Δάκτυλος Λαφαζάνη :"Με έξοδο από την ευρωζώνη απείλησε ο Ολλανδός πρωθυπουργός"

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Ολλανδικής εφημερίδας De Volkskrant, ο Μαρκ Ρούτε εξέφρασε την απειλή του σε μία συνάντηση που είχε στο γραφείο του στη Χάγη με τον Βαν Ρομπάι. 

et

Ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε απείλησε το 2012 να βγάλει τη χώρα του από την Ευρωζώνη, εάν οι Βρυξέλλες προωθούσαν το σχέδιο τους για την επιβολή «μεταρρυθμιστικών συμβολαίων» στα κράτη μέλη, αποκαλύπτει δημοσίευμα της ημερήσιας ολλανδικής εφημερίδας De Volkskrant.

Στους Ευρωπαίους ηγέτες παρουσιάσθηκαν το 2012 σχέδια προτάσεων που υπεδείκνυαν την υπογραφή από τα κράτη – μέλη δεσμεύσεων «συμβατικής μορφής», οι οποίες αφορούσαν τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να εφαρμόσουν για να διασφαλίσουν τη σταθερότητα της Ευρωζώνης. Οι προτάσεις επεκτείνονταν πέρα από τις υφιστάμενες υποχρεώσεις, όπως τα κριτήρια του Μάαστριχτ που δεσμεύουν τις χώρες να έχουν δημοσιονομικό έλλειμμα χαμηλότερο από το 3% του ΑΕΠ, επιβάλλοντας εξειδικευμένη για κάθε χώρα νομοθετική ατζέντα, με την οποία θα υποχρεώνονταν να θεσπίσουν συγκεκριμένες οικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Η ιδέα αυτή δεν ήταν δημοφιλής για τους ηγέτες των χωρών – μελών και δεν εφαρμόσθηκε ποτέ. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Χέρμαν Βαν Ρομπάι δήλωσε στην εφημερίδα ότι ήταν σοκαρισμένος από το πόσο ευρύτατα μη δημοφιλή ήταν τα συγκεκριμένα σχέδια. Η Ολλανδία ήταν εναντίον των συμβολαίων, αλλά δεν ήταν μόνο η Ολλανδία: Ήμουν έκπληκτος από το εύρος της αντίδρασης», δήλωσε.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας, ο Ρούτε εξέφρασε την απειλή του σε μία συνάντηση που είχε στο γραφείο του στη Χάγη με τον Βαν Ρομπάι. «Δεν αισθάνθηκα μετά ποτέ ότι η απειλή ήταν πραγματικά μία απειλή», δήλωσε ο Βαν Ρομπάι, προσθέτοντας ότι κανείς άλλος Ευρωπαίος ηγέτης δεν απείλησε ποτέ να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη. «Ήταν περισσότερο μία ισχυρή δήλωση σχετικά με τα συμβόλαια, την οποία έπρεπε πράγματι να λάβω σοβαρά υπόψη», συνέχισε ο Βαν Ρομπάι.

Το κλίμα έναντι των Βρυξελλών στην Ολλανδία – που ήταν επί μακρόν μία χώρα με ενθουσιασμό υπέρ της Ευρώπης – ψυχράνθηκε τα τελευταία χρόνια, εν μέρει ως αποτέλεσμα του κόστους για τους Ολλανδούς φορολογούμενους από τη διάσωση των χωρών του Νότου της Ευρωζώνης. Τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα αναμένεται να έχουν καλές αποδόσεις στις ευρωεκλογές του Μαΐου. Τον περασμένο μήνα , ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Ολλανδίας κ. Κλάας Κνοτ δήλωσε στη δημόσια τηλεόραση ότι η τράπεζα είχε καταρτίσει έκτακτα σχέδια για το ενδεχόμενο κατάρρευσης της Ευρωζώνης στο ζενίθ της κρίσης της το 2012.

efsyn.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ 

[--->]

Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού Έκκληση για βοήθεια!

04/05 Ρεσιτάλ Πιάνου για την υποστήριξη του ιατρείου μας

- Τελευταίες Ανακοινώσεις -

Η απάντηση του ΜΚΙΕ σε άρθρο της εφημερίδας «Η Καθημερινή»

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ: Έχεις ηπατίτιδα και είσαι ανασφάλιστος; Ας πρόσεχες! 

Ελληνικό: Επένδυση ή κάτι άλλο;

- Σημαντικές ανακοίνωσεις -

Το Υπουργείο Υγείας παραπέμπει ανασφάλιστους ασθενείς στο ΜΚΙΕ

Ψήφισμα κόλαφος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Ελλάδα και την Τρόικα

Επένδυση ελλειμμάτων στο μέλλον – Μελέτη κόστους περίθαλψης ανασφάλιστων ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη

[--->]

O φούρνος του Τσίπρα

Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας, έγραφε ο Ελύτης. Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ ο μικρός ο μέγας, κοπιάρει ο Λυγερός. Δεν θα το έκανα θέμα, αν δεν ανίχνευα σ’ αυτό ένα σύνδρομο της μόδας, το οποίο θα ονομάσουμε «Φούρνος του Χότζα».

Διάβασα το χθεσινό άρθρο του Σταύρου Λυγερού στη Real News, με τίτλο «Όταν ο ‘μικρός ΣΥΡΙΖΑ’ πυροβολεί τον ‘μεγάλο ΣΥΡΙΖΑ’», με το οποίο επαναφέρει το θέμα της Σουλεϊμάν Σαμπιχά.

Το θέμα κατά την άποψή μου έχει κλείσει. Δεν αρνούμαι να πάρω θέση, το έχω άλλωστε ήδη κάνει, και μάλιστα εγκαίρως. Αλλά η συνεχής αναμόχλευσή του μονάχα την κυβερνητική ατζέντα εξυπηρετεί.

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι σ’ αυτό το άρθρο εντόπισα την επανάληψη ενός συνδρόμου πολύ του συρμού, το οποίο αποκαλώ «φούρνο του Χότζα». Σύμφωνα με το σύνδρομο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις διεκδικεί την πρώτη θέση στις Ευρωεκλογές, βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση στασιμότητας και πρέπει πάραυτα ν’ αλλάξει πολιτική και να υιοθετήσει την πολιτική που του υπαγορεύεται έξωθεν, αν θέλει να πάρει την εξουσία.

«Η θεμελιώδης αντίφαση του ΣΥΡΙΖΑ» αναφέρει ο Λυγερός, «είναι ότι οι εσωκομματικοί συσχετισμοί στην Κουμουνδούρου αντανακλούν τους συσχετισμούς στην παραδοσιακή εκλογική βάση του 4%. Δεν εκφράζουν, όμως, τους εκλογικούς πρόσφυγες (κυρίως κεντροαριστερούς) που το 2012 έδωσαν το 27%. Η στρατηγική πρόκληση για την Κουμουνδούρου είναι να υπερβεί την παραδοσιακή ιδεολογικοπολιτική περιχαράκωση του μικρού κόμματος διαμαρτυρίας, να αποκτήσει αίσθηση εθνικής ευθύνης και να μετεξελιχθεί σε αξιόπιστο κόμμα εξουσίας».

Η κριτική είναι πάντα χρήσιμη, πολύ περισσότερο για την ελληνική Αριστερά που βρίσκεται σήμερα σε σταυροδρόμι και ετοιμάζεται για τη μεγαλύτερη πρόκληση της ιστορίας της, να διαχειριστεί τις τύχες του τόπου στην τόσο κρίσιμη αυτή συγκυρία. Δεν θα το έκανα ζήτημα, λοιπόν, αν δεν είχα ανιχνεύσει το σύνδρομο που προανέφερα. Δεν έχει σημασία τι λέτε εσείς, ποια είναι η παράδοσή σας, τι λένε οι αποφάσεις των συνεδρίων σας, κάντε αυτό που σας λέω εγώ και να δείτε πώς θα απογειωθείτε αυτομάτως.

Ας δούμε άλλο παράδειγμα έκφρασης του συνδρόμου. Κώστας Λαπαβίτσας, στην ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στο ThePressProject και στη Βασιλική Σιούτη την περασμένη εβδομάδα, όπου κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για την απουσία εναλλακτικού σχεδίου σε σχέση με την παραμονή στο ευρώ, και γενικότερα για έλλειψη ριζοσπαστικής πνοής. «Για να πάρει την εξουσία και να αλλάξει τα πράγματα η Αριστερά πρέπει να έχει δυναμική, να διαμορφώνει την ατζέντα, να γεννάει όραμα. Ε, αυτό το πράγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το έχει καταφέρει και ο λόγος είναι ότι δεν έχει κυριαρχήσει η ριζοσπαστική πλευρά στη διαμόρφωση των θέσεων του».

Διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα, αρχικά ψάρωσα. Λες, είπα μέσα μου, να υπάρχει τόσο εύκολος δρόμος να ηγεμονεύσει η αριστερά, κι εκείνη να μην το καταλαβαίνει και να εμμένει σε ηττοπαθείς πολιτικές; Έπειτα όμως είδα μπροστά μου το ίδιο μοτίβο, είδα πάλι το σύνδρομο με τον «φούρνο του Χότζα».

Θέλετε κι άλλο παράδειγμα; Άρθρο του Γιώργου Καραμπελιά στο περιοδικό Άρδην-Ρήξη. «Και ακριβώς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποπνέει αυτό το ισχυρό ‘άρωμα’ του εθνομηδενισμού, δεν κατορθώνει να μεταβληθεί σε πραγματικά πλειοψηφική πολιτική δύναμη. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τα χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά, γι’ αυτό και είναι συνυπεύθυνος, όπως όλοι οι εθνομηδενιστές *, για την γιγάντωση της Χρυσής Αυγής, διότι εγκαταλείπει τον πατριωτισμό και τα εθνικά συμφέροντα στη ρητορική των φασιστών».

(* Εθνομηδενιστής: Ο ευγενικός τρόπος να αποκαλέσεις τον άλλο προδότη της πατρίδας).

Φυσικά, υπάρχουν και πολλοί άλλοι καλοθελητές που έχουν κατά νου ο καθένας από ένα διαφορετικό -αλλά πάντα απόλυτο- φάρμακο κατά της υποτιθέμενης στασιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλος καλεί τον Τσίπρα να κάνει στροφή προς το κέντρο και άλλος να εντείνει τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του χώρου, τα οποία του εξασφάλισαν τα αυξημένα ποσοστά. Άλλος ζητάει περισσότερη Ευρώπη και ευρώ και άλλος μεγαλύτερο ευρωσκεπτικισμό, σχέδιο Β και δραχμή. Άλλος θέλει περισσότερη κινηματική λογική και άλλος πιο ευέλικτη κοινοβουλευτική στάση.

Πολλά απ’ αυτά μπορεί να είναι σωστά, αρκετά άλλωστε δεν αλληλοαποκλείονται. Το θέμα είναι ότι προβάλλονται ως γιατροσόφια που θα επιδράσουν άμεσα και θα κάμψουν τη στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία προσωπικά δεν κατανοώ από πού προκύπτει, δεδομένου ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρά τα διλήμματα που αντιμετωπίζει και τις όποιες ολιγωρίες ή ερασιτεχνισμούς, κρατάει καλά. Διατηρείται σε πολύ υψηλά ποσοστά. Διεκδικεί ευθέως την εξουσία. Βελτιώνει τη διεθνή του θέση, ιδίως με την ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα ως κοινού υποψηφίου της ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν. Και, πάνω απ’ όλα, συμμετέχει με ενεργό τρόπο σε όλα τα μεγάλα μέτωπα του καιρού μας, σε χιλιάδες κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα και σε εκατοντάδες δομές αλληλεγγύης και κινήματα.

Η στήλη αυτή, παρά τον υποκειμενισμό της και τον πολιτικό χρωματισμό που ποτέ δεν έκρυψε, δεν έχει διστάσει να ασκήσει συχνά κριτική σε αποφάσεις και παραλείψεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλων πολιτικών σχηματισμών, και ασφαλώς θα συνεχίσει να το κάνει. Δεν είμαστε παπαγαλάκια, είμαστε ενεργά πολιτικά υποκείμενα.

Στην κρίσιμη όμως περίοδο που διανύουμε, προσυπογράφω μια αποστροφή από το άρθρο του Λυγερού: «Το ζητούμενο από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να απαλλάξει τη χώρα από τα δεσμά των μνημονιακών πολιτικών και να οικοδομήσει μια οικονομικά εύρωστη, κοινωνικά δίκαιη και εθνικά ισχυρή Ελλάδα».

Πολύ σωστά, αυτό είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή δεν είναι να επιλύσουμε το μειονοτικό, το οποίο με ευθύνη των διαδοχικών κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχει πάρει στραβό δρόμο και μονάχα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοίξει δρόμους για την εξομάλυνσή του, γι’ αυτό άλλωστε και οι επιλογές του πολεμιούνται με τόση ένταση. Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή δεν είναι να λύσουμε το Σκοπιανό ούτε καν το Κυπριακό, παρά τη σημασία που έχει το καθένα εξ αυτών. Το ζητούμενο δεν είναι καν να γκρεμίσουμε τον καπιταλισμό, παρότι αυτός βρίσκεται στη ρίζα όλων των προβλημάτων της χώρας, της ηπείρου και του πλανήτη.

Το ζητούμενο σήμερα είναι να ηττηθεί το πολιτικό σύστημα που μας έφερε ως εδώ. Το ζητούμενο είναι να ανατρέψουμε τις μνημονιακές πολιτικές. Το ζητούμενο είναι να προλάβουμε να περισώσουμε ό,τι σώζεται από την ανθρωπιστική καταστροφή, την ανεργία και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού. Το ζητούμενο είναι να ξαναστήσουμε στα πόδια τους τα εργασιακά δικαιώματα, το κοινωνικό κράτος, την παιδεία και την υγεία. Το ζητούμενο είναι να ξαναμπεί η χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης, αναθεωρώντας με φαντασία, φρόνηση και πειθώ, τόσο τα παραγωγικά όσο και τα καταναλωτικά πρότυπά της. Το ζητούμενο είναι να στριμώξουμε στη γωνία τις ακροδεξιές και ρατσιστικές πρακτικές, τόσο στο πολιτικό πεδίο όσο και στο πεδίο των μηχανισμών του κράτους.

Όλ’ αυτά μπορούν να γίνουν πραγματικότητα μονάχα αν η Αριστερά ενώσει τον κόσμο, αν ξεφύγει από ιδεοληψίες που διχάζουν, από μαγαζάκια, αστερίσκους, υποσημειώσεις, αποκλεισμούς και στενές υποκειμενικές εμμονές, αν διαμορφώσει ένα ευρύ πολιτικό πρόγραμμα με επίκεντρο τη δημοκρατία και τη σωτηρία της χώρας, με βάση το οποίο θα συναρθρωθούν μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Χριστόφορος Κάσδαγλης 

[--->]

Τα πάντα για τη Σαμπιχά, το ΣΥΡΙΖΑ και ο ασκός του Αιόλου

Η αντίστροφη μέτρηση για τις ευρωεκλογές έχει αρχίσει και εντελώς απροσδόκητα μαζί με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου άνοιξε και το θέμα της μειονότητας της Θράκης, που είχε πολλά χρόνια να εμφανιστεί στο δημόσιο διάλογο.

Της Βασιλικής Σιούτη

Το θέμα, αναμφισβήτητα άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους χειρισμούς του και τώρα επιχειρεί να το κλείσει. Πρωταγωνίστρια εξίσου απροσδόκητα και μάλλον παρά τη θέλησή της , καθώς στοχοποιήθηκε άγρια, μία νέα γυναίκα Ρομά, η Σαμπιχά Σουλειμάν. Και από δίπλα, ο άλλος υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Χριστόπουλος, που δήλωσε ότι δύσκολα θα μπορούσε να είναι μαζί της στο ίδιο ψηφοδέλτιο και του οποίου οι θέσεις για τα μειονοτικά και εθνικά ζητήματα προκαλούν νέες αναταράξεις στο εσωτερικό του κόμματος.

Η Κουμουνδούρου επισήμως δηλώνει ότι θέμα αυτό έχει κλείσει, παρά τους κλυδωνισμούς που προκαλούσε μέχρι χθες. Δεν είναι ωστόσο καθόλου σίγουρο ότι το θέμα αυτό θα υποχωρήσει, ή αν υποχωρήσει , ότι δεν θα ξαναεμφανιστεί πάλι μέχρι τις 25 Μαΐου. Κι αυτό γιατί άνοιξε ο ασκός του Αιόλου, φανερώνοντας την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ στα εθνικά θέματα, για τα οποία δεν υπάρχουν με σαφήνεια διατυπωμένες θέσεις για πολλά κρίσιμα ζητήματα. Είναι γνωστό ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δύο (τουλάχιστον) πλευρές με αντικρουόμενες απόψεις. Με την είσοδο των «προσφύγων» του ΠΑΣΟΚ, η πλάστιγγα έγειρε πιο πολύ στη μια πλευρά, καθώς τα περισσότερα στελέχη και οι ψηφοφόροι που πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν κυρίως στην πάλαι ποτέ αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ (Σακοράφα, Κουρουπλής, Νέος Αγωνιστής κ.α) που έχει ψηλά στην ατζέντα της τα θέματα εθνικής ανεξαρτησίας. Η άλλη πλευρά, του πάλαι ποτέ Συνασπισμού όμως, (που ενισχύθηκε με στελέχη σαν τον Χριστόπουλο, της εκσυγχρονιστικής κεντροαριστεράς) και παθαίνει αλλεργία με τον προσδιορισμό «εθνικό», έχει μικρή επιρροή αριθμητικά, αλλά διαθέτει μεγάλη ισχύ στην κομματική γραφειοκρατία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφύγει να ξεκαθαρίσει τις θέσεις του στα θέματα αυτά, ακριβώς επειδή διχάζουν το εσωτερικό του.

Αυτό όμως καθόλου δεν καθησυχάζει τους ψηφοφόρους του 2012, που διαπιστώνουν αυτές τις μέρες την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο ζήτημα, ενώ η Ν.Δ δείχνει διατεθειμένη να αξιοποιήσει το αναπάντεχο δώρο που της έκανε ο αντίπαλος.

Υπόθεση Σαμπιχά Σουλειμάν

Η Σαμπιχά Σουλειμάν, δεν ήταν μια άγνωστη γυναίκα για τους δημοσιογράφους που έχουν ασχοληθεί με τα θέματα της μειονότητας. Έγινε όμως διάσημη εδώ και λίγες μέρες καθώς κατηγορήθηκε από τα τουρκογενή στελέχη της μειονότητας στη Θράκη και την «αντιπατριωτική» ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ως πράκτορας του ελληνικού κράτους στη μειονότητα και με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ είχε ψηφιστεί, βγήκε από το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Πριν από την επίσημη ανακοίνωση του κόμματος, ωστόσο, προηγήθηκαν δημόσιες δηλώσεις του –μέχρι τότε συνυποψηφίου της- Δημήτρη Χριστόπουλου, ο οποίος αποκάλυψε ότι εργάστηκε για την καθαίρεσή της, επειδή ήταν δύσκολο να συνυπάρχει μαζί της. (εδώ)

Ο Δ.Χριστόπουλος όπως επίσης ανέφερε, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά που φούντωσε τη διένεξη, θεωρεί τη μειονότητα ένα συμπαγές «τούρκικο πράμα», ενώ η Σαμπιχά εναντιώνεται στο να θεωρούνται όλοι οι μειονοτικοί Τούρκοι και δηλώνει «Ελληνίδα Ρομά».

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχει δραστηριοποιηθεί και για τη δημιουργία σχολείων στα οποία τα παιδιά των τσιγγάνων θα μαθαίνουν ελληνικά και όχι υποχρεωτικά τουρκικά. Αυτή η δράση της έχει ενοχλήσει, όχι μόνο το τουρκικό προξενείο στην Ξάνθη, αλλά και τα στελέχη της μειονότητας που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι και αποκαλούν όλη τη μειονότητα τουρκική (σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάννης, πάντως, είναι μουσουλμανική και όχι τουρκική). Η Σαμπιχά Σουλειμάν έχει κατηγορηθεί ότι προπαγανδίζει την ελληνική συνείδηση στους Ρομά και ότι η δράση της λειτουργεί διασπαστικά στη μειονότητα. Την άποψη αυτή συμμερίζονται και οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στη Ροδόπη και στην Ξάνθη. Δεν τη συμμερίζεται όμως, μεγάλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ , αν και την υποστηρίζει ένα άλλο κομμάτι, που στηρίζει και τον Δ.Χριστόπουλο, ( ο οποίος ανήκει στον κύκλο Ροζάκη, Καμίνη, Αλιβιζάτου κ.α , ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται «παιδί» του Γιάννη Μηλιού-, γνωστός για τις παρόμοιες απόψεις που εκφράζει στα εθνικά ( σχέδιο Ανάν, μακεδονικό κτλ).

Η κατηγορία του «πράκτορα της Ελλάδας» για τη Σαμπιχά, δεν ελήφθη στα σοβαρά στην αρχή στον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι , το κατηγορητήριο διευρύνθηκε με τους αντιπάλους της να μη διστάσουν να φτάσουν στα άκρα: εθνικίστρια, ακροδεξιά, έμμισθη του Εμφιετζόγλου, μέλος του Δικτύου 21 , άνθρωπος του Σαμαρά, χρυσαυγίτισσα… «Κάποιες λέξεις, όπως «Δίκτυο 21» τις άκουγε για πρώτη φορά, καθώς δεν είχε ιδέα περί τίνος πρόκειται» σχολιάζει άνθρωπος που έχει συνεργαστεί μαζί της.

Η δράση της Σαμπιχά είχε φιλοξενηθεί αρκετές φορές στον τύπο, διατυπώνοντας τα αιτήματα της για ελληνικά σχολεία και παιδικούς σταθμούς και παρουσιάζοντας τις δραστηριότητες για τις οποίες κατηγορήθηκε.

Ποιες «κατηγορίες» για τη Σαμπιχά επαληθεύονται

Από όλες τις κατηγορίες, πάντως, που διατυπώθηκαν για τη Σαμπιχά, από το ρεπορτάζ επαληθεύεται μόνο μία: ότι όντως οι δράσεις του συλλόγου της Σαμπιχά χρηματοδοτήθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση. Ότι τα ελληνικά σχολεία και οι παιδικοί σταθμοί έγιναν με κυβερνητικά κονδύλια. . Πιο συγκεκριμένα: το 2004 στη διαχείριση των συγκεκριμένων κονδυλίων για τη μειονότητα βρέθηκε ένας δημοκρατικών πεποιθήσεων διπλωμάτης, που αρνήθηκε να ακολουθήσει την πεπατημένη, μοιράζοντας χρήματα στα γνωστά κέντρα και στα πατριδοκάπηλα ΜΜΕ. Προτίμησε τα κονδύλια αυτά να γίνουν ελληνικά σχολεία στις υποβαθμισμένες περιοχές της μειονότητας. Ανταποκρίθηκε λοιπόν θετικά στα αιτήματα του συλλόγου γυναικών Ρομά της Σαμπιχά, που έγινε το όχημα για τη δημιουργία τους. Τόσο ο συγκεκριμένος διπλωμάτης (που καμία σχέση δεν έχει με τη δεξιά και την ακροδεξιά) όσο και ο σύλλογος της Σαμπιχά, δέχθηκαν μεγάλο πόλεμο, πρώτα από ελληνικά κέντρα εξουσίας επειδή τα κονδύλια που σταμάτησαν να πηγαίνουν σε αυτούς που πήγαιναν . Στη συνέχεια κατηγορήθηκαν από τουρκικά κέντρα εξουσίας επειδή παρεμπόδιζαν τον εκτουρκισμό, πράγμα που εύλογα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι ήταν μάλλον αλήθεια. Στη συνέχεια στο χορό αυτό μπήκαν κι άλλοι, επηρεαζόμενοι από τη μια ή την άλλη πλευρά, χωρίς οπωσδήποτε να εξυπηρετούν συμφέροντα όλοι. Στη συνέχεια, όταν ο συγκεκριμένος διπλωμάτης έφυγε από το πόστο αυτό, γρήγορα σταμάτησε η χρηματοδότηση του συλλόγου και έκλεισε ακόμα και ο ελληνικός παιδικός σταθμός για τα τσιγγανόπουλα. Όλα επέστρεψαν στην προηγούμενη κατάσταση και την «εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων» ανέλαβε η Θάλεια Δραγώνα, η οποία ανέλαβε τη διαχείριση του πρότζεκτ (αρκετών εκατομμυρίων) του υπουργείου Παιδείας επί Γιώργου Παπανδρέου.

Η Σαμπιχά κυνηγήθηκε και στοχοποιήθηκε από στελέχη της τουρκογενούς μειονότητας , καθώς η τελευταία με τη συνδρομή του τουρκικού προξενείου στη Θράκη, επιδιώκει τον εκτουρκισμό όλης της μειονότητας, τσιγγάνων και πομάκων (με τους τελευταίους το έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό). Έχει σημασία να επισημανθεί ότι οι τουρκογενείς αποτελούν την «ελίτ» της μειονότητας –που υποστηρίζεται από την Τουρκία- και διαθέτει τη μεγαλύτερη ισχύ.

Τα παλιότερα χρόνια, ειδικά επί δεξιών κυβερνήσεων, οι μειονοτικοί όχι μόνο στερούνταν στοιχειωδών δικαιωμάτων, αλλά είχαν υποστεί και διώξεις. Η συμπεριφορά αυτή, όπως είναι λογικό, οδήγησε μεγάλο μέρος της μειονότητας στην αγκαλιά της Τουρκίας και έθρεψε τον τουρκικό εθνικισμό στην περιοχή. Από τότε βέβαια μέχρι σήμερα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, με τους Ρομά να παραμένουν πάντα οι πιο κατατρεγμένοι. Η Σαμπιχά Σουλειμάν δεν ήταν η πρώτη που μίλησε για την καταπίεση των Ρομά από την «ελίτ» της τουρκογενούς μειονότητας και για τον εξαναγκασμό τους σε εκτουρκισμό. Ήταν όμως η πρώτη φορά που ακούστηκε η φωνή μιας Ρομά από τη Θράκη στο Ευρωκοινοβούλιο και τον ΟΗΕ. Φτάνοντας εκεί που μέχρι τότε πήγαιναν μόνο μέλη της μειονότητας που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι για να καταγγείλουν την Ελλάδα. Λογικό λοιπόν και απολύτως αναμενόμενο η Σαμπιχά μετά από αυτά, να γίνει για τους Τούρκους κόκκινο πανί.

Οι υπόλοιπες κατηγορίες πάντως, δεν τεκμηριώνονται. Καμία από τις δηλώσεις της Σουλειμάν κατά το παρελθόν δεν περιέχουν ακροδεξιές ή ρατσιστικές θέσεις, ή έστω βάσιμες υπόνοιες (όπως π.χ με τον Καρυπίδη).

Το ότι η Σαμπιχά είναι μέλος του Δικτύου 21 (που δεν υπάρχει) δεν στηρίζεται πουθενά και απορεί κανείς πως εκτοξεύονται τέτοιες κατηγορίες με ελαφριά καρδιά, μόνο και μόνο για να πλήξουν τον πολιτικό τους αντίπαλο (αφού έτσι τη βλέπουν) και μάλιστα μια γυναίκα Ρομά.

Σχετικά με τον χαρακτηρισμό της «ακροδεξιάς», πέρα από τη δική της κατηγορηματική διάψευση, κανείς δεν προσκόμισε ποτέ την παραμικρή δήλωση που να έχει κάνει και να παραπέμπει σε κάτι τέτοιο.

Όσο αφορά τη «σχέση» με τον Τέρενς Κουίκ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες - η οποία ούτε μεμπτή θα μπορούσε να είναι ούτε να αποτελεί ένδειξη «ακροδεξιάς ταυτότητας» (εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αποκλείσει συνεργασία μαζί τους), αυτό που υπάρχει είναι ότι της είχε ζητηθεί μια συνάντηση από τον βουλευτή των ΑΝΕΛ, ώστε να ενημερωθεί για τη δράση της, την οποία είχε εξάρει στη Βουλή.
Η Σαμπιχά, άλλωστε, όπως και η Κούνεβα, δεν ήταν στην αριστερά. Ως ακτιβίστριες επιλέχθηκαν για το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Για σχέση με τον Εμφιετζόγλου η ίδια το διαψεύδει και αυτοί που το ισχυρίζονται δεν έχουν να παρουσιάσουν κανένα στοιχείο. Πληροφορίες, μάλιστα, αναφέρουν ότι έχει μάλλον κακές σχέσεις με το ίδρυμά του, γιατί όταν τους είχε ζητήσει να διαθέσουν ένα γυμναστήριο που είχαν για να κάνουν εκεί διάφορες δραστηριότητες και οι Ρομά , της το αρνήθηκαν.

Οι κατήγοροι της Σαμπιχά

Ποιοι είναι οι κατήγοροι της όμως; Γιατί και αυτό έχει σημασία. Το μεγάλο βάρος αρχικά το σήκωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Ξάνθη, Χουσείν Ζειμπέκ, ο οποίος είναι πομάκος, αλλά προτιμά να δηλώνει Τούρκος και διατηρεί άριστες σχέσεις με το τουρκικό προξενείο. Για τη ακρίβεια, θεωρείται πως είναι το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ με τις στενότερες σχέσεις, ενώ αντιστρόφως ανάλογη, είναι η σχέση του στο παρελθόν με την αριστερά (κάτι που δεν θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί για άλλα στελέχη, όπως τον Αιχάν Καραγιουσούφ και κυρίως τον Μουσταφά Μουσταφά).

Ο Ζειμπέκ Χουσείν αμέσως μετά την υπερψήφιση της υποψηφιότητας της Σαμπιχά Σουλειμάν από την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή, απείλησε ότι αν δεν την αποσύρουν θα φύγει αυτός από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέχεια προέβη στους γνωστούς ισχυρισμούς και στις αστήρικτες κατηγορίες, για τις οποίες δεν προσκόμισε το παραμικρό στοιχείο.
«Προσωπικά εννοείται ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με την γυναίκα, όμως πολιτικά ανήκει στον ακροδεξιό χώρο, είχε σχέση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τον Τέρενς Κουΐκ και όλους αυτούς και δεν ήταν ποτέ στον δικό μας χώρο» δήλωσε σε τοπικά ΜΜΕ.
« Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτή την εξέλιξη ακόμη, όμως από αυτά που έμαθα υπήρξε μία λανθασμένη πληροφόρηση που οδήγησε σε λάθος εκτίμηση. Η ουσία είναι ότι τελικά δεν θα συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές» είπε προκαταβάλλοντας την απόφαση του κόμματος του .

Ο κ.Ζειμπέκ παρότι είναι υπέρ του αυτοπροσδιορισμού και κατά του ετεροπροσδιορισμού, χαρακτηρίζει την Σαμπιχά Σουλειμάν ακροδεξιά, αν και εκείνη το αρνείται. Η Σαμπιχά υποστηρίζει ότι ο Ζειμπέκ ξέρει ότι αν πει μόνο αυτά που θεωρεί κατηγορίες για εκείνη, «ότι δηλαδή θέλω ελληνικά σχολεία για τα παιδιά μας και να μην μας αναγκάζουν να γίνουμε Τούρκοι» δεν θα προκληθούν αρνητικές αντιδράσεις. «Με λέει «ακροδεξιά» για να με μισήσει η αριστερά» πιστεύει και υποστηρίζει ότι αν του ζητηθεί να το αποδείξει, δεν θα έχει τι να πει. Ως απόδειξη «παρουσιάζει μόνο ότι θέλω ελληνικά σχολεία. Μάλλον το να προωθείς τον εκτουρκισμό είναι αριστερό για τον Ζειμπέκ και το να ζητάς ελληνικά σχολεία, δεξιό».

Πολέμιος της υποψηφιότητας της Ρομά Σαμπιχά, όπως μόνος του έκανε γνωστό, ήταν και ο συνυποψήφιος της –μέχρι τότε- Δημήτρης Χριστόπουλος, που όπως αποκάλυψε εργάστηκε για την απόσυρσή της. Ο ίδιος μίλησε για τη μειονότητα ως ένα «συμπαγές τούρκικο πράμα». Η Σαμπιχά υπερασπίζεται το αντίθετο . Αρνείται να χαρακτηρίζουν τους τσιγγάνους Τούρκους. Η ίδια δηλώνει ελληνίδα Ρομά. Ο Δ.Χριστόπουλος πάντως, δεν υιοθέτησε τις κατηγορίες περί ακροδεξιάς κτλ. Υπήρξε σαφώς πιο προσεκτικός από τον Ζειμπέκ, ακόμα και από τον αρθρογράφο της Αυγής που υιοθέτησε άκριτα τις κατηγορίες.

Ο διευθυντής της Αυγής Νίκος Φίλης που ανήκει στην «αντιπατριωτική» πλευρά του παλιού Συνασπισμού-η οποία παθαίνει αλλεργία με απόψεις σαν της Σαμπιχά, αλλά και της πατριωτικής πτέρυγας που την πρότεινε, μπήκε και αυτός στον πόλεμο εναντίον της υποψηφιότητας της και των υποστηρικτών της στον ΣΥΡΙΖΑ.(βλέπε εδώ)

Ποια είναι η Σαμπιχά Σουλειμάν

Στο βιογραφικό της γράφει : «Γεννήθηκα τον Ιανουάριο του 1977 στο Δροσερό, οικισμό Ρομά στην πόλη της Ξάνθης. Μέχρι τα 14 μου χρόνια οπότε και παντρεύτηκα, ταξίδεψα σε όλη τη Ελλάδα με την οικογένεια μου, πουλώντας λουλούδια σε εποχιακά πανηγύρια και γιορτές. Από το 2006 είμαι πρόεδρος του «Μορφωτικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Ρομά η Ελπίδα» που έχεις ως βασικό στόχο τη βελτίωση των συνθηκών ζωής για τους κατοίκους του Δροσερού. Έκτοτε έχω συμμετάσχει σε ευρωπαϊκά συνέδρια και φόρουμ υπερασπιζόμενη τα δικαιώματα των γυναικών Ρομά για μια καλύτερη και πιο αξιοπρεπή ζωή».

Η δράση της Σαμπιχά, την περίοδο που κατηγορείται από τους επικριτές της ως «πράκτορας του ελληνικού κράτους» στη μειονότητα, επικεντρώθηκε στην εκπαίδευση των παιδιών των Ρομά και στην ίδρυση ελληνικών παιδικών σταθμών, αλλά και στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των Ρομά - ειδικά των γυναικών. Για τη δράση της αυτή πήρε πολλά βραβεία από διάφορους οργανισμούς.

Μία από τις πιο σημαντικές στιγμές στη ζωή της ήταν η ομιλία της στο 5ο συνέδριο του ΟΗΕ για τις μειονότητες, στη Γενεύη το 2012. Ομιλία που την κατέστησε οριστικά ανεπιθύμητο πρόσωπο για τους Τούρκους, που την κατηγόρησαν ότι ήταν βαλτή από το ελληνικό κράτος, Η Σαμπιχά Σουλειμάν κατήγγειλε στον ΟΗΕ τον υποχρεωτικό εκτουρκισμό των μουσουλμάνων της Θράκης , προκαλώντας έντονη ενόχληση στην Τουρκία:

«Ονομάζομαι Σαμπιχά Σουλεϊμάν, είμαι Μουσουλμάνα Ρομά από την Ξάνθη στην Ελλάδα και πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Δροσερού «Η Ελπίδα». Ζητώ συγνώμη που δεν μπορώ να μιλήσω απ’ ευθείας σε κάποια από τις γλώσσες που χρησιμοποιούνται στο συνέδριο αλλά δεν τις έμαθα ποτέ. Η μητρική μου γλώσσα είναι ρομάνι, η γλώσσα των Τσιγγάνων. Πάρα ταύτα επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης υποχρεώθηκα να πάω σε σχολείο όπου διδάχθηκα μια τρίτη γλώσσα, τα τούρκικα. Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονότητας. Το ίδιο συναίσθημα της μειονότητας μέσα στη μειονότητα το αισθανόμαστε σε κάθε βήμα μας μέσα στην κοινωνία. Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους. Ξοδεύουν πολλά λεφτά για να χτίσουν τζαμιά μέσα στους οικισμούς μας. Μας λένε ότι οι Τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι επειδή δεν είναι καλοί Τούρκοι και πιστοί μουσουλμάνοι. Εμείς, όμως, ξέρουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία όχι τζαμιά που άλλωστε η Θράκη έχει πολλά. Εδώ και χρόνια επιμένουν να φτιάξουν σωματεία και να τα ονομάσουν "τουρκικά". Στη συνέχεια προσπαθούν να μας γράψουν σε αυτά τα σωματεία για να μας υποχρεώσουν κι εμάς να πούμε ότι είμαστε Τούρκοι. Πριν μερικά χρόνια το ελληνικό κράτος όρισε να πηγαίνουμε υποχρεωτικά σε νηπιαγωγεία. Οι τουρκικής καταγωγής Μουσουλμάνοι έφτιαξαν δικά τους νηπιαγωγεία όπου διδάσκονται μόνον τουρκικά. Μας πιέζουν να γραφτούμε σε αυτά τα νηπιαγωγεία. Θέλουμε να έχουμε καλή εκπαίδευση στη γλώσσα του κράτους που ζούμε. Το κράτος δεν κάνει αρκετά. Θέλουμε περισσότερα δημόσια σχολεία. Θέλουμε να μας προστατεύει επειδή είμαστε μουσουλμάνες γυναίκες με δικαιώματα που παραβιάζονται διαρκώς από ανθρώπους που νομίζουν ότι είναι δικαίωμά τους να φέρονται άσχημα στις γυναίκες τους. Περιμένουμε την πραγματική βοήθεια από το ελληνικό κράτος. Η Διακήρυξη του ΟΗΕ για τις μειονότητες λέει ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή η ιδιαίτερη ταυτότητα και ο πολιτισμός μας. Αυτό δεν ισχύει μόνον για το κράτος στο οποίο ζούμε αλλά και για τους μειονοτικούς συμπολίτες μας. Οι τελευταίοι προσπαθούν να μας επιβάλλουν την τουρκική ταυτότητα αντί της δικής μας ταυτότητας των Ρομά. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη δική μας ταυτότητα με μία άλλη. Θέλουμε να μας αφήσουν ήσυχους και να μην παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος μας».

Σήμερα πρόσωπο που συνεργάστηκε μαζί της στη δημιουργία σχολείων για τους Ρομά λέει για αυτήν: «Η Σαμπιχά δεν είχε φιλοδοξία να εκπροσωπήσει καμία μειονότητα. Ήταν κοινωνικός ακτιβιστής του τόπου της. Κατάφερε για λίγο να στήσει στα πόδια της μια κοινωνία που κατέρρεε γύρω της. Ήταν συνεπώς «κακό παράδειγμα». Διότι δεν αποδέχθηκε το ρόλο του ανδράποδου που της επεφύλασσαν οι τοπικές αρχές της Ξάνθης και του μπαλώματος στη μειονότητα που της επεφύλασσε το προξενείο. Πέτυχε εκεί που όλοι απέτυχαν. Σήκωσε το κεφάλι στις αρχές που απλώς προσπαθούσαν να εξαγοράζουν την ψήφο των Ρομά στις εκλογές, αλλά και στο προξενείο. Διότι λειτουργούσε ως ερινύα στους πολιτικούς παράγοντες. Διότι ήταν γυναίκα».

Σήμερα η Σαμπιχά Σουλειμάν είναι 37 χρονών και τελειώνει το γυμνάσιο.
(εδώ η δημόσια δήλωσή της μετά την απόσυρση της υποψηφιότητας της)

Πως ξεκίνησαν όλα…

Στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δύο αντίπαλες τάσεις σχετικά με τα εθνικά θέματα. Μία ας πούμε πιο «πατριωτική» και μία «αντιπατριωτική» οι οποίες βρίσκονται σε συνεχή διαμάχη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμμετέχει όλος ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή. Η πρώτη μιλάει για τη συνέχεια της αριστερής παράδοσης του ΕΑΜ ΕΛΑΣ, η άλλη προτάσσει τον διεθνιστικό της χαρακτήρα. Η μία αγαπά να μιλά για «εθνική ανεξαρτησία-λαϊκή κυριαρχία», η άλλη αγαπά να καταγγέλλει τον «ελληνικό εθνικισμό».

Η ηγεσία προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε -όχι μόνο διαφορετικές, αλλά συχνά εχθρικές μεταξύ τους απόψεις. Όπως τότε με το σχέδιο Ανάν, που η μία πλευρά ήταν κατά και η άλλη υπέρ. Αντίθετες θέσεις όμως, έχουν και στα ελληνοτουρκικά, στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και σε πολλά άλλα.

Με το που ξεκίνησαν οι διεργασίες για τις υποψηφιότητες στο Ευρωψηφοδέλτιο, οι πιο ενεργοί των δύο πλευρών, (αμφότεροι στην προεδρική πλευρά) ετοίμασαν τις δικές τους προτάσεις. Οι δύο πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις των απέναντι «στρατοπέδων» είναι αυτές που έγιναν και η πέτρα του σκανδάλου. Η Σαμπιχά Σουλειμάν που προτάθηκε από την «πατριωτική» πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και ο Δημήτρης Χριστόπουλος που προτάθηκε από την «αντιπατριωτική».
Η δεύτερη ομάδα -όπως εκ των υστέρων έγινε γνωστό- εξαρχής εργάστηκε όχι μόνο για την προώθηση της δικής της, αλλά και εναντίον της υποψηφιότητας της Σαμπιχά. Ωστόσο, όσο κόκκινο πανί ήταν η Σαμπιχά για τους τουρκογενείς του ΣΥΡΙΖΑ και τους «αντιπατριώτες» που την αποκαλούν «εθνικίστρια», τόσο κόκκινο πανί αποτελεί και για τους άλλους και ο Χριστόπουλος, που τον αποκαλούν «εθνομηδενιστή».

Συγκεκριμένα, η Σαμπιχά λέγεται ότι ήταν πρόταση μέλους της Πολιτικής Γραμματείας, προσκείμενου στον Αλέξη Τσίπρα, που είχε και την υποστήριξη συμβούλου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Χριστόπουλος θεωρείται παιδί του Γιάννη Μηλιού, με τον οποίο έχουν παρόμοιες θέσεις.

Η κομματική εφημερίδα Αυγή του Νίκου Φίλη, που ανήκει στην πλευρά που πολέμησε τη Σαμπιχά, σε άρθρο της προέβη σε πολύ βαριές κατηγορίες για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τους συνεργάτες του Α.Τσίπρα που τη στήριξαν (για τους οποίους οι πληροφορίες λένε ότι τα τουρκογενή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Θράκης ζητάνε «την κεφαλή τους επί πινακι» Στο άρθρο με τίτλο ¨Εκεί ψηλά στη Θράκη» έγραφε χαρακτηριστικά: «Το ερώτημα είναι: ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να συμπεριφερθεί με την αραχνιασμένη νοοτροπία της ΕΥΠ και να υποβάλει στον ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν λάθρα, την υποψηφιότητα μιας μουσουλμάνας - Ρομά, που έχει υιοθετηθεί εδώ και χρόνια από την ελληνική Ακροδεξιάς;». Ο αρθρογράφος μάλιστα, υιοθετεί και τους αστήριχτους χαρακτηρισμούς περί ακροδεξιάς και αφήνει υπόνοιες περί νοοτροπίας ΕΥΠ για τον διπλωματικό σύμβουλο του Α.Τσίπρα, παλιό στέλεχος του ΚΚΕ, που φωτογραφίζει.

Τα στελέχη που «κατηγορούνται» από την Αυγή προτίμησαν να μην απαντήσουν επιθετικά, αλλά ήταν οι Πασοκογενείς που έθεσαν θέμα Χριστόπουλου, χαρακτηρίζοντας τις απόψεις του «επικίνδυνες και ακραίες» και προειδοποιώντας ότι θα στοιχίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ καθώς ο δικός τους κόσμος «δεν τις αποδέχεται». Τελευταίο επεισόδιο, ήταν αυτό με τον υποψήφιο ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχεται από το ΔΗΚΚΙ, τον συνταγματολόγο Ηλία Νικολόπουλο, ο οποίος δηλώνει ότι ανήκει στην «πατριωτική αντιιμπεριαλιστική αριστερά». Ο κ.Νικολόπουλος ζήτησε από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πριν οριστικοποιηθεί η υποψηφιότητα του, να του απαντήσουν αν υιοθετούν τις θέσεις Χριστόπουλου για την μειονότητα, καθώς σε αυτή την περίπτωση, θα αποσυρόταν. Ο ίδιος είπε στους συντρόφους του ότι τον διαβεβαίωσαν πως πρόκειται για προσωπικές απόψεις κι έτσι δέχθηκε τελικά.

Η αρχή του μπλεξίματος με τη μειονότητα βρίσκεται στην τελευταία επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Θράκη. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στις συνομιλίες του με τα στελέχη που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι τους υποσχέθηκε ότι στο ευρωψηφοδέλτιο θα έβαζε κι έναν δικό τους. Στη συνέχεια έκπληκτοι άκουσαν ότι επέλεξε τη Ρομά Σαμπιχά που ήταν για αυτούς κόκκινο πανί. Προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας δεν το έκανε για να τους προκαλέσει, αλλά από άγνοια για την κατάσταση εκεί.

Επικράτησε πανικός και παρότι πιο ψύχραιμες φωνές πρότειναν να προστεθεί άλλη μία υποψηφιότητα τουρκογενούς, ώστε να τηρηθεί η υπόσχεση, επιλέχθηκε ο δρόμος που υπέδειξε η «αντίπαλη» ομάδα, να εξοστρακιστεί η Ρομά και να μπει στη θέση της ο βοηθός του Χουσείν Ζειμπέκ, όπως τους πρότεινε ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τους χειρισμούς του πέτυχε να αλλάξει την ευνοϊκή μέχρι πρότινος για εκείνον ατζέντα, στρέφοντας τη δημόσια συζήτηση στα θέματα της μειονότητας που αποτελούν για εκείνον αδύνατο σημείο. Σήμερα επιχειρεί πανικόβλητος να το κλείσει, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τα καταφέρει γιατί μόλις άνοιξε τον ασκό του Αιόλου.

Βασιλική Σιούτη 

[--->]

Απορρίφθηκαν συνολικά τα απολογητικά υπομνήματα των «29» για την «εγκληματική οργάνωση Σκουριές»

Οι 29 κάτοικοι Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης που είχαν κληθεί στα τέλη Σεπτεμβρίου 2013 να καταθέσουν ως ύποπτοι  για συμμετοχή σε μια υποτιθέμενη «εγκληματική οργάνωση» που ευθύνεται για τα επεισόδια της 12/5/2013 στο Λάκκο Καρατζά, είναι πλέον ευθέως  ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ. Τα υπομνήματα παροχής εξηγήσεων που κατέθεσαν οι δικηγόροι τους έχουν απορριφθεί συνολικά. Σύντομα οι «29» θα κληθούν ως  κατηγορούμενοι πλέον να απολογηθούν ενώπιον ανακριτή και εισαγγελέα, με ότι αυτό πιθανόν να συνεπάγεται. Κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα συμβεί μετά τις προσεχείς Δημοτικές-Περιφερειακές-Ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου, ώστε να μην διαταραχθεί μέχρι τότε το success story της κυβέρνησης Σαμαρά.

Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν και ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιάννη Σχίζα

Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν είχε όλα τα εναλλακτικά προσόντα για να συμπεριληφθεί στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ: ήταν γυναίκα, Ρομά, μουσουλμάνα, αγωνίστρια, φεμινίστρια της πράξης. Και η αρχική εισδοχή της στο ψηφοδέλτιο δεν είχε κάποια σκιά «παρεοκεντρικής» επιλογής. Τι έγινε όμως στη συνέχεια και επήλθε ο αποκλεισμός της;

Θα ήταν λογική ακροβασία το να ισχυριστεί κανείς μια απευθείας παρέμβαση του Τουρκικού Προξενείου Θράκης σε παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο τον αποκλεισμό μιας γυναίκας που – σε ανύποπτο χρόνο – κατήγγειλε την καταπίεση της δικής της μειονότητας (Ρομά) από μια άλλη μειονότητα.

Όμως δεν θα ήταν αφύσικο το να υποστηριχθεί μια σχέση συγκοινωνούντων δοχείων ανάμεσα στην Άγκυρα, στην πολιτική της απόσχισης της Δυτικής Θράκης από την Ελλάδα, στο τουρκικό προξενείο, στους δικούς μας ευαίσθητους πλην μυωπικούς διεθνιστές, ακόμη και στους αριστερούς ψηφοσυλλέκτες που αναζητούν εναγώνια τους μέσους πολιτικούς όρους για να συμπεριλάβουν άτομα και προεκλογικές θέσεις, ώστε να μεγιστοποιηθεί το εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.

Αποκαλυπτικό Βίντεο: Ο Σαμαράς, χωρίς την άδεια της Μέρκελ, δεν μπορεί να νομοθετήσει

Το παρακάτω βίντεο, μας το έστειλε, ο φίλος Βασιλης Πολυχρονης , και είναι από την συνάντηση του Ελληνου-Γερμανικού Επιμελητηρίου, και στο συγκεκριμένο απόσπασμα μιλάει ο πρόεδρος των Γερμανικών Επιμελητηρίων.

Στο 6:00 του βίντεο, ο Γερμανός απαντάει σε ερώτηση, για το αν μίλησε με τον πρωθυπουργό (τυπικά έχει την θέση, ουσιαστικά θα δείτε, ότι πρόκειται περί υπαλλήλου) για την νομοθέτηση πραγμάτων υπέρ των αιτημάτων των εδώ Επιμελητηρίων, και η απάντηση ήταν καθηλωτική!

"Ο Σαμαράς ήταν υπέρ των αιτημάτων των Επιμελητηρίων, αλλά είχε δεμένα τα χέρια από την τρόικα.Δεν μπορούσε να κάνει κάτι, γιατί έπρεπε να εισπράξει τα λεφτά της δόσης.". Και συνεχίζει ο αθεόφοβος, ξεφτιλίζοντας τον ίδιο και την χώρα την οποία δήθεν κυβερνά "Ζήτησε από τον Γερμανό Πρόεδρο των Επιμελητηρίων, όταν δει την Μέρκελ στις 12 Μαΐου να της ζητήσει, η ίδια να συντάξει μια επιστολή στην τρόικα, για να προωθηθεί το αίτημα"....Δηλαδή, ούτε καν το θάρρος να επικοινωνήσει ο ίδιος με την Μέρκελ

Και συμπλήρωσε, ο Γερμανός, ξεφτιλίζοντας ακόμα πιο πολύ τον Σαμαρά, ότι κατά την γνώμη του δεν θα το έκανε, δεν θα του ζήταγε "ρουσφέτι", αν δεν ήταν τώρα οι εκλογές....

 [--->]

Εν πλω διαμαρτυρία στην Κρήτη ενάντια στα χημικά της Συρίας

                    

Κινήματα Εν πλω διαμαρτυρία ενάντια στην εξουδετέρωση των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο θα ξεκινήσει σήμερα, Κυριακή 27 Απριλίου, από τα Σφακιά.

Μετά από συνέλευσή της, η Συντονιστική Επιτροπή Χανίων κατά της εξουδετέρωσης των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο αποφάσισε την κλιμάκωση των δράσεων της με οργάνωση, κινητοποίηση, συγκέντρωση και εν πλω διαμαρτυρία που θα ξεκινήσει από το λιμάνι της Χώρας των Σφακίων στις 12 το μεσημέρι.

http://stokokkino.gr/article/7746/En-plo-diamarturia-stin-Kriti-enantia-sta-ximika-tis-Surias-

ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ

  [--->]

Απαιτείται σοβαρότητα

Βαθύτερα ελλείμματα και αδυναμίες αναδεικνύουν οι χειρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση της Σαμπιχά Σουλεϊμάν

Η απόφαση να μη συμπεριλη­φθεί η Σαμπιχά Σουλεϊμάν στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε γεγονός όχι μικρής σημασίας. Δρομολόγησε εξελίξεις και γέν­νησε ερωτηματικά και προβληματισμούς, αναδεικνύοντας σοβαρά ζητήματα. Ας πάρουμε, λοιπόν, τα γεγονότα από την αρχή.

Η πρόταση για τη συγκεκριμένη υποψη­φιότητα τέθηκε υπ' όψιν των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να προκύψει, μέχρι και τη συνεδρίαση της Κ. Ε. του κόμματος, κάποια σοβαρή ένσταση ή αντίρρηση. Κανένα στοιχείο δεν παρουσιάστηκε εναντίον της υποψηφιότητας, που συγκέντρωσε 152 θετικές ψήφους σε σύνολο ι8ο στην Κεντρική Επιτροπή.

«Ταμάμ...»

Σε αντίθεση με υποτιθέμενους διάλογους που παρουσιάζονται από Μέσα Ενημέρωσης να έγιναν στη συγκεκριμένη συνεδρία­ση, η πραγματικότητα είναι διαφορετι­κή. Στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ (από το χώρο της μειονότητας) χωρίς να παρουσιάσει στοιχεία ή καταγγελίες,δήλωσε απλά ότι η συγκεκριμένη υποψηφιότητα δεν εκ­φράζει τη μουσουλμανική μειονότητα στο σύνολο της. Όταν του απαντήθηκε ότι δεν πρόκειται να εμφανιστεί ως εκπρόσωπος όλης της μειονότητας και ρωτήθηκε αν έτσι θα λυνόταν το θέμα, η απάντηση ήταν μονολεκτική: «Ταμάμ...». 

Λίγα 24ωρα αργότερα, και χωρίς να εί­ναι σαφές τι μεσολάβησε,άρχισαν να σημειώνονται μεγάλες αντιδράσεις από παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ που απαιτούσαν τον αποκλεισμό της Σ. Σουλεϊμάν από το ψηφοδέλτιο, παρά το γεγονός ότι η υποψηφιότητα είχε την έγκριση της Κ.Ε.

Οι αντιδράσεις από Οργανώσεις Μελών δεν φαίνεται να αποτελούν πειστική απάντηση για τον τρόπο που ελήφθη η απόφαση της άμεσης αποπομπής, μια και σε ανάλογες πρόσφατες περιπτώσεις,δεν έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στις τελικές αποφάσεις του κόμματος. 

Δεν είναι στην πρόθεση μας να κρίνουμε όλες τις προτεινόμενες υποψηφιότητες -τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τους. Ούτε και αυτήν της Σ. Σουλεϊμάν. 

Το ζήτημα είναι ότι οι χειρισμοί που έγι­ναν, όχι μόνο έβλαψαν (για μια ακόμα φορά) την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και αναδεικνύουν μια σειρά ελλείμματα πο­λιτικής, όπως και ηθικής τάξης. Γιατί δεν βρέθηκε μια άλλη λύση όπως, για παράδειγμα, της τοποθέτησης και ενός αριστερού υποψηφίου από το πλειοψη­φικό τμήμα της μειονότητας, χωρίς την αποπομπή της Σ. Σουλεϊμάν; 

Ακόμα κι αν κάποιος έχει σοβαρές εν­στάσεις για τη συγκεκριμένη υποψηφι­ότητα, τι εξυπηρέτησε η εξαπόλυση μιας τέτοιας επίθεσης (χωρίς τις αντίστοιχες αποδείξεις) σε ένα πρόσωπο που το ίδιο το κόμμα και οι διαδικασίες του ανέδειξαν πριν από λίγες μέρες;

Η επανεμφάνιση του DEP

Υπάρχει, όμως, ένα γενικότερο πλαίσιο το οποίο δεν μπορεί να διαφεύγει της προσοχής μας. Είναι γνωστό ότι με την υποστήριξη του τουρκικού προξενείου, στις Ευρωεκλογές επανεμφανίστηκε και κατέρχεται αυτόνομα με επικεφαλής τον Μουσταφά Αλί Τσαβούς (της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης), το Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας (DEP) του μακαρίτη μειονοτικού Αχμέτ Σαδίκ. Με βάση αυτή την εξέλιξη, μια σειρά παράγοντες της μειονότητας έχουν δεχθεί πιέσεις να μην κατέβουν υποψήφιοι με κανένα άλλο κόμ­μα. Χαρακτηριστική είναι η άρνηση του στελέχους της ΔΗΜΑΡ, Ιλχάν Αχμέτ, να αποδεχθεί την πρόταση του Φώτη Κουβέλη να μετάσχει στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος «χάριν της διασφάλισης ενότητας και ομοψυχίας στη μειονότητα μας».

Η εξέλιξη αυτή γίνεται σε μια στιγμή που οι γεωπολιτικές αναστατώσεις σε όλη την ευρύτερη περιοχή, κάθε άλλο παρά έχουν κοπάσει. Ο διαγκωνισμός Ρωσίας και «Δύσης», οι εξελίξεις στην Ουκρανία, οι επιδιώξεις της Τουρκίας και του Ισραήλ, ο πόλεμος στη Συρία, όσα δρομολογούνται στην Κύπρο φαντάζουν σε εμάς μακρινά; Προφανώς και δεν είναι μακρινά, οπότε οι κινήσεις που γίνονται σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν παρά να μελετώνται με σοβαρότητα. 

Είναι ανα­κόλουθο όσοι δηλώνουν ότι στρατεύονται στο «διμέτωπο αγώνα» ενάντια σε δύο εθνικισμούς (ελληνικό και τουρκικό) να συμπεριφέρονται στην πραγματικότητα σαν να μην υπάρχει, μέσα σε αυτό το περιβάλλον, κανένα θέμα τουρκικού εθνι­κισμού, επιθετικότητας ή επεκτατισμού. Χαρακτηριστική, από αυτή την άποψη, είναι μια άλλη περίπτωση, αυτή του Αχμέτ Κουρκ, προέδρου της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης, υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου για την Ανατολική Μακεδονία-Θράκη.

Ο Κουρκ, όπως έγινε γνωστό, όχι μόνο υποστήριξε ανοιχτά το τοπικό μειονοτι­κό κόμμα για τις Ευρωεκλογές (και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ), αλλά είχε στο παρελθόν συναντηθεί και φωτογραφηθεί και με τον ηγέτη του εθνικιστικού κόμματος των Γκρίζων Λύκων. Ο Κουρκ, βεβαίως, μετά από αυτά παραι­τήθηκε αλλά μάλλον προς δυσαρέσκεια στελεχών που, κατά τ' άλλα, εμφανίζονται σε διμέτωπη αντιπαράθεση με όλους τους εθνικισμούς.

Ταυτόχρονα, πρέπει να πούμε ότι δεν συνιστούν απάντηση οι αιτιάσεις πως και στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας πλήθος στελεχών διατηρούν άριστες σχέσεις με το τουρκικό προξενείο ή ότι έχουν δηλώσει αναφανδόν υποστήριξη στο DEB. 

 Είναι γνωστό ότι τα κυβερνητικά κόμματα, στο παρελθόν, από τη μια μεριά ενορχήστρω­ναν την καταπίεση της μειονότητας και από την άλλη εγκόλπωναν στο εσωτερικό τους στελέχη φιλικά προς την τουρκική πολιτική, προς άγραν ψήφων. Αυτό φυσικά και πρέπει να επισημαίνεται -και ίσως βραχυπρόθεσμα «ισοφαρίζει» κάποιες εντυπώσεις. Δεν είναι, όμως, σαφές ότι ο κόσμος από την Αριστερά είναι που περιμένει μια άλλη πολιτική κι όχι δηλώσεις που επιτείνουν την αίσθηση ότι «όλοι ίδιοι είναι»;

Ζητείται σοβαρότητα...

Σε πρόσφατη τηλεοπτική συζήτηση, απαντώντας στην τοποθέτηση υποψή­φιου ευρωβουλευτή με το κόμμα του Στ. Θεοδωράκη που δήλωνε άγνοια για βασικά θέματα της πολιτικής ζωής, ο Π. Σκουρλέτης εύστοχα ρώτησε: «Γιατί το λέτε Ποτάμι το κόμμα και όχι... Ελβετία;».

Αντίστοιχα, κινδυνεύει να βρεθεί εκτός πραγματικότητας οποιαδήποτε πολιτική δύναμη επιδιώκει, σήμερα, σημαντικούς μετασχηματισμούς στην Ελλάδα χωρίς να λαμβάνει υπ' όψιν το γενικότερο πε­ριβάλλον στο οποίο βρίσκεται η χώρα.

Δυστυχώς, οι χειρισμοί που γίνονται φαί­νεται να υποτιμούν κάτι σημαντικό. Οι πολίτες είναι αρκετά ευαίσθητοι με τα εθνικά θέματα και απαιτούν σοβαρό­τητα από όσους χειρίζονται υποθέσεις που άπτονται τέτοιων θεμάτων. Μπορεί σε άλλα θέματα κάποιοι ερασιτεχνισμοί να συγχωρούνται ή να αποδίδονται σε μια σχετική απειρία, αλλά σε ζητήματα κρίσιμα αυτοί στοιχίζουν και βλάπτουν ανεπανόρθωτα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ακριβώς ένα μήνα πριν από μια σημαντική πολιτική μάχη. Η αναμέτρηση των Ευρωεκλογών θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τις επόμενες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.

Θα διασωθεί το κυρί­αρχο πολιτικό σύστημα, μαζεύοντας τα κομμάτια του και διατηρώντας δυνάμεις; 

Ή μια ευρεία νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα ανοίξει το δρόμο σε άλλες, ελπιδοφόρες εξελίξεις;

Αυτό το δίλημμα επιβάλλει μια σοβαρή στάση που να ευθυγραμμίζεται με τη λα­ϊκή απαίτηση για μια μεγάλη αλλαγή, μακριά από εσωκομματικά επεισόδια και χειρισμούς που δείχνουν να κινούνται σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα. 

Από την εφημερίδα δρόμος ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014

Πλεόνασμα βαρβαρότητας

Παναγιώτης Σωτήρης 

 

Η εξαγγελία Σαμαρά ότι το 2015 η χώρα θα μπορέσει να έχει όχι απλώς πρωτογενές πλεόνασμα αλλά και δημοσιονομικό πλεόνασμα, δηλαδή ακόμη και μετά την αποπληρωμή τόκων, στην πραγματικότητα ισοδυναμεί με προκαταβολική εξαγγελία κοινωνικού πολέμου.

Δεν θα σταθούμε στο στοιχείο εξαπάτησης που έχει,  ούτως ή άλλως, η εξαγγελία πλεονασμάτων, όταν αυτή στηρίζεται στην αυθαίρετη παραδοχή ότι οι τεράστιες ενισχύσεις δημόσιου χρήματος προς το τραπεζικό σύστημα δεν αποτελούν «δημόσια έξοδα» και κατά συνέπεια δεν αυξάνουν το πρωτογενές έλλειμμα, το οποίο, εάν συνυπολογίζονταν οι ενισχύσεις προς τις τράπεζες, θα έφθανε για το 2013 στο ύψος των 15,887 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Πάνω από όλα θα σταθούμε στην  ίδια την ουσία της εξαγγελίας Σαμαρά. Είναι προφανές ότι για να μπορέσει να υπάρξει ένα τόσο μεγάλο πλεόνασμα που να μπορεί να καλύπτει και τις ανάγκες αποπληρωμής τόκων και ληξιπρόθεσμων ομολόγων που για το 2014 προβλέπονται να φτάσουν τα 33,6 δισεκατομμύρια ευρώ και το 2015 τα 25,9 δισεκατομμύρια ευρώ, χρειάζεται μεγάλη αύξηση των εσόδων ή/και μείωση δαπανών. Όμως, με δεδομένη την όλη συνθήκη ύφεσης και συρρίκνωσης της οικονομίας αλλά και το γεγονός ότι τα μεγαλεπήβολα σχέδια για δεκάδες δισεκατομμύρια έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις μετατράπηκαν σε μαζική εκποίηση μπιρ παρά (αγγλιστί fire sale) δημόσιας περιουσίας, ένας μόνος δρόμος μένει: ένας ακόμη πιο άγριος γύρος δραματικών περικοπών δαπανών.

Όπως συνέβη με το «πρωτογενές πλεόνασμα» έτσι και το «δημοσιονομικό πλεόνασμα» θα το μετρήσουμε σε νέα  μαζικά κύματα απολύσεων από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, σε νέες μειώσεις σε μισθούς και σε συντάξεις, σε ακόμη περισσότερα κλειστά σχολεία και νοσοκομεία. Αυτό θα σημαίνει ένα μόνιμο πλεόνασμα φτώχειας, ακύρωσης των όποιων πρακτικών αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών, επιδείνωσης των πλευρών ανθρωπιστικής κρίσης που ήδη είναι παραπάνω από εμφανή, διάλυσης των δημόσιων υποδομών.

Ακόμη χειρότερα, η διάλυση του κοινωνικού ιστού και η αποπτώχευση μιας κοινωνίας γίνονται οι αναγκαίες συνθήκες για να «ψηφίσουν οι αγορές», για να χρησιμοποιήσουμε μια άλλη αγαπημένη έκφραση του πρωθυπουργού. Όσο περισσότερο ακυρώνεται κάθε έννοια δημοκρατικής συζήτησης και αντιπαράθεσης για τις κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής, τόσο περισσότερο μεταβαίνουμε σε μια «δημοκρατία των επενδυτών», σε μια διαδικασία απόφασης όπου όλα κρίνονται με βάση την απαίτηση, ιδίως από τη μεριά των αγορών χρήματος, για άμεση απόδοση και εύκολη κερδοφορία.

Ότι αυτή η πλήρης υποταγή στις απαιτήσεις των αγορών, που αποτελεί άλλωστε και τον πυρήνα της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης, σήμερα επενδύεται ιδεολογικά σε εθνικό στόχο δεν αποτελεί μόνο ένδειξη της ηγεμονικής  ρηχότητας των οικονομικών και πολιτικών ελίτ. Αποτυπώνει, επίσης, και μια διεστραμμένη προσπάθεια να επενδυθεί φαντασιωτικά η κοινωνική καταστροφή, να αποτελεί αντικείμενο επιθυμίας η ίδια η συνθήκη της εξαθλίωσης. 

Αρκεί μια ματιά στη έντεχνα σκηνοθετημένη αναμονή των ανακοινώσεων πλεονασμάτων στα δελτία των 8 για να φανεί ο μηχανισμός αυτός.

Γι’ αυτό το λόγο και είναι δομικά αλυσιτελής κάθε προσπάθεια να αρθρωθεί μια άλλη πολιτική που δεν θα στηρίζεται σε μια δομική «αλλαγή παραδείγματος». Η συμμόρφωση προς την τήρηση των δανειακών συμβάσεων και των όρων αποπληρωμής του χρέους, η υπεράσπιση «εξ αριστερών» της δυνατότητας πλεονασμάτων, η αποδοχή του ευρώ ως απόλυτου ορίου, μικρά περιθώρια αφήνουν για ανακοπή ενός δρόμου καταστροφής, παρά μόνο με την μορφή επίσης φαντασιωτικών επικλήσεων για ένα «Σχέδιο Μάρσαλ».

Απέναντι στην κυνική βιοπολιτική της απελπισίας που σήμερα εκβιάζει τα θύματα να επενδύσουν ιδεολογικά στην ίδια τη συνθήκη απελπισίας τους, η όποια επικοινωνιακή διαχείριση της δυνατότητας ενός άλλου δρόμου μικρή υπηρεσία προσφέρει. Ακόμη χειρότερα, βάζοντας στο απυρόβλητο τον πυρήνα του ζητήματος –την πειθαρχική λειτουργία του ευρώ, των ευρωπαϊκών συνθηκών και του μηχανισμού του χρέους– συντηρούν την αίσθηση ότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος» και τη μετατροπή της αγανάκτησης σε κυνικό εξατομικευμένο αγώνα για την επιβίωση. Μόνο που έτσι η ανατροπή γίνεται πολυκαιρισμένο σύνθημα σε αφίσα και όχι συλλογική δράση…

Ο Παναγιώτης Σωτήρης είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

 

 

[--->]  

Κίνα: Άγριος ξυλοδαρμός μελών της δημοτικής αστυνομίας έπειτα από δολοφονία πολίτη

 

Εξαγριωμένο πλήθος περικύκλωσε μέλη δημοτικής αστυνομίας της επαρχίας Zhejiang και προχώρησε στον άγριο ξυλοδαρμό τους, αφού ανακοινώθηκε η δολοφονία 36χρονου, που επιχείρησε να φωτογραφήσει την βίαιη συμπεριφορά τους έναντια σε πλανόδια πωλήτρια

Όλα ξεκίνησαν όταν ο 36χρονος Huang επίχειρησε να τραβήξει φωτογραφίες των μελών της Chengguan - κωδική ονομασία δημοτικής υπηρεσίας ασφαλείας - να βιαιοπραγούν ενάντια σε γυναίκα που πουλούσε στο δρόμο σόμπες αερίου.

Μόλις τον αντιλήφθηκαν, σύμφωνα με πλήθος μαρτύρων, ο άνδρας ξυλοκοπήθηκε με απίστευση βαναυσότητα από περισσότερους από 10 άνδρες της Chengguan, με αποτέλεσμα λίγο αργότερα να χάσει την ζωή του.

Η είδηση κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτυωσής, με αποτέλεσμα πολλές εκατοντάδες πολίτες να βγουν στους δρόμους, περικυκλώνοντας βαν, στο οποίο βρήκαν καταφύγιο πολλά μέλη της Chengguan.

Αξίζει να σημειωθεί πως λίγες εβδομάδες νωρίτερα η είδηση της δολοφονίας συνταξιούχου από μέλη της ίδιας υπηρεσίας είχε προκαλέσει κύμα οργής σε ολόκληρη την χώρα.

Από διαφημιστική καμπάνια της αστυνομίας… σε δριμύ «κατηγορώ» για την αστυνομική αυθαιρεσία

 
Σε επικοινωνιακή γκάφα υπέπεσε η αστυνομία της Νέας Υόρκης, που εγκαινίασε το hashtag @myNYPD στο πλαίσιο διαφημιστικής καμπάνιας προβολής του έργου της το οποίο  ωστόσο κατέληξε σε διεθνή εκστρατεία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ενάντια στην αστυνομική βία.
Παρότι, το Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Υόρκης (NYPD) κάλεσε τον κόσμο να μοιραστεί «θετικές» φωτογραφίες των αστυνομικών της πόλης, γρήγορα το σχετικό hashtag γέμισε  με υλικό από αστυνομικούς που συγκρούονται με διαδηλωτές.

Πάρτε μία γεύση από τα tweets που ανέβηκαν εδώ.
#myELAS

Με αφορμή την καμπάνια της αστυνομίας της Νέας Υόρκης, πλήθος φωτογραφιών και δημοσιευμάτων σχετικά με τα έργα και τις πράξεις της ΕΛΑΣ έχουν κατακλίσει και το ελληνικό twitter.
Γρήγορα το σχετικό hashtag έγινε πρώτο στις προτιμήσεις των χρηστών του ελληνικού twitter, οι οποίοι ανεβάζουν στιγμιότυπα της αστυνομίας στις… επαφές τους με ανέργους, εκπαιδευτικούς, καθαρίστριες, γιατρούς, συνταξιούχους, νέους, μετανάστες κλπ.

Δείτε τα tweets εδώ.

[--->]

Γ. Κύρτσος: «Ανύπαρκτο το πρωτογενές πλεόνασμα»

 “ Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ, Γιώργος Κύρτσος, σε άρθρο του, μιλά για δημιουργική λογιστική, θεωρητική βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης, μιας πολιτικής μυθολογίας, αλλά και προσπάθειας αναζήτησης ενός success story της κυβέρνησης Σαμαρά, για ένα πλεόνασμα, το οποίο είναι κατασκευασμένο και κατόπιν συμφωνίας της κυβέρνησης με τους εταίρους και την τρόικα ”

Πέμπτη, 24 Απριλίου 2014 09:49

Η ανακοίνωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από τη Eurostat και οι πανηγυρισμοί κυβέρνησης, τρόικα και Κομισιόν, είναι κάτι που μάλλον δεν συμμερίζεται ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ, Γιώργος Κύρτσος, ο οποίος πριν από λίγο καιρό έκανε λόγο για ένα ανύπαρκτο πρωτογενές πλεόνασμα, καθώς φορείς του Κράτους, όπως τα ασφαλιστικά Ταμεία είναι χρεοκοπημένα.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό το γεγονός ότι ουσιαστικά ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ, Γιώργος Κύρτσος μιλά για δημιουργική λογιστική, θεωρητική βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης, μιας πολιτικής μυθολογίας, αλλά και προσπάθειας αναζήτησης ενός success story της κυβέρνησης Σαμαρά, για ένα πλεόνασμα, το οποίο είναι κατασκευασμένο και κατόπιν συμφωνίας της κυβέρνησης με τους εταίρους και την τρόικα.

Έγραφε χαρακτηριστικά ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ, Γιώργος Κύρτσος στη «Free Sunday»:

Πολλή συζήτηση γίνεται για το λεγόμενο πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο μπορεί να πλησιάσει το 1 δισ. ευρώ το 2013 και να ανοίξει το δρόμο σε κάποιες παροχές και σε μια νέα ρύθμιση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου.

Πολιτική επιτυχία

Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο εφόσον δεν βασίζεται στις οικονομικές και δημοσιονομικές επιδόσεις της χώρας. Προκύπτει μέσα από μία πολιτική συμφωνία της κυβέρνησης Σαμαρά και της τρόικας για τον τρόπο υπολογισμού της λεγόμενης «άσπρης τρύπας» των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης, των ΟΤΑ και ορισμένων ΔΕΚΟ. Η κυβέρνηση ζήτησε να υπολογιστεί η «άσπρη τρύπα» με ένα τρόπο που εγγυάται την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος το 2013 για να μπορεί να επιχειρηματολογεί υπέρ του ελληνικού success story. Από την πλευρά τους, οι εκπρόσωποι των πιστωτών του ελληνικού Δημοσίου δέχτηκαν την ευνοϊκή ερμηνεία των στοιχείων για τη δημοσιονομική διαχείριση, δίνοντας άλλη διάσταση στη λεγόμενη δημιουργική λογιστική, για να οργανώσουν τη νέα ρύθμιση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου και να υποστηρίξουν ότι μπορεί να γίνει βιώσιμο σε βάθος χρόνου.

Η μέθοδος υπολογισμού της «άσπρης τρύπας» των Φορέων Γενικής Κυβέρνησης συμφωνήθηκε μεταξύ της κυβέρνησης και της τρόικας το περασμένο καλοκαίρι και περιλαμβάνεται σε ειδικό «τεχνικό μνημόνιο».

Όπως επισημαίνει σε αναλυτικό ρεπορτάζ η εφημερίδα «Ναυτεμπορική» (20 Ιανουαρίου 2014) το «τεχνικό μνημόνιο» δεν προσδιορίζει το οικονομικό αποτέλεσμα των Φορέων Γενικής Κυβέρνησης στη βάση των εσόδων και των δαπανών τους, αλλά από τις καταθέσεις και τις επενδύσεις τους από τις οποίες αφαιρείται ο τραπεζικός δανεισμός τους.

Δημιουργική λογιστική

Σύμφωνα με τους νέους κανόνες, τα δισεκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν το 2013 από τον μηχανισμό στήριξης για να εξοφληθούν ένα μέρος των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, ιδιαίτερα στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης και της Υγείας, μετατράπηκαν σε «πλεόνασμα». Τα δισεκατομμύρια που δόθηκαν αύξησαν το ύψος των καταθέσεων των Φορέων Γενικής Κυβέρνησης και μείωσαν τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις τους, χωρίς όμως να επιβαρύνουν το δανεισμό τους εφόσον πέρασαν απευθείας στο χρέος του ελληνικού Δημοσίου.

Με τη μέθοδο αυτή τα ουσιαστικά χρεοκοπημένα ασφαλιστικά ταμεία εμφανίστηκαν, σε ό,τι αφορά τον προϋπολογισμό του 2013, να έχουν τεράστιο πλεόνασμα εξαιτίας των χρημάτων που τους δόθηκαν από τον μηχανισμό στήριξης. Η διαχείρισή τους δεν βελτιώθηκε, τα ελλείμματά τους παρέμειναν σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα αλλά κατέγραψαν μία «άσπρη τρύπα» που βοήθησε στη μετατροπή του πρωτογενούς ελλείμματος σε πρωτογενές πλεόνασμα.

Οι αριθμοί είναι πραγματικά εντυπωσιακοί. Το ισοζύγιο των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης με βάση τους κανόνες που συμφωνήθηκαν ήταν αρνητικό κατά 2,2 δισ. το 2012 και μετατράπηκε σε θετικό κατά 5,9 δισ. το 2013. Αυτή η εντυπωσιακή διαφορά, της τάξης των 8 δισ. ευρώ, που δεν έχει καμία σχέση με τη διαχειριστική πραγματικότητα των ασφαλιστικών ταμείων αλλά απεικονίζει την επιδότησή τους από το Ταμείο Στήριξης προκειμένου να ανταποκριθούν στις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις τους, αποτελεί το μεγάλο «μυστικό» του ουσιαστικά ανύπαρκτου πρωτογενούς πλεονάσματος. Χωρίς την κατασκευή «άσπρης τρύπας» των ασφαλιστικών ταμείων ύψους 5,9 δισ. για το 2013 ο προϋπολογισμός θα εμφάνιζε πρωτογενές έλλειμμα της τάξης των 5 δισ. ευρώ.

Με την πολιτική συμφωνία του περασμένου καλοκαιριού, η οποία πρέπει να θεωρηθεί μεγάλη διπλωματική επιτυχία της ελληνικής πλευράς, όσο περισσότερα χρήματα δίνονται από τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές για να στηριχθεί το ετοιμόρροπο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας και όσο περισσότερο ανεβαίνει το δημόσιο χρέος στο οποίο συμπεριλαμβάνονται αυτά τα ποσά, τόσο μεγαλύτερη είναι η «άσπρη τρύπα» των Φορέων Γενικής Κυβέρνησης και τόσο μεγαλύτερο το πρωτογενές πλεόνασμα.

Θεωρητική η βελτίωση

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η βελτίωση της δημοσιονομικής διαχείρισης είναι σε μεγάλο βαθμό θεωρητική. Κατασκευάστηκε με την αλλαγή των κανόνων υπολογισμού της λεγόμενης «άσπρης τρύπας» και δεν έχει σχέση με τις πραγματικές δημοσιονομικές επιδόσεις που παραμένουν εξαιρετικά προβληματικές.

Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι το 2014, οπότε δεν θα δοθούν και άλλα δισεκατομμύρια για την κάλυψη των ληξιπρόθεσμων οφειλών των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης, η «άσπρη τρύπα» τους προβλέπεται, με βάση τον προϋπολογισμό του 2014, να περιοριστεί σε 277 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για μία στατιστική διαφορά της τάξης των 5,6 δισ. ευρώ από τον ένα χρόνο στον άλλο, που θα κάνει εξαιρετικά δύσκολη την επίτευξη πραγματικού πρωτογενούς πλεονάσματος.

Σύμφωνα με το οικονομικό πρόγραμμα που εφαρμόζει η κυβέρνηση το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013, που επιτεύχθηκε με τη μέθοδο που περιγράψαμε, θα είναι 812 εκατ. ευρώ, ποσό που αναλογεί στο 0,4% του ΑΕΠ. Το οικονομικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται προβλέπει ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα αυξηθεί στα 2,9 δισ. ευρώ το 2014 ή 1,6% του ΑΕΠ.

Τις διαστάσεις της δημιουργικής λογιστικής μας δίνει και ο υπολογισμός της συνολικής «άσπρης τρύπας» των ασφαλιστικών ταμείων, των ΔΕΚΟ, των νομικών προσώπων του Δημοσίου και των ΟΤΑ. Η συνολική «άσπρη τρύπα» ήταν 1,4 δισ. ευρώ το 2012 και είχε προϋπολογιστεί σε 4,5 δισ. ευρώ το 2013 αλλά εκτοξεύτηκε στα 8,8 δισ. ευρώ λόγω της πολιτικής συμφωνίας του περασμένου καλοκαιριού και του νέου τρόπου υπολογισμού της. Το 2014 προβλέπεται να υποχωρήσει στα 2,4 δισ. ευρώ, επειδή θα περιοριστούν οι πιστωτικές ευκολίες προς το ελληνικό Δημόσιο.

Πολιτική μυθολογία

Το ουσιαστικά ανύπαρκτο πρωτογενές πλεόνασμα αξιοποιείται από όλες τις πλευρές για να αναπτυχθεί μία ενδιαφέρουσα πολιτική μυθολογία. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης υποστηρίζει ότι τελειώνουν τα πιο δύσκολα και πως έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για χαλάρωση της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται. Σαν πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση θα μοιράσει σε διάφορες κατηγορίες εργαζομένων και συνταξιούχων το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2013, στη βάση της σχετικής συμφωνίας με την τρόικα. Στην πραγματικότητα το πρωτογενές πλεόνασμα είναι κατασκευασμένο, γι’ αυτό και επιβάλλεται η λήψη πρόσθετων μέτρων για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού την περίοδο 2014-2016.

Η τρόικα προσυπογράφει το κατασκευασμένο, στη βάση της πολιτικής συμφωνίας του καλοκαιριού του 2013, πρωτογενές πλεόνασμα προκειμένου να εισηγηθεί, μόλις οριστικοποιηθούν τα στοιχεία τον Απρίλιο του 2014, μια νέα ρύθμιση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου που υποτίθεται ότι θα το κάνει ξανά βιώσιμο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης αντιμετωπίζουν το κατασκευασμένο πρωτογενές πλεόνασμα σαν βασική προϋπόθεση για τη σκλήρυνση της διαπραγματευτικής τους στάσης έναντι των πιστωτών του ελληνικού Δημοσίου. Θεωρούν ότι από τη στιγμή που καταγράφεται πρωτογενές πλεόνασμα το ελληνικό Δημόσιο μπορεί να καλύψει μόνο του τις βασικές του ανάγκες και αυτό που απομένει για μία αντιμνημονιακή κυβέρνηση είναι η επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων. Οι πιστωτές μας είναι υποχρεωμένοι να δεχτούν ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους εφόσον στην αντίθετη περίπτωση το ελληνικό κράτος, το οποίο υποτίθεται ότι καλύπτει τις βασικές του ανάγκες λόγω της επίτευξης του πρωτογενούς πλεονάσματος, δεν θα είναι υποχρεωμένο να φανεί συνεπές έναντι των πιστωτών του.

Η δημιουργική λογιστική που εμφανίζει μία θηριώδη «άσπρη τρύπα» των Φορέων Γενικής Κυβέρνησης που με τη σειρά της μετατρέπει το πρωτογενές έλλειμμα σε πρωτογενές πλεόνασμα, προκαλεί μεγάλη πολιτική σύγχυση εφόσον ο σχεδιασμός των κομμάτων και η αντιπαράθεσή τους αναπτύσσεται γύρω από ένα πρωτογενές πλεόνασμα που οφείλεται σε μια διαπραγματευτική επιτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά και δεν πρόκειται να επηρεάσει την εξέλιξη της δημοσιονομικής διαχείρισης το 2014.


[--->] 

[--->]