Επιτυχία και πραγματικότητα - Ποια έννομα αποτελέσματα παράγει η υπογραφή της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ

Η αυτοπεποίθηση είναι ένα χαρακτηριστικό που σίγουρα δεν λείπει από την ελληνική κυβέρνηση. Από τη μία ο πρωθυπουργός εμφανίζεται σε δημόσιες δηλώσεις του να περιγράφει τον εαυτό του σαν – μεγάλο, προφανώς – σκακιστή που παίζει σε δύο σκακιέρες ταυτόχρονα. Από την άλλη ο υπουργός Εξωτερικών έχει δημιουργήσει στο υπουργείο υπηρεσία με… τίτλο «Πρωτοβουλίες Υπουργού», για να καταγράφει τις ιδιοφυείς, προφανώς, κινήσεις του.

Η απόσταση, ωστόσο, της αυτοπεποίθησης από την υπεροψία είναι ελάχιστη, όπως μπορεί να αποδείξει το μέτρο της πραγματικότητας...

Αντιμέτωποι με αυτό ακριβώς το μέτρο, το οποίο στην πράξη θα αποτιμήσει τη συμφωνία για την ονομασία της ΠΓΔΜ, θα βρεθούν οι κύριοι Τσίπρας και Κοτζιάς, οι οποίοι απορούν γιατί δεν δοξάζονται ήδη για τη μεγάλη – όπως τη χαρακτηρίζουν – επιτυχία τους. Η τελική αποτίμηση, ωστόσο, γράφεται από την Ιστορία και το μέτρο της πραγματικότητας, το οποίο δεν συμφωνεί πάντα με τις αισιόδοξες και κάποιες φορές υπεροπτικές πολιτικές ανάγκες και σκοπιμότητες.

Χωρίς αντιστροφή

Η επιτυχία την οποία θέλουν να πιστωθούν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών συνοψίζεται στο γεγονός ότι επέλυσαν μια εκκρεμότητα η οποία εξαντλούσε διπλωματικά και πολιτικά τη χώρα για ένα τέταρτο του αιώνα.

Μάλιστα, στα συν αυτής της επιτυχίας προστίθεται το γεγονός ότι η άλλη πλευρά δέχθηκε να προσθέσει τον γεωγραφικό προσδιορισμό (Βόρεια) στο όνομα Μακεδονία που χρησιμοποιεί και με το οποίο είναι αναγνωρισμένη από 140 κράτη. Κάτι που επίσης προστίθεται στην επιτυχία των Τσίπρα και Κοτζιά είναι ότι αυτή η νέα ονομασία («Βόρεια Μακεδονία») θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes).

Τα εφιαλτικά σχέδια των ΗΠΑ για τη «Βόρεια Μακεδονία» και τα Βαλκάνια

Στα σύνορα FYROM και Κοσόβου η μεγαλύτερη παγκοσμίως αμερικανική βάση, Camp Bondsteel» 150 μόλις χλμ  από τα ελληνικά σύνορα

  

του Ανδρέα Ζαφείρη

Η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε γράψει στα απομνημονεύματα της ότι το «πείραμα της Γιουγκοσλαβίας» ήταν ένα πιλοτικό project και για άλλες περιοχές το κόσμου. Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία επιβεβαίωσαν τη «σιδηρά κυρία».

Στα Βαλκάνια όμως , 27 χρόνια μετά, ακόμη εξελίσσεται το «πείραμα» του ευρωατλαντισμού.

Μετατροπή ολόκληρων περιοχών σε μη – κράτη, κατακερματισμός, πολιτική και οικονομική νέο-αποικιοποίηση, εγκατάσταση ΝΑΤΟικών βάσεων κα στρατευμάτων , ενίσχυση των «φίλιων» εθνικισμών.

Τα Βαλκάνια περνάνε κάτω από απόλυτη ΝΑΤΟική κυριαρχία. Τμήματα τους βρίσκονται κάτω από άμεση ΝΑΤΟική κατοχή, ενώ τα υπόλοιπα, πλην Σερβίας, κάτω από ασφυκτικό ΝΑΤΟικό έλεγχο.

Και μόνο να δούμε τη «μεγάλη εικόνα», θα κατανοήσουμε τις εξελίξεις και με το θέμα της ΠΓΔΜ.

Η Βαλκανική ΝΑΤΟική ενδοχώρα.

Η Ρουμανία προσχώρησε στο ΝΑΤΟ το Μάρτιο του 2004. Συμμετέχει σε ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις στην Αγκόλα , στη Βοσνία, στο Αφγανιστάν και έχει στείλει 860 στρατιώτες  στο Ιράκ. Στη στρατιωτική βάση Mihail Κogalniceanu, κοντά στο λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας Constanta, έχουν εγκατασταθεί ισχυρά αμερικανικά στρατεύματα.

Τον Απρίλιο, στην Craiova, αναπτύχθηκε η νέα πολυεθνική Ταξιαρχία του ΝΑΤΟ, σαν απάντηση «…στην αυξημένη παρουσία της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα ».

Η Βουλγαρία είναι μέλος του ΝΑΤΟ από τον Απρίλιο του 2004. Από το 2006 έχει υπογράψει συμφωνία « αμυντικής συνεργασίας», που προβλέπει στρατιωτικές βάσεις και στρατόπεδα εκπαίδευσης του αμερικανικού στρατού στη χώρα, ενώ συμμετέχει με 500 στρατιώτες στην ΝΑΤΟική δύναμη στο Αφγανιστάν.

Η Κροατία και η Αλβανία έγιναν μέλη το 2009.

Η Κροατία είναι μέλος της «Διεθνούς Δύναμης Βοήθειας- Ασφαλείας» στο Αφγανιστάν, ήδη από το 2002. Από το 2009 συμμετέχει στη ΝΑΤΟικη αποστολή στο Κόσοβο.

Τον Απρίλιο η Αλβανίδα υπουργός Άμυνας Olta Xhacka πρότεινε την κατασκευή ναυτικής βάσης για τις ΗΠΑ, στον Αμερικανό της ομόλογο, κατά την διάρκεια της επίσημης επίσκεψης της στις ΗΠΑ. (Για την αποτροπή, όπως είπε, της διείσδυσης της Ρωσίας, της Κίνας, της Τεχεράνης και της Άγκυρας). Η Αλβανία συμμετέχει με φρεγάτα στη ΝΑΤΟική δύναμη του Αιγαίου.

Η ΠΓΔΜ έχει προχωρήσει στην  «Εταιρική Σχέση για την Ειρήνη» ήδη από το 1995 , ενώ έχει συμμετοχή  σε αποστολές στο Αφγανιστάν και το Κοσσυφοπέδιο.

Βέλγιο: Κινητοποίηση για το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού

Οι βελγικές οργανώσεις, συνδικάτο CGSP ALR, σύλλογος «Φίλοι του Ελληνικού» και Πρωτοβουλία στην Ελλάδα που Αντιστέκεται πραγματοποίησαν συγκέντρωση μπροστά στην ελληνική πρεσβεία στις Βρυξέλλες, για να διαμαρτυρηθούν για την εντολή εκκένωσης του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού.

Σε συνάντησή τους με τον επικεφαλής του προξενείου τον ενημέρωσαν για την εντολή που έχουν οι εθελοντές του κοινωνικού ιατρείου να εκκενώσουν το χώρο μέχρι τις 20 Ιουνίου.

Οι βελγικές οργανώσεις έχουν υποστηρίξει έμπρακτα το ΜΚΙΕ, με αποστολή αλληλεγγύης όπου αγόρασαν και πρόσφεραν φάρμακα και υλικό αξίας 5000 ευρώ τον Ιανουάριο του 2017. Οι οργανώσεις θεωρούν το ΜΚΙΕ πρότυπο οργάνωσης ανακύκλωσης φαρμάκων και έχουν προτείνει η μέθοδός να εφαρμοστεί σε κανονικά νοσοκομεία και στο Βέλγιο.

Το ψήφισμα του συνδικάτου CGSP ALR:

«Στις 31 Μαΐου 2018 η εταιρεία «Ελληνικό Α.Ε.», που είναι ημι-δημόσια, έστειλε εντολή εκκένωσης στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (ΜΚΙΕ), το οποίο θα έπρεπε να φύγει από το χώρο όπου βρίσκεται το αργότερο στις 30 Ιουνίου, έτσι ώστε η «Ελληνικό Α.Ε.» να μπορέσει να μεταφέρει την έκταση στον τελικό αγοραστή της. Το συνδικάτο CGSP ALR είχε κινητοποιηθεί το 2016-2017 μαζί με άλλους συλλόγους για να υποστηρίξουν το κοινωνικό ιατρείο, στο πλαίσιο μιας εκστρατείας αλληλεγγύης στην Ελλάδα και ενάντια στη λιτότητα που εφαρμόζεται στον τομέα της υγείας. Είμαστε έντονα σοκαρισμένοι που μάθαμε ότι οι σύντροφοί μας απειλούνται σήμερα με έξωση και εκφράζουμε την πλήρη αλληλεγγύη μας στο απίστευτο έργο που κάνουν οι σύντροφοί μας εδώ και χρόνια.

ΟΙ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ

Γιώργος Αλεξάτος

Είναι σλαβόφωνοι κάτοικοι της Μακεδονίας, με διαμορφωμένη ιδιαίτερη εθνική συνείδηση που τους διακρίνει από τους γείτονές τους, Έλληνες, Αλβανούς, Σέρβους και Βούλγαρους. Και όπως σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, τον εθνικό του αυτοπροσδιορισμό τον επιλέγει ο ίδιος ο λαός και όχι οι γείτονές του.

Ως σλαβόφωνοι Μακεδόνες, η πλέον ενδεδειγμένη, σοβαρή και αναμφισβήτητη ονομασία τους είναι "Σλαβομακεδόνες". Η διεκδίκηση εκ μέρους τους του όρου "Μακεδόνες", έχει ως συνέπεια την άρνηση του προσδιορισμού ως Μακεδόνων των Ελλήνων κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας.

Όσο είναι ελληνική -και βουλγάρικη- εθνικιστική ανοησία η άρνηση της μακεδονικής τους ταυτότητας, άλλο τόσο ανόητος είναι και ο δικός τους ισχυρισμός πως μόνο αυτοί είναι Μακεδόνες. Έστω κι αν προτάσσουν συχνά το επίθετο "εθνικά".

Φυσικά, η χώρα τους δεν θα μπορούσε να ονομαστεί "Σλαβομακεδονία", καθώς σ' αυτό θα αντιτιθόταν η ισχυρή αλβανική μειονότητα. Αλλά ως έθνος είναι Σλαβομακεδόνες και η γλώσσα τους είναι η σλαβομακεδονική.

Η Ερη Ριτσου είναι με την Ερη Ελευθερία Ριτσου

Επειδή έχω γκώσει με τους πατριώτες, ας θυμηθούμε πως το όνομα Μακεδονία είχε δοθεί στους γείτονες ήδη από το 1913 και το είχαν ήδη χρησιμοποιήσει τότε ως τμήμα του Βασιλείου της Σερβίας, και φυσικά αργότερα επί Τίτο, κλπ κλπ, όλα γνωστά. Και πως όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις της χώρας μας το είχαν αποδεχτεί, όπως είχαν αποδεχτεί και το "μακεδονικό κυριλλικό αλφάβητο".

Όλοι ξέρουμε πως το χρονίζον θέμα "λύθηκε" λόγω των πιέσεων Αμερικάνων, ΝΑΤΟ και ΕΕ προκειμένου και η βαλκανική αυτή χώρα να ενταχθεί στους παραπάνω οργανισμούς.

Αυτό που δεν αλλάζει πάντως είναι το γεγονός των ευθυνών των ελληνικών κυβερνήσεων για πάνω από έναν αιώνα τώρα, και έτσι σε καμμιά περίπτωση δεν δικαιολογείται ο όψιμος πατριωτισμός που έχει κατακυριεύσει τους Μεγαλεξανδριστές.

Από τον τοίχο του Θέμη Δημητρακόπουλου αλίευσα τα παρακάτω ενδεικτικά από τα παιδικά μας αναγνώσματα (απόσπασμα) και από τα σχολικά βιβλία (φωτογραφία):

Π. ΔΕΛΤΑ: Στα Μυστικά του Βάλτου

“Ήταν ένα κράμα όλων των βαλκανικών εθνικοτήτων τότε η Μακεδονία. Έλληνες, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Σέρβοι, Αλβανοί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, ζούσαν φύρδην-μίγδην κάτω από τον βαρύ ζυγό των Τούρκων. Η γλώσσα τους ήταν η ίδια, ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΚΗ, ένα κράμα και αυτή από σλαβικά και ελληνικά, ανακατωμένα με λέξεις τούρκικες.''

Φυσικά, η χώρα τους δεν θα μπορούσε να ονομαστεί "Σλαβομακεδονία", καθώς σ' αυτό θα αντιτιθόταν η ισχυρή αλβανική μειονότητα. Αλλά ως έθνος είναι Σλαβομακεδόνες και η γλώσσα τους είναι η σλαβομακεδονική.

  

Stamatis Andrianopoulos Σωστά Έρη και εγώ έχω αυτό το βιβλίο οπως και του Δημοτικού με την διαφορά ότι τότε δεν ήταν κράτος αλλά νομος της Γιουγκοσλαβίας