Εντείνεται η φυγή κεφαλαίων από την Ιταλία, τη Γαλλία και την Ισπανία

Εντείνεται η φυγή κεφαλαίων από την Ιταλία, τη Γαλλία και την Ισπανία. (Οι γερμανικές τράπεζες είναι πράγματι ασφαλείς;)

Η διαδικτυακή πύλη FXStreet δημοσιεύει μια σύντομη ανάλυση σχετικά με τη νέα κρίση που έχει αρχίσει να διαγράφεται στην Ευρωζώνη. Με την έναρξη ισχύος των οδηγιών σχετικά με το bail-in, εντείνεται η φυγή κεφαλαίων από την περιφέρεια προς το κέντρο και οι ανισορροπίες στο Target2 φτάνουν σε νέα υψηλά. Σαυτά τα πλαίσια , οι χώρες του κέντρου δεν δείχνουν καμία πρόθεση (από τη σκοπιά τους, δικαίως) να συνεργαστούν για την επίλυση της κατάστασης.

Mike Shedlock, 11 Ιανουαρίου 2016

 

Ο φόβος είναι διάχυτος!

σαξές στόρι : Για Καναδά, λίστα αναμονής μεταναστών που ξεπερνά τις 100.000

«Το μεγάλο κύμα μεταναστών από την Ελλάδα ήρθε στον Καναδά τη δεκαετία του '70» λέει στο «Εντός και Εκτός Συνόρων» ο Μιχάλης Καπέλας που ζει στον Μόντρεαλ και εργάζεται στον σταθμό «Centre Ville» που ο μεγάλο κύμα μεταναστών από την Ελλάδα ήρθε στον Καναδά τη δεκαετία του '70» λέει στο «Εντός και Εκτός Συνόρων» ο Μιχάλης Καπέλας που ζει στον Μόντρεαλ και εργάζεται στον σταθμό «Centre Ville» που μεταδίδει ειδήσεις στα ελληνικά εδώ και 40 χρόνια.
αρχείο λήψης

«Οι οικονομικές δυσκολίες στην Ελλάδα έφεραν πίσω πολλούς ενώ υπήρξε και ανάλογο ρεύμα νεοφερμένων. Όμως τα πράγματα είναι δύσκολα για όσους δεν έχουν καναδική υπηκοότητα. Υπάρχει λίστα αναμονής πλέον που ξεπερνά τις 100 και 120 χιλιάδες κόσμου που θέλει να μείνει μόνιμα στη χώρα» επισημαίνει ο ίδιος καθώς γνωρίζει πως η δεύτερη πατρίδα του υπήρξε ανέκαθεν, όπως τονίζει «χώρα μεταναστών και μάλιστα από αυτές που ήταν ανοιχτές στην είσοδο και παραμονή των ανθρώπων από τρίτες χώρες».

[--->]

"Για το ευρώ, το δίκιο είναι με το μέρος της ριζοσπαστικής αριστεράς"

Αν για το ευρώ η άποψη σας ταυτίζεται με αυτή των περισσότερων οικονομολόγων, τότε θα πρέπει να ψηφίσετε τη ριζοσπαστική αριστερά. Αυτό είναι το παράδοξο συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει το κύριο άρθρο των Financial Times που υπογράφεται από τον Wolfgang Munchau. Σύμφωνα με τον Munchau μόνο κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα,το Podemos στην Ισπανία και το κόμμα Die Linke στη Γερμανία προτείνουν αυτό που περίπου προτείνει και η "συναίνεση" μεταξύ των οικονομολόγων για το ξεπέρασμα της κρίσης στη ζώνη του ευρώ χωρίς να διασπαστεί, δηλαδή μεγάλες δημόσιες επενδύσεις και μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση των χρεών.



Μια  επιλογή υποχρεωτική
Ακόμα κι αν δεν είσαστε υποστηρικτές της αριστεράς, υποστηρίζει ο Munchau, δεν θα είχατε άλλη επιλογή. Στην πραγματικότητα, τα κόμματα της κεντροαριστεράς αυτές τις προτάσεις τις υποστηρίζουν μόνο όταν είναι στην αντιπολίτευση, και στη συνέχεια όταν γίνουν κυβέρνηση τις ξεχνούν εντελώς, όπως έκανε ο Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος έφτασε να υποστηρίξει την αντικεϋνσιανή άποψη ότι "η προσφορά δημιουργεί τη δική της ζήτηση ". Παρά το γεγονός ότι τα κόμματα της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι ακόμα νέα και η ατζέντα τους τώρα διαμορφώνεται, φαίνεται να είναι τα μόνα με μια συνολική πρόταση κοντά σε εκείνη των οικονομολόγων. Σύμφωνα με τον Munchau, ωστόσο, κόμματα, όπως αυτό των 5 αστέρων στην Ιταλία και το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία είναι πραγματικά ριζοσπαστικά, αφού προτείνουν έξοδο από το ευρώ σε πρώτη φάση, όπως άλλωστε και το Alternativa στη Γερμανία.

Το Podemos έχει δίκιο

Ο Nacho Alvarez, ένας οικονομολόγος  της ομάδας των οικονομολόγων του Podemos, συνεχίζει ο Munchau,ανέλυσε πρόσφατα  την πρόταση του κόμματος το οποίο, παίρνοντας υπόψη τη μη βιωσιμότητα του ισπανικού χρέους, προωθεί την ιδέα μιας μεγάλης αναδιάρθρωσης με ένα μείγμα μείωσης των επιτοκίων, επιμήκυνσης μεγάλης χρονικής διάρκειας και κούρεμα του χρέους. Ο στόχος των Podemos, σύμφωνα με τον Alvarez, δεν είναι να εγκαταλείψουν το ευρώ, αλλά να μην μείνουν εκεί με κάθε κόστος. Μια θέση που δίνει κορυφαία προτεραιότητα στην ευημερία της χώρας τους. 

Ωστόσο, στην Ισπανία, η πρόταση των Podemos συναντά αντιδράσεις, σημειώνει ο Munchau, και το κατηγορούν ότι θέλει να εισάγει το μοντέλο της Βενεζουέλας. Όμως, είναι απόλυτα λογικό να πούμε, όπως και οι Podemos, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές δεκαετίες στασιμότητας επειδή αρνούνται να μεταρρυθμίσουν τις πολιτικές και τα θεσμικά όργανα της ευρωζώνης.

 Έξι χρόνια κρίσης έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ  πρώτο κόμμα στην Ελλάδα, ενώ στην περίπτωση της Ισπανίας, ο κίνδυνος είναι να ενωθούν σοσιαλιστές και συντηρητικοί ενάντια στη νέα δύναμη που γεννήθηκε μέσα από τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των Αγανακτισμένων.Αυτό που λείπει ακόμα από το Podemos – λέει ο Munchau - είναι μια συνολικότερη άποψη για το "μετά". Αλλά θα ήταν μια καλή ιδέα, αν το κόμμα αυτό οργανωνόταν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εκτός από τη συμμαχία του με τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή σε αυτό το επίπεδο πρέπει να γίνει η αλλαγή.



Η τραγωδία της ευρωζώνης
Τα κόμματα της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς, καταλήγει το κύριο άρθρο των FT, οδηγούν την Ευρώπη προς το οικονομικό ισοδύναμο ενός πυρηνικού χειμώνα. Και είναι τραγικό το γεγονός ότι τα κόμματα της άκρας αριστεράς είναι τα μόνα που υποστηρίζουν πολιτικές λογικές, όπως είναι η αναδιάρθρωση του χρέους. Η αύξηση της δύναμης του Podemos - καταλήγει ο Munchau - δείχνει ότι υπάρχει ένα ζήτημα πολιτικής εναλλακτικής λύσης και ότι τα παραδοσιακά κόμματα αφήνουν χώρο για Podemos και ΣΥΡΙΖΑ.

[--->]

Κατά της ποσοτικής χαλάρωσης στην ευρωζώνη*

Στην ιστοσελίδα  Forbes, η Φράνσις Κόπολα εξηγεί γιατί και η πολυσυζητημένη αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ δεν θα λύσει τα προβλήματα της ευρωζώνης, και καταλήγει στο συμπέρασμα που όλοι γνωρίζουμε εδώ και καιρό : ότι καμία κεντρική παρέμβαση στη νομισματική πολιτική δεν μπορεί να ανασυνθέσει τις ανισορροπίες και τις αποκλίσεις ανάμεσα στα κράτη μέλη. Και ότι στις διαφορές αυτές βρίσκεται η πραγματική αιτία των προβλημάτων της ευρωζώνης.

Ενώ ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού πλησιάζει, ολοένα και μεγαλώνουν  οι απαιτήσεις για ένα πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομόλογων από την ΕΚΤ, όπως έκανε τα τελευταία χρόνια η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η Τράπεζα της Αγγλίας και η Τράπεζα της Ιαπωνίας. Μέχρι στιγμής, η ΕΚΤ δεν έχει υποκύψει σε αυτή τη μορφή χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής, επιλέγοντας να προσφέρει φτηνή χρηματοδότηση στις τράπεζες, να φορολογεί τις αδρανείς καταθέσεις, και, τελευταία, να έχει στραφεί στην αγορά τιτλοποιημένων δανείων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και καλυμμένων ομόλογων.
Αυτά τα μέτρα "πιστωτικής χαλάρωσης" σχεδιάστηκαν για να ενθαρρύνουν τις τράπεζες να δανείζουν τόσο τα νοικοκυριά όσο και τις επιχειρήσεις.

Ο λόγος που επιλέγονται κανάλια πίστωσης αντί της προσαρμογής του χαρτοφυλακίου του ιδιωτικού τομέα είναι ότι στην Ευρώπη πολλές επιχειρήσεις δανείζονται από τράπεζες και όχι από τις αγορές κεφαλαίων, και ότι οι τράπεζες συνήθως δεν τιτλοποιούν τα δάνεια. Οπότε, αγοράζοντας ομόλογα ώστε να ενθαρρυνθούν οι επενδυτές να αγοράσουν τίτλους αυξημένου ρίσκου, αυτό θα έχει περιορισμένα αποτελέσματα.

Αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η δυσκολία δανεισμού. Όσοι επικρίνουν την χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα βρίσκεται στη ζήτηση, και όχι στην παροχή δανείων : οι επιχειρήσεις δεν έχουν λόγο να δανείζονται χρήματα για να επενδύσουν, όταν οι οικονομικές προοπτικές είναι κακές. Ο Daniel Gros του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής, επικρίνοντας το πρόγραμμα επενδύσεων του Γιουνκέρ, σημειώνει ότι το βασικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι η έλλειψη της κατανάλωσης, και όχι των επενδύσεων.
Ο λόγος για να ξεκινήσει η ποσοτική χαλάρωση είναι ουσιαστικά αυτός. Αν ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού οφείλεται σε πτώση της ζήτησης, τότε θα πρέπει να στηριχθεί η ζήτηση - και από την αρχή της κρίσης του 2008, το όπλο που επέλεξαν οι κεντρικές τράπεζες για να αντιμετωπίσουν τη μείωση της ζήτησης - όταν τα επιτόκια βρίσκονται ήδη στο ελάχιστο - ήταν μια ποσοτική χαλάρωση προσανατολισμένη κυρίως στην αγορά κρατικών ομολόγων.

Αυτού του τύπου ποσοτική χαλάρωση στην ευρωζώνη θα αντιμετωπίσει νομικές δυσκολίες, πολιτικές και πρακτικές. Οι Γερμανοί είναι σαφώς αντίθετοι και η επιλογή είναι λεπτή από νομική άποψη. Ομως υπάρχει και ένα πρόβλημα ακόμη μεγαλύτερο. Ο κατακερματισμός των επιτοκίων της ευρωζώνης είναι ήδη ένα σοβαρό εμπόδιο για τη νομισματική πολιτική. 
Τα επιτόκια δανεισμού των επιχειρήσεων είναι πολύ πιο χαμηλά στη Γερμανία σε σχέση,π.χ., με την Ισπανία. Και τα επιτόκια των γερμανικών κρατικών ομόλογων βρίσκονται ήδη αρκετά κάτω από το μηδέν. Έτσι, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η ποσοτική χαλάρωση θα έχει θετικά αποτέλεσμα. Ο συνάδελφός μου Tim Worstall υποστηρίζει ότι η πιθανότητα η ποσοτική χαλάρωση με αγορά κρατικών ομολόγων να είναι λιγότερο αποτελεσματική στην κατακερματισμένη ευρωζώνη, είναι ένας λόγος για να γίνουν περισσότερα και όχι λιγότερα:

     "Όλα αυτά είναι σωστά. Η ποσοτική χαλάρωση στην ευρωζώνη δεν θα λειτουργήσει όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ ή την Ιαπωνία. Πρόκειται για μια οικονομία πιο  κατακερματισμένη ( ο λόγος που η ευρωζώνη δεν θα πρεπε να υπάρχει, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Επιπλέον, επειδή η δομή της οικονομίας της ευρωζώνης διαφέρει (και επειδή δεν υπάρχει, και όχι μόνο αυτό, ούτε ένας ασφαλής τίτλος δημοσίου που να επηρεάζει το σύνολο της αγοράς) ένα δεδομένο επίπεδο ποσοτικής χαλάρωσης θα την έκανε λιγότερο αποτελεσματική. 
Μια ποσοτική χαλάρωση της τάξης του 1% της οικονομίας της ευρωζώνης θα είναι λιγότερο αποτελεσματική από το 1% των οικονομιών των ΗΠΑ ή του Ηνωμένου Βασίλειου στις αντίστοιχες οικονομίες . 

Αλλά αυτό το μόνο που σημαίνει είναι πως όταν στην ευρωζώνη ξεκινήσει η ποσοτική χαλάρωση, αν γίνει ποτέ, θα πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα. Είναι σα να λες ότι θα χρειαστείς μεγαλύτερη ποσότητα από ένα συγκεκριμένο αντιβιοτικό αν αυτό δεν φτάνει: Στο κάτω κάτω, προσπαθούμε να θεραπεύσουμε τον ασθενή "

Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι η ποσοτική χαλάρωση είναι το σωστό φάρμακο. Και σε περίπτωση που δεν είναι, τότε τα πράγματα μπορεί να γίνουν χειρότερα και όχι καλύτερα.

Ο Reza Mogadham της Morgan Stanley, σε άρθρο του στους FT, πιστεύει πως η ποσοτική χαλάρωση θα ήταν θετική :

     "Αν η ΕΚΤ αγοράζε τίτλους ενός συγκεκριμένου τύπου - π.χ. κρατικά ομόλογα -αυτό θα τόνωνε τη ζήτηση, αναγκάζοντας αυτούς που τους πωλούν να αντικαταστήσουν αυτούς τους τίτλους στο χαρτοφυλάκιο τους με άλλους τίτλους, ή με  τίτλους του εξωτερικού (οπότε το ευρώ θα υποτιμηθεί) ή με μετοχές και άλλους τίτλους της ευρωζώνης (οπότε οι τιμές των μετοχών θα ανέβουν και θα πέσουν τα επιτόκια). Μεγαλύτερες τιμές των μετοχών θα βοηθούσαν τις εταιρείες να μειώσουν το λόγο του χρέους τους προς την καθαρή θέση τους, αποφεύγοντας να μειώσουν τις επενδύσεις τους για την αποπλήρωση του χρέους τους. Κάτι τέτοιο θα διευκόλυνε τις επιχειρήσεις να πάρουν δάνεια, αφού το χρέος είναι πιο εγγυημένο, όταν η αξία της επιχείρησης είναι πιο μεγάλη. Ακόμη και σε ένα τραπεζοκεντρικό σύστημα όπως η Ευρώπη, η ποσοτική χαλάρωση μπορεί να γίνει ένα ισχυρό όπλο. "

Θεωρώ περίεργη αυτή την συλλογιστική που είναι υπέρ της ποσοτικής χαλάρωσης. Πρώτα απ ' όλα, η υποτίμηση του ευρώ θα βοηθούσε τις εταιρείες που εξάγουν εκτός ευρωζώνης, αλλά δεν θα έκανε καμία διαφορά στις εξαγωγές στο εσωτερικό της ευρωζώνης – οι οποίες στην πραγματικότητα είναι το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου της ευρωζώνης και η μεγαλύτερη πηγή των προβληματικών ανισορροπιών της. Και η ευρωζώνη γενικά καταγράφει ήδη εμπορικά πλεονάσματα. 

Μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι η υποτίμηση του ευρώ είναι ένα πραγματικό υποκατάστατο των μέτρων που θα βελτίωναν την εγχώρια ζήτηση; 

Δεύτερον, δεν υπάρχει καμία σιγουριά ότι η ποσοτική χαλάρωση θα μειώσει τα επιτόκια δανεισμού των επιχειρήσεων και τα μικρομεσαία νοικοκυριά. 

Εδώ το πραγματικό πρόβλημα είναι ο πιστωτικός κίνδυνος, λόγω του ύψους των μη εξυπηρετούμενων δανείων - που μια ποσοτική χαλάρωση των κρατικών ομολόγων,  δεν θα το έλυνε με τίποτα.

Οποιασδήποτε μορφής ποσοτική χαλάρωση των κρατικών ομολόγων που θα είναι απόλυτα ισορροπημένη (για να μην υπάρξουν καταγγελίες για χρηματοδότηση των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας) θα συμπιέσει τα γερμανικά επιτόκια ακόμα περισσότερο.

Φυσικά, θα συμπιέσει και τα επιτόκια των περιφερειακών χωρών και απ'ότι βλέπουμε, ήδη βιώνουμε μια πτώση  των επιτοκίων και των σπρεντ αφού η αγορά έχει ήδη ενσωματώσει τις συνέπειες της ποσοτικής χαλάρωσης. 

Αλλά μήπως αυτό θα στηρίξει τη ζήτηση των καταναλωτών και τις επενδύσεις, τις οποίες πραγματικά χρειάζονται οι χώρες της περιφέρειας ; Προσωπικά αμφιβάλλω. 

Το να αυξηθεί ο προυπολογισμός της ΕΚΤ,είναι θετικό, αλλά αν το μόνο που θα γίνει θα είναι να  συμπιεστούν ακόμα περισσότερο τα γερμανικά επιτόκια αλλάζοντας λίγο την κατάσταση των περιφερειακών οικονομιών,τότε η ποσοτική χαλάρωση θα είναι χειρότερη παρά άχρηστη.

Ο Alastair Winter,ο επικεφαλής οικονομολόγος της Daniel Stewart & Co, δεν πιστεύει ότι υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος που θα μας κάνει να πιστέψουμε ότι μια ποσοτική χαλάρωση των κρατικών ομολόγων θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σε μια εργασία του, σημειώνει ότι εξαιρετικά μεγάλες αγορές κρατικών ομολόγων από τις άλλες κεντρικές τράπεζες, ελάχιστα επηρέασαν τον πληθωρισμό, και σχολιάζει:

     "Η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση δεν έχει πρόβλημα ρευστότητας, υπάρχει μεγάλη ζήτηση για κρατικά ομόλογα και τίτλους υψηλής ποιότητας το δε ευρώ βρίσκεται ήδη μάλλον χαμηλά. Αυτό που χρειάζεται περισσότερο είναι να τονωθεί η ζήτηση αυξάνοντας την κατανάλωση και τις επενδύσεις, μειώνοντας ταυτόχρονα τις δημόσιες δαπάνες (φυσικά, χωρίς να εξηγεί γιατί αυτές πρέπει να μειωθούν, αυτό το θεωρεί δεδομένο,ΣτΜ). "

Τι αίνιγμα ..

Αν μπορούσαμε να είμαστε βέβαιοι ότι μια ποσοτική χαλάρωση στο δημόσιο χρέος θα έχει ευεργετική επίδραση στην Ευρωζώνη, έστω και μικρή, αυτός θα μπορούσε να είναι ένας καλός λόγος για να την κάνουμε, έστω και για το ότι κανείς δεν έχει μια καλύτερη ιδέα. Ωστόσο, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό αν συγκεντρωνόταν η νομισματική και δημοσιονομική δύναμη πυρός στη μείωση των βασικών ανισορροπιών μεταξύ των κρατών μελών. 

Αλλά αν το έκαναν θα ήταν σαν να αναγνώριζαν ότι το ευρώ έχει διαφορετικές τιμές σε διαφορετικές χώρες. Βέβαια, όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει  - αυτό μας το δείχνουν τα διαφορετικά επιτόκια στην ευρωζώνη , κανενας όμως δεν είναι διατεθειμένος να δώσει και πάλι εξουσία στις εθνικές κεντρικές τράπεζες, για να μπορέσουν να αναθερμάνουν τις οικονομίες τους. Αν το έκαναν, αυτό πρακτικά θα σήμαινε το τέλος του ενιαίου νομίσματος.

Μια ποσοτική χαλάρωση του δημόσιου χρέους ελάχιστα θα προσφέρει στη μείωση των επιτοκίων και την αποκατάσταση της υγείας των περιφερειακών οικονομιών που είναι ήδη σε ύφεση. Θα ήταν απλώς ένα ακόμη φύλλο συκής που κρύβει τη γυμνή αλήθεια:
 Ότι το ευρώ είναι ένα ενιαίο νόμισμα μόνο στα χαρτιά.

 [--->]

* τι είναι η «ποσοτική χαλάρωση»

DE BELLO GALLICO (ξεχάστε το Σεντάν *)

Η γνωστή πλέον θέση του Γάλλου υπουργού Οικονομικών Michel Sapin (ότι "η Γαλλία απορρίπτει τη λιτότητα" και ότι για να "επανέλθει η χώρα στον σωστό δρόμο" δεν θα εφαρμόσει το στόχο για έλειμμα 3% μέχρι το 2017!),και ταυτόχρονα να ζητά από τη Γερμανία να εφαρμόσει τις συμφωνίες μειόνοντας το πλεόνασμα της, βάζει τη Γαλλία μπροστά σε μια κατάσταση σχεδόν υποχρεωτική 
 

Η τρόικα απειλούσε με πτώχευση την Ιρλανδία

Ο Διοικητής της ΚΤ της Ιρλανδίας,Honohan, αποκαλύπτει: Η Τρόικα απειλούσε με πτώχευση την Ιρλανδία ,αν η κυβέρνηση της "έκαιγε" τους κατόχους ομολόγων του ιρλανδικού δημοσίου.

Η Irish Independent δημοσιεύει την αποκάλυψη του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Ιρλανδίας σχετικά με τις πιέσεις της τρόικας στην κυβέρνησή της Ιρλανδίας, για να μπει σε πρόγραμμα διάσωσης. Παρά το γεγονός ότι ο ρόλος του Honohan στην όλη ιστορία είναι αρκετά  διφορούμενος, η αποκάλυψη ενισχύει τις ενδείξεις για την αλαζονεία της ΕΚΤ ως προς την προάσπιση των συμφερόντων των πιστωτών στην κρίση του 2011 (http://www.forbes.com/sites/karlwhelan/2012/08/17/the-ecbs-secret-letter-to-ireland-some-questions/), και την επιφυλακτικότητα και αδιαφάνεια των Επιτρόπων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι αν και τους ασκείται δριμύτατη κριτική για το θέμα ,  επιλέγουν τη σιωπή.

Βαθύ Σάμου: Συναυλία αλληλεγγύης στους πρόσφυγες

Η συναυλία διοργανώνεται από την Κίνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα - Αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες.

Ο χώρος που θα πραγματοποιηθεί η συναυλία, είναι η Πλατεία Δημαρχείου στο Βαθύ της Σάμου την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου στις 7μμ και παίρνουν μέρος ντόπιοι καλλιτέχνες.

Στο χώρο θα συγκεντρώνονται είδη πρώτης ανάγκης, πάνες μωρών,σαμπουάν, γάλατα μακράς διάρκειας και σκόνη, βρεφικές τροφές, μπιμπερό,ρούχα και παπούτσια για τις ανάγκες των προσφύγων.

ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 

[--->]

Ποιος χρηματοδοτεί το "ισλαμικό κράτος"; Οι αραβικές πετρομοναρχίες

     Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

     Maurizio Molinari *
  
Με ένα θησαυρό πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια το Ισλαμικό Κράτος (Isis) του Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι είναι η πλουσιότερη τρομοκρατική ομάδα στον πλανήτη και το μονοπάτι χρηματοδότησης οδηγεί στο κράτος για το οποίο υπάρχουν υποψίες ότι είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του: το Κατάρ.

Ο υπουργός Ανάπτυξης της Γερμανίας Gerd Mueller δείχνει με το δάχτυλο το Εμιράτο της Ντόχα σε συνέντευξη του στον τηλεοπτικό σταθμό ZDF, εξηγώντας ότι "οι στρατιώτες του τρομοκράτη Χαλίφη χρηματοδοτούνται από το Κατάρ". Η καταγγελία του Mueller ακολουθεί αυτή του Γερμανού Αντικαγκελάριου και Υπουργού Οικονομικών Υποθέσεων και Ενέργειας Sigmar Gabriel, ο οποίος πριν λίγες ημέρες πρότεινε στους συναδέλφους του της ΕΕ να "αρχίσουμε να συζητάμε ποιος χρηματοδοτεί το Isis."

Εάν η εκτίμηση για χρηματοδότηση του τζιχαντιστή Χαλίφη με 2 δισεκατομμύρια δολάρια προέρχεται από την κυβέρνηση της Βαγδάτης, για την πίστα του Κατάρ έχει αναφερθεί ο υφυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ,David Cohen, υφυπουργός επί θεμάτων τρομοκρατίας και οικονομικών πληροφοριών του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ,ο οποίος από την Ουάσιγκτον από το Μάρτιο κι όλας έχει δηλώσει, ότι "δωρητές από το Κατάρ συγκεντρώνουν κεφάλαια για εξτρεμιστικές ομάδες στη Συρία, αρχής γενομένης από τον Isis και την al-Nusra" με αποτέλεσμα να "επιδεινώνεται η υπάρχουσα κατάσταση." 

ευρώ και ύφεση

Τι έκπληξη: βρισκόμαστε σε ύφεση! Κοιτάς γύρω σου και αναρωτιέσαι: γιατί είχαμε βγει; Τεχνικά, ναι. Το 4ο τρίμηνο του 2013, το ΑΕΠ της Ιταλίας αυξήθηκε κατά 0,13% σε σύγκριση με το τρίτο τρίμηνο, και σε ετήσια βάση στο "συναρπαστικό" -1.85%. Αυτή η αύξηση, μετά από εννέα συνεχόμενες μειώσεις, ήταν η αχτίδα φωτός στο βάθος του τούνελ. Στη συνέχεια, το 1ο τρίμηνο του 2014 ήταν αρνητικό, τώρα ξέρουμε ότι ήταν και το δεύτερο: βρισκόμαστε και πάλι μέσα στην ύφεση, και όχι μια κρίσι οποιαδήποτε. Τα τρία τελευταία χρόνια, το ΑΕΠ αυξήθηκε  μόνο σε ένα τρίμηνο. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία της ενωμένης Ιταλίας, με εξαίρεση την περίοδο του πολέμου.

Γιατί να συμβαίνει αυτό σήμερα;
Ακούστε καλύτερα τον υπεύθυνο αυτής της καταστροφής, ο οποίος ομολόγησε την αυστηρή οικονομική λογική της. Το πρώτο τρίμηνο του 2012, το ΑΕΠ της Ιταλίας ήταν -1%, μια πτώση συγκρίσιμη μόνο με την περίοδο μετά τη χρεοκοπία της Lehman. Τον επόμενο Μάιο, σε δημοσιογράφο του CNN που τον ρώτησε πού σκεπτόταν να τραβήξει με τη λιτότητα, ο Μάριο Μόντι απάντησε με μια φράση βγαλμένη από τα εγχειρίδια πολιτικής οικονομίας (αλλά όχι πολιτική): "Με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις καταφέραμε να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί. Μέσω της δημοσιονομικής εξυγίανσης καταστρέφουμε την εσωτερική ζήτηση ". Τι εννοούσε ο τότε πρωθυπουργός; 

Πριν από το ευρώ όταν ήθελε κανείς να αγοράσει ένα Audi ή μια BMW έπρεπε να αγοράσει μάρκα: αν οι Ιταλοί προτιμούσαν τα "γερμανικά προϊόντα", τότε η αξία του μάρκου ανέβαινε, οπότε κάποιοι θέλοντας και μη θα κατέληγαν σε μια Alfa Romeo.Η καρδιά δεν ελέγχεται, αλλά και με το πορτοφόλι δεν πρέπει να αστειεύεσαι. Το ευρώ εμποδίζει τη λειτουργία αυτού του μηχανισμού της αγοράς και επομένως ενισχύει τις εισαγωγές στο Νότο, των προϊόντων του Βορρά. Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια: αν εισάγει περισσότερα από ό, τι εξάγει, τότε τη διαφορά θα πρέπει να την καλύψει με δανεικά. Έχετε δει γερμανικούς φορείς χρηματοδότησης να δίνουν δάνεια σε τιμές ευκαιρίας για την αγορά γερμανικών αυτοκινήτων; Οποίος επωφελήθηκε από μια τέτοια ευγενική προσφορά, συνέβαλε και αυτός στην αύξηση του ιταλικού εξωτερικού χρέους.

Σημειώστε ότι για το Βορρά το να δανείσει το Νότο δεν είναι πρόβλημα, επειδή το ευρώ, πέρα  από το ότι ναρκώνει την ανταγωνιστικότητα, εξαλείφει και τους κινδύνους ισοτιμίας. Κάποτε όμως έρχεται η στιγμή που τα χρέη θα πρέπει να αποπληρωθούν, ίσως επειδή ξέσπασε κρίση, και ο οφειλέτης θα πρέπει να "επιστρέψει" τα δανεικά. Το πρώτο πράγμα σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι να σταματήσουν να δανείζονται, και επομένως, μια χώρα θα πρέπει να μειώσει τις εισαγωγές της. Αλλά πώς να το κάνει, όταν οι αναλογίες των τιμών ευνοούν τα ξένα προϊόντα, και η συναλλαγματική ισοτιμία δεν μπορεί να τις διορθώσει, επειδή δεν απαντά στους νόμους της αγοράς; 

Είναι απλό: περικόπτοντας τα εισοδήματα των πολιτών (αυξάνοντας τους φόρους, ή μη ανανεώνοντας τις συμβάσεις εργασίας). Αν δεν έχεις λεφτά, δεν μπορείς να τα ξοδέψεις, δεν μπορείς να δημιουργήσεις "ζήτηση" για τα εμπορεύματα, ακόμη και για τα ξένα εμπορεύματα."Καταστροφή της ζήτησης" σημαίνει περικοπή εισοδημάτων για να μειωθούν οι εισαγωγές, και να ισοσκελιστεί το ισοζύγιο πληρωμών.

Μήπως πιστέψατε ότι η λιτότητα χρησιμεύει για να μειωθεί το δημόσιο χρέος; 

Ο κάθε οικονομολόγος γνωρίζει πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει : στην ύφεση η λιτότητα μειώνει τα εισοδήματα και τα δημόσια έσοδα, επιδεινώνοντας την κατάσταση. Αφήστε ότι πριν τον Μόντι δεν υπήρχε πρόβλημα δημόσιου χρέους, όπως είπε και ο σημερινός υπουργός οικονομικών Padoan! Στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών, ωστόσο, η λιτότητα κάνει θαύματα. Μεταξύ 2011 και 2013, ο Μόντι μείωσε το λόγο Δαπάνες/ ΑΕΠ μόνο 0,7 τοις εκατό του ΑΕΠ, αλλά το ΑΕΠ κατέρρευσε μέσα σε δύο χρόνια πάνω από 4%, και στη συνέχεια ο λόγος χρέους / ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 12 μονάδες. Καταστροφή είπατε; Για εμάς, ναι, για τους ξένους πιστωτές όχι: το ισοζύγιο πληρωμών έγινε πλεονασματικό.

Φυσικά, τα δάνεια θα πρέπει να αποπληρωθούν. Αλλά ακόμα και ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δήλωσε ότι οι τράπεζες του Βορρά ήταν απρόσεκτες! Να καταστρέφεται η οικονομία μιας χώρας για να υπακούσει στο τελεσίγραφο των απρόσεκτων πιστωτών είναι ανήθικο (διότι οι πιστωτές θα πρέπει και αυτοί να αναλάβουν το βάρος των δικών τους κακών επιλογών), αλλά πάνω απ’όλα ανόητο. Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Αυτό που βλέπουμε σήμερα σε άλλες ειδήσεις: 

Τον περασμένο μήνα οι παραγγελίες της γερμανικής βιομηχανιας μειώθηκαν περισσότερο από 3%. Πνίγοντας τους οφειλέτες τους, που είναι η κύρια αγορά τους, η Γερμανία στραγγαλίζει τον ίδιο της τον εαυτό. Η μόνη προοπτική σωτηρίας είναι αυτή που προσφέρουν ευγενικά οι υποστηρικτές του δημοψηφίσματος "κατά της λιτότητας". Ναι! Γιατί αφού μας ξεζούμισε για να πάρει πίσω το "θησαυρό της", τώρα το γερμανικό Γκόλουμ, αν θέλει κάποιος να αγοράσει υα εμπορεύματα του, θα πρέπει να βάλει πάλι μπροστά τη ζήτηση στην Ευρώπη. Τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο από το να επιτρέψει στο Νότιο να αρχίσει και πάλι να δανείζεται; Θα δείτε: Η Μέρκελ θα δείξει σύντομα το ανθρώπινο πρόσωπο της, όχι για να ευχαριστήσει τους συναδέλφους που είναι "κατά της λιτότητας",αλλά επειδή τη συμφέρει. 

Αλλά εμάς, αντί να αρχίσουμε και πάλι να χρεωνόμαστε για να την βοηθήσουμε, συμφέρει να εγκαταλείψουμε το ευρώ, ένα σύστημα στο οποίο η λιτότητα είναι ο μόνος μηχανισμός ρύθμισης των εξωτερικών ελλειμμάτων.

[--->]

Αμερικανοί αναλυτές : το αεροσκάφος της πτήσης MH17 καταρρίφθηκε από μαχητικό

Ακόμη και οι αναλυτές της υπηρεσίας πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πτήση Malaysia Airlines MH17 καταρρίφθηκε από  πύραυλο αέρος-αέρος, και ότι η ουκρανική κυβέρνηση πρέπει να έχει κάποια σχέση με αυτό.
Αυτό επιβεβαιώνεται από μια νέα θεωρία, όπως υποστηρίζουν τοπικοί ερευνητές, ότι το Boeing 777-200 χτυπήθηκε από έναν πύραυλο αέρος-αέρος και στη συνέχεια από πυρά πυροβόλου μαχητικού που το είχε πλευρίσει ενώ έπεφτε προς το έδαφος.
Σε τελική έκθεση του με ημερομηνία 3 Αυγούστου και με τίτλο "Flight 17 Shoot-Down Scenario Shifts" ο δημοσιογράφος του Associated Press, Robert Parry, γράφει ότι " πηγές των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ίσως να μην ευθύνονται οι αντάρτες και η Ρωσία και  ότι δράστες φαίνεται πως είναι οι κυβερνητικές δυνάμεις της Ουκρανίας ".
Η νέα αυτή αποκάλυψη δημοσιεύθηκε στο Global Research, ένα δίκτυο πληροφόρησης και ανεξάρτητης έρευνας.
Σε δήλωση της Πρεσβείας της Ουκρανίας την Τρίτη, το Κίεβο αρνείται ότι μαχητικά του πετούσαν εκείνη τη μέρα, όταν καταρρίφθηκε το MH17. Τη δήλωση αυτή ​​ακολουθεί δήλωση  του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, σύμφωνα με το οποίο οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας της Ρωσίας έχουν καταγράψει δραστηριότητα της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουκρανίας στην περιοχή την ίδια μέρα.
Το Κίεβο αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες της ρωσικής κυβέρνησης, υποστηρίζοντας ότι το κύριο μέλημα της χώρας ήταν να εξασφαλιστεί η άμεση, πλήρης, διαφανής και αμερόληπτη διεθνής διεξαγωγή έρευνας για την τραγωδία με την σύσταση εξεταστικής επιτροπής από εμπειρογνώμονες του Διεθνή Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) και του Eurocontrol.

"Έχουμε αποδείξεις ότι το αεροπλάνο καταρρίφθηκε από τους τρομοκράτες που υποστηρίζονται από τη Ρωσία με ένα σύστημα BUK-M1 SAM (SA-11 για το ΝΑΤΟ), που παρέχεται από τη Ρωσία μαζί με το προσωπικό του. Οι υπηρεσίες πληροφοριών μας έχουν επιβεβαιώσει τα πάντα, από την υποκλοπή των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των τρομοκρατών μέχρι τις δορυφορικές εικόνες.
"Επιπλέον, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ αντιαεροπορικούς πυραύλους, από τότε που ξεκίνησαν οι αντι-τρομοκρατικές επιχειρήσεις στις αρχές Απριλίου," αναφέρει η δήλωση.

Χθες, οι New Straits Times, επικαλούνται τη μαρτυρία εμπειρογνωμόνων, σύμφωνα με την οποία οι φωτογραφίες από τα μοντέλα της έκρηξης κατακερματισμού της ατράκτου του αεροσκάφους είχαν δύο διαφορετικές όψεις – η μία με τη μορφή θραυσμάτων, από κεφαλή γεμάτη με "flechettes" και η άλλη, με οπές διείσδυσης περισσότερο ομοιόμορφες, στρογγυλού σχήματος, από πυροβόλο όπλο.

Το συμπέρασμα του Parry προκύπτει από το γεγονός ότι, παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης Ομπάμα, δεν υπήρχε ίχνος απτής απόδειξης ότι η Ρωσία είχε προμηθεύσει τους αντάρτες με πυραυλικό αντιαεροπορικό σύστημα BUK-M1 που θα μπορούσε να πλήξει ένα πολιτικό αεροσκάφος στα 33.000 πόδια.

Ο Parry αναφέρει επίσης μία συνέντευξη με το δίκτυο Canadian Broadcasting Corporation, στις 29 Ιουλίου, με τον Michael Bociurkiw, ένα από τους πρώτους ερευνητές του ΟΑΣΕ που έφτασε επί τόπου, κοντά στο Ντόνετσκ.

Ο Bociurkiw ένας ουκρανο-καναδός παρατηρητής του ΟΟΣΑ με έναν ακόμα συνάδελφο του ήταν οι πρώτοι διεθνείς παρατηρητές που προσέγγισαν στα συντρίμμια μετά την κατάρριψη του MH17 στην ανατολική Ουκρανία.
Σε συνέντευξη στο CBC, ο δημοσιογράφος κάνει αυτό το συλλογισμό: "Τα συντρίμμια σιγόκαιγαν ακόμα, όταν μια μικρή ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΟΟΣΑ έφτασε στο σημείο. Για μέρες δεν είχε φτάσει κανένας άλλος.".

"Δύο ή τρία κομμάτια της ατράκτου είχαν κυριολεκτικά κομματιαστεί από κάτι σαν πολυβόλο,ένα μυδράλιο πολύ, πολύ ισχυρό," είπε στη συνέντευξη του ο Bociurkiw.
Ο Parry είπε ότι η μαρτυρία του Bociurkiw είναι "αυτή που βρίσκεται πιο κοντά σε μια μαρτυρία  βασισμένη σε αποδεικτικά στοιχεία πρωτογενή που δεν έχουν "πειραχτεί". Σε αντίθεση με την ερμηνεία-ανάλυση του μαύρου κουτιού αρκετές μέρες αργότερα από τις κυβερνήσεις της Ρωσίας, Αγγλίας και Ουκρανίας, που όμως ,η κάθε μια τους είναι μέρος αυτής της υπόθεσης, η μαρτυρία του Bociurkiw είναι ειλικρινής, ανεξάρτητη και προέρχεται από ένα από τους πρώτους μάρτυρες που έφτασαν στο χώρο της τραγωδίας.

"Πρόκειται για μια έγκυρη μαρτυρία ιδιαίτερης σημασίας.Ο Bociurkiw έφτασε εκεί γλήγορα γιατί έπρεπε να διαπραγματευτεί με τους ντόπιους για την άφιξη της υπόλοιπης ομάδας του ΟΑΣΕ, η οποία θα έφτανε αργότερα," δήλωσε ο Parry.
Ο συνταξιούχος πιλότος της Lufthansa, Peter Haisenko αναφέρθηκε και αυτός στη νέα θεωρία της κατάρριψης του Parry και τόνισε την ύπαρξη οπών εισόδου και εξόδου γύρω από το πιλοτήριο.
"Οι οπές εισόδου και εξόδου είναι εμφανείς. Η άκρη ορισμένων οπών είναι λυγισμένη προς τα μέσα. Πρόκειται για τις μικρότερες οπές, με στρογγυλά και ομοιόμορφα άκρα, που δείχνουν πως τα σημεία εισόδου οφείλονται σε βλήματα διαμετρήματος 30 mm.

"Η άκρη των άλλων, των μεγαλύτερων και ελαφρώς "ξεφτισμένων" οπών εξόδου, δείχνουν ότι οφείλονται σε  θραύσματα αιχμών μετάλλου από βλήματα του ίδιου διαμετρήματος. Επιπλέον, είναι προφανές ότι αυτές οι οπές εξόδου από το εξωτερικό στρώμα του διπλού τοιχώματος ενισχυμένο με αλουμίνιο είναι ή τεμαχισμένα ή λυγισμένα - προς τα έξω ".
Ετσι καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, οι οπές που είναι "ξεφτισμένες" προς τα μέσα, και οι άλλες προς τα έξω, πρέπει να έχουν γίνει από ένα δεύτερο μαχητικό που πυροβόλησε το πιλοτήριο στη δεξιά πλευρά του αεροσκάφους των Μαλαισιανών αερογραμμών. Αυτό έχει μεγάλη σημασία, δεδομένου ότι κανένας πύραυλος (ή θραύσμα βλήματος) που είχε ριχτεί από τη γη για να πλήξει το αεροσκάφος δεν θα μπορούσε να διαπεράσει το πιλοτήριο και από τις δύο πλευρές του.
 "Θα πρέπει να έπεσε ένα χαλάζι από σφαίρες στο αεροσκάφος και στις δύο πλευρές του για να το καταρρίψουν. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα του Haisenko. Σφαίρες που να κατευθύνονται  και προς τις δύο κατευθύνσεις, ταυτόχρονα, δεν υπάρχουν - Δεξιά όσο και αριστερά - εκτός κι αν έπεσαν από διαφορετικές κατευθύνσεις.
"Κανενας πριν τον Haisenko δεν είχε παρατηρήσει ότι οι σφαίρες είχαν τρυπήσει το πιλοτήριο και στην αριστερή και στη δεξιά πλευρά του. Αυτό αποκλείει να έχει χρησιμοποιηθεί πύραυλος εδάφους-αέρος," είπε ο Parry..

[--->] 

Οι  Straits Times Online δεν είναι ένα μπλογκ ,αλλά η πρώτη εφημερίδα στην αγγλική γλώσσα της Μαλαισίας και η πιο σημαντική της Νότιο Ανατολικής Ασίας