Το δις εξαμαρτείν...

 Του ΕΥΤΥΧΗ ΜΠΙΤΣΑΚΗ*

Εγιναν και οι εκλογές! Αυτή τη στιγμή (Τετάρτη πρωί) φαίνεται ότι θα έχουμε τρικέφαλη μνημονιακή-υποτελειακή κυβέρνηση. Η α­στική τάξη μας (κομπραδόρικη, υποτελειακή, εχθρά του λαού) ενώνεται στις κρίσιμες στιγμές (1944, εμφύλιος, χού­ντα, 1974)· 

Σήμερα: στρατηγική επιλο­γή η Δεξιά, με κομπάρσους το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ. ΑΡ.

Και η Αριστερά; Από τότε που υπάρ­χει δίνει μάχες. Και η δική μας; Εχει ένα ταλέντο: να κερδίζει μάχες και να χάνει τον πόλεμο. Γιατί; Επειδή, για λόγους που δεν μπορώ να αναλύσω εδώ, δεν μπόρεσε, στις κρίσιμες ιστορικές στιγ­μές, να συνδυάσει την ευλύγιστη τακτι­κή με την ανένδοτη προσήλωση στον στρατηγικό στόχο (βλ. σχετικά τα βιβλία μου «Ρήξη ή ενσωμάτωση» και «Γονίδια του μέλλοντος»).

Λοιπόν σήμερα: Εχουμε οικονομική, πολιτική κρίση, κρίση εξουσίας, κρίση πολιτισμική, αλλά δεν έχουμε επανα­στατική κατάσταση. Αντίθετα: Εχουμε συσπείρωση της αντεθνικής Δεξιάς, ά­νοδο του αντιδραστικού εθνικισμού και των δολοφονικών συμμοριών του νεο­ναζισμού. Η αστική μας τάξη τα έχει κα­ταφέρει (επί του παρόντος).

Και η πολυδιασπασμένη Αριστερά; Οταν καίγεται το σπίτι σου, δεν σκέ­φτεσαι γιατί καίγεται. Προσπαθείς να το σβήσεις. Λοιπόν; Λοιπόν η Αριστε­ρά μας θα έπρεπε να είχε προσδιορίσει, συγκεκριμένα, επιστημονικά, τους ά­μεσους, τους μεσοπρόθεσμους και τον στρατηγικό της στόχο: τον σοσιαλισμό. Πώς έδωσε όμως τη σημερινή μάχη, σε μια στιγμή που θα μπορούσε να σχημα­τίσει κυβέρνηση; Ας πάρουμε τα πράγ­ματα με τη σειρά.

Θύελλα πάνω από στο Βερολίνο

 Joseph Halevi

Η αντίσταση του Φρανσουά Hollande στην κυρία Μέρκελ δεν πήγε πιο μακριά από τις δηλώσεις του νέου προέδρου. Σε άρθρο του Romaric Godin στην ημερήσια οικονομική εφημερίδα La Tribune,  χθες 21 Ιουνίου τονίζεται ότι "ο πρωθυπουργός Jean-Marc Ayrault υποχωρεί  από τις θέσεις του." Σε συνέντευξη του στην εβδομαδιαία  εφημερίδα Die Zeit, ο πρώην καθηγητής γερμανικών λέει τώρα ότι " για την αμοιβαιοποίηση των χρεών θα απαιτηθεί υποχρεωτικά μεγαλύτερη πολιτική ολοκλήρωση, για την οποία θα χρειαστούν  αρκετά χρόνια." Ο,τι δηλαδή είπαν, στην ομιλία τους ο υπουργός  Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ μετά την εκλογή του Φρανσουά Hollande, στις 6η του Μάη. Το άρθρο υπενθυμίζει ότι ο Hollande έθεσε τα ευρωομόλογα μεταξύ των πιο σημαντικών στόχων της κυβέρνησής του. Για τον Godin η νέα κυβέρνηση  εγκαταλείπει το ευρωπαϊκό πρόγραμμά της και "ανοίγει το δρόμο για την αντιπληθωριστική πολιτική που προτείνει η Γερμανία."

Η παράδοση του Παρισιού δεν ήταν απαραίτητη επειδή η Γερμανία είναι ολοένα και πιο δέσμια της πολιτικής του  εξαναγκασμού της υπόλοιπης ευρωζώνης να αποδεχθεί τους όρους της. Η Ελληνο-Ιβηρική κρίση έχει οδηγήσει σε μαζική εξαγωγή κεφαλαίων από αυτές τις χώρες - και από την Ιταλία και τη Γαλλία – προς τη Γερμανία, βασικά προς την αγορά ομολόγων του γερμανικού δημοσίου. Η τιμή των γερμανικών ομολόγων είναι επομένως ιδιαίτερα υψηλή, ενώ οι αποδόσεις τους σε ιστορικά χαμηλά. 

έκαστος στο είδος του

Επαγγελματικά χωρίσανε λόγω κάποιων διαφωνιών στις αρχές της
δεκατίας του '60. Αλλού τράβηξε ο ένας, αλλού ο άλλος. Και πάντα
τα λέγανε έξω απ' τα δόντια, χωρίς ποτέ να τσακωθούνε. Τα φερε
έτσι η ζωή που βρεθήκανε και πάλι, τέλη της ίδιας δεκαετίας. Σ' ένα
παρακμιακό μαγαζί, κάπου στην Πατησίων - "φιλαράκι, έλα να με
δεις, να μου πεις τη γνώμη σου". Πήγε. Κάθισε σε όλο το πρόγραμμα.
Και όταν έγινε φινάλε, και τον πλησίασε ο άλλος ρωτώντας "πώς σου
φάνηκε; " το μόνο που του είπε ο φίλος του ήταν "καλά, δεύτερο
μπουζούκι δεν υπήρχε για να πάρεις; Έπρεπε εσύ, ολόκληρος Χιώτης,
να παίζεις, για να τραγουδάνε οι λεκάνες; " Κι ολόκληρος Χιώτης
έσκυψε, έτσι μου είπε, το κεφάλι και δε μίλησε...

[--->]

Εφτά σύντομα μαθήματα από τις ελληνικές εκλογές

 nique la police

Οι ελληνικές εκλογές που έδωσαν στους συντηρητικούς της Νέας Δημοκρατίας την σχετική πλειοψηφία, με ένα μπόνους 50 εδρών, μας δίνουν  κάποια σύντομα μαθήματα όσον αφορά το μέλλον της Ιταλίας και της Ευρώπης.

ΠΡΩΤΟ, δεν είναι αλήθεια, όπως δείχνει η Ελλάδα, ότι η διαμαρτυρία δεν επηρεάζει το πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο. Μέσα σε τρία χρόνια το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία από ένα ποσοστό κοντά στο 80 τοις εκατό κατέβηκαν λίγο πάνω από το 40%. Από κόμματα του δικομματισμού υποχρεώθηκαν  να συνασπιστούν ενάντια στην υπόλοιπη  ελληνική κοινωνία. Σήμερα στην Ελλάδα η πολιτική εκπροσώπηση κατά της λιτότητας είναι το 50 τοις εκατό των ψήφων.

ΔΕΥΤΕΡΟ, δεν είναι αλήθεια ότι στις  εκλογές οι διάφορες  πριμοδοτήσεις  στο πρώτο κόμμα εγγυώνται την κυβερνησιμότητα  της χώρας και ότι είναι πολιτικά ουδέτερες. Με νόμο παρόμοιο με αυτόν του Violante λίγους μήνες πριν, ένα από τα δύο πρώην κόμματα  του δικομματισμού  (η Νέα Δημοκρατία) κέρδισε  το μπόνους των εδρών και έτσι κατάφερε να δημιουργήσει  μια συμμαχία με τον πρώην αντίπαλο του (το ΠΑΣΟΚ).Στην Ιταλία αυτό το παράδειγμα, θα μπορούσε να σημαίνει κάτι.