Η αντιπαράθεση μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών είναι πολύ σκληρή,
αλλά ζωτικής σημασίας. Για την Ελλάδα και για όλους εμάς που θέλουμε μια
άλλη Ευρώπη. Επιτέλους, το μεγάλο ερώτημα τι σημαίνει ότι είμαστε μια κοινότητα, τέθηκε επί τάπητος και δεν μπορεί πλέον να μένει άλλο
κρυμμένο.
«Θα τους κάνουμε να το πληρώσουν». Σε αυτή την φράση, που η εξιστόρηση όσων συνέβησαν στην τελευταία συνεδρίαση του Eurogroup μας παραπέμπει, βρίσκεται όλη η ουσία του «ελληνικού ζητήματος». Πέρα από το όποιο ζήτημα ουσίας είναι προφανές ότι στις Βρυξέλλες παίζετε ένα πολιτικό παιχνίδι υψίστης σημασίας και ότι αυτό μας αφορά : πρέπει να τιμωρηθεί αυτός που, για πρώτη φορά στα 58 χρόνια της ιστορίας της, τόλμησε να αμφισβητήσει την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να αμφισβητήσει τα κριτήρια λειτουργίας του οικοδομήματος που θα πρεπε να αποτελεί μια κοινότητα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει, και αυτός που το προσπάθησε πρέπει να τιμωρηθεί. Αλίμονο αν υπάρξει κάποιο άνοιγμα στην πολιτική. Δηλαδή στη συναπόφαση.
Οπότε ο κ Jeroen Dijssebloem σήκωσε το δαχτυλάκι για να πει όχι, επτά μεταρρυθμίσεις δεν είναι αρκετές, θέλουμε είκοσι. Την επόμενη φορά θα ζητήσουν 25, ποιος ξέρει ;
Κατά του Βαρουφάκη δεκαεπτά ρομπότ συνεχίζουν να απαιτούν από την κυβέρνηση Τσίπρα, που έχει μια άνευ προηγουμένου ισχυρή λαϊκή υποστήριξη, να πληρώσει για όλα τα δεινά που συσσώρευσε αυτός που μπορεί να είναι Έλληνας, αλλά το πιο σημαντικό δεν είναι η χώρα προέλευσης του, αλλά το ότι είναι κομματικός και ταξικός σύντροφος, αυτών που θέλουν να δώσουν μαθήματα ηθικής: των υπουργών της κυβέρνησης Σαμαρά.
«Θα τους κάνουμε να το πληρώσουν». Σε αυτή την φράση, που η εξιστόρηση όσων συνέβησαν στην τελευταία συνεδρίαση του Eurogroup μας παραπέμπει, βρίσκεται όλη η ουσία του «ελληνικού ζητήματος». Πέρα από το όποιο ζήτημα ουσίας είναι προφανές ότι στις Βρυξέλλες παίζετε ένα πολιτικό παιχνίδι υψίστης σημασίας και ότι αυτό μας αφορά : πρέπει να τιμωρηθεί αυτός που, για πρώτη φορά στα 58 χρόνια της ιστορίας της, τόλμησε να αμφισβητήσει την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να αμφισβητήσει τα κριτήρια λειτουργίας του οικοδομήματος που θα πρεπε να αποτελεί μια κοινότητα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει, και αυτός που το προσπάθησε πρέπει να τιμωρηθεί. Αλίμονο αν υπάρξει κάποιο άνοιγμα στην πολιτική. Δηλαδή στη συναπόφαση.
Οπότε ο κ Jeroen Dijssebloem σήκωσε το δαχτυλάκι για να πει όχι, επτά μεταρρυθμίσεις δεν είναι αρκετές, θέλουμε είκοσι. Την επόμενη φορά θα ζητήσουν 25, ποιος ξέρει ;
Κατά του Βαρουφάκη δεκαεπτά ρομπότ συνεχίζουν να απαιτούν από την κυβέρνηση Τσίπρα, που έχει μια άνευ προηγουμένου ισχυρή λαϊκή υποστήριξη, να πληρώσει για όλα τα δεινά που συσσώρευσε αυτός που μπορεί να είναι Έλληνας, αλλά το πιο σημαντικό δεν είναι η χώρα προέλευσης του, αλλά το ότι είναι κομματικός και ταξικός σύντροφος, αυτών που θέλουν να δώσουν μαθήματα ηθικής: των υπουργών της κυβέρνησης Σαμαρά.
Την στιγμή ακριβώς που εξελίσσόταν αυτό το σκηνικό ένας από αυτούς, και ο πιο σημαντικός, λόγω του ότι είναι υπουργός Οικονομικών, ο Γκίκας Χαρδούβελης, αποκαλύφθηκε ότι έβγαλε παράνομα από τη χώρα 450.000 ευρώ και τα έστειλε σε φορολογικό παράδεισο της Αγγλίας. «Ήθελα να εξασφαλίσω το μέλλον των παιδιών μου»- δικαιολογήθηκε. Ο δυστυχής.
Δεν έχουν περάσει ούτε δυο μήνες από τότε που νέα πρόσωπα, πολύ διαφορετικά από αυτά που είχαν πάντα τον έλεγχο της χώρας, ανέλαβαν τα ηνία της Ελλάδας για να διαχειριστούν μια τεράστια οικονομική και ανθρωπιστική καταστροφή. Αλλά η θαυμάσια Ευρώπη δεν είναι διαθετημένη να τους δώσει το χρόνο,έτσι ώστε να μπορέσουν να κάνουν κάποιες διορθωτικές κινήσεις και να επανεκκινήσει η ανάπτυξη της χώρας, παρά το ότι όλο και αυξάνονται οι προειδοποιήσεις Ευρωπαίων και Αμερικάνων οικονομολόγων, που καλούν τις Βρυξέλλες να λογικευτούν, αντί να βγάζουν αυτοκρατορικά διατάγματα.
Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ,γνωρίζαμε όμως ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε. Ηταν όμως σημαντικό να αποδεχθούμε την πρόκληση. Για την Ελλάδα και για όλους εμάς που θα θέλαμε μια διαφορετική Ευρώπη. Τελικά,, το μεγάλο ερώτημα τι σημαίνει να είμαστε μια κοινότητα, κάτι που διαφέρει από την αγορά, τέθηκε επί τάπητος και δεν μπορεί να μένει κρυμμένο άλλο.Είναι δε ενοχλητικό να ακούμε μετά από όλα αυτά, να επαναλαμβάνονται ρητορικές επικλήσεις για την Ευρώπη που έφερε την ειρήνη και την ευημερία. Αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι και αυτός ένας πόλεμος σε εξέλιξη.Με τα ανθρώπινα θύματα του .
Αν υπάρχουν αμφιβολίες, και αν ασκείται κριτική στα πεπραγμένα του Βαρουφάκη και του Τσίπρα; Ασφαλώς, και κάτι τέτοιο συμβαίνει. Μέσα στο ίδιο τους το κόμμα και από το υπουργικό Συμβούλιο. Αυτό είναι κατανοητό. Αλλά νομίζω ότι είναι άδικο. Πρόκειται για ένα πόλεμο μεγάλης διάρκειας, όχι για μια γλήγορη και αποφασιστική μάχη. Με πισωγυρίσματα και βήματα προς τα εμπρός,και πολλά κοινά σημεία με ένα πραγματικό αντάρτικο.
Αλλά γιαυτό θα πρέπει να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας: τα αποτελέσματα δεν μπορούν να
μετρηθούν άμεσα, είναι ήδη νίκη ότι έχει επιβληθεί μια νέα συζήτηση, ότι έχουν
βγει στην επιφάνεια αντιφάσεις (οι οποίες, παρά τη φαινομενική ενότητα του
μετώπου των Βρυξελλών διαφαίνονται ήδη)
και ότι αυτό για πρώτη φορά δίνει πνοή σε ένα λαϊκό κίνημα αλληλεγγύης στον
ΣΥΡΙΖΑ, πραγματικά ευρωπαϊκό ,για ένα ζήτημα που μας αφορά όλους.
Και αυτό είναι
ήδη πολύ και δίνει θάρρος σε όλους μας. Γι 'αυτό και θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους
συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ και τους ζητάμε να
συνεχίσουν.
ΠΗΓΗ
