Ξίνισε ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ 21

 

Ξίνισε ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ 21», στους πανηγυρικούς δεκάρικους που εκφωνούνται με προβαρισμένο τόνο και παλμό, αναντίστοιχο του εκφωνούντα και του ακροατήριου του.

Στα τσουγκρίσματα των κρυστάλλινων ποτηριών στα προεδρικά δείπνα με πουρέ γαρίδας, εις υγείαν ενός συντετριμμένου, πεινασμένου, άρρωστου, μα συνυπεύθυνου για τη μοίρα του, λαού. 

Στις εξέδρες των «επισήμων» κοτζαμπάσηδων που έχουν κάθε λόγο να γιορτάζουν τις αρπαχτές τους απ’ το δημόσιο κορβανά, τη λεηλασία του τόπου και το ξεπούλημα του για τα επόμενα 200 χρόνια.

Στην παραχαραγμένη ιστορία που διδάσκονται τα παιδιά, για να μη μάθουν ποτέ πως οι επαναστατημένοι ραγιάδες πολέμησαν τους Τούρκους, με την ίδια μάνητα που πολέμησαν τους Έλληνες φοροεισπράχτορες, τους Έλληνες, προεστούς και κοτζαμπάσηδες, για να μη μάθουν επίσης ποτέ πως ο Ρήγας αφορίστηκε ως τρομοκράτης και εχθρός της Υψηλής Πύλης απ’ το παπαδαριό των προνομίων στο Φανάρι, ο Καραϊσκάκης πήγε από το δολοφονικό χέρι  «πατριώτη», ο Ανδρούτσος φονεύτηκε από εγχώριους ρουφιάνους, ο Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε, ο  Νικηταράς σάπισε στη φυλακή κι έγινε ζητιάνος, η Μπουμπουλίνα μαχαιρώθηκε από Υδραίους  και η Μαντώ πέθανε από πείνα για να γίνει, 200 χρόνια μετά, κιτσάτο γούρι για πούλημα.

Ξίνισε «το αθάνατο κρασι του 21», στη φουστανέλα που αλώνισε περήφανα τα καταράχια με το καριοφίλι, για να συρρικνωθεί και να γίνει τσαντικό της μποτοξαρισμένης Γιαννούλας .

Στο ραγιαδισμό που ανεβάζει, με μονότονη εναλλαγή, στον κοινοβουλευτικό θρόνο, τους γόνους των αρχικοτζαμπάσηδων, και καμώνεται τον πατριώτη με αποκριάτικες στολές και ανέχεται τον κατιμά του τόπου να διαχειρίζεται με ρόπαλα, εγκλεισμό και θάνατο τις ζωές μας.  .

 Φαίνεται πως «το αθάνατο κρασί του 21» είχε ξινίσει από τότε κιόλας που ο Μακρυγιάννης  έγραφε  « και λευτερωθηκαμεν από τους Τουρκους κι εσκλαβωθηκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, οπού ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης».

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ

[----->]

Αυτό και τον Θούριο

Ενα απόσπασμα από το Μεγάλο μας Τσίρκο.

Η σκηνή που ο Ρωμιός και το Ρωμιάκι πιάνουν κουβέντα με το άγαλμα του Κολοκοτρώνη.

Το συγκεκριμένο κομμάτι που πολλές φορές αποπειράθηκε να λογοκρίνει η χούντα, έκλεινε με τον δακρυσμένο σε κάθε παράσταση Διονύση Παπαγιαννόπουλο να λέει:  

«Αύριο ξημερώνει πάλι 25 του Μάρτη... Θα ’ρθουνε με στεφάνια και τούμπανα... Εγώ θα ’μαι κει πάνω σαν άγαλμα... Και σαν έρθει η στιγμή να βγει μπροστά ο μαγκούφης που θα βγάλει το λόγο... «Στάσου!»... θα του πω... Κάθε χρόνο το λόγο τον εβγάνατε εσείς!... Φέτος θα τον βγάλουμε μεις... Και πρώτα πρώτα εσύ, κύριε ρήτορα, της ημέρας... Ελόγου σου δεν είσαι που ’ριξες φυλακή το Νικηταρά;... Κρύψε τα χαρτιά σου!... Για ακούτε, βρε τωρινοί Έλληνες... Άμα σας φέρνουνε για παράδειγμα εμάς τους πεθαμένους, μάθετε να ξεχωρίζετε με ποια πονηριά σάς το λένε... Κι άμα σας λένε για την ελευθερία που πολεμήσαμε, να τη βλέπετε πρώτα αν έχει τέσσερα μάτια. Δυο μάτια για να βλέπει τον Τούρκο και δυο πίσω, να βλέπει εκείνον που θέλει να φύγει ο Τούρκος για να γινεί αφέντης ατός του! Προσέχετε, Έλληνες κι αν θέτε στα αλήθεια να τιμήσετε εμάς τους παλιούς, μη μας τηράτε πλέον. Κάμετε το δικό σας δρόμο, πάτε μπροστά και λησμονήστε μας! Εμάς το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε και δε μοιάζει με το δικό σας. Μη σας λένε πως εμείς, αγράμματοι, μ ένα ξεροκόμματο και με την πίστη στο Χριστό κάναμε θάματα!...»

Και παρακάτω : «Αφήστε το δικό μας αγώνα και κοιτάτε το δικό σας... Πού είναι η 3η του Σεπτέμβρη;... Πού είναι το Σύνταγμά σας;... Ο Σεπτέμβρης είναι παιδί του Μάρτη κι εσείς παιδιά δικά μας». 

Σκασμός οι ρήτορες, οι ειδικοί, οι μαγκούφηδες, οι επίσημοι.

Στα τσακίδια στεφάνια, παρελάσεις, σημαιοστολισμοί.

Να διαβάσουν αυτό το απόσπασμα τα πιτσιρίκια.

Είναι αρκετό. Αυτό και τον Θούριο.

Παραπάνω από αρκετό για να γίνουν επικίνδυνοι ονειροπόλοι

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ...

 

[---->]

Τσιμέντο να γίνει

 

Έριξαν, που έριξαν μπετόν στην Ακρόπολη. Δε ρίχνουν και καμιά τσιμεντοκολώνα στον Παρθενώνα, να τον κάνουμε μεζονέτα?

(φωτο κλεμμένες από Δέσποινα Κουτσούμπα )

[---->]

Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει

 

Το δικαίωμα της χρηματιστηριακής ολιγαρχίας να μην πληρώνει φόρους ψηφίσθηκε, υπό την αίρεση ότι αν ακόμη και τότε, που θα έχει απολαύσει αυτό το σκανδαλώδες προνόμιο, η τράπεζα εμφανίσει ζημιά, θα είναι υποχρεωμένη να εκδώσει μετοχές υπέρ του δημοσίου. Να κρατικοποιηθεί με άλλα λόγια. Όταν ωστόσο οι τράπεζες εμφάνισαν ζημιές εφαρμόστηκε το τρικ του hive-down: Μια μορφή εταιρικού μετασχηματισμού που ακύρωσε τις προβλέψεις του νόμου, μεταφέροντας τα δικαιώματα της τράπεζας σε μια νέα εταιρία κι αφήνοντας την υποχρέωση για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου υπέρ του δημοσίου που απέρρεε από το νόμο Χαρδούβελη στο κουφάρι της παλιάς τράπεζας.

Πρόκειται για ένα ακόμη σκάνδαλο, το οποίο αξιοποίησαν ως τώρα Εθνική, Alpha και Πειραιώς, που γίνεται καλύτερα εμφανές αν σκεφτούμε τι θα πάθαινε κάθε κοινός θνητός αν επιχειρούσε την ώρα που έπρεπε να ενεργοποιηθεί ένα δικαίωμα του δημοσίου επί της περιουσίας του, αποφάσιζε να φτιάξει μια νέα εταιρεία για να ξεγλιστρήσει από την υποχρέωση που με νόμο (!) είχε αναλάβει, ως αντιστάθμισμα για να αποκτήσει ένα σκανδαλώδες προνόμιο.

[------>]