Σαν σήμερα

 

Σαν σήμερα, 12 Οκτώβρη 1944 ο ΕΑΜ ΕΛΑΣ απελευθερώνει την Αθήνα από τη βρωμιά του ναζισμού!!!

Κατεβάζει το "σιχαμερό πανί με τη σβάστικα" ... από την Ακρόπολη και υψώνει την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ - ΤΗ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ !!!

Ο ΕΛΑΣ ΤΗΝ ΥΨΩΣΕ!!!

κι ΟΧΙ ο σκατόγερας του εμφυλίου!

Georgios Konstantinidis

Στις δυο πρώτες φώτο τμήματα του ΕΛΑΣ στην Αθήνα την μέρα της απελεύθερωσης σαν σήμερα 12/10/44

Στις άλλες δυο φωτο βλέπουμε την   κυβέρνηση Τσουδερού  η οποία με την είσοδο των Ναζι στην Ελλάδα το 1941 την έκανε για το ΚΑΙΡΟ μαζί με την Βασιλική οικογένεια ..!

Αυτοονομάστηκε μάλιστα εξόριστη κυβέρνηση του Καΐρου !

Αλήθεια ποιος την εξόρισε ; Έναν φυγάδα ποιος τον εξορίζει ;

Βασιλιάδες πρίγκιπες υπουργοί και άλλοι επίσημοι στοιβάχτηκαν στα πολεμικά πλοία που περίμεναν στον Πειραιά και την έκαναν σαν λαγοί αφήνοντας τον λαό στην μοίρα του !

Να πως περιγράφει ο ναύαρχος Σακελαρίου μερικές εικόνες από τη φυγή ..''«Οι πλείστοι με τας οικογενείας των - γυναίκαι, τέκνα, πεθερές, κουβερνάντες - και με τας αποσκευάς των - μπαούλα, βαλίτσες με τουαλέτες, τζάντες με ρουχισμό, μερικοί με παιχνίδια των παιδιών των και κάποιοι με τα χρυσαφικά τους»,και συνεχίζει  «Φαίνεται όμως ότι η θέα τοσούτον ασυνηθίστου διά πολεμικόν πλοίον φορτίου και δη εν καιρώ πολέμου εξηρέθισε τα πληρώματα εις τοιούτον βαθμόν ώστε εις την Σούδαν εξεδηλώθη μικρά στάσις επί της Βασιλίσσης Ολγας»

Οι φυγάδες άφησαν σαν οπισθοφυλακή τον υφυπουργό Ασφαλείας του μεταξικού καθεστώτος Κ. Μανιαδάκη, ο οποίος είχε και τη ...φροντίδα να παραδοθούν δέσμιοι οι 2.000 περίπου φυλακισμένοι και εξόριστοι αγωνιστές, κυρίως κομμουνιστές στους Γερμανούς κατακτητές !

Πως λοιπόν αυτή η ''φάρα'' να γιορτάσει την απελευθέρωση ;

Πότε νοιάστηκαν αυτοί για το 4χρονο ναζιστικό ολοκαύτωμα της χώρας; Την πάρτη τους κοίταξαν και τίποτα άλλο !

Ο λαός ας βγάλει συμπεράσματα το τι εστι αστική τάξη και αστικές κυβερνήσεις και ας πράξει τα  ανάλογα !

· Konstantinos Mpourxas

 

[---->]

Iστορίες σταγονιδίων (1+2)

 Απο Παντελης Κρητικος

Διαπίστωσα με έκπληξη ότι αρκετοί σχολιαστές εδώ μέσα, αναμεταδίδουν την εκ των άνω προπαγάνδα  για την "ηρωική αστυνομικό που συνέλαβε τον Ρουπακιά". Μάλιστα είδα να κυκλοφορεί ευρέως και κολάζ με τις "4 γυναίκες που τελείωσαν τη χρυσή αυγή" (η ΜΑΝΑ, η πρόεδρος του δικαστηρίου.η μία εκ των φοιτητριών και η αστυνομικός)!

Επειδή λοιπόν όπως λέει και η γνωστή φράση, η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ολόκληρο ψέμα, πάμε να δούμε λίγο τι πραγματικά έγινε και ποιος ο ρόλος της αστυνομικού.

Διαβάστε αποσπάσματα από την κατάθεση του αστυνομικού Δημήτρη Κουρέτζη, ο οποίος από κοινού με το συνάδερφο του αρχικά τοποθέτησαν το περιπολικό μπροστά από το αμάξι του Ρουπακιά, ο οποίος ήταν έτοιμος να φύγει, έχοντας ήδη πετάξει το μαχαίρι, στη συνέχεια τον έβγαλε από το αυτοκίνητό του, του πέρασε χειροπέδες και τον οδήγησε στο τμήμα.

'Ολα τα παραπάνω υπενθυμίζω MΠΡΟΣΤΑ ΣΕ 8 ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ της ομάδας ΔΙΑΣ, οι οποίοι ήταν παρόντες για πολύ ώρα στο σημείο του εγκλήματος και οι οποίοι είδαν αρχικά μια συμπλοκή, η οποία στη συνέχεια εξελίχθηκε σε μαχαίρωμα, το οποίο μετά έγινε δολοφονία να συμβαίνει μπροστά τους, παραμένοντας στην ουσία ΑΜΕΤΟΧΟΙ.

Για επικοινωνιακούς λόγους στη συνέχεια ο Παπούλιας βράβευσε την εμφανίσιμη αστυνομικό, τη στιγμή που σε ΟΛΟΥΣ θα έπρεπε να ασκηθούν ΕΔΕ για παράβαση καθήκοντος.

"Οπως είπε, στις 00.03 τη νύχτα τους δόθηκε εντολή να μεταβούν στην Παναγή Τσαλδάρη στο Κερατσίνι, λόγω συμπλοκής. Ο μάρτυρας περιέγραψε ότι σε περίπου 1 λεπτό έφτασαν στο σημείο, καθώς κινούνταν στην παράλληλη οδό.

Εκεί, όπως είπε, είδε ένα αμάξι με αναμμένα φώτα, σταματημένο ανάποδα στην Παναγή Τσαλδάρη και συγκεντρωμένο κόσμο. Σύμφωνα με τον μάρτυρα, στο αμάξι υπήρχε οδηγός και η μηχανή ήταν αναμμένη.

«Παρκάραμε μπροστά του σε σχηματισμό Τ, ώστε να μην μπορεί να φύγει. Όταν κατεβήκαμε προσέγγισα μια παρέα τεσσάρων-πέντε παιδιών που ανάμεσά τους ήταν μία κοπέλα που κρατούσε έναν αιμόφυρτο άντρα. Προσπάθησα να δω τι τραύμα φέρει. Είχε τραύμα στην καρδιά και τη μασχάλη. Της είπα να μην τον κουνάει γιατί το χρώμα του ήταν μοβ. Φαινόταν σοβαρά και υπήρχε φόβος για εσωτερική αιμορραγία. Κάλεσα ασθενοφόρο, ούρλιαζα μάλιστα στον ασύρματο γιατί το παιδί φαινόταν, “έφευγε”. Ένας από την παρέα μου είπε “αυτός το έχει κάνει” και μου έδειξε προς το αυτοκίνητο».

Ο αστυνομικός κατέθεσε ότι όταν πήγε στο αμάξι είδε τον Ρουπακιά να καπνίζει. Φαινόταν ήρεμος. Του είπε να σβήσει το τσιγάρο και να του εξηγήσει τι έχει γίνει. Ο κατηγορούμενος, σύμφωνα με την κατάθεση του μάρτυρα, του απάντησε πως δεν ξέρει τι έχει συμβεί.

Ο μάρτυρας είπε ότι έκανε περιμετρικά έλεγχο στο αυτοκίνητο και ότι στην πίσω αριστερή ρόδα βρήκε το μαχαίρι, το οποίο το έβαλε στο ειδικό σακουλάκι και το άφησε στο περιπολικό.

Αμέσως μετά, όπως κατέθεσε, έβγαλε τον Ρουπακιά από το αμάξι και του έβαλε χειροπέδες.

Μέσα στο περιπολικό και ενώ κατευθύνονταν με τον συλληφθέντα στο τμήμα του Κερατσινίου ο κ. Κουρετζής κατέθεσε ότι ρώτησε και πάλι τον Ρουπακιά τι έχει γίνει και έλαβε και πάλι την απάντηση ότι δεν ξέρει.

Όπως είπε στο δικαστήριο ο αστυνομικός, αφού ενημέρωσε τον Ρουπακιά πως βρήκε το μαχαίρι και ότι από τα αποτυπώματα «θα βρεθεί αν έχεις κάνει κάτι», τότε μόνο ο κατηγορούμενος τους είπε ότι αυτός το έχει κάνει και να μην το πουν σε κανέναν γιατί «είναι δικός τους».

Σύμφωνα με τον αστυνομικό, όταν ρώτησε τον Ρουπακιά τι εννοεί, εκείνος του απάντησε: «Είμαι της Χρυσής Αυγής».

Σε ερωτήσεις της πολιτικής αγωγής, ο αστυνομικός απάντησε ότι έχει δεχτεί, μετά το περιστατικό, απειλές τόσο ο ίδιος όσο και ο αδελφός του, με ανώνυμα τηλεφωνήματα. Είπε, μάλιστα, ότι μετά τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των μαρτύρων για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, του χάραξαν μια υβριστική λέξη στο αυτοκίνητο."

Τα εξηγεί ωραία;

Μάλιστα το συγκεκριμένο πλήρωμα, όχι μόνο δεν επιβραβεύτηκε για τη σύλληψη του Ρουπακιά αλλά ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑΝ ΣΥΜΕΡΙΛΑΒΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ. Και ήρθαν στην επιφάνεια οι καταθέσεις τους μετά από επίπονη έρευνα της Πολιτικης Αγωγής!

Η συνέχεια είναι ακόμα χειρότερη. Ο αστυνομικός Δημήτρης Κουρέτζης, δέχθηκε στη συνέχεια απειλές, ανώνυμα τηλεφωνήματα και υπέστη φθορές στο προσωπικό του αυτοκίνητο μετά τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των μαρτύρων κατηγορίας και στην ουσία εξαναγκάστηκε σε παραίτηση!

Και εδώ ακριβώς έρχεται και κολλάει ο αρχικός τίτλος του κειμένου περί σταγονιδίων...

Για να έχετε μια ακόμα πιο πλήρη εικόνα, διαβάστε άλλο ένα κείμενο ενός συντρόφου από το Κερατσίνι για τον εν λόγω αστυνομικό αλλά και τη δράση μιας άλλης πραγματικής ηρωίδας αυτή τη φορά, γυναίκας αστυνομικού, στην υπόθεση του ξυλοδαρμού των Αιγύπτιων αλιεργατών.

Γιατί είσαι αληθινός ήρωας όταν καταθέτεις ενάντια στα συμφέροντα των νεοναζί και ταυτόχρονα υπηρετείς σε ένα σώμα που αποδεδειγμένα (από τα στοιχεία των ειδικών εκλογικών τμημάτων σε Αμπελόκηπους και Καισαριανή), ο ένας στους τρεις συναδέρφους σου, τους ψήφιζε...

1."Για να τελειώνει το πανηγύρι των αδαών ''αντιφασιστών'',και των αφελών αναπαραγωγών τους,ναι, η Μάγδα Φύσσα,η Μαρία Λεπενιώτη,η Δήμητρα Ζώρζου και η Παρασκευή Καραγιαννίδου,σήκωσαν ένα τεράστιο βάρος.

Ο άνθρωπος που βρήκε το μαχαίρι και συνέλαβε τον Ρουπακιά,δεν ήταν η Αγγελική Λεγάτου ή ''η όμορφη Αγγελική'' ή ''ο άγγελος με τα γαλάζια μάτια'',που είπε '' ε όχι και μαχαίρι''.

Ήταν ο Δημήτρης Κουρέτζης που υπηρετούσε στην Άμεση Δράση.

Αν δεν ήταν αυτός να βάλει το περιπολικό μπροστά από το αυτοκίνητο του Ρουπακιά,ο Ρουπακιάς θα την είχε κοπανήσει και πολύ πιθανό να μην υπήρχε καν Ρουπακιάς.

Και να σκεφτείς μάγκα μου πως η Αγγελική Λεγάτου βραβεύτηκε για την μη πράξη της στην ουσία και για την ψευδομαρτυρία της,από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας,Κάρολο Παπούλια.

Δέχτηκε απειλές ο Δημήτρης Κουρέτζης,αυτός και η οικογένεια του,όταν ανακοινώθηκε η λίστα των μαρτύρων και βρισκόταν μέσα σε αυτή,κατέθεσε την αλήθεια,κι έπεσε σαν χάρτινος πύργος  το άρλεκιν που είχαν δημιουργήσει οι μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ για να κρύψουν πως βρίσκονταν μπροστά στη δολοφονία και δεν έμειναν Παυλόπουλοι την στιγμή που μαχαίρωνε ο Ρουπακιάς τον Παύλο,ακριβώς δίπλα τους.

Επίσης αν δεν ήταν αυτός ο γενναίος τύπος,τον Γενάρη του 15',όταν δεχτήκαμε επίθεση από τάγμα εφόδου στο εκλογικό κέντρο του Κερατσινίου που ήταν και το σχολείο του Παύλου,δεν θα είχε συλληφθεί κανείς από τους χρυσαυγίτες. Να σημειώσουμε πως ήταν πάλι με το περιπολικό της Άμεσης Δράσης και συνέλαβε δύο ναζί της ναζιστικής/εγκληματικής οργάνωσης ''Χρυσή Αυγή''.

Οι 7 από τους 8 ΔΙΑΣ που βρίσκονταν εκεί,απλά παρακολουθούσαν,όπως ακριβώς έκαναν οι ΔΙΑΣ τη στιγμή της δολοφονίας του Παύλου.

Ο Δημήτρης Κουρέτζης δεν υπηρετεί πια τους μπάτσους.Ήταν μια εξαίρεση,σε έναν κανόνα βοθρολυμάτων που περιβάλουν την Ελληνική Αστυνομία.Θεωρώ πως είναι ένας από τους ανθρώπους,που συνέβαλε σ'αυτό το αποτέλεσμα.Να συλλάβει,χωρίς να κάνει τα στραβά μάτια,τον χρυσαυγίτη εντολοδόχο δολοφόνο του Παύλου και να αποτελεί η Χρυσή Αυγή δικαστικά,εγκληματική οργάνωση.

Σου χρωστάμε/σου χρωστάω.

Δ.Ν "

2. " Όταν οι χρυσαυγίτες δράστες της επίθεσης εναντίον των Αιγυπτίων αλιεργατών (οι οποίοι προχθες καταδικάστηκαν), συνελήφθησαν λίγες μόλις ώρες αργότερα από την επίθεση στη Λ. Σχιστού, φορούσαν μαύρα μπλουζάκια με το λογότυπο της ΧΑ. Τα ίδια που φορούσαν και κατά την επίθεση λίγη ώρα νωρίτερα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των Αιγυπτίων αλιεργατών που δέχθηκαν την επίθεση, αλλά και αυτοπτων μαρτύρων που ξύπνησαν στις 3 το πρωί από τα ουρλιαχτά και τη φασαρία και έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει.

Μέσα στην Αστυνομική Διεύθυνση δόθηκε στους Χρυσαυγίτες συλληφθέντες η δυνατότητα και λευκά καλοσιδερωμενα μπλουζάκια, να αλλάξουν αυτά που φορούσαν για να σκεπαστεί η συνάφεια και η διασύνδεση με τη ΧΑ, και οδηγήθηκαν ενώπιον του Εισαγγελεα με λευκά «άμωμα και άσπιλα» μπλουζάκια.

Στο δικαστήριο αρνήθηκαν ότι φορούσαν μπλουζάκια της ΧΑ.

Εμφανίστηκε όμως προς τιμήν της μια και μοναδική αστυνομικίνα απο τους πολλούς που συμμετείχαν στη σύλληψη τους και κατέθεσε ότι την ώρα της σύλληψης φορούσαν τα μπλουζάκια με το λογότυπο της Χρυσής Αυγής.

[----->]

Προσχέδιο Προϋπολογισμού 2021 – Το Δημόσιο Χρέος στο 216% του ΑΕΠ το 2020

 

Το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του 2021 κατατέθηκε την περασμένη εβδομάδα. Είναι μια μαγική εικόνα που αποκλειστικό σκοπό έχει να σώσει τα επικοινωνιακά προσχήματα ενός οικονομικού πλάνου που είχε «καεί» από το πρώτο εξάμηνο της εφαρμογής του και αυτό ανεξάρτητα από την εμφάνιση της πανδημίας. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.

Το προσχέδιο δαπανά 16 σελίδες, περίπου το 1/3 του συνολικού του όγκου, για να καταλήξει στην εκτίμηση της ύφεσης του 2020 που ανέρχεται σε 8,2%. Σε αυτές τις 16 σελίδες επιχειρείται η δικαιολόγηση της οικονομικής επιβράδυνσης που ξεκίνησε από το δεύτερο τρίμηνο του 2019, τόσο στην ευρωζώνη όσο και στην Ελλάδα, για να οξυνθεί υπέρμετρα με την εμφάνιση της πανδημίας και το lockdown. Στην κυβέρνηση βρίσκονται σε τρομακτική αγωνία να μας πείσουν ότι το προεκλογικό τους πρόγραμμα, περιορισμού των φόρων στους πλουσίους, είχε θετικά αποτελέσματα στην κατανάλωση αλλά και, για περίεργο λόγο και, τις επενδύσεις μέχρι που ήρθε ο COVID. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ρετρό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα που θεωρούσε ότι η αύξηση της κατανάλωσης σε συνδυασμό με τις ιδιωτικοποιήσεις θα είχε πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα για την οικονομία. Όμως η Ελλάδα είναι χώρα με ανταγωνιστικό μειονέκτημα και γι’ αυτό τέτοια προγράμματα καταλήγουν να επιβαρύνουν το εμπορικό ισοζύγιο όπως συνέβη και στην Πορτογαλία από το 2000 έως το 2010. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια που είχε γίνει ορατή από το τελευταίο τρίμηνο του 2019 πολύ πριν μπει ο COVID στη ζωή μας. 

Όμως είναι εντυπωσιακό ότι σε όλη αυτή την εκτενή αναφορά το προσχέδιο δεν αφιερώνει ούτε μισή λέξη για την παταγώδη αποτυχία του οικονομικού επιτελείου για την εκτίμηση της ύφεσης. Δεν έχουν περάσει παρά 4 μήνες από την δημοσίευση των μέτρων του μεσοπρόθεσμου προγράμματος όπου το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μιλούσε για ύφεση 4.8%. Μάλιστα τόσο ο κ. Σταικούρας όσο και ο κ. Σκυλακάκης είχαν σπεύσει να τονίσουν από τότε ότι τόσο το ΔΝΤ όσο και η ΕΕ θα πέσουν έξω στις εκτιμήσεις τους τόσο για την ύφεση όσο και για το έλλειμμα. 

Αναφορικά με την εκτίμηση της ύφεσης πάντως θα πέσουν έξω για δεύτερη φορά. Με δεδομένη την μείωση του τουρισμού κατά 75%, σύμφωνα με το προσχέδιο, η ύφεση θα είναι γύρω στο 13%. Η συνολική επίδραση του τουρισμού στο ΑΕΠ είναι 40 δίς περίπου (άμεσα και έμμεσα) άρα η αναμενόμενη απώλεια είναι 33 δις ή 17,3% του ΑΕΠ. Αν  ισχύουν οι εκτιμήσεις της κυβέρνησης για 22% αύξηση του τζίρου στις κατασκευές αυτό σημαίνει (άμεση και έμμεση) επίδραση στο ΑΕΠ της τάξης του 4.1% (περίπου 8 δις). Το συνολικό αποτέλεσμα είναι ύφεση 13.2% ( 17.3%-4.1%) και όχι 8.2% που εκτιμά η κυβέρνηση. 

Στη συνέχεια η έκθεση προχωρά σε μια αναφορά στις νομισματικές εξελίξεις και το τραπεζικό σύστημα. Περιέργως, ίσως και όχι, το συγκεκριμένο κεφάλαιο  δεν λέει κουβέντα ούτε για το σχέδιο Ηρακλής αλλά και την πρόταση της τράπεζας της Ελλάδος για «κακή τράπεζα». Είναι τουλάχιστον ουτοπικό ο προϋπολογισμός να μη λαμβάνει υπόψη την πιθανότητα αύξησης κεφαλαίου στις τράπεζες την ώρα που κατά πάσα πιθανότητα θα κληθεί να τη χρηματοδοτήσει.

Έτσι κατόπιν κόπων και βασάνων φτάνουμε στις εκτιμήσεις του προϋπολογισμού για το 2021. Η εκτίμηση είναι για οικονομική μεγέθυνση 7.5% παρόλο που το προσχέδιο εκτιμά ότι το πρώτο τρίμηνο της επόμενης χρονιάς θα είναι αρνητικό. Η εκτίμηση βασίζεται στην ανεδαφική υπόθεση ότι η εισροή των χρημάτων του Ευρωπαϊκού ταμείου ανάκαμψης (σχέδιο Μέρκελ-Μακρόν) θα οδηγήσουν σε αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης σε ποσοστό 30.4% στο σύνολο του έτους. Το γεγονός και μόνο ότι τα χρήματα που θα εισρεύσουν (αν εισρεύσουν) θα αφορούν το δεύτερο εξάμηνο του 2021 καθιστά προφανές ότι ο στόχος είναι εξ ορισμού ανεδαφικός. Στην ουσία περιγράφει μια κοσμογονία που θα λάβει χώρα μόλις μπει το πρώτο ευρώ του πακέτου. Είναι ένα κόλπο απλά για να βγει ένα σχέδιο επί χάρτου.

Όμως και με αυτές τις παραδοχές ο προϋπολογισμός δεν βγαίνει τουλάχιστόν αν ισχύουν αυτά που ανακοίνωσε ο κ. Regling του ΕΣΜ στο πρόσφατο συνέδριο του Economist στην Αθήνα. Συγκεκριμένα, ο προϋπολογισμός εμφανίζει πρωτογενές έλλειμμα 2.4% ενώ ο κ. Regling μίλησε για πρωτογενώς ισοσκελισμένο προϋπολογισμό αρχικά για να δεχτεί ένα έλλειμμα της τάξης του 1% στη συνέχεια. 

Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το στοιχείο του πίνακα της σελίδας 30 του προσχεδίου για την εκτίμηση του πρωτογενούς ελλείμματος του 2020. Αυτό ανέρχεται σε 7.3% ενώ ακόμα και το ΔΝΤ που είχε κάνει τη χειρότερη πρόβλεψη μιλούσε για έλλειμμα 6%. Αυτό σημαίνει ότι το συνολικό έλλειμα θα είναι άνω του 10% κάτι που επιβεβαιώνει την εκτίμηση για διψήφιο ποσοστό ύφεσης το 2020. Με το παραπάνω σκεπτικό οι αναφορές σε καταβολή επιδόματος θέρμανσης για το 2021 ή η καταβολή των εκκρεμών συντάξεων και των περιβόητων αναδρομικών περισσότερο αποτελούν στοιχεία επικοινωνιακού εντυπωσιασμού παρά ουσιώδεις δεσμεύσεις. Το ίδιο ισχύει και για τη δέσμευση για προσλήψεις εκπαιδευτικών. Τέλος, δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι δεν υπάρχει δέσμευση προσλήψεων γιατρών και νοσηλευτών ούτε για τα μάτια. 

Έτσι φτάνουμε στο ζουμί του σχεδίου. Η εκτίμηση του οικονομικού επιτελείου είναι ότι το δημόσιο χρέος θα ανέλθει στο 216% του ΑΕΠ (σελ. 57 του προσχεδίου). Είναι η επιτομή της αποτυχίας 10 χρόνων μνημονίων λιτότητας και βασάνων για το λαό. Το χειρότερο αποτελεί την εισαγωγή σε ένα νέο μνημόνιο που βρίσκεται προ των πυλών. Είναι πλέον θέμα χρόνου και πολιτικής συγκυρίας το πότε κάποιος γραφειοκράτης των Βρυξελλών θα θέσει ζήτημα βιωσιμότητας του χρέους. Το θέμα είναι ο λαός να αντιδράσει πριν φτάσει αυτή η στιγμή.  

[---->]   

           

 

Η αλήθεια για τα datacenters της Microsoft

 

του Γιάννη Νικολόπουλου

Η επιλογή δημιουργίας datacenter της Microsoft στην Ελλάδα δεν είναι τυχαία και δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς στην εποχή του κατασκοπευτικού καπιταλισμού.

 

Στις 26 Μαρτίου 2010, μια δημοσιογραφική επιτυχία και αποκάλυψη προκάλεσε πανικό στη Microsoft. Σε αυτήν, δημοσιευόταν το μακροπρόθεσμο πλάνο της εταιρείας-κολοσσού στην αγορά λογισμικού και ψηφιακών παροχών και υπηρεσιών το οποίο αφορούσε την ίδρυση νέων “βασικών και υποστηρικτικών” datacenters σε ολόκληρη την υφήλιο.

 

Σύμφωνα με τους ελάχιστους εξειδικευμένους στο ρεπορτάζ του ψηφιακού κόσμου δημοσιογράφους που είχαν πρόσβαση στον φάκελο και τις φωτογραφίες, τα σλάιντς και τα εσωτερικά σημειώματα του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας, “το σχέδιο είναι να κατασκευαστούν datacenters με τη μορφή ‘δίδυμων εγκαταστάσεων’ για κάθε γεωγραφική περιοχή, με το πρώτο, το βασικό κέντρο να αποτελεί τον κύριο συλλέκτη δεδομένων και το δεύτερο, το βοηθητικό, να υποστηρίζει, σε περίπτωση ανάγκης ή καταστροφής και προσπάθειας ανάκτησης δεδομένων, τις λειτουργίες του πρώτου”. Το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ , μάλιστα, παρουσίαζε και τα “δίδυμα” των datacenters ανά τον κόσμο, που θα διαμορφώνονταν “μέσα στην επόμενη δεκαετία και ανάλογα με τις εξελίξεις σε κάθε περιοχή”, μία ανοιχτή ερμηνειών διατύπωση. Στη Λατινική Αμερική, για παράδειγμα, το διοικητικό συμβούλιο της Microsoft αναρωτιόταν αν το βασικό κέντρο θα έπρεπε να ιδρυθεί στη Βραζιλία ή τη Χιλή, που, ας σημειωθεί ότι τότε βρίσκονταν πάνω στο κύμα των αριστερών κυβερνήσεων του Νότιου Κώνου, με το βοηθητικό να τοποθετείται στην Κολομβία.

 

Για την Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, τα πράγματα φαίνονταν πιο ξεκάθαρα στην εταιρεία και τους ιθύνοντες της. Στην Κεντρική Ευρώπη, το βασικό κέντρο θα ιδρυόταν στην Τσεχία και το βοηθητικό, στην Ουγγαρία. Στην Ανατολική Ευρώπη, οι υποψήφιες χώρες ήταν η Πολωνία και η Ρουμανία, χωρίς να διευκρινίζεται πού θα ιδρυόταν το βασικό και πού το βοηθητικό. Στην Κεντρική Αμερική, η Microsoft θα αναβάθμιζε το datacenter στο Μεξικό και θα το υποστήριζε με ένα ακόμη στο Πουέρτο Ρίκο. Στην Ασία, και δίπλα στο πρωταρχικό της Ιαπωνίας, θα ιδρύονταν datacenters στη Νότια Κορέα, την Ταϊβάν και το Χονγκ Κονγκ.

 

Και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, ο κλήρος έπεφτε στην Ελλάδα, για την ίδρυση ενός βοηθητικού κέντρου – με μια όχι και τόσο απροσδόκητη επιλογή για το κράτος που θα αποτελούσε το “δίδυμο” στην εγκατάσταση των αλληλοσυμπληρούμενων datacenters. Σύμφωνα με τα στοιχεία που είχαν φτάσει στα χέρια των δημοσιογράφων, ήταν το Ισραήλ.

 

Μόλις ο εξειδικευμένος στα ρεπορτάζ για τις εξελίξεις στον ψηφιακό, εταιρικό κόσμο, Τύπος εμφάνισε τα στοιχεία που είχαν διαρρεύσει, ο τότε γενικός διευθυντής της Microsoft για επιχειρησιακά ζητήματα των datacenters, Κέβιν Τίμμονς, εξερράγη και έσπευσε να διαψεύσει, ανεπιτυχώς, τις διαρροές και τα δημοσιεύματα. Σε ανακοίνωση του, υπογράμμιζε τα εξής: “Οι φωτογραφίες, το σλάιντ και τα σημειώματα που είδαν το φως της δημοσιότητας δεν αντικατοπτρίζουν τον παρόντα ή μελλοντικό σχεδιασμό της εταιρείας μας σχετικά με την ανάπτυξη των datacenters. Τα datacenters είναι μια μακροπρόθεσμη επιχειρηματική επιλογή που πρέπει να λαμβάνει υπόψιν τις εξελίξεις στα υπολογιστικά νέφη (cloud computing, ή απλώς, cloud) και τις απαιτήσεις των πελατών μας. Θα πρέπει να συνυπολογιστούν πολλαπλές προτάσεις και επιλογές για να διαφυλάξουμε την προοπτική πως κάνουμε σοβαρές και στοχευμένες επενδύσεις που συντονίζονται με τις μελλοντικές απαιτήσεις και τη μακροπρόθεσμη, επιχειρηματική προσέγγιση της εταιρείας”. Κάπως, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε – η απάντηση δεν αναιρούσε, σε καμία περίπτωση, τις αποκαλύψεις του ρεπορτάζ, ειδικά στα ζητήματα της γεωγραφικής χωροθέτησης και των “εξελίξεων σε κάθε περιοχή”.

 

Και έτσι και όπως φαίνεται, σχεδόν έντεκα χρόνια μετά, οι τότε διαρροές επιβεβαιώνονται πλήρως σήμερα, με την πανηγυρική ανακοίνωση από την κυβέρνηση της ΝΔ ότι η Ελλάδα και συγκεκριμένα η Αττική έχουν επιλεγεί από την Microsoft για την ίδρυση ενός datacenter της εταιρείας. Και πάντα στο πλαίσιο των ευρύτερων, πολύ “στενών”, για να μην γράψουμε ασφυκτικών, σχέσεων που έχει διαμορφώσει πλέον το γεωστρατηγικό ενδιαφέρον της Ουάσιγκτον για την Ανατολική Μεσόγειο και η σφυρηλάτηση της τετραμερούς συμμαχίας ανάμεσα στην Αθήνα, το Τελ Αβίβ, τη Λευκωσία και το Κάιρο. Τελικά, ΑΟΖ φαίνεται ότι υπάρχουν και στον ψηφιακό χωροχρόνο, τουλάχιστον ανάμεσα στην Ελλάδα και το Ισραήλ. Και έτσι απαντάται καταφατικά το ερώτημα του 2010 αν το datacenter της Microsoft στην Ελλάδα θα λειτουργεί σε “δίδυμους” ρυθμούς με το αντίστοιχο στο Ισραήλ, στο πλαίσιο των ευρύτερων συμμαχιών και συνεργασιών, γεωπολιτικού χαρακτήρα και περιεχομένου, που έχει κατασκευάσει η Ουάσιγκτον, για τις “δίδυμες πρωτεύουσες”, την Αθήνα και το Τελ Αβίβ, του ψηφιακού κόσμου.

 

Ο κολοσσός του διαδικτύου ανακοίνωσε την ίδρυση του βασικού datacenter στην Ανατολική Μεσόγειο, στις 22 Ιανουαρίου 2020. “Η Microsoft ανακοινώνει την ίδρυση του πρώτου κέντρου (σ.σ. επομένως θα ακολουθήσει τουλάχιστον ένα ακόμη) υπολογιστικού νέφους στο Ισραήλ για να μεταφέρει τις ‘έξυπνες’ και αξιόπιστες υπηρεσίες υπολογιστικού νέφους της εταιρείας σε ένα τοπικό datacenter. Αυτή η επένδυση μεγαλώνει το παγκόσμιο υπολογιστικό νέφος της εταιρείας μας σε 56 διαφορετικές περιοχές υπολογιστικού νέφους και σε 21 διαφορετικές, γεωγραφικές περιοχές, με τη νέα περιοχή υπολογιστικού νέφους του Ισραήλ να τίθεται σε εκκίνηση με το Microsoft Azure μέσα στο 2021 για να ακολουθήσει το Microsoft 365 αμέσως μετά. Και το Ισραήλ πλέον θα γίνει τμήμα μιας από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις υπολογιστικού νέφους στον κόσμο, που ήδη εξυπηρετεί περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο πελάτες και περισσότερες από 20 εκατομμύρια επιχειρήσεις”.

 

Οι λέξεις έχουν τη σημασία τους: το Ισραήλ (και κατ’ επέκταση, η Ελλάδα) γίνεται “τμήμα” του υπολογιστικού νέφους. Τα κράτη και οι εθνικές κυβερνήσεις “προσαρτώνται” στην ψηφιακή επικράτεια της Microsoft. Τα υπολογιστικά νέφη “σκεπάζουν” με βαριά σύννεφα επιχειρηματικής εξάρτησης την υφήλιο – υπάρχουν 56 διαφορετικές περιοχές υπολογιστικού νέφους μόνο της Microsoft, χωρίς δηλαδή να υπολογίζουμε τις αντίστοιχες της Google ή της Facebook, που περικλείουν και καταλαμβάνουν 21 διαφορετικές, γεωγραφικές περιοχές. Ο ψηφιακός κόσμος “εποικίζει” τον γεωγραφικό. Η Microsoft “ανακαλύπτει” το Ισραήλ ή την Ελλάδα, και για την ακρίβεια και σε πρώτη φάση, την ψηφιακή προσαρμογή των κρατικών μηχανισμών τους, και τα καθιστά “τμήμα” της, όπως ο Κολόμβος ανακάλυπτε τον Νέο Κόσμο και τον κατακτούσε στο όνομα του βασιλικού στέμματος της Ισπανίας.

 

Όσο και αν σε ορισμένους φαίνεται υπερβολική η ιστορική αναλογία, δεν είναι: όλα τα προηγούμενα χρόνια, μιλούσαμε για την οικονομική κρίση του καπιταλισμού που ξεκίνησε από τις τράπεζες και τα δύσμορφα και δυσνόητα παραπροϊόντα τους, για να εποικίσει και να καταδυναστεύσει ολόκληρη την υφήλιο, με τη λιτότητα και τη δημοσιονομική προσαρμογή των κρατικών προϋπολογισμών και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους. Η ψηφιακή οικονομία του εξορυκτισμού και της επεξεργασίας των προσωπικών, εταιρικών και κρατικών δεδομένων κάνει κάτι παραπλήσιο – εμφανιζόμενη ως “ευκαιρία” στην οικονομική κρίση, ως “αναπόφευκτη εξέλιξη” στον κατακερματισμό και τον ανασχεδιασμό της προσωπικής ζωής, στην εργασία και τον ελεύθερο χρόνο, πρώτα εποίκισε το φαντασιακό των ανθρώπων (και “χρηστών”) με τον “γενναίο, νέο” ψηφιακό κόσμο της. Μετά, αναπροσάρμοσε, δηλαδή, αλλοτρίωσε, τη συμπεριφορά τους. Και σήμερα, κατακτάει και αναδιαμορφώνει την πολιτική ανοικτών θυρών για “επενδύσεις” στα κράτη ή τις επιχειρήσεις – νέα και παλαιά μέλη, της αυτοκρατορίας της επιτήρησης και της Microsoft. Δυστοπία, το δίχως άλλο.

 

Επομένως, η ίδρυση ενός datacenter της Microsoft (και) στην Ελλάδα δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς – μόνο για έντονο προβληματισμό. Η εταιρεία κάνει “τμήμα” της (και) την Ελλάδα, όπως νωρίτερα έκανε “τμήμα” της, τη Βραζιλία, το Μεξικό, την Ολλανδία ή το Ισραήλ. Το στέμμα της Microsoft κατακτά τη γεωγραφική περιοχή της ελλαδικής επικράτειας και για την ακρίβεια και σε πρώτη φάση, τις τρεις διαφορετικές, ψηφιακές και υπολογιστικές, περιοχές νέφους που η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ήδη προαναγγείλει ότι θα αναπτύξει στον δημόσιο τομέα, το κράτος, τα υπουργεία και τους εποπτευόμενους φορείς τους.

 

Εκεί, η Microsoft θα κατέχει το απόλυτο μονοπώλιο εξόρυξης και ανάλυσης δεδομένων και συμπεριφορικού πλεονάσματος από τη διαδικτυακή εργασία, κίνηση και καταγραφή των στοιχείων που οι τομείς του δημοσίου και του κράτους θα διακινούν καθημερινά στην ψηφιακή προσαρμογή και μετάβαση τους – ή, αλλιώς στην εποχή της ψηφιακής και on line κατασκόπευσης των εργαζομένων και των φορέων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα, με την άδεια και τη συνενοχή της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

 

Το 2017, στο ετήσιο συνέδριο των προγραμματιστών της εταιρείας, ο διευθύνων σύμβουλος της Microsoft, Σάτια Ναντέλα έκανε έναν απολογισμό των, κατά την έκφραση του, “στρατευμάτων της εταιρείας” που θα βρίσκονται σε μία “εκστρατεία” αλλαγής του κόσμου “από σήμερα και για τα επόμενα χρόνια” με στόχο την πρωτοκαθεδρία στην κερδοφορία: Τουλάχιστον πεντακόσια εκατομμύρια συσκευές χρησιμοποιούσαν εκείνη τη στιγμή, Windows 10. Εκατόν δέκα εκατομμύρια ήταν οι χρήστες του λογισμικού Office τον μήνα Φεβρουάριο εκείνου του έτους. Εκατόν σαράντα εκατομμύρια ήταν οι συνδρομητές στην Cortana, την ψηφιακή βοηθό εικονικού και πραγματικού περιβάλλοντος. Τουλάχιστον 12 εκατομμύρια ήταν τα νομικά πρόσωπα, οι επιχειρήσεις, οι εταιρείες, οι κρατικοί οργανισμοί και οι δημόσιοι φορείς, οι χώρες που είχαν εγγραφεί στις υπηρεσίες υπολογιστικού νέφους της Microsoft, φέρνοντας μαζί τους, περίπου το 1,2 δισεκατομμύριο του πληθυσμού της υφηλίου. 

Ο Ναντέλα δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι ανάμεσα στις εταιρείες που επέλεξαν να… πετάξουν στα υπολογιστικά και ψηφιακά, κατασκοπευτικά σύννεφα της Microsoft ήταν “το 90% όσων συμπεριλαμβάνονται στη λίστα Fortune 500”.

 

Ο εν λόγω διευθύνων σύμβουλος υπήρξε ο άνθρωπος που μεταμόρφωσε τη Microsoft, στρέφοντας την ολοκληρωτικά, στην κατασκόπευση των πελατών της και τη διαμόρφωση μιας εσωτερικής “οικονομίας κλίμακας”, όπου τα data καταγράφονται, αποθηκεύονται, αρχειοθετούνται και αποτελούν αντικείμενο προς πώληση και αγορά. 

Ως πρώτος αντιπρόεδρος της εταιρείας και υπεύθυνος για τη μηχανή αναζήτησης Bing, ήταν δυσαρεστημένος, το 2013, επειδή, “η Google μας έχει προσπεράσει στις πληρωμένες και στοχευμένες, προσωποποιημένες καταχωρίσεις διαφήμισης και στα κέρδη που μια τέτοια επιλογή φέρνει”. Όταν ανέλαβε διευθύνων σύμβουλος στη Microsoft, τον Φεβρουάριο του 2014, ανέθεσε στην εταιρεία εξειδικευμένων συμβούλων αγοράς IDC να εξετάσει ποιες ήταν οι δυνητικές, οικονομικές ευκαιρίες που ανοίγονταν στη Microsoft, από την εκμετάλλευση των προσωπικών, εταιρικών και κρατικών δεδομένων που συλλέγονταν και αποθηκεύονταν. 

Η απάντηση της IDC ήταν κατακλυσμική, πολυσέλιδη και κατέληγε ως εξής: “Τα δυνητικά έσοδα των εταιρειών που εκμεταλλεύονται τα διαθέσιμα δεδομένα τους είναι κατά 1,6 τρισεκατομμύριο δολάρια περισσότερα από εκείνα των εταιρειών που τα αφήνουν ανεκμετάλλευτα”. Με την μελέτη αυτή ανά χείρας, ο Ναντέλα άλλαξε τον ρου της ιστορίας της Microsoft – και φιλοδοξεί να αλλάξει και την ιστορία της ανθρωπότητας.

 

Ας τονιστεί ότι τη χρονιά του συνεδρίου στο οποίο αναφερόμαστε (2017), η Microsoft ανακοίνωσε έσοδα της τάξης των 22,1 δισ. δολαρίων, εκ των οποίων, τα 6,8 δισ. προέρχονταν από τις υπηρεσίες cloud computing της εταιρείας, που παρέχονταν σε επιχειρήσεις, κράτη και άτομα. Τον Δεκέμβριο του 2019, τα αντίστοιχα έσοδα είχαν διαμορφωθεί στα 36,8 δισ, και 11,3 δισ. δολάρια, προερχόμενα κυρίως από την ειδική cloud υπηρεσία Azure που αποτελεί αυτή τη στιγμή το ψηφιακό “δόρυ” της εταιρείας. Ας επιστρέψουμε όμως στον Ναντέλα στο ετήσιο συνέδριο προγραμματιστών του 2017 – έχει ενδιαφέρον.

 

Ο Ναντέλα ήταν ασυγκράτητος. Ασυγκράτητος και αποκαλυπτικός, χρησιμοποιώντας διόλου τυχαία, δανεική γλώσσα από τα “γεράκια” του Πενταγώνου στην Ουάσιγκτον. Απευθυνόμενος στους προγραμματιστές που τον κοιτούσαν εκστασιασμένοι, τόνισε καταλήγοντας στην ομιλία του: “Είναι εκπληκτικό να βλέπεις την πρόοδο σε όλο το εύρος και το βάθος της κοινωνίας και της οικονομίας μας, το πόσο διάχυτη και παντού είναι η ψηφιακή τεχνολογία. Και εμείς, είμαστε στην πρωτοπορία αυτής της εκστρατείας. Το ζήτημα για εμάς στη Microsoft είναι να κάνεις με αυτήν την τεχνολογία οτιδήποτε θα έχει ευρύ αντίκτυπο. Και εγώ σας λέω – κάντε τα πάντα! Αλλάξτε τον κόσμο! Δώστε σοκ και δέος!”. Οι προγραμματιστές χειροκροτούσαν όρθιοι, αποθεώνοντας τον “αρχιστράτηγο” των ψηφιακών “πολέμων” που υποσχόταν σοκ και δέος στην “εκστρατεία” – εναντίον ποιου “εχθρού”;

 

Μα, φυσικά εναντίον του “άνω του ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων και των πάνω από 20 εκατομμυρίων επιχειρήσεων” που έχουν εγγραφεί και ουσιαστικά παραδοθεί στο υπολογιστικό νέφος της Microsoft. 

Τα datacenters είναι οι χώροι καταγραφής, απομνημόνευσης, αποθήκευσης, επεξεργασίας και καταχώρισης στον πραγματικό κόσμο όλων των δεδομένων που η εταιρεία “σημειώνει”, παρακρατεί και εμπορεύεται κατά τη διάρκεια της ψηφιακής παρουσίας (εργάσιμης και ελεύθερου χρόνου) ατόμων, επιχειρήσεων, κρατών και φορέων. Εκεί, στα datacenters, είναι ο τόπος όπου οι ψηφιακές υπηρεσίες και τα εργαλεία της Microsoft στον ψηφιακό κόσμο διασταυρώνονται με την ανάγκη ο κατασκοπευτικός καπιταλισμός της εποχής μας να έχει “υπαρκτή” και πολύ “υλική” υπόσταση χώρου και μεθόδων αποθήκευσης και καταχώρισης αυτών των δεδομένων: κτήρια, εγκαταστάσεις, servers, προσωπικό ελέγχου και ασφαλείας στη λειτουργία των centers.

 

Και είναι πολλά, πάρα πολλά, ασύλληπτα πολλά, αυτά τα δεδομένα, που εξορύσσονται και συλλέγονται, κάθε μέρα, από την ψηφιακή μας παρουσία και μπορούν να έχουν οικονομική αποτίμηση ενός και πλέον τρισ. δολαρίων σύμφωνα με την IDC – το 1992, η διακίνηση δεδομένων στο διαδίκτυο ανερχόταν στα μόλις 100 gigabyte ανά ημέρα. Σήμερα, και ανά δευτερόλεπτο ημέρας, αντιστοιχούν δεδομένα 17,5 εκατομμύρια φορές περισσότερα από τον “πρωτόγονο” όγκο των 100 gigabyte ανά εικοσιτετράωρο. Ένα και μόνο αυτόνομο και “ψηφιακό” αυτοκίνητο της εποχής μας παράγει 100 gigabyte δεδομένων ανά δευτερόλεπτο. 

Ας τονιστεί ότι όλα αυτά προκύπτουν και από την εντυπωσιακή πια δυσαναλογία ανάμεσα στον πραγματικό πληθυσμό του homo sapiens και τις “έξυπνες” συσκευές που “περικυκλώνουν” και αναδιαμορφώνουν το περιβάλλον ζωής τους: 7,5 δισεκατομμύρια ανθρώπων κατοικούν τον πλανήτη που διαθέτει πια, 26 δισεκατομμύρια ‘’έξυπνων’’ συσκευών και εγκαταστάσεων. Το ένα τρίτο αυτών των συσκευών, έχουν κάποιας διάστασης και έκτασης, ψηφιακή σχέση με την “εκστρατεία” που είχε κηρύξει το 2017, ο διευθύνων σύμβουλος της Microsoft, Σάτια Ναντέλα.

 

Επομένως, η ίδρυση νέων, κύριων ή βοηθητικών, datacenters ανά την υφήλιο καθίσταται επιτακτική για έναν απλούστατο λόγο: η Microsoft χρειάζεται “χθες” τις εγκαταστάσεις εκείνες όπου συλλέγονται (datacenters-collectors) τα δισεκατομμύρια των δεδομένων που κάθε δευτερόλεπτο και κάθε μέρα, παράγονται από όλους εμάς, τα φυσικά και τα νομικά πρόσωπα, και εξορύσσονται από την ψηφιακή, διαδικτυακή και ηλεκτρονική, εργασία, κατανάλωση, εμφάνιση, παρουσία και σοσιαλμιντιακή “κοινωνικοποίηση” των χρηστών και επισκεπτών του διαδικτύου και των ψηφιακών υπηρεσιών της εταιρείας.

 

Ακόμη και ο σχεδιασμός και ο προγραμματισμός της εταιρείας, που είχε διαρρεύσει στον Τύπο το 2010, μοιάζει κάπως “παρωχημένος”. Είναι τόσα πολλά τα δεδομένα που “συλλέγει” η Microsoft στο διαδίκτυο που χρειάζεται νέα και περισσότερα datacenters, άμεσα. Πάντως, η πρακτική της εταιρείας να συλλέγει και να εξορύσσει συμπεριφορικά δεδομένα πελατών και χρηστών της, στο διαδίκτυο και εν πολλοίς, ερήμην τους και εν αγνοία τους, δεν έχει μείνει αναπάντητη, τουλάχιστον στις ΗΠΑ και σε επίπεδο συλλογικών αγωγών και αναζήτησης δικαστικής προστασίας και τιμωρίας (εδώ, ένα δείγμα των αγωγών που αντιμετωπίζει η Microsoft στην Αμερική, και κατατέθηκε στις 17 Ιουλίου 2020, στο δικαστήριο της Βόρειας Περιφέρειας της Καλιφόρνια).

 

Κατά τα άλλα, το ρεπορτάζ και οι αποκαλύψεις της 26ης Μαρτίου 2010, επιβεβαιώνονται πλήρως με καθυστέρηση 11 περίπου ετών. Ειδικά, στο ζήτημα της ίδρυσης datacenters στην Ανατολική Μεσόγειο, η επιβεβαίωση είναι ολοκληρωτική και κυοφορήθηκε με διαφορά εννιά μηνών: η Microsoft έδωσε τα χέρια με την κυβέρνηση Νετανιάχου, φέτος τον Γενάρη και με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, μόλις πριν από λίγες μέρες, Οκτώβρη μήνα.

 

Οι “δίδυμες” κυβερνήσεις στην Ελλάδα και το Ισραήλ άνοιξαν τον δρόμο για τα “δίδυμα” datacenters της Microsoft στην πολύ ευαίσθητη πια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Πώς το είπε, να δεις, κατά σύμπτωση και πολύ πρόσφατα, ο Ισραηλινός ιστορικός και ανθρωπολόγος, Νόα Γιούβαλ Χαράρι, επισκεπτόμενος την Ελλάδα και ατενίζοντας την Ακρόπολη, παρέα με τον Έλληνα πρωθυπουργό; “Οι πόλεμοι του μέλλοντος θα γίνονται στο πεδίο των data”.

 Για την Microsoft, ο “πόλεμος” αυτός έχει ήδη ξεσπάσει, εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια. Τον κήρυξε ο Ναντέλα. Και είναι ένας “πόλεμος” μονομερής, αόρατος και μέχρι στιγμής, νικηφόρος για την εταιρεία και τουλάχιστον για όσο διάστημα, πελάτες και χρήστες των προϊόντων της δεν καταφεύγουν μαζικά και συντονισμένα έστω και στην ελάχιστη, δικαστική και πολιτική, προστασία από τις πρακτικές της Microsoft. 

Για έναν απλούστατο λόγο δε συμβαίνει αυτό: επειδή όταν γράφεται η αλήθεια για τα datacenters της Microsoft και όχι μόνο αυτής (αντίστοιχες εγκαταστάσεις και αντίστοιχα clouds έχουν και η Google και η Facebook) οι πολίτες των σύγχρονων δημοκρατιών συμπεριφέρονται μέχρι στιγμής, περισσότερο ως αποχαυνωμένοι “χρήστες” και ελάχιστα, ως σκεπτόμενοι άνθρωποι. Μπορεί να μας το επιβεβαιώσει και η εξωτερική και διασυνδεδεμένη, “έξυπνη” συσκευή του homo sapiens που προσπαθεί να αντικαταστήσει τη νοημοσύνη και την ενσυναίσθηση, που διαθέτουμε μέσα μας.

[---->]

Enjoy!

 

ΑΠΟ LUBEN TV