; Μεταξύ άλλων, η χρήση της παρακεταμόλης έχει αμφισβητηθεί καθώς αυξάνει την ευαισθησία στην πνευμονία από COVID-19. Θέλετε να διευκρινίσετε το γιατί;

Απάντηση: Ο Peter A. McCullough, ο οποίος είναι επίσης συν-συγγραφέας της μελέτης παρεμπιπτόντως, είπε ότι το ίδιο συμβαίνει στην Αμερική. Και στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πρωτοβουλία του Fauci, τα πάντα επικεντρώνονται στην εκστρατεία εμβολιασμού, ακόμη και εκεί καθυστερούν τις θεραπείες και δεν έχουν αναπτύξει πρωτόκολλα ή πολυθεραπείες, ούτε έχουν ακόμη στρέψει την προσοχή τους στη σημασία της έγκαιρης έναρξης της θεραπείας των ασθενών.

Ο Fauci έχει δημοσιεύσει δύο τρεις σημαντικές επιστημονικές εργασίες, πριν από εμάς, όπου τονίζει τη σημασία της έγκαιρης έναρξης της θεραπείας, αλλά δυστυχώς η κατάσταση, όπως φαίνεται, δεν διαφέρει από τη δική μας και άλλων χωρών.

Όσο για την παρακεταμόλη, είναι ένα από τα πιο χρησιμοποιούμενα φάρμακα στον κόσμο, αλλά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί ώστε να μην υπερβαίνουμε τις συνιστώμενες δόσεις.

Επιπλέον, στην περίπτωση του COVID-19, υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για τους οποίους έχει επικριθεί: πριν απ 'όλα, επειδή μεταβολίζεται μέσω της οδού γλουταθειόνης, η οποία είναι η ίδια οδός που χρησιμοποιείται για την άμυνα έναντι του ιού.

Η χορήγηση παρακεταμόλης κινδυνεύει να αυξήσει το οξειδωτικό στρες, να καταναλώσει γλουταθειόνη και επομένως να περιπλέξει τη ζωή του κυττάρου που ήδη καταπολεμά τον ιό.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο η χρήση παρακεταμόλης μπορεί να μην συνιστάται είναι επειδή πολλοί πάσχοντες από COVID-19 αντιμετωπίζουν προβλήματα με το συκώτι τους και η παρακεταμόλη μεταβολίζεται στο ήπαρ, όπου παράγει μια ουσία που είναι τοξική για το ίδιο το ήπαρ.

Οπότε, η βλάβη από το φάρμακο με τον μεταβολίτη του, εάν ληφθεί συνειδητά σε υπερβολική δόση, θα προστεθεί στη βλάβη που προκαλεί ο ιός .Πάντως, η εργασία μας δεν αντικρούει ευθέως την παρακεταμόλη, αλλά είναι μια καλά τεκμηριωμένη κριτική στην καθυστέρηση της θεραπείας.

Ερώτηση : Η μελέτη, έδωσε πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα και τράβηξε την προσοχή του ξένου Τύπου, αλλά δεν έλαβε τη δέουσα προσοχή στην Ιταλία. Ωστόσο, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στις 17 Δεκεμβρίου που επαναδημοσιεύουν συνεχώς τα μέσα ενημέρωσης, η παραλλαγή Omicron θα κυριαρχήσει στην Ευρώπη τον Ιανουάριο του 2022. Εάν δεν ληφθούν αμέσως μέτρα  ενίσχυσης της βασικής φροντίδας στο σπίτι , δεν κινδυνεύει ο πληθυσμός χωρίς αποτελεσματικές θεραπείες και να υπάρξει επακόλουθο κύμα εισαγωγών στα νοσοκομεία που θα μπορούσε να θέσει ξανά σε κίνδυνο τη λειτουργία του συστήματος υγείας;

Απάντηση : Εννοείται! Όσοι θεραπεύονται έγκαιρα, κατά πάσα  πιθανότητα δεν θα χρειαστούν να νοσηλευτούν σε νοσοκομείο, αλλά αν περιμένουν περισσότερες μέρες, ο κίνδυνος νοσηλείας αυξάνεται πολύ, και στη μελέτη μας έχουμε κάνει έναν υπολογισμό ότι για κάθε μέρα καθυστέρησης αυξάνεται κατά 4-5 φορές ο κίνδυνος να καταλήξει ο ασθενής στο νοσοκομείο. Ωστόσο, θα πρέπει να πούμε ότι η μελέτη μας δεν εξέτασε την παραλλαγή Omicron, η οποία φαίνεται να είναι μονοπαθογόνος ακόμη και αν είναι πιο μεταδοτική.

Ο χρόνος έναρξης της θεραπείας έχει πολύ μεγάλη σημασία και, αυτό,μεταξύ άλλων, επιβεβαιώνεται και από μια άλλη σειρά ερευνών που, όπως ήδη αναφέραμε, διεξήγαγε η  ομάδα Mario Negri με επικεφαλής τον καθηγητή Remuzzi. Και αυτοί είχαν παρατηρήσει -με μια μέθοδο διαφορετική από τη δική μας - ότι αρχίζοντας αμέσως τη θεραπεία, ήδη από την πρώτη μέρα, οι εισαγωγές σε νοσοκομείο μειώθηκαν από 10% σε 1%: μιλάμε για 10 φορές λιγότερες! Δέκα φορές λιγότερο σημαίνει ότι αν είχαμε ένα εκατομμύριο ασθενείς από κόβιντ, από τους οποίους οι 100.000 θα κατέληγαν στο νοσοκομείο, με έγκαιρη φροντίδα αυτοί θα ήταν μόνο 10.000! Αυτό αλλάζει δραματικά την κατάσταση στις εντατικές, η διαφορά είναι τεράστια.

Προφανώς τα δεδομένα αυτά θα πρέπει να θεωρηθούν ως προκαταρκτικά γιατί οι μεθοδολογίες δεν επιτρέπουν την εξαγωγή οριστικών συμπερασμάτων. Η έρευνα που κάνουμε θα πρέπει να συνεχιστείκαι να γίνουν και από άλλες ομάδες, συγκρίνοντας,ίσως, διαφορετικά πρωτόκολλα, αλλά η περισσότερο από θετική εμπειρία που αποκόμισαν αρκετοί γιατροί αυτά τα δύο χρόνια στη θεραπεία ανθρώπων στο σπίτι είναι αναμφισβήτητη: τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά.

Θα είχε μεγαλύτερη αξία αν υπήρχε εθνικός συντονισμός, αλλά αυτό μόνο το Υπουργείο Υγείας θα μπορούσε να το είχε κάνει, το οποίο θα έπρεπε να είχε επιτρέψει στους γιατρούς να συνταγογραφούν ό,τι θεωρούν πιο χρήσιμο στην επιστήμη και τη συνείδησή τους και να συλλέγουν δεδομένα και μελέτες περιπτώσεων σε κεντρικό επίπεδο, από τη στιγμή που ο αριθμός των ασθενών που υποβλήθηκαν σε θεραπεία από εκατοντάδες γιατρούς,ήταν πολύ μεγάλος και θα μπορούσε κανείς εύκολα να καταλάβει πού έπρεπε να απευθυνθεί ώστε να έχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν έχει γίνει

Ερώτηση: Εχουμε όλο και περισσότερους εμβολιασμένους αλλά όλο και περισσότερα κρούσματα για τα οποία ενοχοποιούνται φυσικά οι ανεμβολίαστοι. Θα μπορούσε το πρόγραμμά σας να βοηθήσει και τα εμβολιασμένα άτομα που μολύνονται;

Απάντηση : Ο καθηγητής Fazio άρχισε πρόσφατα να θεραπεύει πολλούς εμβολιασμένους που επανανοσούν και έχει καλά αποτελέσματα. Μια παρατήρηση που κάνει ο συνάδελφος είναι ότι τα εμβολιασμένα άτομα παρουσιάζουν αρχικά συμπτώματα COVID-19 ελαφρώς ηπιότερα από αυτά που συνήθως είχαν οι μη εμβολιασμένοι.

Ερώτηση : Η εμπειρία δείχνει ότι τα αντι-COVID εμβόλια δεν μπορούν να εγγυηθούν την αποστειρωτική ανοσία από την μόλυνση, επομένως ούτε καν την ανοσία της αγέλης. Γιατί η φροντίδα στο σπίτι εξακολουθεί να μην παρουσιάζει ενδιαφέρον;

Απάντηση : Η ανοσία με το εμβόλιο δεν λειτουργεί και για το λόγο ότι δεν σχηματίζονται οι ανοσοσφαιρίνες κατηγορίας Α, που είναι αυτές που διαρκούν, βρίσκονται στους βλεννογόνους και θα πρέπει να μπλοκάρουν τον ιό πριν αυτός εισχωρήσει στα κύτταρα.

Τα φάρμακα αυτά παράγουν αντισώματα που για ένα διάστημα μερικών μηνών προστατεύουν τον άνθρωπο «εκ των έσω», δηλαδή από πιο σοβαρές συνέπειες στον οργανισμό του, αλλά δεν προστατεύονται οι βλεννογόνοι και στην πραγματικότητα ο εμβολιασμένος είναι τόσο μεταδοτικός όσο και ο ανεμβολίαστος.. Μπορεί να εμφανίζει λιγότερα συμπτώματα, αλλά το γεγονός ότι έχει λιγότερα συμπτώματα, αν και αυτό είναι καλό για τον ίδιο, δεν είναι αναγκαστικά καλό για την κοινότητα, γιατί προφανώς το άτομο αυτό κυκλοφορεί δείχνοντας το «υγειονομικό πάσο» αλλά μπορεί να μεταδώσει τον ιό.

Αυτό που μπορώ να πω ,είναι ότι τα φλαβονοειδή που δοκιμάσαμε στη μελέτη, σε «στοματοδιαλυτή» μορφή, απελευθερώνονται σε σημαντικές συγκεντρώσεις στο στόμα, τον φάρυγγα και τον οισοφάγο και παραμένουν σε σημαντικές συγκεντρώσεις, επομένως υπάρχει μια πιθανή αναστολή της τελικής προσβολής του ιού. Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν τα αντισώματα αν δεν υπάρχουν ανοσοσφαιρίνες κατηγορίας Α, μπορούν να το κάνουν αυτά τα φλαβονοειδή: τουλάχιστον αυτό αποδεικνύεται από εργαστηριακές μελέτες, αν και δεν έχουμε ακόμη κλινικές αποδείξεις ότι αυτό συμβαίνει και in vivo, αλλά είναι πολύ πιθανό ότι αυτό συμβαίνει επειδή η συγκέντρωση που επιτυγχάνεται στο στόμα είναι πολύ υψηλή, επομένως είναι πολύ πιθανό να σχηματίζεται ένα φράγμα στην είσοδο του ιού στα κύτταρα ή να μπλοκάρεται η αναπαραγωγή του.

Τέλος με ρωτάτε γιατί η φροντίδα στο σπίτι συνεχίζει να μην ενδιαφέρει. Καλή ερώτηση!

Έχω δύο απαντήσεις. Υπάρχει η εκδοχή, που εμείς προτιμούμε, η εκδοχή του 'εμβολιακού πονοκέφαλου' η οποία παραπέμπει σε κάποια μορφή αγνόησης των άλλων δυνατοτήτων, λες και το εμβόλιο έχει θολώσει τα μυαλά. Αλλά υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, πιο δραματική ή «συνωμοσιολογική» εκδοχή, δηλαδή ότι, αν υπάρχουν θεραπείες, τότε τα εμβόλια δεν θα μπορούσαν να προωθηθούν.

[---->]

Ο υποσκελισμός της επιστήμης από μια στρατιωτική επιχείρηση διεθνούς συντονισμού.

 

Κάποτε ίσως γίνει αντιληπτό ότι αυτό που βιώσαμε τα τελευταία δύο χρόνια δεν είναι η επιστράτευση της επιστήμης στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, αλλά ο υποσκελισμός της επιστήμης από μια στρατιωτική επιχείρηση διεθνούς συντονισμού.

Όλοι όσοι σπεύσανε με ζήλο να δηλώσουνε «πίστη στην επιστήμη», ή ακόμα καλύτερα «υπακοή στην επιστήμη», θα βρεθούν αντιμέτωποι με το γεγονός ότι η πίστη και η υπακοή που δηλώσανε ήταν στο όνομα του πολέμου.

Η αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας είναι μια αργή διαδικασία που διαρκεί χρόνια ή δεκαετίες. Οι στωικοί άνθρωποι που αφιερώσανε πραγματικά την ζωή τους στην επιστημονική έρευνα μάθανε να κάνουν υπομονή. «Κοράκου χρώμα τα μαλλιά κι ασπρίσανε».

"Fast-track", "top-down", "quick & dirty" διαδικασίες με παραβιάσεις πρωτοκόλλων, νομοθεσιών, θεσμών, συνταγμάτων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν εισηγείται ποτέ η επιστήμη. Αυτή είναι η αρμοδιότητα τυραννικών κυβερνήσεων, υπό την αιγίδα παρακρατικών και υπερκρατικών οργανώσεων.

Η επιστήμη δεν εκβιάζει. Η επιστήμη δεν διατάζει. Η επιστήμη δεν υποχρεώνει. «Η επιστήμη είναι ο οργανωμένος σκεπτικισμός απέναντι στη γνώμη των ειδικών». Ο «υπηρέτης» της επιστήμης εισέρχεται στον «ναό» της οπλισμένος με αμφισβήτηση και απορία, όχι με πίστη.

Οι διαφωνίες επάνω σε ερευνητικά ζητήματα λύνονται μέσα από αλλεπάλληλες συζητήσεις, δημοσιεύσεις, αλληλογραφίες, συγκρούσεις, μα ο τελικός κριτής της αλήθειας είναι η ίδια η φύση. Το πείραμα είναι η πηγή όλης της γνώσης και αυτό είναι που γεννά την βαθύτερη αίσθηση ταπεινότητας ενός επιστήμονα.

Γιατί η φύση «αγαπάει να κρύβεται» και έχει πολύ μεγαλύτερη φαντασία από ό,τι εμείς. Η βιασύνη στη διαδικασία της επιστημονικής έρευνας είναι μια οδός η οποία οδηγεί στην αναπαραγωγή των δικών μας προκαταλήψεων και όχι στην ανακάλυψη μιας βαθύτερης αλήθειας για τον φυσικό κόσμο.

Ανυπακοή στην εξουσία, αμφισβήτηση των αυθεντιών, αυτοκριτική, ταπεινότητα και θαυμασμός απέναντι στο αινιγματικό μεγαλείο της φύσης είναι οι κύριες ιδιότητες ενός φιλέρευνου πνεύματος. Τα άλλα περί συμβολαίων πίστεως και όρκων υποταγής προέρχονται μάλλον από κακέκτυπα μεσαιωνικών ψαλμωδιών.

Κάποτε ίσως γίνει αντιληπτό ότι ο κόσμος, υπό καθεστώς εκβιασμού και μαζικής υστερίας, ορκίστηκε τυφλή πίστη και υπακοή στους εχθρούς της επιστήμης. Νομιμοποιώντας έτσι τη βίαιη ανατροπή των δημοκρατικών θεσμών και των αυταπόδεικτων δικαιωμάτων μας.

Η πραγματική επιστήμη κάποτε θα έρθει η ώρα που θα φτάσει στα ασφαλή συμπεράσματά της. Με τις ορθές διαδικασίες οι οποίες σέβονται την ανθρώπινη ζωή και την ανθρώπινη βούληση. Το ερώτημα είναι αν μέχρι τότε θα έχει απομείνει ίχνος δημοκρατίας, ώστε να μπορεί να επιτραπεί στα συμπεράσματα αυτά να ακουστούνε.

Διότι προϋπόθεση του να μπορεί να υπάρξει πραγματική επιστήμη, είναι να υπάρχει ελευθερία. Για αυτό και η υπεράσπιση της δημοκρατίας αποτελεί ένα καθήκον εφάμιλλο, αν όχι υψηλότερο, της αναζήτησης της αλήθειας. Με το σύνταγμα κουρελόχαρτο, δεν μπορούμε να μιλάμε για επιστήμη.

#Από_Manos_Cizek

via Antonis Balis

 

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ AKTION T4

 

Το Aktion T4 ήταν ένα πρόγραμμα μαζικών δολοφονιών των Ναζί με το οποίο εξοντώθηκαν περισσότεροι από 300.000 ΑμεΑ. Το Aktion T4 είναι η συμβατική ονομασία του προγράμματος ευθανασίας των Ναζί, με την επίβλεψη γιατρών, το οποίο προέβλεπε τη δολοφονία ατόμων που έπασχαν από ανίατες γενετικές ασθένειες και διανοητικά ανάπηρους (αλλά όχι σωματικά, πλην σοβαρών περιπτώσεων) , δηλαδή των λεγόμενων «ανάξιων να ζουν». 

T4 σημαίνει Tiergartenstrasse νούμερο 4, που βρίσκεται στο κέντρο του Βερολίνου: μια βίλα που είχαν κατασχέσει από έναν Εβραίο και στη συνέχεια έγινε η έδρα του Aktion T4, όπου και τα κεντρικά γραφεία του Gemeinnützige Stiftung für Heil-und Anstaltspflege, του δημόσιου φορέα για την υγεία και την κοινωνική πρόνοια.

Την ονομασία Aktion T4 δεν θα τη βρούμε στα έγγραφα της εποχής, επειδή οι Ναζί χρησιμοποιούσαν την κωδική ονομασία EU-AKtion ή E-Aktion (Ε και ΕΕ σήμαιναν ευθανασία). Το πρόγραμμα στόχευε και στη μείωση των κρατικών δαπανών από τη νοσηλεία και τη συντήρηση σε νοσοκομεία ασθενών με αναπηρία, σε μια εποχή που οικονομική προτεραιότητα ήταν ο επανεξοπλισμός του γερμανικού στρατού. Ο καθηγητής Robert Jay Lifton, συγγραφέας του «The Nazi Doctors» και διαπιστευμένος μελετητής του Aktion T4, σημειώνει τις διαφορές μεταξύ του προγράμματος αυτού και της πραγματικής ευθανασίας και εξηγεί ότι η εθνικοσοσιαλιστική αντίληψη περί «ευθανασίας» βασίστηκε στο έργο του Adolf Jost ο οποίος το 1895 είχε εκδώσει το Das Recht auf den Tod («Το δικαίωμα στο θάνατο») και καταλήγει:

 

«Ο Jost υποστήριζε ότι ο έλεγχος του θανάτου ενός ατόμου πρέπει τελικά να ανήκει στον κοινωνικό οργανισμό, στο κράτος. Η έννοια αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την αγγλοαμερικανική παράδοση περί ευθανασίας, η οποία δίνει έμφαση στο δικαίωμα του ατόμου «να πεθάνει» ή «στο θάνατο» ή «στον δικό του θάνατο» ως υπέρτατη ανθρώπινη δικαίωση. Από την άλλη πλευρά, ο Jost αναφέρεται στο δικαίωμα του κράτους να σκοτώνει: ενώ μιλάει για συμπόνια και ανακούφιση των ανίατων ασθενών από τα βάσανά τους, ενδιαφέρεται κυρίως για την υγεία του λαού και του κράτους»

Τα κέντρα δολοφονιών, το καθένα από τα οποία διέθετε θάλαμο αερίων και κρεματόριο, ήταν το Grafeneck, το Brandenburg, το Hartheim, το Sonnenstein, το Bernburg, το Hadamar. Για πολλούς τα ονόματα αυτά δεν είναι οικεία, αφού η ναζιστική εξόντωση των ατόμων με ειδικές ανάγκες ελάχιστα συζητήθηκε.

Πρώην φυλακές, κάστρα δωρεά σε εκκλησίες ή σε φιλανθρωπικά ιδρύματα για να τα χρησιμοποιήσουν ως οίκους ψυχιατρικών ασθενών... Σχεδόν όλα αρκετά απομονωμένα, αλλά όχι μακριά από οδικές αρτηρίες και σιδηρόδρομους.

Η προπαγανδιστική μηχανή για την προώθηση της ευγονικής δούλευε ανελέητα σε πολλά επίπεδα

ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.......

«Πρόβλημα: ένας τρελός κοστίζει στο κράτος 4 μάρκα την ημέρα, ένας ανάπηρος 5,50, ένας εγκληματίας 3,50. Σε πολλές περιπτώσεις ένας δημόσιος υπάλληλος κερδίζει μόνο 4 μάρκα τη μέρα για να ζήσει την οικογένειά του, ένας υπάλληλος 3,5 μάρκα και ένας ανειδίκευτος εργάτης λιγότερο από 2 μάρκα. Σύμφωνα με έναν κατά προσέγγιση υπολογισμό, αποδεικνύεται ότι στη Γερμανία ο αριθμός των επιληπτικών, των τρελών κλπ. είναι περίπου 300.000. Υπολογίστε: πόσο κοστίζουν αυτά τα άτομα συνολικά όταν το μέσο κόστος τους είναι 4 γερμανικά μάρκα; Πόσα δάνεια 1000 μάρκων θα μπορούσαν να έχουν δοθεί σε νιόπαντρα ζευγάρια το χρόνο με αυτό το ποσό;»

(Από βιβλίο αριθμητικής δημοτικού σχολείου του Τρίτου Ράιχ τη δεκαετία του 1930)

... ΣΕ ΑΦΙΣΕΣ

Προπαγανδιστικές αφίσες ευγονικής από τη δεκαετία του 1930 ανέφεραν φράσεις όπως:

«60.000 μάρκα κοστίζει στην κοινότητα ένα άτομο με κληρονομική ασθένεια κατά τη διάρκεια της ζωής του. Πολίτες, αυτά τα λεφτά είναι και δικά σας.»

«Το βάρος αυτό το επωμίζεσαι και εσύ. Ένας ασθενής με γενετικές ασθένειες κοστίζει, μέχρι το 60ο έτος της ζωής του, κατά μέσο όρο 50.000 μάρκα»

... ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ

Το Ναζιστικό Κόμμα υπήρξε παραγωγός και συμπαραγωγός διαφόρων ταινιών που κατεύθυναν την κοινή γνώμη προς την ανάγκη «καθαρισμού» του έθνους

Das Erbe («Η κληρονομιά») - 1935

Ψευδοεπιστημονική ταινία μικρού μήκους που δείχνει πώς λειτουργεί η «φυσική επιλογή» και πώς η ανθρωπότητα έχει μπλοκάρει -λαθεμένα- μια τέτοια επιλογή.

Opfer der Vergangenheit  («Θύματα του παρελθόντος»)- 1937

Συγκρίνει τον «υγιή» πληθυσμό με τον «άρρωστο» πληθυσμό, υποστηρίζοντας ότι ο τελευταίος επιβαρύνει τα ταμεία του κράτους και αφαιρεί πόρους από αυτούς που πραγματικά τους δικαιούνται και όλα αυτά λόγω της παραβίασης των νόμων φυσικής επιλογής που θα πρέπει να διορθωθούν . Ο Χίτλερ ήθελε η ταινία να προβληθεί σε όλους τους κινηματογράφους της Γερμανίας.

Ich klage An («Κατηγορώ») - 1941

Σε αυτή την ταινία ένας γιατρός ανακαλύπτει ότι η γυναίκα του πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Εκείνη του ζητά να τη βοηθήσει να τερματίσει την άχρηστη ύπαρξή της· αυτός ικανοποιεί το αίτημα της ως χειρονομία αγάπης, και αντιμετωπίζει ήρεμα το δικαστήριο σαν ήρωας. Ο γιατρός τελικά αθωώνεται από το δικαστήριο το οποίο, με τη σειρά του θέτει το εξής ερώτημα: «Αν εσείς ήσασταν ανάπηροι θα θέλατε να ζείτε μια τέτοια ζωή, σαν φυτά;»

Τις αντιλήψεις αυτές δεν τις  επινόησε ο ναζισμός : οι αντιλήψεις περί ευγονικής προϋπήρχαν τουλάχιστον από τον 19^ο αιώνα , όταν θεωρητικοποιήθηκαν από τον Galton,τον  ξάδερφο του Κάρολου Δαρβίνου και μεταξύ άλλων οδήγησαν σε εκστρατείες στείρωσης ΑμεΑ σε διάφορες χώρες.

 

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΥΜΑ ΤΟΥ AKTION T4

Το 1938 στο Pomßen , κοντά στη Λειψία, γεννήθηκε ο Gerhard Kretschmar από οικογένεια χωρικών. Είναι τυφλός και έχει ένα πόδι και ένα χέρι. Στη συνέχεια θα τον χαρακτηρίσουν και ως "Ηλίθιο". Ο πατέρας του ζητά την άδεια να θανατωθεί το μωρό, αλλά δεν του χορηγείται. Όταν το μαθαίνει ο Χίτλερ στέλνει τον προσωπικό του γιατρό, Karl Brandt και το μωρό θανατώνεται.

 

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Στις 18 Αυγούστου 1939 ο Leonardo Conti, από το Ticino, διευθυντής υγείας του Ράιχ, εξέδωσε τη μυστική διάταξη IV B/3088/391079 που υποχρέωνε τα μαιευτήρια και τους παιδίατρους να αναφέρουν όλα τα άτομα που γεννήθηκαν με δυσπλασίες ή σοβαρές ασθένειες.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΣΟΒΑΡΩΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ

Την επιτροπή αποτελούσαν οι Brandt (γιατρός του Χίτλερ), Catel, Heinze, Wentzler και Unger. Ο Unger είχε γράψει το μυθιστόρημα (Sendung und Gewissen - Αποστολή και Συνείδηση) με βάση το οποίο γυρίστηκε η ταινία Ich Klage An.

Τότε ξεκινάει η καταγραφή νεογνών με παθήσεις όπως:

1. «διανοητική καθυστέρηση» και «Μογγολισμός» με ιδιαίτερη προσοχή στις περιπτώσεις που παρουσιάζουν κώφωση και τύφλωση,

2. μικροκεφαλία,

3. σοβαρή ή προοδευτική υδροκεφαλία·

4. οποιαδήποτε παραμόρφωση ή έλλειψη άκρων,

5. παράλυση.

Δημιουργούνται τα πρώτα νοσοκομεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη θανάτωση (αρχικά των βρεφών, μετά των παιδιών μέχρι τρία έτη, στη συνέχεια κατά τη διάρκεια του πολέμου έφηβων και ενήλικων).

Αλλά πως εντόπιζαν τα ανάπηρα παιδιά που επρόκειτο να σκοτωθούν;

Ο οικογενειακός γιατρός, που συχνά θεωρείται έμπιστο άτομο, ήταν αυτός που ωθούσε τις οικογένειες να στείλουν το ανάπηρο παιδί τους σε κάποιο εξειδικευμένο κέντρο, υποσχόμενος πρωτοποριακή θεραπευτική αντιμετώπιση.

Σε όσους αντιστέκονταν ασκούσαν πιέσεις μέχρι και απειλές ότι θα αφαιρούσαν την επιμέλεια του παιδιού από τους γονείς , με συνέπειες και για τα υπόλοιπα παιδιά. Οι ανάπηροι ενήλικες από την άλλη πλευρά βρίσκονταν συχνά ήδη σε ιδρύματα, και δεν είχαν τον έλεγχο της ζωής και του θανάτου τους.

Το 1941 το πρόγραμμα Aktion T4 αναστέλλει επίσημα τη λειτουργία του επειδή χτυπούσε πολύ στο μάτι. Η επίσημη αναστολή, ωστόσο, δεν ήταν πραγματική και πέρασε σε μια νέα φάση την «άγρια ​​ευθανασία», η οποία συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του πολέμου και συνέβαλε στη σημαντική αύξηση του αριθμού των θυμάτων. Η τελευταία δολοφονία που αποδίδεται στο Aktion T4 ήταν αυτή ενός παιδιού, του Richard Jenne, ηλικίας μόλις 4 ετών, στις 29 Μαΐου 1945 στο κρατικό ινστιτούτο Kaufbeuren-Irsee στη Βαυαρία, τρεις εβδομάδες μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου στη Γερμανία

 

 

«Τα πλάσματα αυτά στα δικά μου μάτια μου, ως εθνικοσοσιαλιστής, δεν αντιπροσωπεύουν παρά ένα βάρος για το λαό μας».

(Hermann Pfannmüller, διευθυντής του νοσοκομείου Eglfing-Haar, κοντά στο Μόναχο)

 

 

ΠΗΓΕΣ:

«Medizin ohne menschlichkeit» (ιατρική χωρίς ανθρωπιά ) . Από τη δίκη των ναζί γιατρών της Νυρεμβέργης, επιμέλεια και σχολιασμός Alexander Mitscherlich και Fred Mielke

 

«Ausmerzen» - Ζωές χωρίς αξία ,θεατρικό αφήγημα του Marco Paolini,  https://www.youtube.com/watch?v=1jXOmEdRjvQ

  

«Aktion T4» ,   https://it.wikipedia.org/wiki/Aktion_T4

 

https://www.facebook.com/WittyWheels

 

 

Όπου και να σας ακουμπήσει κάποιος λερώνεται...

 

Ο Άδωνις ως μετανοούσα Αρσακειάς προσπαθούσε να πει χθες για τη κακιά την ώρα το "στρατηγό χιονιά" και φυσικά την "Αττική Οδό". Ως προς το τελευταίο όμως ξέχασε ότι επί των ημερών του η Αττική οδός (μέσω Ελλάκτωρ) πέρασε από τα συμφέροντα Μπόμπολα στη διαχείριση της Reggeborgh Invest B.V. Ο βασικός μέτοχος του fund και μεγάλη φιλάρα των κυβερνόντων Ισραλινός επιχειρηματίας κ. Reggeborgh είναι εκείνο το μπουμπούκι που συνελήφθη τις προάλες στο αεροδρόμιο γιατί εκκρεμούν σε βάρος του κάμποσα εντάλματα της Interpol. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της διαπλοκής πρόεδρος του ΔΣ της Ελλάκτωρ μητρικής εταιρείας της Αττική οδός ΑΕ είναι ο νομικός σύμβουλος του Μητσοτάκη (και του μπαμπά του) κ. Μυλονογιάνης. Όπου και να σας ακουμπήσει κάποιος λερώνεται...

[---->]

Η εκδίκηση της πραγματικότητας Νο2

 

Πολλοί οι θάνατοι στην Ελλάδα από τη νόσο COVID, σε σημείο πλέον που εκθέτει τους πολιτικούς και επιστημονικούς άρχοντες. Πρέπει λοιπόν να «δικαιολογηθούν» οι θάνατοι, με τρόπο ώστε ο μόνος που δεν θα φταίει είναι η διαχείριση.

Εκτενές άρθρο από καθ. πνευμονολογίας λοιπόν παρουσιάζει το «πολυπαραγοντικό φαινόμενο» των πολλών θανάτων στην Ελλάδα (Protagon: https://tinyurl.com/5kx2bfyh), και δίνει τα εξής αίτια:

• Δημογραφικό και κακή υγεία πολιτών

• Κοινωνικοί λόγοι μετάδοσης σε γηραιότερους

• Μη εμβολιασμένοι

• Αργοπορημένη προσέλευση και κακή ποιότητα νοσοκομειακής φροντίδας όταν είναι υπό πίεση το σύστημα

• Λοιμώξεις από ανθεκτικά στελέχη βακτηρίων

• Αυστηρότερος ορισμός COVID θανάτου στην Ελλάδα

Σημειώνω φυσικά τι δεν είπε, πράγματα που ίσως συνέβαλαν περισσότερο στους αυξημένους θανάτους

• Η ολική αποτυχία των μονοδιάστατων μέτρων ακραίων περιορισμών, που μάλιστα έβλαψε συνολικά την υγεία (σωματική, ψυχική, κοινωνική) του πληθυσμού.

• Η ολική αποτυχία των διαχειριστών να αντιληφθούν ότι τα μέτρα που προτείνουν είναι ολικά αποτυχημένα

• Η ανύπαρκτη οργάνωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, και η περαιτέρω αποδόμησή της κατά διαστήματα για να καλυφθούν ελλείψεις στα νοσοκομεία

• Η αναστολή εργασίας χιλιάδων υγειονομικών που σαφώς οδηγεί σε αύξηση της θνησιμότητας από οποιοδήποτε αίτιο (κι όχι μόνο από COVID)

Μέσα σε αυτά που είπε όμως, περιλαμβάνεται και ένα ψέμα. Χαρακτήρισε αυστηρό τον ορισμό θανάτου COVID, ενώ σε τηλεοπτική του συνέντευξη παραδέχτηκε ότι αποδίδουμε όλους τους θανάτους που κάποιος έχει μολυνθεί, ακόμη κι αν δεν έχει αναπτύξει συμπτώματα, σε COVID.

Τηλ. σταθμός SKAI (https://tinyurl.com/4kamyjsf)

Φυσικά ο χαρακτηρισμός του ορισμού του θανάτου COVID ως «αυστηρού» είναι ψευδής. Στην πραγματικότητα, ο ορισμός είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΣ, ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ, και ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ με τον ορισμό του ΠΟΥ. Το ίδιο ψευδείς ήταν και αντίστοιχοι πρόσφατοι ισχυρισμοί από τον πρόεδρο του ΕΟΔΥ (Iatronet: https://tinyurl.com/3v44d2hy).

Ο ΠΟΥ λοιπόν είναι ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ, και έχω θέσει το θέμα από τις 6 Μάϊου 2020. Ναι, το 2020, σε ραδιοφωνική συνέντευξη στον George Sachinis , τότε που δεν ήμασταν "αιρετικοί" (Ποστ στο facebook: https://tinyurl.com/cmm9zf2n).

"Θάνατος που οφείλεται στο COVID-19 ορίζεται, για σκοπούς επιτήρησης, ως θάνατος που προκύπτει από ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΥΜΒΑΤΗ ΝΟΣΟ, σε ένα πιθανό ή επιβεβαιωμένο κρούσμα COVID-19, ΕΚΤΟΣ εάν υπάρχει σαφής εναλλακτική αιτία θανάτου που δεν μπορεί να σχετίζεται με νόσο COVID (π.χ. τραύμα).

ΔΕΝ πρέπει να υπάρχει περίοδος πλήρους ανάρρωσης από τον COVID-19 μεταξύ της ασθένειας και του θανάτου."

Ο ορισμός του ΠΟΥ είναι ξεκάθαρος, και όσοι δεν τον ακολουθούν ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥΝ (έγγραφο ΠΟΥ: https://www.who.int/.../Guidelines_Cause_of_Death_COVID...). Να μας εξηγήσουν λοιπόν γιατί αυθαιρετούν, γιατί καταργούν τα απολύτως γνωστά επιστημονικά δεδομένα για το πώς πρέπει να καταγράφονται οι αιτίες θανάτου και τι προσπάθησαν να πετύχουν με αυτό.

Πρόσφατα σχολίαζα στο twitter τον δημοκράτη και πρότυπο συμπεριφοράς Μακρόν, ίνδαλμα του πρωθυπουργού, του αρχηγού της αξ. αντιπολίτευσης και των συμβούλων του, που κάνει θαύματα με τα δημοκρατικά μέτρα αποκλεισμών-πιστοποιητικών και τιμωρίας. Στις 23 Ιανουαρίου ούτε μισό εκατομμύριο κρούσματα δεν είχε καταγράψει η Γαλλία (είχε 436.167 κρούσματα τότε, το tweet εδώ:  https://tinyurl.com/43pyzmm6). Κι όμως, χθες ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο (501.635 κρούσματα). ΘΡΙΑΜΒΟΣ κι εκεί η εξαφάνιση του ιού, και συνεχίζουν τα πετυχημένα μέτρα! Προσβάλλουν πλέον ακόμη και τη νοημοσύνη κοτόπουλων.

Συνεχίζεται η φαρσοκωμωδία των μαζικών, τυφλών και επαναλαμβανόμενων διαγνωστικών ελέγχων. Έως της 18 Ιανουαρίου, σε 73 εκατομμύρια σελφ τεστ είχαν βρεθεί 4,2 εκατομμύρια θετικά. ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΗΚΑΝ, και τελικά τα 3,85 εκατομμύρια ήταν ΨΕΥΔΩΣ ΘΕΤΙΚΑ και μόλις 358,000 ήταν πραγματικά θετικά. Απίστευτες, τυφλές, άχρηστες σπατάλες και απώλεια εργατοωρών, την ίδια ώρα που η πρωτοβάθμια φροντίδα είναι ανύπαρκτη, τα νοσοκομεία πιέζονται και χιλιάδες υγειονομικοί είναι σε αναστολή. Πηγή, ΕΟΔΥ: https://tinyurl.com/4v44dsc5

Και φυσικά η διαχειριστική επάρκεια δεν αφορά μόνο τη νόσο COVID. Έχουμε πλέον και την κλιματική αλλαγή και υπερθέρμανση του πλανήτη, που δεν ακούστηκε ακόμη ως αιτία για τα τελευταία «ακραία» φαινόμενα που ΟΛΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ. Με 1,5 ημέρα χιονόπτωσης έχουμε 3 ημέρες αποκλεισμένες κεντρικές αρτηρίες της Αττικής, συμπεριλαμβανομένης και της Αττικής Οδού. Πρωτοφανές να κλείνει αυτοκινητόδρομος με συνεχή κίνηση. Οι αστειότητες για σταθερές αποζημιώσεις ανά αυτοκίνητο και για αποποίηση ευθυνών, δεν είναι άξιες σχολιασμού.

Είναι άξια σχολιασμού όμως η δήλωση εκπροσώπου της αξ. Αντιπολίτευσης που εξέφρασε την απορία «δεν ντρέπονται;» για όσα έγιναν. Η απάντηση είναι:

Εδώ δεν ντρέπεται ο πρωθυπουργός και ο Υπ Υγείας που σε συνθήκες πίεσης έβαλαν σε αναστολή χιλιάδες υγειονομικούς, που κοστίζει σε θανάτους. Δεν ντρέπεστε ΟΥΤΕ ΕΣΕΙΣ ως αξ. αντιπολίτευση (όπως και ο άλλος δημοκράτης κ. Ανδρουλάκης) που συναινείτε σε αυτό δια της ΟΜΕΡΤΑ. Και θα ντραπούν για μια ταλαιπωρία στους δρόμους;

Το αποκορύφωμα της κατάντιας πάντως είναι το άρθρο στο ΕΘΝΟΣ (https://tinyurl.com/muk28avz) με τίτλο: "Aττικής Οδός: Έζησα την κόλαση μέσα και έξω από την Αττική Οδό και πείστηκα να κάνω το εμβόλιο"

Φαίνεται πως όσοι αποκλείστηκαν και αναζήτησαν δωμάτιο σε ξενοδοχείο, δεν γίνονταν δεκτοί αν δεν είχαν εμβολιαστεί ή αν δεν είχαν κάνει τεστ (πράγμα αδύνατο σε έκτακτες συνθήκες). Με τέτοιες αποφάσεις, είναι να ντρέπεται κανείς να αποκαλείται Έλληνας πολίτης, και ταυτόχρονα να απογοητεύεται με τη γελοιοποίηση μιας κορυφαίας κατάκτησης της επιστήμης όπως είναι ο εμβολιασμός.

Τέτοια προσβολή της νοημοσύνης των πολιτών, θα γραφτεί στην ιστορία. Το πολιτικό σύστημα είναι σχεδόν καθολικά κατώτερο ακόμη και των ελάχιστων απαιτήσεων, και προσβλητικό απέναντι στη νοημοσύνη μας και την κοινή λογική. Καμία απορία δεν υπάρχει λοιπόν για τα ακαταδίωκτα, τα ανεύθυνα και τα ακαταλόγιστα.

Αξιοθρήνητο πολιτικό σύστημα…

[---->]