Αίσχος! "Όρμησαν στον Δένδια οι κάτοικοι στο Ληξούρι"

 "Έξαλλος είναι κόσμος στο Ληξούρι, καθώς βλέπει τις περιουσίες του να καταστρέφονται. Λίγο έλειψε μάλιστα να σημειωθούν έκτροπα, όταν αγανακτισμένοι κάτοικοι όρμησαν εναντίον του Νίκου Δένδια, λίγο μετά την άφιξή του στην Κεφαλονιά, το πρωί της Δευτέρας.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο κόσμος άρχισε να τον γιουχάρει και να του φωνάζει εξαγριωμένος, όταν ο υπουργός εμφανίστηκε στον πεζόδρομο της πόλης.
Ο υπουργός Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, μετέβη στην Κεφαλονιά για να επιθεωρήσει τα μέτρα πολιτικής προστασίας στο νησί, μετά το νέο σεισμό της τάξεως των 5,7 Ρίχτερ που σημειώθηκε το πρωί της Δευτέρας."

 [--->]

 Οχι, κορόϊδο ήτανε ο Σαμαράς που επισκέφτηκε μόνο το Γηροκομείο

Μήπως,δεν ήξεραν  πως κάτι θα πάρουν και αυτοί απ'το πρωτογενές πλεόνασμα ;

Μύλος

Η πολιτική των ΗΠΑ (και των συμμάχων τους) στο Ιράκ και τη Συρία
Στο Ιράκ, οι ΗΠΑ εξοπλίζουν την κυβέρνηση εναντίον των ανταρτών.

Στη Συρία, οι ΗΠΑ εξοπλίζουν τους αντάρτες εναντίον της κυβέρνησης. 

Αλλά εδώ είναι το αστείο: οι αντάρτες στο Ιράκ είναι σύμμαχοι των ανταρτών στη Συρία, 

ενώ η ιρακινή κυβέρνηση είναι ευθυγραμμισμένη με την κυβέρνηση της Συρίας. 

Μύλος.
[--->]

Checkpoint - Jasiri X

[--->]

https://jasirix.bandcamp.com/track/checkpoint

Αστυνομικοί εισέβαλαν στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς

Νύχτα Πολυτεχνείου σε μικρογραφία θύμιζε το νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς το Σάββατο 1η Φεβρουαρίου, λίγο μετά τη βίαιη επίθεση της αστυνομίας στην αντιφασιστική συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Πριν 41 χρόνια εκεί είχαν εισβάλει πάνοπλοι αστυνομικοί της χούντας χτυπώντας ανελέητα τους τραυματίες του Πολυτεχνείου και τους συνοδούς τους και όσους πολίτες πήγαιναν εκεί για να μάθουν αν οι δικοί τους ζουν ή πέθαναν.

Εκεί, στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, γράφτηκε η «μελανότερη σελίδα της ιστορίας του Πολυτεχνείου», όπως είπε με την αγόρευσή του στη δίκη των υπαιτίων ο εφέτης Νίκος Γανώσης. Εκεί, ολοκλήρωσαν το δολοφονικό τους έργο οι «δυνάμεις του ολέθρου», όπως παρομοίασε τη στρατιωτική επιχείρηση της χούντας ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς. Ήταν η ελληνική «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου», όπως χαρακτήρισε το ξημέρωμα της 17ης Νοεμβρίου 1973 στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, επιθεωρητής του υπουργείου Υγείας.

Οι περιγραφές των αυτοπτών μαρτύρων ξεπερνούν κάθε φαντασία, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει ανατρέχοντας σε δημοσιεύματα  της μεταπολίτευσης. Ένας γιατρός «είχε δει αστυνομικούς με μπλούζες ιατρικές να ορμάνε στους θαλάμους και να ξηλώνουν τους ορούς των ασθενών, να δέρνουν τραυματίες πάνω στα φορεία, να τους σέρνουν στους διαδρόμους. Μέχρι τον Μπουκλάκο, τον διοικητικό διευθυντή του νοσοκομείου, είδε να χτυπάει με ένα βούρδουλα τον κόσμο», σύμφωνα με μαρτυρία μιας διοικητικής υπαλλήλου του νοσοκομείου.

Θα έλεγε κανείς πως εκείνη η κτηνωδία ανήκει οριστικά στο παρελθόν, ότι ο τραυματίας, ακόμα και όταν είναι αιχμάλωτος πολέμου, αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Ωστόσο, η προκλητική συμπεριφορά των αστυνομικών του Δένδια απέναντι στον Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα και όσους τον συνόδευαν δείχνει ότι η μνημονιακή κυβέρνηση ζήλεψε τη «δόξα» της χούντας. (Λεπτομέρειες για τη βάναυση συμπεριφορά των αστυνομικών εδώ.)

Μήπως έφτασε ο καιρός το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς ν’ αλλάξει όνομα; Π.χ., να πάρει την παλιά του ονομασία (Ρυθμιστικό) ή να μετονομαστεί σε «Κέντρο Καταστολής ο Δένδιας»; 

΄Η μήπως «Κέντρο Εξευτελισμού του όρκου του Ιπποκράτη», αφού οι γιατροί, οι πρώτοι που έπρεπε να διαμαρτυθούν για τη βάναυση εισβολή των ΜΑΤ και των ΟΠΚΕ και να προστατεύσουν τον χτυπημένο Σελτσούκ Γκουνκόρ έδωσαν το πράσινο φως για τη μεταφορά του στη ΓΑΔΑ;

Το 1973 δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα με βιντεοκάμερα ώστε να έχουμε εικόνες από τη χουντική νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. 

Το 2014, χάρη στον φακό του Άγγελου Καλοδούκα, έχουμε τις εικόνες που μοιάζουν με αναπαράσταση (ασφαλώς σε μικρότερη κλίμακα και ένταση) εκείνης της φρίκης. Φαίνεται ότι η προτροπή του αρχηγού της αστυνομίας «πρέπει να τους κάνουμε το βίο αβίωτο» (των μεταναστών αλλά προφανώς και των πολιτικών προσφύγων) έχει πιάσει τόπο.

Πηγή: mao.gr

[--->]

Το σύμπλεγμα της υποτέλειας

Αναγκαία η επεξεργασία μιας νέας «εθνικής-λαϊκής» αφήγησης

του Στάθη Κουβελάκη

Κάποιο καλοκαίρι της τόσο μακρινής πλέ­ον προμνημονιακή εποχής, προσπαθούσα να εξηγήσω στον ξάδελφο στε­νού φίλου και παλαιού συ­ντρόφου ότι, καθώς έφυγα για σπουδές στο εξωτερικό ι8 χρονών, η Ελλάδα μου λείπει και ότι έρχομαι όσο πιο συχνά μπορώ, ειδικά όταν έχω διακοπές. Ενώ μιλούσα, ο άνθρωπος αυτός, δικηγόρος στο επάγγελμα και για αρκετά χρόνια μέλος του ΚΚΕ, με κοιτούσε με κάποια δυσφορία, που μου φαινόταν ανεξήγητη. 
Η απάντηση του ήταν περίπου η εξής: «Ε, αυτό δεν το καταλαβαίνω. 
Τι έρχεσαι να κάνεις εδώ, η Ελλάδα είναι η χειρότερη χώρα. Αν ήμουν στη θέση σου, το τελευταίο πράγμα που θα έκανα είναι να περνάω εδώ τις διακοπές μου». 
Σταμάτησε προς στιγμήν και η έκ­φραση του προσώπου του άλλαξε απότομα, προς το επιθετικό: «Αλλά έτσι είστε εσείς έξω, μεγάλα κορόιδα. Δουλεύετε σαν μ... και περιμένετε να έρθουν οι διακοπές. Ενώ εμείς εδώ περνάμε υπέροχα όλο το χρόνο και πουλάμε αέρα κοπανιστό. Γι' αυτό κι εμείς οι 'Ελληνες είμαστε οι πρώτοι».

Τα λόγια αυτά μου αποτυ­πώθηκαν έντονα και τα έχω έκτοτε ξανασκεφτεί πολλές φορές. Αυτό το δείγμα δι­χασμένης συνείδησης μου φαίνεται ότι αποτυπώνει με τον πιο παραδειγμα­τικό τρόπο αυτό που θα ονόμαζα «το σύμπλεγμα της υποτέλειας». 

Η μορφή που παίρνει είναι αυτή ενός «διπλού (και φαινομενι­κά αντιφατικού) δεσμού» (double bind) σύμφωνα με τον οποίο από τη μία πλευρά, το υποκείμενο αποδέχεται και εσωτερικεύει τον τρόπο με τον οποία ο'Ετερος, επί του προκειμένου ο «Δυτικοευρωπαίος» τον αντιμετωπίζει (ή που θεωρεί ότι τον αντιμετωπίζει). 

Βλέπει δηλαδή τον εαυτό του διαρκώς με τα μάτια του Άλλου και υπερθεματίζει σ' αυτή τη στάση. Αυτό τον οδηγεί, όμως, σε μια πλήρη απαξίωση του εαυτού του, μια θέση που είναι αφόρητη, καθότι ισοδυναμεί με την απώλεια κάθε έννοιας αυτονομίας και εντέλει υποκειμενικότητας.