Όλοι τώρα έξω στη ΓΑΔΑ και στην πορεία που θα ακολουθήσει στα δικαστήρια

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

Με άγρια βία απάντησαν σήμερα οι δυνάμεις καταστολής κατά των απεργών από τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας τους έξω από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.  Τα ΜΑΤ κακοποίησαν και προσήγαγαν πάνω από 100 απεργούς στη ΓΑΔΑ έξω από την οποία συγκεντρώθηκαν συνδικαλιστές και πλήθος συμπαραστατών.

Άμεση απελευθέρωση των προσαχθέντων.

Η ΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
 Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Ιδιωτικού και Δημόσιου τομέα

[--->]

Spiegel: Λέτε ψέμματα! Στα €20 δισ. το έλλειμμα

Δημοσιεύθηκε: 24 Σεπτεμβρίου 2012, 00:47

Αμφισβητεί ευθέως τα στοιχεία που δίνονται στη δημοσιότητα από τις αρχές στην Ελλάδα και όσα γράφονται την έκθεση της τρόικας για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας το γερμανικί περιοδικό Der Spiegel. Σε άρθρο που δημοσιεύεται στην τελευταία έκδοσή του το περιοδικό τοποθετεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού στα €20 δισ., έναντι 11,5 δισ. που είχε αρχικά προβλεφθεί και των 13,5 δισ. που το αποτιμά μέχρι σήμερα το ΥΠΟΙΚ.

Κύπρος: «Βόμβα» Αντρου Κυπριανού για παραμονή ή μη στο ευρώ

Ο γγ του ΑΚΕΛ δήλωσε ότι θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο εξόδου αν τα μέτρα ενταθούν

Η Λευκωσία θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο εξόδου της από το ευρώ εάν της επιβληθεί υπερβολική λιτότητα στο υπό επεξεργασία μνημόνιό της, δήλωσε την Παρασκευή ο γενικός γραμματέας του κυβερνώντος κόμματος της Κύπρου, ΑΚΕΛ.

«Παραμένουμε, όσο οδυνηρά (και αν) είναι τα μέτρα;», είπε ο Αντρος Κυπριανού για να προσθέσει ξεκάθαρα ότι «σίγουρα το αφήνουμε ανοιχτό» το ενδεχόμενο εξόδου.

«Εάν η τρόικα επιμένει σε οδυνηρότατα μέτρα για να μείνουμε στη ζώνη του ευρώ, εμείς θα πεισμώσουμε και θα πούμε, "δεν φεύγουμε από τη ζώνη του ευρώ γιατί είναι σημαντικό αυτό το ζήτημα;'" Παραμένουμε, όσο οδυνηρά (και αν) είναι τα μέτρα;», είπε συγκεκριμένα ο Αντρος Κυπριανού σε βιντεοσκοπημένη συνέντευξή του στην ιστοσελίδα 24h.com.cy  στην οποία αναφέρθηκε και το Reuters αλλά και το Blomberg.

Ερωτηθείς συγκεκριμένα εάν αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο εξόδου της Κύπρου, ο Κυπριανού απάντησε: «Σίγουρα το αφήνουμε ανοιχτό. Δεν προκαθορίζω τώρα τι θα κάνουμε, αλλά λέω ότι αυτά τα ζητήματα πρέπει να συζητηθούν πάρα πολύ σοβαρά εάν θέλουμε να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα του κυπριακού λαού».

[--->]

Τζόζεφ Στίγκλιτς: "Το τέλος του ευρώ δεν θα είναι και το τέλος του κόσμου "

Σε συνέντευξη στο περιοδικό Le Nouvel Observateur,ο Στίγκλιτς καταδικάζει τις ευρωπαϊκές  πολιτικές λιτότητας, την  ευελιξία χωρίς προστασία στην αγορά εργασίας, και δηλώνει ότι έξω από το ευρώ είναι καλύτερα από το να ακολουθούνται  αυτοκτονικές πολιτικές.

Ο Αμερικανός οικονομολόγος και νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς από το περιοδικό Le Nouvel Observateur απαντά σε ερωτήσεις των αναγνωστών.

 

Ποια νομίζετε ότι είναι τα αίτια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης; Είναι απλά μία "κλασική" κρίση υπερπαραγωγής;

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Δεν είναι μια κρίση υπερπαραγωγής. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη της ζήτησης. Όμως, πίσω από αυτό υπάρχει ένα άλλο πρόβλημα: οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να αλλάξουν τη δομή των οικονομιών τους. Αυτό επείγει.

Στο δέκατο ένατο αιώνα, περάσαμε από τη γεωργία στη βιομηχανία. Οι αγρότες ήταν περισσότεροι  από όσους χρειαζόντουσαν. Έπρεπε να στραφούν σε κάτι διαφορετικό και αυτό το άλλο ήταν η βιομηχανία. Τώρα βρισκόμαστε σε παρόμοια κατάσταση.

Περνάμε από τη βιομηχανία στις υπηρεσίες. Έχουμε μια βιομηχανία που λειτουργεί πολύ καλά, που είναι πολύ παραγωγική. Αλλά αυτή παρέχει πολύ λιγότερες θέσεις εργασίας σε σχέση με πριν. Πόσο μάλλον που ένα μέρος της κατευθύνεται προς τις αναδυόμενες χώρες. Οι αγορές ως προς αυτό, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες. Υπάρχει χώρος  παρέμβασης των κυβερνήσεων.



Θα ήθελα να ξέρω τη γνώμη σας για την ευρωπαϊκή κρίση και τα περιοριστικά μέτρα και τα μέτρα λιτότητας που  οι ηγέτες της ευρωζώνης επιβάλλουν ως τα μόνα και μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης αυτής της κρίσης.

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Η λιτότητα δεν είναι η λύση αφού δεν επιτρέπει στις κυβερνήσεις να στηρίξουν τις επιχειρήσεις για να περάσουν από την παλιά στη νέα οικονομία. Αντιθέτως, περιορίζει τις δυνατότητες στήριξης.

Σήμερα η οικονομία της Δύσης περνάει από τη βιομηχανία στις υπηρεσίες: την εκπαίδευση, την υγεία, τον πολιτισμό, τον τουρισμό, κλπ.. Το ενδιαφέρον είναι ότι από αυτούς τους τομείς, πολλοί είναι δημόσιοι. Αυτός είναι ο λόγος που θα χρειαζόμαστε όλο και περισσότερο τις κυβερνήσεις μας, ακόμη περισσότερο από ό, τι με τη βιομηχανία, η οποία είχε ανάγκη την παρέμβαση του κράτους. Ο δημόσιος τομέας δεν θα πρέπει μόνο να κατευθύνει την στήριξη του στους  νέους τομείς της οικονομίας, αλλά και να ενισχυθεί.

Για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ξοδεύουμε πάρα πολλά χρήματα για την άμυνα. Παράγουμε πολλά όπλα που δεν χρειάζονται στον πόλεμο εναντίον όλων αυτών των ανύπαρκτων εχθρών. Πρόκειται για σπατάλη  χρημάτων. Χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό οι εταιρείες, και όχι οι εργαζόμενοι. Αυτά είναι ορισμένα παραδείγματα. Οι δαπάνες μπορούν να στραφούν  σε όσα ενισχύουν  την οικονομία του μέλλοντος.



Στη Γαλλία, η ανάπτυξη έχει επιβραδυνθεί, αλλά ο Φρανσουά Ολάντ ανακοινώνει περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων που θα επιβαρύνουν την ανάπτυξη, προκειμένου να επιτευχθούν οι ευρωπαϊκοί στόχοι. Μας οδηγεί στο γκρεμό;

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Η μείωση των διαρθρωτικών  ελλειμμάτων, όπως προβλέπουν οι ευρωπαϊκές Συνθήκες, έχει θετικά αποτελέσματα σε συνθήκες πλήρους  απασχόλησης, αλλά όχι σε συνθήκες  ύφεσης. Είναι ανεύθυνο να προσπαθούμε να ισοσκελίσουμε ένα προϋπολογισμό ή ακόμη και ένα διαρθρωτικό έλλειμμα της τάξης του 3% σε μια οικονομία που βρίσκεται σε αδυναμία.

Νομίζω ότι η απόφαση του Φρανσουά Ολάντ θα έχει πολύ αρνητικές συνέπειες. Η λιτότητα οδηγεί σε ύφεση(recession). Η λιτότητα στην Ισπανία οδήγησε στην οικονομική κρίση(depression).

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ωστόσο, συνεχίζουν να λένε ότι η ανάπτυξη είναι απαραίτητη. Αυτό  το επαναλαμβάνουν εδώ και χρόνια, αλλά δεν έχουν να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο προς αυτή την κατεύθυνση. Υπήρξε κάποια πρόοδος, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση και όχι αρκετή.
Για παράδειγμα, ενισχύσατε την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για να μπορέσει να κάνει περισσότερες επενδύσεις. Ωστόσο, τα  μέτρα που προτείνονται είναι ελάχιστα και δεν φτάνουν για να αντισταθμίσουν τις  ζημίες από τη λιτότητα.

ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΤΗ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ

Η «CARTA ABIERTA» ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΩΝ ΕΕ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ !

Η «Carta Abierta» ( Ανοιχτή Επιστολή) είναι μια κίνηση των ανθρώπων της διανόησης, της επιστήμης, του ακτιβισμού, των γραμμάτων και των τεχνών από την Αργεντινή, που ξεκίνησε την δράση της το 2004, ως μια πολιτική και κοινωνική ανάγκη,  να παρεμβαίνει στα δρώμενα της χώρας και του κόσμου, αναδεικνύοντας την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση σε έναν από τους μεγάλους κινδύνους για την ανθρωπότητα σήμερα. Η τελευταία παρέμβαση της «Carta abierta» σχετίζεται με την πολύπλευρη κρίση στην Ευρώπη με ακραία περίπτωση αυτήν της  Ελλάδας.

Ολόκληρη η σημαντική παρέμβαση της «Carta Obierta» έχει ως ακολούθως:

                         «ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΤΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ»

                            ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΣΑΜΗ

Τις τελευταίες εβδομάδες, θεσμικοί παράγοντες της νεοφιλελεύθερης δεξιάς και της συμβιβασμένης  σοσιαλδημοκρατίας Ευρωπαϊκών χωρών που βρίσκονται στη δίνη μιας βαθιάς κρίσης, μεταξύ αυτών και ηγεμονικών χωρών της Ευρώπης, πραγματοποιούν μια αγωνιώδη προσπάθεια να ενδυναμώσουν  την πρωτοβουλία των δεδηλωμένων θέσεων τους,  ώστε με τον τρόπο αυτό  να «εγγυηθούν»  την συνέχιση και βάθεμα των πολιτικών λιτότητας ως μια στρατηγική που θα έδινε υποτιθέμενες λύσεις στο ολοκαύτωμα που οδηγηθήκαν χώρες και λαοί στην περιφέρεια της Ευρώπης, μέσω του άκρατου χρηματοπιστωτικού στραγγαλισμού τους. Οι συνηθισμένες κατηγορίες εναντίων της Αργεντινής , των εκπροσώπων αυτών, γίνονται για να αποκρύψουν τον εναλλακτικό δρόμο που υιοθέτησε ο λαός της Αργεντινής, σήμερα, ώστε να ξεφύγει από τον υπερσυντηρητισμό των τελευταίων 25 ετών του 20ου αιώνα, όταν η οικονομία βρέθηκε στην δίνη μιας βαθύτατης ύφεσης, στο πισωγύρισμα των κοινωνικών δικαιωμάτων, την αποβιομηχάνιση, την ξένη εξάρτηση και την παύση κάθε παρέμβασης του κράτους στην οικονομία.

Με την αισιοδοξία να δώσουμε απαντήσεις σε όλους αυτούς που επιμένουν ότι οι πολιτικές του ΔΝΤ σήμερα στην Ευρώπη βρίσκονται στην ίδια τροχιά και λογική που εφαρμόστηκαν και στη χώρα μας, θεωρούμε παραγωγικό να φέρουμε στο φως ορισμένα επιχειρήματα που σχετίζονται με την "εκατόμβη" του λάου μας τα τελευταία 25 χρόνια του 20ου αιώνα, που διαδραματίστηκαν στην Αργεντινή κάτω από το βλέμμα και τις οδηγίες του ΔΝΤ. 

ΟΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΖΩΗ

1. Πού βαδίζει πλέον η οικονομία της χώρας; Θα παραμείνει στην ευρωζώνη;

Η απάντηση στην πρώτη ερώτησή σας είναι απόλυτα προφανής: στον όλεθρο. Αυτό που συμβαίνει στη χώρα είναι χωρίς προηγούμενο για οποιαδήποτε δυτικοευρωπαϊκή χώρα εκτός συνθηκών πολεμικής σύρραξης εδώ και πάνω από αιώνα. Θυμίζω ότι στη μεγάλη κρίση του Μεσοπόλεμου μόλις δύο χώρες, η Γερμανία και οι ΗΠΑ, είχαν συρρίκνωση άνω του 20% της οικονομίας τους, η Ελλάδα το έχει ήδη ξεπεράσει και δεν έχει πιάσει πάτο αν δεν ανατραπούν σύντομα οι ακολουθούμενες πολιτικές. Το νέο πακέτο περικοπών σε μια στιγμή που η ύφεση τρέχει με ρυθμούς 7% το χρόνο είναι καθαρή τρέλλα.

Η απάντηση στη δεύτερη ερώτησή σας είναι πιο σύνθετη: όχι σε ότι αφορά την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, κατά τη γνώμη μου αυτό έχει ήδη κριθεί, η έξοδος είναι απλά θέμα χρόνου, αλλά σε ότι αφορά συνολικότερα τη βιωσιμότητα της ευρωζώνης. Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι συμβαίνει στις άλλες χώρες: η Πορτογαλία και η Ιρλανδία είναι ήδη στο μονοπάτι των Μνημονίων, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ακολουθεί η Ισπανία, η 4η οικονομία της Ευρώπης, και κατόπιν η Ιταλία. Συνολικά η οικονομία της ευρωζώνης είναι σε υποχώρηση, μόνο η Γερμανία και κάποιες μικρότερες χώρες του Βορρά έχουν μια περιορισμένη ανάπτυξη. Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι απλό: η δομή της ευρωζώνης δημιουργεί εντεινόμενη πολώση μεταξύ των χωρών του κέντρου και των χωρών της περιφέρειας λόγω αποκλίσεων σε ανταγωνιστότητα. 

Για τις χώρες της περιφέρειας το ευρώ ήδη λειτουργεί εδώ και χρόνια ως ξένο νόμισμα, δηλαδή ως νόμισμα προφανώς υπερτιμημένο και χωρίς δυνατότητα αλλαγής της ισοτιμίας του σε εθνικό επίπεδο. Αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος που δημιουργεί την υπερχρέωση της περιφέρειας και τις φυγόκεντρες τάσεις που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο σπάσιμο της ευρωζώνης όπως υφίσταται σήμερα. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν η έξοδος της Ελλάδας θα αποτελέσει και τον απαρχή ενός ντόμινο που θα σημάνει και το τέλος του ευρώ. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο, παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς, κανείς δεν έχει αποφασίσει την αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ όσο βέβαια θα εξακολουθούν να τηρούνται οι μνημονιακές δεσμεύσεις.

Καταρρέει το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα λόγω των μέτρων που επέβαλε η τρόικα!

- "Επιτακτική η ανάγκη να διατηρηθούν οι παροχές της κοινωνικής ασφάλισης, τουλάχιστον στα ελάχιστα επίπεδα"
- Η Επιτροπή ζητεί απο την Ελλάδα να εξηγήσει ποια είναι τώρα η κατάσταση στο σύστημα ασφάλισης
- Η απόφασή της υιοθετήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου και θα δοθεί σύντομα στη δημοσιότητα

Τον κώδωνα του κινδύνου για επικείμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα εξαιτίας των μέτρων λιτότητας, της διογκούμενης ανεργίας και των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, των μέτρων δηλαδή που μας επέβαλαν οι δανειστές μας, κρούει προς την ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου Ευρώπης, σε απόφαση της που υιοθετήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2012 και πρόκειται σύντομα να δοθεί στη δημοσιότητα.

Αξιολογώντας το βαθμό συμμόρφωσης της Ελλάδος προς τα όσα πρεσβεύει ο Ευρωπαϊκός Κώδικας Κοινωνικής Ασφάλισης- που έχει υπογράψει και έχει θέσει σε ισχύ η Ελλάδα από τις 9 Ιουνίου 1981, η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης τονίζει τόσο προς την ελληνική κυβέρνηση όσο και προς τους εκπροσώπους της μηχανισμού στήριξης, ότι τα μέτρα λιτότητας που ελήφθησαν, στο πλαίσιο της δημοσιονομικής εξυγίανσης της χώρας, επηρεάζουν σοβαρά τη βιωσιμότητα του εθνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Είναι επιτακτική ανάγκη να διατηρηθούν οι παροχές της κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα, τουλάχιστον στα ελάχιστα επίπεδα που προβλέπει ο Κώδικας, προκειμένου να αποτραπεί η πτώχευση του πληθυσμού και να μην διαταραχθεί σοβαρά η κοινωνική ειρήνη, επισημαίνει χαρακτηριστικά στην απόφαση της η Επιτροπή.

ΑΡΝΗΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΩΝ ΤΡΟΪΚΑΝΩΝ ΔΟΣΕΩΝ!

ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΪΚΑΝΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ, ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!

Του ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ

Όλοι πλέον γνωρίζουν κάτι που μέχρι πρότινος καλύπτετο για τους πολλούς με ένα πέπλο κάποιας ασάφειας:
 

Η ακύρωση των μνημονίων κατά πάσα πιθανότητα, αν όχι απόλυτη βεβαιότητα, θα φέρει τη διακοπή της τροϊκανής χρηματοδότησης και κατ’ επέκταση τη διακοπή αποπληρωμής του δημοσίου χρέους (τοκοχρεολύσια), που πληρώνεται από τα δανεικά της τρόικας.

Η διακοπή αποπληρωμής του χρέους (εξωτερικού και εσωτερικού) θα οδηγήσει πάραυτα στη συνέχεια σε αναγκαστική έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη, προκειμένου με τις ευχέρειες του νέου εθνικού νομίσματος, το δημόσιο να μπορέσει να στηρίξει τις τράπεζες και την οικονομία.

Και όμως αυτό που γνωρίζει όλος ο κόσμος ότι θα είναι η πιθανότερη, τουλάχιστον, συνέπεια της κατάργησης των μνημονίων από μια κυβέρνηση της Αριστεράς, αρνείται να το αναγνωρίσει και να το αντιμετωπίσει ένα μεγάλο τμήμα της Αριστεράς.

Αντίθετα το ξορκίζει!

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ "ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥ"

Γιατί ως στρουθοκάμηλος λοιπόν, μεγάλο τμήμα της Αριστεράς κρύβει στην άμμο το κεφάλι, για κάτι που ο κόσμος το’ χει «τούμπανο»;

Μήπως κάποιοι πιστεύουν ότι θα ακυρώσουν το μνημόνιο αλλά η τροϊκανή χρηματοδότηση και οι δόσεις της θα συνεχισθεί κανονικά;

Νομίζουμε ότι είναι κάτι παραπάνω από ασυγχώρητη αφέλεια να πιστεύουν κάποιοι ένα τέτοιο ενδεχόμενο!

Η υπόθεση ότι η απειλή διακοπής της τροϊκανής χρηματοδότησης απέναντι σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα καταργήσει το μνημόνιο, συνιστά μια απλή «μπλόφα», είναι πολύ παρακινδυνευμένη, αν όχι εκτός τόπου και χρόνου.

Αυτό, άλλωστε, φάνηκε από την πρόσφατη αδιάλλακτη στάση των Μερκολάντ απέναντι και σε αυτήν την ανώδυνη επιμήκυνση της εφαρμογής του μνημονιακού προγράμματος.

Ασφαλώς η διακοπή των τροϊκανών δόσεων, μετά την κατάργηση των ελληνικών μνημονίων, θα έχει κόστος και οδυνηρές συνέπειες για τους κυρίαρχους της Ευρώπης, οι οποίες συνέπειες μπορεί να είναι και καταλυτικές.

Το μπαζούκα του Ντράγκι (και οι δημόσιοι υπάλληλοι)

του Vladimiro Giacchè

Τελικά, ο Ντράγκι το μπαζούκα το χρησιμοποίησε. Δηλώνοντας ότι η ΕΚΤ είναι έτοιμη να παρέμβει "απεριόριστα" στη δευτερογενή αγορά τίτλων του Δημοσίου (διάρκειας έως και 3 έτη), προκειμένου να μειώσει τις αποδόσεις τους σε αποδεκτά επίπεδα.

Η ανακοίνωση και μόνο της παρέμβασης αυτής, στις  6 Σεπτεμβρίου, μείωσε τις αποδόσεις των ιταλικών και ισπανικών ομολόγων και τόνωσε τα χρηματιστήρια σε όλη την Ευρώπη. Σε τέτοιο βαθμό που η γερμανική εφημερίδα Die Welt είχε τον μελαγχολικό τίτλο:  "Οι χρηματοπιστωτικές αγορές γιορτάζουν το θάνατο της Bundesbank."  Να μιλάμε για θάνατο είναι υπερβολικό. Δεν είναι λάθος, όμως, να μιλάμε  για βαριά ήττα.

Στην πραγματικότητα, η αδιάλλακτη γραμμή της Bundesbank, που άφηνε τα κράτη της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο έλεος των αγορών, νικήθηκε. Προφανώς, με τη συναίνεση της γερμανικής κυβέρνησης. Ίσως, και λόγω των εκτιμήσεων που κυκλοφορούσαν στο Βερολίνο σχετικά με το πόσο θα κόστιζε το τέλος του ευρώ στη Γερμανία.

Και πράγματι, από τότε που στο μάτι του κυκλώνα μπήκαν η Ισπανία και η Ιταλία, το σενάριο μιας πραγματικής διάλυσης του ευρώ είχε γίνει όλο και πιο πιθανό. Διόλου τυχαία, μία από τις συνέπειες από την  ανακοίνωση του Ντράγκι ήταν και η ανατίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Κάτι που, παρεμπιπτόντως, αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα για την Bundesbank, αφού προφανώς, οι αγορές δεν πιστεύουν ότι η κίνηση του Ντράγκι συνεπάγεται πληθωριστικές πιέσεις (αφού τότε, θα έπεφτε η αξία του ευρώ).

Με την ανακοίνωση του Ντράγκι ανακόπηκε η πορεία του ευρώ προς τη διάλυση. Και ξεκίνησε η μετατροπή της ΕΚΤ ... σε κεντρική τράπεζα. Είναι αλήθεια ότι σε όλο τον κόσμο, οι κεντρικές τράπεζες είναι δανειστές έσχατης ανάγκης, ακόμη και των Κρατών, ενώ η ΕΚΤ μέχρι τώρα ήταν μόνο προς τις τράπεζες. Φτάνει να πούμε ότι από το 2008/9 το 60% των νέων τίτλων του αμερικανικού Δημοσίου και του Ηνωμένου Βασιλείου το αγόρασαν οι κεντρικές τράπεζες τους. Γι 'αυτό και μειώθηκαν σημαντικά οι τόκοι που καταβάλλονται για την εξυπηρέτηση του χρέους τους.

Όλα καλά, λοιπόν; Όχι ακριβώς. Και για διαφορετικούς λόγους. Ας προσπαθήσουμε να τους βάλουμε σε μια σειρά.

1) Η ανακοίνωση του Ντράγκι περιλαμβάνει και τη διευκρίνηση ότι η αγορά των κρατικών ομολόγων θα είναι "αποστειρωμένη" (με ισόποση πώληση χρεογράφων από την ΕΚΤ  ή με καταθέσεις των τραπεζών στην ΕΚΤ), ότι δηλαδή η ΕΚΤ δεν θα τυπώσει χρήμα. Αυτό θα μπορούσε να περιορίσει την αποτελεσματικότητα των αγορών της ΕΚΤ όταν πρόκειται για ιδιαίτερα μεγάλο όγκο τίτλων. Και θα μπορούσε να σπρώξει την κερδοσκοπία να "τεστάρει"  το όριο αυτό.

2) Η μείωση της απόδοσης των ομολόγων μας και της διαφοράς μεταξύ αυτών και των γερμανικών ομολόγων ίδιας διάρκειας είναι ασφαλώς κάτι το θετικό, επειδή μειώνει το βάρος των τόκων στο χρέος μας, και γενικότερα το κόστος άντλησης κεφαλαίων για τράπεζες και ιταλικές εταιρείες. Αλλά αυτό δεν λύνει τα προβλήματα της οικονομίας μας, που επιδεινώθηκαν από τα διορθωτικά μέτρα του κρατικού προϋπολογισμού από τον Ιούλιο του 2011 και μετά. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η Ιταλία θα κλείσει το 2012 με ένα έλλειμμα -2,4% του ΑΕΠ, και σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις το 2013 θα μπορούσε να είναι ακόμη χειρότερα. Και για ένα επιπλέον λόγο ότι, οι επιπτώσεις από τα μέτρα είναι σταδιακές: 77 δις για το 2012, 100 δισεκατομμύρια δολάρια για το 2013 και άλλα 114 για το επόμενο έτος. Τέτοιες περικοπές στα δημόσια οικονομικά δεν μπορεί παρά να οδηγήσουν σε σημαντική και παρατεταμένη μείωση της εγχώριας ζήτησης και, επομένως, της οικονομικής δραστηριότητας. Με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να επιδεινωθεί ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ.

3) Και αυτό έχει να κάνει με μια άλλη κρίσιμη πλευρά της αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ: το γεγονός ότι αυτό θα γίνεται υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει επίσημη προσφυγή της χώρας στο "Μηχανισμό στήριξης" (EFSF/EMS) βοήθεια από την πολιτεία ενδιαφέρεται για το ταμείο σταθερότητας, η υπογραφή ενός πρωτοκόλλου και την επαλήθευση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις που προβλέπονται στο πρωτόκολλο. 

Εδώ έχουμε δύο είδη προβλημάτων. Κατ 'αρχάς, δεν είναι σαφές τι θα συμβεί  αν οι προσφυγές κατά του Μηχανισμού στήριξης που εκκρεμούν ενώπιον του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου γίνουν αποδεκτές. Αλλά αυτό θα το γνωρίζουμε σύντομα: το Δικαστήριο θα αποφασίσει στις 12 Σεπτεμβρίου. Το πιο σοβαρό πρόβλημα, ωστόσο, είναι άλλο.  
Τι θα συνέβαινε όμως αν μια χώρα, που ακολουθεί ήδη πρόγραμμα λιτότητας, χρειαζόταν τη βοήθεια του Μηχανισμού στήριξης και της ΕΚΤ; Φυσικά, θα πρέπει να προσθέσει στα μέτρα που ήδη εφαρμόζει κι άλλα,πρόσθετα μέτρα. Αλλά ποιά; Σύμφωνα με τις δηλώσεις κάποιου Υπουργού ιδιαίτερα ομιλητικού, ένα από τα  πιθανότερα μέτρα  θα είναι οι ελεύθερες απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Αν είναι έτσι,τότε  εκατομμύρια  ιταλοί εργαζόμενοι μπορεί σύντομα να ανακαλύψουν  ότι το μπαζούκα του Ντράγκι σημαδεύει αυτούς.

  (9 Σεπτεμβρίου, 2012)

[--->]

Η εχθρική αμετακλητότητα του ευρώ

του Sergio Cesaratto

Η κίνηση του Ντράγκι να στηρίξει χωρίς περιορισμούς τα βραχυπρόθεσμα κρατικά ομόλογα των χωρών, τα δημόσια οικονομικά των οποίων τελούν υπό ευρωπαϊκή εποπτεία, στην Ιταλία έτυχε κοινής  αποδοχής συμπεριλαμβανομένων και αυτών, με μικρές διαφορές, της εφημερίδας il manifesto.
 

Η παρέμβαση της ΕΚΤ,ένα  μέτρο αναγκαίο για τη μείωση των σπρεντ που είχαν φτάσει σε μη βιώσιμα επίπεδα, δεν λύνει το πρόβλημα οριστικά και με τους όρους που τίθεται είναι  κυριολεκτικά αντιπαραγωγική. Εν τω μεταξύ, είναι πολιτικά δυσάρεστο για την Ισπανία και την Ιταλία,που ελπίζουν να τα καταφέρουν, χωρίς να χρειαστεί να συμμετάσχουν στο "προληπτικό πρόγραμμα"  λιτότητας που συμφώνησαν με την Ευρώπη υπό την αυστηρή εποπτεία του ΔΝΤ.
 

Ελπίζουν δηλαδή ότι η επίδραση της ανακοίνωσης  θα  είναι αρκετή για να μειωθούν τα σπρεντς , αν και δεν την συνοδεύει τίποτα που να μην έχει σχέση με τη σκληρή δοκιμασία των όρων και των προϋποθέσεων. Αλλά αν τίποτα δεν συμβεί, τότε τα σπρεντς θα ανακάμψουν, ίσως επειδή οι αγορές αναμένουν μια συμμετοχή μόνο όταν θα είναι ήδη πολύ αργά.
 

Ποιο στόχο μείωσης των σπρεντς διασφαλίζει η ΕΚΤ δεν μας είναι γνωστό, γι αυτό και μια πιθανή αποτυχία καθώς και η ακαμψία των δεσμευτικών όρων λιτότητας θα δυσκολέψει τις χώρες που συμμετέχουν να πετύχουν τους συμφωνηθέντες στόχους. Αν οι χώρες δεν συμμορφωθούν με τους συμφωνηθέντες στόχους, τότε  η ΕΚΤ θα μπορεί να διακόψει την υποστήριξη, αλλά και να επιβάλλει κυρώσεις, επικυρώνοντας όμως τότε την πιθανή διάλυση της ευρωζώνης.
Όπως βλέπετε λοιπόν έχουμε να κάνουμε με ένα πραγματικό χάος, γεγονός που καθιστά την κίνηση του Ντράγκι μία ακόμη απόφαση από "τα ίδια".

Επιβεβαιώνει όμως αυτό που οι ετερόδοξοι οικονομολόγοι (συμπεριλαμβανομένων και αυτών της "Σύγχρονης Νομισματικής Θεωρίας", Modern Monetary Theory) ανέκαθεν υποστήριζαν ότι δηλαδή τα επιτόκια τα αποφασίζουν οι κεντρικές τράπεζες και όχι οι αγορές. Αυτό σημαίνει πως τη  μεγαλύτερη φωτιά τα τελευταία δύο χρόνια την έβαλε η ίδια η ΕΚΤ, υπακούοντας στις προσταγές της ευρωπαϊκής ελίτ να σαρώσει μέσω μιας δημοσιονομικής κρίσης το κράτος πρόνοιας και τα συνδικάτα – στην περιφέρεια της Ευρώπης, πρωτίστως, αλλά και για να δωθεί ένα μάθημα στα Γερμανικά συνδικάτα, κατά δεύτερο λόγο.
 

Γεγονός είναι ότι οι νομισματικές ενώσεις δημιουργούνται με τον ειδικό σκοπό να αναγκάσουν τις χώρες μέλη (και την εργατική τους τάξη) σε έναν καταστροφικό αποπληθωριστικό ανταγωνισμό.

Το μάθημα αυτό μας το δίνει ο Κέυνς, λίγοι όμως οικονομολόγοι της αριστεράς είναι πολιτισμικά σε θέση να βγάλουν  τα σκληρά συμπεράσματα απόαυτή τη θέση. Και η ΕΚΤ εφάρμοσε με συνέπεια  αυτή την εντολή. Από τις τρεις αιτίες της κρίσης, τη σοβαρή κρίση του ίδιου του ευρώ, αυτή που οφείλεται στην αδράνεια  της ΕΚΤ επί δύο ολόκληρα χρόνια, και τη λιτότητα, η κίνηση του Ντράγκι αντιμετωπίζει κάπως τη δεύτερη, αλλά με τίμημα την ενίσχυση της τρίτης, χωρίς να κάνει τίποτα για  την πρώτη.

Η κίνηση του Ντράγκι θα πρέπει να ερμηνευθεί ως αποτέλεσμα του φόβου ότι η φωτιά μπορεί να καταστρέψει την ίδια την προϋπόθεση της κίνησης, δηλαδή το ευρώ, κι ότι οι περιφερειακές χώρες θα μπορούσαν να πουν "τέρμα" σε αυτή την παρατεταμένη αγωνία. Ετσι λοιπόν κρατάει τον ασθενή στη ζωή, αλλά μόνο για όσο διάστημα οι ενισχυμένες δόσεις της άλλης θεραπείας, της  λιτότητας, καταφέρουν να εξουδετερώσουν την όποια διάθεση των λαών για αντίδραση. Υπάρχει λοιπόν μια αίσθηση εχθρική, και όχι προοδευτική, κάτι που φαίνεται να υποστηρίζει χθες ο Pizzuti σε αυτή την εφημερίδα, στο μήνυμα του Ντράγκι  για το αμετάκλητο του ευρώ.
 

Αλλες λύσεις υπάρχουν; Η άνευ όρων παρέμβαση της ΕΚΤ θα πρέπει να συνοδεύεται από τον στόχο της σταθεροποίησης των σχέσεων μεταξύ δημόσιου χρέους και ΑΕΠ (όχι μείωση). Ο στόχος αυτός θα καθησύχαζε  τις αγορές, ενώ θα άφηνε χώρο για μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική.
 

Αυτό δεν θα αρκούσε, ωστόσο, να ανασυνθέσει τις ενδοευρωπαϊκές εμπορικές ανισορροπίες. Θα μπορούσαμε λοιπόν να κινηθούμε και προς μια γλήγορη αύξηση του προϋπολογισμού της Ε.Ε. με ισχυρή αναδιανομή των πόρων μεταξύ κέντρου-περιφέρειας, ενώ ο ρόλος των εθνικών προϋπολογισμών θα μπορούσε να μειωθεί (όπως στις ΗΠΑ, με λίγα λόγια).
 

Αλλά η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι μία προοπτική, που μοιάζει πολύ σε μία Ευρώπη χωρισμένη σε επιδοτούμενους και επιδοτούντες, απαράδεκτη για προφανείς λόγους και στους δύο και όχι βέβαια για κάποιες αόριστες" εθνικές και εθνικιστικές ιδιαιτερότητες" που μπορεί να θεωρηθεί ότι βάζουν εμπόδια. Βασικά, η σκληρή πραγματικότητα δείχνει ότι η Ευρώπη βαδίζει προς μια διαφορετική κατεύθυνση και ότι το ευρώ γεννήθηκε για αυτό ακριβώς το λόγο.

* Οικονομολόγοι κατά της λιτότητας

 

Το καλύτερο σχόλιο που έλαβα σχετικά με την κίνηση Ντράγκι είναι από τον G.B., ένα πανέξυπνο πρώην τραπεζικό στέλεχος, σήμερα συνταξιούχο.Οσα εγώ αναφέρω στην πρώτη παράγραφο, αυτός τα λέει πολύ πολύ καλύτερα :

"Let's not get carried away by market euphoria. On occasion of the two previous bouts of ECB intervention we had the same reaction, only to be wound up after a few weeks. And this time we haven't even had ECB intervention, only the threat of it, and subject to an abstruse mechanism (request for aid by country concerned, signing of an MOU, participation of EFSF/ESM in the bond auctions and at last ECB purchase in the secondary market).It seems highly impractical, save that in the process the applicant country may lose access to the markets.Moreover, in keeping with our understanding of the EZ crisis, the affirmation of an ECB role as lender-of-last-resort makes sense as far as it allows the peripheral economies to pursue a growth strategy that could hopefully restore their competitivity  - which does not appear to be the case." 

[--->]