Ενός γερμανικού «πραξικοπήματος» μύρια έπονται…



Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

 Τι σημαίνει ο εξαναγκασμός του ESM να ανασκευάσει τη δήλωση περί συμμετοχής του ΔΝΤ χωρίς χρηματοδότηση- Το Βερολίνο στήνει αδιέξοδα στην αξιολόγηση, στη διαχείριση της Ευρωζώνης, αλλά και στην αντιμετώπιση της «πρόκλησης Τραμπ» 

Τρεις ημερομηνίες μέχρι την 20η Φεβρουαρίου, οπότε συνεδριάζει ξανά το Eurogroup, μπορεί να αποσαφηνίσουν ή και να συσκοτίσουν ακόμη περισσότερο το τοπίο της δεύτερης αξιολόγησης.
 Η πρώτη είναι η 3η Φεβρουαρίου, η προσεχής Παρασκευή οπότε συνέρχεται στη Μάλτα η άτυπη σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. Προφανώς προσφέρεται για παρασκηνιακές ζυμώσεις και επαφές και η κυβερνητική προσδοκία είναι να καταφέρει ο πρωθυπουργός να εξασφαλίσει μια ελάχιστη κοινή έκφραση προθέσεων από όλους τους εμπλεκόμενους για άρση του αδιεξόδου στη διαπραγμάτευση. 

Προς επιδείνωση της θέσης του ΔΝΤ
Η δεύτερη, και μάλλον η κρισιμότερη, είναι η 6η Φεβρουαρίου (την προσεχή Δευτέρα), οπότε συνεδριάζει το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον. 
Το σκεπτικό του Ταμείου για το ελληνικό χρέος, τη βιωσιμότητά του και τους όρους συμμετοχής του στο ελληνικό πρόγραμμα είναι πλέον πασίγνωστο, μετά τη διαρροή των εκθέσεών του. Το ΔΝΤ διατυπώνει την αρκετά καθαρή θέση ότι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους είναι ανεπαρκή, ότι τα μεσοπρόθεσμα μέτρα πρέπει να γίνουν γνωστά και να είναι ουσιαστικά και πως τα πλεονάσματα 3,5% είναι ανέφικτα. 
Κι αυτό πέρα από τον τυχοδιωκτισμό της θέσης με την οποία εξυπηρετεί τη γραμμή Σόιμπλε, ότι δηλαδή αν οι Ευρωπαίοι δανειστές επιμένουν σε υψηλά πλεονάσματα αυτά θα πρέπει να διασφαλίζονται με ψηφισμένα από τώρα μέτρα. 
Ωστόσο, είναι αξιοσημείωτο ότι μέχρι σήμερα το ΔΝΤ ουδέποτε έχει επίσημα και δημόσια δεσμευτεί ότι η εξασφάλιση αυτής της προϋπόθεσης σημαίνει και συμμετοχή του με δανεισμό στο Μνημόνιο.
 Ξεκινώντας, λοιπόν, από μια κατ’ αρχήν αρνητική στάση στο ενδεχόμενο συμμετοχής του θα πρέπει να δούμε πώς ακριβώς θα επηρεάσει την τελική θέση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ η αμερικανική στάση και ο κλιμακούμενος ρητορικός πόλεμος της κυβέρνησης Τραμπ με τη γερμανική ηγεσία.
 Τα μέχρι στιγμής δεδομένα μάλλον προϊδεάζουν για επιδείνωση της θέσης του ΔΝΤ. 

Ο Ρέγκλινγκ συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις
 Η τρίτη ημερομηνία κλειδί είναι η 9η Φεβρουαρίου, δηλαδή η επόμενη συνεδρίαση του EuroWorkingGroup. Τίποτε δεν είναι προδιαγεγραμμένο γι’ αυτή τη συνεδρίαση χωρίς μια απόφαση του ΔΝΤ ή μια ένδειξη για τις προθέσεις τους. 

Ακόμη κι αν η κυβέρνηση προσέλθει στη συνεδρίαση έτοιμη για μεγάλους συμβιβασμούς στα εκκρεμή πεδία της αξιολόγησης, είναι υπόθεση των Ευρωπαίων δανειστών να ξεκαθαρίσουν αν διαθέτουν Plan A, αλλά και Plan B, όπου το πρώτο αντιστοιχεί σε μια σαφή δήλωση του ΔΝΤ ότι προτίθεται να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα και το δεύτερο σε μια σαφή άρνησή του ή σε όρους που θα απορρίψει η γερμανική ηγεσία. 

Κι εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο: το Βερολίνο διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι μη συμμετοχή του ΔΝΤ σημαίνει μη εκταμίευση των δόσεων και διακοπή του προγράμματος. Κι ενώ ο επικεφαλής του ESM τη μια μέρα δηλώνει ότι θα αρκούσε και συμμετοχή του Ταμείου χωρίς χρηματοδότηση, δηλαδή ως συμβούλου, την επομένη η γερμανική ηγεσία, θυμίζοντας ποιος είναι τ’ αφεντικό, υποχρεώνει τον Κλάους Ρέγκλινγκ σε διορθωτική δήλωση ότι η πλήρης εμπλοκή του ΔΝΤ σημαίνει και χρηματοδότηση.
Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα ακόμη σιωπηρό γερμανικό «πραξικόπημα», αντίστοιχο μ’ αυτό του Δεκεμβρίου που πάγωσε τα μέτρα για το χρέος. 

Γερμανικά «οδοφράγματα» παντού
Άλλωστε, η πραξικοπηματική τακτική της γερμανικής ηγεσίας έναντι του ESM και κάθε ευρωπαϊκού θεσμικού οργάνου αποτολμά κάποια νύξη πρωτοβουλίας αποτροπής μιας νέας κρίσης στην Ευρωζώνη έχει πάρει τις τελευταίες μέρες διαστάσεις επιδημίας.
Λίγα 24ωρα μετά την οξεία αντίδραση του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών στην αποκάλυψη των σχεδίων Κομισιόν και ΕΚΤ για την έκδοση κάποιου τύπου ευρωομολόγων, ήρθε και η πανομοιότυπη αντίδραση στα σχέδια για μια ευρωπαϊκή bad bank για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων. 

Η ανακοίνωση των σχεδίων της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής (EBA) των σχεδίων για δημιουργία μιας ευρωπαϊκής εταιρείας διαχείρισης ενεργητικού στην οποία οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα μπορούν να πουλούν προβληματικά δάνεια και η τοποθέτηση του επικεφαλής του ESM υπέρ της ιδέας αυτής αποδοκιμάστηκαν με δηλώσεις ανώνυμου Γερμανού αξιωματούχου στο Reuters.

 Είναι μια αντίδραση απολύτως συνεπής με τη γερμανική τροχοπέδη στο ευρύτερο σχέδιο ολοκλήρωσης της τραπεζικής ένωσης- και ιδιαίτερα στη δημιουργία ευρωπαϊκού ταμείου εγγύησης καταθέσεων-. 
Και σε συνδυασμό με την- συγκρατημένη αλλά σταθερή- πίεση προς την ΕΚΤ να «μαζέψει» το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης εν ονόματι της αύξησης του πληθωρισμού στην Ευρωζώνη, η όλη μεθόδευση Σόιμπλε αφαιρεί κάθε ίχνος αξιοπιστίας από την απάντηση Μέρκελ στις «επιθέσεις» της κυβέρνησης Τραμπ ότι το Βερολίνο χρησιμοποιεί το ευρώ ως «σιωπηρό μάρκο»: η γερμανική πολιτική αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία ότι όχι μόνο δεν σέβεται την «ανεξαρτησία» της ΕΚΤ που η ίδια επέβαλε, αλλά στραγγαλίζει τα περιθώρια ελιγμών και συμβιβασμών σε κάθε πολιτικό όργανο της Ε.Ε., είτε αυτό ασχολείται με την αξιολόγηση του ελληνικού μνημονίου, είτε με τον οδικό χάρτη ολοκλήρωσης της Ευρωζώνης.

Μεταξύ άλλων η γερμανική ηγεσία αποδεικνύεται από ακατάλληλη έως επικίνδυνη στο να ηγηθεί οποιασδήποτε ευρωπαϊκής απάντησης στην «πρόκληση Τραμπ».

www.dikaiologitika.gr

Δεν ήταν η πρώτη απαγόρευση





1.Απαγόρευση εισόδου στη χώρα των Κινέζων

Πρόεδρος Chester A. Arthur.
Υπογράφτηκε στις 6 Μαΐου, 1882.

Ο νόμος αποκλεισμού των Κινέζων (Chinese Exclusion Act), που απαγόρευε την είσοδο στις ΗΠΑ για δέκα χρόνια σε  «ειδικευμένους και ανειδίκευτους Κινέζους εργάτες  σε ορυχεία», ήταν ο πρώτος σημαντικός νόμος που περιόριζε τη μετανάστευση προς τη χώρα. Ο νόμος ψηφίστηκε σε μια εποχή που οι ΗΠΑ αντιμετώπιζαν υψηλή ανεργία και, παρά το ότι οι Κινέζοι δεν ήταν παρά ένα πολύ μικρό τμήμα του εργατικού δυναμικού της χώρας, έγιναν ο αποδιοπομπαίος τράγος.

Ο νόμος έβαζε περιορισμούς και στους Κινέζους που διέμεναν στις ΗΠΑ, υποχρεώνοντας τους να πάρουν ειδική άδεια επανεισόδου στη χώρα,σε περίπτωση που έφευγαν και απαγόρευε την πολιτογράφηση τους.

Οι περιορισμοί έληγαν το 1892 αλλά  η απαγόρευση παρατάθηκε για ακόμη 10 χρόνια, με έναν άλλο νόμο - το νόμο Geary. Ο νόμος έβαλε πρόσθετους περιορισμούς στους κινέζους που διέμεναν στη χώρα, υποχρεώνοντας τους να δηλώνουν τον τόπο διαμονής, χωρίς το  οποίο θα μπορούσαν να απελαθούν.

Αυτό άλλαξε το 1943 με το νόμο Magnuson – με τον οποίο επιτράπηκε η είσοδος στη χώρα ενός αριθμού κινέζων μεταναστών και έδινε τη δυνατότητα σε ένα αριθμό κινέζων που κατοικούσαν  ήδη στη χώρα να αποκτήσουν την αμερικανική υπηκοότητα, ταυτόχρονα, όμως, τους απαγόρευε να έχουν  οποιαδήποτε ιδιοκτησία ή επιχείρηση. Αυτό σε μια εποχή που η Κίνα ήταν σύμμαχος των ΗΠΑ στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.

2.Απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ σε Εβραίοι πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου

Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt.

Καθώς εκατομμύρια άνθρωποι έγιναν πρόσφυγες στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Franklin D Roosevelt θεώρησε ότι οι πρόσφυγες αποτελούσαν σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια της χώρας. Φοβούμενοι ότι ανάμεσα τους θα μπορούσαν να κρύβονται ναζι κατάσκοποι περιόρισαν τον αριθμό των Γερμανοεβραίων που θα μπορούσαν να γίνουν δεκτοί σε 26.000 ετησίως. Υπολογίζεται ότι στο μεγαλύτερο διάστημα της εποχής του Χίτλερ, έγιναν δεκτοί λιγότεροι από το 25 τοις εκατό του προβλεπόμενου αριθμού.

Σε ένα από τα πιο γνωστά επεισόδια, οι ΗΠΑ απαγόρευσαν την είσοδο στη χώρα στο υπερωκεάνιο Σεντ Λούις, το οποίο μετέφερε 937 επιβάτες, σχεδόν όλοι τους οποίους Εβραίοι, τον Ιούνιο του 1939. Το πλοίο αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ευρώπη, όπου περισσότεροι από το ένα τέταρτο των επιβατών του πιστεύεται ότι δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα.
 
3. Απαγόρευση εισόδου σε αναρχικούς

Πρόεδρος Θεόδωρος Ρούσβελτ. Υπογράφτηκε στις 3 Μαρτίου, 1903.

Το 1903, ο νόμος απαγόρευσης εισόδου στις ΗΠΑ αναρχικών (the Anarchist Exclusion Act)  και άλλων πολιτικά εξτρεμιστών. Το 1901, ο Πρόεδρος William McKinley πυροβολήθηκε θανάσιμα από τον Leon Czolgosz, έναν Αμερικανό αναρχικό , γιο πολωνών μεταναστών. Ο νόμος – γνωστός και ως νόμος περί μετανάστευσης του 1903 (Immigration Act of 1903)- κωδικοποιούσε την προηγούμενη νομοθεσία για τη μετανάστευση και, εκτός από τους αναρχικούς, πρόσθεσε άλλες τρεις νέες κατηγορίες ανθρώπων που έπρεπε να τους απαγορευθεί η είσοδος: τους επιληπτικούς, τους ζητιάνους και τους εισαγωγείς ιερόδουλων. Ήταν η πρώτη φορά που απαγορεύτηκε με νόμο  η είσοδος στη χώρα σε άτομα  για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.

4. Απαγόρευση εισόδου στη χώρα κομουνιστών
Ψηφίστηκε από το Κογκρέσο στις 23 Αυγούστου 1950, παρά το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Harry Truman άσκησε βέτο.

Ο νόμος για την Εσωτερική Ασφάλεια του 1950 (Internal Security Act of 1950) - γνωστός και ως νόμος ελέγχου των ανατρεπτικών  δραστηριοτήτων του 1950 ή νόμος McCarran – έδινε τη δυνατότητα απέλασης μεταναστών θεωρούσαν ότι ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος. Τα μέλη κομμουνιστικών οργανώσεων, δεν μπορούσαν να γίνουν αμερικανοί πολίτες.

Ο Τρούμαν ήταν αντίθετος με το νόμο, δηλώνοντας ότι «θα είναι μια παρωδία των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Τμήματα του νόμου θεωρήθηκαν  αντισυνταγματικά από το Ανώτατο Δικαστήριο το 1993. Ωστόσο, κάποια μέρη του νόμου ισχύουν και σήμερα.

5. Απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ σε ιρανούς

Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ, 7η Απριλίου του 1980.

Μετά την ιρανική κρίση των ομήρων το 1979, κατά την οποία ιρανοί εισέβαλαν στην αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη και 52 Αμερικανοί κρατήθηκαν όμηροι για 444 ημέρες, ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ διέκοψε τις  διπλωματικές σχέσεις με το Ιράν και επέβαλε κυρώσειςν. Επίσης απαγορεύτηκε η είσοδο στη χώρα σε Ιρανούς πολίτες..

Σήμερα, στους Ιρανούς απαγορεύετε και πάλι η είσοδος.

6. Απαγόρευση εισόδου σε οροθετικά άτομα

Επί Προεδρίας  Ronald Reagan, η αμερικανική Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας πρόσθεσε το Aids στη λίστα των «επικίνδυνων μολυσματικών» ασθενειών. Ο Γερουσιαστς Jesse Helms με την « Τροποποίηση Helms», πρόσθεσε τον HIV στη λίστα αποκλεισμού.

Το 1987, οι ΗΠΑ απαγόρευσαν σε οροθετικά άτομα την είσοδο στις ΗΠΑ. Οι νόμοι εκείνη την περίοδο είχαν επηρεαστεί  από τα ομοφοβικά και ξενοφοβικά αισθήματα προς τους Αφρικανούς και τις μειονότητες, και την  ψευδή πεποίθηση ότι ο ιός HIV μπορούσε να μεταδοθεί μέσω φυσικής ή αναπνευστικής επαφής. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ακύρωσε το νόμο το 2009, ολοκληρώνοντας μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει επί Προεδρίας Τζορτζ Μπους.

[--->] 



‘’Ιράν, Ιράκ, Λιβύη, Σομαλία, Σουδάν, Συρία και Υεμένη. Επτά χώρες επέλεξε ο νέος πλανητάρχης για να επιβάλει περιορισμούς στην είσοδο πολιτών τους σε αμερικανικό έδαφος.’’

Την αρχή όμως είχε κάνει ο νομπελίστας Ομπάμα το 2015 και το 2016 


U.S. Expands Visa Waiver Restrictions For Recent
02/18/2016 01:37 pm ET | Updated Feb 19, 2016
Under the new restrictions, citizens of the 38 countries that are part of the reciprocal visa-waiver program will lose their visa-free travel status if they have traveled to Libya, Somalia or Yemen within the past five years. Thursday’s announcement is an expansion of a law passed late last year, which revoked the visa-waiver status of people who had recently traveled to Iraq, Syria, Iran or Sudan, and who hold dual citizenship with any of those four countries.

The law [Π] was passed in the wake of the Paris and San Bernardino terror attacks, as an effort to increase screening of individuals who are tied to countries with an active terrorist presence. Critics of the new bill questioned the seemingly arbitrary country selection, noting that Saudi Arabia, home to several of the hijackers in the September 11 attacks, was not included on the list.

Others questioned why only Muslim-majority countries were included in the bill.
“We oppose the legislation entirely. It supports the perception that people from certain countries are more prone to terrorism or criminal acts than others,” said Yolanda Rondon, staff attorney at the American-Arab Anti-Discrimination Committee. “It refocuses the assumption that Arabs are terrorists. Meanwhile, terrorism is a global phenomenon.”
The dual national provision immediately came under fire because it applies to people who inherited citizenship from their parents, even if they have never been to any of the countries the U.S. identifies as a terror threat. The law does not ban anyone from visiting the United States, but they must first apply for a visa — a process that citizens from the many countries excluded from the visa waiver program go through before coming to America.
Although the initial law passed with overwhelming support from Democrats and Republicans, dozens of lawmakers later expressed concern that restricting visa-free travel based on citizenship is discriminatory. There have since been bipartisan calls to reverse the provision.

Likely in response to this backlash, the Department of Homeland Security announced that it would not apply visa-waiver restrictions to dual nationals of Libya, Somalia or Yemen. But the preexisting law, which restricts visa-free travel by dual nationals of the first four countries included in the bill, remains in effect. A DHS spokesman declined to comment on why dual nationals of the three new countries on the list would not face restrictions, while those added earlier still would.

The State Department issued guidance last month suggesting it could provide waivers to some dual nationals of Iraq, Iran, Syria and Sudan, to allow visa-free travel to the U.S. on a case-by-case basis. The administration also announced it would waive the restrictions on a case-by-case basis for people who visited the countries for work or humanitarian purposes.

Reps. John Conyers (D-Mich.) and Zoe Lofgren (D-Calif.) formally asked the administration this month for a more formal description of how to prevent discrimination against dual nationals who have not recently traveled to the listed countries — and who are, in some cases, fleeing oppression from those countries. 

“We have received assurances that forthcoming guidance will make clear that the United States will not discriminate against any travelers based solely on ancestry — or, in turn, have such limitations imposed on Americans traveling abroad,” they wrote in a letter to DHS Secretary Jeh Johnson and Secretary of State John Kerry

Some Republicans say that President Barack Obama’s administration is selectively enforcing the law by overusing its authority to exclude certain individuals from the restrictions. “The Obama administration is blatantly breaking the law,” said Rep. Mike McCaul (R-Texas), chairman of the House Homeland Security Committee, last month. 

“President Obama is again putting his relationship with Iran’s supreme leader over the security of Americans. He cannot rewrite the law to appease foreign governments — he should instead pay attention to his own,” continued McCaul, responding to assurances from the administration that they would implement the new law in a way that would not impede Europeans from doing business with Iran, a potential violation of the Iran nuclear deal.

McCaul, who recently called for restricting travel to individuals who have traveled to Libya, applauded the administration on Thursday for adding three more countries to the list, but said he still had “grave concerns” that the White House was trying to “appease” Iran.
The story has been updated with comment from the American-Arab Anti-Discrimination Committee.


Και : 

According to the draft copy of Trump's executive order, the countries whose citizens are barred entirely from entering the United States is based on a bill that Obama signed into law in December 2015.
Obama signed the Visa Waiver Program Improvement and Terrorist Travel Prevention Act as part of an omnibus spending bill. The legislation restricted access to the Visa Waiver Program, which allows citizens from 38 countries who are visiting the United States for less than 90 days to enter without a visa.







Though outside groups such as the American Civil Liberties Union and NIAC Action — the sister organization of the National Iranian American Council — opposed the act, the bipartisan bill passed through Congress with little pushback.
At the initial signing of the restrictions, foreigners who would normally be deemed eligible for a visa waiver were denied if they had visited Iran, Syria, Sudan or Iraq in the past five years or held dual citizenship from one of those countries.
In February 2016, the Obama administration added Libya, Somali and Yemen to the list of countries one could not have visited — but allowed dual citizens of those countries who had not traveled there access to the Visa Waiver Program. Dual citizens of Syria, Sudan, Iraq and Iran are still ineligible, however.

https://mic.com/articles/166845/the-list-of-muslim-countries-trump-wants-to-ban-was-compiled-by-the-obama-administration#.38Q94jq1o 

[Π] : H.R.2029 - Consolidated Appropriations Act, 2016


114th Congress (2015-2016)
DIVISION O--OTHER MATTERS
TITLE II--TERRORIST TRAVEL PREVENTION AND VISA WAIVER PROGRAM REFORM
(Sec. 203) An alien shall be ineligible for program participation who:
  • has been present, at any time on or after March 1, 2011, in Iraq or Syria, in a country designated as one that has repeatedly provided support for acts of international terrorism, or in any other country or area of concern designated by the Department of Homeland Security (DHS); and
  • regardless of whether the alien is a national of a program country, is not a national of Iraq or Syria, a country designated as a country that has repeatedly provided support for acts of international terrorism, or any other country or area of concern.