Λευτεριά στο Λεωνίδα (ρε)





Μικροφωνική στη Μιχαλακοπούλου για την άμεση απελευθερωση του
 
''Συνελήφθη ο Λεωνίδας Μπόμπολας για φοροδιαφυγή
Mε την αυτόφωρη διαδικασία η σύλληψη του διευθύνοντος συμβούλου της Ελλάκτωρ για υπόθεση που σχετίζεται με τη λίστα Λαγκάρντ. Κλήθηκε να καταβάλλει περίπου 2 εκατ. ευρώ. Οδηγείται ενώπιον της Εισαγγελίας.

Ποινική δίωξη για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος ασκήθηκε στον Λεωνίδα Μπόμπολα, διευθύνοντα σύμβουλο της Ελλάκτωρ, ο οποίος συνελήφθη για φοροδιαφυγή σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ.

Το ποσό που κλήθηκε να πληρώσει αλλά δεν κατέβαλε είναι περίπου δυο εκατομμύρια. Σε βάρος του κατατέθηκε μηνυτήρια αναφορά και ακολουθήθηκε η αυτόφωρη διαδικασία.
Ο γνωστός επιχειρηματίας οδηγείται ενώπιον της Εισαγγελίας''.

[--->] 

 τι ελέγχει ο Λ.Μπόμπολας :
[--->]http://info-war.gr/wp-content/uploads/2015/04/CDLxBZOWYAAjoIa.jpg

Η επισφάλεια δεν αναπτύσσει την οικονομία. Αφού το παραδέχεται και το ΔΝΤ...



 Guido Iodice και Daniela Palma

Μετά την αποτυχία της (δήθεν) επεκτατικής λιτότητας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μεταξύ 2013 και 2014  άλλαξε τροπάρι. Σήμερα στο ρεφρέν των υποδείξεων περιλαμβάνονται οι λεγόμενες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», και ειδικότερα η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας των κρατών  μελών  της  ευρωζώνης.

Σύμφωνα με την Επιτροπή, αλλά και τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι (που τη μία μέρα τις επικαλείται  και την  άλλη όχι), φαίνεται ότι η  κατάργηση  δικαιωμάτων των εργαζομένων αποτελεί μια επείγουσα ανάγκη προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγικότητα των επιχειρήσεων  των χωρών του Νότου,  η οποία έχει μείνει στάσιμη. Με βάση αυτή την παραδοχή, όλα αυτά τα χρόνια τόσο οι κυβερνήσεις της κεντροαριστεράς, όσο και  της κέντροδεξιάς.έχουν προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές της εργατικής νομοθεσίας.

Ερχεται όμως,τώρα, το ΔΝΤ με την  έκθεση του  για τις Προοπτικές της Παγκόσμιας Οικονομίας  του Απριλίου του 2015 (World Economic Outlook 2015) ,να υποστηρίξει ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις  ότι η ευελιξία συμβάλει  θετικά στην  παραγωγή. Μια παραδοχή  που είναι μάλλον εντυπωσιακή, αν αναλογιστεί κανείς  ότι η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας ήταν ανέκαθεν ένας από τους όρους που έβαζε το ίδιο του ΔΝΤ προκειμένου να δώσει οικονομική βοήθεια, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντιμετωπίζουν κρίση.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ η επίδραση  των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην παραγωγικότητα είναι σημαντική όταν πρόκειται για την απελευθέρωση της αγοράς αγαθών και των υπηρεσιών, τη χρήση   καινοτομιών και  πιο εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού,  μεγαλύτερες δαπάνες  στην έρευνα και την ανάπτυξη. Αντίθετα η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας στατιστικά δεν φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά την παραγωγικότητα. 
Αυτός είναι ο λόγος που το ΔΝΤ προτείνει στις προηγμένες οικονομίες, σταθερή στήριξη της ζήτησης για την ενθάρρυνση των επενδύσεων και την ανάπτυξη του κεφαλαίου, αλλά και την υιοθέτηση   πολιτικών και  μεταρρυθμίσεων που να μπορούν να αυξήσουν σημαντικά το επίπεδο τη δυναμική της  παραγωγής.
 Οι πολιτικές αυτές πρέπει να περιλαμβάνουν μεταρρυθμίσεις στις αγορές προϊόντων, μεγαλύτερη στήριξη  στην έρευνα και την ανάπτυξη και μια πιο εντατική χρήση του εργατικού δυναμικού υψηλής ειδίκευσης και κεφαλαιουχικά αγαθά που να  προκύπτουν από την τεχνολογία της πληροφορίας και των επικοινωνιών, περισσότερες επενδύσεις σε έργα υποδομής για την αύξηση του φυσικού κεφαλαίου και δημοσιονομικές πολιτικές  και  πολιτικές  δαπανών που να αποσκοπούν στην αύξηση της συμμετοχής του εργατικού δυναμικού.

Το ΔΝΤ μόλις τώρα έρχεται να παραδεχτεί, αφού αυτό το έχουν κάνει προ πολλού αρκετοί οικονομολόγοι  - και συστημικοί – οι οποίοι τόνιζαν ότι η «χαμηλή πτήση»  προς την ευελιξία, δηλαδή η  περικοπή των εγγυήσεων και της προστασίας των εργαζομένων και οι συμβάσεις επισφαλούς εργασίας, στην  πράξη δίνουν τα κίνητρα στις επιχειρήσεις να μη προχωρούν σε καινοτομίες και να αντικαθιστούν τα κεφάλαια επένδυσης  και τις νέες  τεχνολογίες με πιο κακοπληρωμένη εργασία. Με άλλα λόγια,  η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας αποδυναμώνει την «εσωτερική πίεση» που υποχρεώνει  τις εταιρείες να αναζητήσουν  καλύτερες μεθόδους παραγωγής, αντί  να φυτοζωούν λόγω της  μείωσης του κόστους εργασίας.

Παρ 'όλα αυτά, αυτό που κυριαρχεί στο δημόσιο διάλογο είναι η ακλόνητη πεποίθηση ότι  περισσότερο ευελιξία οδηγεί σε αύξηση της παραγωγικότητας. Αλλά η ιδέα ότι η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας μακροπρόθεσμα,βελτιώνει τις αναπτυξιακές προοπτικές μιας χώρας δεν είναι πιο βάσιμη από την υπόθεση – που σε μεγάλο βαθμό έχει αποδειχτεί αποτυχημένη - ότι η δημοσιονομική εξυγίανση αυξάνει πιο πολύ το  ΑΕΠ.

Η πέμπτη φάλαγγα ξαναχτύπησε : '' Μανώλης Κεφαλογιάννης: Βγάλτε έξω τα λεφτά σας γιατί έρχεται κούρεμα! ''

Την τακτική εκφοβισμού του λαού με απώτερο σκοπό την επιστροφή τους στην εξουσία φαίνεται πως ακολουθούν στελέχη της Νέα Δημοκρατίας. Μετά την περιβόητη και έμμεση προεκλογική προτροπή του Άδωνι Γεωργιάδη να σηκώσει ο κόσμος τα χρήματά του από τις τράπεζες σε περίπτωση που βγει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Μανώλης Κεφαλογιάννης πρότεινε (μετεκλογικά πλέον και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), δίχως ενδοιασμούς και δεύτερες σκέψεις σε πολίτες να πάνε στις Τράπεζες και να βγάλουν τα λεφτά τους.

Σύμφωνα με πληροφορίες που έφτασαν στο koutipandoras.gr, ο”ευαίσθητος” σε θέματα που απασχολούν την κοινωνία (όπως χαρακτηρίζεται από δελτίο τύπου εξέδωσε το πολιτικό του γραφείο) κ. Κεφαλογιάννης, κατά την παρουσία του στην Κρήτη και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια συνάντησής του το περασμένο Σάββατο 18 Απριλίου, με τους αμπελουργούς του νομού Ηρακλείου, πρότεινε στους πολίτες να σηκώσουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες καθώς...έρχεται κούρεμα καταθέσεων από μηδέν ευρώ!

Φαίνεται πως ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας προσπαθεί να δημιουργήσει κύμα “τρομοκρατημένων πολιτών”, κάτι περίπου σαν τον φοβισμένο πρώην Υπουργό Οικονομικών, Γκίκα Χαρδούβελη, ώστε να μη μείνει ευρώ στις Τράπεζες.

Είναι τραγικό την ίδια στιγμή που μία ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να βρει λύσεις για συμφωνία στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, χωρίς την υιοθέτηση μέτρων για εκ νέου μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, χωρίς νέα μαζικά κύματα απολύσεων, φωνές από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία δεν έφερε αντίσταση σε κανένα μέτρο λιτότητας και καταπάτησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, να προσπαθούν να στήσουν ένα“οργανωμένο bank run”.
Μάλιστα, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τέτοιου είδους φωνές προέρχονται από το εσωτερικό της χώρας.

Είναι λογικό να περιμένει κανείς οργανωμένες ενέργειες εκφοβισμού από το εξωτερικό και ιδιαίτερα από την πλευρά των δανειστών. Όχι όμως, από το εσωτερικό της ίδιας της χώρας η οποία διαπραγματεύεται.

Διάψευση από Κεφαλογιάννη
Το koutipandoras.gr επικοινώνησε με τον ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος ανέφερε ότι δεν θυμάται να είπε κάτι τέτοιο στη συγκεκριμένη σύσκεψη.
“Δεν θυμάμαι να είπα κάτι τέτοιο. Πώς να κάνεις μία κουβέντα για οικονομικά θέματα; Δεν επρόκειτο για οικονομική σύσκεψη αλλά για αγροτική σύσκεψη”, είπε χαρακτηριστικά ο κ Κεφαλογιάννης.

Αξίζει να σημειωθεί πάντως, ότι απαντώντας στην ερώτησή μας για το εάν διαψεύδει την εν λόγω δήλωση, υπογράμμισε αρχικά ότι δεν κάνει εκείνος ρεπορτάζ. Μάλιστα, προσπαθώντας να στηρίξει τη θέση του είπε “και ποιος καταλαβαίνει τώρα από τους αγρότες για το τι θα πω εγώ οικονομικά;”, επισημαίνοντας πως τα ζητήματα αυτά είναι τεχνικά ενώ η κουβέντα επρόκειτο ξεκάθαρα για αγροτικά θέματα.
“Δεν ειπώθηκε σίγουρα κάτι τέτοιο εκεί πέρα”, συμπλήρωσε.

“Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, επειδή στερεύει από χρήματα η Ελλάδα, η μόνη πηγή που έχει να πάρει χρήματα η κυβέρνηση είναι η φορολογία των καταθέσεων” είπε ο ευρωβουλευτής της ΝΔ παραπέμποντάς μας σε αντίστοιχες δηλώσεις του στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ.

Τι να κάνουμε και (κυρίως) πώς να το κάνουμε...


17_06280626.-500x333
 Η Κυβέρνηση –και και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ– βρίσκονται μπροστά σε ένα πολύ    συστηματικό και συγκροτημένο σχέδιο επικονωνιακής, και επομένως πολιτικής, υπονόμευσης. Το σχέδιο αυτό θα ενταθεί το επόμενο διάστημα και επομένως απαιτείται αντίστοιχα συστηματική απάντηση.

 Το επικοινωνιακό επιτελείο των κομμάτων της διαπλοκής (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) γνωρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί αναλλοίωτο το ηθικό του πλεονέκτημα έναντι του παλιού συστήματος εξουσίας.

Αυτό προκύπτει από τις ειδικές ποιοτικές έρευνες που διενεργούν τον τελευταίο μήνα διάφορα πολιτικά και οικονομικά κέντρα.
 Εχουν πλήρη επίγνωση επομένως ότι κάθε προσπάθεια αντιπολιτευτικής φθοράς θα πέφτει στο κενό, αν δεν πληγεί ο ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς στο σημείο αυτό. Υπενθυμίζω ότι ένα βασικό στοιχείο του κομματικού και πολιτικού ανταγωνισμού είναι ότι την πολιτική πρωτοβουλία την έχει πάντοτε το κόμμα εκείνο που διαθέτει το ηθικό πλεονέκτημα, όσα καθαρώς πολιτικά σφάλματα κι’αν κάνει στην άσκηση της εξουσίας.
Ειδικότερα δε στην Ελλάδα, όπου η πολιτική διαφθορά και διαπλοκή έλαβε την προηγούμενη εικοσαετία εκρηκτικές διαστάσεις, το ζήτημα αυτό είναι πλέον δομικό χαρακτηριστικό του κομματικού ανταγωνισμού.

Στη βάση των παραπάνω παραδοχών εφαρμόζεται μεθοδικά μια προσπάθεια αποδόμησης του ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του, η οποία λαμβάνει το χαρακτήρα ενός οργανωμένου πολιτικού bullying. Η προσπάθεια αυτή είναι μελετημένη και πολύ καλά σχεδιασμένη.

Χρησιμοποιεί κατασκευασμένα ή ανύπαρκτα ή και απολύτως γελοία στοιχεία, αλλά και υπαρκτά ενδεχομένως «θέματα» τριτεύουσας σημασίας.
Στο πλαίσιο αυτό εμφανίστηκαν το προηγούμενο διάστημα «θέματα» όπως η «συμβία του Παρασκευόπουλου», τα «συμφωνητικά και οι συνεργάτιδες του Κατρούγκαλου», το «υπενοικιαζόμενο σπίτι» της γυναίκας του Βαρουφάκη, η νοσηλεία της Βαλαβάνη σε ιδιωτικό νοσοκομείο, το «λάστιχο στην Αιδηψό», οι «συγγενείς που διορίστηκαν», και πάει λέγοντας.

Ο μηχανισμός παραγωγής και κυκλοφορίας της «είδησης» είναι συγκεκριμένος και πολύ απλός. Υπάρχει ένα κέντρο που «συγγράφει την είδηση» και κατόπιν την προωθεί σε μια πλειάδα sites στο διαδίκτυο, τα οποία και την αναπαράγουν αυτολεξεί.
Η επιλογή του διαδικτύου γίνεται για δύο λόγους:
α) γιατί έχει τη δυνατότητα μεγάλης διάδοσης σε πάμπολλα παράπλευρα «ενημερωτικά κέντρα» και, β) γιατί δημιουργεί σκόρπιες εικόνες που συμβάλλουν από διαφορετικό δρόμο στη διάδοση της έρπουσας ιδέας ότι «όλοι ίδιοι είναι και λίγο-πολύ τα ίδια κάνουν».
 Οι εφημερίδες και τα ιδιωτικά κανάλια έρχονται κατόπιν να «σκουπίσουν» τα θραύσματα αυτού του bullying, θέτοντας στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τη «συνολική εικόνα της κυβερνητικής πολιτικής».

Πολλοί πιστεύουν ότι επειδή οι κατασκευασμένες «ειδήσεις» είναι τόσο εξόφθαλμα ανόητες, ξεχνιούνται και ξεπερνιούνται εύκολα.

Είναι εν μέρει μόνον σωστή η άποψη αυτή. Ναι μεν οι «ειδήσεις» αυτές δεν αντέχουν χρονικά πάνω από μία ημέρα ή μερικές ώρες, ωστόσο συμβάλουν σε ένα μακρόπνοο και αφανές σχέδιο φθοράς.

Για τους εμπνευστές και σχεδιαστές αυτής της επικοινωνιακής πολιτικής το γεγονός ότι αναδεικνύουν είτε ανύπαρκτα είτε γελοία «θέματα» είναι τελείως δευτερεύον.
Το πιθανότερο μάλιστα είναι αυτό να γίνεται απολύτως συνειδητά.
Σημασία για το αντίπαλο επικοινωνιακό επιτελείο και τους συμβούλους του είναι η συνεχής καθημερινή «κατασκευή», που δημιουργεί σπιράλ διάδοσης και συζήτησης, ακόμα και σε δεύτερο επίπεδο ή σε δεύτερο χρόνο.
Το σχέδιο είναι να παρεισφρύσει και να νομιμοποιηθεί από εκατοντάδες δρόμους και δρομάκια η ιδέα ότι «και ο ΣΥΡΙΖΑ ίδιος είναι», «τα ίδια κάνει», κλπ.

Η επιχείρηση αυτή είναι μακράς πνοής και στόχευσης.
Δεν σκοπεύει δηλαδή να πλήξει απλώς έναν υπουργό ή ένα στέλεχος, αλλά να εργαλειοποιήσει τον υπουργό αυτόν ή το στέλεχος στον πόλεμο φθοράς που κάνει.

Ο στόχος είναι σαφής. Την ώρα της κρίσιμης πολιτικής σύγκρουσης, την οποία το σύστημα την έχει προσδιορίσει περίπου στα τέλη Ιουνίου, ο ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί περικυκλωμένος από μία τάφρο, έτσι ώστε να πέσει μέσα χωρίς δυνατότητα ούτε καν υποχώρησης.

Είναι λοιπόν προφανές ότι η Κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιδράσουν συντεταγμένα και επιστημονικά, όσο συντεταγμένα και επιστημονικά τουλάχιστον δουλεύει ο αντίπαλος. Ετσι:
  1. Πρέπει να υπάρξει μια μεθοδική επικοινωνιακή αντεπίθεση στον πόλεμο φθοράς που επιχειρείται, με αιχμή τη δημοσιοποίηση και πολιτική στοχοποίηση όλων των πολιτικών φαυλότητας που ασκήθηκαν στο προηγούμενο διάστημα. Στο σημείο αυτό η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει αμείλικτη, όσο αμείλικτο είναι και το σύστημα εξουσίας που αντιμετωπίζει.
  2. Πρέπει να επιταχυνθεί η υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος με αιχμή του δόρατος το ξήλωμα της αντιδραστικής εργατικής νομοθεσίας της μνημονιακής περιόδου και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, έστω και σταδιακά.
  3. Πρέπει να αποδομεί καθημερινά τις επιθέσεις που δέχεται, αφενός μεν γελοιοποιώντας τις ανακρίβειες και τις διαστρεβλώσεις που αναπαράγονται, αφετέρου δε αναδεικνύοντας στην καθημερινή ατζέντα το σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα της χώρας, με προτάσεις και πρωτοβουλίες.
  4. Πρέπει επίσης η Κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει να οργανώνει από τώρα «διαρκή πορεία προς το λαό», με ανοικτές συγκεντρώσεις-συνελεύσεις σε κάθε πόλη και χωριό της χώρας, όπου θα εξηγείται λεπτομερώς η κυβερνητική πολιτική, τα βήματα, οι αδυναμίες, τα προβλήματα και οι στόχοι.
  5. Πρέπει τέλος κάθε στέλεχος και κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και συνεργαζόμενος με αυτόν, να διαφυλάξει με κάθε μέσον και κάθε τρόπο το ατομικό ηθικό του βάρος και να μην αφήσει κανέναν και τίποτα να το πλήξει.
Η μάχη για την Αριστερά μόλις ξεκίνησε.

[--->]

Στόχος ο ''εσωτερικός εχθρός''

 Περνάει … ο ευρωστρατός της Ευρώπης… φρουρός

Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος I.J.F.

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ
Το ζήτημα της προέλευσης του Ευρωστρατού πρέπει να αναφερ­θεί στο πλαίσιο των προσπαθειών της Ε.Ε. να διαμορφώσει τις δικές της στρατιωτικές δυνάμεις ώστε να μπορεί να επεμβαίνει σε περιοχές με ακτίνα δράσης 7.000 χλμ περιμετρικά των Βρυξελών.

Η επίκληση των ευρωπαϊκών αξιών από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιούνκερ χρησιμοποιείται για να επαναπροωθηθεί η ιδέα της δημιουργίας «Ευρωστρατού», ο οποίος όπως αναφέρει θα στείλει και το ανάλογο μήνυμα στη Ρωσία.
Σε μια περίοδο όπου η ενιαία οικονομική πολιτική, στηριγμένη στο νεοφιλελεύθερο δόγμα, έχει οδηγήσει σε κοινωνικό πισωγύρισμα προς όφελος των μονοπωλίων και των ηγεμονικών δυνάμεων, ο πρόεδρος της Κομισιόν θέτει ξανά στο τραπέζι τη θέση για ενιαίο στρατό της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς όφελος ασφαλώς του στρατιωτικο- βιομηχανικού κατεστημένου.

Ήδη με βάση τη συνθήκη της Λισαβόνας, την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας και άμυνας προωθείται ο συντονισμός της Ε.Ε. και των στρατιωτικών της σωμάτων με το ΝΑΤΟ και η αλληλοσυμπλήρωσή τους.