Η συντηρητική FAZ.net, δίνει το βήμα στον οικονομολόγο των γερμανικών συνδικάτων Dierk Hirschel να εκθέσει τις απόψεις του: ας το σκεφτεί καλά
το Παρίσι πριν πιει το μαγικό φίλτρο από γερμανική συμπίεση μισθών και απελευθέρωση της
αγοράς εργασίας
Πρώτα η Άνγκελα
Μέρκελ τα βαλε με τους νότιο Ευρωπαίους.
Τώρα, θέλει να βάλει και το γάλλο γείτονα της να χάσει κιλά. Αλλά πριν πιουν το
τευτονικό μαγικό φίλτρο ο Φρανσουά και η Μαρί θα πρέπει να γνωρίζουν τους
κινδύνους και τις παρενέργειες.
Στην Ευρώπη, οι γείτονες τσακώνονται. Την αρχή έκανε η Άνγκελα Μέρκελ που επέπληξε τους νότιο Ευρωπαίους. Λιγότερες διακοπές,περισσότερη δουλειά- και η οικονομία θα ξαναπάρει μπροστά, βροντοφώναζε από το Βερολίνο. Τώρα όμως στρέφεται κατά του γάλλου γείτονα της. Ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θέλει να δείξει στο Παρίσι πώς γίνονται οι σωστές πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Η Ευρώπη θα πρέπει να γιατρευτεί με γερμανικό φίλτρο.
Φαίνεται, ότι τελικά η Γερμανία είναι η τελευταία χώρα στο νοσοκομείο Ευρώπη που είναι ακόμα υγιής. Μια οικονομία που αναπτύσσεται, ένα θαύμα απασχόλησης, πολλοί πρωταθλητές τεξαγωγών και ένας δημόσιο προϋπολογισμό χωρίς πρόβλημα χρέους, μιλούν από μόνα τους. Στη Γαλλία, αντίθετα, η οικονομία βρίσκεται σε στασιμότητα, η ανεργία αυξάνεται, το εξωτερικό εμπόριο είναι στο κόκκινο και τα χρέη αυξάνονται.
Για το λόγο αυτό, ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ συμβούλεψε τον Γάλλο Πρόεδρο να παραδειγματιστεί από τον ίδιο και να μην τηρήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις του. Έτσι, φτάνει πια με το φόρο επί των πλουσίων και τη σύνταξη στα 60 , αντ΄αυτών Agenda 2010 αλά γαλλικά. Η οικονομία θα ξαναρχίσει να αναπτύσσεται και πάλι με λιγότερους φόρους και εισφορές, λιγότερους δημόσιους υπάλληλους και πιο εύκολες απολύσεις .
Προσοχή όμως, πριν πιουν το τευτονικό μαγικό φίλτρο ο Φρανσουά και η Μαρί πρέπει να γνωρίζουν τους κινδύνους και τις παρενέργειες. Σε αντίθεση με την επίσημη εκδοχή, η Agenda 2010 και ο νόμος Hartz IV δεν έχουν δημιουργήσει καμία θέση απασχόλησης Jobwunder(θέσεις ευκαιρίας). Η υποτιθέμενη έκρηξη απασχόλησης δεν προχώρησε πέρα από μια συνήθη οικονομική ανάκαμψη. Η απασχόληση αυξήθηκε – ανάλογα με τη διαφορετική διάρκεια της ανάκαμψης -όχι περισσότερο από ότι συνέβαινε και πριν τις μεταρρυθμίσεις. Οι συνεχείς αναγγελίες σχετικά με τα υποτιθέμενα νέα ρεκόρ απασχόλησης παραποιούν την πραγματικότητα. Όταν οι επιχειρήσεις τις θέσεις πλήρους απασχόλησης τις μετατρέπουν σε θέσεις μερικής απασχόλησης ή Minijobs,τότε οι στατιστικολόγοι της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Απασχόλησης (Bundesagentur fuer Arebit) αισθάνονται πανευτυχείς. Στην πραγματικότητα, “σπάνε” τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας σε νέες προσωρινές θέσεις εργασίας .Ετσι,από το Ρόστοκ μέχρι το Μόναχο οι εργαζόμενοι απασχολούνται, λιγότερο από ό, τι πριν από 20 χρόνια.
Μόνο στην Αμερική υπάρχει ένα υψηλότερο ποσοστό χαμηλόμισθων
Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης πάνω από ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας διασώθηκαν χάρη στη μείωση των ωρών εργασίας. Με λίγα λόγια: όση σχέση έχουν “οι μεταρρυθμίσεις” με την τρέχουσα αύξηση της απασχόλησης, τόση σχέση έχει το ποσοστό γεννήσεων με τον αριθμό των πελαργών. Μια χρονολογική σειρά – η ανάπτυξη έρχεται μετά τις μεταρρυθμίσεις - δεν είναι τυχαία.
Το μαγικό φίλτρο, όμως, δημιούργησε στην αγορά εργασίας μια ανώμαλη κατάσταση. Σήμερα,ένας εργαζόμενος στους πέντε δουλεύει για λιγότερα από € 9 την ώρα μικτά. Μόνο στην Αμερική υπάρχει ένα υψηλότερο ποσοστό χαμηλόμισθων. Η επισφαλής εργασία και η φυγή από την κάλυψη των συλλογικών συμβάσεων εξασφαλίζει ότι οι συμφωνίες της IG Metall, Ver.di και των άλλων συνδικαλιστικών ενώσεων ισχύουν μόνο για 3 στους 5 εργαζομένους. Οι γερμανοί εργάτες υποχρεώθηκαν να υποστούν μια αναγκαστική δίαιτα. Η Γερμανία είχε τη χειρότερη δυναμική μισθών στην Ευρώπη.
Μια ανάπτυξη που εξαρτάται από τις εξαγωγές σε βάρος των γειτόνων
Η ισχνότητα των μισθών επιβράδυνε την εσωτερική αγορά και τόνωσε τους τομείς της οικονομίας που συνδέονται με τις εξαγωγές. Η λιανική πώληση και η βιοτεχνία υποφέρουν από την έλλειψη αγοραστικής δύναμης. Η βιομηχανία των εξαγωγών από την άλλη πλευρά, εκτός από την υψηλή ποιότητα, ήταν σε θέση να προσφέρει στους πελάτες του εξωτερικού και ελκυστικές τιμές. Η Γερμανία ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα όπου το εξωτερικό συνέβαλε στην ανάπτυξη περισσότερο από ό, τι η εγχώρια ζήτηση. Αλλά χωρίς επιτυχία. Πριν από την οικονομική κρίση, η οικονομία και η απασχόληση αυξήθηκε με βραδύτερους ρυθμούς από ό, τι στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Επιπλέον, η ανάπτυξή μας που εξαρτάται από τις εξαγωγές έγινε σε βάρος των γειτόνων μας. Οι άλλες χώρες της ευρωζώνης πουλούν όλο και λιγότερα προϊόντα στη στεγνή γερμανική εγχώρια αγορά. Αλλά ούτε αυτό ήταν αρκετό: ο ανταγωνιστικές τιμές των γερμανικών εταιρειών έχουν στριμώξει τους ανταγωνιστές στη Νότια Ευρώπη. Στο εμπόριο μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας αυτό ενέπλεξε τα γαλλικά κεφαλαιουχικά αγαθά, τα επεξεργασμένα προϊόντα και τα προϊόντα χημικής βιομηχανίας. Έτσι δημιουργήθηκαν ανισορροπίες στο εμπόριο και τις ροές κεφαλαίων. Ενώ το γερμανικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αυξανόταν χώρες που βρίσκονται σε κρίση κινδύνευαν να πνιγούν από τα χρέη.
Το ευρώ δεν κινδυνεύει
Το Μεγάλο Έθνος αντίθετα, με την εισαγωγή του ευρώ συμπεριφέρθηκε υποδειγματικά. Οι μισθοί ακολούθησαν το ρυθμό αύξησης της παραγωγικότητας και τον πληθωρισμό, μέσω μιας μεγαλύτερης κάλυψης των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τους κατώτερους μισθούς να καθορίζονται με νόμο. Η αύξηση των πραγματικών μισθών τόνωσε την εγχώρια οικονομία. Και αυτό έφερε αποτελέσματα. Πριν από την κρίση στις χρηματοπιστωτικές αγορές, η γαλλική οικονομία αναπτυσσόταν πιο γρήγορα από τη γερμανική. Ενώ στα αριστερά του Ρήνου, η ανεργία μειωνόταν, στη δεξιά όχθη αυξανόταν. Επιπλέον, η Γαλλία δεν αναπτυσσόταν σε βάρος των γειτόνων της. Εάν όλες οι χώρες είχαν ακολουθήσει το γαλλικό παράδειγμα, το ευρώ τώρα δεν θα κινδύνευε.
Η γαλλική οικονομία περνάει δυσκολίες, και η αιτία δεν είναι ο αργός ρυθμός των μεταρρυθμίσεων, αλλά πιο πολύ η μη αλληλέγγυα γερμανική πολιτική του "Ζητιάνου Γείτονα μου" και στις υπαγορεύσεις της Μέρκελ για λιτότητα. Η Peugeot και η Renault αντιμετωπίζουν προβλήματα με την κατάρρευση των αγορών της Νότιας Ευρώπης. Η ωρολογιακή βόμβα στην καρδιά της Ευρώπης δεν είναι η Γαλλία,αλλά η Γερμανία. Μία "πολιτική μεταρρυθμίσεων" με εξαγωγικό προσανατολισμό γερμανικού τύπου θα επιδεινώσει την κρίση.
Μια λύση εθνικής οικονομικής πολιτικής δεν είναι δυνατή
Οι Γάλλοι θα πρέπει επομένως να μείνουν μακριά από το ανθυγιεινό τευτονικό φίλτρο. Αυτό όμως θα έχει κάποιο θετικό αποτέλεσμα; Σε χρηματοπιστωτικές αγορές χωρίς κανόνες και σε μια Ευρώπη που κυβερνάται από τις αγορές μια αλλαγή τύπου εθνικής οικονομικής πολιτικής δεν είναι πλέον δυνατή. Όποιος απομακρύνεται από τη συναίνεση του Bruessel απειλείται από μια φυγή των επιχειρήσεων και των χρηματοπιστωτικών αγορών τιμωρητική. Η κατάσταση θα αλλάξει μόνο όταν η πολιτική αποφασίσει να πάρει την εξουσία από τις αγορές. Για το λόγο αυτό η Γαλλία έχει ανάγκη από συμμάχους.
Στην Ευρώπη, οι γείτονες τσακώνονται. Την αρχή έκανε η Άνγκελα Μέρκελ που επέπληξε τους νότιο Ευρωπαίους. Λιγότερες διακοπές,περισσότερη δουλειά- και η οικονομία θα ξαναπάρει μπροστά, βροντοφώναζε από το Βερολίνο. Τώρα όμως στρέφεται κατά του γάλλου γείτονα της. Ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θέλει να δείξει στο Παρίσι πώς γίνονται οι σωστές πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Η Ευρώπη θα πρέπει να γιατρευτεί με γερμανικό φίλτρο.
Φαίνεται, ότι τελικά η Γερμανία είναι η τελευταία χώρα στο νοσοκομείο Ευρώπη που είναι ακόμα υγιής. Μια οικονομία που αναπτύσσεται, ένα θαύμα απασχόλησης, πολλοί πρωταθλητές τεξαγωγών και ένας δημόσιο προϋπολογισμό χωρίς πρόβλημα χρέους, μιλούν από μόνα τους. Στη Γαλλία, αντίθετα, η οικονομία βρίσκεται σε στασιμότητα, η ανεργία αυξάνεται, το εξωτερικό εμπόριο είναι στο κόκκινο και τα χρέη αυξάνονται.
Για το λόγο αυτό, ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ συμβούλεψε τον Γάλλο Πρόεδρο να παραδειγματιστεί από τον ίδιο και να μην τηρήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις του. Έτσι, φτάνει πια με το φόρο επί των πλουσίων και τη σύνταξη στα 60 , αντ΄αυτών Agenda 2010 αλά γαλλικά. Η οικονομία θα ξαναρχίσει να αναπτύσσεται και πάλι με λιγότερους φόρους και εισφορές, λιγότερους δημόσιους υπάλληλους και πιο εύκολες απολύσεις .
Προσοχή όμως, πριν πιουν το τευτονικό μαγικό φίλτρο ο Φρανσουά και η Μαρί πρέπει να γνωρίζουν τους κινδύνους και τις παρενέργειες. Σε αντίθεση με την επίσημη εκδοχή, η Agenda 2010 και ο νόμος Hartz IV δεν έχουν δημιουργήσει καμία θέση απασχόλησης Jobwunder(θέσεις ευκαιρίας). Η υποτιθέμενη έκρηξη απασχόλησης δεν προχώρησε πέρα από μια συνήθη οικονομική ανάκαμψη. Η απασχόληση αυξήθηκε – ανάλογα με τη διαφορετική διάρκεια της ανάκαμψης -όχι περισσότερο από ότι συνέβαινε και πριν τις μεταρρυθμίσεις. Οι συνεχείς αναγγελίες σχετικά με τα υποτιθέμενα νέα ρεκόρ απασχόλησης παραποιούν την πραγματικότητα. Όταν οι επιχειρήσεις τις θέσεις πλήρους απασχόλησης τις μετατρέπουν σε θέσεις μερικής απασχόλησης ή Minijobs,τότε οι στατιστικολόγοι της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Απασχόλησης (Bundesagentur fuer Arebit) αισθάνονται πανευτυχείς. Στην πραγματικότητα, “σπάνε” τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας σε νέες προσωρινές θέσεις εργασίας .Ετσι,από το Ρόστοκ μέχρι το Μόναχο οι εργαζόμενοι απασχολούνται, λιγότερο από ό, τι πριν από 20 χρόνια.
Μόνο στην Αμερική υπάρχει ένα υψηλότερο ποσοστό χαμηλόμισθων
Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης πάνω από ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας διασώθηκαν χάρη στη μείωση των ωρών εργασίας. Με λίγα λόγια: όση σχέση έχουν “οι μεταρρυθμίσεις” με την τρέχουσα αύξηση της απασχόλησης, τόση σχέση έχει το ποσοστό γεννήσεων με τον αριθμό των πελαργών. Μια χρονολογική σειρά – η ανάπτυξη έρχεται μετά τις μεταρρυθμίσεις - δεν είναι τυχαία.
Το μαγικό φίλτρο, όμως, δημιούργησε στην αγορά εργασίας μια ανώμαλη κατάσταση. Σήμερα,ένας εργαζόμενος στους πέντε δουλεύει για λιγότερα από € 9 την ώρα μικτά. Μόνο στην Αμερική υπάρχει ένα υψηλότερο ποσοστό χαμηλόμισθων. Η επισφαλής εργασία και η φυγή από την κάλυψη των συλλογικών συμβάσεων εξασφαλίζει ότι οι συμφωνίες της IG Metall, Ver.di και των άλλων συνδικαλιστικών ενώσεων ισχύουν μόνο για 3 στους 5 εργαζομένους. Οι γερμανοί εργάτες υποχρεώθηκαν να υποστούν μια αναγκαστική δίαιτα. Η Γερμανία είχε τη χειρότερη δυναμική μισθών στην Ευρώπη.
Μια ανάπτυξη που εξαρτάται από τις εξαγωγές σε βάρος των γειτόνων
Η ισχνότητα των μισθών επιβράδυνε την εσωτερική αγορά και τόνωσε τους τομείς της οικονομίας που συνδέονται με τις εξαγωγές. Η λιανική πώληση και η βιοτεχνία υποφέρουν από την έλλειψη αγοραστικής δύναμης. Η βιομηχανία των εξαγωγών από την άλλη πλευρά, εκτός από την υψηλή ποιότητα, ήταν σε θέση να προσφέρει στους πελάτες του εξωτερικού και ελκυστικές τιμές. Η Γερμανία ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα όπου το εξωτερικό συνέβαλε στην ανάπτυξη περισσότερο από ό, τι η εγχώρια ζήτηση. Αλλά χωρίς επιτυχία. Πριν από την οικονομική κρίση, η οικονομία και η απασχόληση αυξήθηκε με βραδύτερους ρυθμούς από ό, τι στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Επιπλέον, η ανάπτυξή μας που εξαρτάται από τις εξαγωγές έγινε σε βάρος των γειτόνων μας. Οι άλλες χώρες της ευρωζώνης πουλούν όλο και λιγότερα προϊόντα στη στεγνή γερμανική εγχώρια αγορά. Αλλά ούτε αυτό ήταν αρκετό: ο ανταγωνιστικές τιμές των γερμανικών εταιρειών έχουν στριμώξει τους ανταγωνιστές στη Νότια Ευρώπη. Στο εμπόριο μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας αυτό ενέπλεξε τα γαλλικά κεφαλαιουχικά αγαθά, τα επεξεργασμένα προϊόντα και τα προϊόντα χημικής βιομηχανίας. Έτσι δημιουργήθηκαν ανισορροπίες στο εμπόριο και τις ροές κεφαλαίων. Ενώ το γερμανικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αυξανόταν χώρες που βρίσκονται σε κρίση κινδύνευαν να πνιγούν από τα χρέη.
Το ευρώ δεν κινδυνεύει
Το Μεγάλο Έθνος αντίθετα, με την εισαγωγή του ευρώ συμπεριφέρθηκε υποδειγματικά. Οι μισθοί ακολούθησαν το ρυθμό αύξησης της παραγωγικότητας και τον πληθωρισμό, μέσω μιας μεγαλύτερης κάλυψης των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τους κατώτερους μισθούς να καθορίζονται με νόμο. Η αύξηση των πραγματικών μισθών τόνωσε την εγχώρια οικονομία. Και αυτό έφερε αποτελέσματα. Πριν από την κρίση στις χρηματοπιστωτικές αγορές, η γαλλική οικονομία αναπτυσσόταν πιο γρήγορα από τη γερμανική. Ενώ στα αριστερά του Ρήνου, η ανεργία μειωνόταν, στη δεξιά όχθη αυξανόταν. Επιπλέον, η Γαλλία δεν αναπτυσσόταν σε βάρος των γειτόνων της. Εάν όλες οι χώρες είχαν ακολουθήσει το γαλλικό παράδειγμα, το ευρώ τώρα δεν θα κινδύνευε.
Η γαλλική οικονομία περνάει δυσκολίες, και η αιτία δεν είναι ο αργός ρυθμός των μεταρρυθμίσεων, αλλά πιο πολύ η μη αλληλέγγυα γερμανική πολιτική του "Ζητιάνου Γείτονα μου" και στις υπαγορεύσεις της Μέρκελ για λιτότητα. Η Peugeot και η Renault αντιμετωπίζουν προβλήματα με την κατάρρευση των αγορών της Νότιας Ευρώπης. Η ωρολογιακή βόμβα στην καρδιά της Ευρώπης δεν είναι η Γαλλία,αλλά η Γερμανία. Μία "πολιτική μεταρρυθμίσεων" με εξαγωγικό προσανατολισμό γερμανικού τύπου θα επιδεινώσει την κρίση.
Μια λύση εθνικής οικονομικής πολιτικής δεν είναι δυνατή
Οι Γάλλοι θα πρέπει επομένως να μείνουν μακριά από το ανθυγιεινό τευτονικό φίλτρο. Αυτό όμως θα έχει κάποιο θετικό αποτέλεσμα; Σε χρηματοπιστωτικές αγορές χωρίς κανόνες και σε μια Ευρώπη που κυβερνάται από τις αγορές μια αλλαγή τύπου εθνικής οικονομικής πολιτικής δεν είναι πλέον δυνατή. Όποιος απομακρύνεται από τη συναίνεση του Bruessel απειλείται από μια φυγή των επιχειρήσεων και των χρηματοπιστωτικών αγορών τιμωρητική. Η κατάσταση θα αλλάξει μόνο όταν η πολιτική αποφασίσει να πάρει την εξουσία από τις αγορές. Για το λόγο αυτό η Γαλλία έχει ανάγκη από συμμάχους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου