Τέος Ρόμβος: Γεώργιος Νέγρος, ο τίγρης του Αιγαίου

 

Σαν την άμπωτης με σκεπάζουν οι ενθύμησες και φουρτουνιάζω εντός

μου. Καθισμένος εκειδά κατάπλωρα εγρατζουνούσα το μαντολίνο,

εσιγανοτραγουδούσα και εστοχαζόμουνα τη γυναικεία μορφή, την

τρυφεράδα, τη γλύκα τη θηλυκιά οπού τόσο εστερήθην. 

Παίρνει να χαράζει και εξέκρινα τα ρόδινα βουνόπουλα, τους

ορμίσκους και τα κορφόπουλα της Σάμος, ήκουσα το μέρουπα να

γλυκολαλεί, τα μάτια μου βαραίνουν, θα συνεχίσω άλλην ώρα. Μα

πριν αποκοιμηθώ, ετρύπωσε εις το νου το νταχτιρντί όπου

ετραγουδούσε η λατρεμένη γυναίκα. 

Ήρθες; Ύπνο; Καλώς ήρθες.
Να και το σκαμνί και κάτσε. 
Να κι ο κρέβατος και πέσε, 
Να κουκιά κοκάλιζέ τα, 
Να ξεγνέσω, να ροκιάσω, 
Και να 'ρθω να σ' αγκαλιάσω.

Όλα είναι ενθύμησες.


[--->]

Γιώργος Σταμάτης: Γιατί δεν είναι δυνατή μια «αριστερή» κεϋνσιανή οικονομική πολιτική;

Από τις αρχές της δεκαετίας του '70 η ανεργία αυξάνεται. Οι καπιταλιστές και οι κυ­βερνήσεις εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να επιτύχουν μειώσεις μισθών, πολι­τική, συνδικαλιστική και εργασιακή πειθάρχηση των εργαζομένων και απορύθμιση της αγοράς εργασίας.

 

Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οικονομολόγοι, όπως π.χ. τα μέλη της "Memorandum Groppe" στη Γερμανία και οι «Ευρωπαίοι Οικονομολόγοι για την Πλήρη Απασχόληση», οι οποίοι συνιστούν στις κυβερνήσεις την άσκηση μιας κεϋνσιανής οικονομικής πολιτικής για την καταπολέμηση της ανεργίας και την επίτευξη πλήρους απασχόλησης.

Σε τι συνίσταται μια τέτοια πολιτική; Απλά ειπωμένο, συνίσταται κυρίως σε αυξήσεις των δαπανών του Δημοσίου του ύψους και της διάρκειας που είναι αναγκαία για την απά­λειψη της ανεργίας.

Για τις ανάγκες της πραγμάτευσης του ζητήματος, αν είναι δυνατή μια τέτοια οικονομι­κή πολιτική, θα διακρίνουμε τέσσερα είδη δαπανών του Δημοσίου: α) Καταναλωτικές και επενδυτικές δαπάνες για αγαθά και υπηρεσίες, β) δαπάνες για προσωπικό, γ) μεταβιβαστικές πληρωμές και δ) πληρωμές τόκων¹.

 

Οι αυξήσεις καθενός από τα τέσσερα παραπάνω είδη των δημοσίων δαπανών είναι δύο κατηγοριών: εφάπαξ αυξήσεις δαπανών και διαρκείς αυξήσεις δαπανών. Εφάπαξ αύξηση δαπανών είναι κάθε αύξηση δαπανών η οποία γίνεται για μια και μόνη περίοδο.

Αυτό ση­μαίνει ότι το Δημόσιο αυξάνει τις δαπάνες του σε μια περίοδο κατά ένα ορισμένο ποσό και την αμέσως επόμενη περίοδο τις μειώνει κατά το ίδιο ποσό. Διαρκής είναι κάθε αύξηση δα­πανών η οποία δε γίνεται, όπως μια εφάπαξ αύξηση, για μια και μόνη περίοδο, αλλά γίνε­ται για μια περίοδο και για όλες τις επόμενες περιόδους.

Αυτό σημαίνει ότι το Δημόσιο αυ­ξάνει τις δαπάνες του σε μια περίοδο κατά ένα ορισμένο ποσό, αλλά δεν τις μειώνει την αμέσως επόμενη περίοδο κατά το ίδιο ποσό, παρά τις κρατά σ' αυτό το αυξημένο ύψος τους και σε όλες τις επόμενες περιόδους.

Κάθε αύξηση των δαπανών του Δημοσίου, για αγαθά και υπηρεσίες που παράγει φυσικά ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας, σημαίνει ισόποση αύξηση της ζήτησης γι' αυτά τα αγαθά και αυτές τις υπηρεσίες και, συνεπώς, ισόποση αύξηση της παραγωγής των ιδίων αυτών αγαθών και υπηρεσιών κι έτσι και του εθνικού προϊόντος στην περίοδο που έγινε αυτή η αύξηση των δημοσίων δαπανών.

Αυτή η αύξηση της παραγωγής των αγαθών και υπηρεσιών που παράγει ο ιδιωτικός τομέα; της οικονομίας δεν προϋποθέτει βέβαια κατ' ανάγκην και μια αύξηση της απασχόλησης και μια μείωση της ανεργίας. Διότι είναι δυνα­τόν οι καπιταλιστές που θα παράξουν αυτά τα αγαθά και αυτές τις υπηρεσίες να διαθέτουν υπο-απασχολούμενο εργατικό δυναμικό ή, αν δε διαθέτουν υπο-απασχολούμενο εργατικό δυναμικό, να προσφύγουν σε υπερωρίες ή και σε υπερεργασία (= εργασία σε ημέρες αργίας) του ήδη υπάρχοντος πλήρως απασχολούμενου εργατικού δυναμικού τους.

Χάριν απλού­στευσης όμως του πράγματος, εμείς θα δεχθούμε εδώ και στα ακόλουθα ότι για να πραγμα­τοποιήσουν οι καπιταλιστές την εν λόγω αύξηση της παραγωγής τους είναι αναγκασμένοι να προσλάβουν επιπρόσθετους εργαζομένους. Υπ' αυτήν λοιπόν την παραδοχή, κάθε αύξη­ση των δαπανών του Δημοσίου για αγαθά και υπηρεσίες αυξάνει την απασχόληση και ενδε­χομένως μειώνει την ανεργία.

Μια αύξηση της απασχόλησης δε μειώνει βέβαια κατ' ανά­γκην την ανεργία. Και πάλι όμως χάριν απλούστευσης του πράγματος θα δεχθούμε εδώ ότι κάθε αύξηση της απασχόλησης μειώνει την ανεργία. Θα δεχθούμε δηλ. ότι, συνεπεία της αύ­ξησης των εν λόγω δαπανών του Δημοσίου, η απασχόληση αυξάνεται ποσοστιαία περισσό­τερο από το εργατικό δυναμικό ή, απλούστερα, ότι το εργατικό δυναμικό παραμένει αμετά­βλητο, οπότε και κάθε αύξηση της απασχόλησης είναι ταυτόσημη με μια ισόποση μείωση της ανεργίας.

Η παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών και συνεπώς η απασχόληση δεν αυξάνονται όμως κατ' ανάγκην μόνον στην περίοδο στην οποία αυξήθηκαν οι εν λόγω δαπάνες, αλλά δύνα­νται να αυξάνονται και σε όλες τις επόμενες περιόδους. 

Γερμανία: ο γερμανικός στρατός στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας (φυσικά)

Η είδηση έχει κάτι το περίεργο. Το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο  άναψε το πράσινο φως στο γερμανικό  στρατό  ο οποίος στο εξής θα μπορεί να κάνει χρήση στρατιωτικών μέσων στο εσωτερικό της χώρας. Αποκλειστικά για την καταπολέμηση και μόνο της τρομοκρατίας  και ύστερα από απόφαση της κυβέρνησης, οι  προϋποθέσεις όμως που βάζει το δικαστήριο είναι τόσο αόριστες που, θεωρητικά, θα μπορούσαν να χωρέσουν τα πάντα. 

Η είδηση έχει κάτι το περίεργο για τρεις βασικά λόγους :

1.Το γερμανικό Σύνταγμα απαγορεύει ρητά τη χρήση στρατού και στρατιωτικών μέσων, τεθωρακισμένων και πυροβολικού, στα πάτρια εδάφη.Προφανώς για να μην έχουμε επανάληψη των παλιών καταστάσεων.

2. Για μια τέτοια απόφαση, στα πλαίσια, φυσικά,  του σεβασμού και της αυτονομίας του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου να αποφασίζει ελεύθερα, είναι δυνατό να μη είχε ζητηθεί  η άποψη και η συγκατάθεση των νικητών του Β’ Παγκόσμιο πόλεμο;

3. Την περίοδο αυτή, μάλλον δε φαίνεται να βρισκόμαστε μπροστά σε μια αναζωπύρωση του φαινόμενου της τρομοκρατίας, έτσι τουλάχιστον όπως την έχουμε γνωρίσει.

Η γερμανική Αριστερά και με το δίκιο της φυσικά, αντέδρασε έντονα, μιλώντας για συνταγματική αναθεώρηση "από την πίσω πόρτα" και στρατιωτικοποιήση της εσωτερικής πολιτικής.

 Μέχρι σήμερα, η αντιμετώπιση τρομοκρατικών απειλών και γενικότερα η εσωτερική ασφάλεια της χώρας ήταν αρμοδιότητα μόνο της αστυνομίας.  

      

Οι μετα-κομμουνιστες ολλανδοί, πρώτοι στις δημοσκοπήσεις στην Ολλανδία, ζητούν δημοψήφισμα για το Σύμφωνο δημοσιονομικής Σταθερότητας.

Λίγες μόνο εβδομάδες πριν τις βουλευτικές εκλογές στην Ολλανδία, μετά την πτώση της κυβέρνησης του Φιλελεύθερου Rutte, που είχε και τη στήριξη του ευρωσκεπτικιστή ηγέτη Geert Wilders, και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν έναν αγώνα στήθος με στήθος μεταξύ των Φιλελευθέρων του απερχόμενου πρωθυπουργού και του μετα-κομμουνιστή ηγέτη της άκρας αριστεράς, Emile Roemer. Ακόμα και στην Ολλανδία η οργή κατά της Ε.Ε. φουντώνει και μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο, έτσι οι ολλανδοί πολίτες  από τη συντηρητική  αριστερά του Εργατικού Κόμματος δείχνουν να προτιμούν τη ριζοσπαστική αριστερά των μετά-κομμουνιστών. Ο ηγέτης τους Emile Roemer, που θα μπορούσε να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Χάγης φαίνεται ότι έχει κάτι να πει για το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας (Fiscal Compact).Ο πιθανός αυριανός πρωθυπουργός της Ολλανδίας, σε συνέντευξή του δήλωσε ότι η οποιαδήποτε νέα μεταβίβαση κυριαρχίας από την Ολλανδία στην Ε.Ε. θα πρέπει να υποβάλλεται πρώτα σε δημοψήφισμα.

Επιβεβαιώνοντας τη δήλωση αυτή, εκπρόσωπος του κόμματος δήλωσε ότι η δέσμευση αφορά και το  Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας που σχεδιάστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να επιβάλει αυστηρότερους δημοσιονομικούς κανόνες στις χώρες μέλη (...)

"Η οικονομική πολιτική δεν μπορεί να υποβαθμιστεί σε κατάλογο με κανόνες μείωσης του χρέους», δήλωσε ο εκπρόσωπος του κόμματος στο Reuters. "Εμείς θα εναντιωθούμε  στη συνθήκη", πρόσθεσε (...)



(*) Μην σας ξεγελάει η ονομασία "Σοσιαλιστικο Κόμμα".Δεν πρόκειται για ένα σοσιαλδημοκρατικό και φιλοευρωπαϊκό κόμμα, αλλά για τον άμεσο απόγονο του πρώην Κομμουνιστικού Κόμματος της Ολλανδίας και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μέλος  της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς. Η συντηρητική και ευρωπαϊκή αριστερά ,στην Ολλανδία, εκπροσωπείται από το Εργατικό Κόμμα.



[--->]



[--->]

ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΒΡΩΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Η ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ!

ΟΙ ΙΕΡΑΚΕΣ ΣΕ ΗΠΑ, ΕΕ, ΙΣΡΑΗΛ ΔΙΕΞΑΓΟΥΝ ΠΡΟΒΕΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΣΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΙΡΑΝ!
ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ-ΦΙΛΕΙΡΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ!

Ζούμε μια περίοδο έντονης κλιμάκωσης των εντάσεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή  Όλα τα στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι οι σκληροί πυρήνες εξουσίας στις ΗΠΑ, στην ΕΕ και στο Ισραήλ οργανώνουν και σχεδιάζουν, με διάτρητα άλλοθι, ένα μεγάλο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή σε βάρος της Συρίας και του Ιράν, ο οποίος, υποτίθεται, θα έχει ως στόχο να επιφέρει την "τελική λύση" ενάντια σε κάθε φωνή, που αντιστέκεται στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της Δύσης.

Στο βρώμικο αυτό παιχνίδι, πέραν των πιο συντηρητικών αραβικών κύκλων εντάσσονται και ισχυρές μερίδες του κατεστημένου της Τουρκίας, Είναι προφανές ότι ένας τέτοιος μεγάλος ιμπεριαλιστικός πόλεμος στη Μέση Ανατολή θεωρείται από τους χρηματιστικούς κύκλους στη Δύση ως μάννα εξ' ουρανού για μια διέξοδο, υποτίθεται, απέναντι σε μια οικονομική κρίση, που αναζωπυρώνεται και βαθαίνει.

 

Η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον να ενταχθεί ως πολεμικό προγεφύρωμα του ιμπεριαλισμού, στα βρώμικα σχέδιά του στη Μέση Ανατολή. Γι'αυτό η χώρα μας πρέπει να απεμπλακεί άμεσα από το ρόλο του "δορυφόρου" των ΗΠΑ, της ΕΕ και του Ισραήλ και να αναδείξει ένα καινούργιο πρόσωπο στην εξωτερική της πολιτική, ενισχύοντας ένα μεγάλο αντιιμπεριαλιστικό-φιλειρηνικό κίνημα.

[--->]