Οι καθαρίστριες των λεωφορείων της Αθήνας (ΟΣΥ) κινδυνεύουμε με απόλυση

 

Ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων στην Καθαριότητα, ΣΕΡΚΑ, το οποίο ίδρυσαν οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες στα λεωφορεία της Αθήνας (ΟΣΥ – Οδικές Συγκοινωνίες στην Αθήνα). 

Οι καθαρίστριες δίνουν τώρα τη μάχη ενάντια στην απόλυσή τους αφού κατάφεραν να κερδίσουν περίπου το 80% των όσων τους χρωστούσε ο εργολάβος. Η άθλια, στην πραγματικότητα απάνθρωπη, στάση και συμπεριφορά της διορισμένης από τον ΣΥΡΙΖΑ διοίκησης της ΟΣΥ, απλά δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις.

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΕΡΚΑ

---

Αγαπητοί συμπολίτες

Οι καθαρίστριες/στες των λεωφορείων της ΟΣΥ [1] βρισκόμαστε από τον Γενάρη μέχρι σήμερα σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Τώρα αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο της απόλυσης και ζητάμε τη συμπαράσταση όλων σας!

Η εργολαβική εταιρία Λινκ Απ που έχει αναλάβει το έργο του καθαρισμού των λεωφορείων της ΟΣΥ και η οποία μας εργοδοτεί, μας είχε απλήρωτεςαπό 3 έως 5 μήνες (ανάλογα με το αμαξοστάσιο [2] στο οποίο δουλεύουμε).

Αυτό συνέβαινε παρότι η Λινκ Απ πληρωνόταν κανονικά από την ΟΣΥ και έπαιρνε περίπου 140.000 € κάθε μήνα.

Επίσης η Λινκ Απ μας έδινε μισθό 450 € για 6ωρη, νυχτερινή, βαριά και ανθυγιεινή εργασία, ενώ σύμφωνα με το νόμο έπρεπε να μας δίνει τουλάχιστον 680 € και βέβαια δεν μας έδινε ποτέ δώρα ούτε επιδόματα.

Κάθε βράδυ μας ανάγκαζε να καθαρίζουμε μέχρι και διπλάσιο αριθμό λεωφορείων από αυτό που προβλέπεται, με αποτέλεσμα ούτε τα λεωφορεία να καθαρίζονται σωστά και εμείς να εξοντωνόμαστε (π.χ. στο Αμαξοστάσιο της Ανθούσας καθαρίζαμε μέχρι και 25 λεωφορεία αντί για 13).

Η Διοίκηση της ΟΣΥ παρότι γνώριζε τι συμβαίνει – αφού είχαμε προχωρήσει σε καταγγελίες – αδιαφορούσε πλήρως. Αναγκάστηκε να ασχοληθεί με το θέμα μας, όταν προχωρήσαμε σε πολυήμερες απεργίες και επισχέσεις εργασίας και έμειναν τα λεωφορεία ακαθάριστα για βδομάδες.

Πολλές από εμάς έχουν συμπληρώσει πάνω από 30 εργάσιμες μέρες σε απεργίες και επισχέσεις εργασίας. Έχουμε προχωρήσει επίσης σε πολλές διαμαρτυρίες έξω από τα γραφεία της Λινκ Απ, της Ο.ΣΥ, αλλά και έξω από το Υπουργείο Μεταφορών.

Μέσα από αυτό τον αγώνα καταφέραμε η ΟΣΥ να μην δώσει δυο «μηνιάτικα» στον εργολάβο και να χρησιμοποιήσει αυτά τα λεφτά (περίπου 280.000 €) για να πληρώσει τους μισθούς που μας χρωστούσε ο εργολάβος. Στις 3 Ιουνίου πήραμε περίπου το 80% των χρεών του εργολάβου προς εμάς και υπάρχει δέσμευση για πλήρη εξόφληση στο τέλος του μήνα.

***

Πριν λίγες μέρες όμως η Διοίκηση της ΟΣΥ δήλωσε ότι θα κηρύξει έκπτωτη την Λινκ Απ και θα φέρει στη θέση της την επιλαχούσα εταιρία ΕΥΚ. Αυτό σημαίνει ότι εμείς θα μείνουμε άνεργες, αφού η νέα εταιρία σχεδιάζει, όπως έχουμε μάθει, να φέρει νέο προσωπικό και να μην προσλάβει εμάς.

Η «νέα» εταιρία, η ΕΥΚ, δεν διαφέρει και πολύ από την Λινκ Απ. Παλιότερα (2010-2014) είχε αναλάβει τον καθαρισμό των λεωφορείων σε 2 αμαξοστάσια της ΟΣΥ Έφυγε αφήνοντας χρέη χιλιάδων ευρώ σε κάθε εργαζόμενη. Δεκάδες από εμάς βρισκόμαστε ακόμα στα δικαστήρια με την ΕΥΚ, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα μας.

Από τον Γενάρη ζητάμε από τη Διοίκηση της ΟΣΥ να σταματήσει να χρησιμοποιεί εργολάβους και να προχωρήσει σε απευθείας συμβάσεις εργασίας μαζί μας. Αυτό δεν ωφελεί μόνο εμάς, αλλά και την ΟΣΥ αφού τα χρήματα που θα πρέπει να δίνει για τον καθαρισμό των λεωφορείων θα είναι λιγότερα.

Σε αυτό το μέτρο, της απομάκρυνσης των εργολάβων και της σύναψης απευθείας συμβάσεων με τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους καθαριότητας έχουν προχωρήσει εδώ και καιρό το Υπουργείο Εργασία και το Υπουργείο Υγείας.

Η διοίκηση της ΟΣΥ όμως αρνείται να προχωρήσει σε απευθείας συμβάσεις μαζί μας, λέγοντας πως δεν της επιτρέπει ο νόμος.

Δεν λέει την αλήθεια.

Με τον νόμο 4369/2016 (άρθρο 72) μπορεί να το κάνει – όπως το έκαναν τα Υπουργεία Εργασίας

***

Η διοίκηση της ΟΣΥ εφαρμόζει τους νόμους «επιλεκτικά».

Ποτέ δεν εφάρμοσε το νόμο σύμφωνα με το οποίο πρέπει να κάνει έλεγχο στον εργολάβο. Αν τον εφάρμοζε, θα έβλεπε όχι μόνο ότι δεν μας πλήρωνε, αλλά ότι ακόμα και σήμερα δεν μας δίνει ατομικά μέσα προστασίας (γάντια, ρούχα και παπούτσια εργασίας), δεν μας δίνει επαρκή καθαριστικά (πολλές φορές καθαρίζουμε με σκέτο νερό), δεν μας δίνει καν σακούλες για τα σκουπίδια. Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα…

Σήμερα, ο κ. Αναγνωστόπουλος, διευθύνοντας σύμβουλος της ΟΣΥ και η κα. Ζωή Γεωργίου, πρόεδρος της ΟΣΥ, θέλουν να εφαρμόσουν το νόμο με τον οποίο θα κηρύξουν τον εργολάβο έκπτωτο, αλλά όχι τον νόμο με τον οποίο μπορούν να μας προσλάβουν.

Νιώθουμε ότι η στάση της διοίκησης της ΟΣΥ είναι εκδικητική και ότι το μόνο που θέλει είναι να ξεφορτωθεί το πρόβλημα – δηλαδή εμάς, εργαζόμενες και εργαζόμενους που έμαθαν ποια είναι τα δικαιώματα τους και αποφάσισαν να παλέψουν για να τα διεκδικήσουν.

***

Τέλος, από τον Γενάρη μέχρι σήμερα προσπαθούμε να δούμε τον Υπουργό Μεταφορών κ. Σπίρτζη. Δεν το έχουμε καταφέρει, γιατί δεν μας κλείνει ραντεβού. Ωστόσο στις 18 Μαίου, εν μέσω απεργίας μας και με τα λεωφορεία να είναι πολύ βρώμικα, ακούσαμε τον Υπουργό στην «πρωϊνή ζώνη» της ΕΡΤ [3] να λέει ότι «προσανατολίζεται να προχωρήσει σε απευθείας συμβάσεις με καθαρίστριες στην ΟΣΥ, στα πρότυπα του Υπουργείου Υγείας». Έχει περάσει ένας μήνας από τότε, χωρίς να έχει γίνει οτιδήποτε.

Αν ο κ. Σπίρτζης εννοούσε όσα είπε, και δεν μίλησε για απευθείας συμβάσεις μαζί μας, μόνο και μόνο για να ξεφύγει από την πίεση των δημοσιογράφων, ήρθε η ώρα να κάνει τα λόγια του πράξη. Σε διαφορετική περίπτωση, θα είναι συνυπεύθυνος για το ότι 140 άνθρωποι θα μείνουν άνεργοι μετά από έναν τόσο σκληρό αγώνα ενάντια στην εργολαβική ασυδοσία και αυθαιρεσία.

Ζητάμε τη συμπαράσταση όλων σας.
 

Διαδώστε τον αγώνα μας.

Σωματείο Εργαζομένων στην Καθαριότητα – ΣΕΡΚΑ
 

Το σωματείο των αγωνιζόμενων καθαριστριών των λεωφορείων της ΟΣΥ - serka.osy@gmail.com

Πηγή: net.xekinima.org

---

[1] Η ΟΣΥ – Οδικές Συγκοινωνίες – είναι εταιρία του ομίλου ΟΑΣΑ και μαζί με την ΣΤΑ.ΣΥ. – Σταθερές Συγ- κοινωνίες αποτελούν τις δημόσιες αστικές συγκοινω- νίες της Αθήνας. Στην ΟΣΥ ανήκουν λεωφορεία και τρόλεϊ, ενώ στη ΣΤΑΣΥ μετρό, ηλεκτρικός και τραμ.

[2] Τα λεωφορεία της ΟΣΥ σταθμεύουμε σε 7 διαφο- ρετικά αμαξοστάσια που βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία του λεκανοπεδίου.

[3] http://left.gr/news/hr-spirtzis-gia-tis-katharistries-toy- osy-o-ergolavos-katastratigei-tin-ergasiaki-nomothesia 

[--->]

Λέιλα Χάλεντ: Μήνυμα προς τον ελληνικό λαό

Ο θρύλος της παλαιστινιακής αντίστασης στο Resistance Festival 2016
(24-25-26 Ιουνίου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο)  

  

Είναι μεγάλη μου χαρά που θα επισκεφτώ την Ελλάδα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Έρχομαι να εκπροσωπήσω τον Παλαιστινιακό λαό που εξακολουθεί να υποφέρει από την ισραηλινή κατοχή, συνεχίζει όμως να αντιστέκεται.

Το 1969 πέταξα πάνω από την Αθήνα, στην αεροπειρατεία της TWA. Μίλησα στον υπεύθυνο του πύργου ελέγχου στο αεροδρόμιο της Αθήνας και έστειλα μήνυμα αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό που εκείνη την περίοδο υπέφερε από την στρατιωτική χούντα.

Εμείς οι Παλαιστίνιοι νοιώθουμε όλους του λαούς που καταπιέζονται γιατί υποφέραμε πριν από 69 χρόνια και ο πόνος της νάκμπα εξακολουθεί να είναι ζωντανός.

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές ήμασταν πολύ χαρούμενοι και θεωρούσαμε πως αυτή η νίκη θα είχε θετικό αποτέλεσμα στην αμοιβαία μας σχέση.

Ωστόσο σοκαριστήκαμε από τις πολιτικές της κυβέρνησης σε σχέση με το Ισραήλ. 

Πρώτα η συμφωνία για το φυσικό αέριο μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ. 

Δεύτερον, οι στρατιωτικές ασκήσεις ΗΠΑ, Ελλάδας και Ισραήλ. Θεωρούμε ότι αυτές οι πολιτικές δεν εξυπηρετούν τους Έλληνες με κανέναν τρόπο.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι η Ελλάδα περνάει οικονομική κρίση, αλλά η λύση δεν βρίσκεται στους εχθρούς της ανθρωπότητας (ΗΠΑ και Ισραήλ). Πιστεύουμε ότι ο ελληνικός λαός έχει την θέληση να αντιμετωπίσει τις όποιες προκλήσεις χωρίς να εξαρτάται από εκείνους που είναι υπαίτιοι για τα βάσανά του.

Από τα βάθη της καρδιάς μου στέλνω επαναστατικούς χαιρετισμούς και την υποστήριξή μου στις προοδευτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και στον λαό που πιστεύει στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον σιωνισμό, το απαρτχάιντ, την κατοχή και την καταπίεση.

Λέιλα Χάλεντ
15 Ιουνίου 2016 

[--->]

Οχι στη συνταγματοποίηση των μνημονίων !

ΟΧΙ στη Συνταγματική Αναθεώρηση!

Η εβδομαδιαία τηλεοπτική εκπομπή του Δρόμου της Αριστεράς με τους Μιχάλη Σιάχο και Αγλαΐα Κυρίτση στην τηλεόραση του ThePressProject. Αυτή την εβδομάδα οι Βασίλης Ξυδιάς και Σαράντος Θεοδωρόπουλος συζητάνε για την συνταγματική αναθεώρηση 

Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, διαφωνούμε απόλυτα με τις εκτιμήσεις και την τακτική της προσέγγισης του Βασίλη Ξυδιά.

Σήμερα πρέπει να τους σταματήσουμε από την σχεδιαζόμενη συνταγματική αναθεώρηση και όχι να μπούμε στη συζήτηση για "βελτίωση του συντάγματος".  

Όχι άλλες μάχες αυτοκαταστροφής.

Πρέπει να διαδόσουμε με κάθε τρόπο πως η συνταγματική αναθεώρηση Τσίπρα δεν είναι παρά η συνταγματοποίηση των μνημονίων.

Ο Τσίπρας με τη Συνταγματική Αναθεώρηση ετοιμάζει τη μόνιμη Πολιτική Δικτατορία των αγορών και του πολιτικού τους προσωπικού πάνω στη χώρα και το λαό μας.

ΟΧΙ στη Συνταγματική Αναθεώρηση!

Αυτό είναι το μόνο σύνθημα που μπορεί να υπερασπίσει την κοινωνία.

Όλες οι υπόλοιπες προτάσεις αποτελούν παρακαταθήκες για ένα μέλλον που έχει σαν προϋπόθεση να μην επιβληθεί η Συνταγματική Αναθεώρηση Τσίπρα.

 [--->] 

Για το ίδιο θέμα :  [--->]

Ambrose Evans Pritchard : Ψήφος υπέρ του Brexit είναι ουσιαστικά ψήφος υπέρ της κυριαρχίας του κοινοβουλίου και τίποτα περισσότερο. Γιατί ψηφίζω υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση

Από τις στήλες της Τέλεγκραφ η δήλωση ψήφου του Ambrose Evans Pritchard υπέρ του Brexit .Αν και δεν κρύβει τα προβλήματα από μια τέτοια απόφαση, η απόφαση του είναι ξεκάθαρη: το υπερεθνικό ευρωπαϊκό καθεστώς θανατώνει τη δημοκρατική νομιμότητα των κρατών που την συγκροτούν, χωρίς από την άλλη να συγκροτεί μία άλλη στη θέση της, και τώρα οι βρετανοί έχουν ίσως τη μοναδική ευκαιρία να ακουστεί η άποψη τους για τις τέσσερις δεκαετίες καταστροφικής και επικίνδυνης διαχείρισης της Ενωμένης Ευρώπης

του Ambrose Evans Pritchard , 13 Ιουνίου 2016

Με θλίψη και με πολλές αμφιβολίες να με βασανίζουν, ως απλός πολίτης αποφάσισα να ψηφίσω υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ωστόσο, δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι το Brexit δεν θα έχει τραυματικές συνέπειες. Όποιος ισχυρίζεται ότι η Βρετανία μπορεί να αποδεσμευτεί χωρίς προβλήματα, μετά από 43 χρόνια εμπλοκής της στις υποθέσεις της ΕΕ είναι ένας τσαρλατάνος, ένας ονειροπόλος, ή έχει ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα της παγκόσμιας  οικονομίας και γεωπολιτικής.

Σε τελευταία ανάλυση, η επιλογή είναι σημαντική: ή θα αποκαταστήσουμε την πλήρη αυτοδιάθεση αυτού του έθνους, ή θα συνεχίσουμε να ζούμε σε ένα υπερεθνικό καθεστώς, που κυβερνάται από ένα Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το οποίο δεν έχει εκλεγεί με οποιοδήποτε τρόπο, και το οποίο οι Βρετανοί πολίτες δεν θα μπορέσουν ποτέ να το ρίξουν, ακόμη και όταν κάνει λάθη.

Για ορισμένους από εμάς - και δεν αφήνουμε τους εαυτούς μας να επηρεαστούν από την εκστρατεία υπέρ του Brexit - αυτό δεν έχει να κάνει με τη συνεισφορά μας στον προϋπολογισμό της ΕΕ. Όποιο και αν είναι το ποσό, είναι ασήμαντο από οικονομική άποψη, αφού μας επιτρέπει να έχουμε απεριόριστη πρόσβαση σε μια τεράστια αγορά.

Αυτό που πρέπει να αποφασίσουμε είναι αν θα πρέπει να μας διοικεί μια Επιτροπή με σχεδόν εκτελεστικές εξουσίες που λειτουργεί περισσότερο σαν θρησκευτικό τάγμα του παπισμού του 13ο αιώνα, και όχι ως ένας σύγχρονος δημόσιος θεσμός, ή θέλουμε να υποταχθούμε σε ένα Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το οποίο έχει τέτοιες εξουσίες που δεν σου δίνει ούτε καν το δικαίωμα να ασκήσεις έφεση.
 Θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν θεωρούμε ότι τα ευρωπαϊκά έθνη είναι τα μόνα αυθεντικά δημοκρατικά, είτε πρόκειται για αυτή τη χώρα, είτε για τη Σουηδία, την Ολλανδία ή τη Γαλλία - όπου ο Νικολά Σαρκοζί ξεκίνησε την εκστρατεία του για την προεδρία κάνωντας έκκληση στο βασιλιά Χλωδοβίκο και στα 1500 χρόνια από την ένωση των Φράγκων.

Εγώ και ο Έλληνας φίλος μου Γιάνης Βαρουφάκης, πεισμένος φιλοευρωπαίος, συμφωνούμε σε ένα βασικό ζήτημα, ότι σήμερα η ΕΕ είναι μία  μέση στρεβλή κατάσταση που κανένας ποτέ δεν  ήθελε. Η πρόταση του αποτελεί ένα τεράστιο άλμα προς τα εμπρός, προς τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, με ένα πραγματικό κοινοβούλιο που θα επιβάλλει σε έναν εκλεγμένο Πρόεδρο να δίνει λόγο για τα λάθη του. Ωστόσο, ακόμη και ο ίδιος έχει αμφιβολίες.

Δεν νομίζω ότι το όνειρο αυτό είναι πραγματοποιήσιμο ούτε κατ' ελάχιστο, αλλά ούτε και επιθυμητό, ​​και πάντως δεν αποτελεί θέμα συζήτησης ούτως ή άλλως. Μετά από έξι χρόνια κρίσης στην Ευρωζώνη δεν υπάρχει ούτε καν η σκιά μιας δημοσιονομικής Ένωσης: ούτε ευρωομόλογο, ούτε πρόβλεψη για τοκοχρεολυτικό κεφάλαιο τύπου  Χάμιλτον, ούτε αμοιβαιοποίηση του χρέους, αλλά ούτε και μεταφορά πόρων. Η τραπεζική ένωση αντιφάσκει με το όνομά της. Η Γερμανία και οι πιστώτριες χώρες δεν κάνουν ούτε βήμα πίσω.

Συμφωνούμε ότι η ΕΕ έτσι όπως είναι δεν είναι μόνο καταστροφική, αλλά στο τελικά και επικίνδυνη, και σ’ αυτή τη φάση βρισκόμαστε σήμερα, όπου οι κυβερνήσεις καταρρέουν σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το ευρωπαϊκό σχέδιο αφαιρεί δικαιώματα από τα εθνικά θεσμικά όργανα, αλλά δεν τα αντικαθιστά με κάτι ελκυστικό ή νομιμοποιημένο σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αφαιρεί όλα τα θετικά, και τα καταστρέφει. Ετσι πεθαίνουν οι δημοκρατίες.

Εχει περάσει ένα τέταρτο του αιώνα από τότε που έγραψα σαυτήν την εφημερίδα για τη σύνοδο κορυφής του Μάαστριχτ.Τότε, είχαμε προειδοποιήσει ότι οι ευρωπαϊκές ελίτ ξεκινούσαν ένα απερίσκεπτο πείραμα, με βάρβαρη περιφρόνηση στη συνοχή των παλιών συστημάτων διακυβέρνησης.

Στηρίξαμε απρόθυμα τη στρατηγική του συμβιβασμού του Τζον Μέιτζορ, ελπίζοντας ότι οι μελλοντικές εξελίξεις θα «φρέναραν τους εξτρεμιστές και θα υποχρέωναν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ακολουθήσει μια υγιή και βιώσιμη πορεία».

Αυτό όμως δεν έγινε, όπως εξομολογήθηκε ο Ντόναλντ Τουσκ πριν από δύο εβδομάδες, κατηγορώντας τις ελίτ ότι επιδίωξαν «μια ουτοπία, χωρίς εθνικά κράτη» και τράβηξαν πολύ μακριά σε όλα τα μέτωπα.

« Παθιασμένοι με την ιδέα μιας άμεσης και πλήρους ολοκλήρωσης, δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι οι ευρωπαίοι πολίτες δεν συμμερίζονται τον ευρω-ενθουσιασμό μας», είπε.

Η ΕΕ έκανε ένα μοιραίο λάθος όταν πέρασε λαθραία τη Συνθήκη της Λισαβόνας, με δόλο, αφού το κείμενο είχε ήδη απορριφθεί από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς ψηφοφόρους στην προηγούμενη μορφή του. Ένα πράγμα είναι να περάσεις το ευρωπαϊκό σχέδιο αθόρυβα,με τη «μέθοδο Μονέ», και άλλο είναι να ζητάς να γίνει δημοψήφισμα και στη συνέχεια να αγνοείς το αποτέλεσμα.

Μήπως πρέπει να θυμίσω στους αναγνώστες ότι η κυβέρνησή μας είχε «εγγυηθεί απόλυτα» τη διενέργεια δημοψηφίσματος, το οποίο στη συνέχεια το απόσυρε λέγοντας ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας ήταν απλά μια άσκηση νοικοκυρέματος για να μπει μια τάξη; Δεν ήταν όμως έτσι. Όπως προειδοποιούσαμε τότε, η Συνθήκη δημιούργησε ένα ευρωπαϊκό Ανώτατο Δικαστήριο με αρμοδιότητα σε όλους τους τομείς της κοινοτικής πολιτικής και ένα νομικά δεσμευτικό Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων που ανοίγει τις πόρτες στα πάντα.

Χρειάζεται να προσθέσω ότι η αυτοεξαίρεση από τον Χάρτη του Πρωτοκόλλου 30, που ο Τόνι Μπλερ περιέγραψε ως «σαφέστατη» στη Βουλή των Κοινοτήτων, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων τη θεώρησε άκυρη;

Είναι ενθαρρυντικό ότι οι δικαστές μας έχουν αρχίσει να αντιστέκονται στην αυτοκρατορική αυλή της Ευρώπης, απειλώντας να αντιταχθούν σε κάθε απόφαση που είναι αντίθετη με την Magna Carta, τον Χάρτη των Δικαιωμάτων και των βασικών κειμένων του αρχαίου συντάγματος μας. Αλλά αυτό εγείρει περισσότερα ερωτηματικά, από αυτά που απαντά.

Κανένας ποτέ δεν έχει κληθεί να λογοδοτήσει για τα προβλήματα και την αλαζονεία του κοινού νομίσματος, του ευρώ, ή για την αυστηριοποίηση της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής που μετέτρεψε την ύφεση σε βαθιά ύφεση, που εκτίναξε τα επίπεδα ανεργίας των νέων σε μεγάλα τμήματα της Ευρώπης σε ύψη που κανείς ποτέ δεν θεωρούσε πιθανά ή ανεκτά σε μια σύγχρονη κοινωνία των πολιτών. Η ευθύνη, μάλιστα, επιρίφτηκε αποκλειστικά στα θύματα.

Αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία δεν έχουν ακόμη μάθει το μάθημα της αποτυχίας της οικονομικής και νομισματικής ένωσης. Το βάρος των προσαρμογών συνεχίζει να επιβαρύνει τις χώρες του Νότου, χωρίς να εξισορροπείται από την ανάπτυξη του Βορρά. Η πολιτική αυτή οδηγεί σε αποπληθωρισμό και υστέρηση. Ακολουθώντας αυτό το δρόμο μας περιμένει μια ακόμα χαμένη δεκαετία.

Έχει αποκαλύψει ποτέ κάποιος με ποιο τρόπο οι εκλεγμένοι ηγέτες της Ελλάδας και της Ιταλία αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από την κυβέρνηση και αντικαταστάθηκαν από τεχνοκράτες μετά από εντολή της ΕΕ; Μπορεί να μην έγινε με πραξικοπήματα με τη στενή έννοια του όρου από νομική πλευρά, αλλά σίγουρα έγιναν απατεωνιές. Με ποια εξουσία το 2011 η ΕΚΤ έστειλε μυστικές επιστολές στους ηγέτες της Ισπανίας και της Ιταλίας ζητώντας τους να κάνουν μεγάλες αλλαγές στην κοινωνική και εργατική νομοθεσία, τη δημοσιονομική πολιτική, και τους εκβίαζαν, μέσω της αγοράς κρατικών ομολόγων;

Αυτό που προκαλεί εντύπωση δεν είναι τόσο ότι στο απόγειο της κρίσης οι αξιωματούχοι της ΕΕ πήραν τόσο δραστικές αποφάσεις, αλλά ότι αυτές πέρασαν τόσο εύκολα. Τα δουλοπρεπή προς την ΕΕ μέσα ενημέρωσης επέλεξαν να κοιτάνε αλλού. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όπως ήταν φυσικό συσπειρώθηκε, τα τυπικά εξαρτημένα αντανακλαστικά μιας νομενκλατούρας.

Μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με το ευρώ, αλλά όλα αυτά αυτό δείχνουν τον πραγματικό χαρακτήρας της ΕΕ , στον τρόπο που ασκεί εξουσία και πόσο αυτή μπορεί να φτάσει στα άκρα.

Μπορείτε φυσικά να υποστηρίζετε σαν πραγματιστές ότι η νομισματική ένωση είναι τόσο προβληματική που θα κλυδωνίζεται από τη μία κρίση στην άλλη μέχρι να καταρρεύσει, στην επόμενη παγκόσμια κρίση ή στην μεθεπόμενη, και ότι αυτό θα υποχρεώσει τις ευρωπαϊκές ελίτ να εγκαταλείψουν τα μεγαλειώδη σχέδιά τους, οπότε γιατί να μην περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχτούν τα πράγματα; Αυτό όμως δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι βασιζόμαστε σε υποθέσεις.

Μπορείτε, επίσης να υποστηρίξετε ότι τα περισσότερα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχουν ήδη γίνει και ότι το Σχέδιο περνάει μια μη αναστρέψιμη παρακμή. Είμαστε πολύ μακριά από την θριαμβολογία της χιλιετίας, όταν η ΕΕ αντέγραφε τις δομές της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, με ομάδα πληροφοριών και στρατιωτικό προσωπικό στις Βρυξέλλες, με επικεφαλής εννέα στρατηγούς, που σχεδιάζει τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού 100.000 στρατιωτών, 400 πολεμικά αεροσκάφη, και 100 πολεμικά πλοία όπως μια παγκόσμια δύναμη.

Μπορείτε, επίσης, να υποστηρίξετε ότι από το 2004 η ένταξη των δεκατριών νέων χωρών - πολλές από τις οποίες από την Ανατολική Ευρώπη - άλλαξε πολύ τη χημεία της ΕΕ, καθιστώντας όλο και λιγότερο εύλογη την ιδέα μιας ενιαίας και συμπαγούς πολιτικής ένωσης. Ωστόσο, η υποχώρηση δεν είναι ασφαλώς η δηλωμένη θέση της Εκθεσης των Πέντε Προέδρων, το βασικό πρόγραμμα κατεύθυνσης του ευρωπαϊκού σχεδίου. Το αντίθετο συμβαίνει.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν δεν προχωρήσουμε μπροστά, δεν μπορούμε να γυρίσουμε ούτε πίσω. Από τη σχεδίαση τους, είναι σχεδόν αδύνατο να καταργηθούν οι 170.000 σελίδες του κοινοτικού κεκτημένου. Ο Ζαν Μονέ έστησε την ΕΕ, με τέτοιο τρόπο ώστε το έδαφος που κατακτήθηκε να μην μπορεί ποτέ να επιστραφεί πίσω, λες και έχουμε να κάνουμε με τη μάχη του Βερντέν.

Είμαστε παγιδευμένοι σε μια «κακή ισορροπία» που μας υποχρεώνει να ερχόμαστε σε συνεχείς προστριβές με τις Βρυξέλλες. Είναι σαν να περπατάμε έχοντας ένα χαλίκι μόνιμα στο παπούτσι μας.

Αλλά αν αποφασίσουμε να βγούμε έξω, δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Προσωπικά, πιστεύω ότι τα οικονομικά ενός Brexit θα είναι ουδέτερα, και ίσως να έχουμε ένα πλεονέκτημα σε είκοσι χρόνια, αν κινηθούμε επιδέξια. Αλλά αυτό είναι μόνο μια υπόθεση ανθρωπολογική, όπως ακριβώς οι υποθέσεις του Υπουργείου Οικονομικών που γίνονται με βάση κάποιες μεταβλητές επιλεγμένες για τη συγκεκριμένη περίπτωση .

Πρέπει να κάνουμε την επιλογή μας σε μια επικίνδυνη περίοδο, όταν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών μας έχει φτάσει στο 7% του ΑΕΠ, το χειρότερο σε καιρό ειρήνης από το 1772 που άρχισαν να κρατούνται αρχεία , επί βασιλέως Γεωργίου ΙΙΙ.

Χρειαζόμαστε συνεχείς ροές ξένων κεφαλαίων για να προχωρήσουμε μπροστά, έτσι όμως γινόμαστε ευάλωτοι στις κρίσεις της στερλίνας, σε περίπτωση που οι επενδυτές χάσουν την εμπιστοσύνη τους.

Είμαι διατεθειμένος να αναλάβω τη στάθμιση κινδύνου που οι διακυμάνσεις του νομίσματος μας θα μπορούσαν να απορροφήσουν τους κραδασμούς, όπως έγινε με την υποτίμηση του 1931, του 1992 και του 2008, αλλά αυτή ίσως να είναι μια ταραγμένη διαδρομή. Όπως προειδοποιούσε αυτή την εβδομάδα η Standard & Poor 's, τα χρέη των εταιρειών με βάση τους τη Βρετανία, που λήγουν τους επόμενους δώδεκα μήνες ισοδυναμούν με το 755% των κεφαλαίων από το εξωτερικό, και κατατάσσουν τη χώρα στην 131η θέση των κυρίαρχων κρατών. 
Αυτό μετράει καθόλου; Μπορούμε να το μάθουμε.

Η εκστρατεία για έξοδο από την ΕΕ δεν έχει πειστικές απαντήσεις για τις μελλοντικές επιχειρηματικές σχέσεις μας ή τη δυνατότητα επιβίωσης του Σίτι. Εχει αποκλειστεί ένα πισωγύρισμα στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ), το «Νορβηγικό» μοντέλο  που θα διατηρηθεί – εάν εγγυάται – την πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Τελωνειακή Ένωση και τα δικαιώματα «εισόδου» στο Σίτι.

Ο ΕΟΧ θα είναι ένα προσωρινό καταφύγιο, ενώ εμείς θα διευθετούμε τις εμπορικές σχέσεις μας, το πρώτο βήμα μιας σταδιακής εξόδου.Οι υποστηριχτές της εξόδου δεν έχουν ασπαστεί την ιδέα μιας τέτοιας εξόδου ασφαλείας - ή τουλάχιστον λιγότερο επικίνδυνη - επειδή αυτό θα σήμαινε εγκατάλειψη όλων των υπόλοιπων ετερόκλητων δεσμεύσεων τους, ειδικά τον άμεσο έλεγχο της ροής μεταναστών από την ΕΕ.

Με αυτή την πονηριά, θόλωσαν τα νερά, συγχέοντας θεσμικά ζητήματα με πολιτικές μετανάστευσης. Ρισκάρουμε μια κοινοβουλευτική κρίση και κατηγορίες για προδοσία, αν η Βουλή των Κοινοτήτων - αναγνωρίζοντας τη βούληση του λαού - επιβάλει την επιλογή του ΕΟΧ σε μια μετα-Brexit κυβέρνηση, όπως είναι υποχρεωμένη να κάνει.

Εγκαταλείψαμε στην τύχη της την Ιρλανδία, έρμαιο στον κίνδυνο ενός οικονομικού σοκ για το οποίο δεν φέρει καμία ευθύνη. Οι υποστηρικτές εξόδου που φλυαρούν  για αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (εκτός ΕΕ), θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η ειρηνευτική συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής βασίζεται στο έγγραφο αυτό, και αν δεν συνειδητοποιούν πόσο σημαντικό είναι ότι το 12% των Καθολικών της Βορείου Ιρλανδίας υποστηρίζει το Brexit, τότε δεν ακούνε το Sinn Fein.

Οσο και να φαίνεται άδικο, ολόκληρος ο δυτικός κόσμος καταδικάζει το Brexit ως πράξη βαρβαρότητας στρατηγικής σημασίας, σε μια περίοδο όπου η Pax Americana καταρρέει, και οι φιλελεύθερες δημοκρατίες απειλούνται πολιτισμικά.

Η εκστρατεία για έξοδο από την ΕΕ αιφνιδιάστηκε όταν ο Μπαράκ Ομπάμα έφτασε στο Λονδίνο για να ξεκαθαρίσει με βάναυσο τρόπο τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών, ακολουθούμενος από τον Ιάπωνα Σίνζο Άμπε, και μια πληθώρα ηγετών από όλο τον κόσμο. Δεν ξεμπερδεύεις τόσο εύκολα ένα πλέγμα διεθνών δεσμεύσεων τόσο συνυφασμένες μεταξύ τους.

Ελπίζουμε ότι τώρα οι ακτιβιστές υπέρ του Brexit θα καταλάβουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν, και επομένως τι πρέπει να κάνουν για να διατηρήσουν την αξιοπιστία τους σε περίπτωση που νικήσουν.
Σε εκείνους τους Αμερικανούς φίλους που αναρωτιούνται γιατί δεν θέλουμε ένα συμβιβασμό με την Ευρώπη, όταν «μοιραζόμαστε την κυριαρχία» - αδόκιμος ο όρος - με έναν αριθμό διαφορετικών οντοτήτων, όπως το ΝΑΤΟ και ο ΟΗΕ, η απάντηση είναι ότι η ΕΕ δεν είναι διόλου συγκρίσιμη , ως προς το μέγεθος, την ιδεολογία και τους στόχους, με τίποτε άλλο πάνω στη γη.

Δεν πιέζω κανέναν να ακολουθήσει το παράδειγμά μου. Δεν ταιριάζει σε κάποιον που έχει περάσει τα 50 να παθιάζεται και τόσο. Ας αποφασίσουν οι νεώτεροι. Αυτοί εξάλλου θα αναγκαστούν να ζήσουν με όλες τις συνέπειες.

ΠΗΓΗ :

http://www.telegraph.co.uk/business/2016/06/12/brexit-vote-is-about-the-supremacy-of-parliament-and-nothing-els/