Νύχτα

του Vladimiro Giacché

Μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας εμφάνισε 2,2 δισεκατομμύρια καθαρή ζημία το τέταρτο τρίμηνο του 2012 και υποχρεώθηκε να βάλει στην άκρη 1 δισ. δολάρια για δικαστικά έξοδα. Η κεντρική τράπεζα μείωσε περαιτέρω τις προβλέψεις για την ανάπτυξη.Μόνο το μήνα Δεκέμβριο οι λιανικές πωλήσεις μειώθηκαν κατά 1, 7% σε σύγκριση με το Νοέμβριο και 4,7% σε σύγκριση με το Δεκέμβριο του 2011. Όχι, δεν μιλάμε για την Ιταλία, αλλά για τη Γερμανία.

Για τη δραματική κατάσταση των ευρωπαϊκών χωρών που περνάνε κρίση γνωρίζουμε πολλά: για την ανεργία στην Ισπανία, για την αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα, και φυσικά την πτώχευση επιχειρήσεων στην Ιταλία. Λιγότερο γνωστό, ωστόσο, είναι ότι οι λεγόμενες "ενάρετες" και "ασφαλείς" ευρωπαϊκές χώρες   δεν περνάνε καθόλου καλά: η Κεντρική Τράπεζα των Κάτω Χωρών για την Ολλανδία προβλέπει ένα -0,5% του ΑΕΠ το 2013, και μια περαιτέρω μείωση το 2014, η ανεργία στη Φινλανδία βρίσκεται σε άνοδο, όσο για τη Γαλλία, με το χρόνιο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, ο ίδιος ο Υπουργός Εργασίας την χαρακτήρισε " κράτος σε πλήρη πτώχευση."

Τι συμβαίνει; Απλό: το 2007-2008 κατέρρευσε ένα μοντέλο ανάπτυξης που είχε στηρίξει επί τριάντα χρόνια, την οικονομική ανάπτυξη των χωρών του ώριμου καπιταλισμού. Ένα μοντέλο βασισμένο στο χρηματοπιστωτικό τομέα της οικονομίας και το δημόσιο χρέος (ιδιωτικό και δημόσιο). Η κατάρρευση αυτού του μοντέλου δεν είναι περισσότερο αναστρέψιμη από την  πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Αυτό παρότι όλες οι προσπάθειες του κατεστημένου της Δύσης, τα τελευταία χρόνια κινήθηκαν προς μπαλωματικές λύσεις του καταρρέοντος  μοντέλου.

Έτσι εξηγείται η μη ρύθμιση των παραγώγων, η προσπάθεια (επιτυχημένη) να καθυστερήσει όσο το δυνατό περισσότερο η έναρξη ισχύος των νέων κανόνων για τα τραπεζικά κεφάλαια, και, τέλος, η αποτυχημένη ευρωπαϊκή εποπτεία των τραπεζών (που θα ισχύσει μόνο για ελάχιστες τράπεζες με περιουσιακά στοιχεία άνω των 30 δισ. ευρώ, και θα τεθεί σε ισχύ πριν από τον Απρίλιο του 2014).

Και όχι μόνο : όπως υπογραμμίζει ο Bill Gross της Pimco, το μεγαλύτερο επενδυτικό κεφάλαιο (fund) που ειδικεύεται σε ομόλογα, " όλα σχεδόν τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης που πάρθηκαν μέχρι σήμερα από τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου αντιμετώπισαν το πρόβλημα, με στόχο την υπεράσπιση του κεφάλαιου ενάντια στην εργασία. " Αλλά στην Ευρώπη  στο σκληρό αυτό ταξικό πόλεμο έχουμε και ένα άγριο πόλεμο μεταξύ των διαφορετικών κεφαλαίων. Ένας πόλεμος που χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια του γερμανικού κεφαλαίου και τις χώρες  δορυφόρους του, η καταστροφή του πλεονάζοντος κεφαλαίου που απαιτείται σήμερα, να γίνει στις περιφερειακές χώρες, και αυτές να μετατραπούν όλο και περισσότερο  σε προμηθευτές φτηνής εργατικής δύναμης και ενδιάμεσων αγαθών χαμηλού κόστους προς όφελος του οικονομικού κέντρου της Ευρώπης – δηλαδή της Γερμανίας.

Η πραγματική έννοια της ακραίας λιτότητας που επιβάλλεται στις ήδη αποδυναμωμένες από την κρίση χώρες, είναι ακριβώς αυτή. Αλλά ο στόχος αυτός, που σε ένα ποσοστό έχει πετύχει (η οπισθοχώρηση της βιομηχανικής παραγωγής της Ιταλίας στα επίπεδα του 1988 το δείχνει από μόνη της), είχε μια σοβαρή παράπλευρη απώλεια: την κατάρρευση των εισοδημάτων και της κατανάλωσης των περιφερειακών χωρών σε  τόσο μεγάλο βαθμό ώστε να υπάρξουν τεράστιες επιπτώσεις στο ενδοευρωπαϊκό εμπόριο. Και άρα και στις γερμανικές εξαγωγές και στις εξαγωγές των άλλων χωρών της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης. Αποτέλεσμα: Το πρόβλημα της βιομηχανικής υπερπαραγωγής, μόλις το φορτώθηκε η Νότια Ευρώπη, επέστρεψε σαν εφιάλτης στην ίδια τη Γερμανία.

Και επιπλέον, η πρόσβαση στις αγορές του εξωτερικού τώρα είναι πιο δύσκολη λόγω του νομισματικού πολέμου που εξαπέλυσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ιαπωνία με μαζικές ενέσεις ρευστότητας στο σύστημα με αποτέλεσμα να αποδυναμωθούν σημαντικά το δολάριο και το γιεν έναντι του ευρώ. Οικονομική κρίση, μαζική ανεργία, αποπληθωρισμός μισθών, νομισματικός  πόλεμος: Τα τέσσερα κρίσιμα συστατικά της κρίσης του Μεσοπολέμου ξεδιπλώνονται ξεκάθαρα μπροστά στα μάτια μας, ενώ και ο αυξανόμενος ευρωπαϊκός  στρατιωτικός ακτιβισμός στην Αφρική μας γυρίζει πίσω δεκαετίες.

Αυτά είναι τα  πλαίσια  εντός των οποίων τα αντιπολιτευτικά κινήματα στην Ιταλία και στην Ευρώπη, θα πρέπει  να ορίσουν  τους στόχους τους. Ξεκινώντας από την αντίθεση στις πολιτικές αυστηρής λιτότητας και το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσονται, με το περιβόητο Δημοσιονομικό  Σύμφωνο (Fiscal Compact) να μην αποτελεί παρά μόνο την τελευταία ψηφίδα. Ένα πλαίσιο, που τώρα χρησιμεύει μόνο για να καλύψει ένα μοντέλο ανάπτυξης που έχει πτωχεύσει.

[--->]

Χαστούκι από Βραζιλία

Διεθνοποίηση (internationalize,διεθνοποίηση,διεθνή εκμετάλλευση,συνδιαχείριση) της Αμαζονίας; Το χρηματιστικό κεφάλαιο των πλούσιων χωρών θα πρέπει να διεθνοποιηθεί. Ας μην επιτρέψουμε στο διεθνές κεφάλαιο να κάψει ολόκληρες χώρες στο όνομα του κέρδους

 

Δήλωση τουCHICO BUARQUE,του υπουργού Παιδείας της Βραζιλίας

 Στη διάρκεια μιας συζήτησης σε πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Πολιτειών, ζητήθηκε από τον σημερινό Υπουργό Παιδείας της Βραζιλίας, Cristovao Chico Buarque, η γνώμη του για τη διεθνοποίηση της Αμαζονίας. Κάποιος Αμερικανός από τον ΟΗΕ μετέφερε την ερώτηση, προσθέτοντας ότι αναμένει την απάντηση ενός ανθρωπιστή και όχι ενός Βραζιλιάνου.


Η απάντηση του Cristóvão Buarque ήταν αυτή: Ως Βραζιλιάνος, θα μιλούσα μόνο ενάντια στη διεθνοποίηση της Αμαζονίας. Αν και οι κυβερνήσεις μας δεν αντιμετωπίζουν σωστά αυτή την κληρονομιά, ωστόσο αυτή εξακολουθεί να μας ανήκει. Ως ανθρωπιστής, βλέποντας τον κίνδυνο υποβάθμισης του περιβάλλοντος που απειλεί την Αμαζονία, μπορώ να σκεφτώ  τη διεθνοποίηση της, καθώς και όλα τα άλλα, μιας και είναι τόσο σημαντική για την ανθρωπότητα.

Αν η Αμαζονία, από τη σκοπιά μιας ανθρωπιστικής ηθικής, πρέπει να διεθνοποιηθεί, τότε θα πρέπει να διεθνοποιηθούν και τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου. Το πετρέλαιο είναι τόσο σημαντικό για την ευημερία της ανθρωπότητας, όσο η Αμαζονία για το μέλλον μας. Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες των αποθεμάτων πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να αυξάνουν ή να μειώνουν την εξαγωγή του ή να αυξάνουν και να μειώνουν την τιμή του.

Το ίδιο ισχύει και για το χρηματιστικό κεφάλαιο των πλούσιων χωρών που θα πρέπει να διεθνοποιηθεί. Αν η Αμαζονία είναι μια πηγή πλούτου για όλα τα ανθρώπινα όντα, τότε δεν θα πρέπει να καίγεται μόνο και μόνο επειδή το θέλει κάποιος ιδιοκτήτης ή μια χώρα. Το κάψιμο της Αμαζονία είναι το ίδιο σοβαρό με την ανεργία που προκαλούν οι αυθαίρετες αποφάσεις των παγκόσμιων κερδοσκόπων.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο να κάψει ολόκληρες χώρες για την ευχαρίστηση των κερδοσκόπων.

Μετά την σάρωση της Ικαρίας η ΔΕΗ Ανανεώσιμες θα κατακτήσει την Μεγαλόπολη

Πρώτα, θα παραθέσω σημείωμα που μου έστειλε φίλος. Μετά, θα σχολιάσω.

Διαβάσαμε εμβρόντητοι την ανακοίνωση της ΔΕΗ για επαναπροκήρυξη του φαραωνικών διαστάσεων Φ/Β πάρκου ισχύος 50MW στη Μεγαλόπολη.

http://www.dei.gr/Documents2/DELTIA%20TYPOU/2013/%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7%20%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7.pdf

Επιδίδεται δε σε αγώνα ταχύτητος για την ολοκλήρωση του έργου προκειμένου το έργο να «κλειδώσει την υψηλή εγγυημένη τιμή» που εξασφαλίζει ο νόμος, παρά τη δραματική πτώση του κόστους επένδυσης τα τελευταία χρόνια σε ποσοστό άνω του 75%.

Για να είμαστε σαφείς: η ανακοίνωση «διαφημίζει» ενέργεια που θα πληρώνουμε (εμείς, οι καταναλωτές) 390 ευρώ τη μεγαβατώρα, ενώ την ίδια ενέργεια η ΔΕΗ μπορεί να παράγει με λιγότερο από 60!!! Πόσο κοινωνικά «ευαίσθητη» είναι μια εταιρεία «κοινής ωφέλειας» που δήθεν κόπτεται για το περιβάλλον αλλά αδιαφορεί για μια τακτική που κλείνει επιχειρήσεις, παράγει ανέργους και δε δημιουργεί καμία προστιθέμενη αξία στην οικονομία?

Το κακό είναι διπλό:

Πρώτον, σε ό,τι αφορά την ίδια την επιχείρηση, αποτελεί απόδειξη εμμονής σε λογικές «εγγυημένου εσόδου», αποξένωσης από την οικονομική πραγματικότητα και αυτιστικής προσήλωσης σε ένα μοντέλο που υπό τις σημερινές συνθήκες προϋποθέτει την εξαθλίωση ή και εξόντωση του καταναλωτή.

Δεύτερον, η ΔΕΗ εξ ορισμού, ως δεσπόζων παίκτης της εγχώριας αγοράς ενέργειας ΚΑΙ με βασικό μέτοχο το Δημόσιο, επηρεάζει ολόκληρη την αγορά ενέργειας. Οι επιλογές της στέλνουν σήματα σε όλους τους μικρούς και μεγάλους παίκτες ή υποψήφιους επενδυτές όχι μόνο για τα επιχειρηματικά σχέδια της εταιρείας, αλλά και για τις προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας πίσω από τις επιλογές αυτές. Το αν αυτό αληθεύει ή όχι είναι άνευ σημασίας, αυτό που μετρά είναι το κλίμα που διαμορφώνεται.

Κοινώς, όταν η ΔΕΗ ανακοινώνει επένδυση τέτοιου μεγέθους σε Φ/Β πάρκο, στέλνει έμμεσα μήνυμα σε κάθε υποψήφιο μικρό ή μεγάλο επενδυτή πως μέσω της ΔΕΗ η Πολιτεία στηρίζει τέτοιες επενδύσεις. Το μείγμα γίνεται πειστικό για τους περισσότερους: «δε μπορεί, για να το κάνει η ΔΕΗ σημαίνει πως το Υπουργείο το στηρίζει, άρα είναι καλή επένδυση και με τις ευλογίες του Κράτους». Ξεχνάμε βέβαια το αβυσσαλέο κόστος των επιδοτήσεων για τις ΑΠΕ που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο (παρά τα πρόσφατα μέτρα), τα σήματα από όλο τον κόσμο για τον εξορθολογισμό της ανάπτυξης των ΑΠΕ, την οικονομία που ασφυκτιά.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ευδοκιμούν τελευταία και διάφορα σκιώδη σχήματα που διαφημίζουν ανοιχτά πλέον πυραμιδικά σχέδια για επενδύσεις «εγγυημένης, υψηλής απόδοσης σε βάθος 20ετίας με μηδενικό ρίσκο»!!! Ας μην αμφιβάλει κανείς πως αυτή η ανακοίνωση της ΔΕΗ θα μπει στην πρώτη σελίδα του διαφημιστικού φυλλαδίου τους. Πόσα «καμπανάκια» χρειάζονται ακόμα? Αν ο Madoff και το Χρηματιστήριο δε μας δίδαξαν τίποτα, τότε μάλλον ετοιμαζόμαστε να τα ξαναζήσουμε…

Και τώρα, θα σχολιάσω:

1) Μην βρίζεις τον Madoff!  Με το που έγινε τσακωτός, πήγε μέσα με χειροπέδες. Η παρέα των Πράσινων Τρωκτικών που προωθεί τέτοια σχήματα κυκλοφορεί ελεύθερη. Κάτι "Διοικητές" είναι στην θέση τους. Κάτι "Τραπεζίτες" πήραν και μπουναμά. Κάτι Κλιματολάγνοι της πλάκας είναι ακόμα με γραβάτα.

2) Ο καημένος ο κύριος Τσιπουρίδης...  Αν δεις τις αρλούμπες που έχει πει όσο θυμάται το Γκουγκλ, είναι προφανές ότι δεν έχει κανένα ενδοιασμό είτε να τα πιστεύει αυτά που λέει είτε να είναι ο Πρόθυμος που τα λέει, και κρατάει την καρέκλα του. Που σημαίνει τον αγαπάνε.  Αλλιώς δεν εξηγείται... Αλήθεια... Τι γίνεται με το τσάμπα ρεύμα και τις πρίζες από τον ουρανό;  Με το υβριδικό Ικαρίας πώς τα πάμε; Πόσες χιλιάαααδες σπίτια ηλεκτροδοτεί τσάμπα το υβριδικό στην Ικαρία;

3) Ούτε η ΔΕΗ, ούτε η ΔΕΗ Ανανεώσιμες ελέγχονται. Ή μάλλον ελέγχονται από την ίδια μικρή παρέα που ελέγχει την ΡΑΕ. Αν δεις τα παιδιά της ΡΑΕ... Άλλος είχε ή έχει αιολικά, άλλος είναι αεριάς, εεε...  τι να λέμε... Για αυτό πάμε καλά.

4) Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες, δηλαδή ο Τσιπουρίδης, παραπλανούν.  (α) Είτε 50, είτε 50.000  φωτοβολταϊκά MW δεν μπορούν να ηλεκτροδοτήσουν ούτε ένα περίπτερο στην Αρκαδία. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να ηλεκτροδοτήσουν όταν έχει ήλιο. 4-6 ώρες την ημέρα, 200 μέρες τον χρόνο. Πες, (β) να καλύψουν ισχύ αιχμής, με κόστος (στις τιμές που ακούγονται) 10πλάσιες από το συμβατικό ρεύμα. Ή σε τιμή 5πλάσια από το αέριο. (γ)  Ούτε είναι δεδομένο ότι θα εξοικονομήσουν ένα γραμμάριο CO2. Καθημερινά βγαίνουν μελέτες που αποδεικνύουν με επίσημα στοιχεία από Γερμανία, Ολλανδία, Ιρλανδία και ΗΠΑ ότι οι ΑΠΕ, απολογιστικά, ή δεν υποκαθιστούν καθόλου καύσιμο, ή υποκαθιστούν πολύ μικρότερο ποσοστό από αυτό που αντιστοιχεί στην ηλεκτροπαραγωγή για την οποία επιδοτούνται. Αν τολμάει η ΔΕΗ Ανανεώσιμες, ας ζητήσει εγγυημένη υποκατάσταση καυσίμου. Δεν θα ξέρει "τι είναι καύσιμο"! (δ) Το CO2 που φαντασιώνεται ο Τσιπουρίδης κοστίζει περί τα 3-4 ευρώ τον τόνο σε μία πεθαμένη αγορά.  Πόσο θα του κοστίσει αυτό που διαφημίζει ότι θα υποκαταστήσει;  (ε)  Ψέλλισε ο κακομοίρης εξοικονόμηση SO2! Θα υποκαταστήσει και λιγνίτη το φωτοβολταϊκό της Μεγαλόπολης?  Σε ποιά μπροσούρα της WWF το είδε αυτό;  Και μήπως είναι πολύ φθηνότεροι οι αποθειωτές; Και (στ), δεν ξέρω αν το έμαθαν αλλά με τις επιδοτούμενες ΑΠΕ επιδοτούμε με τον ΜΑΜΚ και το αέριο όταν και εάν καταφέρουν να υποκαταστήσουν!  Για αυτό, σου λέω φίλε, μην βρίζεις τον Madoff... 

5) Δεν έχω καμία αγάπη για τους μικρούς φωτοβολταϊκούς, αλλά  τους κόβουν τις επιδοτήσεις για να δίνουν μεγαλύτερες στην ΔΕΗ για να ταΐζει την J&P ή όποιον ταΐσει με την δουλειά;  Πρωτότυπο... Δηλαδή αναφέρω Κοπελουζοπεριστερομυτιληναίους... Να το κάνω Κοπελουζοπεριστερομυτιληναιοιωαννοπαρασκευαϊδηδες;  Δεν πάει... Γλωσσοδέτης.


[--->]

«Γράφουν» τα πάντα μπροστά στο κέρδος τους

«Γράφουν» τα πάντα μπροστά στο κέρδος τους

2 February, 2013 by antigoldgreece

Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Για παραποίηση επιστημονικών δεδομένων, προκειμένου να εγκριθεί η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) καθώς και το επενδυτικό σχέδιο, αλλά και για ανατροπή επί της ουσίας όλης της φιλοσοφίας της επένδυσης σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου κατηγορεί την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων με συμπληρωματικά στοιχεία που κατέθεσε στο ΣτΕ και τα οποία έγιναν δεκτά.
 

Σύμφωνα με τις καταγγελίες του Παρατηρητηρίου στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός στην ΜΠΕ παρουσιάζει τη μέθοδο κατεργασίας που θα χρησιμοποιήσει ως «ώριμη, ευέλικτη και εξελιγμένης τεχνολογίας» την ίδια ώρα που η εταιρεία που είναι υπεύθυνη για τη μέθοδο αυτή «απαριθμεί μια σειρά από σοβαρές αβεβαιότητες για τη βιομηχανική εφαρμογή της μεθόδου στα συγκεκριμένα συμπυκνώματα των Μεταλλείων Κασσάνδρας».
Από αυτό, όπως επισημαίνουν προς το ΣτΕ τα μέλη του Παρατηρητηρίου, προκύπτει ότι η Ελληνικός Χρυσός έχει παραποιήσει τα πραγματικά στοιχεία για τη μέθοδο κατεργασίας που θα χρησιμοποιήσει, ενώ έχει αποκρύψει τις επιπτώσεις της μεθόδου στην υγεία των εργαζομένων του μεταλλείου και των κατοίκων της περιοχής.
 

Όπως επισημαίνει το Παρατηρητήριο, στις 8 Ιουλίου 2011 ο τότε υπουργός ΠΕΚΑ Γιώργος Παπακωνσταντίνου υπέγραψε την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ), που άνοιξε τον δρόμο «για την εκμετάλλευση του συνόλου των ορυκτών πόρων της Β. Χαλκιδικής και τη μεταλλουργική τους κατεργασία με τη μέθοδο της “ακαριαίας τήξης” (flash smelting) της φινλανδικής εταιρείας Outotec. Στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της εταιρείας, η χρήση της μεθόδου αυτής στα συγκεκριμένα μεταλλεύματα της Β. Χαλκιδικής παρουσιάζεται ως μια ώριμη, ευέλικτη και εξελιγμένη τεχνολογία με αποδεδειγμένη βιομηχανική εφαρμογή».

«Σοβαρές αβεβαιότητες»
Όπως, όμως, διαπίστωσαν έπειτα από έρευνα τα μέλη του Παρατηρητηρίου και σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσαν πριν από λίγες ημέρες στο ΣτΕ, η εταιρεία στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων «παραποίησε τα επιστημονικά δεδομένα της Οutotec σχετικά με τον βαθμό τεκμηρίωσης της μεθόδου, με σκοπό να πετύχει την έγκριση του επενδυτικού της σχεδίου».

Η παραποίηση των επιστημονικών δεδομένων, όπως επισημαίνεται στην αναφορά προς το ΣτΕ, προκύπτει από την «Τεχνική Έκθεση Έργου Ολυμπιάδας» (Technical Report on the Olympias Project/ European Goldfields, July 14, 2011), που είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα της Eldorado Gold. Εκεί η ίδια η Οutotec «απαριθμεί μια σειρά από σοβαρές αβεβαιότητες για τη βιομηχανική εφαρμογή της μεθόδου στα συγκεκριμένα συμπυκνώματα των Μεταλλείων Κασσάνδρας, ειδικά σε ό,τι αφορά στην επεξεργασία του αρσενοπυρίτη σε ένα μεταλλουργικό μίγμα με περιεκτικότητα αρσενικού που είναι πολύ μεγαλύτερη και απαγορευτική για τροφοδοσία σε οποιαδήποτε άλλη μονάδα πυρομεταλλουργίας ακαριαίας τήξης παγκοσμίως».

Στην ίδια έκθεση, η Εuropean Goldfields δηλώνει: «Το σημερινό επίπεδο δοκιμών και μελετών λεπτομερούς σχεδιασμού της ακαριαίας τήξης για εφαρμογή στα συμπυκνώματα των Μεταλλείων Κασσάνδρας δεν παρέχει το κεφαλαιακό και λειτουργικό κόστος με αρκετή ακρίβεια ώστε να μπορεί να περιληφθεί σε αυτή την εκτίμηση». Όπως σημειώνει το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, η οικονομική ανάλυση που περιλαμβάνεται στην εν λόγω έκθεση δεν ενσωματώνει τη μεταλλουργία χρυσού, αλλά έχει γίνει στη βάση της πώλησης των χρυσοφόρων συμπυκνωμάτων.

Δηλαδή, η μεταγενέστερη τεχνική έκθεση αφορά ένα Επενδυτικό Σχέδιο εντελώς διαφορετικό από την εγκεκριμένη ΜΠΕ, αφού, σύμφωνα με την Outotec, η εφαρμογή της μεθόδου ακαριαίας τήξης δεν βρίσκεται ακόμα ούτε καν σε επίπεδο οικονομοτεχνικής προμελέτης.


Πειραματική μέθοδος
Σύμφωνα με την έκθεση, η οποία βρίσκεται ακόμα και σήμερα αναρτημένη στην ιστοσελίδα της Eldorado Gold, και συγκεκριμένα στη σελ. 69, η μέθοδος της ακαριαίας τήξης όπως εφαρμόζεται στην επεξεργασία των συμπυκνωμάτων αρσενοπυρίτη/σιδηροπυρίτη είναι μια νέα εφαρμογή της τεχνολογίας και βασικά είναι ακόμα στο στάδιο της έρευνας και ανάπτυξης.
«Η Outotec έχει δηλώσει ότι πρέπει να γίνουν περισσότερες συνεχείς πιλοτικής κλίμακας δοκιμές. Εφόσον οι δοκιμές αποδείξουν ότι η μέθοδος είναι τεχνικά βιώσιμη και παρέχει τα απαραίτητα κριτήρια σχεδιασμού της διαδικασίας, τότε μπορούν να γίνουν βασικές μελέτες λεπτομερούς σχεδιασμού και ακριβής κοστολόγηση, ώστε να παραχθεί μια οικονομοτεχνική μελέτη. Έτσι θα γίνει δυνατή η λήψη μιας επενδυτικής απόφασης και εφ’ όσον αυτή είναι θετική, θα ολοκληρωθεί ο λεπτομερής σχεδιασμός και η εφαρμογή του έργου»!

Ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι το απόσπασμα στη σελ. 75, όπου επί της ουσίας βλέπουμε ότι δεν μπορεί να εκτελεστεί το Επενδυτικό Σχέδιο που έχει εγκριθεί και περιλαμβάνει την κατασκευή της μεταλλουργικής μονάδας, αφού υπογραμμίζεται: «Πρέπει να σημειωθεί ότι η οικονομική ανάλυση που περιλαμβάνεται σε αυτή την έκθεση έχει γίνει στη βάση της πώλησης των χρυσοφόρων συμπυκνωμάτων…».

Την ίδια ώρα, επισημαίνει το Παρατηρητήριο, στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων η Ελληνικός Χρυσός διαβεβαιώνει ότι «η εφαρμοσιμότητα της μεθόδου της ακαριαίας τήξης στην κατεργασία του μείγματος συμπυκνώματος πυριτών Ολυμπιάδας και συμπυκνώματος χαλκού επιβεβαιώθηκε με την εκτέλεση μεγάλης κλίμακας πιλοτικών δοκιμών σε αντιπροσωπευτικά δείγματα πυριτών Ολυμπιάδας και συμπυκνώματος χαλκού που εστάλησαν στο ερευνητικό κέντρο της εταιρείας Outotec στο Pori Φινλανδίας»… Ισχυρισμός που διαψεύδεται, όμως, από την ίδια την Outotec στην κατά έναν ολόκληρο χρόνο μεταγενέστερη Τεχνική Έκθεση που κατέθεσε.

Όλα τα ανωτέρω συντείνουν, επισημαίνεται στην αναφορά προς το ΣτΕ, στο συμπέρασμα ότι «πρόκειται για μια καθαρά πειραματική εφαρμογή της διεθνώς αναγνωρισμένης μεθόδου της ακαριαίας τήξης, με σωρεία τεχνικών προβλημάτων και κάθε άλλο παρά “state-of-the-art” όπως παρουσιάστηκε. Εάν τελικά κατασκευαστεί στη Χαλκιδική, αυτό θα είναι το εργοστάσιο με το περισσότερο αρσενικό στην τροφοδοσία παγκοσμίως, άρα και τις μεγαλύτερες εκπομπές στην ατμόσφαιρα, στα νερά και στα εδάφη παγκοσμίως. Θα είναι επίσης τεχνικά περίπλοκο έως επικίνδυνο και ανέφικτο αλλά και παγκοσμίως πρωτότυπο».

Ανατροπή Επενδυτικού Σχεδίου
Το Παρατηρητήριο επισημαίνει ότι με βάση τα δεδομένα αυτά, αποκαλύπτεται ότι επί της ουσίας τίθεται συνολικά εν αμφιβόλω η υλοποίηση της κεντρικής κατεύθυνσης της όλης επένδυσης, που είναι η δημιουργία στη Χαλκιδική μιας μεταλλουργικής βιομηχανίας που θα παράγει τελικά προϊόντα (καθαρά μέταλλα) υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Όπως υπογραμμίζεται στην αναφορά προς το ΣτΕ, η επένδυση της μεταλλουργίας, από την οποία προσδοκά έσοδα και οφέλη το Δημόσιο, είναι η βασική υποχρέωση της αγοράστριας εταιρείας από τον νόμο 3220/2004 και θεωρείται δεδομένη στην ΑΕΠΟ. «Οι κρατικές υπηρεσίες που έλεγξαν την επενδυτική πρόταση της εταιρείας και προώθησαν την έγκρισή της, όφειλαν πρώτα απ’ όλα να εξασφαλίσουν αυτό το κομβικό για την όλη επένδυση σημείο: τη μεταλλουργία. Η έγκριση μιας μεθόδου επεξεργασίας που τόσο η διεθνής εμπειρία όσο και τα πειράματα της Outotec δείχνουν ότι είναι ακατάλληλη, μη εφαρμόσιμη σε βιομηχανική κλίμακα και τελικά επικίνδυνη στην περίπτωση εφαρμογής όπως εγκρίθηκε, ανατρέπει ολόκληρο το Επενδυτικό Σχέδιο».

Το Παρατηρητήριο έθεσε τα νέα στοιχεία στη διάθεση και της Ειδικής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος – ΕΥΠΕ/ΥΠΕΚΑ, με έγγραφο το οποίο απέστειλε στις 28 Ιανουαρίου 2013, επισημαίνοντας ότι η επικείμενη κατασκευή/λειτουργία της μονάδας «ακαριαίας τήξης», όπως εγκρίθηκε, απειλεί σοβαρά και τεκμηριωμένα τη δημόσια υγεία και το δημόσιο συμφέρον. Παράλληλα ζητά από την υπηρεσία να βεβαιώσει προσκομίζοντας και τα αντίστοιχα αποδεικτικά στοιχεία ότι:

1 Η μέθοδος της ακαριαίας τήξης για τροφοδοσία με 92% συμπύκνωμα αρσενοπυρίτη της Ολυμπιάδας και 8% συμπύκνωμα χαλκού-χρυσού Σκουριών έχει πιστοποιηθεί για βιομηχανική χρήση από την κατασκευάστρια εταιρεία Οutotec.
2 Έχει κατασκευαστεί από την Ελληνικός Χρυσός ή την Outotec μονάδα ακαριαίας τήξης σε βιομηχανική κλίμακα με τη συγκεκριμένη τροφοδοσία.
3 Η οικονομική ανάλυση με βάση την πώληση των συμπυκνωμάτων αντί της μεταλλουργικής τους επεξεργασίας, που περιλαμβάνεται στην «Τεχνική Έκθεση Έργου Ολυμπιάδας» της 14ης Ιουλίου 2011, είναι σύμφωνη με το Επενδυτικό Σχέδιο της Ελληνικός Χρυσός και με την ΑΕΠΟ.

Η Μονή Ιβήρων προτίθεται να πουλήσει 923 στρέμματα δάσους στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ για να γίνουν τέλμα βιομηχανικών αποβλήτων

Αποκλεισμός του Αγίου Όρους από κατοίκους της Χαλκιδικής, ενάντια στην πώληση δάσους από Ιερά Μονή στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ

18 January, 2013 by antigoldgreece

Η Μονή Ιβήρων προτίθεται να πουλήσει 923 στρέμματα δάσους στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ για να γίνουν τέλμα βιομηχανικών αποβλήτων

Κάτοικοι της Χαλκιδικής έχουν αποκλείσει από σήμερα με τρία μπλόκα όλους τους δρόμους που οδηγούν στο Άγιο Όρος, εν όψει του εορτασμού των Θεοφανείων με το παλαιό ημερολόγιο.

Ο αποκλεισμός γίνεται ως διαμαρτυρία για τη φημολογούμενη επικείμενη πώληση δάσους της Ιεράς Μονής Ιβήρων στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, αλλά και για τη γενικότερη σιωπή των μονών του Αγ. Όρους σχετικά με το φλέγον ζήτημα της εγκατάστασης ανοιχτού μεταλλείου χρυσού-χαλκού στο όρος Κάκαβος. Οι κάτοικοι λένε ότι δεν θα αποχωρήσουν από τα μπλόκα αν δεν πάρουν διαβεβαιώσεις από τη Μονή Ιβήρων και την Ιερά Επιστασία του Αγίου Όρους ότι δεν θα προχωρήσει η πώληση της έκτασης.

Νωρίτερα το απόγευμα είχε συμφωνηθεί να μεταβεί αύριο το πρωί αντιπροσωπεία κατοίκων στο Άγιο Όρος για να συναντηθεί και να συζητήσει με τον Άγιο Πρώτο και τους εκπροσώπους της Μονής. Ωστόσο σε νεώτερη επικοινωνία, ο Άγιος Πρώτος έθεσε σαν όρο για τη συνάντηση να διαλυθούν τα μπλόκα. Οι κάτοικοι αρνήθηκαν, η συνάντηση ματαιώθηκε και τα μπλόκα παραμένουν.

Με την απόφαση 7633/29.3.2012 του Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, παραχωρήθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ έκταση δάσους 3.273 στρεμμάτων στο όρος Κάκκαβος, για την δημιουργία επιφανειακού (open-pit) μεταλλείου, εργοστασίου εμπλουτισμού και απόληψης χρυσού και δυο χώρων απόθεσης μεταλλευτικών αποβλήτων στα ρέματα Καρατζάς και Λοτσάνικο. Τα ρέματα συνεχούς ροής “Λοτσάνικου” και “Καρατζάς” είναι παραπόταμοι του Ασπρόλακκα, από τον οποίο υδρεύεται όλη η προ του Άθω περιοχή.

Η έκταση των 923 στρεμμάτων στο ρέμα Λοτσάνικο που χρειάζεται η εταιρεία για την κατασκευή του χώρου απόθεσης (τέλματος) αποβλήτων ανήκει στη Μονή Ιβήρων. Εκεί πρόκειται να κατασκευαστεί φράγμα από στείρα και απόβλητα εμπλουτισμού ύψους 159 μ. που θα «φιλοξενήσει» 23.500.000 τόννους βιομηχανικών αποβλήτων εμπλουτισμού.

Η Ελληνικός Χρυσός διαπραγματεύεται την αγορά αυτής της έκτασης από την Μονή Ιβήρων, με διαμεσολαβητή τον δήμαρχο Αριστοτέλη Χρήστο Πάχτα. Σύμφωνα με πληροφορίες, η συναλλαγή έχει συμφωνηθεί, αλλά δεν έχουν πέσει υπογραφές ακόμα.

Οι κάτοικοι της περιοχής δίνουν έναν επικό αγώνα για να σώσουν τον τόπο τους, τις ζωές τους, τον τρόπο και τα μέσα της επιβίωσής τους από τη θηριώδη “επένδυση” της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Αν η Μονή Ιβήρων πουλήσει την έκταση, το Άγιο Όρος θα είναι συνεργός  στο μεγαλύτερο έγκλημα που θα έχει διαπραχθεί μέχρι σήμερα εναντίον της Χαλκιδικής, του Πολιτισμού της και της Ιστορίας της – και εναντίον του Αγίου Όρους.

Video από halkidikinews.gr

[--->]

Το νερό νεράκι

 του Γ.Μακριδάκη

Χτες κατέβηκε για πρώτη φορά φέτος ο χείμαρρος του χωριού. Πέρσι είχε κατέβει ορμητικός στα τέλη του Οκτώβρη αλλά φέτος οι βροχές άργησαν να μας προτιμήσουν, άργησε κι αυτός να πάρει μπρος. Χτες βράδυ όμως σάλεψε. Κατέβασε νερό από το όρος και το πρωί είδαμε τα σημάδια της ροής του, τα ουλίσματα, που λένε οι παλιοί, διότι είχε πάλι στερέψει.

Έτσι γίνεται όταν βρέχει όμορφα, ποτιστικά αλλά δίχως διακοπή για πολλές ώρες. Δεν προλαβαίνει η γη να το ρουφήξει και τρέχει το ποτάμι. Σαν σταματήσει η βροχή όμως, η γη συνεχίζει να ρουφάει, να κατεβάζει νερό στον υδροφόρο ορίζοντα και το ποτάμι στερεύει. Κι αυτό συνεχίζεται όλη την εποχή των βροχών. Ώσπου να ανέβει το επίπεδο του υδροφόρου ορίζοντα στο επίπεδο της κοίτης κι από κείνη τη στιγμή και μετά να αποκτήσει συνεχή ροή ο χείμαρρος. Τότε έχουν φτάσει και τα πηγάδια στο ζενίθ τους, τότε είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοποιημένοι διότι κατά την εποχή της ξηρασίας που είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει, η γη τους θα είναι πλούσια σε νερό από κάτω και θα μπορούν να το αντλούν απ’ τα πηγάδια τους και να ποτίζουν τους μπαξέδες.

 Όσο νερό περισσεύει, όσο δεν χωράει δηλαδή να αποθηκευτεί στον υδροφόρο ορίζοντα, φεύγει μέσω του χειμάρρου στη θάλασσα, για να συνεχίσει τον κύκλο της βροχής μέσω της εξάτμισής του καλοκαίρι και να ξαναπέσει τον επόμενο χειμώνα ως βροχή και πάει λέγοντας. Πάντως δεν πάει χαμένο, όπως συνηθίζουν εδώ και πολλά χρόνια να λένε οι αστοί, οι οποίοι ενδιαφέρονται μονάχα για την κατανάλωσή του στα καζανάκια και στους νεροχύτες τους.

Κι επειδή έχει γεμίσει η Ελλάδα από τέτοιους, που έχουν ξεχάσει τα βασικά, τα πρωταρχικά της ζωής και νομίζουν πως άμα έχουν λεφτά να πληρώνουν, θα έχουν νερό άφθονο για πάντα, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το μόνο που ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή τους κατοίκους και την κυβέρνηση αυτής αποικίας είναι να έχουν λεφτά με οποιοδήποτε τίμημα. Και ξεπουλάνε ακόμα και το νερό τους. Ξεπουλάνε το δώρο της βροχής, ξεπουλάνε τους υδροφόρους ορίζοντες, ξεπουλάνε, απερίσκεπτα όπως τους αρμόζει, τον βασικό πόρο της ζωής τους.

Σε πολύ λίγο χρόνο από σήμερα, όταν όπως συμβαίνει ήδη σε άλλες αποικίες, θα διαχειρίζονται και θα πουλούν πανάκριβα το νερό οι πολυεθνικές, όταν θα απαγορεύεται στους έλληνες πολίτες ακόμη και να συλλέγουν λίγο νερό βρόχινο σε φουντάνες ή βυτία, όταν θα μπουν υδρόμετρα και φόροι σε πηγάδια και ιδιωτικές γεωτρήσεις, όταν θα έχει εξαθλιωθεί ολόκληρος ο πληθυσμός και θα λέει το νερό νεράκι, τότε ίσως τα άτομα – γρανάζια του συστήματος της καταστροφής, νιώσουν πως διψούν άρα είναι άνθρωποι, άρα έχουν ανάγκες βασικές, πρωταρχικές όπως κάθε πλάσμα στη φύση.

Και θα ζηλεύουν, θα φθονούν τα πουλιά σαν τα βλέπουν να βουτάνε στο ποτάμι, στη λίμνη, στον κάθε νεραύλακα και πίνουν, να κλέβουν νερό από την εταιρία δηλαδή, να ξεδιψούν δίχως να πληρώνουν, έχοντας γραμμένους στα όργανά τους τους κανόνες του παιχνιδιού που θέσπισε ο γελοίος κι ανεγκέφαλος άνθρωπος – άτομο, ο βαυκαλιζόμενος ως ανώτερο είδος απ’ όλα τους. Διότι τα υπόλοιπα πλάσματα δεν ανήκουν και δεν ακολουθούν την πλαστή οικονομία του χρήματος αλλά μόνο την πραγματική και μοναδική οικονομία της φύσης. Δεν κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους πως ζουν σε ένα παράλληλο από τη φύση σύμπαν, όπως κάνει ο σύγχρονος άνθρωπος – άτομο. Έχουν συνείδηση και συναίσθηση της Ζωής και όχι της Δουλείας.


[--->]

Ο πρώην δικτάτορας Βιδέλα, "Η Εκκλησία έδινε συμβουλές για τις δολοφονίες των "αγνοούμενων"

 

Ο πρώην δικτάτορας της Αργεντινής Χόρχε Βιντέλα, αποκαλύπτει τη συνενοχή των εκκλησιαστικών αρχών με το στρατιωτικό καθεστώς. Σε συνέντευξη του μέσα από τη φυλακή, αποκάλυψε πως ο τότε Αποστολικός Νούντσιος Pio Laghi και ο πρώην πρόεδρος  της Διάσκεψης των Επισκόπων της Αργεντινής Ραούλ Primatesta, μαζί με άλλους επισκόπους, έδωσαν  στην κυβέρνηση των πραξικοπηματιών πρακτικές συμβουλές για το πώς να διαχειριστούν τις  δολοφονίες των "αγνοούμενων" ( desaparecidos).

Όπως είναι ήδη γνωστό, η Καθολική Εκκλησία από τα πρώτα κι όλας χρόνια του στρατιωτικού καθεστώτος γνώριζε τη βίαιη καταστολή των αντιφρονούντων και διατηρούσε στενές σχέσεις με τους στρατιωτικούς που είχαν καταλάβει την εξουσία. Αλλά ο Βιντέλα δεν επιβεβαιώνει μόνο αυτό, αλλά και το ότι η Εκκλησία πρόσφερε "καλές υπηρεσίες" στην κυβέρνηση ενημερώνοντας για το φοβερό τέλος των "αγνοούμενων" μόνο τις οικογένειες που επέλεξαν τότε να μην δημοσιοποιήσουν τα εγκλήματα και να μη διαμαρτύρονται.

Στις συναντήσεις αυτές, που γινόντουσαν ακόμα και στο κτίριο της επισκοπής, ιερωμένοι και στρατιωτικοί αποφάσιζαν μέχρι και το πώς θα έπρεπε να διαχειριστούν  τις δολοφονίες των αγνοούμενων, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι διαρροές. Τα νέα αυτά στοιχεία, για τη σύμπραξη Καθολικής Εκκλησίας και στρατιωτικού καθεστώτος έρχονται να επιβεβαιώσουν το έργο δημοσιογράφων, όπως ο Horacio Verbitsky.
Για παράδειγμα, οι αξιωματικοί που έπαιρναν μέρος στη σφαγή των πολιτικών κρατουμένων συμβουλεύτηκαν τις εκκλησιαστικές αρχές προκειμένου να τους σκοτώσουν με ένα όσο το δυνατόν  "πιο χριστιανικό και λιγότερο βίαιο" τρόπο. Για την ιστορία, η λύση ήταν μια ένεση πεντοθάλης (penthotal) για την καταστολή των θυμάτων τα οποία στη συνέχεια τα πέταγαν στη θάλασσα από ένα αεροπλάνο και πνιγόντουσαν.

Ο πλοίαρχος του ναυτικού, ο Adolfo Scilingo, που πήρε μέρος στις "πτήσεις θανάτου" αναστατωμένος απευθύνθηκε σε ένα ιερέα ο οποίος, με  παραβολές της Βίβλου, υποστήριξε ότι οι "αγνοούμενοι" που πέθαιναν  με αυτό τον τρόπο δεν υπέφεραν. Κατόπιν συμφωνίας λοιπόν με την Εκκλησία αποφασίστηκε να σκοτώνουν με το "γλυκό " αυτό τρόπο τους διαφωνούντες. Επειδή η εκτέλεση χιλιάδων ανθρώπων με τουφεκισμό θα προκαλούσε τις διαμαρτυρίες του Πάπα. Και την αμηχανία όλων αυτών των ιεραρχών που συνεργαζόντουσαν με το καθεστώς.

[--->]

Ετήσια έκθεση Διεθνούς Γραφείου Εργασίας

Οι  μισθοί των εργαζομένων στις αναδυόμενες χώρες αυξάνονται,  ενώ στις  χώρες της Δύσης μειώνονται.

 Ετήσια έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας.  Μια προσέγγιση που κατέστη δυνατή χάρη στην πτώση των κοινωνικών στάνταρντ στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, και την αύξηση της παραγωγικότητας. Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός αγριεύει.

Η αύξηση των μισθών βρίσκεται ακόμα μακριά από τα προ-κρίσης επίπεδα το 2007 και σχεδόν μηδενίστηκε στις βιομηχανικές χώρες του δυτικού καπιταλισμού , ενώ στις αναδυόμενες οικονομίες συνεχίζει να αυξάνεται. Αυτό αναφέρει το ΔΓΕ (Διεθνές Γραφείο Εργασίας), στην Παγκόσμια Έκθεση του σχετικά με τους μισθούς το 2012/13. Σύμφωνα με την ανάλυση του, ΔΓΕ οι μηνιαίες  αποδοχές παγκοσμίως (ο μισθός προσαρμοσμένος στον πληθωρισμό, γνωστός και ως μέσος πραγματικός μισθός) αυξήθηκαν κατά 1, 2% το 2011, σε σύγκριση με το 3% το 2007 και το 2, 1% το 2010. Αλλά αυτοί οι αριθμοί θα ήταν πολύ χαμηλότεροι εάν η Κίνα είχε εξαιρεθεί από τους υπολογισμούς.
 

Η έκθεση υπογραμμίζει τις τεράστιες διαφορές μεταξύ χωρών και περιφερειών, με τους μισθούς να αυξάνονται με ταχύτερους ρυθμούς σε αυτές τις περιοχές όπου η οικονομική ανάπτυξη είναι μεγαλύτερη. Ενώ η αύξηση των μισθών έχει υποστεί διπλή μείωση στις βιομηχανικές οικονομίες στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες - όπου προβλέπεται να είναι μηδενική το 2012 - παρέμεινε θετικός καθ 'όλη τη διάρκεια της κρίσης στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, την Αφρική και ακόμη περισσότερο στην Ασία.
 

Οι πιο σημαντικές αλλαγές σημειώθηκαν στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία, όπου από διψήφια ποσοστά πριν από την κρίση είχαμε μια απότομη επιβράδυνση το 2009. Στη Μέση Ανατολή, αν και τα στοιχεία  εξακολουθούν να είναι ελλιπή, οι μισθοί φαίνεται να βρίσκονται σε πτώση από το 2008.
 

Οι διαφορές μεταξύ περιφερειών – συνεχίζει η έκθεση του  ΔΓΕ - είναι ιδιαίτερα έντονες αν εξετάσουμε  την αύξηση των μισθών από το2000 - 2011. Παγκοσμίως, οι μισθοί αυξήθηκαν λιγότερο από ένα τέταρτο. Στην Ασία, σχεδόν διπλασιάστηκαν. Στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία, έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί, παρά την απότομη πτώση τη δεκαετία του '90. Και τέλος, στον βιομηχανοποιημένο κόσμο αυξήθηκαν μόνο κατά 5% περίπου.
 

Αλλά, σύμφωνα πάντα με το ΔΓΕ , παρατηρούνται και σημαντικές μισθολογικές διαφορές μεταξύ των διαφόρων χωρών.
 

Ετσι,ένας εργαζόμενος στον τομέα της μεταποίησης στις Φιλιππίνες παίρνει περίπου 1,40 δολάρια για κάθε ώρα εργασίας, στη Βραζιλία 5,50, στην Ελλάδα 13, στις Ηνωμένες Πολιτείες 23,30 και στη Δανία σχεδόν 35.
 

Η έκθεση υπογραμμίζει, επίσης, πρόσφατες μελέτες που δείχνουν ότι, τις τελευταίες δεκαετίες στις περισσότερες χώρες όπου υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, οι μισθοί αυξήθηκαν με βραδύτερο ρυθμό από ό, τι η παραγωγικότητα - δηλαδή, η αξία των αγαθών και υπηρεσιών ανά απασχολούμενο άτομο.
 

Η τάση αυτή οδηγήσε σε άνοιγμα  της ψαλίδας των εισοδημάτων, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι ωφελήθηκαν λιγότερο από τους καρπούς της εργασίας τους, ενώ οι κεφαλαιοκράτες είχαν τα μεγαλύτερα οφέλη.

Στις ανεπτυγμένες οικονομίες, από το 1999, η παραγωγικότητα της εργασίας  αυξηθηκε δύο φορές περισσότερο από τους μισθούς.

 Στις Ηνωμένες Πολιτείες, από το 1980, η ωριαία παραγωγικότητα της εργασίας στις μη γεωργικές δραστηριότητες αυξήθηκε κατά περίπου 85%, ενώ οι μισθοί αυξήθηκαν μόνο κατά 35% περίπου. Στη Γερμανία, τα τελευταία είκοσι χρόνια, η παραγωγικότητα της εργασίας αυξηθηκε κατά περίπου ένα τέταρτο, ενώ οι μισθοί παρέμειναν σταθεροί.
 

Ακόμη και στην Κίνα, μια χώρα όπου οι μισθοί σχεδόν τριπλασιάστηκαν μέσα σε δέκα χρόνια, το μερίδιο της εργασίας μειώθηκε ενώ το ΑΕΠ αυξήθηκε  πολύ πιο γρήγορα από ό, τι το συνολικό μισθολογικό κόστος.

Η έκθεση καλεί λοιπόν τους φορείς χάραξης πολιτικής να είναι προσεκτικοί ώστε να μην προωθήσουν ένα «αγώνα δρόμου  προς τα κάτω» του τμήματος που διατίθενται για εργασία με την ελπίδα να κερδίσουν σε ανταγωνιστικότητα για να βγουν από την ύφεση.

[--->]