Όταν το καθεστώς θέλει ηλίθια επιχειρήματα για ασχέτους, καλεί τον Μάρδα.

Στο κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΙ σχετικα με το εθνικο νομισμα παίχτηκε το εξης. - Σύμφωνα με τον Δημητρη Μαρδα - "Αν πραγματι χρησιμοποιήσουμε τα 20 δις που ισχιριζετε ο κ. Λαφαζανης οτι υπαρχουν στην ΤτΕ τοτε την επομενη μερα η ΕΚΤ θα αρχισει να τυπωνει νεα χαρτονομισματα για ολη την υπολοιπη ευρώπη ακυρώνοντας έτσι ολα τα χαρτονομισματα που υπαρχουν στη Ελλαδα, οποτε οι Ελληνες θα εχουν στα χερια τους απλα σκουπιδια."

 Προσέξτε ανοησία. Ο κ. Μάρδας, αν και υφυπουργός υπεύθυνος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, δεν ξέρει αν ισχύει ή δεν ισχύει ο ισχυρισμός του Λαφαζάνη. 

Die Welt: Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καλύτερος εταίρος για να συνεργαστεί με τους Ευρωπαίους από τον Αλέξη Τσίπρα

Είτε το θέλει η Ευρώπη είτε όχι, σημειώνει η γερμανική εφημερίδα Die Welt, στο άμεσο μέλλον δεν υπάρχει καλύτερος εταίρος για τους Ευρωπαίους στην Ελλάδα από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Ο Τσίπρας κατάφερε να περάσει το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα από την ελληνική βουλή, παραβιάζοντας τις υποσχέσεις του, επισημαίνει η Welt.

Μπορεί κανείς να απαιτήσει από τον Τσίπρα να χαιρετίσει ικανοποιημένος την υιοθέτηση των μεταρρυθμίσεων στις οποίες συμφώνησε με τους πιστωτές της Αθήνας, όταν πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που έρχονται σε αντίθεση με την αριστερή ιδεολογία του;, διερωτάται η γερμανική εφημερίδα.

Μπορεί να περιμένει κανείς από τον Έλληνα πρωθυπουργό να τις πουλήσει ως τις καλύτερες ιδέες που είχαν οι πιστωτές και ο ίδιος, την ώρα που μερικές ημέρες νωρίτερα είχε ζητήσει από τους Έλληνες να απορρίψουν ένα παρόμοιο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων;

Ποιος θα τον πίστευε;

Όμως, τονίζει η Welt, μπορεί κανείς να περιμένει από τον Τσίπρα να τηρήσει τις υποσχέσεις του. Να τις εφαρμόσει τηρώντας τις διορίες.

Τρίτο Μνημόνιο και χειρότερο!

Δεν είναι μόνο τα νέα μέτρα λιτότητας που συμπεριλαμβάνει, όπως η αύξηση του ΦΠΑ, η μείωση των συντάξεων με την επαναφορά της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές κι η υλοποίηση των μέτρων φιλελευθεροποίησης που συμπεριλαμβάνονται στην περίφημη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ!

 

Η βαθιά αντιλαϊκή συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα τα ξημερώματα της 13ης Ιουλίου, (εδώ το πλήρες κείμενο) μετά από 17 ώρες συνεδρίασης των αρχηγών κρατών της ευρωζώνης, εισάγει για πρώτη φορά δεσμεύσεις που εγγυώνται την εξαθλίωση των εργαζομένων στο διηνεκές, μετατρέπουν την Ελλάδα σε καπιταλιστική χώρα δεύτερης ή και τρίτης κατηγορίας προς όφελος του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ κι επιχειρούν να καταργήσουν ακόμη και το συνδικαλισμό! Τέσσερα συγκεκριμένα μέτρα αποτελούν τομή σε σχέση με τα προηγούμενα μνημόνια.

 

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

 

Ειδικότερα:

Πρώτο, η «εισαγωγή ημιαυτόματων περικοπών δαπανών σε περίπτωση παρεκκλίσεων από φιλόδοξους στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος», που είναι ένα από τα τέσσερα μέτρα που πρέπει να ψηφισθούν μέχρι την Τετάρτη 15 Ιουλίου, εξαφανίζει την πιθανότητα απόκλισης από τους στόχους που τίθενται.

 

Πρακτικά σημαίνει πως με το που θα διαπιστώνεται υστέρηση στην υλοποίηση των προβλέψεων θα κλείνει ένα σχολείο, μια κλινική του Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας ή θα απολύεται ένας κλάδος εργαζομένων για να μειωθούν οι δαπάνες και να επέλθει το πλεόνασμα, με το οποίο θα εξυπηρετηθεί το χρέος και θα πληρωθούν οι πιστωτές.

 

Δεύτερο, βαλβίδα ασφαλείας περιλαμβάνει και το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, έτσι ώστε ο υπερβολικά φιλόδοξος στόχος των 50 δισ. ευρώ σχετικών εσόδων να υλοποιηθεί και να μην μείνει στα χαρτιά.

Ορίζοντας ότι το 50% ή 25 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για την επιστροφή της ανακεφαλαιοποίησης  των τραπεζών κι από τα υπόλοιπα 25 δισ. ευρώ τα μισά για τη μείωση του χρέους και τα άλλα μισά για επενδύσεις, συνδέει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με υλικά συμφέροντα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο ακόμη και να εκχωρηθούν στις τράπεζες δημόσιες επιχειρήσεις προς ιδιωτικοποίηση, ώστε το ξεπούλημα να γίνει με τους καλύτερους δυνατούς όρους και με δική τους ευθύνη.

 

Να γίνει όμως!

 

Κι όχι να ακυρωθεί στην πράξη όπως έγινε στο παρελθόν.

 

Οι τρομερές επιπτώσεις του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δις. ευρώ, όπου περιλαμβάνεται και το ξεπούλημα του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) αποκαλύπτονται αν συγκρίνουμε το στόχο των 50 δισ. ευρώ με τα μέχρι τώρα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις.

Αναφέρει για παράδειγμα ο προϋπολογισμός του 2015 ότι το 2013 συγκεντρώθηκαν μόλις 86 εκ. ευρώ, το 2014 συγκεντρώθηκαν 230, ενώ για το τρέχον έτος η (φουσκωμένη ως συνήθως) πρόβλεψη του προϋπολογισμού ήταν 474 εκ. ευρώ.

 

Το πλιάτσικο που θα ακολουθήσει, με το ξεπούλημα κάθε ίχνους δημόσιας περιουσίας (ΟΤΑ, ΑΕΙ, ΝΠΔΔ), θα είναι σαρωτικό για να μπορέσει να μαζευτεί ένα τόσο μεγάλο ποσό γιατί πλέον έχουν ξεπουληθεί και τα καλύτερα «κομμάτια» της δημόσιας περιουσίας (ΟΤΕ, Ολυμπιακή, κλπ.).

 

Τρίτο, το «πρόγραμμα, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποπολιτικοποίησης της δημόσιας διοίκησης» θα επιχειρήσει να καταργήσει το συνδικαλισμό στον δημόσιο τομέα και – κάτι πολύ σημαντικότερο – θα επιχειρήσει την αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης καταργώντας σημερινές ιεραρχίες και επετηρίδες και αναδεικνύοντας μια νέα γενιά στελεχών στην κρατική μηχανή πλήρως υποταγμένων στο καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας που θεσμοθετεί ντε φάκτο το νέο, τρίτο Μνημόνιο, με προβλέψεις πχ για την ακύρωση όλων των «μονομερών» αποφάσεων που λήφθηκαν τους προηγούμενους πέντε μήνες.

 

Πρακτικά, την κατάργηση κάθε φιλολαϊκού νόμου: από την επαναπρόσληψη σχολικών φυλάκων μέχρι καθαριστριών  και μένει να δούμε αν συμπεριλάβουν και το άνοιγμα της ΕΡΤ.

 

Έτσι, όχι μόνο θα πέσουν οι ισχυρές αντιστάσεις που πρόβαλλε από το 2010 κιόλας η κρατική μηχανή στις επιταγές των Μνημονίων, αλλά η Τρόικα που πλέον επανέρχεται με κάθε επισημότητα, θα έχει τους δικούς της ανθρώπους σε κάθε νευραλγική θέση έτοιμους να ενσωματώσουν και να υλοποιήσουν ακόμη και το πιο αντιδραστικό μέτρο, καταπατώντας νόμους και δεοντολογία.

 

Η αυθαιρεσία του Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ, η οποία ανεξαρτητοποιείται περαιτέρω, είναι ενδεικτική των ηθών που θέλουν να επιβάλλουν στη δημόσια διοίκηση και τις υπηρεσίες.

 

Τέταρτο, οι πολιτικές στοχεύσεις του αριστερού Μνημονίου που υπέγραψε ο Τσίπρας αποτυπώνονται στη δέσμευση για «αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των εργατικών κινητοποιήσεων και των ομαδικών απολύσεων». Στο στόχαστρο δεν μπαίνει πλέον μόνο το δικαίωμα των συλλογικών συμβάσεων και της απεργίας, αλλά και των ίδιων των κινητοποιήσεων. «Πρώτη φορά Αριστερά», πρώτη φορά τίθεται σε αμφισβήτηση ακόμη και το δικαίωμα των κινητοποιήσεων…

 

Παραπέρα, ακόμη κι η ψήφιση αυτών των μέτρων μέχρι τις 15 και 22 Ιουλίου, όπως ρητά περιγράφεται, δεν προδικάζει το αίσιο για την κυβέρνηση τέλος των διαπραγματεύσεων.

 

Σαφείς αναφορές όπως «η έναρξη διαπραγματεύσεων δεν προδικάζει οποιαδήποτε ενδεχόμενη τελική συμφωνία» ή «η ελληνική πρόταση μεταρρυθμιστικών μέτρων πρέπει να ενισχυθεί σε σημαντικό βαθμό ώστε να ληφθεί υπόψη η σοβαρή επιδείνωση της οικονομικής και δημοσιονομικής θέσης της χώρας το τελευταίο έτος» εγγυώνται πως είμαστε στην αρχή μιας μακράς και οδυνηρής διαδικασίας, που θα περιλαμβάνει τη συνεχή ψήφιση αντιλαϊκών νόμων για να εγκριθεί το νέο δάνειο των 82-86 δισ. ευρώ κι επίσης η εκταμίευση των δόσεων, όπως συνέβη τα προηγούμενα πέντε χρόνια.

 

 Ενώ, με άλλες βαριά εξευτελιστικές διατυπώσεις όπως «οι κίνδυνοι της μη ταχείας ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων βαρύνουν πλήρως την Ελλάδα» δίνεται το ελεύθερο στους πιστωτές να ζητούν την …μάνα τους και τον πατέρα τους, όποτε το θελήσουν, από την κυβέρνηση επιβάλλοντας στην Ελλάδα να συμμορφώνεται πάραυτα και χωρίς αντιρρήσεις.

 

Ακόμη και το γεγονός ότι οι τράπεζες δεν πρόκειται να ανοίξουν (όπως δηλώνει απερίφραστα ο όρος «η ταχεία λήψη απόφασης επί νέου προγράμματος αποτελεί προϋπόθεση για να ανοίξουν πάλι οι τράπεζες») υποδηλώνει ότι η ΕΕ θα συνεχίσει να στέλνει τελεσίγραφα μέχρι να υλοποιηθούν πλήρως τα αιτήματά της, όπως για παράδειγμα «η αποφασιστική δράση για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια» που σημαίνει ότι χιλιάδες σπίτια, ακόμη και πρώτες κατοικίες, θα βγουν στο σφυρί τάχιστα. Κι ας πρόκειται για εκβιασμούς που απορρίφθηκαν με σαφήνεια από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.

 

Το τρίο Μνημόνιο, που σηματοδοτεί τον πλήρη εξευτελισμό του ΣΥΡΙΖΑ, βάζει και το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του αιτήματος διαγραφής του δημόσιου χρέους, όπως διεκδικήθηκε από τον λαό και θεμελιώθηκε στο πρόσφατο πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους της Βουλής.

 

 Η σαφής αναφορά στην προτελευταία σελίδα της απόφασης ότι «η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους», σε συνδυασμό με την αναφορά πως «οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν πλήρως και εγκαίρως τις χρηματοοικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους» εισάγουν πλήρως και ολοκληρωτικά τη σημερινή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα στο στρατόπεδο των εχθρών του λαού και της κοινωνίας, που από το 2010 μέχρι σήμερα χρησιμοποιούν το χρέος για να καταστρατηγήσουν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών!

 [--->]

Επιτέλους.βγήκαμε από το ευρώ! 16 ο μήνας σήμερα

[--->]

All together now ! (όλοι τουγκέδερ νάο)

  Της εθνικής συναίνεσης το σάουντρακ

του Κωνσταντίνου Μαργιόλη

Φασίστες και αριστεροί

Γάβροι και βάζελοι

Πλούσιοι και φτωχοί

Μια αγκαλιά όλοι μαζί

Τις ένδοξες μέρες του Καστελόριζου, τότε που μηδένισε το κοντέρ της Hellenic Republic -πάνω που είχε γράψει 2010 χιλιόμετρα- ο The Boy εμφανίστηκε μ’ένα Κουστουμάκι ραμμένο ακριβώς στα μέτρα της συγκυρίας. Στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου χτυπούσε με το πόδι του τη μπότα, απαγγέλλοντας τους στίχους του έπους του, σαν αρχαίος ραψωδός: 

Τώρα που ξεπόρτισαν του κράτους οι χαφιέδες πάλι

έλα αγόρι σφίξε τη γροθιά και σήκωσε κεφάλι

Όλα τρομερά μας δείχνουν κι όλα προς το τέλος φτάνουν

κι όμως είναι μόνο η αρχή κι οι αφορισμοί δεν φτάνουν

Να σταματήσει η γη, να μη γυρίζει μέχρι να’ρθει κάτι

κάτι που θα’χει εξήγηση και κάτι που θα δικαιώσει

τον πόνο του ανθρώπου που ακόμα αρνείται να προδώσει

Οι ποιητές στη χώρα μας φέρουν μια γλώσσα μολυσμένη

Απάθεια μας φτύνουνε στα πρόσωπα κι εμείς δεμένοι

με αλυσίδες στον λαιμό σερνόμαστε ευνουχισμένοι

Από τότε σφίξανε πολλές γροθιές. Πολλοί σηκώσανε κεφάλι. Άλλοι λύγισαν απ΄το φόβο και κλείστηκαν στα σπίτια. Ή έκλεισαν το μυαλό και στοιχήθηκαν στα συσσίτια και τις φάλαγγες των νεοναζί. 

Σήμερα, στο 5ο χιλιόμετρο της εποχής των μνημονίων, κάτι 24ωρα μόλις μετά το βροντερό «Όχι», βρίσκεται υπό κατασκευή ένα νέο μεγάλο έργο, μια νέα εθνική συναίνεση. Η αριστερή κυβέρνηση που διατυμπάνιζε την άρση των μνημονιακών μέτρων εν μια νυκτί, αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία όχι επειδή αγάπησαν τις καρέκλες (κατά δήλωσή του αρχηγού τους) αλλά επειδή θέλουν να υπηρετήσουν το συλλογικό συμφέρον, αυτοί που έκαναν παστίλια για τον πόνο του άλλου την (αποκρουστική στην επανάληψή της) φράση «ανθρωπιστική κρίση», αυτοί βάζουν τις τζίφρες τους σε ένα νέο Memorandum Of Understanding. 

Η ελπίδα πήγε περίπατο. Δεν ξέρουμε αν θα ξαναπεράσει από τα μέρη μας. Η αριστερά έφερε στην πρώτη της φορά κι ένα μνημόνιο.
Έτσι, για να ταιριάζει με το κλίμα, με τους συνδαιτυμόνες της στην εξουσία.

Οι μέχρι χθες εχθροί των συμφερόντων του λαού, οι εκπρόσωποι του παλαιοκομματισμού, οι yesmen των τροϊκανών, οι υπηρέτες της διαπλοκής, όλοι τους αναβαπτίστηκαν μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο και ξεβγάλθηκαν με ένα κείμενο ανά χείρας που εξουσιοδοτούσε τον πρωθυπουργό να διαπραγματευθεί (ξανά) στις Βρυξέλλες. Στο όνομα της εθνικής ομοψυχίας.
Στο όνομα μιας εθνικής προσπάθειας.
Για να βγούμε από την κρίση.
Για να ξεφύγουμε από τα (παλιά) μνημόνια με (νέα) μνημόνια.

Σ’αυτή τη συγκυρία ο Αλέξανδρος Βούλγαρης βρίσκει (ξανά) τις πιο καίριες λέξεις για να περιγράψει ό,τι ζούμε.

Κυνισμός και σαρκασμός μπλέκονται στους στίχους του τελευταίου του άλμπουμ (Καλό παιδί) όπως και στους προηγούμενους δίσκους.

Αν όμως ερμηνεύω σωστά τις προθέσεις του δημιουργού, στο Μιούζικαλ κάτω απ’τη Γη οι στίχοι ντύνονται με ένα μουσικό ένδυμα εξίσου σαρκαστικό.
Γιατί η μελωδία κι η ενορχήστρωση του συγκεκριμένου κομματιού ακούγονται ως παρωδία μουσικής υπόκρουσης σε κάποιο μνημειώδες γεγονός, σε μια μεγάλη εθνική ιδέα, σε έναν εθνικό σκοπό αντίστοιχο με εκείνον του 2004. Το Μιούζικαλ κάτω απ’τη Γη ηχεί ως το ιδανικό σάουντρακ των ημερών μας. 

Πάμε λοιπόν να περπατήσουμε όλοι μαζί το δρόμο της βαρβαρότητας (αλλά με αριστερό πρόσημο). Ο Άδωνης με τον Ευκλείδη, η Φώφη με τον Φίλη, ο Λοβέρδο με τον Σκουρλέτη.

Καλά τα λέει, τελικά, το κανάλι του Μπογδάνου: όλοι μαζί μπορούμε. Μια αγκαλιά…

Μια αγκαλιά όλοι μαζί

Άντε και ο μπάτσος που φαγε το παιδί

Και οι κρεμάσμενοι και οι δήμιοι

Οι νεκροί και οι ζωντανοί

Σε ένα μιούζικαλ κάτω απ’τη γη 

[--->]