Σκοτώνουν κόσμο και τον σκοτώνουν συνειδητά!

 

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί αυξάνονται τα κρούσματα και οι θάνατοι εν μέσω lockdown.

Μερικοί συνεχίζουν να τα βάζουν με τον κόσμο που -υποτίθεται- δεν πειθαρχεί και ισχυρίζονται ότι δεν έχουμε πραγματικό lockdown.

Όμως ξεχνούν, ότι η αγνόηση βασικών αρχών φέρει τα αντίστοιχα αποτελέσματα.

Ακόμη και ο Σωτήρης Τσιόδρας σε άρθρο του σε ξένο επιστημονικό περιοδικό το ομολόγησε (νομίζω τον περασμένο Οκτώβριο). Το lockdown -κατά τον ίδιο τον Π.Ο.Υ.- είναι ένα ΕΣΧΑΤΟ και ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ μέτρο που δεν μπορεί να ξεπεράσει το 15νθημερο, προκειμένου να προετοιμάσεις τα υπόλοιπα εργαλεία που έχεις στη διάθεσή σου για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου φαινομένου.

Πρώτον, διότι το «κλείδωμα» δεν μπορεί να είναι ποτέ καθολικό, αφού πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν -εν μέρει τουλάχιστον- οι εφοδιαστικές αλυσίδες και οι ζωτικής σημασίας λειτουργίες του κράτους και της οικονομίας, διότι κανείς δεν μπορεί να κλειστεί στο σπίτι του και να πεθάνει από την πείνα. Αυτό σημαίνει, ότι εκατομμύρια άνθρωποι θα κινούνται, θα εργάζονται, θα έρχονται σε επαφή αναγκαστικά με άλλους, θα μολύνουν και θα μολύνονται από έναν αναπνευστικό αερογενώς μεταδιδόμενο ιό, ανεξάρτητα τι μπορεί ο καθένας να έχει στο μυαλό του. Έτσι και τα πιο σκληρά αστυνομικά μέτρα είναι μαθηματικά βέβαιον, ότι θα αποτύχουν.

Δεύτερον, διότι οι άνθρωποι δεν είναι ρομπότ να λειτουργούν με βάση τις εντολές από ένα τηλεχειριστήριο, όπως ενδεχομένως νομίζουν ορισμένοι που κατέχουν θέσεις εξουσίας.

Οι άνθρωποι είναι νοήμονα και κοινωνικά όντα. Η απομόνωση τους σκοτώνει, συνεπώς θα αντιδράσουν γρήγορα κι ενδεχομένως θα αντιδράσουν άτσαλα!

Τρίτον, και εξ αυτού, οι επιπτώσεις από το lockdown στη συνολική υγεία του πληθυσμού (πέραν των υπολοίπων επιπτώσεων) είναι πολλές φορές καταστροφικότερες από την ίωση και ευθύνονται για τη μεγιστοποίηση του αριθμού των θανάτων. Ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα διεθνώς τείνει να συμφωνήσει ως προς αυτό.

Αλλά είναι δύσκολος ο απεγκλωβισμός από τις λανθασμένες πολιτικές που ακολουθήθηκαν μέχρι τώρα, πέραν των σκοπιμοτήτων που προφανώς εξυπηρετούνται.

Το βάρος έπρεπε να δοθεί εξ αρχής στην ιχνηλάτηση και την επιδημιολογική επιτήρηση, με απομόνωση των πραγματικών κρουσμάτων, κι όχι του υγιούς πληθυσμού. Προστασία βεβαίως των ευπαθών, αλλά ταυτόχρονα με τη θεραπεία των σοβαρών περιστατικών. Αυτό προϋπέθετε άλλου τύπου οργάνωση τόσο της πολιτικής προστασίας, όσο και κυρίως του συστήματος υγείας, από την πρωτοβάθμια φροντίδα, έως φυσικά τα νοσοκομεία και τις ΜΕΘ.

Χάθηκε πολύτιμος χρόνος, αλλά ούτε σήμερα γίνεται κάτι.

Προϋπέθετε επίσης, ταυτόχρονη έρευνα στην φαρμακευτική αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, μέχρις ότου ολοκληρωθεί πλήρως η διερεύνηση και η κατανόηση του μηχανισμού που ο ιός προκαλεί τη βαριά νόσο, για να μπορέσουμε έτσι να έχουμε αξιόπιστα μέσα αντιμετώπισής της.

Μόλις τον Σεπτέμβριο, μπήκε στα πρωτόκολλα η δεξαμεθαζόνη.

Αγνοήθηκε η ασπιρίνη, καθώς και ο ρόλος της βιταμίνης Δ και του ψευδαργύρου.

Η νοσοκομειακοκεντρική προσέγγιση οδήγησε τα νοσοκομεία να μετατραπούν σε υπερμεταδότες, παρά την εμπειρία του Μπέργκαμο, με τις ενδονοσοκομειακές βακτηριδιακές λοιμώξεις να ολοκληρώνουν ό,τι δεν μπορούσε να πετύχει ο ιός αφ’ εαυτού του.

Αγνοήθηκε και η ευεργετική δράση της νικοτίνης, μπας και μας χαλάσει την αντικαπνιστική σταυροφορία.

Ενώ υπήρξε δυνατότητα άμεσης εισαγωγής των μονοκλωνικών αντισωμάτων, αφέθηκαν χιλιάδες ήδη να πεθάνουν αβοήθητοι...

Έγιναν τα εντελώς αντίθετα απ’ ό,τι χρειάζονταν και όλες οι ελπίδες εναποτέθηκαν στα εμβόλια, χωρίς καν να γνωρίζουμε πλήρως τον τρόπο δράσης του ιού και της πρωτεΐνης ακίδας του στην οποία στοχεύουν. Ο τραγέλαφος που επικρατεί -και με τις παρενέργειες- αποδεικνύει ότι όλα γίνονται στο πόδι, απολύτως πρόχειρα και για την αποφυγή του πολιτικού κόστους, πέραν από τη στεγνή κερδοσκοπία των εμπλεκομένων παρασκευαστριών εταιρειών.

Έτσι, αντί των περίπου 3.500 θανάτων που θα ήταν ένας λογικός απολογισμός αυτού του τύπου της πανδημίας, φτάσαμε ήδη της 8.000 κι ανεβαίνουμε. Το ότι άλλες χώρες -στη Δύση- τα έχουν πάει το ίδιο άσχημα με μας, ή και χειρότερα δεν αποτελεί δικαιολογία. Παντού σχεδόν τα ίδια έγιναν και γίνονται.

Το πως η Σουηδία, πάρα την αρχική αποτυχία της να προστατεύσει τους ηλικιωμένους στα γηροκομεία, κατάφερε χωρίς «κλειδώματα», τώρα, να εκμηδενίσει σχεδόν τους θανάτους κανέναν δεν απασχολεί.

Η επιδημία εργαλειοποιήθηκε. Μια ήπια -για τους περισσότερους- νόσος μετετράπη σε «μαύρο θάνατο» και έτσι κατέστη πρόσφορο μέσον επιβολής του πιο σκοτεινού ολοκληρωτικού καθεστώτος κατάργησης κάθε πολιτισμικής κατάκτησης από την εποχή του διαφωτισμού μέχρι σήμερα, στο όνομα του επονομαζόμενου Great Reset.

Κατά τα λοιπά, ο ιός θα κάνει τον κύκλο του, όπως η φύση επιτάσσει, και δεν καταλαβαίνει από μεσαιωνικές αντιλήψεις περί εγκλεισμού, ή μαγικά φίλτρα και μαντζούνια τύπου καθολικής μασκοφορίας ως το εμβόλιο πριν το εμβόλιο, όπως διαφημίζονταν, που στην τελική τον διευκολύνουν!

Σκοτώνουν κόσμο και τον σκοτώνουν συνειδητά!

Όθων Κουμαρέλλας

ΕΝΑ ΣΠΟΤΑΚΙ… ΚΕΡΑΣΜΕΝΟ

του Μάριου Διονέλλη

Αυτοί οι τύποι μας δουλεύουν. Όταν ο Μητσοτάκης πόσταρε για πρώτη φορά το σποτ με τον Σπύρο Παπαδόπουλο, ήταν 14 Μαρτίου του 2020 και είχαμε 38 (ναι, 38!) κρούσματα τη μέρα. Και μας ζητούσε να μείνουμε σπίτι. Σήμερα έχουμε 4.340 κρούσματα τη μέρα και ετοιμάζονται να ανοίξουν τα σχολεία.

 

Ακόμα και τη σωστή τακτική των χιλιάδων καθημερινών τεστ στην κοινότητα, που θα ήταν ένα σοβαρό προληπτικό μέτρο, την χρησιμοποιούν τώρα, στη χειρότερη ώρα και ενώ βρισκόμαστε ήδη μέσα στη φωτιά. Και φυσικά με μπόλικη ατομική ευθύνη.  Κάντο μόνος σου στο παιδί. Ούτε προσωπικό υγείας έχουμε, ούτε υποδομές. Τα κάναμε μπάτσους και Rafale. Και ανοίξτε τα όλα. Μη δίνετε πια σημασία στον αριθμό των κρουσμάτων.

 

Για αύριο, που είναι Πρωταπριλιά, δεν χρειάζεται να κάνετε άλλο αστείο, γελάσαμε ήδη αρκετά…

 

* Η εκπομπή περιέχει τοποθέτηση του γνωστού σποτ. Ετσι, τσάμπα, χωρίς να έχουμε πάρει λεφτά από τη Λίστα Πέτσα. Κερνάει το μαγαζί δύο σποτάκια τώρα που είναι πιο απαραίτητα από ποτέ…

[---->]

Εξ οικείων τα βέλη : ''Το ΤΧΣ, η Πειραιώς και η χώρα του υβριδικού καπιταλισμού''

 Κώστας Καλλίτσης

 

Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δημιουργήθηκε το 2010 για να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Δυστυχώς, παρά τις ορισμένες φιλότιμες κατά καιρούς προσπάθειες, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί σε αυτό το καθήκον. Οχι ότι ήταν εύκολο, κάθε άλλο.

 

Στην πρώτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το 2013, έβαλε 40 δισ. ευρώ κι απέμεινε να θωρεί ακίνητο την αθλιότητα του 10%, δηλαδή τη (μοναδική στα χρονικά…) απόφαση της τότε κυβέρνησης ότι, αν οι ιδιώτες συνεισέφεραν μόλις το 10% των κεφαλαίων που χρειαζόταν μια τράπεζα, αυτοί θα έπαιρναν τη διοίκησή της –όπερ κι έγινε.

 

Στη δεύτερη, το 2014, παραιτήθηκε από το δικαίωμα να συμμετέχει στην αύξηση κι άφησε το μερίδιό του να συρρικνωθεί. Στην τρίτη, το 2015, επίσης βουβό δέχθηκε η αύξηση να γίνει πάλι με book building, τις τιμές να τις ορίζουν τα funds, τα μετοχοδάνεια να φουσκώνουν, και στις διοικήσεις των τραπεζών να διορίζονται κάποιοι ξένοι τραπεζοϋπάλληλοι. Η επικείμενη αύξηση κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς δείχνει ότι η ταλαιπωρία του ΤΧΣ και του δημοσίου συμφέροντος μάλλον δεν έχει τελειώσει.

 

Στα τέλη του 2020, με τη μετατροπή των Cocos στην προκαθορισμένη τιμή των 6 ευρώ (όταν η τρέχουσα τιμή της μετοχής ήταν 1,241 ευρώ…), το ΤΧΣ αύξησε τη συμμετοχή του στην Πειραιώς από το 26,4% στο 61,3%, γράφοντας ζημίες 1,5 δισ. ευρώ. Τώρα, όμως, στην επικείμενη αύξηση κεφαλαίου που θα γίνει σε πολύ χαμηλή τιμή (και όλοι προβλέπουν ότι στη συνέχεια η μετοχή θα σημειώσει έντονα ανοδική πορεία…), σχεδιάζεται το ΤΧΣ να στερηθεί το δικαίωμα να συμμετέχει κατά το ποσοστό της αναλογίας του στο μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας (61,3%). Με άλλα λόγια: Σε μια εντελώς παράδοξη εκδοχή του καπιταλισμού, απαγορεύεται στο ΤΧΣ να βγάλει κέρδη για λογαριασμό του Ελληνα φορολογούμενου.

 

Λέγεται ότι αιτία είναι το «φέουδο Πόλσον». Εχει το 9% περίπου στην Πειραιώς, ελέγχει το Δ.Σ. της τράπεζας και φέρεται να «απειλεί» ότι αν δεν περιοριστεί άμεσα και δραστικά η συμμετοχή του ΤΧΣ, δεν θα λάβει μέρος στην αύξηση κεφαλαίου. Στην αγορά δεν το πιστεύουν, πιέζει –λένε– για να ψωνίσει έναντι πινακίου φακής μια τράπεζα με πολλά προβλήματα αλλά και με 60 δισ. ενεργητικό.

 

Το ζήτημα δεν είναι αν θα αποσυρθεί το ΤΧΣ – θα αποσυρθεί, το έχει αποφασίσει, όλοι συμφωνούν, και η αντιπολίτευση. Το ζήτημα είναι σε ποιες τιμές θα αποσυρθεί. Σε μια κανονική καπιταλιστική χώρα θα γινόταν κανονική αύξηση κεφαλαίου, με πλήρη δικαιώματα των παλαιών μετόχων, το ΤΧΣ θα συμμετείχε κατά την αναλογία του μεριδίου του καταβάλλοντας 600 εκατ. ευρώ περίπου και, μετά, θα πουλούσε μέρος (30%) ή το σύνολο (61%) του ποσοστού του. Ετσι δεν θα χάριζε τα κέρδη που μπορεί εύκολα να έχει από την άνοδο της μετοχής της Πειραιώς ενώ, στη συνέχεια, θα διέθετε τις μετοχές του με διεθνή διαγωνισμό σε στρατηγικό επενδυτή, π.χ. σε μια ευρωπαϊκή τράπεζα – αντί να τις πάρει κάποιο fund που έχει βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.

 

Παρεμπιπτόντως, το φαινόμενο funds να ελέγχουν τράπεζες, από όλη την Ευρώπη μόνο στην Ελλάδα γίνεται αποδεκτό (και επικροτείται από παπαγαλάκια κάθε κατηγορίας ως «εμπιστοσύνη στην οικονομία»…). Στη χώρα του «υβριδικού» καπιταλισμού.

[----->]

Πάντα επίκαιρο

 

Η ιστορία των Εθνικών Δανείων Μέρος 1ο

Ο Κολοκοτρώνης ήταν εκείνος που έλεγε και προειδοποιούσε να μην πάρει η Ελλάδα το καταστροφικό δάνειο από την Αγγλία και από το Λονδίνο  ο Ιωάννης Ορλάνδος ο γαμπρός του Κουντουριώτη, φώναζε για τον στρατηγό του Μοριά:

"Να τον κρεμάσετε ,εδώ και τώρα! "

Ο πολιτικοί του αντίπαλοι λοιπόν, τον φυλάκισαν στις 2 Φεβρουαρίου και στις 7 Φεβρουαρίου σύναψαν το πρώτο ληστρικό, τοκογλυφικό δάνειο με τους Εβραίους τραπεζίτες-τοκογλύφους, τους αδελφούς Ρικάρντο.

Οι όροι του δεν ήταν απλώς ληστρικοί, αλλά άνευ προηγουμένου για τα παγκόσμια χρονικά: 

- Συμφωνήθηκε ότι θα δοθεί το 55% της ονομαστικής αξίας του δανείου, προκειμένου να καλυφθούν οι επισφάλειες των Άγγλων πιστωτών!

 Δηλαδή  οι 2.000.000 λίρες έγιναν 1.100.000.

 Οι Έλληνες βεβαίως πληρώναμε τόκους για ολόκληρο το ποσόν  (2 εκατ. λίρες).

 Mε αυτό τον τρόπο η τότε  πολιτική τριανδρία Κωλέττης – Μαυροκορδάτος – Κουντουριώτης υποθήκευσε το μέλλον του  Ελληνικού  λαού για τους επόμενους δύο αιώνες.

Για  τις  οικονομικές  ανάγκες  του  Αγώνα  του  1821  τα πρώτα χρήματα τα είχαν προσφέρει οι Φιλικοί και  οι έμποροι του εξωτερικού, (κυρίως  Βλάχοι), αλλά  αυτά  γρήγορα ξοδεύτηκαν.

 Έτσι  οι  υπεύθυνοι  για  την  χρηματοδότηση  του  Αγώνα, αποφάσισαν να μπουν ως υποθήκη  Εθνικά  οικόπεδα, προκειμένου να βρεθούν χρήματα εκ  δανείων,  για να διατεθούν στον Αγώνα.

Στις 12 Απριλίου 1823 η έκθεση της δωδεκαμελούς επιτροπής, που είχε ορίσει η Β' Εθνοσυνέλευση του Άστρους,  για να συντάξει ένα πρόχειρο προϋπολογισμό του επαναστατημένου Έθνους δεν άφηνε κανένα περιθώριο για την κρισιμότητα της κατάστασης:

Τα έξοδα του πρώτου εξαμήνου του 1823 θα ανέρχονταν σε 38 εκατομμύρια γρόσια και τα έσοδα σε μόλις 12 εκατομμύρια γρόσια...

 Η φορολογία, οι τελωνειακοί δασμοί, οι λείες, τα λάφυρα, τα λύτρα, ο εσωτερικός δανεισμός, οι εισφορές ντόπιων και φιλελλήνων, δεν ήταν ικανές να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό.

 Η έκθεση της Επιτροπής κατέληγε με την προτροπή να γίνεται καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος από τους τοπικούς άρχοντες και την ανάγκη να αναζητηθούν νέοι πόροι.

Η ανάγκη εξωτερικού δανεισμού ήταν πλέον μονόδρομος.

 Έτσι, η διοίκηση της Αν. Στερεάς,  ο «Άρειος Πάγος»,  με πρόταση του Θ.Νέγρη στις 23 Νοεμβρίου 1821, σε συνέλευση των αντιπροσώπων της ανατολικής Ελλάδας στα Σάλωνα, αποφάσιζε τη σύναψη  δανείου, 150.000 φλορινιών και όριζε διαπραγματευτές τον Θεοχάρη  Κεφαλά και τον Χρόνια Δροσινό, οι οποίοι πήγαν σε Ιταλία Γερμανία και Ελβετία, όπου είχαν ορισμένες προτάσεις.

 Εκεί  συνομολόγησαν 2 δάνεια: ένα στη Ζυρίχη (40.000) κι ένα στη Μασσαλία (62.000). Χωρίς τα χρήματα να έρθουν στην Ελλάδα, η κυβέρνηση επικύρωσε την οφειλή!

 Η συμφωνία για ένα σοβαρό ύψος δανείου δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί παρά μόνο σε περίπτωση που υπήρχε οργανωμένη γενική διοίκηση.

Γι αυτό η πρώτη  Εθνική Συνέλευση που ξεκίνησε τις εργασίες της  20 Δεκεμβρίου 1821, αποφάσισε να στείλει στην Ιταλία και Γερμανία, ανεξάρτητα από τον Κεφαλά και Δροσινό, τον Μιχάλη Σχινά και Βίλχελμ Δίττμαρ, ως αντιπροσώπους πλέον της Διοίκησης.

Με τα  (ανύπαρκτα) αυτά λεφτά παραγγέλθηκαν δύο κανόνια και άλλα στρατιωτικά είδη που δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα, ενώ εξοπλίστηκε ένα στρατιωτικό σώμα Γερμανών, που ήρθε μεν στην Ελλάδα, αλλά δεν ενεργοποιήθηκε στρατιωτικά, αφού το δάνειο δεν δόθηκε.  

 Αγοράστηκαν άχρηστα τουφέκια, κάτι που διαπιστώθηκε όταν εμφανίστηκαν οι εθελοντές της «Γερμανικής  λεγεώνας» στην Ύδρα.

Οι Γερμανοί θέλησαν να επιδείξουν τη στρατιωτική τους πείρα με μια χαιρετιστήρια ομοβροντία, αλλά, όταν ο διοικητής έδωσε το παράγγελμα «πυρ», τα τουφέκια δεν πήραν φωτιά γιατί, όπως αφηγείται ο αυτόπτης μάρτυρας, Γερμανός  Χάινριχ  Κίφερ, ήταν... σκουριασμένα.

Έτσι στις 9 Μαρτίου 1822 η ελληνική πολιτική διοίκηση  εκδίδει  νέο διάταγμα για εξωτερικό δανεισμό, ενός εκατομμυρίου τάλιρων  (ισπανικών δίστηλων).

Η διαπραγματευτική επιτροπή αποτελείται από τον Λουριώτη, τον μητροπολίτη Ιγνάτιο και τον Δ. Περούκα και έναν Ελβετό τον Εϋνάρδο Γνέπερ .

Οι χώρες που θα επισκέπτονταν ήταν η Ισπανία, Πορτογαλία, Αγγλία.

Ο Ιγνάτιος, ως προς την δυνατότητα σύναψης δανείου, δεν αισιοδοξούσε, γιατί και άλλη φορά είχε μεσολαβήσει για δάνειο 25 εκατομμυρίων ρουβλιών από τη Ρωσία.

 Η σιωπή όμως του Καποδίστρια, στον οποίον είχε αποταθεί έδειχνε το αποτέλεσμα.

Την ίδια τύχη είχαν και ανάλογες προτάσεις προς τους ομογενείς της Οδησσού, τους οποίους κατηγορούσε για φιλαργυρία.

Στα τέλη του 1822, έφτασε στην Ερμιόνη ο Ρούπενταλ, αντιπρόσωπος Άγγλων κεφαλαιούχων, ο οποίος πρότεινε στην ελληνική διοίκηση  τη σύναψη νέου δανείου 40 εκατομμυρίων γροσιών με τιμή έκδοσης 50% και τόκο 6% με βάση υποθήκη εθνικών κτημάτων.

Με την πρόταση αυτή ήταν αντίθετος ο  Αθανάσιος Κανακάρης ο οποίος διέβλεπε ανάμειξη του αγγλικού δάχτυλου στα ελληνικά πράγματα.

Η θέση του Κανακάρη υπερίσχυσε, ο Ρούπενταλ όμως  θα επέστρεφε με νέες προτάσεις αργότερα.

 Τον Οκτώβριο – Δεκέμβριο 1822, στο συνέδριο των Ευρωπαίων ηγεμόνων στη Βερόνα της Ιταλίας, άλλη  επιτροπή αποτελούμενη από τους Ανδρέα Μεταξά και τον απόστρατο Γάλλο πλοίαρχο  Φ. Ζουρνταίν,  προσπαθούσε να εξασφαλίσει νέο δάνειο τεσσάρων εκατομμυρίων φράγκων, από το Τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών, που δεν διέθετε εδαφικές κτήσεις από το 1798 (όταν πήρε τη Μάλτα ο Ναπολέων). 

Το Τάγμα  αυτό κατά το Συνέδριο της Βιέννης ( 1815), είχε κατορθώσει να εκμαιεύσει  απόφαση για παραχώρηση σε αυτούς τα Ιόνια Νησιά, «την οποίαν  είχε αποκρούσει δι’ ευφυών ελιγμών ο Καποδίστριας».

Οι  Ιωαννίτες ζητούσαν τώρα να τους δοθούν τα νησιά, Ρόδος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Σύρος, Οινούσσες  και ερημόνησα στη μεσημβρινοδυτική πλευρά της Πελοποννήσου.

Προσωρινά, όμως ζητούσαν να εγκατασταθούν στη Σύρο και τις Οινούσσες. 

Επίσης ζητούσαν να συναφθεί δάνειο άλλο 10 εκατομμυρίων, από τα οποία, τα 6 εκατομμύρια, θα χρησιμοποιούσε το Τάγμα  για δική του χρήση, ρίχνοντας στην ελληνική διοίκηση την ευθύνη της απόσβεσης.

 Η Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος απόρριψε την πρόταση.

Στις 2 Ιουνίου 1823, το εκτελεστικό εξουσιοδότησε τους Ιωάννη Ορλάνδο, ( καταγωγή από το Κρανίδι,  γαμπρό του Γ. Κουντουριώτη),  Ι. Ζαΐμη (αδελφό του  Ανδρέα Ζαΐμη) και Ανδρέα Λουριώτη από την Ήπειρο), να μεταβούν στο Λονδίνο για σύναψη δανείου τεσσάρων εκατομμυρίων Ισπανικών τάλιρων. Έπρεπε  να αναχωρήσουν  στις  30/11/1823.

 (Στις 25/11/1823 ήδη έχει αρχίσει ουσιαστικά ο πρώτος εμφύλιος).

 Όμως για το ταξίδι αυτό δεν υπήρχαν χρήματα.

Αρχές Νοεμβρίου του 1823, ο Ορλάνδος επισκέφτηκε το λόρδο Βύρωνα  ο οποίος με έντοκο δάνειο 4.000 λιρών κάλυψε τα έξοδα του ταξιδιού.

 Στις 20/1/1824, έφθασαν στην αγγλική πρωτεύουσα και ύστερα από διαπραγματεύσεις με τον Γ. Κάνινγκ και το δήθεν ''φιλελληνικό'' Κομιτάτο (πρόεδρος Τζ. Μπένθαμ και γραμματέας ο Τζ. Μπόουρινγκ), αποτελούμενο κυρίως από τραπεζίτες και εμπόρους, συνομολόγησαν ένα δάνειο  800.000 λιρών στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) με τον οίκο Λούγκαν Σονς και Ο’Μπράιεν. 

Το δάνειο είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και διάρκεια 36 χρόνια.

Στις 20 Φεβρουαρίου 1824, υπογράφεται η συμφωνία για το δάνειο.

 Στις 27 του ίδιου μήνα, ακολούθησε η υπογραφή.

Η επίσημη σύναψη του δανείου ανακοινώθηκε δημοσίως στις 29 Φεβρουαρίου 1824 και  θα δινόταν σε 6 δόσεις.

Είχε ονομαστική αξία 800.000 λίρες και το τελικό ποσό που απόμεινε ήταν μόλις... 298.700 λίρες, περίπου.

Ως εγγύηση δινόταν για μεν την πληρωμή των τόκων όλα τα δημόσια έσοδα, (από αλυκές, τελωνεία, ιχθυοτροφεία), για δε την πληρωμή του κεφαλαίου όλα τα εθνικά κτήματα!

Αποφασίστηκε να αποσταλούν στην Ελλάδα αμέσως 2 εμβάσματα των 40.000 λιρών το καθένα.

Το υπόλοιπο ποσό θα παραδοθεί μέχρι τον Νοέμβριο του 1824.  Από το δάνειο παρακρατήθηκαν 80.000 ως ...προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεωλύσια, 2.000 ως προμήθεια και ''άλλες δαπάνες'', 5.900 κατακρατήθηκαν από τον ίδιο τον Ορλάνδο για χρέη του κράτους προς τη σύζυγό του, 60.000 πήγαν σε μίζες (ο ''φιλέλληνας'' γραμματέας Τζ. Μπόουρινγκ πήρε 11.000 λίρες για τη μεσιτεία) και μόλις ...10.000 για αγορά εφοδίων για την επανάσταση!

 Έτσι το ποσό που έφθασε στην Ελλάδα ήταν μόλις 298.000 λίρες.  Μεγάλη ευθύνη για τους δυσμενείς όρους σύναψης του δανείου είχαν και οι 2 Έλληνες  διαπραγματευτές, οι οποίοι σπατάλησαν μεγάλα ποσά στο Λονδίνο (5.045 λίρες), ζώντας με προκλητική πολυτέλεια. 

Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, το ποσό θα αποστέλλονταν στις Τράπεζες Λογοθέτη και Βαρφ, που έδρευσαν στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο και θα παραδίδονταν τμηματικά στην ελληνική κυβέρνηση, ύστερα από έγκριση της επιτροπής που την αποτελούσαν ο Λόρδος Βύρων, ο συνταγματάρχης Στάνχοπ και ο Λάζαρος Κουντουριώτης.

Το δάνειο διασπαθίστηκε για να κερδίσει η παράταξη Κουντουριώτη – Κωλέττη – Μαυροκορδάτου την εμφύλια διαμάχη, που είχε φουντώσει (25/11/1823-12/6/1824) στην Πελοπόννησο.

Παρότι ληστρικό, το δάνειο χαιρετίστηκε στην Ελλάδα ως πολιτική επιτυχία της Επανάστασης και ως έμμεση αναγνώριση του Ελληνικού Κράτους.

 Πάντως, οι ελπίδες που στηρίχτηκαν πάνω του θα διαψευστούν οικτρά, καθώς θα χρησιμοποιηθεί για να κερδίσει η παράταξη Κουντουριώτη την εμφύλια διαμάχη.

Μεγάλη ευθύνη για τους δυσμενείς όρους σύναψης του δανείου είχαν και οι δύο διαπραγματευτές, ο Γιαννιώτης πολιτικός Ανδρέας Λουριώτης και ο Σπετσιώτης πλοιοκτήτης Ιωάννης Ορλάνδος, οι οποίοι σπατάλησαν μεγάλα ποσά στο Λονδίνο, ζώντας πολυτελώς, σε αντίθεση με τους αγωνιστές, που πολεμούσαν με μεγάλες στερήσεις.

Έτσι  τα χρήματα τόσο του πρώτου όσο και του δεύτερου δανείου, χρησίμευσαν για να λήξουν οι εμφύλιοι πόλεμοι τους οποίους τα  ίδια αυτά δάνεια κατά κύριο λόγο προκάλεσαν!

(συνεχίζεται...) 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

1.Samuel Howe, Η σπατάλη του Ελληνικού Δανείου: κερδοσκοπίες και καταχρήσεις

2.Κυριάκος Σιμόπουλος, Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια. 3. Ιστορία του ελληνικού έθνους, Εκδοτική Αθηνών

4.Ιστορικό Αρχείο Διονυσίου Ρώμα

5. Ιστορία των Εθνικών Δανείων ( Α. Ανδρεάδου)

6.Αρχεία τής Ελληνικής Παλιγγενεσίας

7.Medelson-Baltordi , Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως.

8 H Απολογία Ιωάννου Ορλάνδου και Ανδρέου Λουριώτου,25 Οκτ. 1863.

9.Το πρώτο δάνειο της Ανεξαρτησίας ( Αν. Λιγνάδη).

10. Αυτόχθονες Έλληνες (Παπαζάχος Ζ.) κ.ά....

[---->]

Ξίνισε ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ 21

 

Ξίνισε ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ 21», στους πανηγυρικούς δεκάρικους που εκφωνούνται με προβαρισμένο τόνο και παλμό, αναντίστοιχο του εκφωνούντα και του ακροατήριου του.

Στα τσουγκρίσματα των κρυστάλλινων ποτηριών στα προεδρικά δείπνα με πουρέ γαρίδας, εις υγείαν ενός συντετριμμένου, πεινασμένου, άρρωστου, μα συνυπεύθυνου για τη μοίρα του, λαού. 

Στις εξέδρες των «επισήμων» κοτζαμπάσηδων που έχουν κάθε λόγο να γιορτάζουν τις αρπαχτές τους απ’ το δημόσιο κορβανά, τη λεηλασία του τόπου και το ξεπούλημα του για τα επόμενα 200 χρόνια.

Στην παραχαραγμένη ιστορία που διδάσκονται τα παιδιά, για να μη μάθουν ποτέ πως οι επαναστατημένοι ραγιάδες πολέμησαν τους Τούρκους, με την ίδια μάνητα που πολέμησαν τους Έλληνες φοροεισπράχτορες, τους Έλληνες, προεστούς και κοτζαμπάσηδες, για να μη μάθουν επίσης ποτέ πως ο Ρήγας αφορίστηκε ως τρομοκράτης και εχθρός της Υψηλής Πύλης απ’ το παπαδαριό των προνομίων στο Φανάρι, ο Καραϊσκάκης πήγε από το δολοφονικό χέρι  «πατριώτη», ο Ανδρούτσος φονεύτηκε από εγχώριους ρουφιάνους, ο Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε, ο  Νικηταράς σάπισε στη φυλακή κι έγινε ζητιάνος, η Μπουμπουλίνα μαχαιρώθηκε από Υδραίους  και η Μαντώ πέθανε από πείνα για να γίνει, 200 χρόνια μετά, κιτσάτο γούρι για πούλημα.

Ξίνισε «το αθάνατο κρασι του 21», στη φουστανέλα που αλώνισε περήφανα τα καταράχια με το καριοφίλι, για να συρρικνωθεί και να γίνει τσαντικό της μποτοξαρισμένης Γιαννούλας .

Στο ραγιαδισμό που ανεβάζει, με μονότονη εναλλαγή, στον κοινοβουλευτικό θρόνο, τους γόνους των αρχικοτζαμπάσηδων, και καμώνεται τον πατριώτη με αποκριάτικες στολές και ανέχεται τον κατιμά του τόπου να διαχειρίζεται με ρόπαλα, εγκλεισμό και θάνατο τις ζωές μας.  .

 Φαίνεται πως «το αθάνατο κρασί του 21» είχε ξινίσει από τότε κιόλας που ο Μακρυγιάννης  έγραφε  « και λευτερωθηκαμεν από τους Τουρκους κι εσκλαβωθηκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, οπού ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης».

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ

[----->]

Αυτό και τον Θούριο

Ενα απόσπασμα από το Μεγάλο μας Τσίρκο.

Η σκηνή που ο Ρωμιός και το Ρωμιάκι πιάνουν κουβέντα με το άγαλμα του Κολοκοτρώνη.

Το συγκεκριμένο κομμάτι που πολλές φορές αποπειράθηκε να λογοκρίνει η χούντα, έκλεινε με τον δακρυσμένο σε κάθε παράσταση Διονύση Παπαγιαννόπουλο να λέει:  

«Αύριο ξημερώνει πάλι 25 του Μάρτη... Θα ’ρθουνε με στεφάνια και τούμπανα... Εγώ θα ’μαι κει πάνω σαν άγαλμα... Και σαν έρθει η στιγμή να βγει μπροστά ο μαγκούφης που θα βγάλει το λόγο... «Στάσου!»... θα του πω... Κάθε χρόνο το λόγο τον εβγάνατε εσείς!... Φέτος θα τον βγάλουμε μεις... Και πρώτα πρώτα εσύ, κύριε ρήτορα, της ημέρας... Ελόγου σου δεν είσαι που ’ριξες φυλακή το Νικηταρά;... Κρύψε τα χαρτιά σου!... Για ακούτε, βρε τωρινοί Έλληνες... Άμα σας φέρνουνε για παράδειγμα εμάς τους πεθαμένους, μάθετε να ξεχωρίζετε με ποια πονηριά σάς το λένε... Κι άμα σας λένε για την ελευθερία που πολεμήσαμε, να τη βλέπετε πρώτα αν έχει τέσσερα μάτια. Δυο μάτια για να βλέπει τον Τούρκο και δυο πίσω, να βλέπει εκείνον που θέλει να φύγει ο Τούρκος για να γινεί αφέντης ατός του! Προσέχετε, Έλληνες κι αν θέτε στα αλήθεια να τιμήσετε εμάς τους παλιούς, μη μας τηράτε πλέον. Κάμετε το δικό σας δρόμο, πάτε μπροστά και λησμονήστε μας! Εμάς το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε και δε μοιάζει με το δικό σας. Μη σας λένε πως εμείς, αγράμματοι, μ ένα ξεροκόμματο και με την πίστη στο Χριστό κάναμε θάματα!...»

Και παρακάτω : «Αφήστε το δικό μας αγώνα και κοιτάτε το δικό σας... Πού είναι η 3η του Σεπτέμβρη;... Πού είναι το Σύνταγμά σας;... Ο Σεπτέμβρης είναι παιδί του Μάρτη κι εσείς παιδιά δικά μας». 

Σκασμός οι ρήτορες, οι ειδικοί, οι μαγκούφηδες, οι επίσημοι.

Στα τσακίδια στεφάνια, παρελάσεις, σημαιοστολισμοί.

Να διαβάσουν αυτό το απόσπασμα τα πιτσιρίκια.

Είναι αρκετό. Αυτό και τον Θούριο.

Παραπάνω από αρκετό για να γίνουν επικίνδυνοι ονειροπόλοι

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ...

 

[---->]

Τσιμέντο να γίνει

 

Έριξαν, που έριξαν μπετόν στην Ακρόπολη. Δε ρίχνουν και καμιά τσιμεντοκολώνα στον Παρθενώνα, να τον κάνουμε μεζονέτα?

(φωτο κλεμμένες από Δέσποινα Κουτσούμπα )

[---->]

Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει

 

Το δικαίωμα της χρηματιστηριακής ολιγαρχίας να μην πληρώνει φόρους ψηφίσθηκε, υπό την αίρεση ότι αν ακόμη και τότε, που θα έχει απολαύσει αυτό το σκανδαλώδες προνόμιο, η τράπεζα εμφανίσει ζημιά, θα είναι υποχρεωμένη να εκδώσει μετοχές υπέρ του δημοσίου. Να κρατικοποιηθεί με άλλα λόγια. Όταν ωστόσο οι τράπεζες εμφάνισαν ζημιές εφαρμόστηκε το τρικ του hive-down: Μια μορφή εταιρικού μετασχηματισμού που ακύρωσε τις προβλέψεις του νόμου, μεταφέροντας τα δικαιώματα της τράπεζας σε μια νέα εταιρία κι αφήνοντας την υποχρέωση για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου υπέρ του δημοσίου που απέρρεε από το νόμο Χαρδούβελη στο κουφάρι της παλιάς τράπεζας.

Πρόκειται για ένα ακόμη σκάνδαλο, το οποίο αξιοποίησαν ως τώρα Εθνική, Alpha και Πειραιώς, που γίνεται καλύτερα εμφανές αν σκεφτούμε τι θα πάθαινε κάθε κοινός θνητός αν επιχειρούσε την ώρα που έπρεπε να ενεργοποιηθεί ένα δικαίωμα του δημοσίου επί της περιουσίας του, αποφάσιζε να φτιάξει μια νέα εταιρεία για να ξεγλιστρήσει από την υποχρέωση που με νόμο (!) είχε αναλάβει, ως αντιστάθμισμα για να αποκτήσει ένα σκανδαλώδες προνόμιο.

[------>]

Από το μαγικό lockdown στα μαγικά εμβόλια

του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Η πανδημία, και πολύ περισσότερο τα ανόητα μέτρα για την αντιμετώπισης της, άφησε πολλούς ανθρώπους αποπροσανατολισμένους και με την αίσθηση ότι η ζωή τους βρίσκεται εκτός ελέγχου. 

 

Συχνά στις περιπτώσεις αυτές οι άνθρωποι ανατρέχουμε, μη συνειδητά, στα “ενθύμια” της παιδικής μας ηλικίας. Σ’ εκείνο το «μαγικό σπαθί», στη «μαγική μου χτένα» ή στο «τυχερό μου μπλουζάκι», στον μαγικό τρόπο σκέψης δηλαδή, που είναι φυσιολογικός και συνηθισμένος στις ηλικίες 2 έως 8 ετών.

 

Βέβαια, έτσι κι αλλιώς, η Νew Αge εποχή που προηγήθηκε ανήγαγε τον μαγικό αυτό τρόπο σκέψης σε κυρίαρχο δόγμα της, προωθώντας αντιλήψεις όπως «έχεις την ικανότητα να αλλάξεις την πραγματικότητα με τη δύναμη της σκέψης», «προκαλείς (ή/και φταις) για ό,τι σου συμβαίνει», «όλα είναι σημάδια-μηνύματα για σένα», «η θετική σκέψη τα καταφέρνει όλα» και λοιπά. Η τόσο διάσημη κοελική μπαρούφα «αν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να στο προσφέρει», είναι δείγμα αυτής της κυριαρχίας της μαγικής θετικότητας των «good vibes only» και της «θετικής ενέργειας», δηλαδή της υποστροφής του ατόμου σ’ ένα παιδικό στάδιο γνωστικής ανάπτυξης, που όλοι καταλαβαίνουμε γιατί ήταν ζητούμενο της καταναλωτικής κοινωνίας (και) του μετανεωτερικού καπιταλισμού.

 

Η μαγική σκέψη αυτού του είδους προσφέρει στο άτομο και μια αίσθηση μοναδικότητας -επίσης βασικό αιτούμενο της σύγχρονης κουλτούρας- αλλά και κυρίως μια αίσθηση δύναμης και ελέγχου απέναντι στα πράγματα. Ψευδαίσθηση βεβαίως αλλά εντούτοις πολύ ανακουφιστική, ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές που ο καπιταλισμός ξέρει καλά να «δημιουργεί».

 

Προς την ίδια κατεύθυνση, ως ανακούφιση στην ακραία και αιφνιδιαστική αβεβαιότητα που προκάλεσε η πανδημία, τα περιοριστικά μέτρα ή/και το εμβόλιο «επενδύθηκαν» με μια ανάλογη μαγική δύναμη, που «όλα τα κακά σκορπάει». Μια μαγική δύναμη επενδυμένη μάλιστα διπλά με την «μαγεία» της επιστήμης και της τεχνολογίας, που «στην τελική όλα τα μπορεί». Η «επιτροπή των ειδικών» έγινε η νέα οικουμενική σύνοδος μιας θρησκευτικής αντίληψης της επιστήμης με τα θέσφατα και αλάθητα της, με το κύρος, τα μυστήρια και την αυθεντία της.

 

Το lockdown στην αρχή, αλλά και το εμβόλιο στην συνέχεια, μοιάζει να έγιναν η νέα μαγική «θετική ενέργεια», που τόσο είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν και τόσο είχαμε ανάγκη και τώρα. Η ατομική, μάλιστα, ευθύνη που οι μηχανισμοί του κράτους «πούλησαν», για να μην αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες, κούμπωσε μια χαρά με αυτό τον απλοϊκό τρόπο σκέψης. Οι προκαταλήψεις, ο στερεοτυπικός τρόπος σκέψης και ο «επιστημονικός εγωκεντρισμός των ειδικών» του συστήματος, που μόνο αυτοί γνώριζαν την αλήθεια, ήταν επίσης από τα κύρια συστατικά που μπερδεύτηκαν γλυκά στην συνταγή της μαγικής σκέψης.

 

Οι ηθικολογίες για τους ανεύθυνους «αρνητές», «ψεκασμένους», που συμπεριελάμβαναν μάλιστα και κάθε εύλογο σκεπτικιστή, η απαίτηση παραδειγματικής τιμωρίας των ενόχων-παραβατών και η ενοχοποιητική κοινωνική μηχανική που εξαπολύθηκε εναντίον των «ανεύθυνων θανατολάγνων», που δεν ντρέπονταν να θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των άλλων παραβιάζοντας τα «ιερά μέτρα», ήταν επίσης συνεπαγωγές του άκαμπτου αυτού τρόπου σκέψης.

 

Πρόκειται για το ένα άκρο αυτού του «μαγικού» φάσματος. Στο άλλο άκρο του βρίσκονται οι δεκάδες θεωρίες συνομωσίας. Γι’ αυτό και η αμφισβήτηση -του ενός ή του άλλου άκρου- προκαλεί τόσο θυμό στο άτομο αφού απειλεί τον «εξασφαλισμένο» και «σίγουρο έλεγχο» που παρέχει. Σαν ένα παιδί που νιώθει εντελώς ανυπεράσπιστο επειδή του πήραν το μαγικό του ραβδί.

 

Με αυτή τη «λογική» το μαγικό lockdown παρείχε, για έναν ολόκληρο χρόνο, την ψευδαίσθηση ελέγχου, παρά το ολοφάνερο γεγονός της επαναλαμβανόμενης αναποτελεσματικότητας του. Καμία λογική έκκληση, καμιά ορθολογική φωνή, ακόμη κι αν είχε την μέγιστη ισχύ μιας επιστημονικής αυθεντίας, δεν ήταν ικανή να ακυρώσει την μαγική σκέψη των ακραίων περιοριστικών μέτρων.

 

Και πάλι με την ίδια «λογική» το εμβόλιο προσφέρεται τώρα ως η νέα ψευδαισθητική πανάκεια επιστροφής στην κανονικότητα, παρά το γεγονός ότι

 

α) δεν υπάρχουν σε επάρκεια, β) δεν μειώνουν τη μετάδοση, γ) ίσως δεν μειώνουν τη νόσηση και δ) μόνο ίσως μειώνουν τη θνητότητα.

 

Ύστερα από μια ματαιωμένη χρονιά, καθώς οι μαγικές σκέψεις αντιμετώπισης της πανδημίας μας εγκαταλείπουν σιγά-σιγά, αφήνοντας πίσω τους μερικές χιλιάδες ανθρώπους νεκρούς, μερικά εκατομμύρια με περισσότερο ή λιγότερο σοβαρές ψυχικές δυσλειτουργίες και μια κατεστραμμένη οικονομία, με αναμενόμενες εν τέλει δραματικές συνέπειες στην υγεία που θα εκδηλωθούν σε βάθος χρόνου, όλο και περισσότεροι άνθρωποι διαμορφώνουν πλέον την πεποίθηση ότι ούτως ή άλλως η κατάσταση δεν αλλάζει, ανεξάρτητα από την όποια δική τους συμπεριφορά.

 

Η βαθιά επίγνωση της ανθρώπινης ευαλωτότητας επανέρχεται με δραματικό τρόπο στο υπαρξιακό προσκήνιο, μαζί με την αποκάλυψη ότι τα μαγικά γιατροσόφια δεν λειτουργούν. Οι τελετουργίες του φύλαρχου πάντα σε αγαστή συνεργασία με τον μάγο της φυλής δεν έπιασαν αυτή τη φορά.

 

Και κάπως έτσι ο «κοινωνικός ψυχισμός», αιφνιδιασμένος εκ νέου, μουδιάζει για να μπορέσει να επεξεργαστεί την δυσφορία του ανεξέλεγκτου και της αναποτελεσματικότητας.

 

Πρόκειται για μια μορφή «εμπειρικής απόγνωσης», που μπορεί και να υπονομεύει την «εσωτερική θέση ελέγχου/internal locus control», την απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη ψυχικής ανθεκτικότητας.

 

Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι οδηγούνται σε τρεις πιθανές συμπεριφορές:

 

(α) στην κατάθλιψη,

(β) στην αντίδραση/αντίσταση ή

(γ) στην αδιαφορία

 

Το ποια από τις τρείς εκδοχές θα διαμορφωθεί σε πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα είναι ένα μέγιστο πολιτικό διακύβευμα/επίδικο, μάλλον ανοιχτό ακόμη, που φαίνεται όμως να μην απασχολεί τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις-και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.

[----->]

Θύματα μόνιμου κουκουλώματος

 

Άλλες εποχές θα λέγαμε ότι πήγες σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Δεν το λέμε πια, γιατί στην εποχή μας η ζωή των σκύλων έχει αξία.

Για κάποιους όμως η δική σου ζωή δεν είχε αξία.

Ούτε το όνομα σου δεν θα ξέραμε αν δεν το ανέφεραν οι άνθρωποι των δημοσίων σχέσεων, που έγραψαν την ανάρτηση της Μπακογιάννη. Δεν το έγραψαν, γιατί τους ένοιαξες εσύ, το έγραψαν, για να προσδώσουν λίγη συγκίνηση στο κείμενο που δήθεν έγραψε η Μπακογιάννη.

Για τον Αλέξανδρο, για τον Παύλο, για τον Ζακ, για τον Βασίλειο μάθαμε και τα επώνυμά τους, είδαμε και φωτογραφίες τους, είδαμε τις οικογένειές τους, είδαμε τις κηδείες τους. Για σένα τίποτε.

Ούτε είδαμε να έχουν στείλει στεφάνι η Μπακογιάννη και ο Τασούλας.

Ακόμη και το βίντεο του θανάτου σου στην είσοδο της Βουλής θεωρήθηκε απόρρητο και αντί αμέσως να το δώσει στη δημοσιότητα ο πρόεδρος της Βουλής, διέταξε ΕΔΕ, για να μάθει πώς διέρρευσε. Και μετά είπανε ότι έτρεχες, γιατί όσοι αρμέγουν την κρατική γίδα δεν ξέρουν ότι κάποιοι άλλοι  τρέχουν καθημερινά για τον επιούσιο.

Ούτε μάθαμε και ούτε θα μάθουμε πόσα οχήματα και πόσοι άντρες διαφυλάσσουν την ασφάλεια της Μπακογιάννη, γιατί η δική της ζωή δεν είναι σαν τη δική σου. Η δική της έχει αξία. Αλλά το ότι η δική της ζωή έχει μεγαλύτερη αξία από τη δική σου το ήξερες. Αυτό που δεν ήξερες και δεν πρόφτασες να μάθεις είναι ότι η δική σου ζωή έχει πολύ μικρότερη αξία από το πολιτικό κόστος. Το πολιτικό κόστος μετράει πάνω από όλα, γιαυτό εσύ καταδικάστηκες στη σιωπή και στη λήθη.

Για σένα δεν πήραν συνεντεύξεις οι δημοσιογράφοι από τη γειτονιά. Για σένα δεν βγήκε κανείς να πει πως δεν είχες δώσει δικαιώματα, δεν είπαν αν ήσουν αιμοδότης κι αν είχες πάει στους προσκόπους. Εσύ πρέπει να ξεχαστείς. Ξεχάστηκε η Ζήμενς, ξεχάστηκε ο Χριστοφοράκος, ξεχάστηκε το αδήλωτο εκατομμύριο, ξεχάστηκαν και ξεχάστηκαν, δεν θα αφήσουν να τους χαλάσει τη ζαχαρένια ένας Ιάσωνας.

Αλλά είμαστε εμείς πίσω σου κι εμείς δεν θα αφήσουμε να ξεχαστείς.

Και όχι δεν ήσουν θύμα τροχαίου.

Ήσουν θύμα της μεγαλομανίας με τα πολλά υπηρεσιακά οχήματα.

Ήσουν θύμα κρατικής αμέλειας και αδιαφορίας.

Ήσουν θύμα αστυνομικής αναλγησίας.

Ήσουν θύμα του μόνιμου κουκουλώματος και της μη απόδοσης ευθύνης.

Αλλά είμαστε εμείς πίσω σου.

[------>]

ΕΛΛΗΝΙΚΟ : ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΓΗΣ

 

Στο χάρτη που συνοδεύει το νομοσχέδιο, μπορεί κάποιος να διαπιστώσει:

-Ό,τι  είναι μπλέ παραχωρείται σε ιδιώτες "επενδυτές" για πάντα.

-Ότι είναι ροζ παραχωρείται σε ιδιώτες "επενδυτές" για 99 χρόνια και περιφράσσεται.

- Ό,τι είναι πορτοκαλί παραμένει ως δημόσιος κοινόχρηστος χώρος

 

ΕΛΛΗΝΙΚΟ : Η ΥΦΑΡΠΑΓΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ.

"...Η πιο σημαντική, από πολεοδομική άποψη, ρύθμιση περιλαμβάνεται στο τελευταίο κεφάλαιο του σχεδίου νόμου (το οποίο, αξίζει να σημειωθεί, δεν περιλαμβάνεται στην αιτιολογική έκθεση που κατατέθηκε στη Βουλή). 

Οπως προβλέπει, «επιτρέπεται η κατασκευή περιφράξεων για διαχωρισμό δραστηριοτήτων και λειτουργιών, ακόμα και εντός του ίδιου γηπέδου, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης». 

Επιπλέον, «για την οριοθέτηση του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού – Αγίου Κοσμά επιτρέπεται η κατασκευή περίφραξης περιμετρικά της συνολικής έκτασης κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης». 

Με άλλα λόγια, η πρόσβαση στις περιοχές κατοικίας που θα διαμορφωθούν ή σε όποια άλλη χρήση επιλέξει ο επενδυτής δεν θα είναι ελεύθερη, αλλά ελεγχόμενη (gated community), ενώ οι νέες περιοχές θα είναι αποκομμένες από τις υπόλοιπες γειτονιές του Ελληνικού. 

Πρόκειται για ένα μοντέλο πρωτόγνωρο για τη χώρα μας, καθώς ακόμα και στις πλέον ακριβές περιοχές κατοικίας μέσα στον αστικό ιστό (λ.χ. Ψυχικό, Εκάλη) δεν απαγορεύεται η ελεύθερη κίνηση των πολιτών. Δείγματά του έχουμε δει μόνο στη μεταολυμπιακή χρήση δύο πολύ μικρών οικιστικών συγκροτημάτων (λ.χ. «Ηλιδα» στο ΟΑΚΑ)..."

[---->]

 Η σύγκρουση όλης της κοινωνίας της υπαίθρου με την μαφία των βαπετζίδων ήταν θέμα χρόνου. Όσοι μέχρι τώρα κοιτούσαν τη δουλειά τους, θα αναγκαστούν να πάρουν θέση

[----->]

Χάρτες αρπαγής της γης

 

Στηρίζουμε το κάλεσμα των αγροτών, Τετάρτη 17 Μαρτίου στις 11 πμ  στα Τρία μοναστήρια.

ΔΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΓΗΣ

Η πολιτεία, που ευθύνεται για την υποστελέχωση των δημοσίων υπηρεσιών, ανέθεσε σε ιδιωτικά μελετητικά γραφεία την σύνταξη των δασικών χαρτών εξ αποστάσεως, χωρίς αυτοψίες όπως φαίνεται από την σωρεία αδικαιολόγητων λαθών με πιο συνηθισμένο τον χαρακτηρισμό καλλιεργούμενων εκτάσεων ως δασικών.

Εμφανίζοντας το μεγαλύτερο ποσοστό κάθε νομού ως έκταση δασική, το Δημόσιο εν μέσω οικονομικής κρίσης ζητά από χιλιάδες ιδιοκτήτες που φαίνονται ότι κατέχουν δασική γη να πληρώσουν ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσό προκειμένου να καταθέσουν τις αντιρρήσεις τους.

Παράλληλα, οι αρμόδιες υπηρεσίες "καθησυχάζουν" τους πολίτες υποστηρίζοντας ότι οι δασικοί χάρτες αφορούν μόνο τον δασικό χαρακτήρα μιας έκτασης ενώ στην πραγματικότητα οι δασικοί χάρτες είναι προαπαιτούμενο του κτηματολογίου και επομένως σχετίζονται με το ιδιοκτησιακό καθεστώς.   

Υποστηρίζουν επίσης ότι η κατάθεση ενστάσεων από τους πολίτες είναι μια διαδικασία απλή ενώ η πραγματικότητα είναι διαφορετική: Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι οι περισσότεροι κτηνοτρόφοι και αγρότες είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με το διαδίκτυο ώστε να καταθέσουν τις αντιρρήσεις τους, στην συνέχεια θα χρειαστεί να καταφύγουν στις υπηρεσίες τοπογράφου, δασολόγου και δικηγόρου για την αποτύπωση της ιδιοκτησίας τους, τις φωτοερμηνείες, την έρευνα σε υποθηκοφυλακεία κλπ. Και αν δεν είναι τυχεροί η περιπέτεια τους μπορεί να συνεχιστεί για χρόνια στα δικαστήρια.

Μια ακόμα ανακρίβεια σχετικά με τους δασικούς χάρτες είναι ότι "η διασφάλιση της δασικής περιουσίας στοχεύει στην προστασία των δασών και του περιβάλλοντος".  Συνταγματικά κατοχυρωμένο δημόσιο αγαθό (αρθρα 24 και 117) και αυτονόητο σε άλλες εποχές. 

Σήμερα όμως, που το σύνολο της δημόσιας περιουσίας ξεπουλιέται σε μεγαλοεπενδυτές, ο "δημόσιος χαρακτήρας" κατάντησε έννοια που παραπέμπει σε συναλλαγή σε βάρος των συμφερόντων του λαού.     

Αφού πάνω από έναν αιώνα το πελατειακό κράτος δεν διασφάλισε την δασική του περιουσία και τον δημόσιο χαρακτήρα της, ανεχόμενο καταπατήσεις και κάθε είδους αυθαιρεσίες μέσα σε δάση, αφού έστειλε στις ελληνικές καλένδες την συνταγματική επιταγή για δημιουργία δασολογίου (που θα αποτύπωνε τις δασικές εκτάσεις πληρέστερα), οι μνημονιακές εντολές επέβαλαν την λύση των δασικών χαρτών.  

Όχι πως ενδιαφέρονταν οι δανειστές μας για την προστασία των δασών αλλά επειδή χρειάζονταν ένα πλαίσιο για επενδύσεις και "αξιοποίηση" της δημόσιας περιουσίας.

Ήδη, εν όψει της επέλασης των ΑΠΕ, είχαν προηγηθεί σε χρόνο ανύποπτο για τους πολίτες νόμοι "αντισυνταγματικοί" που ευνοούσαν τις επενδύσεις σε δασικές εκτάσεις.

Η αρχή έγινε το 2001 επί κυβέρνησης Σημίτη με τον νόμο "για την απλοποίηση διαδικασιών για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας":

Οι ΑΠΕ συμπεριελήφθησαν στην δασική νομοθεσία ως ισότιμες των έργων που αφορούν την εθνική άμυνα και επιτράπηκε η εγκατάσταση τους μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις, Αργότερα, με τον νόμο Μπιρμπίλη (1851/2010) οι ΑΠΕ χαρακτηρίζονται έργα "εθνικής ασφάλειας" και "προστασίας της δημόσιας υγείας" ( ! )  και η εγκατάσταση τους μπορεί να επιτραπεί ακόμα και μέσα σε περιοχές Νatura, σε παράκτιες ζώνες και (υπό προϋποθέσεις) σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας.

Μετά τον περιβαλλοντοκτόνο νόμο Χατζηδάκη, όχι μόνο ΑΠΕ αλλά και εξορύξεις υδρογονανθράκων, κάθε είδους επενδύσεις, επιτρέπονται μέσα σε δάση και προστατευόμενες περιοχές.

Είναι πλέον φανερό τι πρόκειται να συμβεί και ποια εικόνα θα παρουσιάζει ο τόπος μόλις ολοκληρωθεί η ενεργειακή διασύνδεση. Τα βουνά της Κρήτης θα γεμίσουν ανεμογεννήτριες και πολύτιμη γεωργική γη θα καταληφθεί από μια θάλασσα φωτοβολταϊκών. Πολλές χιλιάδες MW, υπερπολλαπλάσια από τις ανάγκες μας, θα παράγονται στο νησί με τους κατοίκους του αποκλεισμένους από την γη και τις περιουσίες τους.

Οι δασικοί χάρτες όπως έχουν διαμορφωθεί πλήττουν κυρίως τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Όπως άλλωστε και μια σειρά μέτρων της αγροτικής πολιτικής της ΕΕ που επιχειρεί την μείωση των μικρών αγροτικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων προς όφελος λίγων μεγαλοπαραγωγών και της εκβιομηχάνισης της πρωτογενούς παραγωγής.

Είναι πραγματικά θλιβερό πολιτικοί που συνετέλεσαν στην δημιουργία αυτής της κατάστασης, ψηφίζοντας νόμους και στηρίζοντας μνημόνια, να μοιράζουν τώρα υποσχέσεις για "μελλοντικές διορθώσεις" και "επί μέρους λύσεις" ενώ γνωρίζουν ότι αν δεν αποσυρθούν αμέσως οι δασικοί χάρτες αύριο θα είναι αργά.

Τα περιθώρια για να διορθώσουν οι πολίτες τα λάθη είναι σκοπίμως ασφυκτικά και το αποτέλεσμα αβέβαιο. Γι αυτό πρέπει οι δασικοί χάρτες να αποσυρθούν αμέσως και να γίνει νέα σωστή καταγραφή με επί τόπου αυτοψίες από δασολόγους, με γνώμονα την προστασία του Περιβάλλοντος και σεβασμό στον πρωτογενή τομέα, φρενάροντας την επέλαση του "πράσινου" καπιταλισμού. 

Το κράτος έχει αποδείξει πως είναι με το μέρος των μεγαλοεπενδυτών κι αυτοί οι χάρτες αρπαγής της γης δεν πρόκειται να αποσυρθούν και να ξαναφτιαχτούν σωστά με υποσχέσεις αλλά μόνο με την μαζική συμμετοχή όλων μας σε κοινό αγώνα. Τώρα !

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΑΠΕ    

[----->]

''Πράσινος'' καπιταλισμός

 

Αυτές οι "άγονες εκτάσεις"   ανήκουν.... στη Γιούλι για να τα κάνει "γόνιμα" στρώνοντας φωτοβολταϊκά  ισχύος 200 MW ! Η φωτό  είναι από την Περιοχή Σιδερά στο όρος Άσκιο.  Η Γερμανική πολυεθνική Γιούλι πληρώνει όμως... ενοίκιο 25 ευρώ το στρέμμα όταν στην τελευταία δημοπρασία εταιρεία φωτοβολταϊκών νοίκιασε με 410 ευρώ το στρέμμα.

Μάλλον οι Γερμανοί αυτή την τοποθεσία  θα την αξιοποιούσαν διαφορετικά και δεν θα την "έκαιγαν" με σίδερο και γυαλί όπως κάνουν στα δικά μας μέρη.

Και βέβαια δεν φταίνε αυτοί όταν οι δικοί μας "τοπικοί άρχοντες" και τα παπαγαλάκια τους λένε πως "είναι άγονες εκτάσεις"

[----->]

TΟ LOCKDOWN: Προμελετημένο Έγκλημα

 

# Το lock down δεν θεραπεύει μία επιδημία (βλ. Επιδημιολογία). Την σπρώχνει προς τα πίσω!

# Το lock down είναι για βραχεία χρήση, ώστε να προλάβουμε να εφαρμόσουμε τα ενδεδειγμένα επιδημιολογικά μέτρα (ΠΟΥ)

# Χρησιμεύει ώστε να προλάβουμε να αναβαθμίσουμε το ΕΣΥ, να οργανώσουμε την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και να οργανώσουμε τη επιδημιολογική επιτήρηση. (δεν έγινε τίποτε από τα παραπάνω)

# Αυξάνει την συνολική θνησιμότητα (Covid related και non Covid)

# Χειροτερεύει το επίπεδο υγείας του πληθυσμού (διότι παραμελούνται τα άλλα νοσήματα και χειροτερεύει τα ψυχικά, παχυσαρκία, ρευματικά, άνοια, νεοπλάσματα, καρδιοπάθειες κλπ)

# Πλήττει την εκπαίδευση  αυξάνοντας την ανισότητα μεταξύ προνομιούχων και μη προνομοιούχων (πχ. φτωχά παιδιά που αδυνατούν να αγοράσουν υπολογιστές και να έχουν ίντερνετ).Αντίθετα άφησαν τις τιμές των Ηλ. υπολογιστών να εκτοξευτούν...

#Πλήττει τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, αυξάνοντας την φτώχεια, χειροτερεύοντας την διατροφή, αυξάνοντας την έλλειψη βιταμίνης D λόγω μη έκθεσης στον ήλιο κλπ

# Εκτοξεύει στα ύψη την ενδοοικογενειακή βία τα ψυχικά νοσήματα και τις αυτοκτονίες

# Διαλύει την οικονομία, φτωχοποιώντας τον πολίτη και οδηγώντας σε μία Βίαιη αναδιανομή του πλούτου υπέρ των πλουσίων και ισχυρών(βλ. στοιχεία Forbes)

# Εξασθενεί την άμυνα της χώρας, ποικοιλοτρόπως (θα ασχοληθώ σε άλλη ανάρτηση)

## Γίνεται αντιληπτό από όλους ότι έχει αποτύχει παταγωδώς! Οι άνθρωποι στοιβάζονται στα διαλυμένα νοσοκομεία, η θνητότητα στις ΜΕΘ έχει εξακοντισθεί, οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις έχου νεκτοξευτεί, ονομάζονται ΜΕΘ τα ...Χειρουργεία,  οι καρκίνοι δεν χειρουργούνται, οι καρδιοπαθείς , οι, οι, οι...

## Όχι μόνο δεν έγινε η ενδεδειγμένη προσπάθεια για ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και των Νοσοκομείων αλλά αντιθέτως έγιναν προσλήψεις Αστυνομικών αντί Γιατρών και Νοσηλευτών...

## Η αντιμετώπιση της επιδημίας γίνεται από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και όχι από το Υπουργείο Υγείας. Σημειώστε ότι Χρυσοχοίδης και Χαρδαλιάς πηγαίνουν στους τόπους της επιδημικής έκρηξης και προΐστανται των συσκέψεων και όχι ο υπουργός υγείας!!! Αναβάθμισαν τον Χαρδαλιά σε υφυπουργό για να καλύπτεται από την υπουργική ασυλία!!! Πρωτοφανές φαινόμενο στην ιστορία της Ελληνικής Διοίκησης να προΐσταται γενικής γραμματείας...υφυπουργός!!!

#Αντιλαμβάνεται, λοιπόν , ο πολίτης ότι πρόκειται για ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ  και όχι για απλή βλακεία, ανικανότητα, άγνοια κλπ

Δημήτριος Γάκης

 Χειρουργός μεταμοσχεύσεων -

πρώην Διοικητής Παν/κού Νοσ/μείου ΑΧΕΠΑ 

[----->] 

Δημήτρης Γάκης: Χειρουργός μεταμοσχεύσεων και πρώην Διοικητής ΑΧΕΠΑ (1ο σχόλιο)

Η κυβέρνηση λέει ότι για να τελειώνουμε με τα μέτρα και με τα Lockdown απαραίτητη προϋπόθεση είναι να πέσουν τα κρούσματα... ξέρετε πόσο εύκολο είναι αυτό; Αν γυρίσουμε απλά το κουμπί τής PCR από εκεί που το έχουν ρυθμίσει στους 45 κύκλους και το πάμε στους 30, τα κρούσματα αυτομάτως από 800 θα πέσουν στα 200 και θα αφορούν ανθρώπους που πραγματικά έχουν ιικό φορτίο.

H σωστή ρύθμιση τής PCR είναι μέχρι 30 κύκλους, δηλαδή ενισχύει το δείγμα που εξετάζει, 2 φορές εις την 30ήν δύναμη.

Αυτοί όμως ρύθμισαν την PCR στο τρομακτικό νούμερο των 45 κύκλων ενισχύοντας το δείγμα πάνω από 35 τρισεκατομμύρια φορές. Με μια τέτοια τρομακτική ρύθμιση πιάνεις και τη γρίπη και τους άλλους τέσσερις κορονοϊούς αλλά και σκουπίδια γενετικού υλικού από κύτταρα που έχουν καταστραφεί και οδηγούνται προς αποδόμηση, δίνοντας θετικά αποτελέσματα εκεί που δεν υπάρχει κανένα επιστημονικό ενδιαφέρον... γι' αυτό άλλωστε εφέτος έχουν εξαφανιστεί εντελώς η γρίπη και οι άλλοι κορονοϊοί... διότι καταγράφονται όλοι ως Covid-19.

H PCR είναι μία ποιοτική τεχνική... σου λέει αν έχεις ή δεν έχεις κορονοϊό χωρίς να σου πει στους πόσους κύκλους βρέθηκε το ιικό σου φορτίο. Όμως αν χτυπήσει στους 6-10 κύκλους αμέσως μόλις βάλεις το δείγμα, αυτό σημαίνει ότι έχεις μεγάλο ιικό φορτίο. Αν χτυπήσει στους 30 κύκλους σημαίνει ότι έχεις μερικές χιλιάδες μόνο ιικά σωματίδια, άρα δεν μεταδίδεις, δεν κινδυνεύεις, τράβα σπίτι σου. Αν χτυπήσει στους 35 κύκλους σημαίνει ότι έχεις ένα και μοναδικό σωματίδιο, που όχι μόνο δεν μπορεί να μεταδόσεις αλλά ούτε καν μπορεί να καλλιεργηθεί εργαστηριακά, με λίγα λόγια δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.

Φανταστείτε τι ανιχνεύουν στους 45 κύκλους λοιπόν που έχουν ρυθμίσει σήμερα τα τεστ αυτά.

Ο κόσμος δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται αυτόν τον ιό μιας και έχει 99,9% επιβίωση και το 0,1% αφορά άτομα μεγάλης ηλικίας.

Βασικοί κανόνες υγιεινής είναι οι μόνοι τρόποι για να αποφύγει κανείς τη μετάδοση αερογόνως μεταδιδομένων νοσημάτων.

Μάσκες υψηλής προστασίας Ν95 και μόνο σε κλειστούς χώρους.

Οποιεσδήποτε άλλες μάσκες σε ανοιχτούς χώρους είναι ένα βλακώδες μέτρο και συνιστά μία απροκάλυπτη επιβολή. Μια διπλή απλή χειρουργική ή υφασμάτινη μάσκα δεν προσφέρει απολύτως τίποτα αλλά είναι ένα ακόμα σκαλοπάτι στην κλίμακα τής κυβερνητικής επιβολής.

[----->]

Κατηγορούν και συλλαμβάνουν χωρίς στοιχεία!

 

Όσκαρ σεναρίου θα απονεμηθεί στην ελληνική αστυνομία για το ταλέντο της να κατηγορεί ανθρώπους χωρίς να έχει στοιχεία. Ο 30χρονος που εδώ και μέρες έχει κατηγορηθεί ως το άτομο που έριξε τον αστυνομικό της ομάδας ΔΡΑΣΗ από το μηχανάκι, παρουσίασε σήμερα στο δικαστήριο ισχυρό άλλοθι που αποδεικνύει την αθωότητά του. Μάλιστα ο μοναδικός μάρτυρας που τον κατηγόρησε τώρα τα "γυρίζει" λέγοντας πως δεν είναι ο συγγενής του εκείνος που έριξε τον αστυνομικό από το μηχανάκι.

Ο 30χρονος προσκόμισε έγγραφες βεβαιώσεις του εργοδότη του στην ανακρίτρια από τις οποίες προκύπτει ότι την ημέρα του συλλαλητηρίου στη Νέα Σμύρνη βρισκόταν στον χώρο εργασίας του στον Ασπρόπυργο από τις 10:00 το πρωί έως και τις 18:00 το απόγευμα. Αυτό προκύπτει και από το βιβλίο υπογραφών των εργαζομένων της επιχείρησης.

«Περί ώρα 18:30 συναντήθηκα με τρία φιλικά μου πρόσωπα σε πάρκο της Ελευσίνας, όπου και παρέμεινα μέχρι περίπου τις 19:20 (χρόνος επίθεσης στον αστυνομικό), ότε και αναχώρησα με λεωφορείο προς τη Μαγούλα, όπως επιβεβαιώνουν άπαντα τα παρευρισκόμενα πρόσωπα» σημειώνει ο 30χρονος ενώ όπως αναφέρει στις 19:40 αποβιβάστηκε από το λεωφορείο και πήγε στην πλατεία της Μαγούλας, όπου συνάντησε συγγενικό του πρόσωπο και δύο φίλους του.

Πώς είναι δυνατόν η αστυνομία να επιρρίπτει κατηγορίες στο σωρό με βάση μόνο μια μαρτυρία που μάλιστα τώρα ανασκευάζει; Ακόμα κι αν ο 30χρονος βρισκόταν στην Ν. Σμύρνη πώς γίνεται να κατηγορείται κάποιος για απόπειρα ανθρωποκτονίας με μόνο κριτήριο την παρουσία του σε μια περιοχή. Με αυτό το σκεπτικό ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να είναι ύποπτος...

#ΜένουμεΕνεργοί 

[---->]