Αυτό δεν είναι
τραγούδι
Το 1961, όταν έβγαλε το Olé με την Atlantic, ο John Coltrane είχε ήδη υπογράψει με την Impulse! Records — για την ακρίβεια, είχε ήδη μπει στο στούντιο για να ηχογραφήσει το πρώτο του άλμπουμ με τη νέα του εταιρία. Το Olé, εκτός από αποχαιρετισμός στην Atlantic, ήταν μάλλον και μια απάντηση ή αναφορά στο Sketches of Spain του Miles Davis — ένα κλείσιμο του ματιού στον φίλο και μέχρι πρόσφατα στενό συνεργάτη του, μιας και ο Coltrane συμμετείχε σταθερά στα σχήματα του Miles από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 μέχρι τα τέλη του 1960.
Το Olé, το τραγούδι που έδωσε και το όνομά του στο άλμπουμ, παραπέμπει μουσικά στο τραγούδι Quinto Regimiento, το οποίο στην Αμερική είχε κάνει γνωστό ο Pete Seeger. Πρόκειται για τον ύμνο του θρυλικού Πέμπτου Συντάγματος του Δημοκρατικού Στρατού της Ισπανίας στον Ισπανικό Εμφύλιο, το οποίο αποτελείτο από εθελοντές και πρόλαβε να γράψει ιστορία στην πρώτη φάση του πολέμου. Με τη σειρά του, ο ύμνος του Quinto Regimiento βασίζεται μουσικά στο El vito, ένα ανδαλουσιανό τραγούδι του 16ου αιώνα, το οποίο αναφέρεται στον «χορό του Αγίου Βίτο».
Στον Μεσαίωνα στις χώρες της Βαλτικής, τη μέρα της γιορτής του Αγίου Βίτο, μέσα στο κατακαλόκαιρο (15 Ιουνίου), οι πιστοί χόρευαν γύρω από το άγαλμά του σαν παλαβοί. Ενδεχομένως και να ήταν παλαβοί — πάντως ο χορός του Αγίου Βίτο συνδέθηκε με μια νευρολογική διαταραχή την οποία οι ιστορικοί αποδίδουν σε κάποιο παράσιτο των σιτηρών, το οποίο προκαλεί παραισθήσεις. Τώρα, αν οι πιστοί το έτρωγαν κατά λάθος ή επί τούτου, θα σας γελάσω. Πάντως, μ’ αυτά και με τ'άλλα, ο Άγιος Βίτο είναι ο προστάτης των χορευτών.
Και κάπως έτσι φτάσαμε από την τζαζ του ’60, μέσω της αμερικάνικης φολκ, του ισπανικού εμφυλίου και της Ανδαλουσίας, στα ρέιβ πάρτι του Μεσαίωνα στη Βαλτική. Μια χαρά. Ακολουθούν τα τραγούδια κατά σειρά εμφανίσεως (στην ιστορία, όχι στο ανά χείρας κείμενο):
‘’ π’’ : Το Quinto
Regimiento ήταν μια δεύτερη διασκευή του El
vito. Είχε προηγηθεί το
"Los contrabandistas de ronda’’
