100 τιτιβίσματα για την κρίση

του Riccardo Bellofiore

Σε ένα μυθιστόρημα πολύ της μόδας , όταν ήμουν νέος , Το Ζεν και η τέχνη συντήρησης της μοτοσικλέτας * του Ρόμπερτ Πίρσιγκ, σε κάποιο σημείο του υπάρχει ο εξής προβληματισμός :

" Ναι και όχι ... αυτό ή εκείνο ... ένα ή μηδέν. Όλη η ανθρώπινη γνώση έχει κτιστεί πάνω σ’ αυτή τη στοιχειώδη βάση διαχωρισμού. Μια απόδειξη αυτού του πράγματος βρίσκεται στη μνήμη των υπολογιστών που αποθηκεύει όλη της την γνώση με τη μορφή δυαδικών πληροφοριών .Πολλά ένα πολλά μηδέν , τίποτα άλλο .

 Συνήθως δεν βλέπουμε,επειδή δεν το έχουμε συνηθίσει, ότι υπάρχει κι ένας τρίτος λογικός όρος, ισοδύναμος με το ναι και το όχι, που είναι ικανός να διευρύνει την κατανόηση μας προς μία μη αναγνωρισμένη κατεύθυνση. Δεν έχουμε καν ένα όρο που να τον περιγράψει και γι αυτό θα χρησιμοποιήσω το γιαπωνέζικο MU.

Το MU σημαίνει "μη τίποτα". Όπως και η "Ποιότητα", με το δάχτυλό δείχνει πέρα από τη διαδικασία του δυαδικού διαχωρισμού.

Το MU λέει απλά : "μη τάξη , μη ένα,μη μηδέν , μη ναι μη όχι". Δηλώνει ότι το περιεχόμενο της ερώτησης είναι τέτοιο που μια απάντηση ναι- όχι είναι λανθασμένη και δεν θα έπρεπε να δοθεί . "Πάρε πίσω την ερώτηση" είναι αυτό που σου λέει.

Το MU γίνεται κατάλληλο όταν το περιεχόμενο της ερώτησης γίνεται πολύ μικρό για την αλήθεια της απάντησης".

Ηabeas Corpus. Kώστας Σακκάς

 Αναδημοσίευση από τα "Ενθέματα", της Συντακτικής Ομάδας 

Τρία είναι τα θεμελιώδη, εκ των ων ουκ άνευ, γνωρίσματα ενός κράτους δικαίου όσον αφορά τη δικαιοσύνη.

 Πρώτον, η ισότητα απέναντι στον νόμο: ο νόμος (τυπικά τουλάχιστον) ισχύει για όλους με τον ίδιο τρόπο: είτε είσαι πλούσιος είτε πένης, βασιλεύς ή στρατιώτης, δεξιός, αριστεροδέξιος ή αναρχικός. 

Δεύτερον, το τεκμήριο της αθωότητας: το δικαστήριο είναι το μόνο που έχει την εξουσία να δικάσει και να καταδικάσει, πολλώ δε μάλλον να στερήσει την ελευθερία· γι’ αυτό και στην προφυλάκιση (έννοια αφεαυτής επαχθής) μπαίνουν ανώτατα όρια. 

Τρίτον, η δικαιοσύνη απονέμεται σε εύλογο διάστημα, και όχι σε «τρία τέρμινα», κατά το δοκούν των κρατούντων. 

Και τα τρία δηλαδή γνωρίσματα που έχουν θριαμβευτικά τσαλαπατηθεί στην υπόθεση του αναρχικού Κώστα Σακκά, κατηγορούμενου για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς: συμπληρώνει σήμερα τριάντα μήνες και είκοσι εφτά  μέρες προφυλάκισης, πέρα από κάθε συνταγματικό όριο, ενώ προχθές, με προκλητικά παράνομη και αντισυνταγματική απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, η κράτησή του παρατάθηκε ένα ακόμα εξάμηνο.

Απεργία πείνας του αναρχικού Κ. Σακκά, 25η μέρα και πέρα…

Ο αναρχικός Κ. Σακκάς έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από την Τρίτη 4 Ιούνη διεκδικώντας την άμεση αποφυλάκισή του. Στις 4 Ιουνίου έληξε και το μέγιστο όριο προφυλάκισής που μπορεί να επιβληθεί σε έναν κρατούμενο κατηγορούμενο για δυο υποθέσεις, που είναι 30 μήνες.

Ο Κώστας Σακκάς, μαζί με τους Α. Μητρούσια, Γ. Καραγιαννίδη και Σ. Αντωνίου συνελήφθησαν στις 4 Δεκέμβρη του 2010, κατηγορούμενοι αρχικά για ανώνυμη τρομοκρατική οργάνωση και διακεκριμένη οπλοκατοχή, μαζί με άλλους 2 συλληφθέντες, οι οποίοι απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες, ενώ για τους ίδιους το κατηγορητήριο αναβαθμίστηκε σε δεύτερο χρόνο με την αιτιολογία της “συμμετοχής στην Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς”. Και οι τέσσερις αρνούνται την συμμετοχή τους στην οργάνωση, υπερασπιζόμενοι όμως την αναρχική τους ταυτότητα.

Λίγες μέρες πριν λήξει το μέγιστο όριο προφυλάκισής του, ο Κ. Σακκάς, ενημερώθηκε ότι αυτή θα συνεχιστεί για τους επόμενους 6 μήνες,χωρίς καμία αιτιολόγηση.

Οι πειραματισμοί του κράτους απέναντι στους αιχμάλωτους αγωνιστές είναι πρόβα ενός γενικευμένου πολέμου, απέναντι σε όλους τους καταπιεσμένους και έρχονται να σταθούν δίπλα στα ΕΚΑΜ στις απεργίες, στις εκκενωμένες καταλήψεις, στο χημικό πόλεμο κατά των διαδηλωτών, στις νυχτερινές εισβολές σε σπίτια στην Ιερισσό, στις διώξεις βάσει DNA κλπ.

Aποχή συσσιτίου από 4 Ιουνίου, οι Κ. Γουρνάς, Χ. Κορτέσης, Δ.Κουφοντίνας, Β.Σταθόπουλος

από 6 Ιουνίου οι  Ράμι Συριανός & Σπύρος Στρατούλης και από 17 Ιουνίου ο Ηλίας Καραντουμαν

[--->] 

Γιάννης Μανιάτης, Υπουργός Περιβάλλοντος. Eξεπλάγη κανείς;

Όπως είχαμε σιωπηλά προβλέψει (εδώ, στο Συμπέρασμα 2) τότε που ακόμα δεν είχε ακουστεί τίποτα για ανασχηματισμό , ο νέος Υπουργός ΠΕΚΑ είναι ο Γιάννης Μανιάτης.

Βραζιλία: Η θέση κοινωνικών κινημάτων

Το πανό του βραζιλιάνου διαδηλωτή: Θέλουμε σχολεία και νοσοκομεία όχι Μουντιάλ ποδοσφαίρου.Οπως,τότε,στην Αθήνα το 2004, όταν εκατοντάδες χιλιάδες είχαν ξεσηκωθεί κατά των Ολυμπιακών αγώνων (όλα τα'χε η Μαργιωρή...)





Δημοσιεύουμε παρακάτω δύο ενδιαφέροντα κείμενα: μια ανοικτή επιστολή των κοινωνικών κινημάτων προς την Πρόεδρο Rousseff και μια δήλωση του Κινήματος των ακτημόνων αγροτών (MST).

Ανοιχτή επιστολή κοινωνικών κινημάτων προς την Πρόεδρο Dilma Rousseff

Η Βραζιλία είδε αυτή την εβδομάδα να σημειώνονται διαδηλώσεις σε 15 πρωτεύουσες πολιτειών και εκατοντάδες πόλεις.

Συμφωνούμε με τις δηλώσεις σας, που αναγνωρίζουν τη σημασία αυτών των κινητοποιήσεων για τη βραζιλιάνικη δημοκρατία, έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι οι απαραίτητες αλλαγές στη χώρα θα γίνουν μέσω της λαϊκής κινητοποίησης.
Περισσότερο και από φαινόμενο συγκυρίας, οι πρόσφατες διαδηλώσεις δείχνουν τη σταδιακή ανάκαμψη της δύναμης των λαϊκών κινητοποιήσεων. Είναι αυτή ακριβώς η λαϊκή αντίσταση που έφερε τα αποτελέσματα των εκλογών του 2002, 2006 και 2010. Ο λαός μας, δυσαρεστημένος από τα νεοφιλελεύθερα μέτρα, ψήφισε για ένα άλλο πρόγραμμα. Στην εφαρμογή του, αυτό το διαφορετικό πρόγραμμα είχε να αντιμετωπίσει τη μεγάλη αντίθεση του κεφαλαίου και εκείνων των νεοφιλελεύθερων κύκλων με μεγάλα κοινωνικά ερείσματα.

Αλλά είχε να αντιμετωπίσει και τους περιορισμούς που επέβαλαν οι σύμμαχοι της τελευταίας στιγμής, της αστικής τάξης που μέσα στην κυβέρνηση εμποδίζει την υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, όπως την ανάπλαση των πόλεων [*] και τη μεταρρύθμιση των δημόσιων συγκοινωνιών.
 
Η διεθνής κρίση έχει ανακόψει την ανάπτυξη και, μαζί με αυτήν, το έργο που οδήγησε στη συγκρότηση αυτού του μεγάλου μετώπου και  μέχρι τώρα στήριξε την κυβέρνηση.
Οι πρόσφατες διαδηλώσεις καθοδηγήθηκαν από ένα ευρύ φάσμα νέων που συμμετέχουν για πρώτη φορά στις κινητοποιήσεις. Αυτή η διαδικασία εκπαιδεύει τους διαδηλωτές, και τους κάνει να συνειδητοποιούν πιο γλήγορα ότι θα πρέπει να κοντράρουν όσους δεν αφήνουν τη Βραζιλία να βαδίσει στο δρόμο της δίκαιης κατανομής του πλούτου, τον εκδημοκρατισμό της πρόσβασης στην υγεία, στην εκπαίδευση, στη γη, στον πολιτισμό, στην πολιτική συμμετοχή και στον εκδημοκρατισμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Συντηρητικοί τομείς της κοινωνίας προσπαθούν να αμφισβητήσουν τη σημασία αυτών των διαδηλώσεων. Τα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να χαρακτηρίσουν αυτές τις κινητοποιήσεις  ως αντι-Ντίλμα,ότι στρέφονται κατά της διαφθοράς των πολιτικών, και της σπατάλης  στις δημόσιες δαπάνες και άλλα ζητήματα που κάνουν αναγκαία την επιστροφή στο νεοφιλελευθερισμό. Πιστεύουμε ότι οι στόχοι είναι πολλοί, όπως είναι και οι απόψεις και τα οράματα για τον  κόσμο μέσα στην κοινωνία.
 
Και όμως,δεν είναι παρά η κραυγή αγανάκτησης ενός λαού ιστορικά αποκλεισμένου από την πολιτική ζωή της χώρας και συνηθισμένου να θεωρεί την πολιτική ως κάτι βλαπτικό για την κοινωνία.
 

Με βάση τα παραπάνω, απευθυνόμαστε σε εσάς για να κάνουμε μια έκκληση :
Υπερασπιζόμαστε τις πολιτικές που διασφαλίζουν τη μείωση των τιμών των δημόσιων μεταφορών  μείωνοντας τα κέρδη των εταιρειών. Είμαστε κατά της πολιτικής φοροαπαλλαγών  των εταιρειών .
Για την κυβέρνηση, η στιγμή είναι κατάλληλη για να εφαρμοστούν δημοκρατικά και φιλολαϊκώά προγράμματα, και να ενθαρυνθεί η συμμετοχή και η πολιτικοποίηση της κοινωνίας.
Εμείςαπό την πλευρά μας,εχουμε δεσμευτεί να προωθήσουμε κάθε είδους συζητήσεις για τα θέματα αυτά και είμαστε πρόθυμοι να τα συζητήσουμε και με την κυβέρνηση.
Προτείνουμε μια επείγουσα εθνική συνάντηση, με τη συμμετοχή των κυβερνήσεων των πολιτειών, των δημάρχων των μεγάλων πόλεων, και τους εκπροσώπους όλων των κοινωνικών κινημάτων.
 

Από την πλευρά μας, είμαστε ανοιχτοί στο διάλογο, και πιστεύουμε ότι αυτή η συνάντηση είναι ο μόνος τρόπος  να βρεθούν λύσεις για να αντιμετωπιστεί η σοβαρή κρίση που επηρεάζει τις μεγαλουπόλεις μας. Η στιγμή είναι ευνοϊκή. Είναι οι μεγαλύτερες εκδηλώσεις δυσαρέσκειας της σημερινή γενιάς και θα  έρθουν και μεγαλύτερες.
 

Ελπίζουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση θα επιλέξει να κυβερνήσει με το λαό  και όχι εναντίον του.

Ακολουθούν υπογραφές 

 ADERE - Associação dos Trabalhadores Assalariados Rurais de MG
Assembleia Popular
Jornalistas do Barão de Itararé
CIMI - Conselho Indigenista Missionário
CMP - Central de Movimentos Populares
MMC -Movimento de Mulheres Camponesas
CMS - Coordenação de Movimentos Sociais
Coletivo Intervozes pela Democratização dos Meios de Comunicação
CONEN - Coordenação Nacional das Entidades Negras
Consulta Popular
CTB - Central dos Trabalhadores e Trabalhadoras do Brasil
CUT - Central Única dos Trabalhadores
Fetraf - Federação dos agricultores familiares
FNDC - Forum Nacional pela Democratização da Mídia
FUP - Federação Única dos Petroleiros
Juventude Koinonia (das igrejas cristãs tradicionais)
Levante Popular da Juventude
MAB - Movimento dosa tingidos pro barragens
MAM - Movimento Nacional pela Soberania Popular frente a Mineração
MCP - Movimento Camponês Popular, de Goiás
MMM - Marcha Mundial de Mulheres
Movimentos da Via Campesina
MPA- Movimento dos Pequenos Agricultores
MST- Movimento dos Trabalhadores Rurais Sem Terra
SENGE/PR- Sindicato dos Engenheiros do Paraná
Sindipetro – Sindicato Petroleiros de São Paulo
SINPAF- Sindicato dos Trabalhadores e Pesquisadores da EMBRAPA e Codevasf
UBES- União brasileira de estudantes secundaristas
UBM - União Brasileira da Mulher
UJS - União da Juventude socialista
UNE - União Nacional dos Estudantes
UNEGRO - União Nacional do Negro

[--->] 

*   http://www.hic-net.org/articles.php?pid=3484

ΕΥΑΘ, ΕΡΤ: Ποιος αποφασίζει;

 Τι κοινό έχουν οι ιδιωτικοποιήσεις των νερών και το κλείσιμο της ΕΡΤ; Και στις δυο περιπτώσεις πρόκειται για περιφράξεις συλλογικών/κοινών αγαθών, -διαδικασία που αναιρεί θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα: το δικαίωμα στην ζωή και τον πολιτισμό. Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Μαρίας Κανελλοπούλου από τη Πρωτοβουλία για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα (Save Greek Water from Privatization) για τις τελευταίες εξελίξεις τόσο στο μέτωπο της πώλησης της ΕΥΔΑΘ σε σχέση με τις τελευταίες εξελίξεις της ΕΡΤ (Γ.Αυγερόπουλου Το Χαμένο Σήμα της Δημοκρατίας). Αναδημοσίευση από το Ποντίκι.

 

 





















ΕΥΔΑΘ, ΕΡΤ: Ποιός αποφασίζει;
της Μαρίας Κανελλοπούλου*

   

Η πώληση της ΕΥΑΘ υπό σιγή (ιδιωτικών) τηλεοπτικών ιχθύων προχωράει πλέον στη δεύτερη φάση της, αφού το ΤΑΙΠΕΔ απέκλεισε την «Ένωση Πολιτών για το Νερό» (την προσπάθεια της συνεταιριστικής διαχείρισης από τους ίδιους τους Θεσσαλονικείς μαζί με το σωματείο των εργαζομένων). 

Ο κ. Σταυρίδης, πρώην πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ και τώρα του ΤΑΙΠΕΔ, ο πιο πρόθυμος από τους υποστηρικτές της ελεύθερης οικονομίας, ιδίως όταν αυτή πραγματώνεται δημιουργώντας ιδιωτικά μονοπώλια υπό την επίβλεψη «ρυθμιστικών αρχών», στη μνημειώδη, για την έλλειψη νομικών ή άλλων τεκμηριώσεων, επιστολή του «πληροφορεί» απλώς, σε τόνο συγκατάνευσης, ότι η πρόταση της Ένωσης δεν «περνάει» στην επόμενη φάση. 

Στην επόμενη φάση όμως περνάει η γαλλική πολυεθνική Suez μαζί με τον ακόμη προθυμότερο κ. Μπόμπολα και ακόμη η δημόσια (!!!) ισραηλινή εταιρεία Mekorot σε κοινοπραξία με τον κ. Αποστολόπουλο. Η Ένωση ήδη κατέθεσε ένσταση, όπως ήταν φυσικό, και αναμένουμε.

Αναμένουμε ακόμη την υλοποίηση των αποφάσεων 17 δήμων από την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης για διεξαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων και την υπογραφή του σχετικού προεδρικού διατάγματος, που αργεί χαρακτηριστικά από τον Καλλικράτη μέχρι σήμερα – πόσα χρόνια είναι; –, ενώ εν μια νυκτί ο θεσμικός πατήρ του ελληνικού λαού υπογράφει με μια μονοκοντυλιά την κατάργηση της ΕΡΤ. Ύστερα από τις ανακοινωμένες ιδιωτικοποιήσεις του νερού, προχθές έπεσε μαύρο σε όλα τα τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, ιντερνετικά και δορυφορικά προγράμματα της Δημόσιας Τηλεόρασης.

Πρόκειται για μια θλιβερή εξέλιξη και στη δική μας προσπάθεια ενημέρωσης των συμπολιτών μας σε σχέση με τους κινδύνους της ιδιωτικοποίησης, μια και περιμέναμε την προβολή σχετικού ντοκιμαντέρ του «Εξάντα» του Γ. Αυγερόπουλου, στην προετοιμασία του οποίου είχαμε συμμετάσχει. Η εξέλιξη αυτή είναι επικίνδυνη και για έναν ακόμη λεπτό λόγο, που εμπίπτει στην ενασχόλησή μας με την ευρύτερη έννοια των συλλογικών αγαθών. Το αρχείο της ΕΡΤ, η κιβωτός της νεότερης πολιτιστικής μας Ιστορίας, είναι αδιανόητο να γίνει αντικείμενο αγοραπωλησίας, γεγονός που θα σήμαινε την ύστατη περίφραξη, εκτός των φυσικών μας συλλογικών αγαθών, όπως το νερό, της συλλογικής διάνοιας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Και στις δυο περιπτώσεις παρακολουθούμε μια παλινωδία. Η κυβέρνηση ρίχνει την ευθύνη στην τρόικα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Επιτροπή νίπτει τας χείρας της για τις αποφάσεις. Θέλω να καταγγείλω τη σημερινή κυβέρνηση και κυρίως τους επικουρούντες της, που αντιτίθενται, όπως λένε, στην πώληση της ΕΥΑΘ (αλλά και στο κλείσιμο της ΕΡΤ), ότι προχωράνε με δική τους πολιτική και σε έναν μελλοντικό χρόνο ελπίζουμε νομική ευθύνη στην πώληση, αφού υπάρχει επίσημη επιστολή της Κομισιόν που λέει ότι δεν πιέζει τη χώρα μας προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί έγραψε αυτό το γράμμα; 

Η Κομισιόν ξέρει ότι η πίεση είναι έκνομη, μια και δεσμεύεται από την ΣΛΕΕ να είναι ουδέτερη σε θέματα διαχείρισης ειδικά των υπηρεσιών ύδρευσης (Άρθρο 345 ΣΛΕΕ). Οπότε αν η κυβέρνηση πιέζεται, να μας το πει να βγάλουμε ψεύτρα την Κομισιόν και να πάμε όλοι μαζί στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Αν η κυβέρνηση δεν πιέζεται και απλώς πάσχει από έλλειψη ορθολογισμού και κατανόησης της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος, υπάρχει ένας ακόμα λόγος να μην θέλει τις πωλήσεις των υπηρεσιών ύδρευσης. 

Στην περίπτωση της ΕΥΔΑΠ ακόμα κι αν πουλήσει στα 350 εκατ., δηλαδή στη χρηματιστηριακή αξία τις μετοχές μας στην ΕΥΔΑΠ, αύριο πρέπει, αντί να εισπράξει, να πληρώσει, αφού η εταιρεία έχει απαιτήσεις από το Δημόσιο, ΟΤΑ κ.λπ., που ξεπερνάνε τα 1,2 δισ. ευρώ! (βλ. ετήσια οικ. έκθεση). Όσο για την Κομισιόν, δεν έχει καμιά νομιμοποίηση να προχωρά στις ιδιωτικοποιήσεις στις χώρες του Νότου, ενώ έχουμε ΗΔΗ στα χέρια μας την πρώτη ιστορικά επιτυχημένη Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών right2water. 

Αντί λοιπόν να παίζει κρυφτούλι, καλά θα έκανε να άνοιγε άμεσα τις διαδικασίες προκειμένου να θεσμοθετηθεί το ανθρώπινο δικαίωμα για πρόσβαση σε καθαρό νερό και υγιεινή που ψηφίστηκε το 2010 στον ΟΗΕ, όπως προτείνει η νομοθετική πρωτοβουλία από πλευράς πολιτών, και να περιορίσει τις επιθυμίες της για τη δημιουργία αγοράς νερού στην Ευρώπη, μιας επιθυμίας ορμώμενης από το Steering group του κ. Barnier, ενός φορέα που απαρτίζεται από τα μεγαλοστελέχη των πολυεθνικών του νερού. Ο ρόλος του κ. Barnier, αν και δεν τον εννοεί, είναι το ευρωπαϊκό δημόσιο συμφέρον. Και η κερδοσκοπία επί της βασικότερης ανάγκης των Ευρωπαίων πολιτών δεν το αντικατοπτρίζει επ’ ουδενί.

Είτε πρόκειται για τα συλλογικά φυσικά αγαθά, όπως το νερό, είτε πρόκειται για τη συλλογική μας πολιτιστική κληρονομιά, ένα είναι βέβαιο. Κάθε περίφραξή της είναι άμεσα ή έμμεσα ενάντια στο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα για τη ζωή. Τα συλλογικά αγαθά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός προσωρινού εκλεγμένου εκπροσώπου.

Ασχέτως με το αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τα προηγούμενα, σε ένα δεν μπορεί να διαφωνήσει: Είναι ευθύνη της πολιτείας (ελληνικής και ευρωπαϊκής) να δίνει θεσμική διέξοδο στη βούληση της κοινωνίας. Αν δεν μπορεί να την επιτελέσει, έχουμε μια οντολογική κρίση ως πολιτική κοινωνία, πολύ πιο καταστροφική από την πολυδιαφημιζόμενη οικονομική.

Υπογράψτε για το νερό σας σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ορισμένα οικονομικά στοιχεία: Η ΕΥΑΘ είναι μία εταιρεία με μονοπωλιακή θέση στην παροχή νερού, που έχει κερδοφορία για το 2012 24 εκατ. ευρώ, διαθέσιμα μετρητά 33 εκατ. ευρώ, ίδια κεφάλαια 135 εκατ. ευρώ και ετήσια έσοδα 74 εκατ. ευρώ. Η χρηματιστηριακή αξία είναι 220 εκατ. ευρώ και εάν πουληθεί στη χρηματιστηριακή αξία του το 75% που κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή 165 εκατ. ευρώ, ο επενδυτής θα πάρει τα χρήματά του σε έξι χρόνια και θα έχει και την ιδιοκτησία της εταιρείας με το μονοπωλιακό της δικαίωμα. Είναι μία επένδυση που με τις σημερινές τιμές του νερού έχει 18% ετήσια απόδοση ως προς τα απασχολούμενα κεφάλαια (33/135), ενώ εάν αυξήσεις την τιμή οι αποδόσεις απογειώνονται.

Γιατί όχι στην ιδιωτικοποίηση: Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στη ζωή μας από την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης; Τι δείχνει η διεθνής εμπειρία; • Αλματώδης αύξηση των τιμών 250% - 300% με τη μερική ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Δωδεκαπλασιασμός στο Βουκουρέστι σε διάστημα 13 ετών. Pacos de Ferreira Πορτογαλία 400% και αύξηση 6% κάθε χρόνο.
• Υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και άνιση πρόσβαση στις υπηρεσίες ύδρευσης. Στο Walkerton (Ontario) του Καναδά 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους πίνοντας νερό με βακτήρια E coli. Εκτεταμένες μολύνσεις με τη Suez στο Γιοχάνεσμπουργκ (Ν. Αφρική).
• Ελλιπής συντήρηση δικτύου & αθέτηση συμβατικών όρων για επενδύσεις. Στη Γαλλία, η χρηματοδότηση υπηρεσιών ύδρευσης εξακολουθεί να γίνεται από τον δημόσιο τομέα σε ποσοστό 88%. Στην Αργεντινή, η κυβέρνηση διέκοψε το συμβόλαιο με την Suez λόγω αθέτησης των συμβατικών της υποχρεώσεων (συντήρηση και επέκταση του δικτύου).
• Μονοπωλιακές πρακτικές & καρτέλ. Η Ε.Ε. διεξήγαγε έρευνα κατά SUEZ, VEOLIA και SAUR, για τραστ στη Γαλλία (2012). Στην Αγγλία οι εταιρείες ήδη από το στάδιο του διαγωνισμού δεν ανταγωνίζονται η μία την άλλη και κατεβαίνουν στους διαγωνισμούς χωρίς αντίπαλο.
•Έλλειψη λογοδοσίας & μυστικές συμφωνίες. Οι περισσότερες συμβάσεις παραμένουν μυστικές διαφεύγοντας τον οποιονδήποτε έλεγχο. Στο Βερολίνο, οι VEOLIA και RWE, το 1999, είχαν απαιτήσει έγγραφη εγγύηση μεγάλου κέρδους που κρατήθηκε μυστική έως ότου οι πολίτες το 2011 με δημοψήφισμα απαίτησαν να δημοσιοποιηθούν οι όροι της σύμβασης. Όπου έχει εφαρμοστεί η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει αποτύχει.

Η διεθνής τάση είναι η ανάκτηση των υπηρεσιών ύδρευσης από δημόσιους φορείς (Γαλλία, Καναδάς, Αργεντινή, Ουγγαρία). Οι Ιταλοί απέτρεψαν την ιδιωτικοποίηση του νερού με δημοψήφισμα (2011). Στην Ολλανδία οι υπηρεσίες ύδρευσης είναι διά νόμου δημόσιες (2004). Στη Γερμανία, πλην της περιοχής του Βερολίνου, όπου υπάρχουν εξελίξεις επαναδημοτικοποίησης, η διαχείριση του νερού γίνεται από φορείς του Δημοσίου.

*Η κ. Κανελλοπούλου είναι μέλος της πρωτοβουλίας για την μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα (www.savegreekwater.org).

[--->]

Διαδήλωση διαμαρτυρίας για την απαγωγή και την παράδοση στην Τουρκία του πολιτικού πρόσφυγα Μπουλούτ Γιαϊλά

Με πρωτοβουλία της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους από την Τουρκία και το Κουρδιστάν, πραγματοποιήθηκε χτες στην ΕΣΗΕΑ ευρεία σύσκεψη φορέων για το ζήτημα του Μπουλούτ Γιαϊλά. Ήταν κοινή η διαπίστωση ότι η απαγωγή και η παράδοση στην Τουρκία του πολιτικού πρόσφυγα, δεν αποτελεί μόνο μια κατάφωρη παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων, αλλά συνιστά μείζον κεντρικό πολιτικό ζήτημα. Πρόκειται για ουσιαστική κατάργηση του Συντάγματος, των νόμων και της λαϊκής κυριαρχίας.

Ανεξάρτητα από την προφανή συμμετοχή τουρκικών και αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών στην απαγωγή, η Ελληνική κυβέρνηση έχει βαρύτατες ευθύνες. Όχι μόνο γιατί ήταν Έλληνες αυτοί που αρχικά απήγαγαν τον Μπουλούτ Γιαϊλά, αλλά και γιατί θα ήταν αδύνατο οι απαγωγείς να διασχίσουν όλη τη χώρα και να περάσουν παράνομα τα σύνορα χωρίς την έμπρακτη στήριξη κεντρικών κρατικών υπηρεσιών. Η κυβέρνηση της κοινωνικής εξαθλίωσης και της κρατικής τρομοκρατίας είναι συνένοχη!

Καλούμε σε διαδήλωση διαμαρτυρίας την Τρίτη 11 Ιούνη στις 6:30 στα Προπύλαια

• Να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι της απαγωγής και παράδοσης στην Τουρκία του Μπουλούτ Γιαϊλά.
• Να παραιτηθεί ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας.
• Άσυλο τώρα σε όλους τους πολιτικούς πρόσφυγες
• Αλληλεγγύη στην εξέγερση στην Τουρκία

Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους από την Τουρκία και το Κουρδιστάν,

Κόμματα και Οργανώσεις της Αριστεράς,

Συνδικάτα,

Κοινότητες προσφύγων και μεταναστών

 

 

[--->]

Ένας ακόμη “σεισμός”

Πόσο μπορεί να κρατήσει ακόμη το πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης (Quantitative easing) της ΕΚΤ; Ναι, σωστά διαβάσατε, το μεταμφιεσμένο πρόγραμμα τόνωσης της Eurotower (το κτίριο που στεγάζεται η ΕΚΤ,στην Φρανκφούρτη). Διότι ακόμη και αν Φρανκφούρτη δεν λειτουργεί ανοιχτά, όπως η Fed, η Τράπεζα της Ιαπωνίας και η Τράπεζα της Αγγλίας, η Ευρώπη έχει βάλει σε κίνηση τη δικιά της ποσοτική χαλάρωση και όχι μόνο τώρα. Επειδή λόγω του καταστατικού της απαγορεύεται να δανείζει χρήματα απευθείας στις χώρες μέλη, η ΕΚΤ απλά κάνει τη πονηρή και παρακάμπτει το θέμα κάνοντας μια συμφωνία σιωπηρής συγκατάθεσης. Οι ισπανικές τράπεζες, για παράδειγμα, έχουν πάρει  € 150 δισεκατομμύρια από την ΕΚΤ, μέσω μιας διαδικασίας όπου το κράτος εγγυάται το χρέος των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και την τιτλοποίηση τους και οι τράπεζες τα υποβάλλουν στην ΕΚΤ ως ενέχυρο για να πάρουν χρήματα. Και με αυτά τα χρήματα οι τράπεζες τι κάνουν, ισοσκελίζουν τον προϋπολογισμό τους; Όχι, αγοράζουν ισπανικό δημόσιο χρέος, έτσι που το σπρεντ  δανεισμού πέφτει και κανείς δεν ζαλίζει τον Draghi ζητώντας του να κινηθεί στη δευτερογενή αγορά: με απλά λόγια, αιμομιξία άνευ προηγουμένου.

Μόλις πριν δύο ημέρες,οι ισπανικές τράπεζες  αύξησαν κατά 10% την αγορά δημοσίου χρέους το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, από 200 δισεκατομμύρια σε πάνω από 225 στα τέλη του Μαρτίου, το 40% δηλαδή του συνόλου.Για τον Justin Knight, τον επικεφαλής της ευρωπαϊκής αγοράς σταθερού εισοδήματος της UBS, η επιλογή αυτή δεν υπαγορεύτηκε από πολιτικούς λόγους, αλλά οικονομικούς, δηλαδή  οι ισπανικές τράπεζες – οι οποίες, όπως οι ιταλικές δεν έχουν ακόμη καταβάλει τίποτα σχεδόν από τις  δύο δημοπρασίες  LTRO (μακροπρόθεσμη αναχρηματοδότηση) της ΕΚΤ – θεωρούν καλή επένδυση την αγορά  Ιβηρικού χρέους, ειδικά μακροπρόθεσμα, ώστε να κερδίζουν ακόμα και από τη διαφορά επιτοκίων. Με λίγα λόγια, δεν είναι υποχρεωμένες να το κάνουν, απλά τρελαίνονται να το κάνουν.

 

Και με την Ελλάδα τι γίνεται; Ακριβώς τα ίδια. Η ΕΕ όχι μόνο δεν προσμετρά τις ενδεχόμενες υποχρεώσεις στο λόγο χρέους /ΑΕΠ,δηλαδή οι κρατικές εγγυήσεις δεν εγγράφονται λογιστικά στο χρέος των τραπεζών στις συνεχείς εκδόσεις ομολόγων τους από χαρτί τουαλέτας,αλλά δεν προσμετρά ούτε τα χρήματα που αυτές παίρνουν αφού καταθέσουν αυτούς τους τίτλους στην ΕΚΤ ως ενέχυρο για να αντλήσουν ρευστότητα, σε επιχειρήσεις κανονικής χρηματοδότησης ή μέσω του μηχανισμού Ela (Emergency Liquidity Assistance – Επείγουσα Παροχή Ρευστότητας). Και οι άλλοι;Τα ίδια ακριβώς.Όταν ξεκίνησαν τα προβλήματα με την τράπεζα Dexia,το Βέλγιο,η Γαλλία και το Λουξεμβούργο την διέσωσαν με δανεικά. Έχετε την εντύπωση ότι στους προϋπολογισμούς των κρατών τα χρήματα αυτά πέρασαν λογιστικά ως δάνειο; Όχι βέβαια,τα πέρασαν ως επένδυση, εξασφαλίζοντας έτσι την αύξηση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων και όχι την αύξηση του δημόσιου χρέους, δηλαδή του λόγου χρέος / ΑΕΠ.

Να με συγχωρείτε, αλλά, αν και καλυμμένο, αυτό δεν είναι ένα πρόγραμμα κινήτρων,δεν είναι ένα πλαίσιο Ποσοτικής Χαλάρωσης (Qe, Quantitative easing); 

Πόσο μάλλον που σήμερα, η ΕΚΤ κρατάει στα χέρια της το 80% των στοιχείων του ενεργητικού της στην ονομαστική τους αξία και σαν “μηδενικού ρίσκου”, δηλαδή χωρίς  πιστωτικό κίνδυνο. Κρίμα που έτσι οι τράπεζες παίρνουν τα χρήματα με επιτόκιο "μηδενικού κινδύνου" του 100% του δανείου, ακόμη και αν έχουν βάλει ενέχυρο οτιδήποτε, ακόμα και το μενού ενός σουβλατζίδικου της Αθήνας, και τώρα αυτά τα σκουπίδια είναι περασμένα στον ισολογισμό της ΕΚΤ στην ονομαστική τους αξία και όχι σε τιμές αγοράς.Και επιπλέον, και ως "μηδενικού ρίσκου". Αυτοί είναι τρελοί για δέσιμο. Μόνο που ο μηχανισμός μπλοκάρισε και στον αδιαφανή κόσμο της χρηματοδότησης repo (Repurchase agreement,συμφωνία επαναγοράς)οι ανάγκες σήμερα για αποδεκτές διασφαλίσεις ποιότητας φτάνουν τα 11 τρις ​​δολάρια, και τα νέα δάνεια της ΕΚΤ θα είναι μόνο για να πληρωθούν τα παλιά, ένα τεράστιο δηλαδή σύστημα πυραμίδας  που δεν εξυπηρετεί απολύτως  τίποτα σε επίπεδο ανάπτυξης,παρά μόνο τη διαιωνιση ενός σάπιου και φουσκωμένου τραπεζικού συστήματος.Τώρα βέβαια θα μου πείτε,οι τράπεζες πρέπει να σωθούν...

Σύμφωνοι, αλλά τότε μπορείτε να μου εξηγήσετε την τελευταία τρέλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η οποία σκέφτεται να απαγορεύσει στις τράπεζες και στους χρηματιστές να χρησιμοποιούν τα περιουσιακά στοιχεία των πελατών τους ως εγγύηση για τις εμπορικές συναλλαγές τους; Το σχέδιο της 15ης Μαΐου,θεωρήθηκε από το Bloomberg ότι στις προθέσεις των ρυθμιστικών αρχών υπάρχει η βούληση να βελτιωθεί η σταθερότητα της αγοράς και να περιοριστεί το σκιώδες τραπεζικό σύστημα. Πάει καλά,αλλά αν γίνει τώρα, υπό τις παρούσες συνθήκες,τότε θα διαλυθούν τα πάντα. Από τη μία, παίζεται το παιχνίδι του παπατζή ώστε να δοθούν χρήματα στις τράπεζες, κάνοντας δεχτές ως εξασφαλίσεις περιτυλίγματα για καραμέλες και από την άλλη απαγορεύονται,στην πράξη, οι συμφωνίες repo. 

Είναι σαν να χαρίζετε το ποδήλατό σας στο παιδί σας και στη συνέχεια να του αφαιρείται τις ρόδες! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ωστόσο, θέλει να παρέμβει και αμέσως: οι τράπεζες και οι χρηματομεσίτες πρέπει να έχουν την συγκατάθεση του πελάτη τους επίσημα και γραπτώς, για να μπορούν τα περιουσιακά του στοιχεία να χρησιμοποιηθούν ως ενέχυρο σε άλλες συναλλαγές, μια κανονική συμβατική συμφωνία. Και κατά τη γνώμη σας, σήμερα σαν σήμερα, ποιος θα έδινε τη συγκατάθεση του σε μια τέτοια συμφωνία; Μόνο ένας ανόητος ή κάποιος πνιγμένος, που δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση.

Φυσικά, η αγορά repo στο σκιώδες τραπεζικό σύστημα είναι ένα τεράστιο και επικίνδυνο καζίνο που βασίζεται στην ισορροπία των συναλλασσόμενων, αφού αν,αυτός που κατέχει τα χρεώγραφα κάποια δεδομένη στιγμή, χρεοκοπήσει,τότε τινάζεται στον αέρα όλη η αλυσίδα. Ετσι,η Επιτροπή αναφέρει ότι "η αβεβαιότητα σχετικά με το ποιος κατέχει ένα περιουσιακό στοιχείο μπορεί να προκαλέσει πανικό σε περιόδους στρες στην αγορά." Επιπλέον, "οι πολύπλοκες αλυσίδες των εξασφαλίσεων (collaterals) μπορεί να δυσκολέψει τους επενδυτές να γνωρίζουν ποιος έχει τι, πού υπάρχει κίνδυνος και ποιος είναι εκτεθειμένος. Αυτό επηρεάζει τη διαφάνεια και τη χρηματοοικονομική σταθερότητα". Το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, μας λέει,λοιπόν, ότι το σκιώδες τραπεζικό σύστημα αντιστοιχεί σε παγκόσμιο επίπεδο σε περίπου 67.000 δισεκατομμύρια δολάρια,από τα οποία τα  31 έχουν να κάνουν με τις δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Αν, όμως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι τόσο ανόητη παίρνοντας αυτή την απόφαση ώστε να χαθεί η εμπιστοσύνη του  χρηματοπιστωτικού συστήματος, τότε η αλυσίδα των εξασφαλίσεων θα καταρρεύσει από μόνη της, δεν χρειάζεται κάποιο άλλο πιστωτικό γεγονός. Οπότε,όποιος δανείζει χρήματα αφειδώς σε τράπεζες και δέχεται εισιτήρια του μετρό ως ενέχυρο, δημιουργεί ουσιαστικά τις προϋποθέσεις στις αγορές να επιβάλουν ένα μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους και υψηλότερη ζήτηση για τις εξασφαλίσεις. Ποια (υψηλότερη ζήτηση), αν άλλη εξασφάλιση δεν υπάρχει και η πρώτη που το γνωρίζει αυτό είναι η ίδια η ΕΚΤ;
Λοιπόν, μπορεί τελικά να είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυτή που θα πατήσει το κουμπί του πυροκροτητή. Θυμάστε τον έλεγχο κεφαλαίων που επέβαλλε η Κεντρική Τράπεζα της Λευκωσίας και που εξακολουθεί να ισχύει μέχρι και σήμερα, μετά από δύο μήνες (θα κράταγε, έλεγαν, μια-δυο εβδομάδες), μετά την κλοπή με αριστοτεχνικό τρόπο των τρεχούμενων λογαριασμών για να σωθούν οι τράπεζες της χώρας;

Αρα, αυτό δεν βοήθησε σε τίποτα! Εξάλλου αποδεικνύεται και από το παρακάτω γράφημα, από τα στοιχεία που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου. Το μήνα Μάρτιο “διέφυγαν” από τους λογαριασμούς των κυπριακών τραπεζών € 3,8 δισ. ευρώ, ενώ τον Απρίλιο 6,4 δισ. ευρώ, το 10% δηλαδή όλων των τραπεζικών καταθέσεων μέσα σε ένα μόνο μήνα.
Και τι άλλο μας λέει  αυτό το διάγραμμα; Με βάση τα χρώματα: οι Κύπριοι πολίτες “εξαφάνισαν”  € 3.000.000.000, οι ευρωπαίοι καταθέτες (βλέπε γάλλοι και γερμανοί), περίπου 300 εκατ. ευρώ και μη κάτοικοι της ευρωζώνης,δηλαδή οι ρώσοι ολιγάρχες,που η Μέρκελ νόμισε ότι τους έπιασε κώτσους,γύρω στα 3,1 δισεκατομμύρια ευρώ,με μια κίνηση δηλαδή, το 16% του συνόλου των ρωσικών χρημάτων στο νησί.

 

  

Έτσι, ή η Κύπρος θα προχωρήσει σε πραγματικούς ελέγχους ή με αυτό το ρυθμό σε λιγότερο από ένα χρόνο το σύνολο των  καταθέσεων των τραπεζών της, θα γίνουν καπνός και άρα,θα έχουμε και πάλι πτωχεύσεις ή νέες διασώσεις.Και με τι χρήματα, αφού η ΕΕ από την πρώτη κι όλας στιγμή επέβαλε την υποχρεωτική χρηματική συμμετοχή των τραπεζών για να μη καταβάλει ολόκληρο το ποσό της διάσωσης; Φυσικά, με τις καταθέσεις περίπου στο μηδέν, ούτε μια εισφορά 100% δεν θα μπορούσε να σώσει την Κύπρο από την πλήρη στάση πληρωμών και την έξοδο της από την ευρωζώνη.

Ίσως τώρα να δίνει μια απάντηση ο τέταρτος κατά σειρά μήνας αγοράς φυσικού χρυσού από την Τράπεζα της Ελλάδα (με χρήματα της ΕΕ): Δεδομένου ότι η ΕΚΤ έχει ήδη υποχρεώσει την Κύπρο να πουλήσει αποθέματα χρυσού αξίας 400 εκατ. ευρώ για να αποπληρώσει τους τόκους των δάνειων επείγουσας παροχής ρευστότητας ,Ela, η Αθήνα θα μπορούσε να βοηθήσει στη διάσωση του νησιού και να της εξασφαλίσει μερικούς μήνες ζωής στην ευρωζώνη. Και επειδή, αν βγει από το ενιαίο νόμισμα, φοβάμαι ότι η Λευκωσία θα περάσει στην επιρροή της Ρωσίας (ίσως τελικά οι ολιγάρχες να έτυχαν κάποιας διευκόλυνσης,ώστε να βγάλουν τις καταθέσεις τους, με αντάλλαγμα εγγυήσεις της Μόσχας για το μέλλον του νησιού), με δεδομένη και την αυξανόμενη ένταση στη Μεσόγειο λόγω της Συρίας, με τον πρώην Σοβιετικό στόλο να περνάει πριν δύο εβδομάδες τη Διώρυγα του Σουέζ, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες.Επομένως, η Κύπρος σε τρεις μήνες  θα βγει στη γύρα πάλι για λεφτά (από Ρωσία, αυτή τη φορά) ή θα έχει “τελειώσει” ,και η Ελλάδα μέχρι το τέλος του χρόνου θα πρέπει να έχει κλείσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της.

[--->]