80 χρόνια στην κορυφή ενός ουρανοξύστη



Οι δύο πιο διάσημες φωτογραφίες του Charles Clyde Ebbets τραβήχτηκαν όταν κατασκευαζόταν το Rockefeller Center στη Νέα Υόρκη, το 1932. Η φωτογραφία Ωρα για κολατσιό στην κορυφή ενός ουρανοξύστη δείχνει ένδεκα άνδρες να κάθονται σε ένα δοκάρι  και να τρώνε το κολατσιό τους, τα πόδια τους κρέμονται από τα δοκάρια εκατοντάδες  πόδια  πάνω από τα δρόμους της Νέας Υόρκης, τραβήχτηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1932 και δημοσιεύτηκε  στη New York Herald Tribune λίγο αργότερα. 




Η φωτογραφία τραβήχτηκε στον 69ο όροφο τους τελευταίους  μήνες της κατασκευής του κτηρίου. Η φωτογραφία  Ανδρες  που κοιμούνται σε ένα χαλύβδινο δοκάρι δείχνει τους ίδιους εργαζόμενους, ξαπλωμένους σε ένα δοκάρι, να παίρνουν τον  υπνάκο τους.

Η φωτογραφία Ωρα για κολατσιό στην κορυφή ενός ουρανοξύστη έγινε 80 ετών. Δεν πρόκειται για μοντάζ, όπως πολλοί εδώ και χρόνια υποψιάζονται (ή έλπιζαν) αλλά  για μια φωτογραφία πραγματική και πάντως όχι "κάλπικη".

Ο φωτογράφος Charles Clyde Ebbets, τότε υπάλληλος του κατασκευαστή, την "έστησε" με τη συνεργασία των μαστόρων που έχτιζαν το κτίριο Rockefeller, σε ύψος 800 ποδιών (1 πόδι=0,3μ), και ίσως πίστευαν ότι αυτή η στιγμή ήταν η λιγότερο επικίνδυνη της εργάσιμης ημέρα τους.

     
Μια δεύτερη, λιγότερο γνώστη, είναι ακόμη πιο υπερβολική ως προς το βαθμό «χαλάρωσης» των εργαζομένων.


 
Η τρίτη, σε σύγκριση με τις άλλες δύο, δείχνει σχεδόν "νορμάλ".

Τζόζεφ Στίγκλιτς: "Το τέλος του ευρώ δεν θα είναι και το τέλος του κόσμου "



Σε συνέντευξη στο περιοδικό Le Nouvel Observateur,ο Στίγκλιτς καταδικάζει τις ευρωπαϊκές  πολιτικές λιτότητας, την  ευελιξία χωρίς προστασία στην αγορά εργασίας, και δηλώνει ότι έξω από το ευρώ είναι καλύτερα από το να ακολουθούνται  αυτοκτονικές πολιτικές.
Ο Αμερικανός οικονομολόγος και νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς από το περιοδικό Le Nouvel Observateur απαντά σε ερωτήσεις των αναγνωστών.

 
Ποια νομίζετε ότι είναι τα αίτια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης; Είναι απλά μία "κλασική" κρίση υπερπαραγωγής;

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Δεν είναι μια κρίση υπερπαραγωγής. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη της ζήτησης. Όμως, πίσω από αυτό υπάρχει ένα άλλο πρόβλημα: οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να αλλάξουν τη δομή των οικονομιών τους. Αυτό επείγει.

Στο δέκατο ένατο αιώνα, περάσαμε από τη γεωργία στη βιομηχανία. Οι αγρότες ήταν περισσότεροι  από όσους χρειαζόντουσαν. Έπρεπε να στραφούν σε κάτι διαφορετικό και αυτό το άλλο ήταν η βιομηχανία. Τώρα βρισκόμαστε σε παρόμοια κατάσταση.

Περνάμε από τη βιομηχανία στις υπηρεσίες. Έχουμε μια βιομηχανία που λειτουργεί πολύ καλά, που είναι πολύ παραγωγική. Αλλά αυτή παρέχει πολύ λιγότερες θέσεις εργασίας σε σχέση με πριν. Πόσο μάλλον που ένα μέρος της κατευθύνεται προς τις αναδυόμενες χώρες. Οι αγορές ως προς αυτό, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες. Υπάρχει χώρος  παρέμβασης των κυβερνήσεων.



Θα ήθελα να ξέρω τη γνώμη σας για την ευρωπαϊκή κρίση και τα περιοριστικά μέτρα και τα μέτρα λιτότητας που  οι ηγέτες της ευρωζώνης επιβάλλουν ως τα μόνα και μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης αυτής της κρίσης.

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Η λιτότητα δεν είναι η λύση αφού δεν επιτρέπει στις κυβερνήσεις να στηρίξουν τις επιχειρήσεις για να περάσουν από την παλιά στη νέα οικονομία. Αντιθέτως, περιορίζει τις δυνατότητες στήριξης.

Σήμερα η οικονομία της Δύσης περνάει από τη βιομηχανία στις υπηρεσίες: την εκπαίδευση, την υγεία, τον πολιτισμό, τον τουρισμό, κλπ.. Το ενδιαφέρον είναι ότι από αυτούς τους τομείς, πολλοί είναι δημόσιοι. Αυτός είναι ο λόγος που θα χρειαζόμαστε όλο και περισσότερο τις κυβερνήσεις μας, ακόμη περισσότερο από ό, τι με τη βιομηχανία, η οποία είχε ανάγκη την παρέμβαση του κράτους. Ο δημόσιος τομέας δεν θα πρέπει μόνο να κατευθύνει την στήριξη του στους  νέους τομείς της οικονομίας, αλλά και να ενισχυθεί.

Για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ξοδεύουμε πάρα πολλά χρήματα για την άμυνα. Παράγουμε πολλά όπλα που δεν χρειάζονται στον πόλεμο εναντίον όλων αυτών των ανύπαρκτων εχθρών. Πρόκειται για σπατάλη  χρημάτων. Χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό οι εταιρείες, και όχι οι εργαζόμενοι. Αυτά είναι ορισμένα παραδείγματα. Οι δαπάνες μπορούν να στραφούν  σε όσα ενισχύουν  την οικονομία του μέλλοντος.



Στη Γαλλία, η ανάπτυξη έχει επιβραδυνθεί, αλλά ο Φρανσουά Ολάντ ανακοινώνει περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων που θα επιβαρύνουν την ανάπτυξη, προκειμένου να επιτευχθούν οι ευρωπαϊκοί στόχοι. Μας οδηγεί στο γκρεμό;

Τζόζεφ Στίγκλιτς: Η μείωση των διαρθρωτικών  ελλειμμάτων, όπως προβλέπουν οι ευρωπαϊκές Συνθήκες, έχει θετικά αποτελέσματα σε συνθήκες πλήρους  απασχόλησης, αλλά όχι σε συνθήκες  ύφεσης. Είναι ανεύθυνο να προσπαθούμε να ισοσκελίσουμε ένα προϋπολογισμό ή ακόμη και ένα διαρθρωτικό έλλειμμα της τάξης του 3% σε μια οικονομία που βρίσκεται σε αδυναμία.

Νομίζω ότι η απόφαση του Φρανσουά Ολάντ θα έχει πολύ αρνητικές συνέπειες. Η λιτότητα οδηγεί σε ύφεση(
recession). Η λιτότητα στην Ισπανία οδήγησε στην οικονομική κρίση(depression).

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ωστόσο, συνεχίζουν να λένε ότι η ανάπτυξη είναι απαραίτητη. Αυτό  το επαναλαμβάνουν εδώ και χρόνια, αλλά δεν έχουν να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο προς αυτή την κατεύθυνση. Υπήρξε κάποια πρόοδος, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση και όχι αρκετή.
Για παράδειγμα, ενισχύσατε την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για να μπορέσει να κάνει περισσότερες επενδύσεις. Ωστόσο, τα  μέτρα που προτείνονται είναι ελάχιστα και δεν φτάνουν για να αντισταθμίσουν τις  ζημίες από τη λιτότητα.


ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΤΗ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ







Η «CARTA ABIERTA» ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΩΝ ΕΕ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ !
Η «Carta Abierta» ( Ανοιχτή Επιστολή) είναι μια κίνηση των ανθρώπων της διανόησης, της επιστήμης, του ακτιβισμού, των γραμμάτων και των τεχνών από την Αργεντινή, που ξεκίνησε την δράση της το 2004, ως μια πολιτική και κοινωνική ανάγκη,  να παρεμβαίνει στα δρώμενα της χώρας και του κόσμου, αναδεικνύοντας την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση σε έναν από τους μεγάλους κινδύνους για την ανθρωπότητα σήμερα. Η τελευταία παρέμβαση της «Carta abierta» σχετίζεται με την πολύπλευρη κρίση στην Ευρώπη με ακραία περίπτωση αυτήν της  Ελλάδας.

Ολόκληρη η σημαντική παρέμβαση της «Carta Obierta» έχει ως ακολούθως:

                         «ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΤΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ»
                            ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΣΑΜΗ

Τις τελευταίες εβδομάδες, θεσμικοί παράγοντες της νεοφιλελεύθερης δεξιάς και της συμβιβασμένης  σοσιαλδημοκρατίας Ευρωπαϊκών χωρών που βρίσκονται στη δίνη μιας βαθιάς κρίσης, μεταξύ αυτών και ηγεμονικών χωρών της Ευρώπης, πραγματοποιούν μια αγωνιώδη προσπάθεια να ενδυναμώσουν  την πρωτοβουλία των δεδηλωμένων θέσεων τους,  ώστε με τον τρόπο αυτό  να «εγγυηθούν»  την συνέχιση και βάθεμα των πολιτικών λιτότητας ως μια στρατηγική που θα έδινε υποτιθέμενες λύσεις στο ολοκαύτωμα που οδηγηθήκαν χώρες και λαοί στην περιφέρεια της Ευρώπης, μέσω του άκρατου χρηματοπιστωτικού στραγγαλισμού τους. Οι συνηθισμένες κατηγορίες εναντίων της Αργεντινής , των εκπροσώπων αυτών, γίνονται για να αποκρύψουν τον εναλλακτικό δρόμο που υιοθέτησε ο λαός της Αργεντινής, σήμερα, ώστε να ξεφύγει από τον υπερσυντηρητισμό των τελευταίων 25 ετών του 20ου αιώνα, όταν η οικονομία βρέθηκε στην δίνη μιας βαθύτατης ύφεσης, στο πισωγύρισμα των κοινωνικών δικαιωμάτων, την αποβιομηχάνιση, την ξένη εξάρτηση και την παύση κάθε παρέμβασης του κράτους στην οικονομία.

Με την αισιοδοξία να δώσουμε απαντήσεις σε όλους αυτούς που επιμένουν ότι οι πολιτικές του ΔΝΤ σήμερα στην Ευρώπη βρίσκονται στην ίδια τροχιά και λογική που εφαρμόστηκαν και στη χώρα μας, θεωρούμε παραγωγικό να φέρουμε στο φως ορισμένα επιχειρήματα που σχετίζονται με την "εκατόμβη" του λάου μας τα τελευταία 25 χρόνια του 20ου αιώνα, που διαδραματίστηκαν στην Αργεντινή κάτω από το βλέμμα και τις οδηγίες του ΔΝΤ. 

Ξεψύχησε μόλις του είπαν ότι απολύεται!

Τραγωδία στο Ηράκλειο

Μια τραγωδία χωρίς προηγούμενο συγκλονίζει τα τελευταία 24ωρα χωριό της ενδοχώρας του νομού Ηρακλείου με την μοίρα να αποδεικνύεται σκληρή για μια οικογένεια της περιοχής. Ένας 49χρονος άνδρας ξεψύχησε έχοντας υποστεί ανακοπή την ώρα που ο εργοδότης του του ανακοίνωσε ότι απολύεται.

Το περιστατικό σημειώθηκε πριν από μερικές ημέρες. Ο 49χρονος πατέρας δυο παιδιών 7 και 14 ετών εργαζόταν σε γραφείο που ωστόσο λόγω κρίσης αποφάσισε να προχωρήσει σε περικοπές. Όταν του ανακοινώθηκε ότι απολύεται ο 49χρονος αισθάνθηκε δυσφορία και κατέρρευσε μέσα στο γραφείο.

Όταν μεταφέρθηκε στο κέντρο υγείας ήταν πια αργά. Πληροφορίες αναφέρουν πως ο άτυχος πατέρας είχε οικονομικές εκκρεμότητες και με τον μισθό του και εκείνον της συζύγου του τα έβγαζαν πέρα οριακά.

Η είδηση βύθισε στη θλίψη την οικογένεια του αλλά και ολόκληρο το χωριό.

Πηγή: prismanews.gr

ΟΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΖΩΗ


1. Πού βαδίζει πλέον η οικονομία της χώρας; Θα παραμείνει στην ευρωζώνη;
Η απάντηση στην πρώτη ερώτησή σας είναι απόλυτα προφανής: στον όλεθρο. Αυτό που συμβαίνει στη χώρα είναι χωρίς προηγούμενο για οποιαδήποτε δυτικοευρωπαϊκή χώρα εκτός συνθηκών πολεμικής σύρραξης εδώ και πάνω από αιώνα. Θυμίζω ότι στη μεγάλη κρίση του Μεσοπόλεμου μόλις δύο χώρες, η Γερμανία και οι ΗΠΑ, είχαν συρρίκνωση άνω του 20% της οικονομίας τους, η Ελλάδα το έχει ήδη ξεπεράσει και δεν έχει πιάσει πάτο αν δεν ανατραπούν σύντομα οι ακολουθούμενες πολιτικές. Το νέο πακέτο περικοπών σε μια στιγμή που η ύφεση τρέχει με ρυθμούς 7% το χρόνο είναι καθαρή τρέλλα.

Η απάντηση στη δεύτερη ερώτησή σας είναι πιο σύνθετη: όχι σε ότι αφορά την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, κατά τη γνώμη μου αυτό έχει ήδη κριθεί, η έξοδος είναι απλά θέμα χρόνου, αλλά σε ότι αφορά συνολικότερα τη βιωσιμότητα της ευρωζώνης. Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι συμβαίνει στις άλλες χώρες: η Πορτογαλία και η Ιρλανδία είναι ήδη στο μονοπάτι των Μνημονίων, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ακολουθεί η Ισπανία, η 4η οικονομία της Ευρώπης, και κατόπιν η Ιταλία. Συνολικά η οικονομία της ευρωζώνης είναι σε υποχώρηση, μόνο η Γερμανία και κάποιες μικρότερες χώρες του Βορρά έχουν μια περιορισμένη ανάπτυξη. Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι απλό: η δομή της ευρωζώνης δημιουργεί εντεινόμενη πολώση μεταξύ των χωρών του κέντρου και των χωρών της περιφέρειας λόγω αποκλίσεων σε ανταγωνιστότητα. 

Για τις χώρες της περιφέρειας το ευρώ ήδη λειτουργεί εδώ και χρόνια ως ξένο νόμισμα, δηλαδή ως νόμισμα προφανώς υπερτιμημένο και χωρίς δυνατότητα αλλαγής της ισοτιμίας του σε εθνικό επίπεδο. Αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος που δημιουργεί την υπερχρέωση της περιφέρειας και τις φυγόκεντρες τάσεις που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο σπάσιμο της ευρωζώνης όπως υφίσταται σήμερα. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν η έξοδος της Ελλάδας θα αποτελέσει και τον απαρχή ενός ντόμινο που θα σημάνει και το τέλος του ευρώ. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο, παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς, κανείς δεν έχει αποφασίσει την αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ όσο βέβαια θα εξακολουθούν να τηρούνται οι μνημονιακές δεσμεύσεις.