Στο Russeurope
ο καθ. Ζακ Σαπίρ αναλύει τις δυναμικές του κόστους εργασίας και της
παραγωγικότητας στην ευρωζώνη, και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει είναι ότι αντί για την
περιβόητη "σύγκλιση των οικονομιών", στην οποία υποτίθεται ότι θα μας οδηγούσε το κοινό
νόμισμα, έχουμε "σύγκλιση των κρίσεων".
Το ζήτημα του
κόστους εργασίας στη ζώνη του ευρώ τις τελευταίες εβδομάδες έχει συγκεντρώσει
την προσοχή πολλών. Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, της Eurostat και του Οργανισμού
Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.), θα προσπαθήσουμε να
αποσαφηνίσουμε μια σειρά γεγονότων.
Πρώτον, πρέπει να γίνει σαφές πως όταν μιλάμε για "κόστος εργασίας" δεν αναφερόμαστε μόνο στους μισθούς, αλλά και στις κοινωνικές εισφορές που συνδέονται με τους μισθούς. Στη συνέχεια, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η παραγωγικότητα, ακόμη και στα πλαίσια της ευρωζώνης μπορεί να διαφέρει αισθητά από χώρα σε χώρα. Έτσι, το "κόστος εργασίας", δηλαδή ο μισθός συν οι εισφορές που καταβάλλει ο εργοδότης, προκύπτει από το μέσον όρο του συνόλου των δραστηριοτήτων σε ετήσια βάση.
Πρώτον, πρέπει να γίνει σαφές πως όταν μιλάμε για "κόστος εργασίας" δεν αναφερόμαστε μόνο στους μισθούς, αλλά και στις κοινωνικές εισφορές που συνδέονται με τους μισθούς. Στη συνέχεια, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η παραγωγικότητα, ακόμη και στα πλαίσια της ευρωζώνης μπορεί να διαφέρει αισθητά από χώρα σε χώρα. Έτσι, το "κόστος εργασίας", δηλαδή ο μισθός συν οι εισφορές που καταβάλλει ο εργοδότης, προκύπτει από το μέσον όρο του συνόλου των δραστηριοτήτων σε ετήσια βάση.