Πως είναι δυνατόν μια μικρή και ανυπεράσπιστη χώρα να μη θέλει την ισχυρή προστασία του ευρώ ;

«Όχι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση λέει η Ισλανδία 

 Συντάκτης: efsyn.gr

 Η Ισλανδία ανακοίνωσε ότι απέσυρε την υποψηφιότητά της για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δύο χρόνια μετά την ανάδειξη της ευρωσκεπτικιστικής κεντροδεξιάς [@] κυβέρνησης, που είχε δεσμευτεί προεκλογικά ότι θα έβαζε τέλος στη διαδικασία αυτή.

Συγκεκριμένα, οι σχετικές διαδικασίες ένταξης είχαν «παγώσει» από τον Απρίλιο του 2013, όταν το συντηρητικό κόμμα της Ανεξαρτησίας και το Κεντρώο κόμμα της Προόδου σχημάτισαν κυβέρνηση συνασπισμού. Μάλιστα, το νομοσχέδιο είχε κατατεθεί για ψήφιση πριν από το καλοκαίρι, αλλά δεν προχώρησε η διαδικασία γιατί υπήρξαν αντιδράσεις από την αντιπολίτευση.

Ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας ανέφερε σε ανακοίνωσή του ότι ενημέρωσε για την απόφαση αυτή τη Λετονία, τη χώρα που προεδρεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατά το τρέχον εξάμηνο. Η Λετονία με τη σειρά της ενημέρωσε για το θέμα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Η Ε.Ε. είχε δώσει στην Ισλανδία 5,8 εκατομμύρια ευρώ για το 2013 στο πλαίσιο του μηχανισμού προενταξιακής βοήθειας, μετά την υποβολή του αιτήματος του Ρέικιαβικ το 2009.

Διαβαστε επισης:

Ο Ισλανδός πρόεδρος εναντίον της λιτότητας

  Επίσης :

 Ισλανδία: «Βγήκαμε από την κρίση γιατί δεν ακούσαμε την Τρόικα» 

 

Ο Μπέος κάλεσε δυνάμεις καταστολής εναντίον πολιτών που διαμαρτύρονται για την ιδιωτικοποίηση του νερού

Αντιμέτωποι με δυνάμεις καταστολής (ΟΠΚΕ) ήρθαν στο Βόλο, πολίτες που αντιδρούν στην προωθούμενη από τον Αχιλλέα Μπέο, ιδιωτικοποίηση της άρδευσης της πόλης.

Τρεις διαδηλωτές μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, μετά τη σύγκρουση με τις ΟΠΚΕ που προχώρησαν και σε χρήση χημικών. Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο κτίριο της ιδιωτικής εταιρίας ύδρευσης, όπου είναι σε εξέλιξη η συνάντηση εκπροσώπων της ΔΕΥΑΜΒ με τον Δήμαρχο Αχιλλέα Μπέο. Βρήκαν όμως την είσοδο αποκλεισμένη από σεκιούριτι και ΜΑΤ. Αντίθετοι με τις προθέσεις Μπέου να περάσει τη διαχείριση της άρδευσης στην ΔΕΥΑΜΒ, είναι και οι πρόεδροι των τοπικών συμβουλίων.

Οι δανειστές είπαν να μην πληρώσουμε μισθούς για 1-2 μήνες

Τι αποκαλύπτει η Έλενα Παναρίτη για το πρόβλημα ρευστότητας και το Brussels Group...

Σοκ προκαλεί η πρόταση που κατέθεσαν μετ' επιτάσεως οι εκπρόσωποι των "Θεσμών" -αποκαλούμενοι πλέον, Brussels Group- κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης που είχαν με την σύμβουλο του Γιάνη Βαρουφάκη, Έλενα Παναρίτη. 

Σύμφωνα με τα όσα φέρεται να δήλωσε η Παναρίτη, οι απεσταλμένοι των εταίρων συζητώντας για το μείζον πρόβλημα ρευστότητας που αντιμετωπίζει η χώρα, πρότειναν να κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών σε μισθούς για 2 μήνες το κράτος για να μπορέσει να ανταπεξέλθει.

Ανταγωνιστική υποτίμηση

του Robert Kurz

Ενα ισχυρό νόμισμα, με υψηλή συναλλαγματική ισοτιμία,γενικά θεωρείται  ως σημάδι  οικονομικής ανωτερότητας. Τα λεγόμενα ασθενή νομίσματα, είναι τα νομίσματα των μικρών χωρών ή των χωρών  που είναι υποψήφια να ηττηθούν στην παγκόσμια αγορά. Ο κανόνας αυτός, ωστόσο, φαίνεται πως έχει χάσει την αξιοπιστία του. Όλοι φοβούνται  ότι το νόμισμα τους μπορεί να γίνει πιο ακριβό. Στην Ελβετία, η κεντρική τράπεζα παρέμβηκε για να φτηνύνει το ελβετικό φράγκο που ήταν σε άνοδο έναντι του ευρώ. Οι κεντρικές τράπεζες της Ιαπωνίας και άλλων χωρών ακολουθούν την ίδια πολιτική έναντι του δολάριου. Και αναδυόμενες χώρες όπως η Βραζιλία παλεύουν απεγνωσμένα ενάντια στην ανατίμηση των νομισμάτων τους. Αντίθετα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη δεν ανησυχούν καθόλου από την τάση υποτίμησης των νομισμάτων τους, κάτι που  δεν το θεωρούν πλέον και τόσο σημαντικό.

Μετά το δήθεν τέλος της κρίσης μπορούμε δηλαδή να αρχίσουμε να μιλάμε για  την ανταγωνιστική υποτίμηση.

Το ζήτημα εξηγείται από την αλλαγή της οικονομικής δομής του καπιταλισμού.  Η σταθερότητα της παγκόσμιας οικονομίας βασίζεται μόνο σε πιστωτικές φούσκες, σουρεαλιστικών διαστάσεων, και στις διεθνείς συναλλαγές με τις οποίες αυτές συνδέονται.

Για τις πλεονασματικές χώρες, όπως η Ιαπωνία, η Κίνα και η Γερμανία, η εξάρτηση από τις εξαγωγές είναι μονόδρομος, ενώ οι ελλειμματικές χώρες  εξαρτώνται και αυτές  από το μονόδρομο ροής του διεθνικού χρηματικού κεφαλαίου. Και στις δύο περιπτώσεις, τα όρια έχουν εξαντληθεί. Τώρα ο καθένας προσπαθεί να ανακτήσει τη θέση του σε βάρος των άλλων. 

Κάποιοι προσπαθούν να σώσουν με κάθε κόστος το πλεόνασμα των εξαγωγών τους, κάποιοι άλλοι με τη σειρά τους θέλουν να κατακτήσουν ένα μεγαλύτερο μερίδιο των εξαγωγών. Αλλά οι εξαγωγές μιας χώρας γίνονται τόσο πιο φθηνές και συνεπώς πιο ανταγωνιστικές, όσο πιο φθηνό είναι το νόμισμα ,ενώ οι εισαγωγές, αντίθετα, γίνονται πιο ακριβές. Η ανταγωνιστική υποτίμηση δείχνει ότι παντού ακολουθείται ο δρόμος της εσωτερικής υποτίμησης της οικονομίας  και το βάρος δίνεται μόνο στην αύξηση των εξαγωγών.

Στην ευρωζώνη έχουμε την ιδιαίτερα παράδοξη κατάσταση όπου οι ελλειμματικές χώρες να μην μπορούν να υποτιμήσουν έναντι της πλεονασματικής χώρας, της Γερμανίας, επειδή έχουν το ίδιο νόμισμα. Επιπλέον, το σχετικά αδύναμο ευρώ, ακριβώς λόγω της κρίσης χρέους στη νότια Ευρώπη, αυξάνει ακόμη περισσότερο τις γερμανικές εξαγωγές στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό βέβαια δεν μπορεί  να κρατήσει για πολύ,αφού υπονομεύει τις ίδιες τις προϋποθέσεις ύπαρξης του ενιαίου νομίσματος.Αυτό που θα  βάλει τέρμα στο ευρώ είναι ο οδοστρωτήρας των εξαγωγών της Γερμανίας. Δεν υπάρχει εγχειρίδιο πολιτικής οικονομίας που να δείχνει ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να λειτουργήσει. Η διάλυση του ευρώ,όμως, και η επιστροφή στα παλαιά εθνικά νομίσματα θα εκτινάξει στα ύψη το εξωτερικό χρέος των ελλειμματικών χωρών, ενώ παράλληλα θα ενισχυθεί δραστικά το γερμανικό μάρκο,και θα σταματήσει η μηχανή των εξαγωγών της Γερμανίας. Το κατασκεύασμα του ευρώ ήταν προφανώς μια επιχείρηση αυτοκτονίας.

Για χώρες με μεγάλο εξαγωγικό πλεόνασμα η ανατίμηση του νομίσματος τους, για κάποιο διάστημα θα μπορούσε να μη δημιουργεί προβλήματα αν διέθεταν μια ισχυρή εσωτερική αγορά ή / και  μια βιομηχανία μονοπωλιακού χαρακτήρα. Αυτή ήταν η περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας τον δέκατο ένατο αιώνα και των Ηνωμένων Πολιτειών στα μέσα του εικοστού. Τα νομίσματα αυτών των παγκόσμιων υπερδυνάμεων έπαιζαν το ρόλο του παγκόσμιου νομίσματος. Μετά την παρακμή των υπερχρεωμένων Ηνωμένων Πολιτειών, δεν βλέπω ποιος μπορεί να βάλει υποψηφιότητα για τη διαδοχή, και αυτός σίγουρα δεν είναι η Κίνα. Η δραστική ανατίμηση του κινεζικού νομίσματος, η οποία αναβάλλεται, θα οδηγούσε στην καταστροφή ακόμη και εκεί τις εξαγωγικές βιομηχανίες και στην υποτίμηση τα τεράστια αποθέματα δολαρίων που διαθέτει η Κίνα . Κανένας πλέον δεν μπορεί  να κάνει πίσω από τη θέση του, αλλά αντικειμενικά είναι αδύνατο να διατηρήσει τις εξαγωγές ως μονόδρομο προς τις χρεωμένες χώρες. Η ανταγωνιστική υποτίμηση, πέρα από την κρίση του ευρώ,οδηγεί  και στην παγκόσμια νομισματική κρίση.

Πρωτότυπος τίτλος ABWERTUNGSWETTLAUF. Αρχική δημοσίευση στη Neues Deutschland, 14.11.2011.

Κυβερνητικές ασάφειες δεν χωράνε στις Σκουριές

Γιατί είναι γαλαζοπράσινα τα νερά που απορρέουν από τις Σκουριές;

Μήπως επειδή έχουμε ένα μεταλλείο χαλκού που του αφαιρέσανε τη φυτική γη και έχει πλέον επαφή όλη η οξειδωμένη (άρα εν μέρει ευδιάλυτη ακόμα και στο νερό της βροχής) μεταλλοφορία με το νερό και τον αέρα;

Όμορφο το χρώμα αλλά όχι για νερά!

http://antigoldgr.org/blog/2015/03/13/prasina-nera-stis-skouries/

Από το Alterthess
Παλινωδεί η κυβέρνηση στο θέμα των Σκουριών ανάμεσα στην εκφρασμένη πολιτική βούληση της (και μέσω του ίδιου του πρωθυπουργού) για ακύρωση της εξόρυξης και στην αδυναμία αντιμετώπισης των διαμαρτυριών των εργαζόμενων της εταίρειας που, όπως έχει αποδειχθεί, αδιαφορούν πλήρως για το πως θα καταλήξουν οι Σκουριές λόγω της συνέχισης των καταστροφικών εργασιών της εταιρείας.

Από την μία δηλαδή το Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης ανακαλεί πριν δύο εβδομάδες τις άδειες δόμησης του εργοστασίου εμπλουτισμού στις Σκουριές και από την άλλη η εταιρεία κοροϊδεύει επιστήμονες και κατοίκους και γενικότερα το κίνημα που έχει αναπτυχθεί στην Χαλκιδική ενάντια στις εξορύξεις, βαφτίζοντας τις εργασίες στο εργοστάσιο εμπλουτισμού εργασίες εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού και όχι δόμησης, με αποτέλεσμα αυτές να συνεχίζονται.