Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ ήττας και διασυρμού

 

Του Άγγελου Καλαδούκα

Υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά μεταξύ ήττας και διασυρμού
Στην ήττα ο ήρωας απλά και καθαρά αποτυγχάνει και «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει». 

Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε έκανε τις πλέον λάθος επιλογές. Διόρισε ο ίδιος τον Πινοσέτ, ήταν σε όλα υποχωρητικός και επεδίωκε να βρει τη «μέση οδό». Αλλά όταν οι συνθήκες είναι ακραίες, οποιαδήποτε υποχωρητικότητα καταλήγει στο αντίθετό της: δίνει όπλα στον αντίπαλο, που σε ακραίες ταξικά συνθήκες έχει μόνο μια επιδίωξη: 

Είτε την υποταγή είτε την εξόντωση. Σου δίνει μόνο αυτήν την επιλογή και καμιά άλλη.
Ο Αλιέντε δεν διασώθηκε με την υποχωρητικότητα. Συνετρίβη. Από αυτή την ήττα σίγουρα έχουμε να αντλήσουμε μαθήματα. Αλλά, σε κάθε περίπτωση έπεσε όρθιος, παραδίδοντας πράγματι ένα μάθημα ηθικής στην παγκόσμια Αριστερά. Έπεσε με την αξιοπρέπεια ενός τραγικού ήρωα, πληρώνοντας όλες τις αυταπάτες του στο ακέραιο. Η ηθική της ήττας είναι ένα τεράστιο εφόδιο εμπειρίας και πραγματικής πολιτικής αξιοπρέπειας. 

Υπάρχει, αντίθετα με τον Αλιέντε, η ήττα που σε διασύρει. Είναι όταν οι υποχωρήσεις που κάνεις σε οδηγούν στο στρατόπεδο του αντιπάλου που σε σέρνει δεμένο στο άρμα του υπό τις ιαχές των νικητών κυρίαρχων. Το πρώτο αποτέλεσμα μιας τέτοιας ήττας είναι η γελοιοποίηση: 

- Όταν ο πλανήτης ολόκληρος μιλάει για νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών και εσύ μιλάς για… «θετικά σημεία».
- Όταν εσύ ίδιος αναγκάζεσαι να εφαρμόσεις ότι οι πλέον σκληροπυρηνικοί νεοφιλελεύθεροι δίσταζαν μέχρι τώρα να εφαρμόσουν. 

- Όταν εξακολουθείς να μην αντιλαμβάνεσαι ότι η πολιτική της «Ευρώπης του διαφωτισμού και της λογικής» σε διασύρει ως αφελή και παντελώς ανίκανο πολιτικά να αλλάξεις και να συνειδητοποιήσεις την αλήθεια. 

- Όταν επιχειρήσεις να δικαιολογήσεις τη συντριβή σου με το ότι τα νεοφιλελεύθερα γεράκια της Ε.Ε. «εγκατέλειψαν το πεδίο των επιχειρημάτων και της πολιτικής και κατέφυγαν στον ωμό εκβιασμό» … «δεν βρήκαν το θάρρος να παραδεχθούν ότι το πρόγραμμα των τελευταίων πέντε ετών απέτυχε» … κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς φαιδρός. 

Γιατί θα εισπράξεις το απλούστατο: με αυτές τις παιδικά αφελείς απόψεις πηγαίνατε να διαπραγματευτείτε με σοβαρούς και υπεύθυνους πολιτικούς της αστικής τάξης ;

 Ομολογείτε ότι είσαστε παιδική χαρά ; 

- Όταν ο πρώην αντίπαλος και νυν στην οικουμενική Βαγγέλης Μεϊμαράκης σε ειρωνεύεται ανοιχτά και εσύ του χαμογελάς και τον χτυπάς φιλικά στην πλάτη κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνεις (ή μήπως στα αλήθεια δεν καταλαβαίνεις;) :
 «Κύριε πρωθυπουργέ φέρεσθε ως πρόεδρος 15μελούς. Εμείς σας στηρίζουμε ολόθερμα. Αλλά τι σας εκπλήσσει που δεν σας στηρίζουν βουλευτές σας; Εμείς στη βουλή είμαστε σχεδόν κάθε μέρα, μιλούσαμε καθημερινά με βουλευτές και ξέραμε ότι πολλοί βουλευτές σας δεν ήταν δυνατόν να ψηφίσουν το νέο μνημόνιο. Οι πάντες το γνώριζαν αυτό, εσείς δεν το γνωρίζατε όταν υπογράφατε το μνημόνιο; Σε ποιον κόσμο ζούσατε;». 

Όταν νεοφιλελεύθερα γεράκια και διαπλεκόμενοι ταυτόχρονα σε στηρίζουν και σε χλευάζουν και εσύ κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις και συνεχίζεις αταλάντευτα στον ίδιο δρόμο, τότε η ήττα και ο διασυρμός γίνονται ένα.

[--->]

Αποκωδικοποιώντας το ΔΝΤ: Η ελληνική συμφωνία είναι καταδικασμένη – Το Grexit είναι πιθανό

του Paul Mason 

Αυτή είναι η πρόσφατη ανάλυση του Paul Mason που υποστηρίζει ότι το Ευρώ είναι αναποτελεσματικό και χωρίς μέλλον. Για κάποιο εντελώς περίεργο λόγο κανένα ΜΜΕ δεν την έπαιξε όπως όλες τις προηγούμενες του…

Είναι εύκολο να χαθείς στις λεπτομέρειες. Πέρασα χθες μερικές ώρες στους διαδρόμους της ελληνικής Βουλής και όπου διάφορες τάσεις και ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ συζητούσαν σε πηγαδάκια σχετικά με τη σημερινή ψηφοφορία.

Η αριστερή πτέρυγα λέει όχι στη συμφωνία. Παρών λένε ότι θα ψηφίσουν άλλοι. Ψηφίστε Ναι και δηλώστε ότι αυτή η ψήφος γίνεται υπό την απειλή όπλου πρότεινε ο Αλέξης Τσίπρας σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη. Αλλά αν κάνεις ένα βήμα πίσω η πικρή πραγματικότητα, πικρή σαν τον καφέ που σερβίρεται στο κυλικείο του κοινοβουλίου, είναι ότι η Συμφωνία θα περάσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα την ψηφίσει.

Ας κάνουμε όμως ένα βήμα ακόμα παραπέρα και ας λάβουμε υπόψη μας την μυστική έκθεση του ΔΝΤ που διέρρευσε χθες, σχετικά με τη δυναμική του ελληνικού χρέους. Το ΔΝΤ αναφέρει -μετά από τις εβδομάδες της αναταραχής που προκλήθηκε από τον αμείλικτο τραπεζικό πανικό και τους ελέγχους στη ροή κεφαλαίων- ότι η συμφωνία με λιτότητα είναι άσκοπη. Η Ελλάδα χρειάζεται άμεσο κούρεμα χρέους ή μεγάλες μεταφορές χρημάτων από τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Σύμφωνα με την έκθεση απαιτούνται 30 χρόνια περίοδος χάριτος της εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους.
 
Ωστόσο η συμφωνία που έγινε το βράδυ της Κυριακής δεν περιλάμβανε κούρεμα ούτε ενός σεντ για την ελάφρυνση του χρέους. Υπήρξαν μόνο ασαφείς αναφορές για αναδιανομή του σε βάθος χρόνου και μείωση επιτοκίων. Μόνο γι’ αυτά πείστηκε η Μέρκελ.

Τι σημαίνει αυτό πιο απλά: Καταρχάς το τρίτο πακέτο διάσωσης που συμφωνήθηκε την Κυριακή το βράδυ είναι καταδικασμένο να αποτύχει.

 Πρώτο διότι το ΔΝΤ δεν μπορεί να συμμετέχει σε αυτό χωρίς την ελάφρυνση του χρέους και δεύτερον γιατί χωρίς την ελάφρυνση του χρέους θα καταρρεύσει η ελληνική οικονομία. 

Η ζωή μας θα γίνει καλύτερη αφού τα νέα μέτρα θα είναι εμπροσθοβαρή!

 

Φωτ. 1,2,3. Παραδείγματα εμπροσθοβαρών μέτρων 

 


Και όχι οπισθοβαρή. Παραδείγματα οπισθοβαρών μέτρων στις φωτ.4,5,6 και το βίντεο :

                   Ασφαλίτες στην Πατησίων (προσοχή! παλιά, επί επαράτου δεξάς)

http://www.ertopen.com/news/ellada/koinwnia/item/28184-neo-binteo-me-toys-asfalites-sthn-pathsiwn

Για να είμεθα ειλικρινείς,τα βίντεο και οι φωτογραφίες δεν είναι επί υπουργίας Δόκτωρος Πανούση.

Ειδικά,οι ομάδες ασφαλιτών που απεικονίζονται στα δύο βίντεο,και οι οποίοι μάλλον έχουν αποστρατευθεί.
Πρόωρα συνταξιοδοντηθέντες, και ήταν τόσο νέοι.
Κρίμα. Στο πικ της παραγωγικότητας τους

Το απόλυτο μνημονιακό déjà vu Δύο άρθρα για χθες

Τα αριστερά δακρυγόνα του Τσίπρα σήμερα στο Σύνταγμα

 

Πιτσιρίκο καλησπέρα,
Συγκεντρωμένο πλήθος στο Σύνταγμα μπροστά στη Βουλή. Γονείς με παιδιά, νέοι, γέροι, απλός κόσμος. Ξαφνικά εμφανίζονται ΜΑΤ παίρνουν στρατηγικά θέσεις γύρω από την πλατεία και κυρίως στο επάνω μέρος. Κατεβάζουν μάσκες και σηκώνουν ετοιμοπόλεμοι τις ασπίδες.

Η εικόνα ήταν τέτοια που από τα μεγάφωνα της διαδήλωσης κάλεσαν 3 φορές τις διμοιρίες να αποσυρθούν και κάλεσαν την κυβέρνηση να μη χτυπήσει την συγκέντρωση.
Ξαφνικά, εμφανίζονται κάποιοι «γνωστοί-άγνωστοι» και ρίχνουν δύο μολότοφ μπροστά από τη Μ. Βρετανία.

Την επόμενη στιγμή, οι διμοιρίες συντονισμένα χτυπούν τον κόσμο με δακρυγόνα. Τον ωθούν προς Φιλελλήνων και Αμαλίας. Τα δακρυγόνα αρχίζουν να πέφτουν βροχή.

Κόσμος που προσπαθεί να διαφύγει μπαίνει στα στενά προς Πλάκα.

Διαπιστώνει πως στις παρυφές των στενών έχουν πέσει επίσης δακρυγόνα (1-2) προκειμένου η ατμόσφαιρα να είναι αφόρητη και να απωθεί τον κόσμο πιο κάτω ακόμη.
Παντού στα στενά είναι διμοιρίες, οι οποίες σχηματίζουν κλοιό ακτινωτά από την πλατεία Συντάγματος.

Πολύς κόσμος είναι εξοργισμένος με αυτό που βιώνει. Δεν θέλει να φύγει. Προσπαθεί να ξανανέβει στο Σύνταγμα. Γίνεται νέα εκτεταμένη επίθεση με δακρυγόνα και διμοιρία της ομάδας Δέλτα.

Δεν χρησιμοποίησαν τουλάχιστον κροτίδες κρότου-λάμψης. Ευτυχώς γιατί θα μπορούσε να ποδοπατηθεί κόσμος. Ο κόσμος ωθείται προς την Αμαλίας και καταδιώκεται. Οι μοτοσυκλέτες περνούν ανάμεσα από το πλήθος, δημιουργώντας πανικό.

Αρκετός κόσμος συγκεντρώνεται στους Στύλους του Ολυμπίου Διος. Υπάρχουν κάποια μπλοκ του ΠΑΜΕ και αρκετό πλήθος έξω από αυτά.

Μετά από λίγο πέφτουν και πάλι δακρυγόνα, ενώ η διμοιρία της ομάδας Δέλτα με την ίδια τακτική όπως και προηγουμένως καταδιώκει τον κόσμο προς τη Συγγρού και τη Δ. Αρεοπαγίτου.

Κόσμος χωρίς πανό συγκεντρώνεται κοντά στην είσοδο του Μετρό Ακροπόλεως.

Η ίδια διμοιρία με τα μηχανάκια οδηγά κατευθείαν επάνω στους ανθρώπους που είναι έξω από μετρό.
Δημιουργούν κλοιό με τα μηχανάκια και χτυπούν ένα, δύο τυχαίους.

Περαστικοί σχολιάζουν πως πολλά κεντρικά μαγαζιά στην Δ. Αρεοπαγίτου είναι κλειστά, σαν να ήταν προετοιμασμένοι για αυτό που γίνεται.

Περαστικοί τουρίστες είναι πανικόβλητοι. Κάποιοι από αυτούς δεν πιστεύουν στα μάτια τους από την αναίτια επίθεση στον κόσμο. Ρωτάνε τί συμβαίνει.

Η διμοιρία αποσύρεται καθώς το μεγάλο μέρος του κόσμου πανικόβλητο τρέχει είτε μέσα στο μετρό είτε διαφεύγει από τα γύρω στενά.

Διαβάζω στο internet πως στη Συγγρού γίνονται μικροκαταστροφές. Αναρωτιέμαι από ποιους όταν όλος ο κόσμος που έτρεχε στην Αμαλίας ήταν γυναικόπαιδα σε μαύρο χάλι.

Το σκηνικό της καταστροφής και του τρόμου ήταν ίδιο με τις μέρες του Γιωργάκη και του Σαμαρά.

Οι ίδιες μέθοδοι, οι ίδιες πολιτικές, οι ίδιοι γνωστοί-άγνωστοι.

Χειρότερα Μνημόνια και φυσικά μνημόνια χωρίς ΜΑΤ και τρομοκρατία δεν γίνονται.

Με τον Δραγασάκη και τον Τσίπρα αυτή την φορά…
Δημήτρης

(Αγαπητέ Δημήτρη, εκεί ήμουν. Τα είδα. Όταν έπεσαν τα δακρυγόνα, έφυγα τρέχοντας γιατί έχω άσθμα. Κατάλαβα τι επρόκειτο να συμβεί, όταν, πλησιάζοντας στο Σύνταγμα, είδα την διάταξη των αστυνομικών δυνάμεων. Ο Γιάννης Πανούσης έκανε καλή δουλειά. Αλλά ο Τσίπρας τον επέλεξε. Οπότε, τον χρεώνεται και αυτόν. Ας πρόσεχε. Να είσαι καλά.)

Το απόλυτο μνημονιακό déjà vu

Σχόλιο του Άγγελου Καλοδούκα στο facebook.
Από τα πιο ανατριχιαστικά πράγματα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή με την κυβέρνηση είναι το αίσθημα του απόλυτου μνημονικού déjà vu. 

Όπως ακριβώς οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις δικαιολογούσαν τις πράξεις τους και λοιδορούσαν όποιους διαφωνούσαν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αντιδρούν τα κυβερνητικά στελέχη του Τσίπρα και ο ίδιος.

Διαβάζω ότι ο Τσίπρας είπε στην ΚΟ ότι:
«…εξάντλησε όλες τις διαπραγματευτικές δυνατότητες, εξέτασε όλες τις εναλλακτικές λύσεις και ζήτησε με ειλικρινή τρόπο από όσα μέλη της ΚΟ διαφωνούν, να του προτείνουν κάποια αξιόπιστη και πραγματική εναλλακτική που θεωρούν ότι ο ίδιος δεν σκέφτηκε ή δεν υλοποίησε μπροστά σε αυτή την κατάσταση». 

Η ειλικρίνειά του ελέγχεται: Είναι εκ των υστέρων. 

Η πλειοψηφία της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ είναι εναντίον της συμφωνίας που έφερε (109 μέλη από τα 201 με κείμενό τους διαφωνούν). 

Το ίδιο και οι μεγαλύτερες κομματικές οργανώσεις που σε ψηφοφορίες απορρίπτουν τη συμφωνία που έφερε. 

Αυτούς τους ρώτησε; 

Ακόμα, το δημοψήφισμα με το εκπληκτικό ΟΧΙ το ακύρωσε ο ίδιος και τελικά έφερε το πλέον βαρύ και απεχθές μνημόνιο. 

Ρώτησε κανέναν στο κόμμα όταν τα έκανε όλα αυτά; 

Τώρα ρωτά τους βουλευτές εκ των υστέρων; 

Οι βουλευτές ενός αριστερού κόμματος δεν είναι όργανο, δεν αποφασίζουν αυτοί, αλλά το κόμμα συλλογικά. 

Τα κομματικά όργανα πότε θα τα συγκαλέσει για να τα ρωτήσει «ειλικρινά» και αυτά; 

Ακόμα μεγαλύτερο είναι το ατόπημα του Νίκου Παππά που έθεσε το δίλλημα: «Όποιος θεωρεί ότι υπήρχαν εναλλακτικές δυνατότητες οφείλει να τις περιγράψει με λεπτομέρεια και να περιγράψει και το δρόμο και τις συνέπειες».

Ωστόσο ο Νίκος Παππάς ήταν από τους βασικούς υπεύθυνους της στρατηγικής της κυβέρνησης που τώρα είναι ένας σωρός ερειπίων.

Ο ίδιος θα μας πει αν έλεγαν την αλήθεια όταν δήλωναν ότι «θα κάνουν τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη»;

Όταν έλεγαν ότι «απόψε τελειώνουν τα μνημόνια»;

Όταν με την απίθανη τακτική τους αυτούς τους πέντε μήνες κατόρθωσαν να πληρώνουν τόκους και τοκοχρεολύσια, να εξαντλούν και τα τελευταία αποθεματικά της χώρας, με αποτέλεσμα να βρεθούν στην τελική διαπραγμάτευση με τον τοίχο στην πλάτη και πεσμένοι στα γόνατα έναντι των «εταίρων», ποιοι έφταιγαν;

Θα μας κάνουν «ειλικρινή αυτοκριτική» για αυτήν την ανερμάτιστη, θλιβερή και αυτοκαταστροφική πολιτική που θα διδάσκεται πλέον στην πολιτική ιστορία παγκόσμια ως το τέλειο παράδειγμα μιας αυτοκτονικής πολιτικής;

Όσοι οδήγησαν στην πλήρη συντριβή και ταπείνωση, ζητούν τώρα τα ρέστα;

Αλλά και τι διδάχθηκαν από όλα αυτά; 

Φαίνεται το απολύτως τίποτα! 

Διαρρέουν ότι έσωσαν τη «χώρα από τη χρεοκοπία» που επεξεργάζονταν «ακραίοι αντιευρωπαϊκοί κύκλοι»! Εκπληκτικό! Επιμένουν στην ίδια ανερμάτιστη και αυτοκαταστροφική πολιτική!

Να τους προσφέρουμε λοιπόν την αλήθεια: τους ποδοπάτησαν και τους εξευτέλισαν άπαντες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτοί δεν είναι τίποτα άλλο παρά ηττημένοι Δον Kιχώτες, ευρωπαϊστές χωρίς στρατό.

Το χειρότερο όλων είναι δυστυχώς το πολιτικό déjà vu που έλεγα στην αρχή. Ανατριχιαστικά με τον τρόπο που δικαιολογούνται θυμίζουν όλους τους προηγούμενους μνημονιακούς:

«Κακή η συμφωνία μεν αλλά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Οτιδήποτε άλλο είναι καταστροφή».
 

Με αυτό τον τρόπο δικαιώνουν τα μνημόνια, οδηγούν τον κόσμο στη μοιρολατρία και την αριστερά στη συνείδηση του κόσμου ότι «είναι μια από τα ίδια».

Ε, λοιπόν όχι. Δεν είμαστε μια από τα ίδια! Δεν θα υποκύψουμε στη μοιρολατρία και την παράδοση. 

Μία είναι η λύση:

Ρήξη και έξοδος από την ευρωζώνη! 

[--->]

Τζον Πίλτζερ: «Iστορική προδοσία» η στάση του ΣΥΡΙΖΑ

 

 

The problem of Greece is not only a tragedy. It is a lie.

   An historic betrayal has consumed Greece. Having set aside the mandate of the Greek electorate, the Syriza government has willfully ignored last week's landslide "No" vote and secretly agreed a raft of repressive, impoverishing measures in return for a "bailout" that means sinister foreign control and a warning to the world.


«Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι απλώς μια τραγωδία. Είναι ένα ψέμα». Έτσι τιτλοφορείται το άρθρο που ανέβασε τη Δευτέρα 13/7 στο site του ο κορυφαίος και πολυβραβευμένος δημοσιογράφος και ντοκιμενταρίστας Τζον Πίλτζερ. Ο Πίλτζερ είναι Αυστραλός αλλά εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στο Λονδίνο, είναι τακτικός συνεργάτης του περιοδικού «Νew Statesman», της εφημερίδας «Guardian» και άλλων εντύπων. «Ατρόμητο» τον έχει χαρακτηρίσει ο Χάρολντ Πίντερ ενώ, σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι, «το έργο του Πίλτζερ έχει λειτουργήσει σαν φάρος σε συχνά σκοτεινούς καιρούς». Aκολουθούν αποσπάσματα από το εν λόγω άρθρο (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

Γράφει λοιπόν ο Πίλτζερ ότι στην Ελλάδα διαπράχθηκε μια «ιστορική προδοσία», καθώς η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «αγνοήσε το βροντερό “όχι”» και συμφώνησε «σε μια δέσμη καταπιεστικών μέτρων που φτωχοποιούν το λαό, με αντάλαγμα μια “οικονομική βοήθεια” που μεταφράζεται σε ασφυκτικό έλεγχο από τους ξένους και σε μια προειδοποίηση για όλο τον κόσμο».

Στη συνέχεια ο Πίλτζερ περιγράφει συνοπτικά το νέο μνημόνιο και τις οδυνηρές επιπτώσεις του για τους συνταξιούχους, για τον δημόσιο πλούτο (λιμάνια, αεροδρόμια), μιλά για τις αυξήσεις στο ΦΠΑ και τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες κ.λπ., προειδοποιώντας ότι «θα έρθουν κι άλλα».

 
«Για μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, το ευρώ είναι ένα αποικιοκρατικό νόμισμα που την αλυσοδένει στην καπιταλιστική ιδεολογία. […] Το ευρώ είναι για την Ελλάδα ό,τι είναι το αμερικανικό δολάριο για τα απομακρυσμένα εδάφη στον Ειρηνικό όπου η εξάρτησή τους εξασφαλίζει τη φτώχεια και τη δουλικότητά τους.

»Στα ταξίδια τους στις αυλές των ισχυρών στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης δεν συστήνονταν ούτε σαν ριζοσπάστες ούτε σαν “αριστεροί” ούτε καν σαν έντιμοι σοσιαλημοκράτες, αλλά σαν δύο ελαφρώς τυχάρπαστοι ικέτες που ζητούσαν και εκλιπαρούσαν.

Χωρίς να παραβλέπει κανείς την εχθρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκαν, δεν θα ήταν άδικο να πούμε ότι δεν επέδειξαν πολιτικό θάρρος..
.
»Όταν οι Έλληνες ψήφισαν “όχι” στο δημοψήφισμα, απορρίποντας μια φαύλη συμφωνία, ο Τσίπρας υποσχέθηκε ότι από τη Δευτέρα κιόλας η ελληνική κυβέρνηση θα καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με καλύτερους όρους για τον ελληνικό λαό. 
Όμως οι Έλληνες δεν είχαν ψηφίσει για “καλύτερους όρους”. Είχαν ψηφίσει για δικαιοσύνη και για εθνική κυριαρχία, όπως είχαν κάνει και στις 25 Γενάρη.

Την επομένη των εκλογών του Γενάρη, μια πραγματικά δημοκρατική και μάλιστα ριζοσπαστική κυβέρνηση θα απαγόρευε την έξοδο έστω και ενός ευρώ από τη χώρα και δε θα αναγνώριζε το “παρόνομο και επαχθές” χρέος (όπως έκανε με επιτυχία η Αργεντινή) και θα κατέστρωνε ένα σχέδιο για αποχώρηση από την καταρρέουσα ευρωζώνη.

 Όμως δεν υπήρχε σχέδιο. 
Υπήρχε μόνο μια διάθεση να “καθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων” και να αναζητήσουν “καλύτερους όρους”. 

»Η πραγματική φύση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εξεταστεί και ερμηνευθεί επαρκώς. Για τα ΜΜΕ του εξωτερικού δεν είναι παρά κάποιο “αριστεροί” ή «ακροαριστεροί” ή “σκληροπυρηνικοί” — η συνήθης παραπλανητική εικόνα».

Στη συνέχεια ο Πίλτσερ υποστηρίζει ότι «τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα είδος επαναστατών, αλλά η επανάστασή τους δεν είναι παρά η διεστραμμένη και γνώριμη οικειοποίηση των σοσιαλδημοκρατικών κοινοβουλευτικών παραδόσεων από τους φιλελεύθερους που έχουν συνηθίσει να συμμορφώνονται με το νεοφιλελεύθερο δόγμα και με μια κοινωνική μηχανική που το αυθεντικό της πρόσωπο είναι αυτό του Βόλφανγκ Σόιμπλε, του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, ενός ιμπεριαλιστή απατεώνα.

»Όπως συμβαίνει και με το Εργατικό Κόμμα στη Βρετανία και τα ισοδύναμά του ανάμεσα σε πρώην σοσιαλδημοκρατικά κόμματα […] που εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους “φιλελεύθερο” ή ακόμα και “αριστερό”, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το προϊον μιας εύπορης, προνομιούχας και μορφωμένης μεσαίας τάξης, “εκπαιδευμένης στο μεταμοντερνισμό” […] Oι εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν καλούς τρόπους, δεν επιδιώκουν την αντίσταση που λαχταρά ο απλός άνθρωπος, όπως με τόση γενναιότητα έδειξαν οι Έλληνες ψηφοφόροι, αλλά επιδιώκουν τους “καλύτερους όρους” για ένα ξεπουλημένο καθεστώς που μαντρώνει και τιμωρεί τους φτωχούς.

»΄Ολα αυτά δεν είναι αναπόφευκτα, δεν είναι τετελεσμένα, ακρεί να ξυπνήσουμε από τον μεταμοντέρνο λήθαργό μας, να απορρίψουμε τους μύθους και τις απάτες εκείνων που ισχυρίζονται ότι μας εκπροσωπούν και να αγωνιστούμε».

[--->]