Από που προέκυψε το υπέρ-πλεόνασμα με αριθμούς

- Όπως είναι γνωστό, το πρωτογενές πλεόνασμα το 2018 ανήλθε στο ιστορικά υψηλό επίπεδο του 4,4% του ΑΕΠ (από 3,9% το 2017). Ξεπέρασε τόσο το στόχο του 3,5% του ΑΕΠ, σύμφωνα με το πλαίσιο Ενισχυμένης Εποπτείας, όσο και την εκτίμηση του Κρατικού Προϋπολογισμού 2019 (3,98% του ΑΕΠ για το 2018). Η επίδοση αυτή κατατάσσει εκ νέου την Ελλάδα στη δεύτερη θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης με τα μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα (Γράφημα 1).

 Μια πρώτη παρατήρηση που χρειάζεται να γίνει είναι η ακόλουθη, παρατηρώντας το Γράφημα 1: σε μια εποχή που η Ευρωζώνη δυσκολεύεται να ανακάμψει και μάλιστα το 2019 ο ρυθμός μεγέθυνσης του ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα πέσει στο 1,2% από 1,9% το 2018, η παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων στις χώρες της Ευρωζώνης καλά κρατεί! Βεβαίως με την προτροπή του γερμανικού υποδείγματος.

Το συνολικό ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης ήταν, επίσης, πλεονασματικό για τρίτο συνεχές έτος, φθάνοντας το 1% του ΑΕΠ το 2018 από 0,9% το 2017 (ΕΛΣΤΑΤ). Επίσης, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η υπεραπόδοση υπερβαίνει κατά περίπου 0,3% του ΑΕΠ το εκτιμώμενο κόστος των επεκτατικών μέτρων ύψους 0,5% του ΑΕΠ (€0,9 δισ.), που νομοθετήθηκαν το 2018 και εφαρμόζονται κατά το 2019, βάσει του Κρατικού Προϋπολογισμού για το τρέχον έτος.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι από που προήλθε το υπερπλεόνασμα του έτους 2018. Σε επίπεδο Γενικής Κυβέρνησης υπήρξε μείωση στις πρωτογενείς δαπάνες κατά 0,8% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με το 2017 (44,2% και 43,4%). Αυτό αντιστοιχεί σε ονομαστική αύξηση των δαπανών κατά μόλις 0,6%, σε ετήσια βάση, το 2018 σε σχέση με το 2017 (80,185 και 79,682 δισ ευρώ). Παράλληλα υπήρξε μείωση των εσόδων το 2018 κατά 0,3% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με το 2017 (86,343 και 85,311 δις ευρώ).

Πώς προκύπτει;

Η συρρίκνωση των πρωτογενών δαπανών (δηλαδή μισθοί δημοσίων υπαλλήλων, συντάξεις, αγορές υλικών κτλ) για τρίτο συνεχές έτος το 2018 (ως προς το ΑΕΠ) αντανακλά, ως επί το πλείστον, τη συνεπή μείωση της δημόσιας κατανάλωσης (αμοιβές εξαρτημένης εργασίας, προϊόντα και υπηρεσίες, επιδοτήσεις) από 17,8% στο 17%. Επίσης, τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση των μεταβιβάσεων προς την κοινωνική ασφάλιση (από 21,3% στο 20,7%).

Ειδικότερα, ο περιορισμός στη χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης από τον κρατικό προϋπολογισμό φαίνεται να συνέβαλε αποφασιστικά στην προαναφερόμενη μείωση των δαπανών. Οι υπόλοιπες κατηγορίες δαπάνης παραμένουν, κατά μέσο όρο, αμετάβλητες ως ποσοστό του ΑΕΠ, αυξανόμενες με ρυθμό ανάλογο της ονομαστικής μεγέθυνσης της οικονομικής δραστηριότητας. Η τάση αυτή υποδηλώνει μια διατηρήσιμη δημοσιονομική αναδιάρθρωση, που πλέον ενισχύεται και από την ανάκαμψη του ΑΕΠ.

Όσον αφορά στα έσοδα υπήρξε μείωση κατά 0,3% ως ποσοστό του ΑΕΠ (από 48,1% στο 47,8%). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ονομαστική αύξηση των συνολικών εσόδων κατά 1,91% ετησίως (από 85,628 σε 88,334 δισ. ευρώ) υπολειπόταν του ετήσιου ρυθμού αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ (2,5% ετησίως το 2018). Η ανωτέρω υστέρηση οφείλεται αποκλειστικά στην εξασθένηση των μη επαναλαμβανόμενων, μη φορολογικών εσόδων (κυρίως μεταβιβάσεις και μερίσματα που εισπράττει το δημόσιο) κατά 2% ετησίως (-0,55% του ΑΕΠ).

Τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 3,6% σε ετήσια βάση και κατά 0,2% ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2018. Πρωταγωνιστής ο ΦΠΑ (φόρος προστιθέμενης αξίας). Η αύξηση εσόδων από το συγκεκριμένο φόρο είναι αυξημένη κατά 0,2% ως ποσοστό του ΑΕΠ σε σύγκριση με το 2017 ή κατά 4,4% ετησίως. Συμπέρασμα, η μείωση των εσόδων ήταν μικρότερη από την αντίστοιχη μείωση των δαπανών το 2018 κι αυτό προσδιόρισε την αύξηση του υπερπλεονάσματος. Δηλαδή, το υπερπλεόνασμα προήλθε από τη μείωση των δαπανών και συγκεκριμένα της δημόσιας κατανάλωσης και των μεταβιβάσεων προς την κοινωνική ασφάλιση.

 Αύξηση εσόδων ασφαλιστικού

 Στους επιμέρους τομείς η κατάσταση διαμορφώθηκε ως εξής:

Πρώτον, το πρωτογενές πλεόνασμα σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης αυξήθηκε κατά 0,3% του ΑΕΠ. σε ετήσια βάση. Ανήλθε στο 2,3% του ΑΕΠ το 2018 από 2% το 2017, σύμφωνα με τη μεθοδολογία ESA 2010, εξαιρώντας την καθαρή επίδραση από τη στήριξη των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Δεύτερον, παρά τη μειωμένη κρατική χρηματοδότηση, το πλεόνασμα των φορέων κοινωνικής ασφάλισης και κοινωνικής προστασίας αναδείχθηκε εκ νέου σε πρωταγωνιστή, καθώς αυξήθηκε στο 1,8% του ΑΕΠ (€ 3,3 δισ.), έναντι εκτιμήσεων του κρατικού προϋπολογισμού 2019 για πλεόνασμα 1,2% του ΑΕΠ (€ 2,2 δισ.), σημειώνοντας διεύρυνση € 0,5 δισ. σε σχέση με το 2017.

Η μεγέθυνση του συγκεκριμένου πλεονάσματος οφείλεται, κυρίως, στη μείωση της δαπάνης για συντάξεις κατά 0,7% του ΑΕΠ. Αυτή αντανακλά, μεταξύ άλλων, τις σωρευτικές εξοικονομήσεις από την εφαρμογή των παρεμβάσεων στο ασφαλιστικό που νομοθετήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, σε συνδυασμό με την αυξητική τάση των εσόδων από ασφαλιστικές εισφορές (κατά βάση από τους εργοδότες).

Συγκεκριμένα, τα έσοδα του ασφαλιστικού συστήματος αυξήθηκαν με ετήσιο ρυθμό 3% το 2018, παρόμοιο με την αύξηση του διαθεσίμου εισοδήματος των νοικοκυριών (2,7% ετησίως το 2018). Ο συνδυασμός των μειωμένων δαπανών και των αυξημένων ασφαλιστικών εισφορών υπεραντιστάθμισε τη μείωση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά € 0,6 δισ.

Παράλληλα, όσον αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση και άλλους υποτομείς της γενικής κυβέρνησης, η εικόνα είναι αντίστοιχη με την περίοδο 2016-2017. Συγκεκριμένα, τα πλεονάσματα που επιτεύχθηκαν την προηγούμενη διετία διατηρούνται περίπου σταθερά ως ποσοστό του ΑΕΠ, μέσω της θετικής επίδρασης που παρέχει το ευνοϊκότερο οικονομικό περιβάλλον στο σκέλος των εσόδων, αλλά και του αξιόπιστου ελέγχου των δαπανών.

Λιγότερες δαπάνες για πολίτες

Παρατηρούμε ότι η σύνθεση του υπερπλεονάσματος είναι παρόμοια με αυτή της διετίας 2016-2017 και βασίζεται, κυρίως, στη σταθεροποίηση των πρωτογενών δαπανών, σε ονομαστικούς όρους, και τη συρρίκνωσή τους ως ποσοστό του ΑΕΠ, που συνδυάστηκε με την αύξηση των φορολογικών εσόδων, αλλά και των ασφαλιστικών εισφορών με ρυθμό ανάλογο ή και ελαφρώς υψηλότερο από την αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ.

Οι ανωτέρω τάσεις υποδηλώνουν τη διαρθρωτική φύση των προσαρμογών που έχουν συντελεστεί, τόσο σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης όσο και σε επίπεδο φορέων γενικής κυβέρνησης και ειδικά στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας. Συγκριτικά με την Ευρωζώνη για την εξέλιξη των βασικών δημοσιονομικών στοιχείων και με βάση τους δύο πίνακες 1 και 2 μπορούν να αναφερθούν τα εξής:

Πρώτον, οι πρωτογενείς δαπάνες από το 2015 βαίνουν συνεχώς μειούμενες ως ποσοστό του ΑΕΠ και μάλιστα το 2018 είναι σαφώς μικρότερες από το αντίστοιχο μέγεθος των χωρών της Ευρωζώνης. Με βάση το Μεσοπρόθεσμο 2019-2022 προβλέπεται να συνεχισθεί η τάση μείωσης.

 Επομένως, το ελληνικό κράτος δαπανά για τις ανάγκες των πολιτών του λιγότερο (αναλογικά) από τις υπόλοιπες χώρες τις Ευρωζώνης.

Δεύτερον, οι συνολικές δαπάνες επίσης παρουσιάζουν συνεχή μείωση και το 2018 βρίσκονται στο ποσοστό του μέσου όρου των χωρών της Ευρωζώνης.

 Τρίτον, οι δαπάνες για την εξυπηρέτηση των τόκων, ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι σαφώς υψηλότερες στην Ελλάδα, γεγονός που επιβαρύνει την ελληνική οικονομία.

 Τέταρτον, τα συνολικά έσοδα της Ελλάδος, επίσης, είναι σαφώς υψηλότερα από τα έσοδα του μέσου όρου των χωρών της Ευρωζώνης, ως ποσοστό του ΑΕΠ.

 Πέμπτον, επομένως η ελληνική οικονομία, ως ποσοστό του ΑΕΠ, δαπανά λιγότερο και εισπράττει περισσότερο από τις χώρες της Ευρωζώνης (μέσος όρος). Συνεπώς, αυτό θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους κήνσορες του «μεγάλου και σπάταλου κράτους».

 Έκτον, τα προβλήματα στην ελληνική οικονομία είναι το κατά πόσον οι δαπάνες είναι αποτελεσματικές και κατά πόσον τα έσοδα προέρχονται από όλους όσοι πρέπει αναλογικά να συνεισφέρουν σε αυτά.

                                       Ευρωζώνη μέσος όρος     

Έτη        Συνολικές           Πληρωμή            Πρωτογενής      Συνολικά

              Δαπάνες             Τόκων                   Δαπάνες            Έσοδα

              Ως % ΑΕΠ                                        

2014      49,2                     2,6                          46,6                    46,7

2015      48,3                     2,3                          46                       46,3

2016      47,6                     2,1                          45,5                    46,1

2017      47,1                     2                             45,1                    46,2

2018      46,6                    1,8                           44,8                    46

Πίνακας 2 (Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ)

Κώστας Μελάς    Ανάρτηση από slpress.gr/

[---->]

Ο Μαυρογιαλούρος ΣΥΡΙΖΑ και οι «παροχές» του

Του Παύλου Δερμενάκη

Όσο πλησιάζουμε προς τις πολλαπλές κάλπες του 2019 τόσο μεγαλώνει η αγωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τα ποσοστά της και φυσικά το πολιτικό μέλλον των στελεχών που έχουν την ευθύνη της μνημονιακής μετάλλαξης. Μετά από τέσσερα χρόνια αθέτησης κάθε υπόσχεσης προς το λαό και εφαρμογής της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης-αντιλαϊκής πολιτικής ήρθε η ώρα να κάνουν και αυτοί «ταμείο». Ο λαός έζησε την πολιτική τους στο «πετσί» του με την ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση, τη ματαίωση της ελπίδας για αλλαγή πορείας στην παρούσα φάση και την καταρράκωση κάθε έννοιας και συμβολισμού της αριστεράς. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την περίοδο προέταξε πάνω από τις ανάγκες του λαού και της χώρας ένα και μοναδικό συμφέρον, την παραμονή της με κάθε κόστος στην εξουσία. Για πρώτη φορά πέρασαν τόσοι μνημονιακοί νόμοι χωρίς αποχωρήσεις ή έστω παραιτήσεις βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Τώρα που μπαίνουμε στην «τελική ευθεία» των εκλογών καθώς βλέπουν τη συρρίκνωση των ποσοστών τους προσπαθούν να ανατρέψουν την κατάσταση με τη γνωστή συνταγή «Μαυρογιαλούρου», υποσχέσεις και κάποια δοσίματα. 

Ανασύρουν τις πιο επαίσχυντες παλαιοκομματικές λογικές, που η Αριστερά κατήγγειλε για δεκαετίες, για την πολιτική τους επιβίωση. Έτσι μετά από διαβουλεύσεις και προετοιμασίες, με δεδομένο ότι δεν θίγονται τα άμεσα συμφέροντα των δανειστών αφού και φέτος με την αφαίμαξη του λαού θα σημειωθεί υπερπλεόνασμα, ανακοινώθηκε σε πανηγυρική εκδήλωση στο Ζάππειο η προκαταβολική-προεκλογική «διανομή» του υπερπλεονάσματος. Το πακέτο των καθαρά προεκλογικών παροχών με την πομπώδη έκφραση «Ήρθε η ώρα της δικαίωσης των θυσιών του ελληνικού λαού».

Οι κυβερνητικές «παροχές»

Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του, στις 7/5/2019, στο Ζάππειο προβλέπονται οι ακόλουθες «παροχές» για το 2019: «Κατανομή της λεγόμενης 13ης σύνταξης» για ένα συνολικό κόστος 800 εκ. ευρώ, μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από 24% σε 13%, μετάταξη των τροφίμων από το 24% στο 13%, μετάταξη ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου από 13% σε 6% και το σύνολο αυτών των μέτρων ανέρχεται σε 1 δισ. ευρώ.

Για το 2020 και μετά υποσχέθηκε επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών στις επιχειρήσεις και φοροελαφρύνσεις (μείωση εισφοράς αλληλεγγύης, φορολογικές μειώσεις σε νησιά, μείωση συντελεστή ΦΠΑ από 13% σε 11%, μείωση φορολογικού συντελεστή κερδών επιχειρήσεων, αύξηση συντελεστή αποσβέσεων και μείωση φόρου συνεταιρισμών, αφαίρεση τόκων στεγαστικών δανείων από το φορολογητέο εισόδημα).

Παράλληλα με τα παραπάνω μέτρα πρέπει να λάβουμε υπόψη και την «παροχή» των 120 δόσεων προς εφορίες και ταμεία έναντι των συσσωρευμένων οφειλών λόγω φορολεηλασίας.

Αφήνουμε κατά μέρος τις αστειότητες του χαρακτηρισμού των ανωτέρω ως «αναπτυξιακά» μέτρα. Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει από όλα αυτά τα μέτρα «παροχών» είναι ότι επιβεβαιώνουν τη γνωστή λαϊκή παροιμία «να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι». Μετά από τέσσερα χρόνια αντιλαϊκών μέτρων, υπερπλεονασμάτων (από το 2017) και φτωχοποίησης του λαού η κυβέρνηση μοιράζει «ψίχουλα». Σχηματικά σε αριθμούς η πολιτική αυτή συνοψίζεται: μας πήραν και συνεχίζουν να μας παίρνουν 10, μας επιστρέφουν το 1 και απαιτούν να είμαστε ευχαριστημένοι, να τους ξαναψηφίσουμε για να συνεχίζουν την ίδια πολιτική («να συνεχίζουν να μας παίρνουν τα 10»).

Η πραγματικότητα των συντάξεων

Οι «παροχές» που εξάγγειλε ο πρωθυπουργός αφορούν α) το τρέχον έτος και είναι μέτρα που θα εφαρμοστούν άμεσα (αν θέλει να ελπίζει σε κάποιες ψήφους) και β) το μέλλον (από το 2020 και μετά) και αποτελούν για μία ακόμα φορά προεκλογικές υποσχέσεις… Η «αξία» των μέτρων από το 2020 είναι ίδια με τις προεκλογικές υποσχέσεις του 2015 περί κατάργησης μνημονίων κ.λπ. Συνεπώς ας δούμε τα άμεσα «χειροπιαστά» μέτρα του 2019 για να καταλάβουμε και το τι θα ακολουθήσει στην περίπτωση που θα «επιβιώσουν» στις εκλογές:

Η ονομασθείσα «13η σύνταξη» είναι ένα μεγάλο παραμύθι αφού δεν πρόκειται για ολόκληρη σύνταξη αλλά για τμήμα της υπό προϋποθέσεις. Η κλίμακα θα είναι 100% για συνταξιούχους έως 500 ευρώ, 70% έως τα 600 ευρώ, 50% έως τα 1.000 ευρώ και 30% για πάνω από 1.000 ευρώ. Όλα αυτά προβλέπεται, κατά τον πρωθυπουργό, να έχουν συνολική δημοσιονομικό κόστος 800 εκατ. ευρώ και συνεπώς για 2,5 εκατ. συνταξιούχους αναλογούν κατά μέσο όρο 320 ευρώ! Αυτό «ονομάζεται» 13η σύνταξη.

Αυτή είναι η «παροχή» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να δελεάσει τους συνταξιούχους όταν η ίδια έλαβε μέτρα για τις συντάξεις που είχαν σαν αποτελέσματα τη μηνιαία μείωση:

α) κατά 230 ευρώ σε 300.000 χαμηλοσυνταξιούχους λόγω κατάργησης του ΕΚΑΣ,

β) κατά 100-150 ευρώ σε 500.000 συνταξιούχους από τον επανυπολογισμό των επικουρικών συντάξεων από τον Ιούνιο 2016,

γ) κατά 30-50 ευρώ από την αύξηση συμμετοχής στις δαπάνες υγείας

δ) κατά 25% επιπλέον της μέσης μείωσης των συντάξεων λόγω «ειδικού τρόπου υπολογισμού» για ορισμένες κατηγορίες συνταξιούχων, όπως οι 10.000 της Εμπορικής Τράπεζας.

Παράλληλα δε με αυτά τα μέτρα υπάρχει σε ισχύ ο νόμος «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από τα κεφάλια των συνταξιούχων για την περικοπή της «προσωπικής διαφοράς».

Συνεπώς στον τομέα των συντάξεων η κυβέρνηση «επιστρέφει» στους συνταξιούχους ένα συνολικό ποσό 800 εκ. ευρώ από το 2019 όταν έλαβε μέτρα την περίοδο 2015-2017 που μείωσαν διαχρονικά τις συντάξεις κατά 3,7 δισ. ευρώ.

Τι γίνεται με ΦΠΑ και 120 δόσεις

Η συνολική επίδραση από τη μείωση του ΦΠΑ θα είναι 260 εκ. ευρώ το οποίο σημαίνει 25 ευρώ ανά πολίτη (100 για τετραμελή οικογένεια) για όλο το έτος. Αυτό φυσικά θα ισχύσει στο βαθμό που το όφελος μείωσης του ΦΠΑ θα φτάσει στον τελικό καταναλωτή και δεν θα εξανεμιστεί με διάφορους τρόπους. Ας δούμε π.χ. τη μείωση στο ηλεκτρικό ρεύμα. Ο ΦΠΑ πέφτει από το 13% στο 6% αλλά στην πράξη ισοφαρίζει τη μείωση της έκπτωσης συνέπειας από 15% σε 10% που ισχύει από 1η Απριλίου, για να μην πάμε στο επόμενο βήμα που θα είναι η αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ με επιχείρημα την τραγική της οικονομική κατάσταση.

Στον τομέα του ΦΠΑ η κυβέρνηση μειώνει τη φορολογία κατά 260 εκατ. ευρώ όταν έλαβε πρόσθετα μέτρα την περίοδο 2015-2017 που αύξησαν τα φορολογικά έσοδα κατά 2,2 δισ. ευρώ. Συνολικά ο ΦΠΑ έχει σημειώσει αύξηση 3,3 δισ. ευρώ στην περίοδο 2015-2019 (από 13,9 δισ. το 2014 στα 17,2 δισ. το 2019). Αυτά μόνο για το ΦΠΑ. Τα νούμερα γίνονται πολύ μεγαλύτερα αν υπολογίσουμε και τους λοιπούς έμμεσους φόρους. Για να έχουμε μια «εικόνα» η αύξηση ειδικού φόρου μόνο στον καφέ το 2017 είχε ως συνέπεια 62 εκατ. ευρώ επιπλέον φόρο.

Οι ρυθμίσεις των 120 δόσεων είναι μια επανάληψη του έργου των νέων μέτρων «προστασίας» της πρώτης κατοικίας. «Πολύ κακό για το τίποτα» που λέει η λαϊκή παροιμία. Οι προϋποθέσεις που έχουν τεθεί θέτουν εκτός τους περισσότερους από τους οφειλέτες. Η φτώχεια έχει φτάσει το λαό σε τέτοιο σημείο ώστε 2,2 εκατ. πολίτες χρωστούν στην εφορία έως 500 ευρώ και άλλοι 1,3 εκατ. χρωστούν έως 5.000 ευρώ. Οι πρώτοι και οι περισσότεροι από τους δεύτερους δεν μπορούν λόγω ύψους οφειλής να ενταχθούν στις 120 δόσεις και συνεπώς θα συνεχίζουν να ρυθμίζουν τις οφειλές τους με 12-18 δόσεις. Αντίστοιχα ο περιορισμός των 30 ευρώ για αγρότες, 50 ευρώ οι λοιποί επαγγελματίες, ως ελάχιστη δόση για ρυθμίσεις χρεών στα ασφαλιστικά ταμεία θα έχει σαν συνέπεια ο αριθμός των δόσεων να είναι πολύ μικρότερος.

Συμπέρασμα

Συμπέρασμα μας πήραν πολλαπλάσια από 10 μας επιστρέφουν 1 και αυτό η κυβέρνηση το παρουσιάζει ως «δικαίωση των θυσιών» μας και ζητά να την επιβραβεύσουμε με την ψήφο μας… Επειδή οι ίδιοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου θέλουν να νομίζουν ότι το ίδιο ισχύει και για ‘μας.

Πηγή: e-dromos.gr

Γερμανικό Κοινοβούλιο : αντισημιτικό το κίνημα BDS !

 

Η ολοένα αυξανόμενη επιρροή και αποτελεσματικότητα του κινήματος BDS ιδιαίτερα στην Ευρώπη, αναγκάζει την γερμανική κυβέρνηση να το χαρακτηρίσει ...αντισημιτικό!

Το Γερμανικό Κοινοβούλιο ψήφισε χθες Παρασκευή 17/5 απόφαση όπου ανακηρύσσει το BDS αντισημιτικό! Το ψήφισμα έφερε στην Μπουντεσταγκ το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Μέρκελ, μαζί με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το φιλελεύθερο FDP και τους Πράσινους, λέγοντας ότι το BDS θυμίζει το σύνθημα των Ναζί να μην αγοράζουν από Εβραίους!

Όμως σε ανοιχτή επιστολή τους 60 Ισραηλινοί ακαδημαϊκοί κριτικάρουν το ψήφισμα, λέγοντας ότι είναι λάθος να συνδυάζεται το BDS με τον αντισημιτισμό και ότι αυτό αποτελεί μέρος μιας ανησυχητικής τάσης να κατηγορούνται οι υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων ως αντισημίτες. Οι Ισραηλινοί ακαδημαϊκοί αναφέρουν ότι ο συσχετισμός του BDS με τον αντισημιτισμό υποστηρίζεται από την πιο ακροδεξιά Ισραηλινή κυβέρνηση στην ιστορία και αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής να απονομιμοποιήσει κάθε προσπάθεια διεθνούς αλληλεγγύης με τον αγώνα των Παλαιστινίων.

Το κίνημα BDS καταδίκασε την απόφαση του γερμανικού κοινοβουλίου λέγοντας ότι είναι αντισυνταγματική και αντι-παλαιστινιακή και δεν βοηθά καθόλου στον αγώνα εναντίον του πραγματικού αντι-εβραϊκού ρατσισμού. "Το BDS στοχεύει στην συνενοχή και όχι στην ταυτότητα. Το ακαδημαϊκό και καλλιτεχνικό μποϊκοτάζ είναι αυστηρά θεσμικό και δεν στοχεύει σε άτομα" ανέφερε το κίνημα σε δήλωσή του.

Είναι όμως εντελώς χαρακτηριστικό ότι το ακροδεξιό ρατσιστικό και αντιμεταναστευτικό κόμμα "Εναλλακτική για την Γερμανία" (AfD) έφερε ξεχωριστό ψήφισμα το οποίο ζητούσε την πλήρη απαγόρευση του κινήματος BDS! Ο Jürgen Braun, βουλευτής του AfD ισχυρίστηκε ότι το κόμμα του είναι πραγματικός φίλος του Ισραήλ προσθέτοντας ότι "ο αντισημιτισμός προέρχεται από την Αριστερά και το Ισλάμ"!

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου δήλωσε την ευαρέσκεια του με αυτή την απόφαση και ζήτησε όλες οι χώρες να ακολουθήσουν το παράδειγμα της γερμανικής κυβέρνησης.

Όμως έρευνα του γερμανικού Υπουργείο Εσωτερικών βρήκε ότι η ακροδεξιά είναι υπεύθυνη για περίπου το 90% των αντισημιτικών πράξεων...

Το αριστερό κόμμα Die Linke είπε επίσης ότι απορρίπτει το κίνημα BDS αλλά αρνήθηκε να ψηφίσει την κυβερνητική πρόταση. Στην δική του πρόταση το Die Linke κάλεσε την κυβέρνηση να υποστηρίξει προσπάθειες να βρεθεί μια ειρηνική λύση των δύο κρατών στη Μέση Ανατολή. Αυτή τη υποτιθέμενη λύση βέβαια, φροντίζουν οι ισραηλινές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα η κυβέρνηση Νετανιάχου εδώ και πολλά χρόνια να την καταστήσει πρακτικώς αδύνατη με την δημιουργία δεκάδων νέων εποικισμών στην Κατεχόμενη Παλαιστινιακή Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ με πολλές χιλιάδες εισαγόμενους εποίκους απ όλο τον κόσμο. Ήδη στην Δ.Ο. και στην αραβική Ανατολική Ιερουσαλήμ έχουν εγκατασταθεί συνολικά περίπου 750.000 ισραηλινοί έποικοι και συνεχίζεται ο εποικισμός....

Το κίνημα BDS που εμπνεύστηκε από το διεθνές και το Νοτιοαφρικανικό κίνημα εναντίον του Απαρτχάιντ έχει να παρουσιάσει αρκετές πρόσφατες επιτυχίες στην απομόνωση του Ισραήλ στον καλλιτεχνικό τομέα. Πέρυσι η τραγουδίστρια Lana Del Rey και άλλοι 19 καλλιτέχνες αποσύρθηκαν από ένα θερινό φεστιβάλ στο Ισραήλ, ακολουθώντας μια παρόμοια κίνηση της Lorde πριν μήνες.

(στοιχεία από Guardian και BBC) 

    

[---->]

"αν δεν τα θέλετε, μην τα παίρνετε"

Αυτό το βρομερό "αν δεν τα θέλετε, μην τα παίρνετε", δεν ντρέπεσαι να το λες;

Δεν απευθύνομαι στο χιταριό, τον ρουφιάνο του αφεντικού και τον ασφαλίτη, που πάντα όταν φωνάζαμε πως τα μεροκάματα ήταν ψίχουλα μας έλεγαν να μην τα παίρνουμε αν δεν μας αρέσουν. Σε σένα που κάποτε ήσουν αριστερός και σιχαινόσουν αυτό που σήμερα επαναλαμβάνεις εσύ ο ίδιος, το λέω.

Δεν ντρέπεσαι λίγο, ρε ξευτιλισμένε; Τόση κατρακύλα; Φτου σου, παλιάνθρωπε!

[---->]

Με τούτα και με τ' άλλα μας ρήμαξαν τα πάντα...

 

[---->]