σαξές στόρι : Για Καναδά, λίστα αναμονής μεταναστών που ξεπερνά τις 100.000

«Το μεγάλο κύμα μεταναστών από την Ελλάδα ήρθε στον Καναδά τη δεκαετία του '70» λέει στο «Εντός και Εκτός Συνόρων» ο Μιχάλης Καπέλας που ζει στον Μόντρεαλ και εργάζεται στον σταθμό «Centre Ville» που ο μεγάλο κύμα μεταναστών από την Ελλάδα ήρθε στον Καναδά τη δεκαετία του '70» λέει στο «Εντός και Εκτός Συνόρων» ο Μιχάλης Καπέλας που ζει στον Μόντρεαλ και εργάζεται στον σταθμό «Centre Ville» που μεταδίδει ειδήσεις στα ελληνικά εδώ και 40 χρόνια.
αρχείο λήψης

«Οι οικονομικές δυσκολίες στην Ελλάδα έφεραν πίσω πολλούς ενώ υπήρξε και ανάλογο ρεύμα νεοφερμένων. Όμως τα πράγματα είναι δύσκολα για όσους δεν έχουν καναδική υπηκοότητα. Υπάρχει λίστα αναμονής πλέον που ξεπερνά τις 100 και 120 χιλιάδες κόσμου που θέλει να μείνει μόνιμα στη χώρα» επισημαίνει ο ίδιος καθώς γνωρίζει πως η δεύτερη πατρίδα του υπήρξε ανέκαθεν, όπως τονίζει «χώρα μεταναστών και μάλιστα από αυτές που ήταν ανοιχτές στην είσοδο και παραμονή των ανθρώπων από τρίτες χώρες».

[--->]

Ζακ Σαπίρ: Το ευρώ και το ρίσκο της κουκουβάγιας

 του Ζακ Σαπίρ, 30 Δεκεμβρίου 2014

Όπως προβλέπει το Σύνταγμα, στην Ελλάδα θα γίνουν πρόωρες εκλογές στις 25 Ιανουαρίου. Με την αδυναμία του πρωθυπουργού Σαμαρά να εκλέξει τον υποψήφιό του για την Προεδρία της Δημοκρατίας (στην Ελλάδα απαιτείται μια πλειοψηφία 180 βουλευτών του κοινοβουλίου), έφτασε η ώρα της τελικής αναμέτρησης. 

Η αναμέτρηση αυτή θα σημάνει το τέλος μιας απάνθρωπης πολιτικής που επιβλήθηκε από το Σαμαρά με τις εντολές της "τρόικας", δηλαδή, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

 Και θα τελειώσει και η υποκριτική πολιτική αυτής της κυβέρνησης που ελέγχεται από ψηλά,η οποία ούτε τα οικονομικά του δημοσίου κατάφερε να συμμαζέψει (μέρος των φορολογικών εσόδων είναι «πλασματικά», αφού οι έλληνες δεν μπορούν να πληρώσουν) ούτε έφερε την ανάπτυξη . Ο Σαμαράς ανακοίνωσε μια "λαμπρή επίδοση" ,ανάπτυξη 0,7%, με τη χώρα να έχει βιώσει από το 2009 μια ύφεση περίπου 25%.

Οι εκλογές αυτές είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας οξύτατης παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη δημοκρατική ζωή των λαών. Δεν είναι λίγοι οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι που έχουν αρχίσει  ήδη να απειλούν τους Έλληνες ψηφοφόρους με τα χειρότερα σε περίπτωση που ψηφίσουν "λάθος". 

Το Πραξικόπημα του πετρελαίου

του MIKE WHITNEY  από counterpunch.org/

Το πρόβλημα της πτώσης της τιμής του πετρελαίου δεν είναι ο αποπληθωρισμός ή η πτώση των κερδών αλλά ότι όλοι οι τομείς της βιομηχανίας-η έρευνα, η ανάπτυξη και η παραγωγή – κάθονται πάνω σε ένα βουνό από κόκκινο μελάνι (τα junk bonds *). Όταν  το χρέος αυτό δεν θα μπορεί πλέον να εξυπηρετηθεί ή να αυξηθεί, τότε οι αρχικοί δανειστές (αντισυμβαλλόμενοι και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα) θα υποστούν βαριές απώλειες που θα προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις σε ολόκληρο το σύστημα. Δείτε τι γράφει η αμερικανική ιστοσελίδα MarketWatch:

"Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία" ότι για τις εταιρείες ενέργειας, με ένα πιο επικίνδυνο προφίλ χρέους, η αγορά χρέους υψηλής απόδοσης "έχει ουσιαστικά κλείσει σε αυτή τη φάση", και υπάρχουν ενδείξεις ότι ο τομέας θα υποστεί και άλλες απώλειες, δήλωσε στην Marketwatch ο Dan Heckman, ανώτερος στρατηγικός αναλυτής σταθερού εισοδήματος της US Bank Wealth Management. "Βρισκόμαστε στο σημείο που το πράγμα έχει αρχίσει να γίνεται πολύ ανησυχητικό". (Marketwatch)

Αν οι εταιρείες ενέργειας χάσουν την πρόσβαση τους στην αγορά και δεν μπορούν πλέον να δανειστούν με χαμηλά επιτόκια, τότε η κατάρρευση τους  είναι θέμα χρόνου.

 

 [--->]

----------------------------

[*] junk bonds= επισφαλή ομόλογα υψηλών αποδόσεων.Για να προσελκύσουν το κοινό,παρέχουν υψηλά επιτόκια αλλά με ασθενείς διασφαλίσεις και αβέβαιες προοπτικές επιτυχίας
----------------------------
Επίσης:

Mahdi Darius Nazemroaya :Από τον ενεργειακό πόλεμο στον νομισματικό πόλεμο: Η επίθεση της Αμερικής στο ρωσικό ρούβλι

 http://www.globalresearch.ca/from-energy-war-to-currency-war-americas-attack-on-the-russian-ruble/5421554

Η επίπλαστη ψυχραιμία των πιστωτών

του  Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Γιάννης Κιμπουρόπουλος

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα.

 Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων):
Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…

Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα».
 Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;»
Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.

Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
[--->]

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.SvK9K799.dpuf

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.SvK9K799.dpuf

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.X88AZQNd.dpuf

"Για το ευρώ, το δίκιο είναι με το μέρος της ριζοσπαστικής αριστεράς"

Αν για το ευρώ η άποψη σας ταυτίζεται με αυτή των περισσότερων οικονομολόγων, τότε θα πρέπει να ψηφίσετε τη ριζοσπαστική αριστερά. Αυτό είναι το παράδοξο συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει το κύριο άρθρο των Financial Times που υπογράφεται από τον Wolfgang Munchau. Σύμφωνα με τον Munchau μόνο κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα,το Podemos στην Ισπανία και το κόμμα Die Linke στη Γερμανία προτείνουν αυτό που περίπου προτείνει και η "συναίνεση" μεταξύ των οικονομολόγων για το ξεπέρασμα της κρίσης στη ζώνη του ευρώ χωρίς να διασπαστεί, δηλαδή μεγάλες δημόσιες επενδύσεις και μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση των χρεών.



Μια  επιλογή υποχρεωτική
Ακόμα κι αν δεν είσαστε υποστηρικτές της αριστεράς, υποστηρίζει ο Munchau, δεν θα είχατε άλλη επιλογή. Στην πραγματικότητα, τα κόμματα της κεντροαριστεράς αυτές τις προτάσεις τις υποστηρίζουν μόνο όταν είναι στην αντιπολίτευση, και στη συνέχεια όταν γίνουν κυβέρνηση τις ξεχνούν εντελώς, όπως έκανε ο Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος έφτασε να υποστηρίξει την αντικεϋνσιανή άποψη ότι "η προσφορά δημιουργεί τη δική της ζήτηση ". Παρά το γεγονός ότι τα κόμματα της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι ακόμα νέα και η ατζέντα τους τώρα διαμορφώνεται, φαίνεται να είναι τα μόνα με μια συνολική πρόταση κοντά σε εκείνη των οικονομολόγων. Σύμφωνα με τον Munchau, ωστόσο, κόμματα, όπως αυτό των 5 αστέρων στην Ιταλία και το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία είναι πραγματικά ριζοσπαστικά, αφού προτείνουν έξοδο από το ευρώ σε πρώτη φάση, όπως άλλωστε και το Alternativa στη Γερμανία.

Το Podemos έχει δίκιο

Ο Nacho Alvarez, ένας οικονομολόγος  της ομάδας των οικονομολόγων του Podemos, συνεχίζει ο Munchau,ανέλυσε πρόσφατα  την πρόταση του κόμματος το οποίο, παίρνοντας υπόψη τη μη βιωσιμότητα του ισπανικού χρέους, προωθεί την ιδέα μιας μεγάλης αναδιάρθρωσης με ένα μείγμα μείωσης των επιτοκίων, επιμήκυνσης μεγάλης χρονικής διάρκειας και κούρεμα του χρέους. Ο στόχος των Podemos, σύμφωνα με τον Alvarez, δεν είναι να εγκαταλείψουν το ευρώ, αλλά να μην μείνουν εκεί με κάθε κόστος. Μια θέση που δίνει κορυφαία προτεραιότητα στην ευημερία της χώρας τους. 

Ωστόσο, στην Ισπανία, η πρόταση των Podemos συναντά αντιδράσεις, σημειώνει ο Munchau, και το κατηγορούν ότι θέλει να εισάγει το μοντέλο της Βενεζουέλας. Όμως, είναι απόλυτα λογικό να πούμε, όπως και οι Podemos, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές δεκαετίες στασιμότητας επειδή αρνούνται να μεταρρυθμίσουν τις πολιτικές και τα θεσμικά όργανα της ευρωζώνης.

 Έξι χρόνια κρίσης έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ  πρώτο κόμμα στην Ελλάδα, ενώ στην περίπτωση της Ισπανίας, ο κίνδυνος είναι να ενωθούν σοσιαλιστές και συντηρητικοί ενάντια στη νέα δύναμη που γεννήθηκε μέσα από τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των Αγανακτισμένων.Αυτό που λείπει ακόμα από το Podemos – λέει ο Munchau - είναι μια συνολικότερη άποψη για το "μετά". Αλλά θα ήταν μια καλή ιδέα, αν το κόμμα αυτό οργανωνόταν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εκτός από τη συμμαχία του με τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή σε αυτό το επίπεδο πρέπει να γίνει η αλλαγή.



Η τραγωδία της ευρωζώνης
Τα κόμματα της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς, καταλήγει το κύριο άρθρο των FT, οδηγούν την Ευρώπη προς το οικονομικό ισοδύναμο ενός πυρηνικού χειμώνα. Και είναι τραγικό το γεγονός ότι τα κόμματα της άκρας αριστεράς είναι τα μόνα που υποστηρίζουν πολιτικές λογικές, όπως είναι η αναδιάρθρωση του χρέους. Η αύξηση της δύναμης του Podemos - καταλήγει ο Munchau - δείχνει ότι υπάρχει ένα ζήτημα πολιτικής εναλλακτικής λύσης και ότι τα παραδοσιακά κόμματα αφήνουν χώρο για Podemos και ΣΥΡΙΖΑ.

[--->]

"Όλα όσα σας λένε για την ελληνική ανάκαμψη είναι ψέματα"

Συνέντευξη του Γ.Βαρουφάκη στο eunews.it    

Thomas Fazi 
 Η Ελλάδα, η οποία εμφανίζει πλέον ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης από τους υψηλότερους στην ΕΕ, παρουσιάζεται από τους υποστηρικτές της λιτότητας ως απόδειξη της αποτελεσματικότητας της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της εσωτερικής υποτίμησης, η οποία θα καταστήσει την ελληνική οικονομία περισσότερο αποδοτική και ανταγωνιστική.Εσείς τι πιστεύεται;

Πρόκειται για πλήρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Η Ελλάδα βρίσκεται σε πλήρη ύφεση. Εδώ και επτά χρόνια τα εισοδήματα και οι επενδύσεις στη χώρα είναι σε ελεύθερη πτώση. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια πραγματική ανθρωπιστική κρίση ενώ κάθε χρόνο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ μας έλεγαν ότι η ανάκαμψη είναι "πίσω από τη γωνία". Δεν ήταν καθόλου έτσι. Και σήμερα, με βάση ένα τρίμηνο αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ, γιορτάζουν το "τέλος" της ύφεσης! Αλλά αν εξετάσει κανείς τους αριθμούς προσεκτικά, θα συνειδητοποιήσει ότι είμαστε ακόμα σε ύφεση, ακόμη και με τα επίσημα στοιχεία.

Η εξήγηση είναι πολύ απλή: την ίδια περίοδο που το πραγματικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 0,7%, οι τιμές μειώθηκαν κατά μέσο όρο 1,9%. Για όποιον δεν το γνωρίζει, το πραγματικό ΑΕΠ ισοδυναμεί με το ονομαστικό ΑΕΠ ( προσμετράται σε ευρώ) διαιρούμενο με τον δείκτη τιμών (το λεγόμενο αποπληθωριστή του ΑΕΠ). Παίρνοντας υπόψη ότι ο δείκτης τιμών υποχώρησε κατά 1,9%, και ότι το πραγματικό ΑΕΠ αυξήθηκε μόνο κατά 0,7%, αυτό σημαίνει ότι το ΑΕΠ μετρούμενο με ονομαστικούς όρους, δηλαδή σε ευρώ, μειώθηκε! Επομένως, η αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ δεν εξαρτάται από το γεγονός ότι το εθνικό εισόδημα, σε ευρώ, έχει αυξηθεί, αλλά από το ότι μειώθηκε με μικρότερη ταχύτητα από τις τιμές. 

Και τώρα το πολιτικό κατεστημένο, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο, θα ήθελε να πουλήσει στους Έλληνες αυτό το μικρό λογιστικό τέχνασμα, σαν το  "τέλος της ύφεσης ". Αλλά αυτό δεν θα "πιάσει".

Ένα ΑΕΠ στο -25%, μια ανεργία στο υψηλότερο επίπεδο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πιστεύετε  ότι αυτά είναι απλά οι ανεπιθύμητες παρενέργειες "λαθεμένων πολιτικών", ή μπορεί να είναι οι συνέπειες ενός συγκεκριμένου σχεδίου;

Τίποτα από τα δύο,νομίζω. Οι πολιτικές αυτές ήταν οι μόνες που δεν συνεπάγονταν παραδοχή ότι η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης είναι βασικά δυσλειτουργική, και ότι η κρίση ήταν συστημική και όχι "ελληνική". Αλλά κυρίως, ήταν οι μόνες που ήταν συμβατές με αυτό που ήταν ο κύριος στόχος του κατεστημένου: η προστασία των τραπεζιτών από κάθε προσπάθεια απαλλοτρίωσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή τα κράτη μέλη της. 

Και έτσι ένα μικρό, αλλά περήφανο έθνος υποχρεώθηκε να εφαρμόσει μια πολιτική άγριας εσωτερικής υποτίμησης που προκάλεσε και προκαλεί μεγάλα δεινά στον πληθυσμό, πέρα από το ότι έχει αυξηθεί το ιδιωτικό και το δημόσιο χρέος της χώρας σε μη βιώσιμα επίπεδα, και όλα αυτά για να συντηρηθεί η ψευδαίσθηση ότι η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης ήταν βιώσιμη, και για να φορτωθούν οι κολοσσιαίες απώλειες των ιδιωτικών τραπεζών στους ώμους των απλών πολιτών, των εργαζομένων και των φορολογουμένων. Αφού αποφάσισαν τη στρατηγική, στη συνέχεια την κάλυψαν με νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα για να γίνει πιο εύγευστη ...

Οι αγορές αντέδρασαν υστερικά στην απόφαση να προχωρήσει στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας πρόωρα, διότι φοβούνται ότι αυτό θα ανοίξει το δρόμο για πρόωρες εκλογές. Ο φόβος τους είναι δικαιολογημένος; Και γιατί φοβούνται τόσο πολύ την προοπτική ότι η Ελλάδα επιστρέφει στις κάλπες;

Ναι, είναι δικαιολογημένος. Είναι δύσκολο ο Σαμαράς να εκλέξει τον υποψήφιό του. Και αυτό που φοβούνται είναι ότι θα σκάσουν δύο οικονομικές φούσκες που δημιούργησαν το Βερολίνο, η Φρανκφούρτη και οι Βρυξέλλες τα τελευταία χρόνια, η φούσκα των κρατικών ομολόγων και η φούσκα του χρηματιστηρίου, με στόχο να ενισχυθεί η ψευδαίσθηση της "ελληνικής ανάκαμψης". Αλλά αυτή είναι η μοίρα όλων των φουσκών: στο τέλος σκάνε. Και όσο πιο νωρίς, τόσο καλύτερα, γιατί θα υποχρεωθούμε να κοιτάξουμε επιτέλους την πραγματικότητα κατάματα και να εργαστούμε για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης όλων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη ευρωζώνη.

Πιστεύεται ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια υπόθεση ρεαλιστικά δυνατή; Η πιστεύεται ότι οι συντηρητικές δυνάμεις του ελληνικού- και του Ευρωπαϊκού κατεστημένου - είναι πρόθυμες να κάνουν οτιδήποτε για να μπλοκάρουν το δρόμο του;

Και τα δύο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι δυνάμεις του κατεστημένου θα κάνουν τα πάντα για να σταματήσουν το ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα καταφύγουν στις πιο σκοτεινές μορφές ψυχολογικής τρομοκρατίας απέναντι στο εκλογικό σώμα της Ελλάδας. Φαίνεται όμως ότι αυτή τη φορά η στρατηγική αυτή, που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στο παρελθόν, είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα φαίνεται όλο και πιο πιθανή.

Πώς κρίνετε την ευχή του Γιούνκερ, να μην ψηφίσουν οι Έλληνες "με λάθος τρόπο";

Θα έλεγα ότι δείχνει μια βαθιά περιφρόνηση για στη δημοκρατία, και μια νέο-αποικιακή νοοτροπία που γελοιοποιεί την ιδέα ότι η Ένωση σέβεται την κυριαρχία των κρατών μελών της. Θεωρητικά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι υπόλογη για τις επιλογές της στους πολίτες των κρατών μελών, και όχι να λογοδοτούν οι πολίτες για τις επιλογές τους στην Επιτροπή. Εξ ορισμού, η Επιτροπή δεν επιτρέπεται να κάνει καμία κρίση σχετικά με την έκβαση των εκλογών. Και ασφαλώς δεν της επιτρέπεται να πει ποιος υποψήφιος είναι "σωστός" και ποιος "λάθος". Με τη δήλωση αυτή, ο Γιούνκερ αμαύρωσε ακόμη περισσότερο τη φήμη της Επιτροπής, που ήταν ήδη σε ιστορικά χαμηλά, και διεύρυνε ακόμη περισσότερο το δημοκρατικό έλλειμμα της ΕΕ. Η παρέμβαση του ήταν μια από τις πιο αντιευρωπαϊκές κινήσεις που μπορεί να φανταστεί κανείς, αφού με ένα και μόνο χτύπημα κατάφερε να απονομιμοποιήσει ταυτόχρονα τόσο την Επιτροπή όσο και την ίδια την Ένωση.

[--->]

Πραγματικό και ονομαστικό ΑΕΠ

Το ονομαστικό ΑΕΠ αποτιμά την αξία της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών σε τρέχουσες τιμές

Το πραγματικό ΑΕΠ αποτιμά την αξία της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών σε σταθερές τιμές του έτους βάσης

Η προσαρμογή του ονομαστικού σε πραγματικό ΑΕΠ γίνεται με την χρήση του αποπληθωριστή του ΑΕΠ

 

Αποπληθωριστής ΑΕΠ

Ο αποπληθωριστής του ΑΕΠ μετρά το επίπεδο τρεχουσών τιμών σε σχέση με το επίπεδο τιμών του έτους βάσης.Μας βοηθά να βρούμε το μέρος της αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ η οποία οφείλεται στην αύξηση των τιμών και όχι των παραγόμενων ποσοτήτων

http://users.uom.gr/~esartz/teaching/macro/Kef22.pdf