σαξές στόρι : Για Καναδά, λίστα αναμονής μεταναστών που ξεπερνά τις 100.000

«Το μεγάλο κύμα μεταναστών από την Ελλάδα ήρθε στον Καναδά τη δεκαετία του '70» λέει στο «Εντός και Εκτός Συνόρων» ο Μιχάλης Καπέλας που ζει στον Μόντρεαλ και εργάζεται στον σταθμό «Centre Ville» που ο μεγάλο κύμα μεταναστών από την Ελλάδα ήρθε στον Καναδά τη δεκαετία του '70» λέει στο «Εντός και Εκτός Συνόρων» ο Μιχάλης Καπέλας που ζει στον Μόντρεαλ και εργάζεται στον σταθμό «Centre Ville» που μεταδίδει ειδήσεις στα ελληνικά εδώ και 40 χρόνια.
αρχείο λήψης

«Οι οικονομικές δυσκολίες στην Ελλάδα έφεραν πίσω πολλούς ενώ υπήρξε και ανάλογο ρεύμα νεοφερμένων. Όμως τα πράγματα είναι δύσκολα για όσους δεν έχουν καναδική υπηκοότητα. Υπάρχει λίστα αναμονής πλέον που ξεπερνά τις 100 και 120 χιλιάδες κόσμου που θέλει να μείνει μόνιμα στη χώρα» επισημαίνει ο ίδιος καθώς γνωρίζει πως η δεύτερη πατρίδα του υπήρξε ανέκαθεν, όπως τονίζει «χώρα μεταναστών και μάλιστα από αυτές που ήταν ανοιχτές στην είσοδο και παραμονή των ανθρώπων από τρίτες χώρες».

[--->]

Βερολίνο και Ελλάδα : Μην καταδικάζετε μόνο τους οφειλέτες

 Από την εφημερίδα  CORRIERE DELLA SERA, 05/01/2015 

  

 της LucreziaReichlin 
 Οι κινήσεις που τα θεσμικά όργανα και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα κάνουν για να αντιμετωπίσουν το πιθανό αίτημα της ελληνικής για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους έχουν μεγάλη σημασία για να δούμε αν οι οικονομίες της ΕΕ θα βγουν από τη στασιμότητα το 2015 και την εξέλιξη  του ενιαίου νομίσματος. Η Ιταλία θα πρέπει επομένως να έχει τα μάτια της ανοιχτά:η άποψη που τελικά θα επικρατήσει στον τρόπο αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης θα σηματοδοτήσει το μέλλον όλων, όχι μόνο των Αθηνών.
 

Από διαρροές που δημοσιεύει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel,η Άνγκελα Μέρκελ εξετάζει το σενάριο μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ αντί να κάνει νέες παραχωρήσεις στο χρέος. Ένα βήμα αυτού του είδους από το Βερολίνο θα αποτελούσε έκπληξη - και δεν είναι σύμπτωση που χθες κυβερνητικές πηγές αρνήθηκαν μια αλλαγή πλεύσης.

Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί από το 2010 μέχρι σήμερα, στην πραγματικότητα, είναι εξωπραγματικό να πιστεύουμε ότι η ευρωζώνη δεν είναι εκτεθειμένη σε μια οικονομική και πολιτική κρίση σε περίπτωση "Grexit". 

Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η Γερμανία δεν φοβάται αυτήν την προοπτική.Αντίθετα,ερμηνεύω αυτές τις διαρροές από την Καγκελαρία ως ένα σήμα: Η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί, ακόμη και μπροστά στον εκβιασμό μιας εξόδου από τη ζώνη του ευρώ,μια σημαντική περικοπή του χρέους που έχει συνάψει η Αθήνα με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, ειδικά με την κεντρική τράπεζα. 

Η άρνηση πληρωμής του χρέους προς κράτη και δημόσιους φορείς (που είναι τώρα το 8o% του συνολικού) και όχι με τους ιδιώτες, όπως συνέβη κατά την προηγούμενη αναδιάρθρωση που μείωσε το ελληνικό χρέος περίπου 100 δις - θα σήμαινε de facto την έξοδο της Ελλάδας: όχι εξαιτίας της τιμωρητικής στάσης των Γερμανών, αλλά επειδή θα έκανε την ΕΚΤ να μην δεχθεί περισσότερες ελληνικό χρέος ως εγγύηση για τη χρηματοδότηση στις συναλλαγές της με τις τράπεζες.
 

Αυτή είναι πραγματικά η πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα; Πιστεύω ότι το ανερχόμενο αστέρι της ελληνικής Αριστεράς γνωρίζει ότι μια τέτοια θέση θα ήταν αυτοκτονική.Αντίθετα,ο στόχος του είναι να γίνει μια διαπραγμάτευση που θα ξεκινά από την αναγνώριση ότι ο συνδυασμός διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και δημοσιονομικής εξυγίανσης έχει αποδειχθεί αποτυχημένος. Παρά τη διαφωνία τους με τις λαϊκιστικές πτυχές του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, με αυτό το μήνυμα συμφωνούν πάρα πολλοί παρατηρητές διαφορετικού υπόβαθρου και πολιτικής προέλευσης.
 

Ένα παράδειγμα είναι η ομιλία τον περασμένο Ιούνιο του Benjamin Friedman στην Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών.Ο καθηγητής νομισματικής οικονομίας στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ υποστήριξε ότι στη ρίζα της ευρωπαϊκής στασιμότητας βρίσκεται η αποτυχία των στρατηγικών του δημόσιου χρέους. Αναφερόμαστε στο πρόβλημα που δημιουργείται από το γεγονός ότι ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν συνάψει ένα χρέος που δεν θα μπορέσουν να αποπληρώσουν.Μια ανάλυση με την οποία συμφωνούμε πολλοί σήμερα .
 

Οι δυσκολίες στην αντιμετώπιση του θέματος είναι αντικειμενικές. Στη βάση τους , οι ιδιαιτερότητες της κατάστασης στην ευρωζώνη, σε μια περιοχή όπου το χρέος ενός κράτους μέλους είναι σε ένα νόμισμα που αυτό το κράτος δεν έχει το δικαίωμα να τυπώσει. Σε αυτή την ιδιαιτερότητα,να προστεθεί ότι τώρα το χρέος των κρατών που κινδυνεύουν περισσότερο βρίσκονται στα χέρια θεσμικών επενδυτών και ιδιαίτερα της ΕΚΤ.
 

Ο τρόπος με τον οποίο η Ευρώπη έχει προχωρήσει μέχρι σήμερα δεν πείθει. Επιβλήθηκαν κανόνες δημοσιονομικής εξυγίανσης πολύ σφιχτοί, δαιμονοποιώντας κάθε πολιτική δύναμη που διαφωνούσε με τη γραμμή της λιτότητας και αφήνοντας στην Κεντρική Τράπεζα το μονοπώλιο των πολιτικών διαχείρισης της ζήτησης. Μια δυναμική που υποβάλλει την ΕΚΤ σε πιέσεις που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια της την αξιοπιστία.
 

Το να βρεθεί μια λύση διαφορετική, που θα περιλαμβάνει μια συμφωνία για το χρέος που θα μπορέσει να ελαφρύνει την πίεση που δέχεται η οικονομία χωρίς κραδασμούς της χρηματοοικονομικής σταθερότητας της Ένωσης, δεν είναι καθόλου απλό. Το να δεχθούμε πάντως ότι το μέλλον της ευρωζώνης υπαγορεύεται αποκλειστικά από τα συμφέροντα των πιστωτών σημαίνει να σ’ αυτά τα συμφέροντα υποτάσσεται  η ανάπτυξη των οικονομιών όλων των χωρών της Ένωσης.
 

Με τον Αλέξη Τσίπρα θα υπάρξει διαπραγμάτευση, η οποία πιθανότατα έχει ήδη ξεκινήσει και είναι σημαντικό για την ΕΕ, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των κυβερνήσεων να συνοδεύονται από μια ισχυρή και πολύπλευρη πρωτοβουλία, που θα καταφέρει να θέσει τις βάσεις μιας νέας συμφωνίας μεταξύ οφειλετών και πιστωτών.

 Μια συμφωνία που θα προβλέπει την εξαγορά μέρους του χρέους, αλλά θα συνδέεται με φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις και το συντονισμό νομισματικών/δημοσιονομικών πολιτικών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτή η συμφωνία θα πρέπει να ξεκινά από την παραδοχή ότι η κρίση χρέους είναι αποτέλεσμα της εθελοντικής συμπεριφοράς και των δύο πλευρών (πιστωτές και οφειλέτες) και ότι η λύση δεν θα πρέπει να τιμωρεί μόνο τη μία πλευρά (τον οφειλέτη).

 Όπως μας υπενθυμίζει ο Friedman στην ομιλία του, η αρχή αυτή έχει αναγνωριστεί πάνω από ένα αιώνα και είναι η έννοια της limited liability, της περιορισμένης ευθύνης (σύμφωνα με την οποία η οικονομική ευθύνη μιας οντότητας θα πρέπει να περιορίζεται σε ένα προσυμφωνημένο ποσό). Η αρχή αυτή, η οποία καθιστά την ανάπτυξη κοινό συμφέρον και των δύο πλευρών, υιοθετήθηκε στη διάσκεψη του Λονδίνου το 1953. 

Τότε, οφειλέτρια χώρα ήταν η Γερμανία, η οποία πέτυχε να μειώσει τόσο το 50% του χρέους της, της δεκαετίας του 20 και το οποίο δεν πλήρωσε την επόμενη δεκαετία, όσο και τα δανεικά από τις ΗΠΑ μετά τον πόλεμο. Σήμερα η Γερμανία, που έγινε και πάλι η ηγέτιδα δύναμη στην Ευρώπη, θα έπρεπε να πάρει η ίδια την πρωτοβουλία για μια διάσκεψη για το ευρωπαϊκό χρέος με βάση την ίδια  αρχή. Να κάνω μια πρόβλεψη; Όχι, προς το παρόν, πρόκειται μόνο για μια δική μου ευχή. Μια καλή ευχή, όμως, που θα μετατρέψει το 2015 σε έτος της αλλαγής.

 [--->]

http://www.selpress.com/gdfsuez/immagini/050115O/2015010527793.pdf

Χρηματιστηριακό κραχ, μια φάση κλείνει

 του Claudio Conti

 

  

Πτώσεις χρηματιστήριων σαν τις χθεσινές έχουμε μόνο όταν κλείνει μια φάση  και αυτό το συνειδητοποιούν ακόμα και οι άνθρωποι του χρηματιστηρίου ή οι αναλυτές, οι οποίοι μέχρι την προηγούμενη ορκιζόντουσαν ότι όλα θα πάνε προς το καλύτερο. Δείτε τώρα τα νούμερα για να καταλάβετε τι εννοούμε: -4,92% το Μιλάνο,το Παρίσι (-3,3), η Φρανκφούρτη (-3), το Λονδίνο (-2%), η Νέα Υόρκη -1.8 μετά από μια συνεδρία, σταθερά -2.

Ως βασικός υπεύθυνος θεωρείται η τιμή του πετρελαίου που υποχώρησε κάτω από τα 50 δολάρια το βαρέλι για την ποιότητα WTI (το αργό πετρέλαιο West Texas Intermedia) και κάτω από τα 55 του Μπρεντ. Ακριβώς το μισό της τιμής του, όπως ήταν πριν από έξι μήνες. Ο λόγος της πτώσης είναι ο πόλεμος που κρατάει εδώ και αρκετούς μήνες, με τη Σαουδική Αραβία να πρωταγωνιστεί στην πτώση του προς τα κάτω, για να βγάλει από τη μέση διάφορους ανταγωνιστές. Πρώτα απ 'όλα τη Ρωσία, το Ιράν και τη Βενεζουέλα, οι οποίες εξαρτώνται από τις εξαγωγές αργού πετρελαίου, όπως και οι Σαουδάραβες, αλλά με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό. 

Ένας αγώνας που, παραδόξως, έχει ωθήσει όλες τις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες να αυξήσουν κατακόρυφα την παραγωγή του για να αντισταθμίσουν με την αύξηση των πωλήσεων την πτώση της τιμής του. Μια επιλογή αναγκαστική, αν και αυτοκτονική, μεσοπρόθεσμα, γιατί με αυτόν τον τρόπο, η τιμή πέφτει χωρίς ποτέ να πιάσει "πάτο".

Μέχρι αυτό το σημείο, για τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα μπορούσε και να είναι θετικό, επειδή η κρίση των τιμών επηρεάζει κυρίως τους εχθρούς της. Αλλά αυτό που τρομάζει τις χρηματοπιστωτικές αγορές είναι η τρομακτική έκθεση σε "ομόλογα σκουπίδια" που έχουν εκδώσει όλες σχεδόν οι εταιρείες που ασχολούνται με την εξόρυξη σχιστολιθικού πετρελαίου ή φυσικό αέριο από σχιστόλιθο, ιδιαίτερα στον Καναδά και στις ΗΠΑ. 

Με τις τιμές του αργού πετρελαίου - και άλλων προϊόντων ενέργειας, - τόσο χαμηλά οι εταιρείες αυτές γρήγορα χτυπάνε κόκκινο (υπολογίζεται ότι κατά μέσο όρο το "νεκρό σημείο" για την παραγωγή σχιστολιθικού κυμαίνεται μεταξύ 60 και 80 δολάρια το βαρέλι, ανάλογα με τον τύπο του κοιτάσματος). Και αν δεν υπάρχουν κέρδη - αλλά ... - είναι αδιανόητο ότι μπορούν να εξυπηρετηθούν τα δάνεια και τα γενναιόδωρα επιτόκια που έδιναν τα ομόλογα.

Η διαλεκτική είναι ένα άσχημο πράγμα. Η πτώση των τιμών οφείλεται και στην αυξανόμενη παραγωγή του σχιστολιθικού πετρελαίου, που ξανάδωσε έστω και προσωρινά την ενεργειακή ανεξαρτησία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά με τις χαμηλές τιμές πετρελαίου αυτή η ίδια η παραγωγή - καταστροφική για το έδαφος και εξαιρετικά ρυπογόνα του υδροφόρου ορίζοντα - μειώνεται, καταστρέφοντας ακόμη και εκείνους που είχαν επενδύσει ελαφρά τη καρδία στην ανάπτυξη του τομέα . Η απόδειξη είναι ότι οι μετοχές του τομέα ενέργειας χθες έπεσαν περισσότερο από όλες τις άλλες στις αγορές.

Αλλά έβαλε το χεράκι της, όχι και λίγο, και η μόνιμη αβεβαιότητα, για την κατεύθυνση της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης,η οποία στην πραγματικότητα έχει μπλοκαριστεί εδώ και μήνες από τη γερμανική αντίσταση στις "ενέσεις ρευστότητας" από την ΕΚΤ και την αγορά κρατικών ομολόγων των "PIIGS". Ετσι, τις τελευταίες ημέρες, η Καγκελαρία διέρρευσε μέσω του Der Spiegel ότι η Μέρκελ και ο Σόιμπλε θεωρούν ότι "δεν θα είναι πλέον πρόβλημα" μια ενδεχόμενη έξοδος των Αθηνών από την ευρωζώνη, αν στις 25η Ιανουαρίου ο Τσίπρας πάρει την πλειοψηφία και σχηματίσει κυβέρνηση. Και για να πούμε τη μαύρη αλήθεια  το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει το πολύ στην "επαναδιαπραγμάτευση" των όρων του ελληνικού χρέους ...

Η επίσημη διάψευση χθες από τον εκπρόσωπο Τύπου της Άνγκελα Μέρκελ  δεν ήταν και τόσο πειστική, κάτι που έκανε τους χρηματιστές να πουλήσουν τα κρατικά ομόλογα που θεωρούνται υψηλότερου ρίσκου, οπότε αμέσως αυξήθηκαν τα σπρεντς.

Προσθέστε σε αυτά, ως μια τελευταία πινελιά, την άνοδο της τιμής του δολαρίου έναντι των άλλων νομισμάτων, ως συνέπεια της "ποσοτικής χαλάρωσης" ευρωπαϊκού τύπου (που αποδυναμώνει το ήδη χαμηλό ευρώ , κάτι που εξάλλου είναι στις προθέσεις της ΕΚΤ και των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων) και της ταυτόχρονης αύξησης των επιτοκίων από την πλευρά των ΗΠΑ. Μια δυναμική η οποία οφείλεται στην προσπάθεια να συνεχίζει να παίζει το δολάριο τον κεντρικό ρόλο στο διεθνές εμπόριο και, η οποία επιταχύνει τις προσπάθειες της Ρωσίας, της Κίνας και γενικά των "αναδυόμενων" χωρών να ξεφύγουν από την επιρροή του αμερικανικού νομίσματος.

Ένα μενού πολύ πλούσιο για όσους αναζητούν μεγάλα οικονομικά κέρδη, υπολογίζοντας στις "αναταραχές", έτσι, σήμερα το πρωί οι ίδιοι τίτλοι είναι αυτοί που οδηγούν την "προσπάθεια ανάκαμψης" …

[--->]

Η Γερμανία σε αποπληθωρισμό,η λιτότητα τιμωρεί το Βερολίνο

Άρεσε πολύ, μα πάρα πολύ, η λιτότητα εναντίον της Αθήνας, της Μαδρίτης, του Δουβλίνου, της Ρώμης και της Λισαβόνας και αυτό το πλήρωσε η Ευρώπη, όλη η Ευρώπη, πολύ γλήγορα, με το εμπόριο και την παραγωγή να πέφτουν ραγδαία σε μια "στενωπό", η οποία σε περιόδους κρίσης, ονομάζεται "προ-κυκλική", δηλαδή επιβαρύνει τάσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, αυτή τη φορά αρνητικές. 

Ο πληθωρισμός – ο φόβος και ο τρόμος των Τευτόνων και όχι μόνο αυτών-αντιμετωπίστηκε τόσο αποτελεσματικά,τόσο που σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, με ή χωρίς κοινό νόμισμα, η δυναμική των τιμών να υποχωρήσει και να βρεθεί γύρω ή κάτω από το μηδέν. Κάτι σπάνιο, στην οικονομία, διότι όταν οι τιμές πέφτουν,τότε η αγορά προϊόντων αναβάλλεται για αργότερα όταν θα πέσουν κι άλλο, οπότε η παραγωγή παγώνει (δεν παράγεται, γνωρίζοντας ότι οι εισπράξεις θα είναι λιγότερες) και αυξάνεται η αξία του χρέους.

Δεν είναι τίποτα,είναι η απάντηση του Βερολίνου, τόσο της Άνγκελας Μέρκελ όσο και του διοικητή της Bundesbank, Jens Weidmann. Εκτός, φυσικά,από τον Κέρβερο της οικονομίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος μόλις χθες απειλούσε και πάλι τους Έλληνες, "καλώντας τους" να μην ψηφίσουν Τσίπρα ή οποιονδήποτε άλλο δεν θα εγγυάται ότι θα είναι πιστός εκτελεστής των εντολών της Τρόικας (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ).

Τώρα το Βερολίνο βλέπει τη μαύρη παλίρροια του αποπληθωρισμού να γυρίζει σπίτι. Το ινστιτούτο στατιστικής Destatis, το γερμανικό αντίστοιχο της Στατιστικής Υπηρεσίας, σημείωνε ότι το Δεκέμβριο, ο Ευρωπαϊκός Εναρμονισμένος Δείκτης Τιμών Καταναλωτή ήταν  + 0,1%, ενώ λίγους μήνες πριν ήταν μόλις + 0,5% .Η τελική εκτίμηση, (και όχι η προσωρινή, όπως ήταν η σημερινή) θα ανακοινωθεί μεθαύριο, όταν η Eurostat – θα ανακοινώσει την προκαταρκτική εκτίμηση για τις 19 χώρες της ευρωζώνης.

Η Ισπανία είναι ήδη κάτω από 1,1%, με μια πολύ δυναμική επιτάχυνση προς τα κάτω.Η αιτία αυτής της επιτάχυνσης είναι κυριολεκτικά μία ακόμα "καλή είδηση" - για τις καταναλώτριες χώρες  εισαγόμενης ενέργειας – όπως είναι η πτώση των τιμών του πετρελαίου. Αλλά το τέρας εξυπνάδας ονόματι Jens Weidmann, αν και αναγκάστηκε από τα ίδια τα στοιχεία να παραδεχτεί ότι "ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού είναι υπαρκτός", δήλωσε, ωστόσο,  ότι "δεν είναι τίποτα", μπορεί μάλιστα να μας ωφελήσει. Και πρόσθεσε: "Αν κρατήσει λίγο." Είναι περίεργο, ο διοικητής μιας κεντρικής τράπεζας, μπροστά στον αποπληθωρισμό, να καλεί όλους να σταυρώσουν τα χέρια τους και να ελπίζουν για το καλύτερο ...

Σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η επόμενη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ - στις 22 Ιανουαρίου - θα έχει αποφασιστική σημασία ώστε να ξεκινήσει επιτέλους η  "ποσοτική χαλάρωση" ευρωπαϊκού τύπου που θα περιλαμβάνει την αγορά κρατικών ομολόγων. Όχι ότι αυτό είναι απαραίτητο για να βγούμε από την συστημική κρίση, αλλά τουλάχιστον θα θέσει τον ευρωπαϊκό χώρο στο ίδιο επίπεδο με τους δυτικούς ανταγωνιστές τους - τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη Μεγάλη Βρετανία - από την άποψη της "επεκτατικής" νομισματικής πολιτικής.

Ολοι βέβαια γνωρίζουν ότι ο πανέξυπνος Weidmann θα συνεχίσει να αντιδρά ή θα κάνει τα πάντα για να αναβληθεί η απόφαση, επειδή στις 25 του μήνα οι Έλληνες θα ψηφίσουν για το νέο κοινοβούλιο τους και θα επιλέξουν τη νέα κυβέρνηση. Και το Βερολίνο δεν θα ήθελε με το τίποτα οι έλληνες ψηφοφόροι να πάνε στις κάλπες με λιγότερο φόβο για τις συνέπειες μιας "λάθος επιλογής σύμφωνα με τις επιταγές της Τρόικας", δηλαδή, με τη βεβαιότητα ότι η νομισματική πολιτική θα είναι λιγότερο "σφικτή".

Εάν ούτε ο αποπληθωρισμός δεν μπορεί να κάνει αυτούς τους ανθρώπους να σκεφτούν, τότε για την Ευρωπαϊκή Ένωση οι μέρες που έρχονται θα είναι τραγικές ...

[--->]

Για μεταφορά τζιχαντιστών κατηγορούν εταιρεία συμφερόντων Μελισσανίδη

 
Σοβαρότατες καταγγελίες για την μεταφορά ισλαμιστών μαχητών με πλοίο της Aegean Shipping Enterprises Company, η οποία σχετίζεται με την οικογένεια Μελισσανίδη, κάνει ο συνταγματάρχης Αχμέντ Μεσμάρι, εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων της Λιβύης.

Το πλοίο Araevo δέχθηκε αεροπορική επίθεση από μαχητικά της Λιβύης κοντά στο λιμάνι της Ντέρνα, που σύμφωνα με ορισμένες αναφορές βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ISIS. Από την επίθεση σκοτώθηκαν δυο μέλη του πληρώματος.

Σύμφωνα με τον Μεσμάρι το πλοίο αρνήθηκε τον έλεγχο των αρχών και εισήλθε παράνομα σε στρατιωτική ζώνη. Ο ίδιος δήλωσε στο Reuters ότι έφερνε ισλαμιστές μαχητές στο λιμάνι της Ντέρνα.
   
«Ζητήσαμε από το πλοίο να σταματήσει, αλλά αντιθέτως αυτό έσβησε τα φώτα του και δεν απαντούσε στις κλήσεις μας, οπότε είμαστε υποχρεωμένοι να το χτυπήσουμε» ανέφερε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων της Λιβύης μιλώντας στο BBC.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι αρκετά ελληνικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν απλώς το όνομα του πλοίου και όχι της Aegean Shipping Enterprises Company, παρά το γεγονός ότι το όνομα μεταδίδεται από τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης του πλανήτη, όπως το BBC.