Το αριστερό reunion

Το αριστερό reunion

Εκλεκτικές συγγένειες εντός, εκτός και επί τα αυτά

Του Γιώργου Παπαϊωάννου

Η ανοχή προς την σημερινή κυβέρνηση από τη μεριά της «υπόλοιπης» Αριστεράς και μεγάλου μέρους των αριστερών, είναι δεδομένη. Δεν πρόκειται απλώς για ανοχή. Στην πραγματικότητα, η κοινή πολιτική καταγωγή και η «ιδεολογική» συγγένεια κυριαρχούν, επικαλύπτοντας τις όποιες διαφωνίες που φαντάζουν έτσι συγκυριακές και περαστικές.

Η «θεσμική» και πολιτισμένη συνύπαρξη όλων στα εγκαίνια του μουσείου Μπελογιάννη, η χαμηλή ένταση της γενικότερης κριτικής του ΚΚΕ, που πολλοί φαντάζονταν ότι θα ήταν «στα κάγκελα» με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η παρουσία ακόμα και κυβερνητικών στελεχών σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις (όταν λείπει βέβαια ο πολύς κόσμος που θα μπορούσε και να… παρεκτραπεί), αυτές είναι κάποιες εικόνες, απλώς ενδεικτικές.

Δεν είναι όμως μόνο αυτές. Σε αυτοδιοικητικά σχήματα, κυβερνητικοί και αντικυβερνητικοί συνυπάρχουν συχνά και σχεδόν αρμονικά. Γνωστότερο όλων, το παράδειγμα της Περιφέρειας Αττικής με στελέχη της ΛΑΕ να συνδιοικούν με την παράταξη της Δούρου. Στον συνδικαλιστικό χώρο τα ίδια, χρειάστηκαν αρκετοί «τσακωμοί», αποφάσεις και συνδιασκέψεις για να ξεκαθαρίσει κάπως η κατάσταση, έστω και ως προς το φαίνεσθαι της «κεντρικής έκφρασης».

Ακόμα πιο διαφωτιστική είναι η κατάσταση στους χώρους της λεγόμενης «δικαιωματικής» Αριστεράς. Το τμήμα αυτό, που παλιότερα συνυπήρχε εντός ΣΥΡΙΖΑ (τάση των «53», εφημερίδα Εποχή κ.λπ.), μπορεί σήμερα να είναι «διχασμένο», δεν ξεχνά όμως σε καμιά περίπτωση όσα το ενώνουν. Κυβερνητικοί και μη, επιδεικνύουν αξιοθαύμαστο «πολιτικό πολιτισμό», συνομιλούν άνετα μεταξύ τους και διατηρούν κάτι παραπάνω από γέφυρες επικοινωνίας.

Πρόσφατη είναι η παραίτηση του Χάρη Γολέμη από την Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και την διεύθυνση του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς, ενός «σημείου συνάντησης» αυτού του δυναμικού. Ο Χ. Γολέμης (που παραμένει στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ) θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα καλό παράδειγμα προσώπου που συμβολίζει τις «κοινές αξίες» αυτού του χώρου: Κοινή ιστορική αναφορά και ανανεωτική ευρωκομμουνιστική παράδοση, σε συνδυασμό με έναν κατά βάση «εκσυγχρονιστικό» λόγο με μια ορισμένη οπτική για τα «δικαιώματα» και επίθεση σε κάθε «πατριωτικό» ή «εθνικολαϊκιστικό» στοιχείο. 

Δεν είναι τυχαίο ότι σημείο αιχμής της κριτικής αυτών των κύκλων προς την κυβέρνηση είναι η συνύπαρξη με τους ΑΝΕΛ, σαν να είναι αυτή που αλλοιώνει τις κατά τα άλλα «αριστερές προθέσεις» του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλο παράδειγμα, η ρητορική του Ν. Φίλη που επικεντρώνει επίσης στον προσανατολισμό προς την «Κεντροαριστερά» (ΠΑΣΟΚ κ.λπ.) και όχι τους «Καμμένους». Με τον «υπέρ πάντων αγώνα» του για τον χωρισμό εκκλησίας-κράτους και την πολιτική του στο υπουργείο Παιδείας, ο πρώην υπουργός κερδίζει συμπάθειες σε ένα ευρύ αριστερό ακροατήριο. Ακόμα, το ζεύγος Δρίτσα – Χριστοδουλοπούλου συνεχίζει το rotation στα «θεσμικά αξιώματα», έχοντας επίσης ευρύτερη ανοχή ή και αποδοχή. Τέλος, η Εφημερίδα των Συντακτών είναι ένα τυπικό παράδειγμα για το πολιτικό στίγμα και τις οσμώσεις του ευρύτερου αυτού χώρου.


Αριστερός ομπαμισμός;
Έτσι, όμως, σιγά-σιγά προσεγγίζουμε τον πυρήνα του ζητήματος. Δεν είναι το πρόβλημα απλά η συνύπαρξη σε κάποιους χώρους, αυτό θα μπορούσε και να θεωρηθεί «απομεινάρι» μιας προηγούμενης κατάστασης. Υπάρχει κάτι πολύ βαθύτερο και -στη βάση του- «ιδεολογικό», αφού έχει να κάνει με τις αντιλήψεις και την κοσμοθεωρία της Αριστεράς σχεδόν στο σύνολό της. Ας αναλογιστούμε τον θαυμασμό του ΣΥΡΙΖΑ για τον Ομπάμα και την ομιλία του στην Αθήνα, μόνο ανεξήγητος ή τυχαίος δεν ήταν.
 Ο Αμερικανός πρόεδρος, μιλώντας σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, θέλησε να αναδείξει όλα όσα ενώνουν το παγκόσμιο «στρατόπεδο» που αντιμάχεται τον λαϊκισμό και την «εθνική αναδίπλωση». Φιλελεύθεροι και οικουμενιστές δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι και κεντροαριστεροί, φιλονατοϊκοί και αντιεθνικιστές αριστεροί, όλοι χωράνε στην παράταξη της παγκοσμιοποίησης. Ατομικά δικαιώματα, δημοκρατία, υπέρβαση των συνόρων και του έθνους-κράτους, ασπίδα προστασίας για τους πολύ αδύνατους που «αντικειμενικά» πετιούνται στο περιθώριο: Είναι φανερό ότι υπάρχει μια ξεκάθαρη πλατφόρμα που ενοποιεί αυτή την «παράταξη».

Η ελληνική Αριστερά, το μεγαλύτερο κομμάτι της, έχει τις πιο πρόσφατες ρίζες της στον ενιαίο Συνασπισμό, ο οποίος γεννήθηκε στο ιδεολογικό κλίμα που καθόρισε η κατάρρευση του «υπαρκτού» σοσιαλισμού, η «νέα σκέψη» και η είσοδος στην Νέα Τάξη Πραγμάτων. Έτσι, δεν έχει να επιδείξει έναν ανταγωνιστικό πολιτικό λόγο, μια συνολική εναλλακτική «αφήγηση» απέναντι σε αυτή την ιδεολογία. Αντίθετα, είναι σε μεγάλο βαθμό συμπληρωματική προς αυτήν. Σήμερα, ακόμα και τα τμήματά της που βρίσκονται εκτός ΣΥΡΙΖΑ, δεν ξεχνούν την κοινή τους συνισταμένη. Το πρόβλημα συνεπώς, είναι πολύ πιο δύσκολο από ένα «ξεκαθάρισμα», από μια επιστροφή στην «πρότερη κατάσταση» και οι λογαριασμοί που πρέπει να γίνουν είναι κατά πολύ γενικότεροι.

Γιατί η «επιστροφή στην (αριστερή) ομαλότητα» μπορεί κάλλιστα να επιτευχθεί, αλλά κάπως διαφορετικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στην αντιπολίτευση και τότε θα πέσει κάθε εμπόδιο για το «αριστερό Reunion». Πολλοί θα διαβούν χωρίς δυσκολία τις γέφυρες που έχουν ήδη στηθεί και οι «σύντροφοι που έκαναν λάθος» θα βρεθούν στην ίδια όχθη με όσους «κράτησαν τις αποστάσεις τους». Ο καθένας τότε θα μπορεί να επινοήσει και ένα αφήγημα για τα πεπραγμένα του, μιλάμε άλλωστε για ένα δυναμικό που έχει κάνει αρκετές ακροβασίες στην πολιτική του σταδιοδρομία.

Πολιτική διπλότητας
Συνεχίζοντας, όμως, την περιγραφή της σημερινής κατάστασης, δεν είναι λίγα τα σημεία σύγκλισης της ενωμένης –από μια άποψη- Αριστεράς. Στην διαχείριση του προσφυγικού και τις ΜΚΟ, οι οσμώσεις είναι εμφανείς. Σε δημόσιους οργανισμούς κάθε είδους, θα βρει κανείς επίσης αρκετούς που «προσφέρουν έργο» έστω κι αν «διαφωνούν με την κυβέρνηση». Ακόμα και ορισμένα τμήματα του αντιεξουσιαστικού χώρου, επιδεικνύουν αξιοθαύμαστη ανοχή προς την σημερινή εξουσία, αφού το μικρόβιο της «πολιτικής» με κέντρο τον κάθε χώρο και τα περιθώρια κίνησης που εξασφαλίζει, δεν αφήνει ανεπηρέαστο σχεδόν κανέναν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως κάνει πολιτική με βασικό εργαλείο τον «αριστεροδέξιο» λόγο και πρακτική, την διπλότητα. Η διγλωσσία δεν αποτελεί σύμπτωμα ή δευτερεύον στοιχείο της πολιτικής του. Και για αυτό, είναι κάτι παραπάνω από προβληματική η συμπεριφορά της «μη κυβερνητικής» Αριστεράς. Οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζουν να φορολογείται ο εργαζόμενος των 500 ευρώ, αλλά τα μέλη του ενθουσιάζονται με την απεργία των Κούριερ! Η κυβέρνηση κάνει τα «κονέ» της με τους μαφιόζους επιχειρηματίες, αλλά τα στελέχη της «συμπαραστέκονται» και στα κινήματα που τους αμφισβητούν.

 Ο πρωθυπουργός τιμά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και την συνεισφορά του στην πολιτική ιστορία του τόπου, αλλά στα μέσα δικτύωσης οι αριστεροί κάθε κοπής ξεσπαθώνουν κατά του εκλιπόντα, ξεχνώντας κυρίως το πιο βασικό, ότι ο αντιλαϊκιστικός «μητσοτακισμός» θριαμβεύει σήμερα σε όλο το πολιτικό φάσμα.
Δεν πρόκειται όμως για κάτι χωρίς συνέπειες. Γιατί, με αυτή ακριβώς την πολιτική διαιωνίζεται η σημερινή κατάσταση, νομιμοποιείται το δόγμα της «ΤΙΝΑ» και βαθαίνει το μνημονιακό καθεστώς. Ας το σκεφτούμε και διαφορετικά: Η σημερινή κυβέρνηση, πόσο διαφέρει ιδεολογικά και πολιτικά από εκείνη του Γ. Παπανδρέου του 2009-11; 

Όχι απλά δεν διαφέρει, στην πραγματικότητα η πολιτική της βάζει πολύ πιο βαθιά τη χώρα στο καθεστώς των μνημονίων, διατηρώντας όλα όσα έχουν ψηφιστεί από τότε και προσθέτοντας νέα βάρη, ενώ στην εξωτερική πολιτική είναι πιο φιλοαμερικάνικη ακόμα και από αυτή του Παπανδρέου. Αν θυμηθούμε μάλιστα πώς και ο ΓΑΠ φιλοτεχνούσε ένα προσωπείο φιλικό προς το περιβάλλον, την πράσινη ανάπτυξη, τους νέους ανθρώπους, τις μειονότητες και τα δικαιώματα, επισείοντας κι εκείνος τον κίνδυνο της «δεξιάς παλινόρθωσης», θα συνειδητοποιήσουμε ακόμα περισσότερο την ομοιότητα και την απάτη.

 Αν συγκρίνουμε, όμως, την ανοχή που συναντά η σημερινή κυβέρνηση με εκείνη που επιδείχθηκε τότε, θα διαπιστώσουμε το μέγεθος του προβλήματος, αλλά και την αναγκαιότητα μιας βαθιάς και ουσιαστικής υπέρβασης.
[--->]

Τεκμήριο αθωότητας *

[--->]Φωτογραφία του Tasos Anastasiou.

Προσοχή ! Μόνον επί επαράτου δεξάς 

* Υποθέσεις Τάσου Θεοφίλου- Ηριάννας Β.Λ.

Μνημονιακοί και μνημονιακοί



Αντιπαραγωγικά τα προγράμματα σε Πορτογαλία και Ελλάδα



Ο Πορτογάλος υπουργός Εξωτερικών Σίλβα εξηγεί στην FAZ γιατί ήταν λάθος η συνταγή εξυγίανσης που ακολουθήθηκε σε Πορτογαλία και Ελλάδα.


Ο υπουργός Εξωτερικών της Πορτογαλίας Αουγκούστο Σάντος Σίλβα μιλά στην Frankfurter Allgemeine Zeitung ασκώντας κριτική στα προγράμματα προσαρμογής που επιβλήθηκαν σε χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ελλάδα, τονίζοντας ότι «δεν υπάρχει μία συνταγή για όλες τις χώρες της κρίσης» και ότι κάθε χώρα «χρειάζεται το δικό της πρόγραμμα» (σ.σ. προσαρμοσμένο στις ανάγκες της). 

Ο υπουργός της σοσιαλιστικής κυβέρνησης μειοψηφίας που έχει αναλάβει τα ηνία στην ιβηρική χώρα αναφέρεται μεταξύ άλλων στην απόφαση της κυβέρνησής του να ακυρώσει ορισμένες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις αλλά και κάποιες φορολογικές επιβαρύνσεις που είχε επιβάλει η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση. Όπως εξήγησε, «δεν ασκήσαμε κριτική στο πρόγραμμα της τρόικας επειδή ήμασταν κατά της δημοσιονομικής εξυγίανσης και των περικοπών. Ήμασταν όμως της άποψης ότι μια ταχεία και δραστική εξυγίανση δεν θα εξυπηρετούσε τους στόχους μας».

«Η οικονομική πολιτική δεν πρέπει να βαθαίνει την ύφεση»
Ο Πορτογάλος υπουργός Εξωτερικών τονίζει ότι «θεωρούμε ότι τα προγράμματα προσαρμογής που επιβλήθηκαν σε χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ελλάδα ήταν αντιπαραγωγικά. Δεν μπορεί κάποιος να εξυγιάνει τα δημοσιονομικά την ώρα που η οικονομία βρίσκεται σε βαθιά ύφεση. Ως εκ τούτου αποφασίσαμε να μειώσουμε τον ρυθμό (σ.σ. δημοσιονομικής εξυγίανσης) και ταυτόχρονα να λάβουμε μέτρα ώστε να μπορέσει να ανακάμψει η οικονομία».

Ο πορτογάλος υπουργός διευκρινίζει στην FAZ ότι η κυβέρνησή του δεν αύξησε τις δημόσιες δαπάνες, αλλά αντιθέτως τις περιόρισε. Όπως λέει, «το σημαντικότερο και πιο αποτελεσματικό μέτρο ήταν η ακύρωση των περικοπών στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και στις συντάξεις. 

Αυτό το μέτρο έδωσε πίσω σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους το εισόδημά τους. Οι οικογένειές τους μπόρεσαν έτσι να δαπανήσουν περισσότερα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθεί η κατανάλωση στην Πορτογαλία».

Όπως τονίζει ο Αουγκούστο Σάντος Σίλβα, «δεν θέτουμε εαυτούς εκτός της ευρωπαϊκής δημοσιονομικής πειθαρχίας. Αλλά η οικονομική πολιτική πρέπει να βοηθά αντικυκλικά την οικονομική ανάκαμψη και όχι να βαθαίνει την ύφεση. Η επιτυχία (σ.σ. των μέτρων) μας δικαίωσε, όπως δείχνουν οι αριθμοί για το 2016: 

Στην Πορτογαλία δημιουργήθηκαν πάνω από 100.000 θέσεις εργασίας. Το δημόσιο έλλειμμα έπεσε στο 2% του ΑΕΠ και η οικονομία αναπτύσσεται».

Πηγή: DW 

Ξεφτύλες :"Μα είναι δυνατόν; Η Ελλάδα στέλνει Τούρκους πρόσφυγες στο φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν;"



 

 "Σύμφωνα με την Διεθνή Ομοσπονδία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ο Τζαπάν και οι λοιποί μετανάστες συνελήφθησαν από την Αστυνομία και οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα. Τότε, υπέβαλαν αίτημα για παροχή ασύλου. Ύστερα από λίγο ενημερώθηκαν πως θα τους πήγαιναν στον υψηλό αξιωματούχο του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τους επιβίβασαν σε ένα βαν. Λίγο αργότερα, τους μετεπιβίβασαν σε ένα άλλο αυτοκίνητο και τους πήγαν σε ένα χωράφι. Μια ομάδα πέντε μασκοφόρων ενόπλων τούς οδήγησε ξανά προς τον ποταμό (Έβρο), όπου έντρομοι οι Τούρκοι επανέλαβαν το αίτημά τους για χορήγηση ασύλου. Χωρίς να λάβουν απάντηση, παραδόθηκαν σε δύο άλλους μασκοφόρους, οι οποίοι τούς πέρασαν στην άλλη όχθη του Έβρου, δηλαδή στην Τουρκία. "

 Από mignatiou  
 
Τις τελευταίες δέκα ημέρες έχουν φουντώσει οι φήμες περί παράνομων επαναπροωθήσεων από την Ελλάδα στην Τουρκία. 
 
 Στην αρχή, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι προσπέρασαν το ζήτημα, όμως τα γεγονότα αποκαλύπτονται και προκαλούν ντροπή στο μέτρο που αληθεύουν.

 Σύμφωνα με την ιστοσελίδα «TurkishMinute», μεταξύ των άλλων, ο Μουράτ Τζαπάν, δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης του περιοδικού «Nokta», διέφυγε στην Ελλάδα.
 
  Ο Τζαπάν είχε καταδικαστεί στην Τουρκία σε ποινή κάθειρξης 22,5 ετών για δύο δημοσιεύματά του. Υπενθυμίζουμε, πως η Τουρκία είναι η χώρα με τους περισσότερους έγκλειστους δημοσιογράφους στον κόσμο. Πέρασε τον ποταμό Έβρο και έφτασε στο Διδυμότειχο. Εκεί, σύμφωνα με την Διεθνή Ομοσπονδία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ο Τζαπάν και οι λοιποί μετανάστες συνελήφθησαν από την Αστυνομία και οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα.
 
 Τότε, υπέβαλαν αίτημα για παροχή ασύλου. Ύστερα από λίγο ενημερώθηκαν πως θα τους πήγαιναν στον υψηλό αξιωματούχο του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τους επιβίβασαν σε ένα βαν. Λίγο αργότερα, τους μετεπιβίβασαν σε ένα άλλο αυτοκίνητο και τους πήγαν σε ένα χωράφι.
 
 Μια ομάδα πέντε μασκοφόρων ενόπλων τούς οδήγησε ξανά προς τον ποταμό (Έβρο), όπου έντρομοι οι Τούρκοι επανέλαβαν το αίτημά τους για χορήγηση ασύλου. Χωρίς να λάβουν απάντηση, παραδόθηκαν σε δύο άλλους μασκοφόρους, οι οποίοι τούς πέρασαν στην άλλη όχθη του Έβρου, δηλαδή στην Τουρκία.

 Η ως άνω καταγγελία έχει λάβει διαστάσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει διαψεύσει τα καταγγελλόμενα. 

 Μένει να διαπιστώσουμε εάν, τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός κάνει λόγο για πλήρη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απλώς αδολεσχεί και υπακούει στις αιτιάσεις που του εξέφρασε κατά πρόσωπο ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν.

ΕΔΩ Η
ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ 


More refoulements of Turkish asylum seekers in Evros – The Hellenic League for Human Rights (HLHR)   A few days ago HLHR publicized a complaint that concerned the informal refoulement of Turkish citizens seeking international protection from the state, from Greece back to Turkey. One of them is already held in a Turkish prison, and no further communication with him is possible. It was submitted to us, on June 2nd, at 09:00, another refoulement took place in Evros by boat. Near Didymoteicho, the Police handed over to a unit of masked gunmen a group of people who had stated they wished to apply for international protection in Greece because of persecution in Turkey. This time the people that were handed over were Mustafa Can, his wife and their four children (one of which is an infant), as well as YılmazErdoğan, FethullahÇatal, and one more man, whose name is still not known. HLHR has in its disposal the license plate numbers of the Greek police van that transferred the asylum seekers. The informal and forced refoulement of any person is considered an act of violence and is a blatant violation of international law and the international obligations of our country. The systematic, as it has been shown, and coordinated refoulements of dissident asylum seekers who face persecution in their countries, constitutes a political act of unprecedented Machiavellian qualities. We would like to point out that a few days ago the Supreme Court decreed that the 8 Turkish officers will not be extradited, because their extradition could result in “inhumane, ruthless, and cruel treatment”, as well as the possibility of “…treatment that would be demeaning and degrading to their personality, which is in violation of article3 of the European Convention on Human Rights”. In any case it is known that the European Commission in its announcement of November 9th, 2016[1], as well as the UN Special Rapporteur, Mr. N. Melzer, and the UN Committee against Torture[2] have all expressed their concerns about torture and maltreatment in prisons and informal detention facilities in Turkey. The Hellenic League for Human Rights has already gathered data concerning the aforementioned violations and will continue to do so in order to effect a full investigation of these complaints from the relevant authorities, both national and international. The HLHR has already contacted the United Nations High Commissioner for Refugees and will bring the matter to the attention of Greek courts and tribunals. A certain measure of political and diplomatic equilibrium with our neighboring country is understandable. But this equilibrium should not be used to justify a policy that results in “lambs to the slaughter”. The rule of law must never debase in such a degree the value of human life and dignity. [1] European Commission, Brussels 9.11.2016 SWD (2016) 366 final [2] Torture: UN expert calls on the Turkish Government to live up to its “zero tolerance” policy, available at: http://www.ohchr.org/EN/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=20977

Πηγή: Μα είναι δυνατόν; Η Ελλάδα στέλνει Τούρκους πρόσφυγες στο φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν; http://mignatiou.com/2017/06/ma-ine-dinaton-i-ellada-stelni-tourkous-prosfiges-sto-fasistiko-kathestos-tou-erntogan/