Το δίλημμα του φυλακισμένου

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να βάλουν τέρμα στη διαμάχη τους και κάθισαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να αποφασίσουν το τέλος του εμπορικού πολέμου μεταξύ των δύο οικονομικών δυνάμεων σχετικά με ταυς δασμούς. 

Το πράγμα είναι κατανοητό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μεγαλύτερη μη ευρωπαϊκή αγορά για την Ευρώπη και ο πελάτης (κατά το γνωστό απόφθεγμα) έχει πάντα δίκιο! Δεν υπήρχε καμία πιθανότητα η Ευρωπαϊκή Ένωση να συγκρουστεί με τη μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομία που αποτελεί την απαραίτητη πηγή παγκόσμιας ζήτησης.

Εάν όλα αυτά τα δούμε από την άποψη της θεωρίας των παιγνίων, φαίνεται ότι εδώ βρίσκει απόλυτη εφαρμογή το γνωστό ως  «Δίλημμα του φυλακισμένου». 

Αυτό το παζλ περιγράφεται από τη Wikipedia ως εξής:

Δύο μέλη συμμορίας εγκληματιών συλλαμβάνονται και φυλακίζονται.

H αστυνομία δεν διαθέτει επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για να τους απαγγείλει κατηγορίες για σοβαρά αδικήματα, αλλά έχει αρκετά στοιχεία για να τους απαγγείλει κατηγορίες για μικρότερα αδικήματα, οπότε τους βάζει σε χωριστά δωμάτια, χωρίς να έχουν την οποιαδήποτε επικοινωνία μεταξύ τους. Οι αστυνομικοί επισκέπτονται και τους δύο ταυτόχρονα, τον καθένα ξεχωριστά, και κάνουν στον καθένα ένα τους την εξής πρόταση: τους προτείνουν ταυτόχρονα μια πραγματική συμφωνία: στον κάθε ένα δίνεται η δυνατότητα να προδώσει τον άλλο, δηλώνοντας ότι ο άλλος διέπραξε το έγκλημα. ή, να παραμείνει σιωπηλός και να συνεργαστεί με τον άλλο. Η προσφορά που τους γίνεται είναι η εξής:

-     Αν καταθέσει εναντίον του άλλου (και ο άλλος δεν μιλήσει) τότε η συνεργασία ανταμείβεται με άμεση απελευθέρωση, ενώ ο «άλλος» θα τιμωρηθεί με 12 χρόνια.

-    Αν δε μιλήσει ούτε αυτός ούτε ο άλλος θα τιμωρηθούν και οι δύο με 1 χρόνο φυλακή για ήσσονος σημασίας αδικήματα για τα οποία η αστυνομία έχει αποδείξεις.

-    Αν καρφώσουν και οι δύο ο ένας τον άλλον τότε θα τιμωρηθούν με 4 χρόνια ο καθένας.

Η Wikipedia, συνεχίζει και μας εξηγεί τη δυναμική του παιχνιδιού:

Δεδομένου ότι η αμοιβή για το κάρφωμα  του άλλου συνεργάτη είναι μεγαλύτερη από την ανταμοιβή αν συνεργαστεί με τον άλλον, παραμένοντας και οι δύο σιωπηλοί,τότε ο κάθε λογικός κρατούμενος που κοιτάει το συμφέρον του, θα προδώσει τον άλλο. Αυτό σημαίνει ότι, για δύο λογικούς κρατουμένους, το μόνο πιθανό αποτέλεσμα είναι ο ένας να καρφώσει τον άλλο.

Επομένως, αυτό που έκανε η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν να γράψει στα παλιά της τα παπούτσια τις δεσμεύσεις της με τον συνεργό της: την Κίνα. Και αφού πρώτη αυτή «έσπασε» λόγω της πίεσης που άσκησαν πάνω της οι Ηνωμένες Πολιτείες (η οποία παίζει το ρόλο του μπάτσου  στο παράδειγμά  μας), η Ευρωπαϊκή Ένωση άφησε ξεκρέμαστη την Κίνα. Και με την Ευρώπη να ενεργεί σαν να είναι το χαλάκι για τα παπούτσια του Τραμπ, η Κίνα θα υποχρεωθεί να διαπραγματευτεί.

Πιθανόν τώρα, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα στρέψουν τα πυρά τους στα τεράστια εμπορικά πλεονάσματα της Κίνας

[--->]

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΧΡΗΣΤΟΙ! ΓΕΙΑ ΣΑΣ.»

Η σελίδα έκλεισε και η ανάρτηση χάθηκε από τις σελίδες όσων την είχαμε κοινοποιήσει.

Έχοντας δει να γράφονται τα μύρια όσα, από "πιστούς" Συριζαίους, να παραλληλίζεται, για παράδειγμα, η τραγωδία στο Μάτι με τις νάρκες που σκότωσαν ανθρώπους στην επέτειο του Γοργοπόταμου το 1964 :( " Πριν από χρόνια προκειμένου να αποσταθεροποιήσουν τη πολιτική ζωή της χώρας, έβαζαν νάρκες και σκότωναν το κόσμο σε γιορτές, όπως έγινε το Νοέμβριο του 1964 στο Γοργοπόταμο!

Τώρα για να αποσταθεροποιήσουν τη κυβέρνηση και για να μη προλάβουμε να ζήσουμε την έξοδο από τα εφιαλτικά μνημόνια, βάζουν φωτιές και καίνε τους Ανθρώπους "), νομίζω πως καλό είναι να υπάρχει σε κοινή θέα και αυτή η, καθυστερημένη αλλά ειλικρινής, ομολογία των φίλων του Σύριζα Σάμου.

  

 

[--->]

Ηταν επιρρεπείς στην "ανευθυνότητα (παλιότερα).

Μη νομίζετε πως ιδρώνει τ' αυτί τους. Όλο και πιο συχνά και επίμονα λένε, πλέον, ότι κι αυτοί παλιότερα ήταν επιρρεπείς στην "ανευθυνότητα".

Επρόκειτο, απλώς, για αναγκαστική πρακτική, προκειμένου να βρεθούν μια μέρα στην εξουσία και να ανακαλύψουν τον ρεαλισμό. Του να παίρνεις κόσμο στο λαιμό σου και να βρίζεις όσους σου το επισημαίνουν.

  

[--->]

Εδώ Σταθάκης, εκεί Σταθάκης, πού είν’ο Σταθάκης;

Έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες από την επίκαιρη Ερώτηση της 24/8/2018 του Βουλευτή της Ένωσης Κεντρώων κ. Σαρίδη προς τον Υπουργό ΠΕΝ κ. Σταθάκη σχετικά με την αδειοδότηση του μεταλλείου των Σκουριών και απάντηση δεν έχει δοθεί. Πριν από περίπου ενα μήνα αναρωτιόμασταν σε αυτό το ιστολόγιο αν ο κ. Σταθάκης αποφεύγει τον κοινοβουλευτικό έλεγχο για τις Σκουριές – τώρα πια μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα οτι ναι, τον αποφεύγει. Όπως ο διάβολος το λιβάνι.

 Ο κ. Σαρίδης έθεσε στον Υπουργό το φαινομενικά απλό – αλλά προφανώς όχι και τόσο – ερώτημα αν υπό τις νέες συνθήκες που δημιούργησε η απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου και εν αναμονή της απόφασης του ΣτΕ, νομιμοποιείται το Υπουργείο του να προχωρήσει στην αδειοδότηση του μεταλλείου Σκουριών. Με άλλα λόγια, μπορούν να δοθούν οι άδειες που ζητάει η εταιρεία για τις Σκουριές όταν η κατασκευή του εργοστασίου μεταλλουργίας που είναι ο στόχος της σύμβασης εξακολουθεί να είναι στον αέρα, αφού η διαιτητική απόφαση δεν αμφισβήτησε την απόρριψη της μεθόδου μεταλλουργίας από την αρμόδια υπηρεσία αλλά παρέπεμψε το ζήτημα στην κρίση του μόνου αρμόδιου δικαστηρίου, του ΣτΕ; Μπορούν να δοθούν άδειες πριν πάρει την τελική απόφαση το ΣτΕ, το οποίο – για δείτε κάτι «συμπτώσεις» – επίσης αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι να συζητήσει τη συγκεκριμένη υπόθεση;

Η πατάτα είναι καυτή και δεν την ακουμπάει κανείς. Πάντως το να μένει μια επίκαιρη ερώτηση αναπάντητη επί δύο μήνες δεν φανερώνει μόνο την αμηχανία του Υπουργού μπροστά σε ένα συγκεκριμένο δύσκολο ερώτημα.
Φανερώνει και περιφρόνηση προς την ίδια τη διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου, την ίδια τη Βουλή, τους Βουλευτές και τελικά περιφρόνηση προς τους πολίτες που αναμένουν απαντήσεις.  Ειδικά η επίκαιρη ερώτηση, ως μέσο κοινοβουλευτικού ελέγχου, αφορά τα ζητήματα άμεσης επικαιρότητας γι’αυτό και ο κανονισμός της Βουλής δεν θέτει προθεσμία για την απάντησή τους (όπως π.χ. για τις επερωτήσεις ή τις αναφορές). Οι επίκαιρες ερωτήσεις έχουν το χαρακτήρα του επείγοντος και απαντώνται άμεσα: αν κατατεθούν Δευτέρα, θα απαντηθούν την ίδια Πέμπτη. Αν όχι την Πέμπτη, τότε οπωσδήποτε την αμέσως επόμενη Δευτέρα.

Αλλά με τη συστηματική επί δίμηνο+ αγνόηση από τον υπουργό της υποχρέωσής του να απαντήσει στον κοινοβουλευτικό έλεγχο από το Μάιο, φτάσαμε στο κατακαλόκαιρο και από την περασμένη εβδομάδα ξεκίνησε πρώτο θερινό τμήμα της Βουλής. Αν ο κ. Σταθάκης ήλπιζε απλά να ξεχαστεί μέσα στο καλοκαίρι η ερώτηση μάλλον ατύχησε, γιατί ο βουλευτής είναι επίμονος και την  επανακαταθέτει με συνέπεια κάθε Δευτέρα. Ο κανονισμός προβλέπει οτι και στα θερινά τμήματα απαντώνται κοινοβουλευτικές ερωτήσεις. Αλλά πώς να απαντήσει και τι να πει ο κ. Σταθάκης όταν δεν έχει τολμήσει καν να δώσει στη δημοσιότητα τη διαιτητική απόφαση, για να μην αποκαλυφθεί οτι ήταν μόνο ένα πυροτέχνημα και οτι κανένα πρόβλημα δεν έλυσε;


Η Eldorado από την πλευρά της φαίνεται οτι έχει αποδεχθεί οτι δεν πρόκειται να πάρει τις άδειες που θέλει στην παρούσα φάση και απλά φροντίζει να συντηρεί κάπως το θέμα στην επικαιρότητα, με σποραδικά δημοσιεύματα μέσω των συνήθων «διαύλων» της.

 Ένα άρθρο κάθε δύο εβδομάδες από τη Λέττα Καλαμαρά στη Ναυτεμπορική, με εντυπωσιακούς – παραπλανητικούς – τίτλους και πανομοιότυπο σχεδόν περιεχόμενο. «Καθυστερούν αδικαιολόγητα, σύμφωνα με τη διοίκηση της Ελληνικός Χρυσός, άδειες ρουτίνας για το εργοτάξιο Σκουριών«. Αδικαιολόγητα; Ρουτίνας; Η συντάκτρια δεν έχει κανένα πρόβλημα να βγάζει ως δήθεν «ειδησεογραφία» άρθρα που μοιάζουν περισσότερο με δελτία προπαγάνδας της εταιρείας. Ο αρμόδιος Υπουργός που είναι;

Το έχουμε ήδη γράψει και θα το επαναλάβουμε οτι αφήνοντας την εταιρεία να περνάει ανενόχλητη την προπαγάνδα της, ότι τάχα «η απόφαση της διαιτησίας την δικαίωσε», ο Υπουργός ουσιαστικά προωθεί τα συμφέροντα της εταιρείας, ακόμα και αν φαίνεται να μην της δίνει άδειες. Στα υπ’όψιν.
[--->]