«Οι άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στην ιστορία και η ιστορία μέσα τους»

 

«Για εκεί που πορευόμασταν, εκεί ακριβώς φτάσαμε»*

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

                                                 της Νάντιας Βαλαβάνη

Για πρώτη φορά εδώ και 21 χρόνια επίκεντρο των συγκρούσεων δεν υπήρξε αποκλειστικά η Γάζα. Από τη δεύτερη ιντιφάντα είχαν να «ενωθούν» οι νέοι Παλαιστίνιοι, «μαντρωμένοι» στους θύλακες που ζει  ο μισός λαός της Παλαιστίνης (οι υπόλοιποι είναι η διωγμένη σε πέντε ηπείρους Παλαιστινιακή Διασπορά)  - 5,2 εκ. άνθρωποι σε μόλις 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, Δυτική Όχθη και Γάζα μαζί: μια ολόκληρη πατρίδα λίγο μικρότερη από το Ελληνικό, που ο Λάτσης ετοιμάζεται  ν’  «αγοράσει» αντί πινακίου φακής ίσως κι αυτό το καλοκαίρι.

Το «καινούργιο» ήταν ότι για την έκρηξη που έγινε στη Γάζα, η σπίθα άναψε στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ - προκαλώντας δευτερεύουσες εκρήξεις στις «μικτές πόλεις» του ίδιου του Ισραήλ, στο Λοντ, την Άκρα, τη Ράμλα, τη Χάιφα, την Ουμ αλ Φαχμ, στους οικισμούς της ερήμου Νεγκέβ. Αποδεικνύοντας ότι η ισραηλινή στρατηγική «διαίρει και βασίλευε» με τους Παλαιστίνιους εγκλωβισμένους σε τέσσερις απομονωμένες μεταξύ τους περιοχές δε λειτουργεί πάντα. Αυτό έχει να κάνει πριν απ’  όλα με το γεγονός ότι στην Ιερουσαλήμ μια νέα γενιά Παλαιστινίων, που θεωρούνταν «ισραηλινοποιημένοι», καθώς και οι συνομίλικοι τους Ισραηλινοί Παλαιστίνιοι, που θεωρούνταν «ενσωματωμένοι», συνειδητοποιούν ότι έχουν επίσης άλλη μια επιλογή: την εξέγερση.

Στο παρόν άρθρο θα διερευνήσουμε την πρώτη περίπτωση, σε επόμενο τη δεύτερη.

Αχ, Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ...

Πως κατάληξε  να βάλει «φουρνέλο» μια «χαμηλής έντασης», «τοπική» σύγκρουση με μοτίβο «ρουτίνας» - έξωση Παλαιστινιακών οικογενειών από τα σπίτια τους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ; Στο πλαίσιο μιας διαφοράς «ιδιωτικού χαρακτήρα» που μετά από πολλά χρόνια κατέληξε τον προηγούμενο μήνα σε απόφαση έξωσης  μέχρι το τέλος του Ραμαζανιού 7 παλαιστινιακών οικογενειών 169 μελών, οι μισοί παιδιά, από την Αραβική συνοικία Σείχ Τζαρά μετά από «δικαίωση» στο Περιφερειακό Δικαστήριο της Ιερουσαλήμ μιας εβραϊκής εταιρείας real estate; Πως από θέμα αλληλεγγύης «ρουτίνας» παλαιστινιακών και ισραηλινών οργανώσεων, έγινε θέμα πάλης κεντρικό από την Ιερουσαλήμ μέχρι τη Γάζα, που διατύπωσε και τελεσίγραφο;

Bεβαίως «προπατορικό αμάρτημα» πίσω από το Παλαιστινιακό παραμένουν Νάκμπα και  Κατοχή: Η πρώτη εθνοκάθαρση του 1947-1948 με την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ πάνω στις κάννες των σιωνιστικών παραστρατιωτικών οργανώσεων Χαγκανά και Ιργκούν, η Νάκμπα (Καταστροφή) - με 15.000 νεκρούς, 418 καταστραμμένα εκ θεμελίων Παλαιστινιακά χωριά και σχεδόν 1 εκ γηγενή πληθυσμό στο δρόμο της προσφυγιάς. Η δεύτερη προσφυγιά 300.000 ανθρώπων ακολουθεί τον Πόλεμο του 1967 μετά την κατάκτηση από το Ισραήλ της προσαρτημένης στην Ιορδανία Δυτικής Όχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, αλλά και της Λωρίδας της Γάζας και της Χερσονήσου του Σινά από την Αίγυπτο: τα «Κατεχόμενα», σύμφωνα με τις αποφάσεις της ΓΣ του ΟΗΕ. Έκτοτε συνεχίζεται η ετήσια αιμορραγία προσφύγων.

Σε δεύτερο επίπεδο βρίσκονται η πολεοδόμηση στην υπηρεσία της Κατοχής, οι διώξεις μέσω ενός «διεστραμμένου» νομικού συστήματος, η συνεχής αστυνομική καταστολή. Και βέβαια η παντελής έλλειψη πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων των 300.000 Παλαιστίνιων που αποτελούν το ένα τρίτο του αστικού πληθυσμού της Ιερουσαλήμ - επί 54 χρόνια απάτριδες, καθώς το Ισραήλ που τους προσάρτησε στο Κράτος του παραβιάζοντας Διεθνές Δίκαιο και αποφάσεις του ΟΗΕ, τους αρνήθηκε την ισραηλινή υπηκοότητα.

Ιερουσαλήμ, «αιώνεια πρωτεύουσα»

Στ’ αραβικά η Ιερουσαλήμ ονομάζεται Αλ-Κουντς (Ιερό Καταφύγιο). Τα τείχη της έκτισε τελευταία φορά ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής. Εντός τους περικλείστηκε η Παλιά Πόλη με τους τέσσερις τομείς της: Αρμενικό, Εβραϊκό, Αραβικό, Χριστιανικό. Το 1947 ο ΟΗΕ αποφάσισε να χωρίσει σε δύο κράτη την υπό Βρετανική Εντολή Παλαιστίνη – 55% του εδάφους της για 600.000 Εβραίους, οι περισσότεροι μετανάστες μετά το 1920 με ενθάρρυνση των Βρετανών που αντιμετώπιζαν εξεγέρσεις του Αραβικού πληθυσμού, και το 45% για 1.200.000 γηγενείς Άραβες. Η ίδια απόφαση προέβλεπε για την Ιερουσαλήμ, ως λίκνο τριών θρησκειών και πολιτισμών, «ειδικό καθεστώς» (corpus separatum) με διακυβέρνηση από τον ΟΗΕ επί 10 χρόνια και μετά δημοψήφισμα.

Ο πρώτος Αραβο-ισραηλινός πόλεμος του 1948, όταν το Εβραϊκό Πρακτορείο για την Παλαιστίνη ανακήρυξε το Κράτος του Ισραήλ την παραμονή αποχώρησης των τελευταίων βρετανικών στρατευμάτων, κατέληξε μεταξύ άλλων σε κατάληψη από το Ισραήλ της Δυτικής Ιερουσαλήμ και σημαντικού μέρους των εδαφών που προορίζονταν για το Αραβικό κράτος. Και από την Ιορδανία της Ανατολικής - που συμπεριλάμβανε ολόκληρη την Παλιά Πόλη και τους «ιερούς τόπους» - καθώς και της Δ.Όχθης. Το Ισραήλ κατέλαβε τις 12 από τις 15 αμιγείς Αραβικές γειτονιές της Δυτικής Ιερουσαλήμ, διώχνοντας τους 30.000 κατοίκους τους. Η Ιορδανία έδιωξε τους 1.500 Εβραίους του Εβραϊκού Τομέα της Παλιάς Πόλης, ενώ το 1950 προσάρτησε την Α.Ιερουσαλήμ και ανέλαβε (μέχρι σήμερα) «κηδεμόνας των Αγίων Τόιπων».

Μετά την κατάκτηση των προσαρτημένων στην Ιορδανία εδαφών στον πόλεμο του 1967, το Ισραήλ «ενοποίησε» την Ιερουσαλήμ και 28 παλαιστινιακά χωριά της Δ.Όχθης στον Δήμο της Ιερουσαλήμ και ανακήρυξε την «ενιαία» Ιερουσαλήμ «αιώνεια πρωτεύουσα» του Εβραϊκού Κράτους. Μια απόφαση που αναίρεσε η ΓΣ του ΟΗΕ, θεωρώντας την Α.Ιερουσαλήμ κατεχόμενη και προορίζοντας την για πρωτεύουσα του Παλαιστινιακού Κράτους (που θεσμοθετήθηκε για δεύτερη φορά). Μέχρι το 2018, που ο Τραμπ μετέφερε πανηγυρικά την Πρεσβεία των ΗΠΑ  στην «αιώνεια πρωτεύουσα», όλες οι Πρεσβείες βρίσκονταν στο Τελ Αβίβ.

Ισραήλ και Τραμπ συμφώνησαν ως πρωτεύουσα των Παλαιστινίων το Αμπού Ντις, κοντινό χωριό 3.500 κατοίκων που το Ισραήλ άφησε επίτηδες έξω από το τείχος ύψους 10μ, με το οποίο περίκλεισε ασφυκτικά την Α.Ιερουσαλήμ αποκόβοντας την από τη Δ.Όχθη.

Στο κλίμα πίεσης από μεριάς Ισραήλ για «διεθνή αναγνώριση», τον Απρίλιο οι αρχές απαγόρευσαν να στηθούν στην  Α.Ιερουσαλήμ κάλπες για τις Παλαιστινιακές εκλογές του Μαίου – σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες εκλογές. Η Χαμάς ζήτησε οι κάλπες να στηθούν de facto, αλλά η Παλαιστινιακή Αρχή ανάβαλε τις εκλογές - μια από τις αιτίες «ανάφλεξης».

Αλ-Κουντς: Η πολεοδομία στην υπηρεσία της κοινωνικής μηχανικής

Ο ‘Αρνον Γκάφνι, πρώην Πρόεδρος της Τράπεζας του Ισραήλ, τη δεκαετία του ’70 ήταν επικεφαλής μιας διυπουργικής επιτροπής με θέμα τον επιθυμητό ρυθμό ανάπτυξης της «ενιαίας» Ιερουσαλήμ, που κατοικούνταν τότε κατά 73% από Εβραίους. Κύριος στόχος, σύμφωνα με την Haaretz (“The Master Plan for Building Jerusalem? Preserve a Jewish Majority”, 15.4.2021): «Εβραϊκή πλειοψηφία.» Έτσι απαγορεύτηκε οποιαδήποτε επέκταση των Αραβικών γειτονιών της Α.Ιερουσαλήμ προς τα έξω ή προς τα πάνω, αντίθετα με τη Δυτική, όπου επιτρέπονται μέχρι και ουρανοξύστες (ο κριτικός αρχιτεκτονικής των NYT την ονομάζει «Ισραηλινή Ντίσνεϋλαντ»).

Ήδη στις 14.4.1968 το Υπουργείο Οικονομικών απαλλωτρίωσε τμήμα της Παλιάς Πόλης διπλασιάζοντας (και στη συνέχεια πολλαπλασιάζοντας) τον Εβραϊκό Τομέα. Πήρε στην κατοχή του 700 κτίρια κάνοντας έξωση στους Άραβες κατοίκους τους (από τα οποία 105 ανήκαν πριν το 1948 σε Εβραίους) και κήρυξε την περιοχή δημόσια, για εγκατάσταση Εβραίων.  Τo 1977 ο Αριέλ Σαρόν ως Υπουργός Γεωργίας ενέκρινε τη δημιουργία 7 νέων εβραϊκών οικισμών στην Α.Ιερουσαλήμ (ονομάστηκαν «Γειτονιές του Δακτυλιδιού» επειδή περικυκλώνουν τις Αραβικές συνοικίες). Στόχος η αύξηση των Εβραίων στην Α.

Ιερουσαλήμ και η παρεμπόδιση της πολεοδομικής ανάπτυξης των Αραβικών γειτονιών, που «φυσιολογικά» θα «ενώνονταν» με τη Βηθλεέμ και τη Ραμάλα. Ταυτόχρονα ξεκίνησε η εγκατάσταση Εβραίων εποίκων μέσα στις Αραβικές γειτονιές, κατά παράβαση της Συνθήκης της Γενεύης που απαγορεύει μεταφορές πληθυσμών προς και από τα κατεχόμενα.

Αυτά συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Όπως λέει στη Haaretz (15.4.2021) ο Όφερ Γκράιντιγκερ, μέχρι πρόσφατα Διευθυντής του Δημοτικού Τμήματος Σχεδιασμού Αστικής Ανάπτυξης, την πορεία σχεδιασμού της Ιερουσαλήμ επιρρέασε καταλυτικά μια «φόρμουλα» αριθμητικής αναλογίας Εβραίων προς Άραβες. Μετά από 10 χρόνια σ’  αυτό το πόστο, ο Γκράιντιγκερ παραδέχεται ότι οι γειτονιές της Α.Ιερουσαλήμ είναι χαοτικές, έχουν υπερπληθυσμό και απαιτούν οικιστικές λύσεις, καταλήγοντας ότι τελικά: «Αν δε λύσουμε τα προβλήματα της Α.Ιερουσαλήμ, δε μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα της Δυτικής.»

Η ειρωνεία της ιστορίας; Παρ’ όλη την Ισραηλινή «πολεοδομική μηχανική», οι Άραβες κάτοικοι της «ενιαίας» Ιερουσαλήμ είναι σήμερα 10% περισσότεροι απ’  ότι τη δεκαετία του ’70...

Σιωνιστικές εταιρείες real estate, νομικό σύστημα και ρατσιστές βουλευτές

Από τη δεκαετία του ’80 εταιρείες real estate ιδιοκτησίας Σιωνιστικών οργανώσεων όπως η Ναχάλτα Σιμόν και η Ελάντ, άρχισαν ν’  αγοράζουν «δικαιώματα ιδιοκτησίας» των προ του 1948 Εβραίων κατοίκων της Σέιχ Τζαρά από την Επιτροπή της Κοινότητας Σεφαραδιτών και από την αντίστοιχη των Ασκενάζι. Και ξεκίνησαν νομικές διαδικασίες έξωσης των κατοίκων – κάτι που ήδη έχουν πετύχει σε άλλες Αραβικές γειτονιές (Σιλουάν, Ισιγουάγια).

Τι είναι οι υπό έξωση οικογένειες; Στη γειτονιά Σέιχ Τζαρά το 1952 η Ιορδανία εγκατάστησε, σε σπίτια που πριν το 1948 ανήκαν σε Εβραίους, Παλαιστίνιους πρόσφυγες διωγμένους απ’  τη Χάιφα επί Νάκμπα – δίνοντας τους τίτλους ιδιοκτησίας, όπως επισήμαναν δημόσια Ιορδανοί υπουργοί. Το νομικό σύστημα του Ισραήλ ωστόσο επιτρέπει τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της προ 1948 εβραϊκής ιδιοκτησίας ακόμα και από τρίτους,  ενώ απαγορεύει στους Άραβες οποιαδήποτε διαδικασία διεκδίκησης της δικής τους. Έτσι οι υπό έξωση κάτοικοι της Σέιχ Τζαρά – μέσα στο καλοκαίρι ακολουθούν άλλα 700 άτομα – ενώ πετιούνται στο δρόμο δεύτερη φορά πρόσφυγες, δεν έχουν δικαίωμα διεκδίκησης των περιουσιών τους στη Χάιφα.

Η Ναχάλτα Σιμόν στη θέση των σπιτιών τους θα κτίσει 200 νέα διαμερίσματα για οικογένειες νεαρών Εβραίων εποίκων. Ο εμπαιγμός συνεχίζεται, καθώς η δήθεν «διαφορά μεταξύ ιδιωτών» συνιστά κρατική πολιτική συνέχισηςτης Νάκμπα.

Στο φετεινό Ραμαζάνι εμφανίστηκε στην Σέιχ Τζαρά παρέα με ένα λεφούσι μπράβων ένας δικηγόρος,  νεοεκλεγμένος με τη λίστα των Καχανιστών - ρατσιστικό κόμμα με σύνθημα «Θάνατος στους Άραβες»,  που πρωτομπήκε στη Βουλή στην τελευταία (τέταρτη) διαδοχική εκλογική αναμέτρηση και δήλωσε συμμαχία με Λικούντ και Νετανιάχου, κάτι σαν τη «δική μας» Χρυσή Αυγή. Ο βουλευτής Ιταμάν Μπεν-Γκβιρ «έστησε» το γραφείο του στη μέση του δρόμου διαμαρτυρόμενος για καθυστέρηση στις εξώσεις – συμπληρώνοντας μια συνταγή για ανάφλεξη.

Όσο για τον Νετανιάχου, στις διεθνείς εκκλήσεις για ακύρωση των εξώσεων στη Σέιχ Τζαρά απάντησε: «Η Ιερουσαλήμ είναι πρωτεύουσα του Ισραήλ. Διατηρούμε το δικαίωμα, όπως κάνει κάθε έθνος, να χτίζουμε την πρωτεύουσα μας και να χτίζουμε μέσα στην πρωτεύουσα μας.»

Ραμαζάνι 2021: Πύλη της Δαμασκού, Σέιχ Τζαρά και η επίθεση στο Τέμενος Αλ-Ακσά

Μέχρι την εγκατάσταση διαμαρτυρόμενων Καχανιστών στη Σέιχ Τζαρά, η αστυνομία έκανε ότι μπορούσε για να δημιουργήσει πρωτοφανείς – ακόμα και για τα δικά της στάνταρ – προκλήσεις.

Ξεκινώντας το Ραμαζάνι οι Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ ανακάλυψαν για πρώτη φορά «προληπτικά»  σφραγισμένες τις σκάλες ολόγυρα στην Πλατεία της Πύλης για τη Δαμασκό, είσοδο στο Τέμενος Αλ-Ακσά - την ομορφότερη και σημαντικότερη ιστορικά, πολιτιστικά και  κοινωνικά πλατεία της Παλιάς Πόλης, στην οποία τα τελευταία χρόνια «δεσπόζουν» δυο τσιμεντένια παρατηρητήρια της αστυνομίας. Εδώ τ’  απογέματα του Ραμαζανιού συναντιούνται παρέες όλων των ηλικιών, αλλά κυρίως η νεολαία της Ιερουσαλήμ, που πλημμυρίζει τις αρχαίες σκάλες - μέχρι να πάνε σπίτι τους για διακοπή της  νηστείας.

Φέτος το μενού είχε άλλα: Καθημερινές συγκρούσεις αντιμέτωποι με τα κλομπ της έφιππης αστυνομίας και το νερό των αστυνομικών αυρών – μέχρι που «πείστηκε» η αστυνομία ν’  αποσύρει τα οδοφράγματα. Τότε θυμήθηκε κι ο Δήμος ότι είχαν ξεχάσει το μικροσκοπικό κονδύλι για «ψυχαγωγικές εκδηλώσεις αρμόζουσες στον γιορταστικό χαρακτήρα του Ραμαζανιού, που μειώνουν την ένταση και διαλύουν τα πλήθη» κι έσπευσε να το εγκρίνει. Σε μια πόλη με τεράστια δίψα για πολιτιστικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες για παιδιά, καθώς τα τελευταία χρόνια έκλεισαν όλες τις Παλαιστινιακές πολιτιστικές οργανώσεις στην Παλιά Πόλη.

Μετά τη «νίκη» των νέων παιδιών, η συνέχεια ήταν επίσης διαφορετική: Ομάδες νέων καλούσαν καθημερινά τους προσκυνητές σε αλληλεγγύη στις οικογένειες της Σέιχ Τζαρά.  Και τα βράδια αντί για γιορταστικό δείπνο σπίτι, μοιράζονταν το φαγητό των υπό έξωση. Όταν εμφανίστηκαν και οι διαμαρτυρόμενοι Καχανιστές, σειρά από νύχτες μέχρι να τα μαζέψουν τους υποδέχονταν ανάλογα...

Παρ’  όλα αυτά και πάλι η αστυνομία είχε άλλα σχέδια: Την «ιερότερη» τελευταία Παρασκευή του Ραμαζανιού, χτύπησε τα λεωφορεία που πλησίαζαν, ποδοπάτησε τα χαλιά του Άλ-Ακσά και εκσφενδόνισε χειροβομβίδες κρότου-λάμψης στο προαύλιο του, όπου παραδοσιακά συγκεντρώνονται 200.000 άνθρωποι από Ιερουσαλήμ, Κατεχόμενα και Ισραήλ (φέτος μερικές δεκάδες χιλιάδες μόνο, καθώς από τα Κατεχόμενα επιτρεπόταν η είσοδος αποκλειστικά στους μόλις 15.000 εμβολιασμένους). Ακόμα χειρότερα για την κουλτούρα των προσκυνητών, οι αύρες τους περιέλουσαν με νερό υπονόμων καθιστώντας αδύνατο να γιορτάσουν το τέλος του Ραμαζανιού  - όντας «ακάθαρτοι». 

Την επόμενη αποκαλύφθηκε ότι αυτοί που έφαγαν το πολύ ξύλο και οι περισσότερες γυναίκες με ρούχα λερωμένα απ’  τα βρωμόνερα ήταν Παλαιστίνιοι πολίτες του Ισραήλ, που προετοιμάζονταν όλη τη χρονιά για αυτό το πολύωρο ταξίδι. Με τα κοινωνικά μέσα πλημμυρισμένα από σχετικά βίντεο, τα γεγονότα στο Τέμενος έβγαλαν ξαφνικά νέους στους δρόμους των «μικτών» πόλεων του Ισραήλ: «Όχι για το Τέμενος, για την αξιοπρέπεια μας», σύμφωνα με δηλώσεις τους.

Όπως είπε στη Haaretz («Πύλη της Δαμασκού: H πρόσφατη Πλατεία Ταχρίρ της Ιερουσαλήμ», 3.5.2021) ο 25χρονος φοιτητής Αρίζ Χατίμπ: «Καθένας που ξέρει τη ζωή στην Αλ-Κουντς καταλαβαίνει καλά τη σημασία του γεγονότος ότι κάθε πέτρα έχει ιστορία και ότι κάποια πράγματα έχουν αξία μεγαλύτερη απ’  την κυριολεκτική τους σημασία. Ξέρει ότι η μάχη με την Ισραηλινή αστυνομία δεν ήταν για «σκαλιά», «τοίχους» ή «σπίτια», αλλά είναι μια διαρκής μάχη για τ’  ότι βρισκόμαστε εδώ και για τ’  ότι παραμένουμε εδώ.»

Ή, όπως έγραψε ο Τζέιμς Μπάλντουιν για τους μαύρους των ΗΠΑ: «Οι άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στην ιστορία και η ιστορία μέσα τους.»

*Ντοβ Αλφόν, Ισραηλινός συγγραφέας και δημοσιογράφος.

Με τη βοήθεια της Δανίας οι Αμερικανοί κατασκόπευαν τη Μέρκελ

 “Ενεργά αναμεμειγμένος” στην υπόθεση ο Τζο Μπάιντεν, αποκαλύπτει ο Έντουαρντ Σνόουντεν

Η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών (NSA) συνεργάστηκε με τη Δανία στην παρακολούθηση Ευρωπαίων πολιτικών, όπως η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, αποκαλύπτεται σε νέα έκθεση του ερευνητικού κέντρου που έχουν συστήσει ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης για τη διερεύνηση του κατασκοπευτικού σκανδάλου. Επιπλέον, ο πρώην σύμβουλος της NSA, Έντουαρντ Σνόουντεν και ο πρώτος που αποκάλυψε το 2013 την υπόθεση και ζει σήμερα εξόριστος στη Μόσχα, υποστηρίζει ότι ο Τζο Μπάιντεν ήταν “ενεργά αναμεμειγμένος” και μπορεί και οφείλει να δώσει απαντήσεις.

 

Σύμφωνα με τις νέες δημοσιογραφικές αποκαλύψεις η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο πρόεδρος της Γερμανίας, Φρανκ Βάλτερ-Σταϊνμάιερ, είναι ανάμεσα στους Ευρωπαίους ηγέτες  που παρακολουθούνταν από Αμερικανούς πράκτορες με τη συνεργασία και βοήθεια της Υπηρεσίας Αμυντικών Πληροφοριών της Δανίας (FE). Το αμερικανικό δίκτυο κατασκοπείας, παρακολούθησης πολιτών αλλά και πολιτικών ήρθε στο φως της δημοσιότητας κυρίως χάρη στον Έντουαρντ Σνόουντεν με τη διαρροή χιλιάδων διαβαθμισμένων εγγραφών που αποδείκνυαν τη μαζική παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων Αμερικανών πολιτών και όχι μόνο. Μία από τις διαρροές του Σνόουντεν έδειχνε ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών παρακολουθούσαν το κινητό τηλέφωνο της Γερμανίδας καγκελαρίου. 

 

Στην κοινή δημοσιογραφική έρευνα συμμετείχαν ευρωπαϊκά ΜΜΕ, όπως το κρατικό κανάλι της Δανίας DR, το γερμανικό κρατικό κανάλι NDR, το δίκτυο SVT της Σουηδίας, το NRK της Νορβηγίας, η γαλλική εφημερίδα “Le Monde” (Λε Μοντ) κ.ά.. Διαπίστωσαν ότι πολιτικοί στη  Γερμανία, Σουηδία, Νορβηγία, Ολλανδία, Γαλλία και άτομα από τον χρηματοπιστωτικό τομέα της Δανίας βρέθηκαν στο μικροσκόπιο των κατασκόπων της NSA και της δανέζικης FE. Συγκεκριμένα, οι αμερικανικές υπηρεσίες είχαν αποκτήσει πρόσβαση σε διαδικτυακό κέντρο κοντά στην Κοπεγχάγη και έτσι μπορούσαν να υποκλέπτουν μηνύματα και τηλεφωνικές συνομιλίες κορυφαίων πολιτικών στην Ευρώπη.

 

Η έρευνα αναφέρει ότι η κυβέρνηση της Δανίας είναι ενήμερη εδώ και χρόνια για αυτή τη συνεργασία και για αυτό το 2020 ζήτησε την παραίτηση της ηγεσίας της FE. Ωστόσο, οι Δανοί φέρονται να μην έχουν ενημερώσει τους εταίρους τους στην ΕΕ για το μέγεθος του κατασκοπευτικού σκανδάλου.

 

Σύμφωνα με τον Έντουαρντ Σνόουντεν ο Τζο Μπάιντεν ήταν τότε αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και είναι τόσο καλά ενημερωμένος ώστε να μπορεί να λογοδοτήσει και να δώσει εξηγήσεις για τις εν λόγω αποκαλυπτικές καταγγελίες. “Όταν σύντομα ο Τζο Μπάιντεν επισκεφτεί την Ευρώπη θα πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένος να δώσει απαντήσεις γιατί ήταν ενεργά αναμεμειγμένος στο σκάνδαλο από την αρχή”, σχολίασε στο Twitter o Έντουαρντ Σνόουντεν.

[----->] 

Ο ΠΙΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ ΙΟΣ

«ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Οι σύγχρονοι Frankenstein-μακελάρηδες του DNA, ψυχοπαθητικές προσωπικότητες και επικίνδυνοι μεγαλομανείς που υποδύονται τους «επίγειους θεούς», κάνουν πράξη τη λογοτεχνική σύλληψη της Μαίρη Σέλεϊ («Φρανκεστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας», 1818), κατασκευάζοντας  θανατηφόρους ιούς στα εργαστήριά τους.

Ο Ολλανδός "Φρανκεστάιν" Ron Fouchier, κατασκεύασε έναν καινούριο ιό στο εργαστήριό του στο Ιατρικό Κέντρο Erasmus του Ρότερνταμ, βάζοντας σε κίνδυνο εκατομμύρια ζωές. Και, πολλές δεκάδες χιλιάδες «ομότεχνοί» του κάνουν ή προσπαθούν να κάνουν το ίδιο στα πάνω από εκατό χιλιάδες βιολογικά εργαστήρια που λειτουργούν στον πλανήτη, διακατεχόμενοι από τον πυρετό του «χρυσού» και της «δόξας».

Έχουν δικαίωμα να το κάνουν;

Πόσο πιθανό είναι να ξεφύγει από κάποιο εργαστήριο ένας θανατηφόρος ιός που κατασκευάστηκε με τεχνικές γενετικής μηχανικής (δηλαδή, με τεχνικές κοπτο-ραπτικής του DNA), και ποιο θα είναι το ανθρώπινο κόστος σε περίπτωση μιας τέτοιας διαφυγής;

Έχει ο κοροναϊός που προκάλεσε την εν εξελίξει πανδημία κάποια σχέση με τον ιό που υπέστη σκόπιμη μετάλλαξη από τον Ron Fouchier στο εργαστήριο του Ιατρικού Κέντρου Erasmus του Ρότερνταμ;

Δεδομένου ότι οι Φρανκεστάιν-σφουγγοκωλάριοι κάθε εξουσίας είναι θωρακισμένοι απέναντι στην ανεργία και, συνεπώς, θα εξακολουθήσουν να αποτελούν απειλή για την ύπαρξή μας, θα επανέρχομαι σχετικά συχνά σ’ αυτό το κρίσιμο ζήτημα. »

     Ο ΠΙΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ ΙΟΣ 

[---->]

Όλοι ξέρουμε ποιοι κάψαν τα Γεράνεια όρη.

 

Ο ΧΑΡΔΑΛΙΑΣ (φωτο2) ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΕΙΠΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΜΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Στηv σοβαρή καταγγελία ότι δεν υπήρξε ποτέ 90χρονος που να έβαλε τη φωτιά που κατέκαψε το παρθένο δάσος των Γερανείων προβαίνει μέσα από τη «δημοκρατία» ο εθελοντής πυροσβέστης και πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου «Τα Γεράνεια όρη» Δημήτρης Δεσύλας.

Το νου μας να είμαστε εκεί με τους κατοίκους όταν οι φονιάδες του τόπου κάνουν την εμφάνιση τους.

Μαρτυρία «βόμβα»: Τη φωτιά στα Γεράνεια Όρη δεν την έβαλε κανένας 90χρονος!

Όχι βέβαια. Δεν υπήρξε ποτέ 90χρονος. Εμείς λάβαμε μια κλήση γύρω στις 21.45 από την Πυροσβεστική. Πήρα τον εθελοντή Γιώργο Λάμπρου, που χειρίζεται το δικό μας πυροσβεστικό, και φύγαμε. Όταν φτάσαμε εκεί, ήδη τρία οικόπεδα καίγονταν. Ήταν ο περιβόητος ελαιώνας, που λένε τα ΜΜΕ. Ένα οικόπεδο με κάποιες ελιές.

Θέλω να δηλώσω προς πάσα κατεύθυνση ότι εμείς στον Σχίνο δεν γνωρίζουμε κανέναν 90χρονο. Εκεί είμαστε μετρημένα κουκιά και ο ένας γνωρίζει τον άλλον. Προφανώς, λοιπόν, δεν υπάρχει 90χρονος.

ΕΔΩ ΟΛΗ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ

-Κύριε Δεσύλα, ήσασταν από τους πρώτους εθελοντές πυροσβέστες -αν όχι ο πρώτος- που έτρεξαν να σβήσουν τη φωτιά. Ποια είναι η πρώτη εικόνα που αντικρίσατε; Τον 90χρονο να καίει ξερόκλαδα;

Όχι βέβαια. Δεν υπήρξε ποτέ 90χρονος. Εμείς λάβαμε μια κλήση γύρω στις 21.45 από την Πυροσβεστική. Πήρα τον εθελοντή Γιώργο Λάμπρου, που χειρίζεται το δικό μας πυροσβεστικό, και φύγαμε. Όταν φτάσαμε εκεί, ήδη τρία οικόπεδα καίγονταν. Ήταν ο περιβόητος ελαιώνας, που λένε τα ΜΜΕ. Ένα οικόπεδο με κάποιες ελιές.

-Είδατε καμένα κλαδέματα από τον 90χρονο, όπως ειπώθηκε;

Στο κέντρο του οικοπέδου υπήρχε μία εστία από φωτιά, παλιά όμως. Δεν ήταν φρέσκια. Πουθενά δεν βρήκαμε άσπρη στάχτη, που υποδηλώνει ότι η φωτιά είχε μπει εκείνες τις ώρες. Επίσης, δεν είναι ποτέ δυνατόν η φωτιά να πήγαινε δεξιά – αριστερά, μπροστά – πίσω, που έκαψε όλο το οικόπεδο αλλοπρόσαλλα.

-Αυτά τα έχει δει το ανακριτικό της Πυροσβεστικής;

Ναι, τα έχει δει. Περπάτησαν όλη την περιοχή για να βρουν πώς ξεκίνησε η φωτιά.

-Βρήκαν και τον φημολογούμενο 90χρονο που έβαλε τη φωτιά;

Θέλω να δηλώσω προς πάσα κατεύθυνση ότι εμείς στον Σχίνο δεν γνωρίζουμε κανέναν 90χρονο. Εκεί είμαστε μετρημένα κουκιά και ο ένας γνωρίζει τον άλλον. Προφανώς, λοιπόν, δεν υπάρχει 90χρονος.

-Πώς βγήκε αυτή η φημολογία;

Αυτό ξεκίνησε από τη «μαρτυρία» μιας γυναίκας που έλεγε ότι είχε βάλει φωτιά ένας 90χρονος σε ένα άλλο οικόπεδο και όχι στον ελαιώνα. Ωστόσο, αυτό το οικόπεδο βρίσκεται σε άλλο σημείο της πυρκαγιάς, το οποίο κάηκε πολύ αργότερα. Άρα, καταρρίπτεται ο μύθος αυτός. Μετά, ακούστηκε μια άλλη «μαρτυρία», για τον 90χρονο που έβαλε φωτιά μέσα στον ελαιώνα. Μετά, ο παππούς «έγινε» γιαγιά και έκαιγε ξερόκλαδα, και μετά μας το ‘πε και ο Χαρδαλιάς. Εμείς, πάντως, στον Σχίνο 90χρονο δεν έχουμε στην περιοχή. Επίσης, όσοι λένε ότι είδαν τον παππού να καίει ξερόχορτα στον ελαιώνα, αυτό καταρρίπτεται με το εξής περιστατικό:

Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που είναι ακριβώς δίπλα στον ελαιώνα (όπου υποτίθεται άναψε η φωτιά) ήταν εκεί. Όταν τον ρωτήσαμε, μας είπε ότι από το απόγευμα δεν υπήρχαν κανένας καπνός, καμιά φωτιά και κανένας 90χρονος δίπλα από το σπίτι του. Στις 21.32 είδε ξαφνικά να πετάγονται φλόγες μέσα από τον ελαιώνα και πήρε αμέσως την Πυροσβεστική.

-Πόσοι κάτοικοι είστε στην περιοχή όπου ξεκίνησε η φωτιά;

Ελάχιστοι. Μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών μας.

-Άρα, αν υπήρχε παππούς, δεν υπάρχει περίπτωση να έτρεξε και να μπήκε τρομοκρατημένος μέσα στο σπίτι του;

Τι να σου πω τώρα… Τι δυνάμεις είχε αυτός ο παππούς για να τρέξει κιόλας; Πάντως, όλοι μετά τη φωτιά κάνουμε αγώνα δρόμου για να βρούμε τον υποτιθέμενο 90χρονο. Αλλά, αφού τον ξέρει ο Χαρδαλιάς και δεν τον έχουμε δει ποτέ εμείς, φτάνει και περισσεύει… Και, αφού ξέρει την ηλικία του, άρα γνωρίζει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση και περιμένουμε να τον ανακρίνουν.

-Ο 90χρονος πρέπει να έχει γίνει ανέκδοτο στην περιοχή σας…

Ε, ναι, εντάξει, είναι για γέλια πραγματικά.

-Πώς ξέφυγε τελικά η φωτιά, που έφτασε στο σημείο να κάψει όλα τα Γεράνεια Όρη;

Όταν πήγαμε εκεί, επικρατούσε πολύ δυνατός νοτιάς, 7-8 μποφόρ, με ριπές από βορειοδυτικό. Οπότε ξεκίνησε να πηγαίνει προς την περιοχή Αλμύρα, που βρίσκεται στη θάλασσα. Διέσχισε μια λωρίδα του βουνού και βγήκε από την άλλη πλευρά των Γερανείων.

-Υπήρξε κάτι που σου έκανε εντύπωση εκείνες τις δύσκολες ώρες;

Η φωτιά ξεκίνησε την ώρα της αλλαγής βάρδιας του πυροσβεστικού. Γιατί στον Σχίνο έχουμε και ένα πυροσβεστικό που φιλοξενούμε στα γραφεία μας. Και, όταν πήγαν για αλλαγή βάρδιας, αμέσως ξεκίνησε η πυρκαγιά. Με λίγα λόγια, ο υποτιθέμενος παππούς περίμενε να φύγει το πυροσβεστικό για να τη βάλει. 

Επίσης, υπήρχε και άλλο ένα παράδοξο: Υπάρχει ένας δασικός παράδρομος που συνδέει τη μια περιοχή με την άλλη, που θα μας έβγαζε στην κεντρική δεξαμενή για να προμηθευτούμε με νερό. Κάποιος λοιπόν είχε μπαζώσει τον δρόμο και είχε φτιάξει χαντάκια, για να μην μπορεί να περάσει κανείς. Και η Πυροσβεστική έπρεπε να γυρίσει 5 χιλιόμετρα πίσω για να προμηθευτεί νερό. Εκεί χάθηκαν όλα.

-Τι πιστεύεις ότι έφταιξε και φτάσαμε σε αυτή την τεράστια οικολογική καταστροφή;

Δεν υπήρξε καμιά πρόληψη για τα Γεράνεια Όρη εδώ και χρόνια. Έχουν κοπεί εδώ και χρόνια οι πυροφύλακες, δεν υπάρχει πουθενά αντιπυρική ζώνη, δεν γίνεται διαχείριση του δάσους.

-Οι κάτοικοι του Σχίνου τι λένε για όλα αυτά;

Οι συντοπίτες μου θρηνούν για το δάσος και δεν ξέρουμε αν θα το ξεπεράσουμε ποτέ όλο αυτό που ζήσαμε. Ξυπνάμε και βλέπουμε τα καμένα, και κλαίμε.

-Οι ανακριτικές υπηρεσίες της Πυροσβεστικής ζήτησαν τις δικές σας μαρτυρίες;

Όχι. Απολύτως τίποτα.

-Αν σου ζητήσουν να καταθέσεις, θα το κάνεις;

Ναι, φυσικά. Θα καταθέσω έτσι όπως έζησα τα γεγονότα. Και φυσικά, το τονίζω ξανά, δεν υπάρχει παππούς και δεν υπάρχουν πουθενά καύσεις φρέσκων κλαδιών πρόσφατης φωτιάς. Καθημερινά πηγαίνουμε στο σημείο και προσπαθούμε να βρούμε ένα σημάδι από τις θεωρίες που βγάζουν δημοσίως.-

Μαρτυρία «βόμβα»: Τη φωτιά στα Γεράνεια Όρη δεν την έβαλεκανένας 90χρονος!

[------>]

Κανένα κάθαρμα δεν δικαιούται να κάνει «μαθήματα δημοκρατίας» στους άλλους...

 

- «Εκλογές-παρωδία» χαρακτήρισε από νωρίς (πριν, δηλαδή, τη διεξαγωγή τους!) η «συλλογική Δύση» τις σημερινές προεδρικές εκλογές στη Συρία, όπου ο Μπασάρ Αλ Άσαντ επανεξελέγη στο πόστο του Προέδρου της χώρας με ποσοστό 95,1% επί των ψηφισάντων.

- Τις εκλογές κατήγγειλαν (επίσης «εγκαίρως») και οι εκπρόσωποι της λεγόμενης «συριακής αντιπολίτευσης». Μόνο που στα συστημικά Μέσα δεν διευκρινιζόταν ΠΟΙΑ αντιπολίτευση εννοούσε ο ποιητής: αυτή που στρογγυλοκάθεται στο Λονδίνο και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες «μασουλώντας» τις πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις των δυτικών μυστικών υπηρεσιών και εκπροσωπεί τον εαυτό της, άντε και τα μέλη των οικογενειών των «αντιπολιτευόμενων πολιτικών», ή εκείνη τη... «μετριοπαθή» που το πρωί, ως «Ισλαμικό Κράτος» ή «Τζεμπάτ-Αλ-Νούσρα» έκοβε κεφάλια αθώων Συρίων πολιτών και το απόγευμα ντυνόταν «διασώστης-ανθρωπιστής» με τα «Λευκά Κράνη»;;;

- Για να τελειώνουμε, λοιπόν, με την «παραφιλολογία» και τα αφηγήματα που ανάγουν σε «κακούς» και «δικτάτορες» όσους πολιτικούς ηγέτες κρατών δεν κάθονται σούζα μπροστά στους γκαουλάιτερ της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και των λοιπών... «ευγενών» πόλεων-εδρών των «ευαγών» ιδρυμάτων της «πολιτισμένης Δύσης»: η συμμετοχή στις συγκεκριμένες εκλογές ξεπέρασε το 78% των εγγεγραμένων πολιτών, που σε απόλυτα νούμερα εκφράζεται σε 14 εκατομμύρια πολιτών που έδωσαν την ψήφο τους στη συγκεκριμένη διαδικασία. 

Με άλλα λόγια, ο Μπασάρ Αλ Άσαντ, είτε το θέλουν είτε όχι τα «παπαγαλάκια» της προπαγάνδας του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου, χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης της συντριπτικής πλειοψηφίας του συριακού λαού και όλα τα υπόλοιπα είναι «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε»...

- Όταν στις ΗΠΑ έχει αναδειχθεί ΔΥΟ φορές μέσα στην τελευταία 20ετία Πρόεδρος αυτός που συγκέντρωσε... λιγότερες ψήφους από τον βασικό του αντίπαλο, όταν στη Γερμανία η Μέρκελ επιβιώνει στην εξουσία από το 2005 έχοντας εξαντλήσει όλους τους πιθανούς συνδυασμούς συμμαχιών (εκτός από αυτή με την Αριστερά), όταν τα τελευταία 65 χρόνια (με ελάχιστα διαστήματα εξαίρεσης) την Ελλάδα την κυβερνούν εναλλάξ τρία πολιτικά «τζάκια» από πατέρα σε γιο και από παππού σε εγγονό, όταν στην Ευρώπη υπάρχουν καθεστώτα είτε ημιφασιστικά (χώρες Βαλτικής, Ουγγαρία, Μαυροβούνιο, Κόσοβο κοκ) είτε ανοιχτά νεοναζιστικής έμπνευσης (Ουκρανία), όταν «στρατηγικοί σύμμαχοι» της Δύσης στον αραβικό κόσμο θεωρούνται χώρες όπου η έννοιες «δημοκρατία», «ελευθερία» και «εκλογές» αποτελούν λόγο φυλάκισης ή/και εκτέλεσης (πχ Σαουδική Αραβία), κανένα από αυτά τα καθάρματα δεν δικαιούται να κάνει «μαθήματα δημοκρατίας» στους άλλους...

- Μόνο η πλήρης έλλειψη εμπιστοσύνης στον προπαγανδιστικό οχετό των συστημικών Μέσων Εξημέρωσης και η πολιτική απείθεια στο καθεστώς... «δημοκτατορίας» που βιώνουμε μέρα με τη μέρα ολοένα και πιο έντονα να επιβάλλεται «ρητώς και δια ροπάλου» στους πολίτες στη χώρα μας και αλλού είναι τρόποι επιβίωσης (φυσικής και πολιτικής) στις παρούσες δύσκολες συνθήκες. Επιπλέον είναι και αναγκαίες (αν και από μόνες τους όχι ικανές) συνθήκες για το επόμενο βήμα, δηλαδή την αποτίναξη του καπιταλιστικού ζυγού και τη μετάβαση στην πραγματική λαϊκή εξουσία...

[------>]