Αρθρο του δημοσιογράφου Αλμπέρτο Νέγκρι στην ιταλική εφημερίδα
Il manifesto, μετά την πρόσφατη (στις
18/9/2021) αποκάλυψη στην εφημερίδα Nιου Γιορκ Τάιμς, του τρόπου δολοφονίας του Ιρανού Μοχσέν
Φαχριζαντέχ, του επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και υφυπουργού
άμυνας της χώρας.
ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Στόχος το Ιράν. Ο πόλεμος δίχως τέλος, όπως αυτός μεταξύ
ΗΠΑ-Ισραήλ και Ιράν, στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν τελειώνει ποτέ αλλά το
μόνο που αλλάζει είναι τα σενάρια με τη χρήση τεχνολογιών που μετατρέπουν τα
πιθανά πεδία μάχης σε πεδία βολής όπου οι δολοφόνοι δεν είναι πλέον με σάρκα
και οστά αλλά διαβολεμένα ηλεκτρονικά μηχανήματα.
Ετσι, ο πόλεμος γίνεται
« καθαρός» κι ας παραμένει πολύ βρώμικος. Ο ισραηλινο-αμερικανικός
θάνατος έρχεται τώρα μετά από την εντολή ενός δορυφορικού συστήματος το οποίο
βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, από μη επανδρωμένα αεροσκάφη
(δρόνοι) αλλά και δολοφονικά ρομπότ,
προγραμματισμένα ως τη παραμικρή λεπτομέρεια, αλάνθαστα σχεδόν.
Με ένα τηλεχειριζόμενο πολυβόλο που μπορεί να ρίχνει 600 βολές
το λεπτό, τοποθετημένο σε φορτηγό, έτσι περιγράφουν οι New York Times τον τρόπο
δολοφονίας στις 27 Νοεμβρίου 2020 κοντά στο εξοχικό του στο Absard, ένα χωριό ανατολικά
της Τεχεράνης, του Μοχσέν Φαχριζαντέχ (Mohsen Fakhrizadeh) του επικεφαλής του
πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και υφυπουργού άμυνας της χώρας.
Η δολοφονία του Φαχριζαντέχ, που προηγήθηκε αυτής του Ιρανού
Στρατηγού Κασέμ Σολεϊμανί στις 3 Ιανουαρίου 2020 που δολοφονήθηκε από
Αμερικανούς με ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος στη Βαγδάτη, είχε προγραμματιστεί
στα τέλη του 2019 και τις αρχές του 2020, από την ανώτατη πολιτική ηγεσία του
Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών σε αλλεπάλληλες συναντήσεις του αρχηγού της
Mοσάντ Γιόσι Κοέν (Yossi Cohen), του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, του υπουργού
Εξωτερικών Μάικ Πομπέο και της επικεφαλής της Cia Τζίνα Χάσπελ. Με λίγα λόγια
ένα διευθυντήριο, δολοφόνων με κοστούμι και γραβάτα που έστησαν μαζί Ουάσιγκτον
και Τελ Αβίβ μετά την ακύρωση από τον Τραμπ της συμφωνίας του 2015 για τα
πυρηνικά, μεταξύ Ομπάμα και Ιράν. Η συμφωνία κορυφής για τη δολοφονία του
Ιρανού φυσικού έπρεπε να έχει την απόλυτη την συναίνεση της Ουάσιγκτον επειδή
θεωρήθηκε ως μια πράξη πολέμου και το Ισραήλ χρειαζόταν την αμερικανική
υποστήριξη σε περίπτωση μετωπικής σύγκρουσης.
Με λίγα λόγια επί Τραμπ, και όπως όλα δείχνουν και με τον
Μπάιντεν, ο πόλεμος και η ειρήνη στη Μέση Ανατολή αλλά και στα δικά μας μέρη
βρίσκεται στα χέρια της Μοσάντ η οποία πάντα, ή σχεδόν πάντα, έχει τη σύμφωνη
γνώμη της Ουάσιγκτον. «Αν κάποιος έρθει για να σε σκοτώσει, σήκω όρθιος και
σκότωσέ τον πρώτος εσύ» αναφέρεται στο
Ταλμούδ, το βασικό κείμενο του Ιουδαϊσμού. Από την ίδρυσή του το 1948, το
Ισραήλ αυτή τη διδαχή την έκανε σύνθημά του, ίσως λόγω της τραυματικής
εμπειρίας του Ολοκαυτώματος και την αίσθηση ότι όλοι οι Εβραίοι κινδυνεύουν.
Έτσι η Μοσάντ έχει το ελεύθερο να σκοτώνει κάτι που δεν έχει καμία άλλη
υπηρεσία στον κόσμο και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο με το Ιράν, με όποιο
τρόπο και όποτε αυτό το θελήσει.
Και καμία άλλη χώρα στον κόσμο, εκτός του Ισραήλ, δεν
απολαμβάνει μια τέτοια ατιμωρησία. Αυτό
ονομάζεται πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών. Η τόσο ακραία ταύτιση
μεταξύ Αμερικανών και Ισραηλινών συμφερόντων, στόχων και μεθόδων που ήδη
γνωρίζαμε αλλά που γίνεται ενοχλητική και
παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, συμπίπτει με την αμερικανική
αποχώρηση από κάποιες χώρες.
Το Ισραήλ γίνεται όλο και περισσότερο ο χωροφύλακας των ΗΠΑ
και σήμερα πλέον είναι ο συντονιστής των επονομαζόμενων «Συμφωνιών του Αβραάμ».
Οπως ανακοίνωσε μάλιστα πρόσφατα ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Άντονι
Μπλίνκεν , η συμμαχία θα διευρυνθεί· «Θα ενθαρρύνουμε και άλλες χώρες να
ακολουθήσουν το παράδειγμα των Εμιράτων, του Μπαχρέιν, του Μαρόκου και να
προχωρήσουν σε συμφωνίες με το Ισραήλ».
Και πρόσθεσε ότι « στο Ισραήλ θα πρέπει να συμπεριφέρονται
όπως και σε οποιοδήποτε άλλο κράτος». Στην πραγματικότητα το εβραϊκό κράτος
διαθέτει ένα τέτοιο οπλοστάσιο, τεχνολογία και ατομικά όπλα που τα κράτη της
περιοχής τα συμφέρει να κλείνουν το στόμα τους πριν γίνουν στόχος των
ισραηλινών ρομπότ. Δεν μπορείς καν να είσαι ουδέτερος: πρέπει να γίνεις φίλος
με το Ισραήλ πριν αυτό σε σκοτώσει.
Οι αποκαλύψεις των New York Times έρχονται λίγες εβδομάδες
μετά την επανάληψη των διαπραγματεύσεων για τα πυρηνικά στη Βιέννη οι οποίες
είχαν ανασταλεί τον Ιούνιο πριν από την εκλογή του πρόεδρου της Ισλαμικής
Δημοκρατίας του υπερσυντηρητικού Εμπραχίμ Ραΐσι. Το σίγουρο είναι ότι αν ένας
Ιρανός διαπραγματευτής γίνει κάπως αντιπαθητικός, μετά την δολοφονία του Μοχσέν
Φαχριζαντέχ , θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και. γενικότερα όταν
συνδιαλέγεσαι με Αμερικανούς και Ισραηλινούς θα πρέπει να προσέχεις. Και αυτό
δεν είναι καθόλου αστείο.
Ο Φαχριζαντέχ σκοτώθηκε από ένα τηλεχειριζόμενο πολυβόλο
τοποθετημένο σε αυτοκίνητο, ενώ σε ένα άλλο είχαν μονταριστεί μηχανισμοί και κάμερες
αναγνώρισης προσώπου. Μια τεχνολογία πολύ ακριβής.
Ο Φαχριζαντέχ, ο οποίος συνοδευόταν μπροστά και πίσω από
οπλισμένη συνοδεία και θωρακισμένα αυτοκίνητα, συνήθιζε να οδηγεί ο ίδιος το
αυτοκίνητό του με δίπλα τη σύζυγό του, η οποία παρέμεινε αλώβητη από τις
σφαίρες του ρομπότ πολυβόλου.
Το μόνο λάθος στην όλη επιχείρηση ήταν ότι έμειναν θραύσματα από
το ρομπότ και τον εξοπλισμό στον τόπο του εγκλήματος τα οποία θεωρητικά θα έπρεπε
να εκραγούν και να αυτοκαταστραφούν.
Θραύσματα μιας εξελιγμένης τεχνολογίας που αποτελούν τα
δακτυλικά αποτυπώματα της Mοσάντ. Μια τεχνολογία που δεν έχει τίποτα το
ανθρώπινο παρά μόνο την υπολογισμένη ψυχρότητα των πολιτικών αποφάσεων που
μπορούν να φέρουν τον κόσμο στο χείλος ενός πολέμου διαρκείας.
