Εξοργιστική καταδίκη του 77χρονου αγωνιστή που ξυλοφόρτωσαν τα ΜΑΤ #skouries

 

12 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή είναι η απόφαση του δικαστηρίου για τον 77χρονο αγωνιστή Θόδωρο Καραβασιλικό από τη Μεγάλη Παναγία. Εισαγγελέας και πρόεδρος της έδρας δήλωσαν «απόλυτα βέβαιοι» για την ενοχή του κατηγορουμένου για τα εγκλήματα που του αποδίδονταν:

1) παρακώλυση συγκοινωνιών από κοινού με άγνωστους δράστες,
2) διατάραξη της κοινής ειρήνης από κοινού πάλι με άγνωστους δράστες
3) αντίσταση

Ο μπάρμπα Θόδωρος είχε συλληφθεί στις 10 Ιουλίου 2013, τη μέρα της προφυλάκισης δύο αγωνιστών από την Ιερισσό που κατηγορούνταν για τον εμπρησμό στο εργοτάξιο της Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές. Η απάντηση της κυβέρνησης Σαμαρά στις διαμαρτυρίες των κατοίκων της Μεγάλης Παναγίας για την προφυλάκιση των συναγωνιστών τους ήταν διμοιρίες ΜΑΤ, δακρυγόνα άφθονο ξύλο και συλλήψεις.

Τον μπάρμπα-Θόδωρο τον συνέλαβαν, τον σάπισαν στο ξύλο και τον έστειλαν δεμένο στην Ασφάλεια και έπειτα στο Γενικό Νοσοκομείο Πολυγύρου όπου νοσηλεύθηκε φρουρούμενος για έξι μέρες. Η αστυνομία απαγόρευσε τις επισκέψεις στον τρομοκράτη-παππού, για να μην φωτογραφίσει κανείς τα τραύματα στο κεφάλι και το σώμα του.  Η διάγνωση ήταν:
1) Εγκεφαλική Διάσειση
2) Οίδημα και εκχύμωση βλεφάρων άμφω
3) Τραυματικό υπόσφαγμα άμφω
4) Τραυματική απόπτωση ενδοθηλίου κερατοειδούς χιτώνος
5) Εκ του βυθού του οφθαλμού
α) δεξιός οφθαλμός περιθηλιαία φλογοειδής αιμορραγία στη 12η ώρα
β) οίδημα στην ωχρά κηλίδα και
γ) υποαμφιβληστροειδής αιμορραγία στην 6η ώρα 

                          

Αλλά, σύμφωνα με τη «Δικαιοσύνη», τα πράγματα έγιναν αντίστροφα: Ο μπάρμπα Θόδωρος λοιπόν ήταν αυτός που επιτέθηκε και χτύπησε τους πάνοπλους ΜΑΤατζήδες και όχι το ανάποδο! 

           

      Η φωτογραφία είναι από εκείνη την ημέρα, από το σημείο που συνελήφθη ο  μπάρμπα-Θόδωρος

Συμπεραίνουμε ότι τα νερά του Κακκάβου έχουν μαγικές ιδιότητες και χαρίζουν υπερδυνάμεις στους ηλικιωμένους.

Στα σοβαρά όμως, η προσπάθεια των διωκτικών αρχών να ποινικοποιήσει το κίνημα έχει ξεπεράσει τα όρια της γελοιότητας.

Κανένας μόνος!

 [--->]

Είπαμε,το ψέμα πάει σύννεφο :''Για ποια δωρεάν πρόσβαση στους ανασφάλιστους μιλάμε;''

                                                       ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Για ποια δωρεάν πρόσβαση στους ανασφάλιστους μιλάμε;

Η  επιστολή που δημοσιεύουμε στάλθηκε σε ασθενή του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού πριν από λίγες μέρες , στις 18-3-2016, με την οποία το Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» του ζητά να πληρώσει τα νοσήλια από επέμβαση που έγινε το 2014, διαφορετικά εντός δεκαπέντε ημερών το χρέος θα μεταφερθεί στην εφορία.

Επισημαίνουμε ότι τον Νοέμβριο του 2014 που έγινε η επέμβαση (ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής) βάσει του νόμου για τους ανασφάλιστους, που είχε ψηφιστεί από τον Αύγουστο του 2014, έπρεπε η περίπτωση του ασθενούς να εξεταστεί από τριμελή επιτροπή και ως ανασφάλιστος να μην χρεωθεί. Η τριμελής επιτροπή δεν συνεδρίασε ποτέ, όπως άλλωστε έχει συμβεί και στις περισσότερες περιπτώσεις ανασφάλιστων πολιτών που έχουν βρεθεί στην ίδια δυσάρεστη θέση.

Θυμίζουμε επίσης,  ότι πριν από ένα μήνα ψηφίστηκε ο νέος νόμος για τους ανασφάλιστους ασθενείς, σύμφωνα με τον οποίο μόνο το ΑΜΚΑ αρκεί κατά την εισαγωγή για να μην χρεωθεί ο ασθενής. Φυσικά και αυτός ο νόμος δεν έχει τεθεί σε εφαρμογή γιατί εντελώς ανεξήγητα δεν έχουν εκδοθεί ακόμη οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις.  Επομένως ισχύει ο νόμος του 2014 με τις τριμελείς επιτροπές.

Εμείς αναρωτιόμαστε:

1) Συνεδριάζουν οι τριμελείς επιτροπές ή δεν συνεδριάζουν;  Και εάν όχι, γιατί;

2) Οι ανασφάλιστοι ασθενείς τελικά βάσει ποιού νόμου νοσηλεύονται;

3) H πολιτεία γιατί συνεχίζει να παρανομεί και δεν θέτει τους νόμους σε εφαρμογή;

4) Τα χρέη των ανασφάλιστων ασθενών που είχαν την ατυχία να νοσηλευτούν τα χρόνια της σκληρής λιτότητας (που συνεχίζει και σήμερα) τι έχουν γίνει;  Θα κάνει κάτι η κυβέρνηση για αυτά;

Εμείς θα απαιτήσουμε για άλλη μια φορά να σβηστεί το συγκεκριμένο χρέος.  Για πολλοστή όμως φορά θα απαιτήσουμε από την κυβέρνηση να δώσει εντέλει  ΣΥΝΟΛΙΚΗ λύση στο δράμα των ανασφάλιστων πολιτών και επιτέλους ας σταματήσει το κρυφτό που παίζεται εδώ και 1 χρόνο με το νομοσχέδιο για τους ανασφάλιστους, και ας δημοσιευτούν  οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις για να μπορέσει να εφαρμοστεί έστω αυτός ο κουτσός νόμος!

Διευκρινήσεις απαιτούνται ακόμη επειδή κάποιοι διαστρεβλώνουν το τι πραγματικά ισχύει σήμερα:

1) Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας: ισχύει ακριβώς ότι ίσχυε από τον Αύγουστο 2014. Δηλαδή πρόσβαση στα φάρμακα με ποσοστό ακριβώς όπως και οι ασφαλισμένοι και σε ότι αφορά στις διαγνωστικές εξετάσεις πρόσβαση ΜΟΝΟ σε μερικές εξετάσεις αίματος και ούρων και σε ακτινογραφίες με την προϋπόθεση ότι θα γίνουν ΜΟΝΟ σε δομές ΠΕΔΥ. Για αξονικές, μαγνητικές, σπινθηρογραφήματα ή οποιαδήποτε άλλη εξέταση που πρέπει να γίνει σε νοσοκομείο, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗ.

2) Νοσοκομειακή κάλυψη: Εδώ κάνει το κάθε νοσοκομείο ότι θέλει. Αλλού  χρεώνουν και αλλού όχι. Ο πρόσφατος νόμος δεν ισχύει γιατί δεν έχουν δημοσιευτεί οι ΚΥΑ. Το μόνο που έχει γίνει είναι η εντολή του Υπουργού Υγείας να νοσηλεύονται οι ανασφάλιστοι μόνο με το ΑΜΚΑ. Το ερώτημα εδώ είναι, τι έχει μεγαλύτερη ισχύ ο νόμος του 2014 που ψηφίστηκε από το κοινοβούλιο ή μια υπουργική εντολή; (εφ´ όσον ο νέος νόμος λόγω μη έκδοσης ΚΥΑ δεν ισχύει)

Επιπλέον η Αναπληρώτρια Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης κα. Θεανώ Φωτίου πριν από λίγες ημέρες με υπέρ επείγουσα εγκύκλιο προς τις κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων επαναφέρει το καθεστώς του βιβλιαρίου πρόνοιας .  

Εμείς αναρωτιόμαστε, γιατί το επαναφέρει εάν ισχύει η εντολή του Υπουργού Υγείας προς τα νοσοκομεία να νοσηλεύονται οι ανασφάλιστοι μόνο με το ΑΜΚΑ; 

Απλές οι ερωτήσεις. Απαντήσεις υπάρχουν;

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

 [--->]

ΠΟΙΟΣ ΚΟΒΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΒΙΟΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ;

ΕΚΤΑΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τα χρόνια που περάσανε οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟ.ΜΕ. και το κίνημα αλληλεγγύης στον αγώνα τους, δώσανε και δίνουν έναν σκληρό αγώνα για την επιβίωση του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ. στα χέρια των ίδιων των εργατών. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες, απέναντι στην βία της ανεργίας και της απαξίωσης, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. δίνουν ένα μάθημα αγώνα καθώς εδώ και τρία χρόνια έχουν επαναλειτουργήσει την παραγωγή, με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουν, στο πρωτότυπο καθεστώς της εργατικής αυτοδιεύθυνσης, της άμεσης δημοκρατίας και τους εργατικού και κοινωνικού ελέγχου της παραγωγής. 

Από την πρώτη μέρα ίδρυσης του, το μακρινό 2006, το σωματείο της ΒΙΟ.ΜΕ. έδωσε και δίνει καθημερινά αγώνες τόσο για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, αλλά και για την υπεράσπιση των κοινωνικών αναγκών, όποτε έχει προκύψει ανάγκη. Σε αυτή την μακρά πορεία στον χρόνο, το σωματείο της ΒΙΟ.ΜΕ. έχει παλέψει μαζί με το σύνολο των αγωνιζόμενων κομματιών της ελληνικής κοινωνίας, στην πράξη και όχι μόνο με λόγια,  ενάντια στα μνημόνια των κυβερνήσεων και της τρόικας, έχει σταθεί δίπλα και μαζί σε πλειάδα εργατικών και κοινωνικών αγώνων, από τις Σκουριές μέχρι την ΕΡΤ, τον Αγγελιοφόρο, την Κοκα-Κόλα, την ΕΛΒΟ, την Wind και τη Vodafone, τις απολυμένες καθαρίστριες και άλλους πολλούς που μόνο η παρουσίαση τους θα ξεπερνούσε κατά πολύ τις ανάγκες αυτής της σύντομης ανακοίνωσης, έχει παραχωρήσει εγκαταστάσεις για να στεγαστούν οι προμήθειες που καθημερινά μεταφορτώνονται για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, έχει συνδράμει στο να ανοίξει Εργατικό Ιατρείο, παράρτημα του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης στα ανατολικά, μέσα στον χώρο του εργοστασίου. Αυτοί είναι οι σύμμαχοί μας στον αγώνα, οι μαχόμενοι άνθρωποι των εργατικών και κοινωνικών κινημάτων.

Το περήφανο Κομπανί είναι ελεύθερο!

 
 του Ανδρέα Δενεζάκη

Και ενώ εμείς ζούσαμε, απορροφημένοι, δίκαια, τις πολύ ενδιαφέρουσες μέρες των εκλογών, οι Κούρδοι στο Κομπανί πανηγύριζαν, μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο τη μεγαλειώδη νίκη τους, στέλνοντας αισιόδοξο μήνυμα στον κόσμο.

Μετά από 133 μέρες, από τις 15 Σεπτέμβρη του 2014, οι ηρωικοί κάτοικοι του Κομπανί και των γύρω χωριών, οι περήφανοι μαχητές και μαχήτριες των Μονάδων Λαϊκής Προστασίας YPG/YPJ (ΓεΠεΓκε/ΓεΠεΖε) και οι Κούρδοι Πεσμεργκά από το Ιράκ, απελευθέρωσαν τελείως την πόλη και τη γύρω περιοχή διώχνοντας από τα εδάφη τους, τους φανατικούς και βαριά εξοπλισμένους μισθοφόρους του «Ισλαμικού Κράτους» (ISIS). 

Την Δευτέρα 26 Γενάρη, οι Μονάδες Λαϊκής Προστασίας της Ροζάβα ανακοίνωσαν επίσημα την πλήρη απελευθέρωση της πόλης του Κομπανί από τη συμμορία του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Αμερικανίδα εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζεν Ψάκι, το επιβεβαίωσαν. Μόνο ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αφού έκανε ότι μπορούσε να μείνει η πόλη αβοήθητη μέχρι να πέσει στα χέρια του ISIS, έκφρασε την έντονη δυσαρέσκειά του από αυτή την εξέλιξη, φοβούμενος κυρίως τη δημιουργία ενός δεύτερου αυτόνομου Κουρδιστάν, αυτή τη φορά στα σύνορα Συρίας – Τουρκίας.

Καλή σας μέρα.462 μέρες και συνεχίζουμε μέχρι την επαναλειτουργία του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης και την επιστροφή όλων μας στην δουλειά.

Ο Δήμος Αριστοτέλη και τα αρχαία Άβδηρα

Τα αρχαία Άβδηρα ήταν μια πόλη κοντά στη σημερινή Ξάνθη. Για να φέρουν πόσιμο νερό στην πόλη τους, οι Αβδηρίτες κατασκεύασαν μια μεγάλη υδατοδεξαμενή και επειδή τα Άβδηρα ήταν μια πλούσια πόλη, έφτιαξαν και μια πολυτελή κρήνη στο κέντρο της πόλης. Ξόδεψαν έτσι όλα τα χρήματα που είχαν διαθέσιμα, όμως δεν είχαν φροντίσει να βρούνε  πρώτα νερό και να βεβαιωθούν ότι θα ήταν αρκετό για την ύδρευση της πόλης. Έτσι η υδατοδεξαμενή και η πολυτελής κρήνη έμειναν στεγνές από νερό, ένα μνημείο επιπολαιότητας και αφροσύνης.

Ο όρος Αβδηριτισμός αποτελεί, κατά τον Ηρόδοτο, συνώνυμο της ανικανότητας στη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων, της ακρισίας, της κενοδοξίας, της αφέλειας, της μωρίας και της ανόητης γενικώς συμπεριφοράς.

Τα αρχαία Στάγειρα, τα ερείπια της αρχαίας πόλης, βρίσκονται στο Δήμο Αριστοτέλη. Είναι πατρίδα του μεγάλου φιλοσόφου που έθεσε τις Αρχές της Λογικής και σε αυτόν παραπέμπει η ονομασία του Δήμου.

Στο Δήμο Αριστοτέλη, η φύση χάρισε τις δυο μεγαλύτερες φυσικές υδατοδεξαμενές της Χαλκιδικής, το όρος Κάκαβος – όπου βρίσκονται οι Σκουριές – και το όρος Στρατονικό.

Επειδή λοιπόν ο Δήμος είχε πολλά νερά για να υδροδοτήσει ακόμα και την υπόλοιπη Χαλκιδική που διψά και το νερό θεωρήθηκε δεδομένο, ο προηγούμενος Δήμαρχος Χρήστος Πάχτας και ο νέος, Γιάννης Μίχος, επέλεξαν να χαρίσουν στην περιοχή τους ΑΝΑΠΤΥΞΗ! Εξ’ού και ο κ. Πάχτας ονόμασε την παράταξή του ΟΡΑΜΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και ο κ. Μίχος τη δική του ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.

 Η συνέχεια εδώ

Απεργούμε

Βοηθήστε να διαδοθεί το μήνυμα αυτό

Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού:
Βοηθήστε μας να διαδοθεί το μήνυμα αυτό, ακόμα και εσείς οι ίδιοι να μην μπορείτε να βοηθήσετε, κάποιος που γνωρίζετε σίγουρα μπορεί!

53χρονος ανασφάλιστος ασθενής μας που πάσχει από βαρύ σύνδρομο άπνοιας κατά τον ύπνο, έχει άμεση ανάγκη και εφ όρου ζωής από συσκευή CPAP PRSTS . Ο ασθενής μας ζει με τον συνεχή φόβο ότι θα πεθάνει στον ύπνο, λόγω της σοβαρής κατάστασης του. Δυστυχώς ο ίδιος αδυνατεί να αγοράσει το μηχάνημα αφού είναι άνεργος για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Το κόστος του μηχανήματος είναι απαγορευτικό και κυμαίνεται στα 2,500 – 3,000 ευρώ. Παρακαλούμε όσους θα ήθελαν να βοηθήσουν τον συγκεκριμένο κύριο να έρθουν άμεσα σε επαφή μαζί μας. Τονίζουμε ότι δεν ζητάμε χρήματα αλλά το ίδιο το μηχάνημα ή κάποιον/κάποιους που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν ώστε να αγοραστεί απευθείας από την εταιρία.

Το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού λειτουργεί, με την βοήθεια και στήριξη του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης, από τον Δεκέμβριο του 2011 και μέχρι σήμερα, μέσα σε σχεδόν 3 χρόνια, έχει δεχτεί πάνω από 34,000 περιστατικά, από όλη την Αττική (ακόμα και την επαρχία). Λειτουργεί εξ ολοκλήρου με την βοήθεια που προσφέρει ο κόσμος και οι 250 εθελοντές του προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς. Θέλουμε να τονίσουμε ότι το ιατρείο μας δεν δέχεται σε καμία περίπτωση χρηματικές δωρεές, παρά μόνο σε είδος και υπηρεσίες, τις οποίες με την σειρά του τις προσφέρει στους ασθενείς που έχουν ανάγκη. Οι πολίτες που ζητάνε την βοήθεια μας προέρχονται από τις πλέον ευάλωτες κοινωνικά ομάδες και είναι ανασφάλιστοι ή/και άποροι ή/και άνεργοι.

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210-9631-950 στις ώρες λειτουργίας του ΜΚΙΕ
[--->]

Για να ξέρουμε : Εχουν και οι κρατούμενοι δικαιώματα ή γιαυτούς ισχύει ο νόμος του Λυντς;

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΗ ΚΩΣΤΑΡΗ

Η πρόσβαση στην εκπαίδευση, αυτονόητο δικαίωμα όλων.
Οι κρατούμενοι Νίκος Ρωμανός και Ηρακλής Κωστάρης βρίσκονται σε απεργία πείνας από τις 10/11 και 29/10 αντίστοιχα, διεκδικώντας εκπαιδευτική άδεια για να παρακολουθήσουν τη σχολή στην οποία πέρασε φέτος με πανελλαδικές εξετάσεις ο πρώτος και φοιτά ήδη εδώ και τρία χρόνια ο δεύτερος. Το συμβούλιο των φυλακών Κορυδαλλού όπου κρατούνται απέρριψε το καθ’ όλα νόμιμο αίτημά τους, εφαρμόζοντας στην περίπτωσή τους ένα απαράδεκτο καθεστώς εξαίρεσης και διακρίσεων.
Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, δάσκαλοι από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, επισημαίνουμε κατ’ αρχάς τον κίνδυνο να απαξιωθεί και να ακυρωθεί στην πράξη ο πολύτιμος όσο και πολύπαθος θεσμός του σχολείου εντός της φυλακής.
Πάνω απ’ όλα όμως, θεωρούμε απαράδεκτο να φτάνουν δυο άνθρωποι να διεκδικούν ένα τόσο βασικό και αυτονόητο δικαίωμα, όπως η πρόσβαση στην παιδεία, χρησιμοποιώντας ως έσχατο μέσο το σώμα τους και βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία τους.
Ζητούμε να δοθεί στους δύο απεργούς πείνας άμεσα, πριν να είναι αργά, η εκπαιδευτική άδεια την οποία δικαιούνται και να εξασφαλισθεί η απρόσκοπτη παρακολούθηση των μαθημάτων τους.

Το κείμενο υπογράφουν 210 εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων. Συγκεκριμένα 51 δάσκαλοι πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, 80 καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και 79 πανεπιστημιακοί
[--->]

Τουρκία : Οι Redhack ξαναχτυπούν

Η κυβέρνηση και οι υπηρεσίες ασφαλείας της Άγκυρας έχουν στρέψει την προσοχή τους στις επιθέσεις που πραγματοποιεί με αυξανόμενη αποτελεσματικότητα η συλλογικότητα χάκερ Redhack η οποία πριν από λίγες ημέρες ακύρωσε τους λογαριασμούς εκατοντάδων οικογενειών αφού κατάφερε να εισχωρήσει στο σύστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών της εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή της Soma, όπου το Μάιο μια έκρηξη σε ανθρακωρυχείο λόγω της έλλειψης μέτρων ασφαλείας προκάλεσε το θάνατο 301 ανθρακωρύχων και πρόσφατα μια κοινοπραξία ξερίζωσε έξι χιλιάδες ελαιόδεντρα για να ανοίξει το δρόμο σε μια μονάδα παραγωγής ενέργειας ένα έργο που κρίθηκε περιττό από δικαστήριο της Τουρκίας. Η Redhack, η οποία προκάλεσε μια ζημία στην εταιρεία Soma Παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας γύρω στα  500.000 ευρώ, αφιέρωσε την επίθεση  "στο λαό της Yirca και της Validebag"

Ο υπουργός ενέργειας της φιλελεύθερης-ισλαμικής κυβέρνησης στην Άγκυρα παρενέβη για να μειώσει τη σημασία της επίθεσης, δηλώνοντας ότι τα πρωτότυπα των λογαριασμών αποθηκεύονται στον υπολογιστή του TEIAS, δηλαδή, την εθνική εταιρεία ενέργειας. Είτε αυτό αληθεύει είτε όχι η δράση της Redhack, που δημοσίευσε στο διαδίκτυο ένα σύντομο βίντεο στο οποίο δείχνει την ευκολία με την οποία κατάφερε να πάρει στην κατοχή της τα κλειδιά για να παρεισφρήσει στο σύστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών της εταιρείας και να το ελέγξει, προκάλεσε ένα μεγάλο κύμα συμπάθειας σε εκείνο το μέρος του πληθυσμού που δεν ανέχεται τον αυταρχικό Ερντογάν και τον Πρωθυπουργό Νταβούτογλου, καθώς και την αλαζονεία των εταιρειών που υποστηρίζουν το κυβερνών κόμμα AKP και σε αντάλλαγμα πήραν  το πράσινο φως να υλοποιήσουν τα κερδοσκοπικά σχέδια τους και μεγάλο έργα που πολλές φορές θεωρούνται περιττά και επιβλαβή.

Η συλλογικότητα Redhack ξεκίνησε τη δράση της εδώ και χρόνια,και μάλιστα πριν κάνουν την εμφάνιση τους στην διεθνή σκηνή οι Anonymous και άλλοι πολιτικοί και κοινωνικοί ακτιβιστές χάκερ.Η Redhack αυτοπροσδιορίζεται ως μια συλλογικότητα κομμουνιστική και χρησιμοποιεί συμβολισμούς οι οποίοι συνδέονται άμεσα με την ιστορία του αντικαπιταλιστικού κινήματος, βάζοντας στόχο διαδικτυακές σελίδες της κυβέρνησης, των δυνάμεων ασφαλείας, του στρατού, των μυστικών υπηρεσιών, πολιτικών κομμάτων και κάποιες οικονομικές ομάδες πίεσης που συνδέονται με την εξουσία με δεδηλωμένο στόχο τη διαπόμπευση των διεφθαρμένων ηγετών του Φιλελεύθερου-ισλαμιστικού κόμματος και τις αδικίες που διαπράττονται από την εξουσία ενάντια στο λαό, τους εργαζόμενους και τις μειονότητες. Πολλά από τα μέλη της συλλογικότητας έχουν συλληφθεί και καταδικαστεί σε βαριές ποινές από τις δικαστικές αρχές, οι οποίες αντιμετωπίζους τους Redhack σαν  "τρομοκρατική οργάνωση".

[--->]

Ημερολόγιο της Κωνσταντινούπολης. Ζωή χωρίς συρματοπλέγματα

του  Peter Schaber

Μια βόλτα στη συνοικία Gülsuyu της Ισταμπούλ (Κωνσταντινούπολη)
     

 Η  Gülsuyu / Gülensu το σούρουπο
 

Είναι ένας κανόνας που ισχύει πάντα, αυτός που ανακάλυψε ο φίλος μου Μεχμέτ Onur :  κοντά σε ένα τζεμ ή τζεμέβι (cemevi) των αλεβιτών,  χώροι λατρείας (τεκέδες)  και όχι ναοί, συνήθως υπάρχουν μέρη που αξίζει να επισκεφθεί κανείς. Στην Okmeydani, μια επαναστατική συνοικία της δυτικής Ισταμπούλ, το μέρος αυτό είναι το Sivas Pideci, που βρίσκεις το καλύτερο pide (κεμπάμπ με πίτα), και φυσικά το Sibel Yalcin Park, από το όνομα μιας επαναστάτριας, όπου μπορείτε να πιείτε το καλύτερο τσάι της γειτονιάς των "πιο φτωχικών Cay Evi (τεϊοποτείων)  της Ισταμπούλ ".Η Gülsüyü, η συνοικία στην οποία θα αναφερθούμε στη σύντομη ιστορία μας, δεν αποτελεί εξαίρεση.

Εδώ, η αγορά όπου μπορείτε να απολαύσετε άπειρες λιχουδιές δε βρίσκεται και τόσο μακριά από τον τεκέ  και από το Mahir-Deniz-Ulas-Park, που πήρε το όνομά του από τρεις από τους πιο δημοφιλείς τούρκους κομμουνιστές: τον Mahir Cayan, τον Hüseyin Cevahir και τον Ulaş Bardakçı.

Οι εικόνες σ'ένα πάρκο της Gülsüyü θυμίζουν  τους επαναστάτες  Mahir Çayan, Hüseyin Cevahir e Ulaş Bardakçı
 

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά όμορφα (και καλά) πράγματα  βρίσκονται σχεδόν πάντα κοντά σε ένα τεκέ και είναι φυσικό να είναι έτσι. Επειδή η μόνιμη καταστολή της μειονότητας των αλεβιτών, σε συνδυασμό με την μαζική μετανάστευση προς τις πόλεις από τη δεκαετία του '60 μέχρι τη δεκαετία του '80, δημιούργησε ισχυρούς δεσμούς μεταξύ της επαναστατικής κουλτούρας και της κουλτούρας των αλεβιτών. Και επειδή τα τραγούδια, τα φαγητά, τα ποτά και η κοινωνικότητα, έπαιζαν ανέκαθεν ένα κεντρικό ρόλο στην κουλτούρα των αλεβιτών. Σε μέρη όπως η  συνοικία Kücük Armutlu, η Okmeydani, η Gazi Mahallesi και η Gülsuyu οι παραδόσεις αυτές είναι συνυφασμένες με τις επιρροές των διαφόρων επαναστατικών ομάδων. Ομάδες που έχουν τα δικά τους μπαρ, τις δικές τους βιβλιοθήκες, αίθουσες συγκεντρώσεων, τσαγάδικα και πολλά άλλα.

 

Πλατεία στο κέντρο της Gülsuyu με φόντο μια τοιχογραφία της ομάδας "Παρτιζάν" κατά των εμπόρων ναρκωτικών.
 

Στις συνοικίες αυτές οι αριστερές οργανώσεις είναι ευρύτατα αποδεκτές από τον κόσμο, λόγω του αποφασιστικού ρόλου που παίζουν στη φροντίδα της κοινότητας και στη διαχείριση της περιοχής, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι χωρίς αυτές η καθημερινότητα στις φτωχογειτονιές θα ήταν ακόμη πιο ανυπόφορη. Αν επισκεφτείτε τις συνοικίες δεν θα αργήσετε να καταλάβετε ότι εδώ ισχύουν άλλοι κανόνες από ό,τι στην υπόλοιπη Ισταμπούλ.

Αυτό το αντιληφθήκαμε πολύ γλήγορα, πριν ακόμα φτάσουμε εκεί, καθώς στο βανάκι που μας μετέφερε ακούγαμε τη φωνή του σπουδαίου τραγουδοποιού Ahmet Kaya,ενός πολύ αγαπημένου τραγουδιστή που δίνει φωνή στους κατατρεγμένους της Ανατόλια. Με το βανάκι ανηφορίζαμε όλο και πιο πάνω,λες και σκαρφαλώναμε σε κάποιο φρούριο. Φτάνοντας στην κορυφή αυτό που είδαμε ξεπέρασε κάθε μας προσδοκία και μας άφησε άφωνους. Από εκεί μπορούσαμε να δούμε όλη την Ισταμπούλ, αυτή την πόλη με τις χιλιες πόλεις,εκεί όπου οι παράγκες από πηλό ξύνουν τον ουρανό,εκεί όπου ό, τι λαχταράς να βρεις το βρίσκεις, και όπου αυτό που φοβάσαι, σε βρίσκει. Μολώχ σκληρός αλλά και στοργική μητέρα, ταυτόχρονα, εκτείνεται μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου η τεράστια αυτή ανώμαλη πόλη, και εκεί που φαίνεται να τελειώνει, αρχίζει και πάλι από την αρχή. Από το Gülsuyu φαίνετε (σχεδόν) όλη. Και όχι μόνο αυτή. Το βλέμμα φτάνει ως τα Πριγκηπόνησα  της Προποντίδας, πέρα από το Βόσπορο

 

    Η θέα από την  Gülsuyu ενός διπλανού οικισμού
 

Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί αυτός ο λόφος ο σκεπασμένος με σπίτια και σπιτάκια καίει τόσο πολύ τους κερδοσκόπους των ακινήτων,περισσότερο από ποτέ. Και μετά την έναρξη της περιοδείας μας, μπορούμε επίσης να κατανοήσουμε τι θα καταστραφεί και τι θα χαθεί, αν περάσουν τα σχέδια των κατασκευαστικών εταιρειών. Εδώ υπάρχει μια κοινωνική ζωή που είναι δύσκολο να περιγραφεί σε όσους δεν έχουν ζήσει εκεί. Και μπορεί να την ζήσει, να τη νοιώσει, μόνο αν μείνει με φίλους στο μαχαλά, στη συνοικία.

Μια συντρόφισσα ανήγγειλε την άφιξή μας, κάποιοι φίλοι μας περιμένουν ήδη. Από την αυτοοργανωμένη βιβλιοθήκη της "Halk Cephesi" (Λαϊκό Μέτωπο) βγαίνουν μερικοί ακτιβιστές οι οποίοι μοιράζουν φυλλάδια από πόρτα σε πόρτα. Πάμε μαζί τους διασχίζοντας όλη τη συνοικία. Στο κέντρο, στην αγορά, με τις μπλε στολές τους βρίσκονται ήδη,σύντροφοι του "Ezilenlerin Sosyalist Partisi" (του Σοσιαλιστικού Κόμματος των Καταπιεσμένων) μοιράζουν προκηρύξεις.Μαζί τους και μια ηλικιωμένη κυρία που συνεργάζεται μαζί τους. Η προκήρυξη είναι μια πρόσκληση σε μια συναυλία των Αλεβιτών και σε μια συνέλευση για την ανάπλαση της περιοχής. Εδώ, όπου ο αγώνας για τη ζωή δεν είναι ένας αγώνας που οδηγεί σε σύγκρουση με τους άλλους, αλλά ένας αγώνας που ξέρεις ότι χωρίς τους άλλους δεν μπορείς να νικήσεις, ο αγώνας για την καθημερινότητα είναι πολιτική.

 

                    Αυτοάμυνα: διαδήλωση μετά τη δολοφονία του Hasan Ferit Gediks από τη μαφία

 

Ένας από τους σημαντικότερους αγώνες τώρα είναι αυτός ενάντια στις "συμμορίες των ναρκωτικών" (των έμπορων ναρκωτικών) και τη μαφία. Στην Gülsuyu, πέρυσι,  οι επαναστάτες πλήρωσαν ένα πολύ βαρύ τίμημα. Στα τέλη του Σεπτέμβρη του 2013 έχασε τη ζωή του ο  Hasan Ferit Gedik, από το Kücük Armutlu, μια άλλη gecekondus * (*συνοικία από αυθαίρετα πλινθόκτιστα, στα τούρκικα gecekondu, που στη κυριολεξία σημαίνει  "κτισμένα μέσα σε μια νύχτα", για την ταχύτητα με την οποία χτιζόντουσαν.) σε ενέδρα που είχε στήσει ένοπλη ομάδα κατά τη διάρκεια διαδήλωσης.

Ενα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ, σχετικά, θα βρείτε στην διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=maEcPKBXV0M, NDT).

"Αυτό έγινε στη διάρκεια μιας πορείας διαμαρτυρίας με αφορμή μια άλλη ένοπλη επίθεση. Μια ημέρα πριν, οι μαφιόζοι είχαν πυροβολήσει έναν φίλο μας. Γι 'αυτό και βγήκαμε στους δρόμους. Στη διαμαρτυρία στις 29 Σεπτεμβρίου δεχτήκαμε  και πάλι επίθεση, πυροβόλησαν στο πλήθος. "Ο Hasan Ferit ήταν εκεί και χτυπήθηκε από έξι σφαίρες",μας  λέει μια συντρόφισσα του Ferit. Ο νεαρός άνδρας όμως δεν ήταν το τελευταίο θύμα αυτής της σύγκρουσης. Μόλις στις αρχές του Οκτωβρίου, οι συμμορίες πυροβόλησαν τον Ismail Dogan, κάτοικο της Gülsuyu, με δράση στον αγώνα κατά των συμμοριών των εμπόρων ναρκωτικών . Οι συμμορίες λειτουργούν σαν ένοπλη εμπροσθοφυλακή στη συνοικία των συμφερόντων του κράτους και των κατασκευαστών. Οι οποίοι, όπως ακούγεται όλο και περισσότερο, στέλνουν τις συμμορίες τους για να "σπάσουν" με ναρκωτικά και επιθέσεις, την κοινωνική συνοχή στην περιοχή και, έτσι, να αποδυναμώσουν την αντίσταση ενάντια στην "αστική ανάπλαση".

  Απομονωμένη, άσχημη, όπως η πείνα, άψυχη: περιφραγμένη κοινότητα σε άμεση γειτνίαση με την Gülsuyu 

Και οι οποίες απειλούν ήδη τις πόρτες της Gülsuyu. Πηγαίνοντας από τον τεκέ προς το σπίτι του Ismail Dogan, πέφτουμε επάνω σε μια από τις πιο άσχημες περιφραγμένες ή φρουρούμενες κοινότητες (gated community ) από όσες έχουμε δει μέχρι τώρα στην Κωνσταντινούπολη. Εδώ πρόκειται να χτιστεί ένα συγκρότημα κατοικιών, περιφραγμένο με ψηλά τείχη, συρματόπλεγμα, πλέγμα από χάλυβα και κάμερες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυστοπικό από αυτό. Πολυκατοικίες ομοιόμορφες, άδειοι δρόμοι και καθαροί, η κυριαρχία της μονοτονίας ως αρχιτεκτονική αρχή.

Η "νέα Ισταμπούλ" της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του ισλαμικού AKP. Το συγκρότημα περιβάλλεται από πολλά χιλιόμετρα συρματοπλέγματος, και σε ορισμένα σημεία από ψηλούς τσιμεντένιους τοίχους.

Και σαν,τα τυπικά σχέδια του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ ένα μίγμα νεοφιλελευθερισμού και εξισλαμισμού, να ήθελαν να μας δώσουν ένα οπτικό χαρακτηριστικό σημάδι, το πρώτο κτίριο που βλέπει κανείς μπαίνοντας σ’ αυτόν τον εφιαλτικό οικισμό είναι ένα τζαμί και πίσω του ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα από τσιμέντο. Ούτε που θέλουμε να μπούμε, εξάλλου ο χώρος φυλάσσεται από μια ιδιωτική υπηρεσία ασφαλείας. Αλλά δεν θέλουμε, γιατί έφτανε μία και μόνο ματιά για να πάρουμε μια αίσθηση του πόσο ζοφερό, παρανοϊκό, θανάσιμα κουραστικό θα είναι να ζει κανείς σε αυτή την υπαίθρια φυλακή.Θάθελες να ζήσεις εκεί; Ούτε να μου το χαρίζανε.






Η επιθυμία να υπερασπιστείς και να σώσεις μια συνοικία αυθαιρέτων  από το να μετατραπεί σε κλουβιά στα μέτρα μιας υποτιθέμενης νέας μεσαίας τάξης δεν είναι αρρωστημένος ρομαντισμός. Όταν αυτές οι συνοικίες εξαφανιστούν, θα εξαφανιστεί ό,τι καλύτερο έχει να μας δώσει η Ισταμπούλ : μια ισχυρή κουλτούρα αντίστασης, με βαθιές ρίζες σε μια συλλογική ύπαρξη που αναπτύχθηκε μέρα με τη μέρα στα πλαίσια μιας μακράς παράδοσης

[--->]

[--->]