Στη Σάμο : Ξεψύχησε στην άσφαλτο επειδή δεν υπήρχε ασθενοφόρο

Την τελευταία του πνοή άφησε στην άσφαλτο ένας 34χρονος πατέρας τεσσάρων παιδιών σε χωριό της Σάμου, καθώς το ασθενοφόρο άργησε να φτάσει στο σημείο μιάμιση ώρα.

Σύμφωνα με το i-samos.gr, στις 17:45 το απόγευμα της Πέμπτης ο 34χρονος επέβαινε σε ένα δίκυκλο μηχανάκι, όταν για άγνωστο λόγο μέσα στο χωριό του Αγίου Κωνσταντίνου έχασε τον έλεγχο και προσέκρουσε πάνω σε κολώνα φωτισμού. Άμεσα μια γυναίκα κάτοικος της περιοχής και αυτόπτης μάρτυρας του συμβάντος έτρεξε να τον βοηθήσει, διαπιστώνοντας ότι είχε τις αισθήσεις του.
Στις 17:50 κάλεσε άμεσα το ΕΚΑΒ προκειμένου να έρθει ασθενοφόρο να τον παραλάβει, και εδώ αρχίζει το θέατρο του παραλόγου.

Δυστυχώς δεν υπήρχε ασθενοφόρο, παρά ένα μόνο για όλο το νησί, που ήταν απασχολημένο σε διακομιδή στο αεροδρόμιο της Σάμου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει άλλο διαθέσιμο.
Τα λεπτά περνούσαν βασανιστικά για τον άτυχο νεαρό που σιγά - σιγά άρχισε να χάνει τις αισθήσεις και οι αγωνιώδεις τηλεφωνικές κλήσεις των κατοίκων του χωριού στο ΕΚΑΒ δεν είχαν αποτέλεσμα.

Τελικά με παρέμβαση του Διοικητή του Νοσοκομείου της Σάμου ζητήθηκε η συνδρομή του στρατού, όπου τελικά το ασθενοφόρο της Ταξιαρχίας στελεχωμένο με δυο  γιατρούς του νοσοκομείου, έφτασε στο σημείο του δυστυχήματος στις 19:15, όταν όμως ήταν πια πολύ αργά.


Ακολουθεί  σχόλιο αναγνώστη το οποίο και προσυπογράφω πλήρως :

Δολοφόνοι εκ προμελέτης.

Όταν αφήνεις ένα νησί με ένα ασθενοφόρο, το ξέρεις.
Όταν αφήνεις το δικό μου δήμο που το ένα χωριό απέχει 60χλμ από την έδρα του Δήμου, με δύο ασθενοφόρα κι έναν οδηγό που θα τον στείλεις στη έδρα του πρώην Νομού, το ξέρεις.

Ο νυν υπ. Υγείας, ο Βορίδης ο Τσεκουράτος ο Α', ως δικηγόρος, πάλεψε ώστε να αθωώσει ανθρώπους που λούφαραν 300 μύρια (αυτά που ξέρουμε) από το Δημόσιο.

Η συντήρηση ενός ασθενοφρου και δύο θέσεις οδηγών-ΕΚΑΒιτών, κοστίζουν 50.000 το χρόνο.

Ο Βορίδης, πάλεψε για να αφαιρέσει από το Δημόσιο 6000 θέσεις οδηγών ασθενοφόρου για ένα χρόνο (μαζί με τα οχήματα. Μη μου πει κανείς καμιά παπαριά ότι και τα οχήματα κοστίζουν, οι δωρεές είναι στη σειρά και δεν παίρνουν το ΟΚ γιατί δεν προβλέπονται οι θέσεις).

Ο Βορίδης και η συμμορία των Ντάλτον που στελεχώνει είναι δολοφόνοι εκ προμελέτης.

Περιμένω κάποια στιγμή από το Συριζα, αφού ξεκαθαρίσει αν το πρόβλημα του είναι μόνο το οικονομικό και οι ΕΝΦΙΑ και τα σκατά όλα ή ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ (ακούς συντρόφισσα Αλέκα κακό χρόνο να'χεις?), να πάρει ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΚΑΙ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ θέση, τι θα κάνει με τους δολοφόνους.
ΓΙατί αλλιώς συντρόφια, η μαρμάγκα που θα φάει ΕΣΑΣ θα είναι πιο μάυρη και από την καρδιά του Βορίδη.

ΠΗΓΗ :Το Κουτί της Πανδώρας

Αυτή η εταιρεία βραβεύτηκε για την «περιβαλλοντική της ευαισθησία»!

 

Πριν από έξι μέρες φωτογραφίσαμε τη θάλασσα του Στρατωνίου, κόκκινη από τα όξινα νερά του μεταλλείου της Ελληνικός Χρυσός. Και την επόμενη μέρα δημοσιεύσαμε φωτογραφίες του iosifsk, με τον Κοκκινόλακκα, το ρέμα που διέρχεται μέσα από την περιοχή των μεταλλείων να έχει βαφτεί, ξανά, κόκκινο.

Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι χθεσινές (18-11-2014) του iosifsk από τον Κοκκινόλακκα και από το ρέμα Καρατζά, στις Σκουριές. Και αυτό το πορτοκαλί, γνωστό σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της περιοχής δεν είναι κοινή λάσπη, είναι το χαρακτηριστικό χρώμα της όξινης απορροής. Είναι το μεταλλείο που δηλητηριάζει τη γη και τα νερά μας.

Στις πρώτες φωτογραφίες, από την περιοχή του Κοκκινόλακκα, δίπλα ακριβώς από το δημόσιο δρόμο, φαίνεται καθαρά ο ασβέστης που η εταιρεία ρίχνει σε μεγάλες ποσότητες μέσα στα ρέματα (και όπου δουν πορτοκαλί χρώμα). Ο ασβέστης εξουδετερώνει την οξύτητα ανεβάζοντας το pH, όμως δεν αφαιρεί τα βαρέα μέταλλα που περιέχονται σε αυτή την πορτοκαλί γλίτσα τα οποία μένουν εκεί, στο χώμα, στις κοίτες των ρεμάτων, στο βυθό της θάλασσας.

  

Oι επόμενες φωτογραφίες είναι από το ρέμα  Καρατζά στις Σκουριές.  
Κι άλλη πηχτή κοκκινίλα, σαν αυτή που έχει αποτυπωθεί πολλές φορές
από τον iosifsk σε διάφορα σημεία των Σκουριών και του ρέματος Καρατζά, όπου εκτελεί εργασίες η εταιρεία (δείτε εδώ κι εδώ).

  

Η γελοιότητα των ημερών θέλει αυτήν ακριβώς την εταιρεία να βραβεύει ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) και η εφημερίδα «Καθημερινή» με έπαινο «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης». Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα «η βράβευση της Ελληνικός Χρυσός τεκμηριώθηκε με βάση τις βασικές αρχές και τη στρατηγική εταιρικής κοινωνικής ευθύνης της. Σύμφωνα με αυτές η Ελληνικός Χρυσός εφαρμόζει απαρέγκλιτα αρχές που διασφαλίζουν την ασφαλή λειτουργία των έργων, προστατεύουν το περιβάλλον, επενδύουν σε πρωτοποριακή τεχνολογία, εφαρμόζουν περιβαλλοντικά απόλυτα συμβατές μεθόδους εξόρυξης και κατεργασίας μεταλλευμάτων«.

Ουδέν σχόλιον.

  

[--->]

Βιάζονται να υπογράψουν το «σκότωμα» του Ελληνικού

Κυβέρνηση και ΤΑΙΠΕΔ παίζουν τα ρέστα τους για το Ελληνικό και ρισκάρουν σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος μόνο και μόνο για να προλάβουν να επικυρώσουν τη σύμβαση με τη Lamda Development Α.Ε. του ομίλου Λάτση στη Βουλή, πριν βρεθούν αντιμέτωποι με πολιτικές εξελίξεις που θα τους δέσουν τα χέρια.

Η στρατηγική της κυβέρνησης θυμίζει πρακτικές χαλιφάτου, αφού έδωσε εντολή στα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ, κατά παράβαση της νόμιμης διαδικασίας, να σπεύσουν να υπογράψουν τη σύμβαση με την εταιρεία συμφερόντων Λάτση, στις 14 Νοεμβρίου, επτά ημέρες, δηλαδή, μετά τη γνωμοδότηση του ΣΤ’ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου περί της νομιμότητας της σύμβασης.

Φόβος και τρόμος για το καλό μας...

  

Συντάκτης: Νίκος Κιάος

ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ μνήμης και τιμής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου πριν από 41 χρόνια, για τα πρωτοφανή αστυνομικά μέτρα και για τις επιθέσεις της Αστυνομίας, για τα επεισόδια, για τα χημικά διαβάσαμε στα σχετικά ρεπορτάζ προχθές.
Ορισμένες «λεπτομέρειες» εν είδει ρεπορτάζ έχουν μάλλον επίσης σημασία και συμπληρώνουν ίσως πιο παραστατικά την εικόνα που θέλησαν να δώσουν, που επεδίωξαν οι αστυνομικές δυνάμεις το βράδυ της Δευτέρας 17 Νοεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας.

ΞΑΦΝΙΚΑ ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ τις 8 το βράδυ ομάδα αστυνομικών με τα μηχανάκια, ανά δύο πάνω στο καθένα, τρέχουν επί της οδού Καλλιδρομίου, στα Εξάρχεια προς τον λόφο του Στρέφη, μαρσάροντας και δημιουργούν φοβερό θόρυβο. Ο δρόμος είναι άδειος από ανθρώπους και έχει ελάχιστα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Προφανώς είχαν πάρει τα συνήθως πολλά οι οδηγοί τους από τον φόβο πιθανής ζημιάς από επεισόδια. Ιδού η ένδειξη του προληπτικού φόβου στους πολίτες.
Η μηχανοκίνητη αστυνομική μονάδα, ίσως και είκοσι, με τους επιβαίνοντες εξοπλισμένους, έτσι που προξενούν τρόμο, σταματά στη συμβολή με τη Θεμιστοκλέους. Κατεβαίνουν και ακούγονται κραυγές:

● Είμαστε έτοιμοι. Πού [να πάμε];

Ολοι βεβαίως με κράνη και μπλε στολές επιβιβάζονται πάλι και με τις μηχανές κατεβαίνουν τον πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους προς την πλατεία Εξαρχείων.

Σε λίγο νέα ομάδα με ισάριθμους ή περισσότερους και με θόρυβο πάντα και μαρσάρισμα περνά πάλι την Καλλιδρομίου και κατευθύνεται προς Σπ. Τρικούπη.

ΛΙΓΗ ΩΡΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ πολυπληθής διμοιρία πεζών αστυνομικών, με χακί στολές και, βεβαίως, πλήρως εξοπλισμένων, έρχεται από την πλευρά της Εμμ. Μπενάκη και μπαίνει κι αυτή στη Θεμιστοκλέους.
 Ταυτόχρονα από την αντίθετη κατεύθυνση έρχεται άλλη μηχανοκίνητη ομάδα, πάντοτε μαρσάροντας και κραυγάζοντας. Τι;
Μόνο άγριες κι άναρθρες κραυγές ακούγονται. Κατευθύνονται προς την Εμμ. Μπενάκη. Επί της οδού αυτής ανεβαίνει (καθ’ ότι ανήφορος) άλλη ομάδα μηχανοκίνητη από την πλευρά της πλατείας προς τον λόφο Στρέφη. Αυτή όμως η ομάδα εκτός από το μαρσάρισμα βγάζει πιο δυνατές κραυγές. Μαρσάρισμα και κραυγές δημιουργούν πανδαιμόνιο, «σηκώνουν τον κόσμο».

Οπως ανεβαίνει η Εμμ. Μπενάκη από την Καλλιδρομίου, ευθεία προς τον λόφο, είναι σκαλάκια, μεγάλη και πλατιά σκάλα. Κάθονται νέοι άνθρωποι, όχι ακριβώς νεολαίοι, περί τους 20 ίσως και πίνουν μπίρες. Καθημερινώς θα συναντήσεις ανθρώπους, κυρίως νέους, να κάθονται στα σκαλιά, να πίνουν καμιά μπίρα συνήθως και να κουβεντιάζουν. Κάτι ανάλογο ήταν και τη Δευτέρα το βράδυ.
 Εμφανίζονται ξαφνικά, εκείνη την ώρα, με τα μηχανάκια και τις κραυγές, άλλοι αστυνομικοί από κάτω κι άλλοι από την επάνω πλευρά του λόφου και πέφτουν πάνω στους καθισμένους, οι οποίοι παρακολουθούσαν (τι άλλο να έκαναν;) τις μηχανοκίνητες επιδρομές και τις κραυγές. Τους σπρώχνουν, τους κατεβάζουν βίαια, τους φωνάζουν.

Ενας γείτονας βγαίνει στην πόρτα και ρωτά τι γίνεται και γιατί.
● Μη βγαίνεις, του φωνάζει η γυναίκα του μέσα από το σπίτι, έντρομη.
Επιμένει αυτός και ακούγονται κάτι κραυγές μέσα από το κράνος ενός αστυνομικού:
● Τι θέλετε; Δεν βλέπεις, σπάζουν τα μπουκάλια.
● Μα, εσείς τα σπάζετε, που τους σπρώχνετε έτσι. Περνούν άνθρωποι. Τι θα γίνει με τα γυαλιά;

Η επόμενη σκηνή ήταν να συλλάβουν ορισμένους από τους νέους, τους «προσήγαγαν» στο εκεί κοντά Αστυνομικό Τμήμα; Δεν έγινε γνωστή η συνέχεια.

ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 9 τα «επεισόδια» έληξαν. Εμεινε όμως όλη η παράσταση που έπαιξαν οι αστυνομικές δυνάμεις. Ετσι, στα καλά καθούμενα, χωρίς λόγο και αφορμή δημιούργησαν πανδαιμόνιο και θέλησαν -αυτό φάνηκε καθαρά- να αφήσουν πίσω τους τον τρόμο και τον φόβο. Κι όλα αυτά σε μια περιοχή «σκηνή», ούτε καν 50 μέτρων μήκους και ολίγων μέτρων πλάτος.

Πριν από λίγες ημέρες ο επιγραφόμενος ήταν μάρτυρας αστυνομικής βίας στην ίδια περιοχή, σε ανυπεράσπιστο νέο πολίτη, μάλλον αλλοδαπό. Στη διαμαρτυρία του για τις κλοτσιές και γροθιές που έδιναν στον νέο οι καμιά δεκαριά πλήρως εξοπλισμένοι αστυνομικοί δέχθηκε επίθεση, τον άρπαξαν για να τον πάνε στο Τμήμα. «Προσαγωγή», ενώ απείλησαν με αυτόφωρο και τη σύζυγό του. Το «επεισόδιο» είχε λήξει χωρίς την προσαγωγή και με τον νέο ελεύθερο, αφού αντέδρασε κόσμος από τον δρόμο και από τα μπαλκόνια.
ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ από τη Διεύθυνση της ΕΛ.ΑΣ. και το υπουργείο για να «ερευνηθεί» η υπόθεση.

Τα περιστατικά σοβαρότατα βεβαίως αυτά της Δευτέρας, δείχνουν καθαρά τι επιδιώκει η Αστυνομία, τι θέλει να διαμηνύσει το υπουργείο, η κυβέρνηση. Να τρομοκρατήσει, να φοβίσει τον κόσμο, τους κατοίκους να μένουν στα σπίτια τους, να μαζεύονται μέσα. Οι δρόμοι είναι για αυτούς που επιβάλλουν την τάξη και την ασφάλεια για το καλό των κατοίκων, οι οποίοι απλώς (πρέπει) να κάθονται στο σπίτι.
 Ισως εγκαινιάστηκε νέα, αναβαθμισμένη μέθοδος αστυνομικής τρομοκράτησης των πολιτών.
[--->]

Παλληκάρι - Ο Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου

απο 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ στην ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema

  

Η πιο βίαιη σύγκρουση εργοδοσίας και εργατών στην Αμερικανική ιστορία (Χάουαρντ Ζιν)

Η ιστορία των μεταναστών εργατών που ξεσηκώθηκαν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους στη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων του Ν. Κολοράντο (1913-14) και ο ήρωας που τους ενέπνευσε.

Μία από τις πιο σημαντικές και πιο αιματηρές σελίδες στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Αμερική, όπως εξηγείται από ειδικούς ιστορικούς, καλλιτέχνες και απόγονους των αξιοθαύμαστων αυτών ανθρακωρύχων έναν αιώνα αργότερα.

 Η σφαγή του Λάντλοου και η δολοφονία του Έλληνα μετανάστη και συνδικαλιστή Λούη Τίκα (Ηλία Σπαντιδάκη) αποτελεί μία από τις κομβικές στιγμές του αμερικάνικου εργατικού κινήματος και ενώνει, έναν ολόκληρο αιώνα μετά, τις ΗΠΑ του 1914 με τις εργατικές και μεταναστευτικές διεκδικήσεις της Ελλάδας του 2014. Η Λαμπρινή Θωμά και ο Νίκος Βεντούρας αναζήτησαν τις μνήμες, την ιστορία και την κληρονομιά του Λούη Τίκα και του Λάντλοου στο Κολοράντο και μίλησαν με κορυφαίους ιστορικούς, καλλιτέχνες και απογόνους ανθρακωρύχων, καταγράφοντας τα σημάδια που άφησε στο σώμα της εργατικής Αμερικής μια τραγωδία που πολλοί προσπάθησαν να ξεχαστεί.

[--->]